ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เธอ [100%]
ตอนที่ 7
เธอ
เธอ
ไอ้เผือกหน้าจืดยืนจังก้าตีหน้ามืนดุจพระเอกหนังคาวบอย ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบแม้นในใจนึกกลัวแทบวิ่ง
"อย่าทำตัวทุเรศอีกเลยครับพี่ชายทั้งหลาย ปล่อยเธอไปเถอะครับ" หน้ามืนชูมีดทื่อหมายป้องกันตัว "ไม่ละอายแก่ใจบ้างหรือไง"
"พูดเหี้ยไรวะ" โก๋ร่วมสนทนาด้วย และเพื่อนนิกก็สมทบ "อย่าเสือกไอ้น้อง"
"ผมไม่ได้เสือกนะครับ ผมมาตามเอาหมูของผมที่พวกพี่ขโมยมานั่นไง" เวียร์ชี้ไปยังถุงสองใบที่มัดไว้กับต้นไม้ใกล้กับหญิงสาว
"อ้อ~ ที่แท้ไอ้บ้าที่ทำคอกูก็คือมึงนี่เอง" โก๋พูดด้วยแววตาขุ่นเคือง "เจอก็ดี กูจะได้สางแค้นไอ้สัด"
"ตัวๆกับพี่ปะน้อง ชนะเอาหมูไป แต่ถ้าน้องแพ้... ถ้าน้องแพ้พี่จะจับน้องย่างแทนหมูซะเลย" นิกกล่าวอย่างสุภาพเพื่อล้อเลียนคนแปลกหน้าที่อ้างตนเองเป็นเจ้าของลูกหมู "ยุติธรรมนะ"
"ก็ได้ครับ แต่ผมขอให้ปล่อยตัวแฟนผมด้วย" ชายหนุ่มตกลงตามเงื่อนไข "ถ้าผมแพ้ เชิญพวกพี่จัดการชีวิตผมตามใจชอบ
"แฟนมึง? ดูจากสารรูปมึงน่าจะไปทำนานะ ถุ้ย!" โก๋ถ่มน้ำลายลงตรงหน้าเวียร์ มันเก็บดาบดำไว้ด้านหลังตามเดิมแล้วหลีกทางให้กับเพื่อนนิก "จัดการมันเลยเพื่อน กูอยากเห็นเลือดคนปากดีว่ะ"
คนชื่อป๋องพักอารมณ์ใคร่ไว้สักครู่เพื่อชมเพื่อนปลิดชีพคนปากดีถือมีดสั้น ปล่อยให้หญิงสาวกระสับกระส่ายทุรนทุรายทั้งที่ถูกมัดมือมัดเท้า ทันใดนั้นคนชื่อป๋องต้องเบิกตากว้างพร้อมอุทานตกใจ "เชียะ!" เมื่อดาบยาวสีดำของเพื่อนนิกสะท้อนมาฟันตัวเองจนเลือดโชก สาดกระจายเปื้อนพื้นป่า ไลท์หลายลูกถูกทาบกับหน้าอกคนเสียเลือดเพื่อพื้นพลังชีวิตทันที
นี่เป็นครั้งแรกที่เวียร์สติอยู่ครบ ชายหนุ่มแท้จริงไม่ตั้งใจรับดาบดำยาวเกือบเมตรเล่มนั้น แต่เมื่อเขาใช้มีดเข้าปะทะกลับต้องพลาดพลั้งถูกฟันแน่แท้ พลันปรากฏแสงทองสว่างวูบเสี้ยววินาทีบดบังดวงตาไว้ แล้วภาพที่เห็นคือพรานหนุ่มคู่ต่อสู้บาดเจ็บสาหัส
'หรือนี่เป็นคุณสมบัติพิเศษของเกราะราชสีห์ทองพิทักษ์ของเรา' เมื่อความคิดดังกล่าวจบลงสติเวียร์ก็เริ่มเลือนลาง
