คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ท่าทีที่เริ่มเปลี่ยนไป ( Change )
"สวัสดีตอนเช้าค่ะ รุ่นพี่เรียว...0.0..." รุ่นน้องคนหนึ่งที่วิ่งเข้ามาทักเรียวถึงกลับต้องหยุดพูดประโยคทักทายทันที เพราะอะไรน่ะหรอ? ก็เพราะสายตาที่เย็นชาของเด็กหนุ่มที่หันมองเธอน่ะสิ...เล่นเอาพูดไม่ออก...ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอเปลี่ยนไปทันที ตอนนี้เธอหน้าซีดราวกับคนกำลังโดนจับได้ว่าทำความผิด
"สวัสดี..." เรียวเอ่ยปากทักทายกลับ แต่เสียงพูดของเขาช่างเยือกเย็นเหลือเกิน...ใบหน้าที่ดูนิ่งๆไปนั่นก็ด้วย
"อะ..เอ่อ...วันนี้รุ่นพี่มาเช้าจังนะคะ^^;;" เด็กสาวจึงฝืนยิ้มกลับไป
"อืม...ผมขอตัวก่อนนะ" แล้วเด็กหนุ่มก็เดินไปเหมือนไม่อยากจะพูดอะไรไปมากกว่านั้น
"ระ..รุ่นพี่...เป็นอะไรไป..." เด็กสาวมองตามร่างบางที่เดินเข้าไปโดยไม่หันกลับมามองเธอเลย
"หืม?...." เรย์นั่งลงข้างๆเรียวที่กำลังน่งเหม่ออยู่้ แล้วมองหน้าเด็กหนุ่มอยู่นานราวกับกำลังสังเกตอะไรบางอย่าง
"..." เรียวยังคงไม่พูดอะไร เอาแต่นั่งเหม่ออยู่อย่างนั้น แม้ตอนนี้เรย์จะกวนเขายังไง- -*
"นี่ เรย์ ฉันว่านายเลิกกวนเรียวได้แล้วน่ะ นายก็รู้นี่ ว่าตอนนี้เรียวรู้สึกยังไง..." ไดกิหันมามองเรย์ที่กำลังพยายามกวนเรียวอยู่พร้อมพูดห้าม
"แต่ว่า...นายดูสิ วันๆเอาแต่นั่งเหม่อ เย็นชากับคนรอบข้าง แม้กระทั่งฉันกับนาย หมอนี่ก็ยังเย็นชาใส่เลย- -* แต่ขอโทษทีเถอะ พอเวลาอาจารย์เรียกให้ตอบคำถาม เห็นเหม่อๆอย่างเนี่ย ตอบได้ทุกที= = (เริ่มอิจฉานิดๆ)" เรย์เริ่มบ่น แต่กลับไปบ่นข้างๆหูเรียว- -*
"ใช่ ฉันก็รู้ว่าหมอนั่นน่ะ เปลี่ยนไปมาก..." ไดกิเดินมาลากแขนเรย์ให้เดินออกมาจากเรียว
"ฉันจะทำให้เรียวมันร่าเริงขึ้นอ่ะ-3- สักนิดหนึ่งก็ยังดี ขืนเรียวยังเป็นแบบนี้นะ แฟนคลับลดลงแน่ๆ"
"เอาเถอะหน่าๆ ตอนนี้เรียวอยู่ในช่วง sad น่ะ...เดี๋ยวก็คงหาย อาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อย" ไดกิยังคงจับแขนเรย์เอาไว้
"แต่จะปล่อยให้เรียวเป็นแบบนี้หรอ? จะไม่ทำอะไรสักอย่างเลยหรอ?" เรยหันไปมองไดกิด้วยความไม่เข้าใจ
"มันเป็นเรื่องระหว่างคนสองคนน่ะ...ถ้าเค้าไม่รัก ก็ทำอะไรไม่ได้...จริงไหม?..." ไดกิว่าพลางมองเรย์
"งั้นเรียวก็คงน่าสงสารมากเลยสินะ..." เรย์พูดแล้วหันไปมองเรียว ไดกิก็เช่นกัน
"ว่าแต่...นายจะมาแย่งฉันได้ไงเนี่ย?- * - ฉันสิที่ต้องเป็นคนเย็นชาน่ะ-3-" อยู่ๆไดกิก็โวยวายขึ้น
"เฮ้ย- -* ใจเย็นๆ ไดกิ" เรย์ว่าพลางจับแขนไดกิไว้
(Ryo's Talk)
ไม่ว่าเสียงเรย์ที่กวนผมอยู่จะดังแค่ไหนหรือเสียงทะเลาะของเรย์กับไดกิ หรือแม้กระทั่งเสียงของเพื่อนๆในห้อง ผมก็แทบไม่จะไม่รับรู้
'2 อาทิตย์มานี้ ชี่ไม่โทรหาผมเลย...2 อาทิตย์เราได้คุยกันไม่ถึง 3 วัน' ผมได้แต่พูดในใจ
'ผมควรจะเลิกดีไหมนะ? คบกันไม่นานก็จะเลิกกันแล้วหรอ? นี่ขนาดไม่เลิกผมยังเจ็บขนาดนี้ แล้วถ้าเลิกจะเจ็บขนาดไหน? ชี่ไม่รักผมแล้วจริงๆหรอ? ...' ผมพูดคำถามเหล่านั้นกับตัวเองในใจด้วยความเจ็บปวด
'จะทำยังไงได้..เพราะรักมาก..ผมก็เลยเจ็บมาก...'
