ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 4-ไม่ได้ขี้่แกล้ง
3
ไม่ได้ขี้แกล้ง
*ไคโตะ
ผมเดินตรงมาที่หน้าเสธงพร้อมกับเคารพธงชาติ ตาก็เหลือบมองแถวของรุ่นพี่คนเมื่อเช้า ถึงจะเห็นแค่ด้านข้างก็เถอะ ผมไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนั่นออกมา ทำตัวอย่างกับตัวเองดีแล้วงั้นแหละ ไหนจะคำพูดนั่นอีก
"นายมีสิทธิ์ที่จะรักใครก็จริง แต่ถ้าการรักใครสักคนของนายมันทำให้ตัวนายยึดติดจนทำให้ตัวเองไม่สามารถเห็นสิ่งที่สำคัญกว่านั่นได้อีกแล้ว... ฉันว่านายควรจะเริ่มต้นใหม่..."
พูดอย่างกับว่าผมไม่รู้จักอะไรเลย เหมือนดูถูกกันซะมากกว่า... เฮอะ! -^-
"ฉันอยากให้นายเป็นอิสระ... ไม่ใช่คำพูดของอันน่า แต่เป็นความรู้สึกของฉัน..."
...
แล้วทำไมผมถึงต้องนึกถึงคำพูดนั่นกันนะ...
ฉันรักนายนะ ไคโตะ
รักนาย
รักนาย
รักนายที่สุด เด็กน้อยของฉัน...
อันน่า...
เมื่อเคารพธงชาติเสร็จผมก็เดินสำรวจโรงเรียนว่าตอนนี้มีนักเรียนคนไหนที่ยังไม่เข้าเรียนบ้าง แต่ดูเหมือนผมจะแค่เดินเฉยๆ ไม่ได้ตรวจดูเลยว่ามีนักเรียนคนไหนมั๊ย... เฮ้อ ทำไมผมถึงรู้สึกว่าตัวเองช่างน่าสมเพศแบบนี้นะ?
"อะนะทะ! อาบุไน่!!! (คุณ! อันตราย!!!)" เอ๋? อันตราย? โรงเรียนเรามีคนพูดญี่ปุ่นด้วยหรอ? -O- "โคฮี!!! (กาแฟ!!!)"
"เอ็ย!" และผมก็รับรู้ได้ในนาทีต่อมาเมื่อจู่ของเหลวสีเข้มกลิ่มหอมและรสชาติขมได้ตกลงมาโดนตัวผมเข้า "อะไรเนี่ย!?"
"โกะ โกเมนนาไซ! ไดโจบุเดสคะ? อะนะทะ (ขอ ขอโทษ เป็นอะไรรึเปล่าคะ? คุณ)"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ^^" ผมเงยหน้ามองผู้หญิงผมยาวสีน้ำตาลกับนัยตาสีเขียวที่กำลังจ้องมองมาที่ผมด้วยความรู้สึกผิด
"อะนะทะ... วะทะชิงะอิททะโคะโทะโอะ? (คุณ...เข้าใจที่ฉันพูด?)"
"เอ๋ ผมเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นนะครับ ก็เลยพอแปลได้ เอ๊ะ? แล้วเธอจะเข้าใจที่ผมพูดมั๊ยเนี่ย ผมพูดภาษาไทยนะ ไทจิน(ไทย) น่ะ!"
"อ๊ะ! ตายจริง! ขอโทษนะคะ >_< ฉันตกใจมากไปหน่อยก็เลยพูดภาษาประจำชาตินะคะ ขอโทษที่ทำกาแฟหกใส่นะคะ!" อ้าว? -O- พูดไทยได้ก็ไม่บอก -_- "ฉะ ฉันต้องขอโทษจริงๆนะคะ! >_<"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่นี้เอง อีกอย่างกาแฟก็ไม่ได้ร้อนมากขนาดที่จะทำให้ผ่องหรอก สบายใจได้ ไม่ต้องคิดมาก! ^O^V"
"ฉันว่า คุณน่าจะไปทำแพงก่อนนะคะ! >_<"
"ทำแพงหรอ? เธอหมายถึงทำแผลรึเปล่า?"
"อุ๊บ! ใช่ๆๆค่ะ ทำแผล อ่า ภาษาไทยนี่อยากจริงๆเลย..."
