ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    P'5 Dream Yes OK.! รักสุดๆร้ายสุดๆฉบับคาสโนว่า

    ลำดับตอนที่ #4 : 2-ข้อตกลง

    • อัปเดตล่าสุด 10 เม.ย. 58




    2
    ข้อตกลง
     
     
              #ฟราน
     
         เช้าวันที่ธรรมดาของผมก็เริ่มต้นขึ้นอีกวันในการมาโรงเรียนซึ่งแน่นอนว่าผมก็มีความสุขดีอะไรดี วันนี้ว่าจะไปหาสาวในคอเลกชั่นเพิ่มสักคนสองคน น่าจะมีสักคนสินะที่จะมาเป็นผู้หญิงของผม ว่าแต่... ดันมีธุระที่ต้องไปห้องไอเวียซะได้! อย่างนี้ก็ไม่ค่อยไหวนะ งานกับงาน =_= แต่...ช่วงนี้ไอเวียก็ไม่ได้บ้างานมากนักนี่เนอะแต่จะบ้าตายเพราะใครบางคนมากกว่า
     
     
              "ฟราน" นั่นไง! พูดถึงก็โผล่หัวออกมาจากห้องไอเวียทันที
     
     
              "ไง ^^;" ผมไม่ค่อยอยากจะอยู่ใกล้ยัยนักตบประจำโรงเรียนที่สามารถเข้าออกห้องปกครองเป็นอาทิตย์ละสามวันซึ่งลองไปหานับรวมกับเดือนแล้วก็... เยอะอ่ะ =_= แถมยังควบตำแหน่งแฟนของไอเวียและก็เป็นผู้หญิงที่น่ากลัวที่สุดในโรงเรียนอีกต่างหาก เฮ้อ~ รู้สึกระอาแทนไอเวียเลยว่ะ
     
     
              "ไปดูเพื่อนนายด้วยล่ะฟราน หมอนั่นงี่เง่ามาก!" พูดจบเธอก็สะบัดหน้าออกไปทันทีและทำให้ผมรู้สึกว่าไอคู่นี้บทจะรักก็รักกันจริงแต่พอบทจะเป็นศัตรูนี่... ก็น่าขนลุก =_=
     
     
              "ไปทะเลาะอะไรกับยัยนั่นอีกล่ะเพื่อน" ผมถามคนที่นั่งหน้าจอคอมแล้วกดอไรคลิกๆอยู่ก่อนที่เจ้าตัวจะหยุดแล้วหันมาพูดกับผม
     
     
              "เปล่า" เก็บอารมณืเก่งเวอร์สมกับเป็นพ่อรองประธาน
     
     
              "แต่เมื่อกี้ยัยซิกซ์เนียดูท่าจะโกรธ"
     
     
              "ยัยนั่นก็แค่อยากให้ฉันไปเดทด้วยแต่วันนั่นฉันมีงานเลยปฏิเสธไป ก็แค่นั่น"
     
     
              "เอ่อ... ก็ไม่ได้อยากจะอะไรหรอกนะ แต่ปกตินายจะขอยกเลิกงานแล้วไปกับยัยนั่นไม่ใช่หรอเวีย =_="
     
     
              "นั่นมันงานไม่ได้สำคัญอะไรมาก แต่งานนี้สำคัญฉันเลยไปกับยัยนั่นไม่ได้หรอก" มันก็จริง แต่ผมว่าอย่าไอเวียไม่มีทางปล่อยยัยลูกแมวน้อยนั่นหรอก คงจะหาอะไรไปจะเอ๋ยัยนั่นให้ตกใจเล่นแหงๆ เอาเถอะไม่ใช่เรื่องของผม U_U
     
     
              "แล้วเรียกฉันมามีอะไรล่ะ?"
     
     
              "ตอนนี้มีข่าวลือแปลกๆทั่วโรงเรียน ไอเคียวเลยอยากให้แกไปสืบหาเบาะแสให้หน่อย"
     
     
              "ข่าวลือ? เรื่องอะไร???"
     
