P'5 Dream Yes OK.! รักสุดๆร้ายสุดๆฉบับคาสโนว่า

ลำดับตอนที่ #3 : 1-เริ่มต้นที่ทำความรู้จัก

1

เริ่มต้นที่ทำความรู้จัก

 

 

 

          #ฟราน

 

          ณ ห้องส่วนตัวของฟราน P'5 Dream

 

     ผมว่าผมโชคดีจริงๆที่มีห้องส่วนตัวในโรงเรียนเพราะมันป้องกันพวกผู้หญิงของผมเป็นอย่างดีและก็สามารถทำแผลให้ขนมหวานได้อีกด้วย

 

 

 

          "เธอโอเคมั๊ย?" ผมเอ่ยถาม

 

 

 

          "แหกตาดูสิว่าโอเครึเปล่า" เอ่อ... ถึงชื่อจะดูหวานถึงหน้าตาจะดูมีมารยาทแต่ถ้าข้างในมันเละผมก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วนะ =_= ขนมหวานเงยหน้ามองผมก่อนจะเปลี่ยนท่าทีทันตาเห็น "อ่า~ ขอโทษนะค่ะที่พูดจาแย่ๆใส่ฉันนี่ไม่ดีเลย พูดแบบนั่นกับคนที่่วยเอาไว้ซะได้" ผมนี่แข็งทื่อเลยครับ =[]= เปลี่ยนท่าทีโครตไว้อ่ะแถมไอท่าทางน่ารักน่ากดนั่นมันอะไรว่ะ เดี๋ยวเฮียก็จับทำภรรยาซะเลยนี่! เฮ้ย! =[]= ไอบ้าฟรานแกกำลังละเมิดสิทธิของเขานะเฟ้ยมาคิดอะไรลามกแบบนี้ได้ไงเนี่ย!

 

 

 

     ผมเดินไปนั่งที่โซฟายาวตรงที่เธอนั่งอยู่แล้วเอื้อมมือไปยกมือเธอขึ้นหวังจะดูว่ามันเป็นอะไรรึเปล่าแต่เหมือนอะไรผ่านตา มือที่เธอถูกผมยกกลับดึงเข้าหาตัวเจ้าของอย่างเร็วไว

 

 

 

          "คิด-จะ-ทำ-อะ-ไร" เธอพูดพร้อมกับส่งสายตากดดันมาให้ผม ให้ตายเถอะอย่าบอกนะว่าเป็นพวกรักงวนสงวนตัวไรงี้ =_=

 

 

 

          "ก็จะดูแผลเธอนะสิ นี่! อย่ามาดื้อหน่อยเลยเจ็บขนาดนี้ต้องรีบรักษาก่อนที่จะเป็นอะไรไป"

 

 

 

     ผมคว้ามือเธอมาถือไว้เหมือนเดิมแล้วพิจารณาดู มือขาวเนียบมีรอยทะลอกเต็มไปหมดเดาว่าคงจะไปชนอะไรเข้าหรือไม่ก็...มีคนจงใจให้เป็น... ผมขมวดคิ้วหนาอย่างใช้ความคิดก่อนจะวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้แล้วนำมือของเธอกลับไปวางไว้ที่ตักของเจ้าของ

 

 

 

          "เธอโดนเล่นงานมาหรอถึงได้เจ็บหนักแบบนี้สงสัยไอคนที่จ้องเล่นงานเธอคงจะเป็นพวกมีความแค้นกับเธอน่าดูเล่นซะเธอยับเยินเลย"

 

 

 

          "!!!" ผมลุกขึ้นไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมา ทำไมในห้องของผมถึงมีของแบบนี้นะหรอ? เป็นคำประกาศิตของยัยโรสนะเห็นบอกว่าผมชอบโดนเล่นงานอยู่เรื่อยเลยให้เก็บเอาไว้เพื่อทำแผลตัวเองแต่คิดว่าตอนนี้คงต้องทำแผลให้กับคนอื่นก่อนอ่ะนะ -_-^

 

 

 

          พรวด!

 

 

 

     ผมหันหลังกลับเพื่อจะเอากล่องหมายเลยบวกนี่ไปทำแผลให้กับคนตัวเล็กแต่ในขณะนั่นเธอจะลุกพรวดขึ้นมายืนจ้องผมสีหน้าเขม็ง "นาย... รู้ได้ยังไงว่าฉันถูกเล่นงาน" ผมมองเธอที่มีแผลเต็มตัวในขณะพูด แผลที่บอกได้คำเดียวว่าโครตเยอะ! แถมยังมีรอยบาดของอะไรสักอย่างเดาว่าไม่มีดก็ดาบ

 

 

 

          "เธอคงไม่บ้าทำร้ายตัวเองหรอก -_-^ คนอะไรมีแผลเต็มตัวแถมยังมีซะเยอะโครตแล้วก็... ไอรอยบาดที่เอวนั่นอีก"

 

 

 

          "!" เธอมองไปยังเอวของเธอที่มีเสื้อกันหนาวรัดอยู่พร้อมกับถามมาอีกว่า "นายรู้ได้ยังไง ว่าฉันโดนบาดที่เอว"

 

 

 

          "ก็เห็นเธอจับเอวเอาไว้ตลอดนี่ สภาพแบบนั่นถ้ายังมีลมหายใจอยู่ก็ถือว่าแค่บาดเล็กน้อยแต่ถ้าลุกไม่ขึ้น...ก็ใกล้ตาย" คราวนี้เธอจ้องผมหนักไปอีกแผ่รังสีออกมาบริเวณห้องผมเต็มที่! "เฮ้ๆ อย่ามาแผ่รังสีรอบๆห้องฉันสิ อุตสาห์ช่วยไว้แล้วแท้ๆ =_="

 

 

 

          "..." คนตรงหน้ามองผมก่อนจะนั่งลงที่เดิมแล้วบอมให้ผมทำแผลให้แต่โดยดี

 

 

 

 

          ~ผ่านไปสิบห้านาที~

 

     ผมทำแผลให้กับผู้หญิงที่เพิ่งเจอในห้องน้ำชายไปเสร็จเรียบร้อยก่อนที่จะเย็นซะก่อนเพราะตอนนี้ก็ปาเข้าไปสี่โมงเย็นแล้วไอเคียวก็นัดประชุมตอนสี่โมงครึ่งซะด้วย ให้ตายเถอะมีแต่เรื่องให้ต้องเหนื่อยทั้งนั่นเลย!

