ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
บทนำ
*ไคโตะ
"กรี๊ดดดดด!!! >O<" เสียงกรี๊ดกระหน่ำลั่นโรงเรียนดังขึ้นพร้อมกับลางร้ายของพวกผมที่เพิ่งประชุมเสร็จมาหมาดๆ
"เฮียกร ผู้หญิงในคอเลกชั่นอีกแล้วหรอครับ? =_=" ผมหันหน้าไปทางเฮียกรที่มีสีหน้าระอาเหมือนๆกับผม เฮียเคียว เฮีบเวียแล้วก็เฮียฟราน
"เฮ้ยๆๆ ใจเย็นดิ นี่ไม่ใช่ฉันนะเว้ย ฉันไม่ได้นัดผู้หญิงมาที่เดียวเยอะขนาดนั่นหรอก ต้องโทษไอเคียวกับไอเวียนู้น"
"อ้าว? -O-;;;" เฮียกรปัดความผิดให้เฮีบเคียวและเฮียเวีย ผมมองทั้งสองแล้วหันไปทางเฮียกรเพื่อต้องการคำอธิบาย
"เหอะ! ก็หลังจากที่ไอเคียวเพิ่งประกาศตัวว่าสละโสดมันก็ทำให้สาวๆในโรงเรียนอกหักไปตามๆกันแล้ว แถมหลังจากนั่นไม่นาน เพื่อนเวียของเราก็ดันมีแฟนตามมาติดๆ แล้วคนที่เป็นแฟนมันก็ไม่ใช่ใคร นั่นก็คือยัยซิกซ์เนีย! แกลองคิดดูนะ ผู้ชายที่ทั้งหล่อ ดี เลิศ ฉลาด อย่างมันดันประกาศว่าเป็นแฟนกับผู้หญิงที่มีวีรกรรมมากกว่าร้อยครั้งแบบนั่น ฉันว่าแฟนคลับแกคงรับไม่ได้จนทุกวันนี้พวกนั่นก็มาประท้วงให้พวกแกเลิกกัน แลวก็ไอเคียว แกก็เหมือนกัน ทั้งๆที่เคยบอกฉันว่าความรักมันเป็นเรื่องงี่เง่า ไหงแกมีแฟนก่อนฉันว่ะ! แถมคนที่แกเป็นแฟนด้วยก็คือโซเฟีย! สาวตัวเล็กน่ารัก น่ากิน สเป็กฉันเลยว่ะเพื่อน ฮ่าๆๆๆ ^O^"
"ถ้าแกคิดอะไรทุเรศๆฉันจะฆ่าแก ไอกร -_-^" เฮียเคียวเอ่ยขึ้นหลังจากที่เฮียกรบ่นมาได้สักห้าหกบรรทัด =_=
"แต่แบบนี้มันน่ารำคาญเกินไปรึเปล่าครับ? =_=" ผมพูด
"ไคโตะ! แกก็อย่ามาทำเป็นพูดเลย ไอผู้หยิงทั้งหลายทั้งเหล่าเนี่ย ส่วนใหญ่ก็เป็นแฟนคลับนายไม่ใช่รึไง? =_=" เฮียฟรานที่ไม่มีบทเอ่ยขึ้น ผมหันไปมองด้วยความงุนงง "ไคโตะ ว่าที่เจ้าของโรงเรียนเซนน์เวอร์เรส ลูกชายของเจ้าของที่นี้แถมทางบ้านยังมีเครื่อขข่ายมหาลับนานาชาติ แล้วก็ยังได้รับตำแหน่งเลขานุการของที่นี้ เอาจริงๆนะไคโตะ รู้ตัวบ้างป่ะว่าแกโครตจะสบายเลย ถ้าใครได้แกเป็นแฟนปานี้คงได้ขึ้นสวรรคอ่ะ เกิดมาก็มีครบทุกอย่าง =_="
"ไม่ถึงขนาดนั่นหรอกครับ ^^;;;"
"กรี๊ดดดดดด!"
"แล้วพวกเราจะออกยังไงเนี่ย แฟนคลับรอกันหน้าประตูแบบนี้" เฮียเวียพูดขึ้นก่อนที่เฮียกรจะกระตุกยิ้มออกมา ผมว่าเขาต้องคิดอะไรที่น่ากลัวอยู่แน่ๆเลย
"รออีกแป๊ปนะเพื่อน เดี๋ยวเราก็ได้ออกไปแล้วล่ะ ^^+++" เฮียกรว่า
"..."
"..."