"มึงโกงไอ้สัดหมา! มึงแอบเอาเพื่อนมาด้วยแน่" นิกซึ่งพลังชีวิตเพิ่มมาพอควรแล้วสอดส่องสายตาไปด้านหลังศัตรู พร้อมโวยวายที่กลายเป็นฝ่ายพลาดท่าเสียทีต่อหน้าเพื่อนๆ เพราะในบรรดาสามเกรียนมันฝีมือดีที่สุด
ทว่าชายหนุ่มกลับเงียบงัน จมูกของเขาสูดดมกลิ่นคาวเลือดเข้าไป แสงสีม่วงจางก็ปรากฏขึ้นยังดวงตาทั้งคู่ ปีศาจเผยยิ้มชั่วร้าย
"ยิ้มอย่างนี้คือยอมรับสินะไอ้สาาาด" คนชื่อป๋องตีความให้เพื่อน แท้จริงมันมันต้องการแก้หน้าให้เพื่อนมากกว่า ดังนั้นหาเหตุให้รุมไอ้เผือกหน้าจืดให้ตายๆไปเสีย มือหยิบดาบยาวสีดำถือไว้มั่น แล้วหันไปตวาดใส่คนนอนหลับ "เลิกหลับได้แล้วลูกพี่! ศัตรูมากันหลายคน"
คนนอนหลับยังไม่ทันตื่นดี นิกก็วาดดาบดำรุนแรงฟันตวัดขึ้นฟ้า ส่วนโก๋เห็นด้านซ้ายมีช่องโหว่จึงใช้ดาบดำในมือแทงเข้าไปรุนแรงไม่แพ้กัน ด้วยคุณสมบัติบางประการของดาบดำคู่ที่ใช้ออกพร้อมกัน อากาศโดยรอบหวีดร้องโหยหวนราวกับเสียงคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดของหญิงสาวยามถูกทรมาน
"สองราตรีสุขสรรค์สะบั้นร่าง!" นิกและโก๋กล่าวออกพร้อมกัน
ปีศาจต้องยกมือขึ้นปิดหู แก้วหูมันแทบแตกคล้ายมีคนมาตะโกนใกล้ๆ คมดาบมาถึงตัวแสงทองก็สว่างวาบกลายเป็นร่างมนุษย์สีทองสองร่างยกดาบทองรับการโจมตีไว้ทั้งด้านหน้าและด้านข้าง พริบตาร่างทองก็เคลื่อนไหวดุจลมพายุวาดดาบฟาดกลับท่าใครท่ามัน นิกถูกดาบเสยจนลอยหงายเลือดฟุ้ง ส่วนโก๋ถูกดาบทองเสียบท้องทะลุไปด้านหลัง ปีศาจเห็นจังหวะงามก็เข้ากระชากศีรษะโก๋ขาดออกจากตัวเป็นเหตุให้หนึ่งเกรียนสิ้นชีพกลายเป็นแสงขาวทันที
นิกนอนราบอยู่กับพื้น ปวดชาไปทั่วใบหน้า คางของเขาถูกฟันจนกระดูกแตกแยกจากกันน่าสยดสยองยิ่ง พลันร่างกายก็หนาวสั่นชาเกร็ง ดวงตาแทบถลนหลุดจากเบ้า ฉี่ถูกปล่อยออกดั่งเขื่อนแตก
เวียร์ ชีวิต : 5025 + 5025 หน่วย
เวียร์ ชีวิต : 5505 + 5505 หน่วย
เหยื่อถูกดูดเลือดชักกระตุกเพียงสองทีก็กลายเป็นแสงขาวหายไป คนนอนหลับหรือลูกพี่ครั้นตื่นเต็มตาประจวบกับเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตัดสินใจใส่เกียร์สุนัขเผ่นหนีเอาตัวรอดอย่างไว เหลือเพียงคนชื่อป๋องที่ยังใจสู้ ยืนจับดาบดำแน่นทั้งๆที่แข้งขาสั่นเป็นผีเข้า