 

 

 

          "ถ้าเธอยังลุกไม่ไว้ก็พักอยู่ตรงนี้ก็ได้นะฉันไม่ได้ว่าอะไร" ผมบอกคนตรงหน้า

 

 

 

          "แล้วนายจะไปไหน"

 

 

 

          "ก็พอดีมีประชุมนะสิ ว่าจะกลับเลยหลังประชุมเสร็จแล้วก็..." ผมโยนกุญแจให้กับเธอร่างเล็กรับเอาไว้ด้วยมือข้างขวาอย่างสวยงาม "ล็อกห้องให้ฉันด้วยล่ะ" ว่าจบผมก็เดินออกไปในทันทีปล่อยให้เธอนั่งงงๆไปแบบนั่นล่ะดีแล้ว

 

 

 

     เพราะยิ่งไม่อยากยุ่งกับพวกอันตรายซะด้วย U_U;

 

 

 

 

          #ขนมหวาน

 

     มันแปลกมาก...

 

     ฉันมองกุญแจที่ถูกใครบางคนส่งมาก่อนจะคิดทบทวนไป เขาไม่น่าจะเป็นนักเรียนธรรมดาแหงๆคนบ้าอะไรเห็นสภาพผู้หญิงยับเยินแบบฉันแล้วยังเดินเข้าไปช่วย ก็...ปกติพวกคนรวยไม่ค่อยชอบช่วยคนเท่าไหรนี่? ยิ่งเป็นโรงเรียนที่มีแต่คนรวยๆแบบนี้แล้วยิ่งเป็นไปไม่ได้ ตอนแรกก็คิดอยู่หรอกว่าคงจะเป็นคนดีมากแต่พอหมอนั่นพูดมาว่า 'เธอโดนเล่นงานมาหรอถึงได้เจ็บหนักแบบนี้สงสัยไอคนที่จ้องเล่นงานเธอคงจะเป็นพวกมีความแค้นกับเธอน่าดูเล่นซะเธอยับเยินเลย' แค่นั่นแหละฉันแทยจะล้มเลยทีเดียว คนบ้าอะไรรู้ว่าคนที่กำลังช่วยอยู่ถูกใครบางคนจ้องเล่นงานแล้วยังจะช่วย ไม่บ้า...ก็คนดีเกินนนนนนนนนนนน!

 

 

 

          ก๊อกๆๆ

 

 

 

          โอ๊ะ! ใครมาเคาะประตูหรือจะเป็นหมอนั่น... แต่ไม่น่าใช่เห็นบอกมีประชุม

 

 

 

          "ฟรานค่าาาา~" อืมมม~ น่าจะเป็นคอเลกชั่นของหมอนั่นแหงๆ "เปิดประตูให้ดิวดี้หน่อยสิค่าาา~" มีบอกชื่อด้วย =_=

 

 

 

          แอดดด~

 

 

 

     ฉันเปิดประตูออกก่อนจะพบผู้หญิงหน้าตาน่ารักอกโต ไอหน้าอกโตๆนี่มันมีดีตรงไหนฟ่ะ ตอบ! "ขอโทษทีถ้าพูดถึงเจ้าของห้องตอนนี้เขากำลังไปประชุมนะ"

 

 

 

          "นี่เธอเป็นใครนะ! =[]="

 

 

 

          "อืมมม~ (- -) เป็นคน"

 

 

 

          "อย่ามากวนนะยัยบ้า! เธอเป็นผู้หญิงของฟรานหรอ!"

 

 

 

          "เปล่า"

 

 

 

          "อย่ามาโกหก!!! ถ้าไม่ใช่แล้วเข้าห้องฟรานได้ไงย่ะ" ยัยนี้ให้ความรู้สึกเหมือนยัยซิกซ์เนียเลยแฮะ =_= (เดี๋ยวๆๆ ฉันเป็นคนดีนะย่ะ -^-//ซิกซ์เนีย)

 

 

 

          "เอาเป็นว่าฉันไม่แย่งเขาไปจากเธอหรอกน่าสบายใจได้"

 

 

 

          "อย่ามาโกหกนะ!!!" คนตรงหน้าของฉันเงื้อมมือขึ้นซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่บอกเป็นนัยๆว่า กำลังโดนตบ เหมือนยัยซิกซ์เนียจริงด้วย -O-; "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!"

 

 

 

          ตุ้บ!

 

 

 

          "เฮ้อออ~ กลับบ้านไปบอกโอโต้ซัง(พ่อ)ดีกว่าว่าโดนคนจ้องทำร้าย"











________________________________________________
ลงมาแล้วค่ะแต่จะลงถี่นะเพราะตอนนี้ต้องเปิดนิยายใหม่อีกเรื่องกำลังแต่งคงจะมาอัพให้บ่อยๆไม่ค่อยได้แล้ว