King of Lions บุรุษหัวใจราชันย์ ออนไลน์

ลำดับตอนที่ #2 : ออนไลน์แห่งชะตากรรม [100%]

      ตอนที่ 2       
      ออนไลน์แห่งชะตากรรม     

สองปีถัดมา     

            "คิงออฟไลออนออนไลน์ เกมออนไลน์ใหม่ล่าสุดขณะนี้       
เนรมิตวิธีการเล่นของคุณเองตั้งแต่สร้างตัวละครไปจนถึงสร้างอาณาจักร       
ออกแบบทักษะส่วนตัวไปจนถึงทักษะของทีม       
ค้นหาสุดยอดอาวุธคู่ใจที่ไร้มิติวาดฝัน       
ร่วมกันทำภารกิจ ชิงเงินรางวัลมากมาย       
เล่นง่าย ไม่เสียค่าใช้จ่าย..."           

             เสียงโฆษณาเกมออนไลน์มาใหม่ดังขึ้นจากวิทยุสีเขียวขนาดเล็กที่ชายหนุ่มถืออยู่ในมือ เมื่อฟังว่าเป็นการโฆษณาเขาจะรีบหมุ่นเปลี่ยนช่องสัญญาทันที ชายหนุ่มมีความสนใจหลายเรื่องต่อสื่อที่ได้ยิน เว้นเพียงพวกโฆษณาซึ่งเขาไม่สนใจนัก     

            "กระทรวงศึกษาธิการมีนโยบายสำหรับเด็กเรียนดี       
ที่มีเกรดเฉลี่ยทุกเทอมมากกว่าสามจุดศูนย์ศูนย์       
สามารถขอทุนการศึกษาเรียนต่อมหาวิทยาลัยได้สูงสุดปีละสี่หมื่นบาท       
โดยทุกโรงเรียนสามารถยื่นความจำนงนี้ต่อคณะกรรมการ-"           

             ข่าวที่ตั้งใจฟังพลันเงียบหายไป เพราะวิทยุที่ควรอยู่ในมือบัดนี้ถูกแย่งไปเสียแล้ว เด็กหนุ่มวัยใกล้เคียงกันผู้ช่วงชิงไปเดินวนรอบชายหนุ่ม พร้อมกับเปิดฝาด้านหลังวิทยุแล้วดึงเอาถ่านออกจนหมด     
     
"ส่งมันคืนมานะเอ็ด!" ชายหนุ่มพูดพลางยกมือสองข้างสัมผัสอากาศไปมา เขาพยายามหาตัวเด็กหนุ่มแต่ก็ไร้ผล นั่นเพราะเด็กหนุ่มวิ่งห่างออกไปมากแล้ว     
     
"พ่อแม่ก็ไม่มีแล้ว ตาก็บอด คนตาบอดอยากได้วิทยุคืนเหรอ หะห้า น่าเวทนาจริงๆ" เด็กหนุ่มพูดเยาะเย้ยอย่างสนุกสนาน "อยากได้ก็คลานมาเอาที่ฉันสิ นี่ๆฉันอยู่ทางนี้ หะห้า"     
     
"เอ็ดดี้! ลูกอยู่ในบ้านหรือเปล่า ออกมาหาพ่อหน่อย" ความสนุกกำลังเริ่มต้นแต่เสียงหนึ่งก็มาขัดเสียก่อน     
     
"ฮะพ่อ!" ปากตะโกนกลับไป มือก็ขว้างวิทยุใส่ศีรษะชายหนุ่ม     
     
โอ้ย! ชายหนุ่มยกมือลูบศีรษะที่เริ่มปูดโน เขาไม่โมโหสักนิดเดียว หยั่งกับว่าเหตุการณ์ลักษณะนี้เกิดขึ้นเป็นประจำจนชินชาไปแล้ว หลังจากคลำจนเจอวิทยุ ชายหนุ่มพยายามสลับสวิตช์เปิดปิดหลายครั้งและหมุ่นปุ่มหาสัญญาณ แต่เสียงที่ควรได้ยินก็ไม่ดังขึ้นเลย ท้ายสุดจึงทราบว่าวิทยุเครื่องดังกล่าวไม่มีถ่านอยู่ข้างใน     
     