ปีศาจเดินเข้าไปใกล้คนชื่อป๋อง เล็บแหลมข้างหนึ่งยกขึ้นลูบใบหน้าคนชื่อป๋องเบาๆ ปากก็อ้าออกให้เห็นเขี้ยวยาว พลันคนชื่อป๋องก้มตัวลงใช้ดาบดำในมือทาบคอหญิงสาวไว้ คมดาบบาดผิวเธอจนเลือดซิบ ปีศาจวางมือไว้บนใบดาบดำ ดวงตาสีม่วงจางไหววูบเหมือนใช้ความคิด คนชื่อป๋องตัดใจปล่อยดาบดำให้ปีศาจอย่างง่ายดาย ปีศาจจึงนั่งลงพิจารณาดาบดำที่หยิบมาได้ก่อนจะขว้างทิ้งไปเฉยๆพร้อมยิ้มแสยะน่ากลัว คนชื่อป๋องเห็นแล้วถึงกับเป็นลมหงายหลังสลบไป
ปีศาจสนองความคิดเวียร์ ยุติความกระหายลง ชายหนุ่มรู้สึกดีใจที่สามารถเริ่มบังคับร่างคำสาปนี้ได้บ้าง เขาใช้ดาบยาวสีดำตัดเชือกที่มัดมือและเท้าหญิงสาวออก เมื่อหญิงสาวเป็นอิสระกลับจ้องมองเขาดั่งคนรัก เฮ้!คุณ สองแขนโอบคอเวียร์ไว้พลางยิ้มหวาน ชายหนุ่มจึงลูบหัวเธอเบาๆเพื่อปลอบประโลมและยิ้มตอบอย่างใจดี
! ทันใดหญิงสาวก็ผลักชายหนุ่มล้มนอนกับพื้น เวียร์ตกใจยันกายลุกขึ้นแต่ก็ถูกร่างบางทับลงอีกครา หญิงสาวต้องการถอดชุดคลุมแต่ชายหนุ่มกลับใช้สองมือดึงรั้งไว้ "เดี๋ยว!คุณจะทำอะไร!" จิตใจเวียร์สับสนวุ่นวาย แต่จิตใจเธอกลับปรารถนาการตอบรับจากเขามากกว่าสิ่งใด
"ได้โปรดเถอะ~ อา~ ถ้าเป็นนาย" หญิงสาวพูดด้วยความอดทนที่เหลือน้อยเต็มที "ถ้าเป็นนาย ฉันไม่ถือสา ขอร้องล่ะ~ ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว"
"ผมทำแบบนั้นไม่ได้ คุณต้องตั้งสติไว้!" เวียร์กล่าวจริงจัง ชายหนุ่มกอดหญิงสาวไว้แนบอกแน่น เธอพยายามดิ้นทว่าไม่เป็นผล
"นายเป็นคนช่วยชีวิตฉัน~ อา~ นะ ฉันขอร้อง~" หญิงสาวพูดทั้งน้ำตา นิ้วเรียวยาวจับจิกหัวไหล่ชายหนุ่มจนเป็นรอย "อย่าให้ฉันต้องทรมารอีกเลย~"
เธอออกแรงฮึดอีกครั้ง กอดของเวียร์จึงคลายออกเล็กน้อย หญิงสาวประกบจูบร้อนยังริมฝีปากชายหนุ่มทันที !!! ความพึงพอใจแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธอรวดเร็ว แต่สั่นไหวความรู้สึกของเขายิ่งนัก ชายหนุ่มแน่นิ่งเพราะตกใจ ลุ่มลึกเข้าสู่ภวังค์ด้วยความเคลิบเคลิ้ม
'ไม่นะ นี่ไม่ใช่ความรัก!'
