SF :: My Precious [Hwayoung x Eunjung] T-ara (Yuri!)

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดี๊สวัสดีรีดเดอร์ผู้น่ารักทุกคน
หลังจากที่ไรท์เตอร์หาย(หัว)ไปนานโข
ก็กลัมาอีกครั้ง (ถึงแม้จะอยู่ในเทศกาลแกะแพะก็ตาม)
คิดถึงทุกๆ คนมาก
ก็เพิ่งผ่านคริสต์มาสกันมาเนอะ
ไรท์เตอร์ก็ขอให้คุณผู้อ่านที่น่ารักทุกคนมีความสุขมากๆ นะคะ
มาเข้าเรื่องกันดีกว่า
วันนี้ไรท์เตอร์มีควันหลงคริสต์มาสมาฝากค่ะ
แต่วันนี้ไรท์เตอร์ไม่ได้พาสี่สาว 2NE1 ที่รักของไรท์เตอร์กับหนุ่มบิ๊กแบงมา
แต่วันนี้ไรท์เตอร์พา 7 สาว T-ara มาแทนค่า
เป็นคู่แร๊พเปอร์พี่ใหญ่น้องเล็ก

Ryu Hwayoung x Ham Eunjung นั่นเองง
บอกไว้ก่อนว่า ใครที่ไม่ชอบ ให้กด X ได้เลยนะคะ
อย่าฝืนทนดูอีกต่อไป
ไรท์เตอร์เกิดอาการคลั่งคู่นี้เข้าตับและไส้ติ่ง 5555555
ทุกคนคงงงว่าแล้วอิเรื่องเก่าแกไม่แต่งต่อเรอะไง?
ต่อแน่นอนค่า แต่ขอหลังจากเทศกาลสอบของ ม.6 ก่อนนะคะ
ช่วงนี้สอบกันหัวฟูมากกกก

เอาเป็นว่ายังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ
สุดท้ายไรท์เตอร์ไปเจอรูปนี้มาก็เอามาฝากนะคะ
เผื่อจิ้นกันไม่ออก 55555

     


CREDIT : http://park-minyeon.tumblr.com/post/14394951575/eunjung-hwayoung


O My God - T-ara

เนื้อเรื่อง

SF : My Precious

Author : phachii

Rate : PG-13

Note : ฟิคเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการและความอยากของผู้แต่ง ไม่อิงจากเรื่องจริง ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^ แนะนำว่าให้ฟังเพลง O my God ของ T-ara ที่อยู่ด้านบนตามนะคะ จะได้อารมณ์มากขึ้น

Thanks ::

- สำหรับคำแปลเพลง O My God (ตัวสีชมพู):: Credits. Korean Lyrics - Mnet ,Translation : maknaes. @ diadem ,Thai Lyrics and Thai Trans : KarnZ @ Thai-ara.com

- สำหรับคำแปล Winter Child (ตัวสีส้ม) CR: KOR-THAI : mulIzika@taecland.com

สามวันก่อนคืนวันคริสมาสต์ภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่กว้างนัก  ร่างสูงโปร่งใจจดจ่อกับโทรศัพท์คู่ใจ รอเสียงปลายสายที่ไม่รู้จะรับสายเมื่อไหร่  สุดท้ายก็มีแค่  ....

‘เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ขณะนี้ กรูณาฝากข้อความไว้หลังเสียงสัญญาณ....ตู้ด’

“พี่อึนจอง  หลังจากนี้สามวันจะเป็นวันคริสต์มาส ฉันรู้ว่าพี่ยุ่งมาก แต่ฉันอยากได้ยินว่าพี่จะกลับมาฉลองคริสต์มาสด้วยกันนะ”  เสียงทุ้มฝากข้อความเสียงให้อีกคนผ่านโทรศัพท์ ก่อนจะกดตัดสาย พลางถอนหายใจเนือย

“ฉันคิดถึงพี่จะตายอยู่แล้วรู้บ้างหรือเปล่า”

เกือบเดือนแล้วที่ฮัมอึนจองยุ่งกับการถ่ายหนังเรื่องใหม่...