"ไม่เป็นไรหรอก เธอโอเวอร์ไปหน่อยมั้ง ทำแผลอะไรล่ะไม่ถึงกับต้องไปห้องพยาบาลหรอก ^^"
"อะ เอาแบบนี้มั๊ยคะ! ฉันจะไถ่โทษให้คุณ คุณอยากให้ฉันทำอะไรบอกมาได้เลยค่ะ!"
"ไม่ต้องหรอกๆ แค่นี้เอง มันเป็นอุบัติเหตุ แถมดูท่าว่าเธอจะเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนสินะ"
"ค่ะ! ใช่แล้ว ฉันชื่อฮะนะบิ! โทโด ฮะนะบิ! ไม่ใช่ขนมฮานาบินะคะ! >_<"
"รู้อยู่แล้วล่ะ ฮะนะบิ ภาษาญี่ปุ่นคือ ดอกไม้ไฟ สินะ เอิ่ม... ก็เป็นชื่อที่เพราะดีนี่"
"เอ๊ะ?... งะ งั้นหรอคะ (./ / / / / /.)" เธอก้มหน้าพร้อมกับใบหน้าแดงๆ เอ๋? แบบนี้คงไม่ใช่ว่าหลงเสน่ห์ผมหรอกนะ? สงสัยผมจะเป็นหนุ่มน้อยที่ดับเขมือบนักเรียนแลกเปลี่นคนนี้ซะแล้ว "เอ่อ ฉันต้องรีบไปแล้วล่ะค่ะ ถ้าหากไม่ว่าอะไร ยังไงพักกลางวันนี้ก็ขอให้มาเจอที่โรงอาหารก็ยังดี จะได้ เอ่อ... เลี้ยงข้าวเป็นการไถ่โทษ"
"เอ่อ แบบนั่นมัน"
"ได้โปรดอย่าปฏิเสธเลยนะคะ! ฉันอยากจะไถ่โทษกับความเซ่อของตัวเองจริงๆ U_U" อ่า ผมปฏิเสธไม่ค่อยเป็นด้วยสิ...
"...แค่เลี้ยงข้าว ก็คงพอได้...นะ?"
"จริงหรอคะ! ขอบคุณจริงๆนะคะ!! ถ้าหากไม่รบกวน ฉันก็อยากจะรู้ชื่อคุณ... นะคะ..." สาวญี่ปุ่นเขามีความน่ารักขนาดนี้ทุกคนรึเปล่าเนี่ย... U_U
"ไคโตะ... ผมชื่อ ไคโตะ เซนเวอร์เรส"
"ไค... โตะ... เป็นชื่อที่ไม่เลวดีนะคะ ^O^ งั้นก็...โยะโระชิคุ โอะเนะไงชิมะซึ(ยินดีที่ได้รู้จัก)"
"อ่า โยะโระชิคุ"
"มะทะโคนโดะ(แล้วพบกันใหม่)" แล้วเธอก็วิ่งหายไป อ่า ผมว่าผมควรจะไปเปลี่ยนเสื้อนะ...
*แอนนา
"ฉันชื่อ โทโด ฮะนะบิ ค่ะ จะเรียกว่า ฮะนะบิ ก็ได้ค่ะ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากญี่ปุ่น ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" อ่า -O- ห้องเรามีนักเรียนแลกเปลี่ยนด้วยหรอเนี่ย? ฉันหันไปมองซิกซ์เนียที่นั่งอยู่ข้างขวาของตัวเอง เธอกำลังจิ้มมือถืออยู่ใต้โต๊ะ เฮ้อ คนมีแฟนก็เงี้ย -_-^
"แอนนา ช่วยเธอเดินดูรอบๆโรงเรียนหน่อยนะจ๊ะ" แล้วภาระก็ยังคงตกมาอยู่ที่หัวหน้าห้องอย่างฉัน =_= จ๊ะ! "ฮะนะบิก็ไม่นั่งข้างๆเธอคนนั่นนะจ๊ะ" ครูชี้มาที่ที่นั่งซ้ายมือของฉัน ฮะนะบิเดินมานั่งแล้วก็ทักทายฉัน
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ แอนนา ^O^"
"อืม ยินดีที่ได้รู้จัก ^^"
"คือว่าคนที่นั่งตรงนั่นนะ" ฮะนะบิชี้ไปที่ซิกซ์เนียก่อนจะถามว่า "เธอนั่งจิ้มมือถืออยู่จะไม่เป็นไรหรอคะ?"
