นางร้ายสายเทพทรู

ณ ขอบบันได

ตุ๊บ!!

"อึก...ท่านพี่ท่านผลักโนร่าทำไมคะ?" หญิงสาวหน้าตาน่ารักน่าทะนุถนอมขวัญใจของคนในโรงเรียน เทอคือ แพนโนร่า เด บลัวส์ บุตรบุญธรรมของดยุคสเตฟาน เด บลัวส์ 

เทอเป็นน้องสาวบุญธรรมของพวกวิกตอริก้า

วิกตอริก้าคือหคือหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าแพนโนร่า เทอมีเส้นผมสีเงินสลวยดวงตาสีแดงทับทิมอันน่าหลงไหล กำลังมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความสงสัยงุนงง

ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าวิ่งมาแต่ไกลนั้นคือองค์ชายอันดับ2 ซานเดอร์ เร ซัสดร้า เขาเป็นคู่หมั้นของวิกตอริก้า

"นี่ริก้า เทอทำอะไรโนร่าห้ะ!!" เสียงตวาดขององค์ชายดังขึ้นพร้อมกับเสียงวิ่งของทุกคน

"มันเกิดอะไรขั้น?" เสียงของคานิเดล เด บลัวส์ พี่ชายคนโตของริก้าอายุห่างกัน1ปี

"ก็ริก้า ผลักโนร่านะสิ" เสียงขององค์ชายบอกกล่าวทั้งๆที่ยังไม่ได้ฟังอะไรเลย

"ว่าไงนะ" เสียงประสานกัน3เสียงเอ่ยขึ้นมาด้ววความตกใจ

"เทอทำไปทำไม ริก้า!!" เสียงของพี่ชายเทอตวาดอย่างเกี้ยวกราด

"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย มันล้มลงไปเอง" ริกาเทอพยายามจะอธิบายให้ทุกคนเข้าใจและหวังให้มีใครสักคนที่เชื่อเทอ

"คนบ้าอะไรจะทำตัวเอง ฉันผิดหวังมากบอกเลย" องค์ชายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงผิดหวัง

"ก็หม่อมฉันไม่ได้ทำนี่ มันทำตัว..."

เพี๊ยย!!

ริก้าพูดยังไม่ทันจบก็โดนตบเข้าที่ใบหน้าอย่างจังจนเลือดกลบปาก 

"หยุดพูดซะที ฉันหมดความอดทนกับเทอแล้ว" เสียงพี่ชายคนโตของเทอ นี่นะหรอพี่ของเทอ

"พวกนายก็ชอบตัดสินแต่ในสิ่งที่เห็นนั้นแหละ ไม่เคยฟังอะไรเลย" เสียงของคุโรรุพี่ชายฝาแฝดของเทอที่คอยอยู่ข้างๆเทอมาตลอด

"ท่านพี่...." เทอพูดด้วยน้ำตาคลอ

"คุโรรุ...นายหลบไป" เสียงของ ลีโอ โดโนทวน เพื่อนสนิทขององค์ชายพูดขึ้น

"พวกนายก็ไม่เกี่ยวหลบไป" เสียงของคุโรรุดังก้องไปทั่ว เขาจะไม่ยอมให้ใครมารังแกน้องสาวของเขาอีกแล้ว

"นายนั้นแหละหลบไป" องค์ชายพูดขึ้นก่อนจะผลักคุโรรุออกไป

ตุ๊บ!!

"ท่านพี่!!" หญิงสาวรีบเข้าไปประคองพี่ชายแต่ข้าไปเมื่อถูกจับข้อมือไว้

"เดี๋ยว!!ขอโทษโนร่าก่อน" เสียงของ ดาก้อน วาดิออส อดีตองครักษ์หนุ่มขอบเทอ

"ปล่อย!!" เทอตวาดด้วยความเกรี้ยวกราด เทอไม่น่าออกจากที่นั้นเลย

ขาเรียวฟาดไปที่สีข้างของชายหนุ่มแบบเต็มแรงจนเขาต้องแล่อยเทอ

เพี๊ยย!!

ฝ่ามือของคนที่เทอแอบหลงรักมาตลอดฟาดกระทบกับหน้าของเทอจนหันไปตามแรงตบ

"ฉะ...ฉัน" เสียงของชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยความตกใจที่พลั้งมือ แต่ก่อนที่จะได้พูดขอโทษก็ถูกขัดด้วยประหนึ่ง

"นายเคยรักฉันบ้างมั้ย?ซานเดอร์" น้ำเสียงสั่นเครือปนด้วยเสียงสะอึกเล็กน้อย นั้นแสดงว่าเทอกำลังร้องไห้

"ฉันไม่เคยรักเทอ...ริก้า" เสียงของเด็กหนุ่มตอบกลับแบบแผ่วเบาเหมือนไม่ค่อยมั่นใจ

"งั้นหรอ?หึ นั้นสินะ ฉันจะจำไว้ว่านายไม่เคยรักฉันเลย" เทอมองไปที่เด็กหนุ่มด้วยสายตาตัดพ้อ? น้อยใจ?และโศกเศร้า เท้าของเทอค่อยๆก้าวไปทางด้านหลังที่ล่ะจนมาถึงขอบบันได เทอตัดสินใจแล้ว ก่อนจะเอ่ยประโยคทิ้งท้ายไว้ว่า...

"ถ้าหากชาติหน้ามีจริง...ขออย่าให้เรามาประสบพบเจอกันอีกเลย ลาก่อน...." พอจบประโยค เทอก็เอนตัวลงไปทางบันไดด้านหลังทันที

"ม่ายยยย....!!!" เสียงตะโกนของคุโรรุดังขึ้นมา แล้วมองร่างน้องสาวของตนด้วยหัวใจแตกสลาย เขาไม่สามารถปกป้องเทอได้ ส่วนคนที่เหลือต่างมองร่างของเทอด้วยสายตาตกตะลึงปนรู้สึกผิด เพราะเขาไม่คิดเทอจะตัดสินใจแบบนี้

จะมีก็แต่หญิงสาวผมคาราเมลที่มองมายังเทอด้วยสายตาสมเพชและสะใจ