เกือบเดือนแล้วที่รยูฮวายองไม่ได้อยู่กับฮัมอึนจอง...

“พี่โซยอน  พี่โบรัม เดี๋ยวฉันมานะ” บอกรุ่นพี่อีกสองคนที่กำลังเม้าแตกกันอย่างออกรส  ทั้งคู่หันมาสนใจน้องเล็กซึ่งปกติไม่ค่อยจะออกไปไหนกับใครเค้า

“หิมะตกขนาดนี้ จะไปไหน เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ”

“นั่นสิ  อึนจองจะว่าพวกพี่ดูแลเธอไม่ดี”  ร่างสูงหัวแค่นหัวเราะในลำคอทีหนึ่ง “รายนั้นเค้ายุ่งจะตาย คงไม่มีเวลามาคิดเรื่องพวกนี้หรอก  ...จะรีบกลับมาค่ะ” คว้าเสื้อโค้ทขนเป็ดตัวเก่งและจ้ำออกไปทันที  ทิ้งให้พี่ๆ งงไม่หาย น้องเล็กเป็นอะไร?

ฉันคิดถึงเธอเมื่อฉันลืมตา และคิดถึงเธอตอนที่ฉันกำลังเดินอยู่บนถนน
ฉันเอาแต่คิดถึงเธอ แม้ว่าฉันจะกำลังมองเธออีกครั้งและอีกครั้ง
ความรู้สึกตื่นเต้นที่น่ากังวล ตอนที่ฉันคิดถึงการพบกับเธอ
ฉันเติมเครื่องสำอางค์ และมองเงาสะท้อนในกระจก

ฉันมีความสุขมากๆที่เธอเป็นของฉัน
ทำไมฉันถึงชอบเธอมากขนาดนี้นะ

สองขายังคงย่ำไปเรื่อยบนทางฟุตบาทสีขาวโพลนเพราะหิมะคลุมมิด หูฟังสองข้างถูกยัดใส่รูหูก่อนจะเลือกเปิดเพลงเพลงหนึ่งเพียงเพราะอยากได้ยินเสียงหวานนั้นสักครั้งในรอบหลายวัน

겨울에 태어난 아름다운 당신은
เธอที่งดงามซึ่งเกิดในฤดูหนาว
눈 처럼 깨끗한 나만의 당신
สะอาดราวกับหิมะ เธอซึ่งเป็นของฉันคนเดียว
겨울에 태어난 사랑스런 당신은
เธอผู้เป็นที่รักซึ่งเกิดในฤดูหนาว
눈 처럼 맑은 나만의 당신
สดใสราวกับหิมะ เธอซึ่งเป็นของฉัน
하지만 봄 여름과 가을 겨울
ไม่ว่าจะเป็นฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน  ฤดูใบไม้ร่วงหรือฤดูหนาว

생일 축하합니다 생일 축하합니다
สุขสันต์วันเกิด...สุขสันต์วันเกิด

                เสียงหวานอันคุ้นเคยเมื่อร้องเป็นเพลงยิ่งไพเราะเข้าไปใหญ่ ฮวายองยังจำได้ดี ว่าวันนั้นวันเกิดของเธออึนจองพยายามอัดเพลงนี้อยู่สี่ห้ารอบเพื่อให้ได้ดีที่สุด แม้ฮวายองจะบอกว่าดีตั้งแต่รอบแรกแล้วก็ตาม

                นึกแล้วก็อดขำไม่ได้  คิดถึงคนขี้เซาทีไรฮวายองมักจะอมยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียว จนสมาชิกในวงเริ่มแอบกลัวว่าน้องเล็กจะกระทบกระเทือนทางสมองส่วนใดหรือเปล่า

                ...ตอนอยู่ด้วยกันถึงบางครั้งจะทะเลาะกันบ้างเพราะต่างคนต่างดื้อ แต่เพราะไม่มีอีกคนอยู่ก็เหงาจับใจ...