"เหอะ! ระดับนักตบประจำปีแถมยังควบตำแหน่งแฟนของรองประธานอย่างยัยนั่นไม่มีทางที่จะเป็นอะไรอยู่แล้วล่ะ =_="
"นักตบ? แฟน? เอ๋? ('O')" สงสัยจะไม่เข้าใจความหมายแหงๆ
"เอ่อ ช่างมันเถอะ อย่าไปใส่ใจเลย" ฉันพูด ฮะนะบิมองหน้าฉันแล้วถามว่า
"เอ่อ คือว่าการเดินชมโรงเรียนน่ะ"
"อ๋อ ตอนเที่ยงน่ะ ทำไมหรอ?"
"พอดีฉันนัดกับคนๆหนึ่งไว้นะ"
"งั้นหรอ? ก็ไม่เป็นไรหรอก ไว้ค่อยเดินดูพรุ่งนี้ก็ได้"
"อืม ขอบคุณนะ เอ่อ ถ้าไม่รบกวนฉันก็อยากให้เธอบอกทางไปโรงอาหารให้หน่อนนะ โรงเรียนนี้กว้างจนฉันหลงไปแล้วทีหนึ่ง เกือบมาที่นี้สายแน่ะ ^^;"
"ได้สิ" ฉันพูดก่อนที่เสียงออดคาบแรกจะดังและครูก็เข้ามาสอน ชีวิตอันปกติของฉันเนี่ยแหละ ดีที่สุด... ถ้าไม่รวมยัยนางฟ้าที่จ้องมองฉันอยู่ =_=
"...ฉันเองก็ต้องทานข้าวนะแอนนา เธอช่วยฉันหน่อยสิ" แล้วทำไมฉันต้องช่วยหล่อนด้วยฟ่ะ? =_= "ซื้อพวกขนมมาให้ก็ได้แล้วก็ไปถวายหน้าศาลพระนะ" โอ็ย! การมีภาระนี่มันช่างน่ารำคาญซะจริงเชียว =_=
พักกลางวัน
ฉันไปซื้อขนมนมเนยให้ยัยนางฟ้าก่อนแล้วเอามาถวายหน้าศาลพระ ให้ตายเถอะ ลำบากจริง -_-^ "แอนนาชอบมาถวายอะไรแบบนี้หรอ? O_o" ฮะนะบิเองก็ตามมาด้วย
"อ๋อ เปล่าหรอกเพราะมีภาระนะเลยต้องทำ ^^;"
"ฉันไม่เข้าใจแอนนาจริงๆนะเนี่ย... (' ')"
"ขอบใจนะแอนนา ฉันรักเธอจัง :3 <3" อันน่าพูดข้างหูก่อนจะเขมือบของที่ฉันถวาย มห้ตายเถอะ น่ารำคาญ น่ารำคาญ น่ารำคาญ! "แล้วก็ อย่าลืมเรื่องที่ฉันขอละ ไคโตะนะ ไคโตะ!"
"จ้าๆ"
"เอ๊ะ? O_O" ฮะนะบิทำหน้าสงสัยฉันสะดุ้งก่อนจะบอกไปว่า
"งั้นเธอเดินไปโรงอาหารเถอะ ฉันบอกทางให้แล้วนี่?"
"อืม แต่ว่าคนเยอะมาก ฉันไม่รู้จักใครเลยอ่ะ แอนนาไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ" ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้หรอกนะ...
"อ้าว? แอนนา? O_O" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ทั้งฉันและฮะนะบิหันไปมองต้นเสียงก็พบกับซิกซ์เนียและโซเฟียที่กำลังยืนอยู่ "พอดีเลนแอนนา กะจะช่วยไปซื้อข้าวกินที่โรงอาหารพอดี ไปกัน!"
"จะไปโรงอาหารหรอคะ O_O" ฮะนะบิถามโซเฟียมองหน้าเธอก่อนจะพูดว่า
"อืม! ใช่แล้วล่ะ! เราจะไปโรงอาหารกัน เธอคงเป็น โทโด ฮะนะบิ สินะ"
"คะ ค่ะ! ฉันฮะนะบิค่ะ!"