หญิงสาวลุกนั่งบนเอวของเวียร์ เธอจับมือชายหนุ่มมาแตะบริเวณเหนือเนินอก ทันใดร่างของเธอก็เปล่งแสงสีดำออกมาจางๆ
"อา~ ก่อนที่ฉันจะไม่ไหว ตรงนี้มีผนึกหกวิถีมารถูกจารึกไว้ อะ~ นายต้องอ่านมัน ถ้า..ถ้าไม่ต้องการมีอะไรกับฉัน" หญิงสาวถอดชุดคลุมสีดำออก ยังคงมีเสื้อรัดรูปสีขาวปกปิดกายเธอไว้อีกชั้นหนึ่ง แต่บางจนมองทะลุถึงเนื้อใน "เลือกเอา~" เธอกัดริมฝีปากตัวเองเหมือนพยายามข่มใจ
ลึกๆเวียร์ยังต้องการรสจูบที่ละลายใจเขาเมื่อครู่ ด้วยโอกาสที่สามารถทำเรื่องอย่างนั้นโดยเธอเต็มใจ ชายหนุ่มตัดสินใจที่จะให้เกียรติหญิงสาวมากกว่าฉกฉวยเอาแต่ได้ ปากจึงพูดออกไป
"ผมเลือกทั้งสองอย่างนั้นไม่ได้" สายตาจ้องสบหญิงสาวจริงจัง "แม้ไม่รู้ว่าการอ่านผนึกจะเกิดอะไรขึ้น แต่คงไม่ใช่เรื่องดีสำหรับคุณเป็นแน่ เพราะคุณพยายามปกป้องมัน แสดงว่ามันต้องมีความสำคัญบางอย่าง ผมขอโทษครับ ก้มหน้ามาใกล้ๆผมหน่อยจะได้ไหม"
หญิงสาวพยักหน้ารับว่าเข้าใจ เธอทำตามที่เขาต้องการ พลันรู้สึกหนาวสั่น หัวใจเต้นเร็ว น้ำตาไหลออกมานองหน้า เวียร์กอดเธออย่างห่วงใย 'นี่เรา...เราทำถูกต้องแล้วใช่ไหม ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ'
หญิงสาวยิ้มให้เขาอย่างเป็นสุขเสมือนยืนยันความสงสัยนั่นว่า 'ดีแล้ว นายทำถูกต้องแล้ว' ชายหนุ่มถอนเขี้ยวออกจากคอเธอ และแล้วหญิงสาวในอ้อมอกก็กลายเป็นแสงขาวหายไปในอากาศ
เวียร์ ระดับ : 10
ไอเทม : ดาบหวีดไตรราตรีกาล ระดับ 11 [3] , เกราะราชสีห์ทองพิทักษ์ ระดับ 1, กางเกงปลอดโปร่ง ระดับ 1, รองเท้าลุยสวน ระดับ 1, เสื้อท้าหนาว ระดับ 1, มีดทื่อ ระดับ 1, ไลท์ ระดับ 1 [5], เนื้อแมงป่องยักษ์ [2], กระโจมชาวป่า [3]
เวียร์ยืนขึ้นมองไปรอบตัว สายตาสะดุดยังคนชื่อป๋องที่นอนสลบ
"เกือบลืมพี่ชายไปแล้วนะเนี่ย หึหึ เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน"
ชายหนุ่มลากร่างนั้นไปกับพื้นดิน บนไหล่ก็แบกถุงลูกหมูป่าที่แสนหนักไปด้วย ได้ระยะทางหนึ่งก็หยุดพัก หายเหนื่อยแล้วก็ลากต่อ ทำเช่นนี้สลับกันไปเรื่อยๆกระทั่งถึงหน้าประตูเมืองแฟนทาเนีย เขาเลือกบริเวณที่มีทหารเฝ้ายามเบาบางแล้วแอบทำบางสิ่งอันชั่วร้ายเงียบๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น