หลังจากที่ผ่านไปสักห้าวินาทีจู่ๆผมก็ไม่ได้ยินเสียงกรี๊ดซะแล้ว เอ๋? ข้างนอกเกิดอะไรขึ้นเนี่ย? เหมือนจะมีเรื่องไม่ดีเลยแฮะ ผมหันไปมองเฮียกรก่อนจะเห็นรอยยิ้มเลวๆอยู่บนหน้า ผมว่าเขาเป็นคนทำอะไรแผงๆนะ ว่ามั๊ย? =_=
ก๊อกๆๆ
พวกเราชะงักเมื่อมีเสียงเคาะประตูห้องประชุมก่อนที่บานประตูจะเปิดออกและเผยให้เห็นร่างเล็กผิวขาวอมชมพูที่ไม่ได้อยู่ในชุดนักเรียนของโรงเรียนแต่กลับอยู่ในชุดหวานของผู้หญิง เสื้อประโปรงยาวถึงหัวเข่าสีพีชกับรองเท้าส้นสูงและใบหน้าของคนๆนั่นก็ทำให้ผมหน้าซีก
"เจ๊... เนีย"
"นี่ๆ เมื่อกี้ทำไมพวกผู้หญิงถึงยืนออกันหน้าห้องประชุมล่ะ? =O=;;;" ผมพูดจบเจ๊เนียก็ถามต่อด้วยหน้าตาใส่ซื่อ =_= ก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแฟนของเฮียเวียนั่นแหละ "นี่ๆ สรุปนายจะให้ฉันมาที่นี้ทำไมเนี่ยกร? =_=??? พอมาปุ๊ปผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าห้องก็จ้องฉันเป็นตาเดียวก่อนจะสลายตัวไปกับสายลม =O="
"อ๋อ ที่แท้ก็งี้เอง" ผมพึมพำเบาๆ จะว่าไปเฮียกรก็ฉลาดเนอะ ให้ซิกซ์เนียที่ได้ตำแหน่งนักตบประปีของโรงเรียนเดินมาที่นี้เพื่อให้พวกข้างนอกกลัวแล้วก็หายไปดั่งสายลม อำนาจของเจ๊ดูท่าจะยิ่งใหญ่จริงไรจริง =_= ถึงจะเป็นผู้หญิงซื่อบื้อ หลอกง่ายไปหน่อยก็เถอะ
"แล้วนี้เธอมาอยู่ที่นี้ได้ไงเนี่ย =_=" เฮียเวียถาม ซิกซ์เนียมองหน้าแฟนตัวเองก็จะตอบออกมาด้วยความใส่ซื่อว่า
"ก็เดินมาไง ถามได้ -O-" เธอไม่คิดจะกวนหรอก ผมรู้ แต่ก็อดขำไม่ได้อ่ะ 555
"แล้วนี้มีเรียนไม่ใช่รึไง ทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้มา =_=" เฮียเวียก็ยังคงถามต่อ
"อ๋อ พอดีว่าคุณครูที่สอนเต้นรำเขาบอกให้เตรียมชุดมาสอบเต้นรำคู่นะ... เวรล่ะ =_=" สงสัยจะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีรังสีของเฮียเวียแผ่ออกมากระจายไปทั่วห้อง
"เต้น... รำ.... คู่?" เฮียเวียเอ่ย
"เฮ้ย เวียเทอร์อย่าไปใส่ใจเลย ก็แค่เต้นรำเองมันเป็นปกติของวิชาออกงานสังคมน่ะ =_=" เฮียเคียวพูดเล้าโลมให้เฮียเวียสงบสติก่อนที่จะทำอะไรบ้าๆลงไป "แถมตอนนี้นายก็มีงานที่ค้างอยู่ไม่ใช่หรอ? กลับไปทำก่อนดีกว่านะ =_=;"
"ไคโตะ..." ผมสะดุ้งโหยงเมื่อเฮียเวียเอ่ยก่อนที่จะพูดตอบไปว่า
"มีอะไรให้ข้าน้อยรับใช้หรอครับ? ^^;;;"
"เต้นรำที่ว่านี้โรงเรียนนายสอนให้ประมาณไหน"
"เอ่อ ท่าเป็นเรื่องท่าทางก็แบบเบสิกทั่วไปนั่นแหละเฮีย แตะเนื้อต้องตัวกันนิดๆน้อยๆ ละมั้ง ^^;;;"
"ดะ เดี๋ยวฉันต้องไปแล้วล่ะ ขะ ขอตัวก่อนนะ ^^" เฮียกรรีบเสนอหน้าแล้วเดินออกจากห้องไปทันที
"ฉันเองก็มีนัดกับสาวๆแล้วด้วย โชคดีนะ ^^;" เฮีบฟรานเป็นคนต่อไปที่ออกจากห้องหลังจากที่เฮียกรออกไปแล้ว
"เออ! ฉันจำได้ว่าต้องไปหาอาจารย์ฝ่ายธุรการน่ะ ไปก่อนล่ะ" เฮียเคียวเองก็รีบออกไปทันที ส่วนผมนะหรอ?