"ฉันชื่อโซเฟียแล้วนี่ก็ซิกซ์เนีย ^^"
"หวา อย่างกับนางฟ้าแน่ะ!" ฮะนะบิพึมพำแต่ฉันก็ได้ยิน มันก็จริงอยู่หรอกว่าโซเฟียนะเหมือนนางฟ้า... แค่ภายนอกนะน่ะ =_=
*ไคโตะ
ณ โรงอาหาร
"หา? นักเรียนใหม่ เอาจริงหรอไคโตะ? =_=" เสียงเฮียเคียวพูดพน้อมกับทำหน้าไม่ค่อยเห็นดีเท่าไหร ตอนนี้ผมเดินมาที่โรงอาหารพร้อมกับเฮียเคียวและเฮียเวีย ก็อย่าที่รู้กัน ผู้หญิงมองเป็นว่าเล่น =_=
"ขืนยัยซิกซ์เนียเห็นว่าฉันเจอยัยสาวแลกเปลี่ยนนั่นได้มีงานเข้าแหงๆ =_="
"เอาน่าเฮียเวีย ผมไม่ประสีประสาเรื่องผู้หญิงนี่น่า ^^" แต่ว่า ฮะนะบิอยู่ไหนนะ โอะ! ผมเห็นแล้วแหละ...
"อ๊ะ! อะนะทะ!!!" เธอร้องเรียกผม ทั้งเฮียเคียวกับเฮีบเวียก็เดินเข้าไปหาเธอพร้อมๆกับผมและ...
"O_O" สีหน้าของผม
"=O=;;;" สีหน้าของเฮียเวีย
"=[]=" สีหน้าของเฮียเคียว "มาได้ไง" เฮียเคียวพูดเมื่อพอเข้ามาใกล้ๆก็ได้เห็นสไพรส์ที่แสนจะน่าตกใจที่สุดเมื่อพบเจอะกับผู้หญิงสามคนที่เดินมากับฮะนะบิ โซเฟีย ซิกซ์เนียและ...
"รุ่นพี่..."
"=_= ...ฮะนะบิ เธออย่าบอกนะว่าคนที่เธอนัดคือ?"
"ใช่แล้วล่ะแอนนา! เขาชื่อไคโตะ เซนน์เวอร์เรสน่ะ พอดีตอนเช้าฉันเซ่อทำกาแฟหกใส่เขาเข้า เลยขอเลี้ยงข้าวเป็นการไถ่โทษนะ ^^"
"..."
"นี่มันหมายความว่าไงนะเคียว? ^^+++" โซเฟียพูดขึ้นพร้อมกับรังสีของความน่ากลัวก่อนที่ซิกซ์เนียจะพูดต่อมาว่า
"เวียเทอออออออออออออออออร์ ^^++++++++" และหลังจากนั่น
"พวกเราขอตัวนะ ^O^++++" ทั้งโซเฟียและซิกซ์เนียก็ลากเฮียเคียวกับเฮียเวียไป
"เอ๋? พวกเขารู้จักกันหรอ? OoO"
"..." พวกเราสามคนเงียบกันไปเลยในขณะนั่น ผมจ้องหน้าแอนนาแต่เธอกลับหันไปมองฮะนะบิส่วนฮะนะบิก็จ้องมาที่ผม...
"เอ่อ ฉันว่าฉันควรจะไปได้แล้วล่ะ เชิญฮะนะบิกับคนของเธอเลยนะ ^^;;;"
"เดี๋ยวสิแอนนา! ฉันไม่รู้จักใครเลยนะ! อย่างน้อยก็นั่งกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อนนะ ไคโตะก็คงไม่ได้ว่าอะไรใช่มั๊ย?" ผมมองรุ่นพี่ทั้งสองสลับไปมาก่อนจะเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไหรของแอนนา หึ! รู้สึกอยากแกล้งขึ้นมาซะจริง :)
"ก็เอาสิครับ... ผมเอง... ก็อยากทำความรู้จักกับคุณเหมือนกัน... รุ่นพี่แอนนาเหมือนกัน ^^+++"
"=_=" ผมไม่ได้ขี้แกล้งนะ จริงๆ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น