สิ่งที่ฉันคิดถึงตลอดทั้งวันนี้ ก็คือเธออีกแล้ว ฉันคิดถึงแต่เธอตลอดทั้งวัน
ฉันมองตรงนั้นตรงนี้ แต่เธอก็ยังเพอร์เฟ็กต์เกินไป
ตอนนี้ฉันก็คิดถึงแต่เธอเหมือนกัน ฉันรักเธอจริงๆ
อย่าเปลี่ยนไป และอยู่ข้างฉันแบบนี้ตลอดไป ที่รักของฉัน

                พลันดวงตากลมเหลือบเห็นสิ่งสะดุดตาในร้านช็อปเสื้อผ้าร้านหนึ่งจึงรีบเดินดุ่มๆ เข้าไปไม่รอช้า

                “ไอ้นี่ ... ฟรีไซส์ป่ะคะ?”

                “ค่ะ ใส่ได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่เลยค่ะ ประมาณคุณน้องก็ใส่ได้นะคะ”

                “เท่าไหร่คะ?”

                “85,000 วอนค่ะ ...เอ่อ  รยูฮวายอง ทีอาร่าใช่มั้ยคะ?” ได้ยินคำถามนั้นจึงดึงฮู้ทขึ้นปิด ความจะได้ไม่แตกมากกว่านี้

                “อ่าค่ะ  ตกลงว่าฉันซื้ออันนี้นะคะ ช่วยห่อให้ด้วย”

                “ได้ค่ะ  สักครู่นะคะ”

            ~มีสายเข้าค่า มีสายเข้าค่า ถ้าไม่รับจะโกรธนะค๊า~

                เสียงริงโทนแปลกๆ ของเจ้าของเสียงตัวแสบที่แอบตั้งไว้เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่เจ้าของมือถือก็ไม่ได้ว่าอะไร และตั้งมันเป็นเสียงเรียกเข้าตลอดมา .... ถึงแม้บางทีจะอายเวลาโทรศัพท์ดังตอนอยู่ท่ามกลางคนเยอะๆ ก็เถอะ

                 อะไรๆ ก็เหมือนมีอึนจองติดหนึบอยู่ตลอด... จะได้รู้สึกไม่ขาดตอนที่ไม่ได้เจอกัน

                ไม่ทันดูมองชื่อที่โทรเข้าก็ชิงรับสายเสียก่อน  ที่แท้ก็พี่สาวตัวเล็กของวงนี่เอง

 “ว่าไงคะพี่โบรัม” เธอกรอกเสียงนุ่ม

                “ซื้อขนมเข้ามาหน่อยสิฮวายอง  หอเราไม่มีขนมจะกินแล้วววว พวกพี่จะขาดใจ -0-“ คนตัวเล็กโอดครวญ ฮวายองหัวเราะน้อยๆ ก่อนจะตอบตกลงและวางสายไป พลันหันมาจัดการกับธุระต่อ

                หลังจากชำระเงินเรียบร้อยจึงรีบเผ่นก่อนที่จะมีคนแห่มามากมาย  กว่าจะออกมาได้แจกลายเซนต์ไปเกือบยี่สิบคน  เพราะเจ้าของร้านคนนั้นแท้ๆ ตามพนักงานมาดูกันพรึบ ร่างสูงโปร่งหยุดที่ลานกว้าง  มีคู่รักมากมายเดินจูงมือกันมาดูต้นคริสมาสต์สูงราวตึกหกชั้น ประดับด้วยลูกบอลสีสวยและจิปาถะอีกหลากหลายเตรียมพร้อมสำหรับวันสำคัญที่ใกล้เข้ามานี้ มือขาวล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อโค้ทหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาสไลด์ปลดล็อกหวังจะเจอสายที่ไม่ได้รับหรือข้อความเข้า แต่ก็ไม่มี

                “ป่านนี้พี่จะทำอะไรอยู่กันนะพี่อึนจอง...”