"มีอะไรเหรอพ่อ นี่ถ้าไม่สำคัญจริงๆ ผมจะโกรธพ่อจริงๆด้วย" เอ็ดพูดกับพ่อขณะที่ชายผู้เป็นพ่อกำลังถอยรถเก๋งสีดำคันงามเข้าจอดในโรงจอดรถซึ่งอยู่ด้านข้างของบ้าน     
     
       บ้านหลังนี้มีสองชั้น ชั้นล่างประกอบด้วยอิฐแดงกับไม้สักเป็นกำแพงซึ่งยังไม่ได้ทาสี ส่วนชั้นบนสร้างด้วยไม้สักล้วนๆ ตัวบ้านล้อมรอบด้วยสนามหญ้าสีเขียวขจี และมีสวนดอกไม้ขนาดเล็กอยู่ด้านข้างตรงข้ามกับโรงจอดรถ ที่สวนมีม้ายาวตั้งอยู่พอให้สามคนนั่งเล่นอย่างสบาย ข้างม้ายาวมีต้นมะม่วงพันธุ์ฟ้าลั่นซึ่งกำลังออกช่อดอกเล็กๆ     
     
       พ่อของเอ็ดมีรูปร่างอ้วนลงพุง ไว้หนวดและเคราเล็กน้อย ผิวสีขาว ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม หากไม่อ้วนมากจนแก้มออก พุงยื่น หน้าตาจัดว่าหล่อเหลาทีเดียว ชายวัยกลางคนย่างสู่วัยชราผู้นี้แต่งตัวด้วยเสื้อยืดสีดำ และกางเกงยีนสีน้ำเงินอ่อนซึ่งขาดบริเวณหัวเข่าทั้งสองข้าง     
     
"สุขสรรค์วันเกิดลูกรัก! มานี่เลย วันนี้พ่อมีอะไรให้ดู" พ่อของเอ็ดเดินจูงมือแก้วตาดวงใจไปเปิดประตูด้านหลัง เอ็ดจึงได้เห็นวัตถุคล้ายหมวกกันน็อคที่ใช้สวมครอบศีรษะสีดำวาวซึ่งเอียงทำมุมพอดีกับสายตา ภายในของมันดูเหมือนจะซ่อนความสลับซับซ้อนทางอิเล็กทรอนิกส์อย่างตื่นตาตื่นใจกระทั่งเจ้าตัวเผลอร้องว้าว!     
     
"ชอบไหมลูก หยิบมาสิ มันหนักนิดหน่อยนะ"     
     
"ฮะๆ" เอ็ดจึงอุ้มมันขึ้นแนบอก แต่ก่อนที่เขาจะถามว่ามันคืออะไร พ่อของเอ็ดก็พูดขึ้นก่อน     
     
"นี่เป็นเครื่องเล่นเกมแบบใหม่ที่พ่อไปเจอในเดอะมอลล์ พนักงานบอกว่าตัวเครื่องบรรจุเกม คิงออฟไลออนออนไลน์ เอาไว้ ลูกสามารถเสียบปลั๊กแล้วนำสายเน็ตต่อเข้ากับเครื่องเล่นได้เลย" พ่อของเอ็ดพูดตามคำที่พนักงานบอกมาทุกประการ     
     
"โห เจ๋งเลยฮะพ่อ เอ็ดรักพ่อที่สุดเลย" เด็กหนุ่มพูดพร้อมกระโดดกอดพ่อแน่น     
     
        การสนทนาทั้งหมดนี้ชายหนุ่มได้ยินทุกถ้อยคำ ทว่าเขาจิตนาการถึงเครื่องเล่นเกมแบบใหม่ที่ว่านั่นเป็นเพียงเครื่องเล่นเล็กๆทั่วไป อย่างเช่น เครื่องนินเทนโดหรือเพลย์สเตชันสิบ สำหรับเขาแล้วสิ่งเหล่านี้ไม่ต่างจากพวกโฆษณาทางวิทยุที่แสนน่าเบื่อ     
     