"ผมก็ไม่ได้มีธุระอะไรหรอกครับแต่ไม่อยากอยู่เป็นก้างขว้างคอ ขอตัวนะครับ ^^" ก็ขอออกไปก่อนที่จะมีระเบิดนะสิ! เจ๊เนีย รอดกลับมาให้ได้นะ!
ผมเดินมาถึงสวนหลังโรงเรียนเพื่อที่จะนั่งพักผ่อนคลายสักหน่อยก่อนจะหมดเวลาพักเที่ยง เฮ้อ เกือบออกมาไม่ทันวะแล้วสิ...
"เฮ้ย! ส่งเงินมาเร็วๆดิ!" แสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น ผมสะดุ้งก่อนจะย่องไปดูหลังกำแพงต้นต่อของเสียง "เอามาสัก... สองร้อยก็พอ แล้วเราจะไม่ทำอะไรเธออีก" ผู้ชายที่สวมชุดของโรงเรียนผมเอ่ยขึ้น ผมเพ่งมองผู้หญิงที่กำลังยืนอยู่เฉยๆก่อนที่ผู้ชายอีกคนจะพูดว่า
"ไม่ได้ยินรึไงว่ะ!" เอิ่ม เหมือนจะเป็นพวกเรียกค่าไถสินะ ผมถอยหลังออกมาก่อนจะคิดว่าควรจะทำยังไงดีและเดินออกไป ให้พวกเขาเห็นและมันก็ได้ผลแฮะ พวกเขาจ้องผมมากันเป็นตาเดียว ^^ (ใช้เวลามายิ้ม?)
"แกเป็นใครว่ะ!"
"ผมนะหรอ? ผมชื่อไคโตะครับ ^^" ผมไม่ได้กลัวนะ จริงๆ
"อ๋อ ลูกชายเจ้าของโรงเรียน คุณหนูผู้ดี อึก!" ดวงตาของผมเบิกกว้างเมื่อจู่ๆผู้ชายที่พูดมานั่นก็ถูหมือของผู้หญิงที่กำลังเรียกค่าไถต่อยไปที่ท้องเต็มๆ
"ไอพวกหมาหมู่น่าขยะแขยง" เธอพูดก่อนจะมองด้วยหางตาอย่างรังเกียจ เอ่อ ผมไม่ได้ตาฝาดใช่มั๊ย? เหมือนจะเห็นผู้หญิงต่อยผู้ชาย? ^^; คิดว่าผู้หญิงสไตล์แบบนี้จะมีแต่ในการ์ตูนไม่ก็นิยายซะอีก "ไปซะ ก่อนที่ฉันจะโมโหแล้วก็ฟ้อง ซ.น. ได้ข่าวว่าเพิ่งจะไปมีเรื่องกับยัยนั่นมาไม่ใช่หรอ?"
"อึก! พวกเรา! ถอย!!!" สุดท้ายเขาก็ยอมถอย ผมมองผู้หญิงตรงหน้าก่อนจะมีสายลมผพัดมาทำให้เส้นผมสีน้ำตาลออกเหลืองปลิวเล็กน้อยและเผยให้เห็นดวงตาสีมรกตที่เดาว่าเธอคงเป็นลูกครึ่ง...
"ซ.น." ผมพูดก่อนจะหยุดชะงักเมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้...
"นายเป็นใครนะ?"
"เอ่อ ผมชื่อไคโตะครับ ^^;" น่ากลัวชะมัดผู้หญิงคนนี้
"อ๋อหรอ งั้นก็เป็นรุ่นน้องของแฟนเพื่อนฉันนะสิ -O- ฉันชื่อแอนนา"
"ครับ... แฟนของเพื่อน?"
"ก็ยัยโซเฟียกับยัยซิกซ์เนียไง" อ๋อ "เอาเถอะ จะอะไรก็ช่าง ฉันไปนะ" เธอพูดพร้อมกับตบบ่าผมทีหนึ่งและเดินจากไป...
เวลานานไปทุกทีๆ ผมยังยืนอยู่ที่เดิมก่อนจะใช้มือกุมขมับตัวเอง ไม่รู้ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่า... ผู้หญิงคนเมื่อกี้... คล้ายกับ... อันน่า...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น