                “ฉันบอกเธอแล้วไงว่าอย่าใส่ขาสั้นออกมา หน้าหนาวแบบนี้ยังจะโชว์อีก” ชายหนุ่มคนหนึ่งโวยวายเมื่อคู่รักที่เพิ่งมาถึงมาในชุดเสื้อโค้ทกันหนาวกับกางเกงขาสั้นเผยขาขาว แต่แฟนหนุ่มดูเหมือนจะไม่พอใจสักเท่าไหร่และแฟนสาวเองก็เริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้วเหมือนกัน

                “ก็แล้วทีเธอยังใส่เสื้อเก่าๆ นี่มาเลยล่ะ ฉันบอกแล้วไงว่าให้เอาไปทำผ้าขี้ริ้ว ทำไมยังใส่อยู่อีก”

                “ก็ฉันชอบ แต่เธอ นี่มันหน้าหนาวนะ เธอคิดว่าเดินอยู่ชายหาดหรือไง”

                “ก็ฉันก็ชอบเหมือนกันนี่” หญิงสาวเมินหน้าหนี เธอแค่อยากแต่งน่ารักเอาใจแฟนหนุ่มบ้างแต่เขากลับไม่เห็นค่าเลย  สุดท้ายฝ่ายชายก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเป็นฝ่ายเข้ามาง้อ

                “เฮ้ออ  ฉันขอโทษนะมินอา ฉันก็แค่เป็นห่วงเธอกลัวจะไม่สบายเท่านั้นเอง”

                “ฉันแค่อยากให้เธอชมฉันน่ารักเหมือนที่เธอชมคนอื่นบ้าง แต่เธอก็ว่าฉัน”

                “ฉันขอโทษจริงๆ  ....แต่วันนี้เธอน่ารักจริงๆ นะ”

                “จริงนะ!  แฟนใครน่ารักจัง”

                ฮวายองมองภาพคู่รักตรงหน้าพลันนึกถึงอีกคน ผู้หญิงคนนี้ขี้หึง ผู้หญิงคนนี้ขี้บ่น ผู้หญิงคนนี้จู้จี้ ผู้หญิงคนนี้ชอบทำอะไรแปลกๆ แต่ผู้หญิงคนนี้ก็น่ารัก และเป็นคนเดียวที่เป็นเจ้าของหัวใจของรยูฮวายองคนนี้

                “ฮวายองอ่า  ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าโปรยยิ้มเกินหน้าเกินตาแบบนั้นอะ”

            “แต่พวกเค้าเป็นแฟนคลับเรานะพี่อึนจอง แล้วกลุ่มนั้นก็เป็นแฟนคลับผู้ชาย พี่ก็รู้ว่าฉันไม่ชอบผู้ชายอยู่แล้ว”

            “ย่าส์!! จะหญิงหรือช่ายก็ไม่ได้ ฉันไม่ชอบ!”

            “พี่อย่าง้องแง้งน่า ไหนบอกเหตุผลมาสิที่พี่ไม่ชอบ”

            “ก็ฉันหึง!!!...เอ้ย มันเกินหน้าเกินตาไป!”

            “ฮ่าๆๆ  พี่อึนจองตลกชะมัด  แก้ตัวไม่ขึ้นหรอก ก็พี่บอกว่าหึงฉันเป็นเหตุผลแรกเลยนี่นา”

            “ตลกนักใช่มั้ย ไปเลยไป! ไม่ต้องมายุ่ง!!”

            “อ้าว  แฟนใครขี้งอนจัง.... โอ๋ๆ ฉันขอโทษน้าพี่อึนจอง  พี่ก็รู้ว่ามันไม่มีอะไร อย่าคิดมากสิคะคนสวยของฉัน

 ฉันมีพี่คนเดียวนะ”

            “เธอมันกะล่อนรยูฮวายอง  ช่วงที่ฉันไม่อยู่ ก็คงไปอ้อล้อกับใครเยอะแยะสิ”

            “จะบ้าเหรอ! ฉันมีพี่ทั้งคนฉันจะไปอะไรกับใครได้เล่า  ใครๆ ก็รู้ แฟนคนสวยของรยูฮวายองดุ ฮ่าๆๆ”

            “ย่าส์!! ยังจะมาว่าฉันอีกไอ้เด็กยักษ์”

            “ยักษ์แล้วรักป่ะล่ะ?”

            “ก็...รัก...”

