ลำดับตอนที่ #2 : BTS BackStage : Bangtan's Room! (100%)

BTS Backstage : Bangtan's ROOM! 

ณ หอพักใจไว้ที่เธอแห่งบังทันหรรษา 

 

ติ้งตุแลงตุ้ดตะลุงแต๊งเตง~ ดึ๋งๆๆๆๆๆๆ~

 

            "สวัสดีฮ่ะ (-/\-) ยินดีต้อนรับเข้าสู่รายการภาษาพลาซ่าาาาาาาาา~ แหล่งรวมความบันเทิงทางภาษา ที่จะพาทุกคนไปซ่ากับภาษาให้ฮากระจายยย อุว่ะฮ่ะฮ่ะฮ่าาาา *สั่นตัว*" 

 

^

 

^

 

^ 

 

This is a มาดามโฮป 

 

 

ตัดมาที่มุมร้านเกม 

 

ศึกแห่งศักดิ์ศรีของหลุมดำทั้งสองของวง 

 

..ระหว่าง.. 

 

สมแรปแงบปลาทู VS ทองจินชิชิชิชินวุฒิ 

 

เป๊ง! เริ่มได้ 

 

 

             "เฮ่ยๆๆๆๆๆๆๆ เร็วพี่เร็ว!" วีพูดพร้อมกับทุบตีนัมจุนด้วยความลุ้น 

 

             "นี่ติดเกียร์หมาสุดละ ความเร็วรถแทบจะเหนือความเร็วแสงอยู่ละ ถถถถถถถถ" นัมจุนว่าพลางกดๆจิ้มๆจอยสติ๊กรัวๆ 

 

             "พี่จินแซงพี่แว่นดิ ขับมาทางซ้าย ซ้ายยยยยยย โห่ววววววววว" จองกุกพูดออกแนวตะโกน 

 

             "มาเล่นเองไหมไอเหยิน นิ้วกูจะล็อกอยู่แล้ว" คนแก่สุดบ่นด้วยความเซ็งเพราะกากเองแซงน้องไม่ได้ 

 

และแล้วในที่สุด..

 

             "ชนะแล้วว้อยยยย แพ้เป็นควายนะว้อยยยยยย อ้ายเพร่จินคนกากกกกกกก" นัมจุนข่มคนแก่กว่าด้วยหน้าตาเริงร่าท้าแดด 

 

             "มั่วละแว่น สงสัยแม่งไม่เคยได้ยินสุภาษิตที่ว่า แพ้เป็นพระชนะเป็นควาย" อืม..สุภาษิตดังเลยนะนี่ 

 

             "แรปม่ายยู้ แรปม่ายสน แรปเป็นคนหล่อส่วนอ้ายพี่จินเป็นฟายยยยยยยย กิกิกิกิ"

 

             "หึหึ เดี๋ยวรู้กันแว่น" 

 

(*O*) <<<<<< หน้าแรป 

 

(-__-) <<<<<< หน้าจิน 

 

('__' ) ( '__' ) ( '__') <<<<<< หน้าวี 

 

*ย่องๆๆๆๆ* <<<< จองกุก 

 

             "อะแฮ่มๆ" วีกระแอมเบาๆ 

 

             "ป่ะเกมจบล้ะเราไปจัดห้องกันเนอะๆๆๆเดี๋ยวมีอัดรายการตีท้ายตัวตอนบ่าย" จองกุกร่ายยาว 

 

             "แฮ่มมม แฮ่มมมมมมม!" วีแทบจะขาดเสลดอยู่รอมร่อ 

 

             "ไอเหยิน พี่แว่นชนะ ร้อยนึงอ่ะ" 

 

             "หู้วววววว ห้องรกจุเร มักเน่แสนดีต้องรีบไปจัดดดดด ผมไม่ว่างนะจัดห้องอยู่ เข้าใจตรงกันนะ บาย~"

 

             "จองกุก!!! ไอเหยินน!! บักเหวิ่งฟันบ่งุบเข้าาาาาาาา เอาตังมาาาาา!!!!!" 

 

ปัง! 

 

จองกุกปิดประตูล็อกกลอนห้องแน่นหนา อุว่ะฮ่ะฮ่าาาา จ้างก็ไม่ให้หรอกพี่วีกั่กัก่กัก่ก ตังเติงมีที่ไหน ในกระปุกมีไม่ถึงยี่สิบจย้าาาาา 

 

ปังๆๆๆๆๆ!!! 