"สุดที่รักโทรมาแว้ว รับสายด้วยจร้า สุดที่รักโทรมาแว้ว รับสายด้วยจร้า"     
     
       เสียงโทรศัพท์จากในกระเป๋าเอ็ดดังขั้น เป็นเหตุให้เด็กหนุ่มต้องวางหมวกใบโตไว้บนโต๊ะไม้สักตัวเตี้ย เขารับสายโทรศัพท์แล้วเดินตรงไปที่สวนซึ่งอยู่ตรงข้ามกับโรงจอดรถข้างบ้าน     
     
"พิง เดี๋ยวแกเอาผ้านี่เช็ดรถให้ฉันด้วย ฉันจะไปบ้านยายคิม ค่ำหน่อยฉันจะกลับมา" พ่อของเอ็ดพูดกับชายหนุ่มตาบอดหรือชื่อ พิง พร้อมโยนผ้าเช็ดรถสีเหลืองให้ถึงตัก "ถ้าเมียฉันกลับมา บอกให้ไปหาฉันด้วย"     
     
"ครับ ลุงอุ๊ด"     
     
       พิงรับผ้ามาแล้วก็ลุกขึ้นคลำไปตามผนังบ้านอย่างคุ้นเคย เสียงลงเท้าของพ่อเอ็ดหรือชื่อลุง อุ๊ด ค่อยๆหายไป แสดงว่าลุงอุ๊ดเดินไปไกลแล้ว แต่เสียงมอเตอร์ไซค์ที่กำลังถูกบิดกลับดังขึ้นมาแทน และก่อนผู้ขับขี่จะนำมันจากไปก็ตะโกนบอกชายหนุ่ม     
     
"เฮ้ยไอ้พิง! อย่าไปทำหมวกใหม่ฉันหล่นนะโว้ย บอกพ่อด้วยว่าฉันไปบ้านแตม เดี๋ยวกลับ"     
     
       เอ็ดซิ่งมอเตอร์ไซค์เสียงไม่ทันจางหาย พิงพลันปัดโดนบางสิ่งกลิ้งตกจากโต๊ะเตี้ยและกระทบพื้นดัง บั๊ก! ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้งจึงยื่นสองมือสำรวจสิ่งนั้นซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตัวเขา เจ้าตัวเดาว่ารูปร่างกลมๆแบบนี้คงเป็นเครื่องเล่นเกมแบบใหม่ที่ลุงอุ๊ดเพิ่งซื้อมาให้เอ็ดเป็นแน่ บังเอิญนิ้วมือสัมผัสถูกแถบอัตโนมัติด้านข้าง เครื่องเล่นพลันเปิดขึ้นเอง     
     
"เปิดระบบอีมูเลเตอร์ ผู้เล่นโปรดสวมเนิร์ฟเกียร์ด้วยค่ะ"     
     
'อ๊ะ! เปิดเองได้ด้วย' พิงคิดในใจ 'สงสัยคงถูกชาร์ตไฟไว้ก่อนแล้ว เอาไงดี จะปิดมันยังไง' เวลาผ่านไปพักหนึ่ง ชายหนุ่มยังไม่พบแถบหรือปุ่มปิดเครื่องดังที่คิดไว้ ก็เริ่มเกิดความกระวนกระวายใจ     
     
'หรือต้องสั่งปิดจากภายใน' คิดอย่างไรทำอย่างนั้น พิงจึงทดลองสวมมันเข้ากับศีรษะในท่านั่งขัดสมาธิ ทั้งใบหน้าโดยเฉพาะผิวแก้มจู่ๆก็รู้สึกร้อนผ่าว แต่สักพักก็รู้สึกเป็นปกติ หลังจากนั้นเสียงของเครื่องเล่นก็ดังขึ้น     
     
"ระบบตรวจพบสัญญาณอินเทอร์เน็ตจำนวนสามสัญญาณค่ะ ผู้เล่นโปรดเลือกการเชื่อมต่อสัญญาณดังต่อไปนี้ด้วยวาจา     
หนึ่ง สัญญาณชื่อซูเปอร์โนวาศูนย์หนึ่ง ความแรงสัญญาณระดับห้า     
สอง สัญญาณชื่อมายบิ๊กอาย ความแรงสัญญาณระดับสาม     
สาม สัญญาณชื่อเอ็ดอุ๊ด ความแรงสัญญาณระดับสาม     
หรือเลือกเชื่อมต่อกับสายสัญญาณอินเทอร์เน็ตของท่าน"     
     