            “แค่นั้นแหละจบ....รักเหมือนกัน”

                ยังอยากให้พี่มาบ่นอยู่ใกล้ๆ หูเหมือนปกติ  คิดถึงชะมัด....

เธอน่ารักมากๆแม้ว่าจะกำลังผิดหวัง และน่ารักมากๆเวลาที่กำลังบ่นด้วย
ฉันไม่เคยเบื่อเธอเลย แม้ว่าเราจะอยู่ด้วยกันทุกวัน
แม้ว่ากางเกนยีนส์จะไม่เข้ากับฉันและพุงของฉันก็ยื่นออกมามากกว่าที่เห็นนิดหน่อย
เธอก็มองฉันเหมือนกับสาวน่ารักเพิ่งเดินผ่านไป

ฉันมีความสุขมากๆที่เธอเป็นที่รักของฉัน
เธอทำให้ฉันทุกๆอย่างไม่ว่าจะเรื่องอะไร

.

.

.

            .

ค่ำคืนคริสมาสต์อีฟ ท้องฟ้ามืดสนิทแต่กลับสว่างได้ด้วยดวงดาวนับร้อยนับพันดวงกำลังกระพริบวิบวับเต็มท้องฟ้า เบื้องล่างผู้คนหลากหลายต่างวุ่นวายและตื้นเต้นกับค่ำคืนก่อนวันคริสต์มาสที่จะได้อยู่กับครอบครัว คนรัก เพื่อน  ทุกคนต่างรอคอยที่จะขอบคุณพระเจ้าและขอพรสำหรับตนเองและคนรอบข้าง

หอพักเกิร์ลกรุ๊ปทีอาร่า ซึ่งปกติก็วุ่นวายมากพอแล้ว แต่วันนี้กลับวุ่นวายหนักกว่าเดิม แต่วุ่นวายเพราะความตื้นเต้นและสนุกสนาน  พวกเธอดีใจที่ได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ถึงแม้จะขาดฮัมอึนจองที่ยังคงยุ่งกับการถ่ายละครเรื่องใหม่แต่พวกเธอก็ยังรู้สึกเหมือนมีอึนจองอยู่ด้วยกัน  ต่างคนต่างวิ่งตกแต่งหอกันอลหม่าน

“คิวริ  คุ้กกี้เสร็จหรือยัง” จอนโบรัมตะโกนถามเพื่อนร่วมวงในครัว ส่วนตัวเธอเองกำลังง่วงกับการจัดโต๊ะอาหาร

“จะเสร็จแล้ว รอแป้บนึง ... ว้าๆๆ  จียอนจ๊ะ ไก่งวงของเธอมันจะไหม้แล้ว”

“เฮ้ย! ไม่นะ ฉันขอโทษค่ะพี่คิวริ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ปาร์คจียอนน้องเล็กอีกคนขอโทษขอโพย  รีบนำไก่งวงอาหารหลักออกจาเตาอบ  โชคดีที่มันไม่ได้ไหม้อย่างที่คิด

“นี่พี่ฮโยมิน  พี่ว่าพี่อึนจองจะกลับมาฉลองกับพวกเรามั้ย” ร่างสูงโปร่งเอ่ยถามพี่สาวร่วมวงขณะช่วยกันตกแต่งห้องให้สวยงาม  ฮโยมินส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนจะเอ่ยตอบ

“อึนจองเค้าก็คงอยากกลับมาฉลองกับพวกเราอยู่แล้วล่ะ  แต่ถ้างานไม่เสร็จเค้าก็ไม่มีทางเลือกหรอกนะฮวายอง”

                “ฉันรู้ค่ะ แต่ว่า....”

                “หืม?”