เลิกเรียน
"นี่ๆ เลิกเรียนไปไหนกันดีอ่ะ?" เรย์ชวนไดกิกับเรียวด้วยสีหน้าร่าเริง
"วันนี้ฉันขอผ่านล่ะ" ไดกิพูด
"โธ่-3- งั้นฉันไปกับเรียวก็ได้ๆ" เรย์เบ้ปากใส่ไดกิแล้วหันไปมองเรียว "นายล่ะ เรียว? ^^" เรย์พูดพร้อมส่งยิ้มหวานให้เรียว
"เหอะๆ ฉันพอจะรู้คำตอบ " ไดกิพูดแทรก
"ฉันถามเรียวไม่ได้ถามนาย= = " เรย์หันไปพูดกับไดกิ "ว่าไง เรียว?"
"ฉันไม่ไป" สั้นๆ ห้วนๆ- -*
"อะ..เอ่อ...0.0" เรย์ถึงกับพูดไม่ออก
"ฉันบอกแล้ว..." ไดกิยิ้มนิดๆแล้วหันไปมองทางอื่น
"ฉันไปก่อนนะ" พูดจบเรียวก็เดินนำหน้าพวกเขาไปเลย
"มะ..หมอนั่น...กำลังเย็นชาใส่ฉัน T^T"
"นายก็รู้ว่าอารมณ์ของเรียวตอนนี้เป็นยังไง ก็ยังดันไปชวนเรียวอีก- -*" ไดกิว่าพลางผลักหน้าผากเรย์เบาๆ
"ฉันก็คิดว่าจะช่วยให้หมอนั่นร่าเริงขึ้นมาได้บ้างนี่- 3 - ว่าแต่นายมาดันหน้าผากฉันทำไมเนี่ย?" เรย์พยายามเอามือผลักหน้าผากไดกิบ้าง
"ผลักถึงเมื่อไหร่ก็บอกด้วยนะ 555+" ไดกิหัวเราะดังลั่น จนนักเีรียนแถวนั้นหันมามองเขา
"นี่นาย= ="
"5555+" ไดกิเดินหนีไปแต่ก็ยังคงหัวเราะเยาะเรย์อยู่
"อย่าให้ฉันสูงทันนายเถอะ! -3-" เรย์ก็ยังคงตะโกนไล่หลังไดกิ ท่ามกลางรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของกลุ่มแฟนคลับรอบๆ
(Ryo's Talk)
ผมกำลังเดินกลับบ้านคนเดียวด้วยอารมณ์ที่ไม่รู้จะอธิบายยังไง.....
"เฮ้อ..." ผมเดินมาเรื่อยๆแล้วมองร้านต่างๆ ตึกรอบๆข้างผม ไปเรื่อยๆ
พรึ่บ!
ตุบ! "โอ้ยT^T" อยู่ๆก็มีใครไม่รู้เดินชนผมอย่างจังๆ จนผมถึงกับล้มลงไปกองกับพื้น
"จะ..เจ็บจัง T^T" ผมเอามือกุมจมูก เมื่อกี้ชนเข้ากับอะไรเนี่ย? รู้สึกเหมือนจะเป็น..คน- -* แต่ยังไม่ทันที่ผมจะมองหน้าคนที่ชน ผมก็เห็นหนังสือของคนๆนั้นหล่นกระจัดกระจายอยู่
"โอ๊ะ หล่นหมดเลย0.0" ด้วยความที่เป็นคนดี? -,- ผมจึงรีบเข้าไปช่วยเขาเก็บหนังสือที่หล่นนั้น ซึ่งเขาเองก็ย่อตัวลงเก็บหนังสือของเขาเช่นกัน หลังจากเก็บหนังสือของเขาหมดผมก็ยื่นให้เขา
"เอ่อ...ขอโทษนะคับ นี่คับ..หนังสือของคะ..." ผมพูดค้างไว้แค่นั้นทันทีที่เห็นหน้าเขา....