       พิงรู้สึกอึ้งทึ่งกับเครื่องเล่นเกมไฮเทคดังกล่าว เพราะแม้แต่เสียงผู้หญิงที่พูดก็เป็นธรรมชาติเหมือนคนจริงๆ ในใจก็เริ่มสนุกขึ้นบ้างแล้ว แต่อย่างไรก็ต้องหาวิธีปิดมันให้ได้ก่อน     
     
"มีตัวเลือกปิดระบบไหมครับ" ชายหนุ่มถามไปตรงๆ แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีตัวเลือกนี้หรอก เวลาผ่านไปสักครู่ระบบจึงถามคำถามเดิมอีกครั้ง เป็นเหตุให้พิงจนใจต้องเลือกหนึ่งในสี่ข้อ แน่นอนอย่างสุดท้ายไม่ต้องเลือกเพราะขณะนี้ตัวเครื่องยังไม่ได้ต่อเข้ากับสายสัญญาณอินเทอร์เน็ตหรือสายเน็ตที่ลุงอุ๊ดบอก แต่คงเป็นเพราะสัญญาณไร้สายที่ระบบตรวจจับได้บริเวณนี้ต่างหาก ความรู้ด้านคอมพิวเตอร์แต่เดิมของพิงทำให้เขาทราบว่าความแรงของสัญญาณมีผลให้การเล่นดีขึ้น ดังนั้นเขาจึงเลือกตัวเลือกแรกก่อนตัวเลือกอื่นๆ     
     
"เชื่อมต่อสัญญาณที่หนึ่งครับ"     
     
"สัญญาณถูกเข้ารหัส โปรดระบุรหัสผ่านด้วยค่ะ"     
     
       ชายหนุ่มคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงลองมั่วรหัสผ่านไป...     

                   
           

            มั่วไปเกือบร้อยไม่มีถูกเลย ดังนั้นเขาตัดสินใจใช้สัญญาณที่สามซึ่งทราบรหัสผ่านอยู่แล้ว เหตุที่ทราบเพราะได้ยินเอ็ดบ่นพึมพำให้ได้ยินเป็นประจำ เพราะเอ็ดทราบว่าพิงตาบอด เด็กหนุ่มมักแกล้งพูดเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้พิงฟังแล้วพูดปิดท้ายเสมอๆว่า 'แย่จังที่คนฟังตาบอด'       
       
"เลือกเชื่อมต่อสัญญาณที่สามครับ"       
       
"สัญญาณถูกเข้ารหัส โปรดระบุรหัสผ่านด้วยค่ะ"       
       
"เอ็ดรักแตมหวังแต่ง" พิงกล่าวอย่างมั่นใจ       
       
"รหัสผ่านถูกต้องค่ะ กรุณารอสักครู่"       
       
"ระบบตรวจพบเพียงเกมเดียวในขณะนี้ซึ่งมีชื่อว่า คิงออฟไลออนออนไลน์ ผู้เล่นต้องการเลือกเล่นหรือไม่คะ"       
       
       จู่ๆเสียงทองก็เสมือนบอกให้ทราบว่าจะปิดเครื่องเล่นนี้ได้อย่างไร แค่ตอบว่าไม่เล่นทุกอย่างก็จะคืนสู่ปรกติสุข แต่เมื่อบรรลุวัตถุประสงค์หลักแล้ว ธรรมชาติของมนุษย์ย่อมเกิดความใคร่รู้มากขึ้น           

                   
           

            'ไหนๆก็เปิดเครื่องแล้ว จะปิดลงไปดื้อๆก็ยังไงอยู่...อื่ม'       
       
"เล่นครับ!" พิงตอบเสียงดังฟังชัด โดยไม่ทราบเลยว่าการตัดสินใจเล่นเกมนี้ของเขาเพียงชั่ววูบจะนำความเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญมาให้