ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 2-ข้อตกลง
2
ข้อตกลง
#ฟราน
เช้าวันที่ธรรมดาของผมก็เริ่มต้นขึ้นอีกวันในการมาโรงเรียนซึ่งแน่นอนว่าผมก็มีความสุขดีอะไรดี วันนี้ว่าจะไปหาสาวในคอเลกชั่นเพิ่มสักคนสองคน น่าจะมีสักคนสินะที่จะมาเป็นผู้หญิงของผม ว่าแต่... ดันมีธุระที่ต้องไปห้องไอเวียซะได้! อย่างนี้ก็ไม่ค่อยไหวนะ งานกับงาน =_= แต่...ช่วงนี้ไอเวียก็ไม่ได้บ้างานมากนักนี่เนอะแต่จะบ้าตายเพราะใครบางคนมากกว่า
"ฟราน" นั่นไง! พูดถึงก็โผล่หัวออกมาจากห้องไอเวียทันที
"ไง ^^;" ผมไม่ค่อยอยากจะอยู่ใกล้ยัยนักตบประจำโรงเรียนที่สามารถเข้าออกห้องปกครองเป็นอาทิตย์ละสามวันซึ่งลองไปหานับรวมกับเดือนแล้วก็... เยอะอ่ะ =_= แถมยังควบตำแหน่งแฟนของไอเวียและก็เป็นผู้หญิงที่น่ากลัวที่สุดในโรงเรียนอีกต่างหาก เฮ้อ~ รู้สึกระอาแทนไอเวียเลยว่ะ
"ไปดูเพื่อนนายด้วยล่ะฟราน หมอนั่นงี่เง่ามาก!" พูดจบเธอก็สะบัดหน้าออกไปทันทีและทำให้ผมรู้สึกว่าไอคู่นี้บทจะรักก็รักกันจริงแต่พอบทจะเป็นศัตรูนี่... ก็น่าขนลุก =_=
"ไปทะเลาะอะไรกับยัยนั่นอีกล่ะเพื่อน" ผมถามคนที่นั่งหน้าจอคอมแล้วกดอไรคลิกๆอยู่ก่อนที่เจ้าตัวจะหยุดแล้วหันมาพูดกับผม
"เปล่า" เก็บอารมณืเก่งเวอร์สมกับเป็นพ่อรองประธาน
"แต่เมื่อกี้ยัยซิกซ์เนียดูท่าจะโกรธ"
"ยัยนั่นก็แค่อยากให้ฉันไปเดทด้วยแต่วันนั่นฉันมีงานเลยปฏิเสธไป ก็แค่นั่น"
"เอ่อ... ก็ไม่ได้อยากจะอะไรหรอกนะ แต่ปกตินายจะขอยกเลิกงานแล้วไปกับยัยนั่นไม่ใช่หรอเวีย =_="
"นั่นมันงานไม่ได้สำคัญอะไรมาก แต่งานนี้สำคัญฉันเลยไปกับยัยนั่นไม่ได้หรอก" มันก็จริง แต่ผมว่าอย่าไอเวียไม่มีทางปล่อยยัยลูกแมวน้อยนั่นหรอก คงจะหาอะไรไปจะเอ๋ยัยนั่นให้ตกใจเล่นแหงๆ เอาเถอะไม่ใช่เรื่องของผม U_U
"แล้วเรียกฉันมามีอะไรล่ะ?"
"ตอนนี้มีข่าวลือแปลกๆทั่วโรงเรียน ไอเคียวเลยอยากให้แกไปสืบหาเบาะแสให้หน่อย"
"ข่าวลือ? เรื่องอะไร???"