     
              "มีคนโพสในเน็ตว่าโรงเรียนของเรามีการลอบทำร้ายนักเรียนในช่วงนี้ และมันก็เป็นความจริง เมื่อวานนี้เด็กนักเรียนหญิงถูกใครบางคนทำร้ายเดาว่าเป็นการตบ"
     
     
              "ไม่ใช่ยัยซิกซ์เนียหรอ? -_-;"
     
     
              "ฉันคิดว่าไม่ เพราะนักเรียนที่ถูกยัยนั่นตบจะมีรอยแดงที่หน้า แต่ครั้งนี้เป็นทั้งตัวแถมยังตบแบบมีเลือดเต็มทั่วร่าง ตอนนี้กำลังรักษาอยู่ที่โรงพยาบาล"
     
     
         ดูถ้าว่านี้มันจะเป็นคดีมากกว่าจะเป็นสืบหาเบาะแสนะ ผมคงเดาว่าคนที่ทำเรื่องแบบนี้คงเป็นคนโรคจิต และที่แย่กว่านั่นคือ... มันดันเชื่อมโยงถึงอันตพาลอย่างผมกับไอเคียวที่เป็นมาเฟียนะสิ ดีนะที่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากพวกเราไม่งั้น... ได้โดยติดคุกแหงๆ
     
     
              "อืม ฉันจะลองดูละกัน" ผมบอกก่อนที่เสียงอะไรบางอย่างจะดังขึ้นทั้งผมและไอเวียต่างตกใจแล้วรีบวิ่งไปดูที่ระเบียงหน้าต่าง มองลงไปและก็พบ... "เฮ้ย!" ผมอุทานด้วยความตกใจมากขึ้นเมื่อจู่ๆก็มีคนชุดดำกำลังทำร้ายผู้หญิงคนนึ่ง ซึ่งผมจะไม่ตกใจมากขึ้นเลยหากเธอไม่ใช่... ผู้หญิงที่ผมช่วยเมื่อวานนี้!!!
     
     
              "โอ๊ะ... นายนั่นเอง" ยังจะมีหน้ามาพูดว่านายนั่นเองอีกเรอะ! เธอกำลังโดยทำร้ายนะเว้ย! =[]=
     
     
              "พวกเรา! หนี!!!" หลังจากที่ผมมาพวกชุดดำทั้งหลายต่างก็หนีไปหมด
     
     
              "นี่เธอ เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย?"
     
     
              "ไม่เป็นไรหรอก"
     
     
              "หรอ? แล้วไอรอยแดงๆนี่คือไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่ทรมาน ว่างั้น? =_="
     
     
              "..."
     
     
              "...เฮ้อ~ ลุกขึ้นเดี๋ยวฉันพาไปห้องพยาบาล" เธอลุกขึ้นตามคำสั่งของผมก่อนจะเดินตามมา ผมว่าผู้หญิงคนนี้ดูท่าจะไม่ธรรมดาแล้วล่ะ ถึงขนาดมีคนแปลกหน้าเข้ามาทำร้ายในโรงเรียน... ดูท่า... คงแย่... "ขออนุญาติครับ" ผมพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพยาบาลพร้อมกับเธอ "ดูท่าว่าครูห้องพยาบาลจะไม่อยู่..."
     
     
              "ฉันไม่เป็นไรหรอก นายออกไปเถอะ..." เธอพูด ผมมองหน้าของเธอที่มีแผลอยู่เต็มไปหมดก่อนจะตัดสินใจถามลงไป
     
     
              "เธอเป็นใครกันแน่ ทำถึงถูกตามล่าแบบนี้..."
     
     
              "..."
     
     
              "..."
     
     
              "แล้วนายล่ะเป็นใคร..."
     
     
              "ฉันก็คือฟราน หนึ่งในกลุ่มสภานักเรียน P'5 Dream"
     
     
              "งั้นฉันก็คือขนมหวาน นักเรียนของโรงเรียนเซนน์เวอร์เรส..." เธอกำลังกวนผม ผมรู้สึกได้ =_=
     
     
              "แล้วคนที่ตามทำลายเธอล่ะ?"
     
     
              "จะไปรู้หรอ?"
     
     
              "คุณหนู!!!" เสียงหนึ่งดังขึ้น ผมมองคนมาใหม่ที่วิ่งเข้ามาในห้องพยาบาลและก็เจอของขวัญสุกอลังการเพราะคนๆนั่นก็คือ... ผู้หญิงที่ผมเคยเจอในห้องน้ำชาย!(อีกคน) "อ้าว -O- นาย"
     
     
              "เธอ! =[]="
     
     
              "รู้จักกันหรอ? =_=" ขนมหวานพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของผม แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะไม่ได้ใส่ใจ
     
     
              "ได้ข่าวว่าคุณหนูถูกเล่นงาน ฉันจึงรีบมาที่นี้เลยล่ะค่ะ!"
     