                “ไม่มีอะไรค่ะ  มาๆ ตรงพี่ดูเยอะน่าดูฉันช่วยนะ :]”

                หลังจากที่อะไรๆ ลงเสร็จเรียบร้อยสาวๆ ทั้งหกก็มานั่งล้อมโต๊ะอาหารเพื่อร่วมฉลองคริสต์มาสอีฟ ทั้งอาหารคาวหวานเยอะแยะจนแทบล้นโต๊ะอาหารไม้โอ๊คอย่างดี ตรงกลางประดับด้วยเชิงเทียนอย่างสวยงาม  พวกเธอลงมือรับประทานอาหารและคุยกันอย่างสนุกสนานออกรส มีเพียงฮวายองที่เอาแต่มองเก้าอี้เปล่าตรงข้ามเธอ

                “เออนี่  อย่าลืมแขวนถุงเท้ากันนะ เดี๋ยวอดได้ของขวัญจากซานตาคลอส” จียอนพูดอย่างตื่นเต้น

                “ดีนะที่ฉันเพิ่งซื้อถุงเท้ามาใหม่ คุณซานตาคลอสจะได้ดีใจ ><!”

                “ฮ่าๆ พี่โซยอนก็ยังอยากได้ของขวัญเหมือนกันเหรอเนี่ย” ฮโยมินหัวเราะ คนถูกเหน็บแนมมองค้อน

                “อยากสิ  ฉันก็ยังเด็กอยู่นะยะ”

                “อย่าลืมขอพรแล้วขอบคุณพระเจ้ากันด้วยล่ะ  นี่ฮวายองเธอก็อย่าลืมนะ” พอถูกลากไปอยู่ในวงสนทนา เจ้าของชื่อสะดุ้งน้อยๆ ก่อนจะพยักหน้ายิ้มบางๆ

                “คิดถึงอึนจองจังเนอะ  บ้านเราเงียบน่าดูเวลาเธอไม่อยู่” คิวริถอนหายใจ  คิดถึงอดีตลีดเดอร์หรือน้องสาวร่วมวงของตน  ฮวายองเผลอพยักหน้าหงึก  พี่ๆ แอบลอบหัวเราะเมื่อเห็นน้องเล็กดูอิดโรยพอพูดถึงอีกคน  โบรัมจึงพูดปลอบใจ

                “เอาน่า  เดี๋ยวเสร็จงานก็ได้เจอกันแล้ว ^^”

                ตกกลางคืนก่อนเข้านอน สาวๆ ทั้งวัยเกินเด็ก และยังเด็กต่างนำถุงเท้าคู่สวยที่สุดของตนมาแขวนไว้เพื่อรอของขวัญจากคุณลุงซานตาคลอสชุดแดง  รยูฮวายองก็เช่นกัน เธอแขวนทั้งของตัวเองและของอึนจองพลางขอบคุณพระเจ้าและขอพร ก่อนจะเข้านอนไม่ลืมที่จะเอาของขวัญส่วนตัวที่ตนซื้อมาเตรียมไว้วางบนเตียงอีกคนพร้อมแปะโน้ต

            ‘Merry Christmas my love,,,

ถึงตัวพี่จะไม่อยู่ แต่ใจพี่ยังอยู่นะ

สมมุติว่าฉันเป็นซานตาคลอสส่วนตัวของพี่

และนี่ก็คือของขวัญที่ซานตาคลอสตั้งใจมอบให้คนดี’

                                                        รยูฮวายอง J

                ก๊อกๆ  ก๊อกๆ

                “อื้ออออ~~” ร่างสูงโปร่งภายใต้ผ้าห่มผืนหน้าส่งเสียงประท้วงในลำคอเมื่อถูกรอบกวนจากคนข้างนอก ถึงไม่อยากจะตื่นแต่ก็ต้องจำใจมาเปิดประตูทั้งสภาพเสื้อผ้าหน้าผมยุ่งเหยิง

                “ฮวายองๆ  เธอลงมาดูนี่เร็ว! ซานตาคลอสทิ้งของขวัญให้เธอ! ><” จียอนพูดพลางกระโดดโลดเต้นเพราะตื่นเต้นแทนอีกคน  ฮวายองพยักหน้ารับก่อนจะขอตัวไปล้างหน้าแปรงฟันก่อน  ไม่ค่อยจะรู้สึกทุกข์ร้อนอะไรเท่าไหร่ เสร็จแล้วจึงรีบลงมา