"มีคนโพสในเน็ตว่าโรงเรียนของเรามีการลอบทำร้ายนักเรียนในช่วงนี้ และมันก็เป็นความจริง เมื่อวานนี้เด็กนักเรียนหญิงถูกใครบางคนทำร้ายเดาว่าเป็นการตบ"
"ไม่ใช่ยัยซิกซ์เนียหรอ? -_-;"
"ฉันคิดว่าไม่ เพราะนักเรียนที่ถูกยัยนั่นตบจะมีรอยแดงที่หน้า แต่ครั้งนี้เป็นทั้งตัวแถมยังตบแบบมีเลือดเต็มทั่วร่าง ตอนนี้กำลังรักษาอยู่ที่โรงพยาบาล"
ดูถ้าว่านี้มันจะเป็นคดีมากกว่าจะเป็นสืบหาเบาะแสนะ ผมคงเดาว่าคนที่ทำเรื่องแบบนี้คงเป็นคนโรคจิต และที่แย่กว่านั่นคือ... มันดันเชื่อมโยงถึงอันตพาลอย่างผมกับไอเคียวที่เป็นมาเฟียนะสิ ดีนะที่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากพวกเราไม่งั้น... ได้โดยติดคุกแหงๆ
"อืม ฉันจะลองดูละกัน" ผมบอกก่อนที่เสียงอะไรบางอย่างจะดังขึ้นทั้งผมและไอเวียต่างตกใจแล้วรีบวิ่งไปดูที่ระเบียงหน้าต่าง มองลงไปและก็พบ... "เฮ้ย!" ผมอุทานด้วยความตกใจมากขึ้นเมื่อจู่ๆก็มีคนชุดดำกำลังทำร้ายผู้หญิงคนนึ่ง ซึ่งผมจะไม่ตกใจมากขึ้นเลยหากเธอไม่ใช่... ผู้หญิงที่ผมช่วยเมื่อวานนี้!!!
"โอ๊ะ... นายนั่นเอง" ยังจะมีหน้ามาพูดว่านายนั่นเองอีกเรอะ! เธอกำลังโดยทำร้ายนะเว้ย! =[]=
"พวกเรา! หนี!!!" หลังจากที่ผมมาพวกชุดดำทั้งหลายต่างก็หนีไปหมด
"นี่เธอ เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย?"
"ไม่เป็นไรหรอก"
"หรอ? แล้วไอรอยแดงๆนี่คือไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่ทรมาน ว่างั้น? =_="
"..."
"...เฮ้อ~ ลุกขึ้นเดี๋ยวฉันพาไปห้องพยาบาล" เธอลุกขึ้นตามคำสั่งของผมก่อนจะเดินตามมา ผมว่าผู้หญิงคนนี้ดูท่าจะไม่ธรรมดาแล้วล่ะ ถึงขนาดมีคนแปลกหน้าเข้ามาทำร้ายในโรงเรียน... ดูท่า... คงแย่... "ขออนุญาติครับ" ผมพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพยาบาลพร้อมกับเธอ "ดูท่าว่าครูห้องพยาบาลจะไม่อยู่..."
"ฉันไม่เป็นไรหรอก นายออกไปเถอะ..." เธอพูด ผมมองหน้าของเธอที่มีแผลอยู่เต็มไปหมดก่อนจะตัดสินใจถามลงไป
"เธอเป็นใครกันแน่ ทำถึงถูกตามล่าแบบนี้..."
"..."
"..."
"แล้วนายล่ะเป็นใคร..."
"ฉันก็คือฟราน หนึ่งในกลุ่มสภานักเรียน P'5 Dream"
"งั้นฉันก็คือขนมหวาน นักเรียนของโรงเรียนเซนน์เวอร์เรส..." เธอกำลังกวนผม ผมรู้สึกได้ =_=
"แล้วคนที่ตามทำลายเธอล่ะ?"
"จะไปรู้หรอ?"
"คุณหนู!!!" เสียงหนึ่งดังขึ้น ผมมองคนมาใหม่ที่วิ่งเข้ามาในห้องพยาบาลและก็เจอของขวัญสุกอลังการเพราะคนๆนั่นก็คือ... ผู้หญิงที่ผมเคยเจอในห้องน้ำชาย!(อีกคน) "อ้าว -O- นาย"
"เธอ! =[]="
"รู้จักกันหรอ? =_=" ขนมหวานพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของผม แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะไม่ได้ใส่ใจ
"ได้ข่าวว่าคุณหนูถูกเล่นงาน ฉันจึงรีบมาที่นี้เลยล่ะค่ะ!"