 

             "เหยิน!! เปิดประตู!! เอาตังมา!! กูสั่งกลูต้ามาแล้ว!!! ถ้ากูไม่ไปจ่ายเดี๋ยวเค้าแบล็คลิสต์กูนะเว่ยยยยย!!!!" 

 

แทฮยองรัวประตูเป็นจังหวะแทงโก้ พร้อมตะโกนลั่นหอขอตังน้อง 

 

             "วันเพ็ญเดือนฉิบฉองงง หมาตีกลองงง ลิงตีฉิ่งงง~ จัดห้องดีฝ่าล้าลาาาา" จองกุกตะโกนร้องข้างหลัง(ประตู)ทะลุเข้าไปถึงหัวจายของคนไม่อยากติดแบล็คลิสต์ร้านกลูต้า

 

             "อย่าออกมาแล้วกันไอเหยิน!! กูจะไปจ้างคนมาทวงหนี้!! ออกมา! ตาย!" 

 

ล้า~ ลาล้าลาหล่า~ จ้างให้ก็ม่ายยยออกกกกก จองกุกคนบ้าที่ยิ้มร่าท้ามฤตยูอยู่หลังบานประตูค่อยๆหมุนตัวพร้อมกับจะเดินเข้ามากะไว้ว่าจะนอนเลื้อยสักสองชั่วโมงอย่างสบายใจเฉิบ 

 

ถ้าไม่เจอกับ.. 



 

 

            "..จองกุก" 


 

 

            "..พี่ก้า" 

--------------------------- 

SUGA's part : 

 

            ฟู่วววววววว หลายวันที่ผ่านมานี้ผมไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลยครับ วีบอกว่าช่วงนี้ผมชอบเหม่อบ่อยๆ เรียกก็ไม่ค่อยหัน  ผมยังไม่รู้ตัวเองเลยครับว่าจริงหรือเปล่า ขนาดวันนั้นจะไปอึ๊ผมยังถือช้อนส้อมเข้าไปเลยครับ เห้อออออ ก็ตั้งแต่วันนั้นล่ะครับ วันนั้นของเดือน ถถถถถถถถ ไม่ใช่ดิ ตั้งแต่วันโชว์สดวันนั้นอ่ะ ภาพมันรีเพลย์เรื่อยเลย ผมก็คิดว่าอีกซักพักก็หายไปเองแหละ แต่นี่จะเป็นอาทิตย์แล้วนะ ก็ไม่หายซ้ากกกที ทีนี้ล่ะครับงานงอก ผมก็เข้าหน้าน้องมันไม่ติด เจอหน้าทีไรมองปากตลอดเลย ผมก็เลยตัดปัญหาด้วยการหนีหน้าแม่ม ไงล่ะครับ คนหล่อมักฉลาด วันนี้ผมกะว่าจะมาหาที่เงียบๆแต่งเพลงซะหน่อย 

 

 

แต่สวรรค์คงยังไม่อยากฟังเพลงแรป.. 




 

 

             "..จองกุก"
 

 

             น้องมันหน้านิ่งๆไป คงอึ้งเหมือนผม  ก็เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยตั้งแต่วันนั้น พักนี้ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ชอบหลบหน้าน้องมันตลอด น้องมันพยายามมาคุยบ้างนะ แต่ผมก็ตอบส่งๆไป แต่เวลาเจอหน้าทีไรใจมันเหมือนจะระเบิดออกมาเลย แล้วตอนนี้เราก็อยู่ในห้องกันสองคนด้วย ใจแทบจะวาย 

 

             “..พี่ก้า เอ่อ..มาแต่งเพลงเหรอพี่”

 

             “อืม”

 

จองกุกค่อยๆนั่งลงอยู่ห่างๆบนฟูกอันเดียวกับชูก้า 

 

....

