P'5 Dream Magazine Love.หล่อเริ่ดสุดดังทฤษฎีรักของยัยนางร้าย

ลำดับตอนที่ #2 : 1-ตบตี

1
ตบตี
 

          ณ โรงเรียนเซนน์เวอร์เรส


     ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องส่วนตัวของผม ผมเรียกห้องนี้ว่า ห้องสร้างโปรแกรม ผมจะมาที่นี้ทุกครั้งที่ว่างๆ และผมก็ว่างสุดๆด้วย ตอนนี้ผมกำลังประดิษฐ์คิดค้นอะไรบ้างอย่าง แต่ผมยังบอกไม่ได้หรอกนะครับ และในเวลานี้ผมก็ต้องการหนูทดลองซึ่งจะมาทดลองให้ผลงานของผมมีความน่าเชื่อถือยิ่งขึ้น ถ้าเราทุกคนไม่มีความน่าเชื่อถือยังไงซะก็ไม่มีใครเขาอยากได้หรอกครับ ต้องมีฐานะที่มั่นคงมีความเป็นผู้นำและต้องมีประโยชน์นั้นคือสิ่งที่ผมคิด ว่าถ้าไม่มีอะไรดีผู้หญิงก็ไม่เลือก ผมจึงไม่ค่อยถูกกับผู้หญิงสักเท่าไหร ผู้หญิงนะก็มีดีแต่จะทำตัวสบายๆไปแล้วอนาคตก็คงคิดจะจับผู้ชายรวยๆเพราะว่าจะได้อยู่สุขสบาย


     ตอนผมอายุสิบห้าปีผมเองก็เคยถูกหักอกจากเด็กผู้หญิงอายุสิบสองด้วยละ เธอบอกกับผมว่าผมไม่เข้าใจเธอ ผมไม่ได้จริงจังกับเธอ ผมไม่เคยแสดงออกว่ารักเธอเลย ผมเองก็ยังงงอยู่ ผมไม่เข้าใจเธอตรงไหนเธออยากได้อะไรผมก็ให้


          "กรี๊ดดดดดดดดด!!!"


     เสียงกรี๊ดของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น นั้นทำให้ผมต้องชะงักตอนที่กำลังใส่ข้อมูลลับของทางโรงเรียนไว้ในเอกสารลับของราช


          "ปล่อยฉันนะยัยแก่!!"


          "ใครแกกันแน่ยัยราส!!"


     และที่แย่กว่านั้นก็คือ เสียงของเด็กสาวทั้งสองมันดังมาจากหน้าห้องผม! ผมถอนหายใจหนัก ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูห้อง แล้วใส่เกียร์พร้อมที่จะหยุดทัพข้างนอกให้สงบสักที!!แต่พอผมเปิดประตู


          เพียะ!!!


          เพียะ!!!


     ก็ได้พบว่ามีผู้หญิงร่างเล็กได้ใช้ฝามือด้านขวาฟาดไปที่หน้าของผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่มีรอยแดงๆเต็มไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย ต่างจากผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่มีรอยแดงที่แก้มด้านซ้ายด้านเดียว เธอคนนั้นได้กดร่างของเด็กอีกคนไว้แล้วตบต่อ!!


          เพียะ!!!


          เพียะ!!!


          "กรี๊ดดดดดดดด! หยุดน่าาาาาาาาาาา!!!"


          "หยุดงั้นหรอ!! เธอมาขอร้องอะไรฉันตอนนี้!หา!ราส!!"


          "อ๊ะ!รองประธานนักเรียนค่าาาาาาาาาช่วยราสด้วยค่าาาาาาาาาา TOT"


     เด็กผู้หญิงที่ชื่อราสหันหน้ามาทางผม ขอร้องให้ผมช่วย ผมพูดตามตรงนะผมรู้สึกมันส์มากๆเลย(-_-^)ได้เห็นผู้หญิงตบกันแล้วมันรู้สึกแบบนี้นี่เอง


          "รองประธานมาพวกเราสลายตัว!"


     ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้น ได้สลายตัวอย่างรวดเร็ว เหลือก็แต่ผู้หญิงที่ตบกันอยู่ ผมก็คงต้องพาพวกเธอไปห้องฝ่ายปกครองนั้นแหละ!!





          ณ ห้องฝ่ายปกครอง


     ผมรออยู่ด้านนอกห้องปกครองกับผู้หญิงสองคนที่เพิ่งตบตีไปกันใหญ่ แต่วันนี้ก็มีคนมาห้องปกครองสักห้าสี่คน คงต้องรอจนถีงพักเที่ยงสินะ(ดูจากสถานการณ์)


          "นี้!"


     ผู้หญิงที่โดนตบแค่แก้มด้านซ้ายด้าเดียวพูดขึ้น ไม่รู้อะไรแต่ผมรู้สึกถูกชะตากับเธออย่างบอกไม่ถูก


         "มีอะไร!"


          "ถ้าเรื่อที่ฉันกับยัยนั้นรู้ถึงหูฝ่ายปกครองมันจะเกิดไรขึ้นหรอ!!"


          "ก็คงต้องเชิญผู้ปกครองมาคุยกันให้รู้เรื่อง แต่ถ้าให้ฉันเดาเธอโดนหนักสุด!!"


          "ไม่ได้นะจะเชิญผู้ปกครองมาไม่ได้เด็ดขาด!!"


           "..."


          "ถ้าพ่อฉันรู้เข้าต้องแย่แน่ๆเลย"


          "เธอรู้ว่าแย่แล้วจะทำอีกยังหรอ!!"


          "อะไรกันเล่า!!นายเนี่ยไม่เข้าใจฉัยเลยนะ"


          "แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไงมิทราบ ฉันเป็นสภานักเรียนนะ! -_-^"


          "งั้นฉันก็ขอสาบานว่าจะไม่ให้เรื่องนี้เกิดขึ้นอีก!!"  เธอยกนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว ผมหัวเราะอย่างบอกไม่ถูก!  "หัวเราะอะไรมิทราบย่ะ! -///-"


          "เธอนะไม่มีความน่าเชื่อถือพอ"


          "หมายความไง"


          "ก็...หมายความตามนั้นแหละ!"


          "อะ..ไอ้..."  ผมไม่รู้สึกอะไรเลย เพราะผมมันคนปากร้ายอยู่แล้ว และผมด็ไม่สนด้วยว่าใครจะคิดยังไง  "ไอ้คนเจ้าทฤษฎี!!!"


          "ขอรับไว้ด้วยความยินดีแล้วกัน"


          "ไอ้บ้า!! ฉันจะไม่เข้าห้องปกครองเด็ดขาด >_<"


         "ถึงเธอจะหนี แต่ก็มีคนตามเธอจนเจอนั้นแหละ!"


          "!!!"




  *ติดตามอ่านตอนที่ 2 นะค่ะ