"หรอ แล้วได้ข่าวมาเป็นไงบ้าง?"
"ทางเราสืบมาว่าคนที่จ้องเล่นงานเราคือยากุซ่าฝั่งเหนือค่ะ พวกมันต้องการฝั่งใต้ของเราเพื่อขยายอำนาจ ตอนนี้มันกำลังจ้องเล่นงานว่าที่หัวหน้าอย่างคุณอยู่ค่ะ!" ยากุซ่า? =O=;;; เอ่อ ก็ไม่ได้อะไรหรอกนะแต่พวกเธอไม่คิดจะสนใจคนที่ฟังอยู่ตรงนี้เลยหนรอ? แต่อย่างน้อยก็รู้แล้วว่าขนมหวานคือใครและทำไมถึงถูกตามล่า
"แล้วโอโต้(คุณพ่อ)ล่ะ?"
"ตอนนี้คุณพ่อของคุณหนูป่วยอยู่ค่ะ ไม่รู้สาเหตุแต่คาดเดาว่าเป็นฝีมือของยากุซ่าฝั่งเหนือ"
"อืม..."
"แล้วจะให้เราทำอย่างไรดีค่ะคุณหนู" พวกเธอมองหน้ากันก่อนที่ขนมหวานจะมองมาทางผม เวรล่ะชักสังหรณ์ไม่ค่อยดี =_=;;;
"เอ่อ พวกเธอคุยกันไปก่อนนะ ฉันไปล่ะ" งั้นผมขอออกจากสถานการณ์นี้ก่อนจะดีกว่าครับ!
"เดี๋ยว! นายรู้เรื่องแล้ว ฉันคงปล่อยนายไม่ได้หรอก" ขนมหวานเอ่ย
"ฉันจะไม่บอกใครหรอก! ฉันสัญญา!"
"ไม่! ในเมื่อนายรู้ทุกอย่าง! ทุกการกระทำของพวกเรา! ฉันเกรงว่าคงต้องขอความร่วมมือจากนายหน่อยแล้วล่ะ... คุณมาเฟีย" เฮือก! เวรล่ะ ยัยนี้ต้องไปหาข้อมูลของผมแหงๆ แบบนี้ดูท่าจะไม่ดีแล้วสิ =_=;;; "ถ้านายยอมช่วยฉัน ฉันจะไม่เปิดโปงเรื่องที่นายเป็นมาเฟีย แต่ถ้านายไม่... ฉันคงต้องประจาน"
"เธอจะข่มขู่ฉัน ว่างั้น?"
"นายเป็นคนเข้าใจง่ายนะ :) ฉันชอบ"
"แต่ฉันไม่ชอบ! ถึงฉันจะสงสารเธอก็จริง แต่เราไม่มีเหตุผลจำเป็นจะต้องไปร่วมมือกับยากุซ่า ฉันไม่จำเป็-"
"นายต้องจำเป็นแน่ฟราน! ถ้าหากนายร่วมมือกับพวกเรา เมื่อไหรที่แก๊งมาเฟียของนายเจอปัญหา... พวกเราจะไปช่วย... ขอสัญญาด้วยเกียติร์ของหัวหน้ารุ่นต่อไปของยากุซ่า"
"..."
"ฉันไม่เคยคืนคำ... เพราะฉะนั่น..."
"...ถ้าฉันช่วยเธอ... เธอต้องช่วยฉันเหมือนกัน!" ขนมหวานยิ้มหน้าบานก่อนจะก้มหัวลงและพูดว่า
"มีอะไรให้ข้าน้อยรับใช้หรือพะย่ะค่ะ :)"
"...จบเรื่องนี้เมื่อไหร... เธอต้องย้ายออกไปจากโรงเรียนนี้ทันที!"
"!?"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น