สมาชิกทีอาร่าทั้งห้าคนยืนล้อมรอบกล่องของขวัญขนาดใหญ่สีเหลืองประดับริบบิ้นสีน้ำเงินเกือบเท่าตัวคนที่ถูกทิ้งไว้หน้าหอพักจนโซยอนเจอเข้าและช่วยกันกับสมาชิกคนอื่นนำเข้ามา มีการ์ดเขียนกำกับ

                ‘ถึงรยูฮวายอง

ถุงเท้าที่เธอแขวนไว้ฉันเชื่อว่ามันต้องเล็ก

แต่ของขวัญจากซานตาคลอสกล่องใหญ่เกินกว่าจะใส่ในนั้นได้’

                                                ซานตาคลอส

                “รีบเปิดสิๆ”

                “ใช่รีบเปิดสิมักเน่  พี่อยากรู้~~”

                “เปิดเลยๆๆ”

                เสียงเชียร์จากสมาชิกที่เหลือทำให้เธอเลี่ยงไม่ได้  สองมือค่อยๆ เอื้อมไปจับฝากล่องขนาดใหญ่ ไม่รู้ว่าทำไมก้อนเนื้อซ้ายจึงเต้นไม่เป็นจังหวะขนาดนี้  เพราะอะไร?  เธอหลับตาปี๋ก่อนจะเปิดฝากล่องขึ้นทันที

                “เมอรี่คริสต์มาส” เสียงหวานคุ้นหูดังอยู่ใกล้ๆ ใกล้จนคิดว่าแค่คืบเดียว  แต่เอ๊ะ? คืบเดียว...ฮวายองค่อยๆ ลืมตาขึ้นทีละนิด อาการตกใจเข้าครอบงำสองมือปิดปากด้วยความเหลือเชื่อกับสิ่งตรงหน้า

                ผู้หญิงคนนั้นมีผมสีดำซอยปัดข้าง ผู้หญิงคนนั้นมีรอยยิ้มประจำตัว ผู้หญิงคนนั้นขี้เซา ผู้หญิงคนนั้นขี้บ่น ผู้หญิงคนนั้นจู้จี้ ผู้หญิงคนนั้นขี้หึงเป็นที่หนึ่ง และผู้หญิงคนน่ารักที่สุด ...

                “ฮัมอึนจอง”

                “เซอร์ไพรส์!!~” สมาชิกทุกคนตะโกนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ฮวายองเอ๋อชั่วขณะ “พี่ๆ วางแผนกันเหรอ”

                “เปล่าวางแผน  แต่เจอกล่องนี่อยู่หน้าหอจริงๆ แต่กล่องของขวัญบ้าอะไรจะใหญ่ขนาดนั้นกลัวเป็นระเบิดเลยเปิดดูก็เจอแม่นางคนนี้นอนอยู่ในกล่องเนี่ยแหละ” โซยอนร่ายยาว อึนจองแอบฟาดแขนเล็กไปที “พี่คิดว่าฉันเป็นระเบิดได้ไงกัน”

                “พี่อึนจอง...   คิดถึง!” ร่างสูงโปร่งคว้าอีกคนเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน กอดไว้แน่นราวกับกลัวคนในอ้อมกอดนี้จะหายไป

                “เบาๆ ก็ได้ ฉันหายใจไม่ออกนะ”

                “โอ้ยยย  พวกเราไปกันเถอะ เบื่อมด เดินกันเป็นพาเหรดเชียว” โบรัมว่าก่อนจะเอ่ยชวนน้องๆ ไปเดินสูดอากาศปล่อยให้คู่รักสวีทกันสองต่อสองและดื่มด่ำความคิดถึงที่ไม่ได้สัมผัสมานานเกือบเดือน

                “ทำไมพี่ไม่โทรหาฉันบ้าง”

                “ก็ฉันยุ่งอยู่นี่ ตารางถ่ายละครแน่นจะตาย”

                “แล้วทำไมพอว่างไม่ตอบแมสเสจฉัน”

                “ก็กะจะตอบ แต่พอจะตอบทีไรก็โดนเรียกตัวก่อนทุกที จนได้ฟังข้อความเสียงนั่นแหละก็เลยจะเซฮร์ไพรส์”

