จอหงวนเย็นชากับภรรยาโฉมงาม

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้ไม่ได้โชว์เทพของพระเอกที่ว่าเก่งนักหนา ไรท์อยากสื่อถึงความรักระหว่างพระ-นางมากกว่า อยากให้เห็นพัฒนาการความสัมพันธ์ของทั้งสองคนตั้งแต่ต้นไปจนจบเรื่อง

นางเอกของเราถึงแม้ว่าออกจะไร้ปัญญาไปสักนิด แต่นั้นคือคาแรคเตอร์ที่อยากให้นางเอกลองเป็นเพียงหญิงธรรมดาเพียงเท่านั้น ถ้าหากว่าคาดหวังนางเอกต้องแมรี่ซู คุณนักอ่านจะไม่ได้เห็นในนิยายเรื่องนี้ 

คาแรคเตอร์ของนางเอกในเรื่องนี้ ไรท์เอามาจากคนที่ไรท์รู้จักและสนิทมากที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ ในสังคมที่การแก่งแย่ง เลื่อยขาเก้าอี้ ผลงานที่โดดเด่นถึงจะอยู่รอดในบริษัทยักษ์ใหญ่ได้ เก่งอย่างเดียวใช้ไม่ได้กับสังคมของการทำงานในบริษัทใหญ่ ก็เหมือนกับนางเอกของเรื่องนี้ที่เกิดและเติบโตในสังคมของวังหลวง การแก่งแย่งยิ่งดุเดือด แต่น้องได้รับการปกป้องและประคบประหงมจากครอบครัว น้องไม่ถึงกับเป็นออทิสติก ถ้าเปรียบเทียบกับสมัยนี้ น้องแค่เรียนรู้อะไรได้ช้าเพียงเท่านั้น

แต่น้องเป็นคนมองโลกในแง่ดี มีเจตนาที่ดีต่อผู้อื่นเสมอ ในเมื่อตนเองไม่คิดร้ายกับใคร ก็คิดว่าคนอื่นก็จะใสชื่อ บริสุทธิ์ใจกับตนเองเช่นกัน  ในสิ่งที่คนอื่นมองว่ามันคือจุดด้อย แต่ใครจะรู้ว่าบางทีจุดด้อยนั้นก็อาจจะทำให้รอดจากภยันตรายได้ 

แต่ใด ๆ ความดีมักเอาชนะทุกสิ่งทุกอย่างได้เสมอ 

ไรท์ขออภัยที่นางเอกของเรื่องนี้อาจจะไม่เป็นไปตามที่คุณนักอ่านคาดหวัง คุณนักอ่านที่น่ารักสามารถกดออกจากนิยายเรื่องนี้ได้เลย กรุณาอย่าคอมเม้นท์ทางด้านลบเพื่อ toxic สังคมการอ่านนิยายเลยนะคะ มันควรจะอ่านอย่างมีความสุขมากกว่า ขอบคุณค่ะ

สำหรับเรื่องของคำราชาศัพท์ ไรท์ขอใช้คำราชาศัพท์แบบกึ่ง ๆ ไม่ทั้งหมดนะคะ

สปอยล์

“เจ้าอ่านดูสิ แล้วจะรู้ว่าข้าแอบคุยกับสตรีอื่นลับหลังเจ้าหรือไม่”

เซี่ยลี่เจินไม่อยากอ่านแต่ก็ทนความอยากรู้ของตนเองไม่ไหว นางหลุบสายตาลงค่อย ๆ ไล่สายตาตามตัวอักษรสีเข้มบนหน้ากระดาษ นางหยุดสะอื้นแล้ว ใบหน้างดงามของนางแดงก่ำซ้ำยังลามไปถึงลำคอ เนื้อหาจินผิงเหมยมันมากกว่าที่นางคิดไว้ เซี่ยลี่เจินอึ้งไปสักพักก็รู้สึกว่ากายร้อนรุ่มขึ้นมา

นางรีบตวัดมือปิดหนังสือดังฉับ อับอายสามีจนไม่อาจสู้หน้าเขาได้ นางผุดกายลุกขึ้นอยากจะให้ธรณีสูบล้างอายเสียเดี๋ยวนั้น แต่จี้ชิงหยางก็ไม่ยอมให้นางเดินหนีไป เขานั่งลงแทนที่นาง ออกแรงเพียงนิด ร่างบอบบางของภรรยาก็ตกลงสู่อ้อมกอด

จี้ชิงหยางหัวเราะเสียงเบา เอ่ยถามข้างใบหูขาวสะอาด 

“อ่านแล้วรู้สึกอย่างไรเล่า ข้ายังแอบคุยกับสตรีอื่นอยู่หรือไม่”