'ผู้ชายอะไรกัน ทะ..ทำไมถึงดูดีขนาดนี้เนี่ย?' ผมคิดในใจและมองเขาด้วยความอึ้ง เขาเป็นคนที่เท่มากเลยทีเดียว และยังไม่พอ ใบหน้าของเขาก็ยังคงมีความหวานอยู่ในตัวด้วย
"ผมสิคับ ที่ต้องขอโทษน่ะ ...เธอ..เอ้ย!...นาย...เอ้ย!...เอ่อ...จะเรียกยังไงดี-,-แต่ว่า....มะ...ไม่เป็นไรใช่ไหม?" เขารับหนังสือไปจากผมพร้อมกับรีบเข้ามาช่วยพยุงผมให้ยืนขึ้น
"ไม่เป็นไรๆ"
"แต่จมูกเธอ เอ่อ...นาย..เอ่อ..-,- เอาเถอะๆ เรียกนายล่ะกัน-*- จมูกนายแดงๆนะ "
"- -* อ๋อๆ ไม่เป็นไรมากหรอก" ผมว่าพลางเอามือกุมจมูก
"งั้นหรอ แต่ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะ โอ๊ะ...ผมต้องรีบไปก่อนแล้วล่ะ เดี๋ยวไปคืนหนังสือไม่ทันน่ะ ยังไงก็ขอโทษด้วยนะคับ" พูดเสร็จเขาก็รีบวิ่งเข้าร้านหนังสือเล็กๆร้านหนึ่งที่ดูเงียบๆไป
"0.0..." ผมยังคงมองตามเขา แม้ตอนนี้เขาจะเข้าร้านนั้นไปแล้ว
"เอ๊ะ? นี่เราเป็นอะไรเนี่ย?- -*" ผมส่ายหน้าแล้วรีบหันกลับมา
"ว่าแต่ เจ็บจมูกมากเลยแฮะ- , -" ผมเอามือกุมจมูกแล้วมองไปที่พื้นอีกรอบหนึ่ง
"เอ๊ะ? กระเป๋าของเราก็ตกนี่ หนังสือกระจัดกระจายหมดเลย= =" ผมก้มลงเก็บหนังสือที่กระจัดกระจายเข้ากระเป๋า แต่ก็เหลือบไปเห็นหนังสือเล่มหนึ่งที่ตกอยู่
"ทำไมหนังสือเล่มนั้นดูไม่คุ้นเลย" ผมเอียงคอมองหนังสือเล่มนั้นด้วยความสงสัย แล้วหยิบขึ้นมาดู
'คณิตศาสตร์...เรื่องง่ายๆที่ใครๆก็เข้าใจได้'
"จำไม่ได้แฮะ ว่าเราอ่านหนังสือแบบนี้ด้วย= =" คณิตศาสตร์เนี่ยนะ...
"แต่ก็เอาเถอะ รีบๆกลับบ้านดีกว่า" ผมจึงเก็บหนังสือเล่มนั้นเข้ากระเป๋าไปอย่างไม่ได้สนใจอะไร
ร้านหนังสือ Shiawase
"เอ๊ะ?!! ทำไมหนังสือมีไม่ครบล่ะเนี่ย???!-0-" ร่างสูงโวยวายทันทีหลังจากที่รู้ว่าหนังสือที่เขาจะเอามาคืนที่ร้านนั้น หายไปหนึ่งเล่ม แต่ก็ดีที่ร้านนี้เป็นร้านหนังสือที่ไม่ค่อยจะมีคนเข้า- -* บางวันอาจจะไม่มีเลย ทำให้ร่างสูงสามารถโวยวายได้เต็มที่- -*
"เอ่อ...'ยูโตะ'คุง ต้องเข้าใจนะ ยังไงเธอก็ต้องหามาคืนพี่ให้ได้= =" พี่เจ้าของร้านรีบบอกร่างสูง
"ตะ..แต่ตอนเลิกเรียนผมก็นับมาแล้วนะคับ ครบเลยจริงๆนะ -0-"
"กำหนดคืนวันนี้จ่ะ ยังไงก็ต้องหามาคืนให้พี่ให้ได้นะ^^;;"
"โธ่ พี่คาโต้- -* ยังไงผมก็เป็นขาประจำร้านพี่อยู่แล้วนะ-3-" เขากระพริบตามองคุณคาโต้อย่างเรียกความสงสาร
"ถ้าไม่คืนก็ต้องจ่ายมาตามราคาหนังสือจ่ะ^^"
"= =!!"ร่างสูงถึงกับหน้าเสียทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นจากเธอ
นี่หรอ ผลตอบแทนของขาประจำ....
ความคิดเห็น