                “แฟนใครเจ้าเล่ห์จัง” ปากว่าอย่างแต่การกระทำทำอีกอย่างแอบฉวยโอกาสหอมแก้มนวลฟอดใหญ่

                “ย่าส์!! รยูฮวายอง! เด็กกะล่อน!” รัวฟาดลงบนแขนอีกคนจนรอยแดงขึ้นเป็นปื้ด คนตัวโตกว่าหัวเราะชอบใจที่ยียวนกวนประสาทร่างเพรียวนี้ได้

                “ฉันคิดถึงพี่มากเลยนะรู้มั้ย”

                “แล้วคิดว่าฉันไม่คิดถึงเธอหรือยังไง”

                “ก็ไม่รู้สิ”

                “ย่าส์!! พูดแบบนี้จะหาเรื่องกันใช่มั้ย”

                “เปล่า  ใครจะไปกล้าหือกับแฟนล่ะคะ”

                “อย่าให้รู้นะว่าตอนที่ไม่อยู่แอบไปอี๋อ๋อกับใคร ไม่งั้นตายแน่!”

                “ฮัมอึนจองโหดขนาดนี้ รยูฮวายองจะกล้ามั้ยล่ะค๊า~”

อย่าปล่อยฉัน แม้ว่าความสัมพันธ์ของเราจะค่อยๆเปลี่ยนไป
ฉันจะทำอย่างไรถ้าไม่มีเธอ โอ้ เย
ฤดูหนาวนี้อุ่นขึ้นเมื่อมีเธออยู่ตรงนี้
ฉันมีความสุขมากๆที่ได้จับมือเธออยู่บนหิมะสีขาว

สิ่งที่ฉันคิดถึงตลอดทั้งวันนี้ ก็คือเธออีกแล้ว ฉันคิดถึงแต่เธอตลอดทั้งวัน
ฉันมองตรงนั้นตรงนี้ แต่เธอก็ยังเพอร์เฟ็กต์เกินไป
ตอนนี้ฉันก็คิดถึงแต่เธอเหมือนกัน ฉันรักเธอจริงๆ
อย่าเปลี่ยนไป และอยู่ข้างๆฉัน
อย่านอกใจฉัน ฉันจะไม่ทนนะ

บทส่งท้าย

                “อุว้าววว~~  รีแล็คคุมะ ว้ายยยย  น่ารักจังงงงงง” เสียงพร่ำเพ้อด้วยความตื่นเต้นและดีใจราวกับเด็กได้ของเล่น ฮัมอึนจองกระโดดโลดเต้นเมื่อเห็นชุดนอนหมีรีแล็คคุมะทั้งตัววางอยู่บนเตียงพร้อมโน๊ต

                “ชอบมั้ย” คนซื้อถามพลางอมยิ้ม

                “ชอบสิ  ชอบที่สุดเลย  โอโม~~~~”

                “ชอบงี้มีรางวัลให้ปะ?” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎขึ้นบนมุมปาก คนตัวสูงเดินเข้ามาประชิดอีกคนก่อนจะยื่นหน้าใบหน้าหล่อเข้าใกล้คนหน้าหวาน

                “จูบทีดิ”

                “ไม่”

                “นะๆ”

                “ไม่”      

                “นิดเดียวเองงง”

                “ไม่...ว้ายยยย  อื้อๆๆๆ” ริมฝีปากทั้งสองทาบกันอย่างแนบชิด ความหวานทั้งหมดถูกส่งถึงกันและกัน ฮัมอึนจองทีแรกที่ขัดขืนกลายเป็นเคลิบเคลิ้มกับรสจูบที่เจ้าของฉายาเด็กยักษ์ตรงหน้ามอบให้ ก่อนที่ฮวายองจะค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกช้าๆ พลางส่งยิ้มตาปิดให้

                “เด็กยักษ์!”

                “ยักษ์แล้วรักป่ะละ”

                “ก็...รัก”

                “ฉันก็รักพี่เหมือนกัน ฮัมอึนจอง”

                THE END