     
              "หรอ แล้วได้ข่าวมาเป็นไงบ้าง?"
     
     
              "ทางเราสืบมาว่าคนที่จ้องเล่นงานเราคือยากุซ่าฝั่งเหนือค่ะ พวกมันต้องการฝั่งใต้ของเราเพื่อขยายอำนาจ ตอนนี้มันกำลังจ้องเล่นงานว่าที่หัวหน้าอย่างคุณอยู่ค่ะ!" ยากุซ่า? =O=;;; เอ่อ ก็ไม่ได้อะไรหรอกนะแต่พวกเธอไม่คิดจะสนใจคนที่ฟังอยู่ตรงนี้เลยหนรอ? แต่อย่างน้อยก็รู้แล้วว่าขนมหวานคือใครและทำไมถึงถูกตามล่า
     
     
              "แล้วโอโต้(คุณพ่อ)ล่ะ?"
     
     
              "ตอนนี้คุณพ่อของคุณหนูป่วยอยู่ค่ะ ไม่รู้สาเหตุแต่คาดเดาว่าเป็นฝีมือของยากุซ่าฝั่งเหนือ"
     
     
              "อืม..."
     
     
              "แล้วจะให้เราทำอย่างไรดีค่ะคุณหนู" พวกเธอมองหน้ากันก่อนที่ขนมหวานจะมองมาทางผม เวรล่ะชักสังหรณ์ไม่ค่อยดี =_=;;;
     
     
              "เอ่อ พวกเธอคุยกันไปก่อนนะ ฉันไปล่ะ" งั้นผมขอออกจากสถานการณ์นี้ก่อนจะดีกว่าครับ!
     
     
              "เดี๋ยว! นายรู้เรื่องแล้ว ฉันคงปล่อยนายไม่ได้หรอก" ขนมหวานเอ่ย
     
     
              "ฉันจะไม่บอกใครหรอก! ฉันสัญญา!"
     
     
              "ไม่! ในเมื่อนายรู้ทุกอย่าง! ทุกการกระทำของพวกเรา! ฉันเกรงว่าคงต้องขอความร่วมมือจากนายหน่อยแล้วล่ะ... คุณมาเฟีย" เฮือก! เวรล่ะ ยัยนี้ต้องไปหาข้อมูลของผมแหงๆ แบบนี้ดูท่าจะไม่ดีแล้วสิ =_=;;; "ถ้านายยอมช่วยฉัน ฉันจะไม่เปิดโปงเรื่องที่นายเป็นมาเฟีย แต่ถ้านายไม่... ฉันคงต้องประจาน"
     
     
              "เธอจะข่มขู่ฉัน ว่างั้น?"
     
     
              "นายเป็นคนเข้าใจง่ายนะ :) ฉันชอบ"
     
     
              "แต่ฉันไม่ชอบ! ถึงฉันจะสงสารเธอก็จริง แต่เราไม่มีเหตุผลจำเป็นจะต้องไปร่วมมือกับยากุซ่า ฉันไม่จำเป็-"
     
     
              "นายต้องจำเป็นแน่ฟราน! ถ้าหากนายร่วมมือกับพวกเรา เมื่อไหรที่แก๊งมาเฟียของนายเจอปัญหา... พวกเราจะไปช่วย... ขอสัญญาด้วยเกียติร์ของหัวหน้ารุ่นต่อไปของยากุซ่า"
     
     
              "..."
     
     
              "ฉันไม่เคยคืนคำ... เพราะฉะนั่น..."
     
     
              "...ถ้าฉันช่วยเธอ... เธอต้องช่วยฉันเหมือนกัน!" ขนมหวานยิ้มหน้าบานก่อนจะก้มหัวลงและพูดว่า
     
     
              "มีอะไรให้ข้าน้อยรับใช้หรือพะย่ะค่ะ :)"
     
     
              "...จบเรื่องนี้เมื่อไหร... เธอต้องย้ายออกไปจากโรงเรียนนี้ทันที!"
     
     
              "!?"
     
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×