 

ตึกตัก ตึกตัก

 

อึดอัดจัง

 

เราตอบสั้นไปป่าววะ

 

น้องมันจะน้อยใจไหมเนี่ย

 

เห้แล้วยังไม่ได้เมคอัพเลย

 

เห็นรอยสิวป่าววะ ต้องหันซ้าย ข้างซ้ายหน้าใส

 

ชูก้าค่อยๆขยับตัวหันด้านซ้ายเข้าหาจองกุก แล้วก็ทำท่าเป็นขีดๆเขียนๆแต่ที่จริงแล้วใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเล้ย

 

            “..พี่”

 

            “อะไร” ตอบดีๆสิวะชูก้า

 

            “พี่โกรธผมเหรอ”

 

            “หืม เปล่า” ไม่โกรธจริงๆนะเฮ่ยยยยยยย

 

            “แล้วทำไมต้องหลบหน้ากันด้วย”

 

            “ใครหลบ ไม่ได้หลบ” แค่กบดาน

 

            “ไม่หลบก็ไม่หลบ ทำไรอ่ะ แต่งเพลงเหรอ มาๆช่วยๆ ผมครีเอทีฟนะจะบอกกกกก” จองกุกพูดพร้อมกับแย่งกระดาษมาจากมือชูก้า แล้วกางออกดู

 

            “ทำไมไม่เห็นมีอะไรเลยอ่ะพี่ อู้นี่หว่า ที่จริงแอบมานอนใช่ไหมห๊า” 

 

            “…” 

 

            “พูดอะไรหน่อยสิพี่”

 

            “...”

 

            “คุยกับผมเถอะนะ”

 

            “...”

 

            “เรื่องวันนั้นอ่ะ..”

 

            “…”

 

            “..ผมขอโทษนะ ผมไม่น่าทำอย่างนั้นกับพี่เลย เพราะอารมณ์ชั่ววูบของผม..” จองกุกจ้องหน้าชูก้าด้วยความรู้สึกผิด

 

            “…” ชูก้าค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองจองกุก 
 

 

           หึ ก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ

 

            “แต่ก่อนผมคิดว่ามันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่หลังจากวันนั้นมา ในหัวของผมมันก็มีแต่พี่วนไปวนมาตลอด ทั้งในหัว..”

 

            “…”

 

            “..แล้วก็หัวใจด้วย”

 

            “เด็กบ้า..” บ้าชิบ -/////-

 

            “พี่..เป็นเหมือนผมใช่ไหม” 

 

            “…” 

 

           จองกุกมองลึกเข้าไปในตาของคนหน้าหวานที่ก็จ้องเค้าอยู่เหมือนกัน ดวงตาของทั้งคู่ที่สั่นระริกต่างจ้องเข้าไปในดวงตาของอีกคน ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ที่เค้าทั้งสองคนเขยิบเข้าหากันใกล้ขนาดนี้ หน้าของทั้งสองค่อยๆเขยิบเข้าหาทีละนิด..

 

ทีละนิด..

 

ทีละนิด..

 

…

 

..

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆๆๆๆๆๆ
 

            “จองกุก ออกมาหน่อย อยู่ในนั้นรึเปล่า” 

 

 

            คนหน้าหวานที่พอจะได้สติก็สะดุ้งเฮือก ตาโตเหมือนมีดีโอเป็นไอดอล ชูก้าหน้าแดงเหมือนขโมยบลัชออนแม่มาแอบแต่งหน้า ทั้งสองคนรีบผละออกจากกันด้วยความเขิน  จองกุกที่ได้สติก่อนก็รีบตะโกนตอบกลับไป

 

             “ครับๆ เดี๋ยวออกไป!”

 

             “รีบออกไปสิ!” ชูก้ารีบไล่คนอ่อนกว่าให้ออกไป อรั๋ยเขินอ่ะดิ

 

             “ตอบผมก่อนดิ พี่ยังไม่ได้ตอบผมเลยนะ” 

 

             “ตอบไร รีบออกไปเร็ว จีมินมาตามแล้ว”

 

             “พี่คิดเหมือนผมใช่ไหมครับ”

 

             “คิดอะไร .///.”

 

             “ผมคิดว่า..”
 

 

ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

             “..ผมชอบพี่..”

 

             “…”

 

             “พี่คิดเหมือนผม..ใช่ไหม”

 

             “...”

 

             “ถ้าพี่ไม่ตอบ ผมถือว่าใช่”

 

 

ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

             “...”

 

             “โอเค ไม่เถียง ผมถือว่าใช่นะ”

 

             “รีบๆไปเลย!”

 

             “คร้าบบบบบบบบ”

 

             จุ๊บ!
 

             “บ๊ายบายที่รวั๊กส์~”

 

             “รักป้าเอ็งดิ!!!!! ชิส์ -////////-” 



 

 

แกร๊ก

 

             ฮอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล ขอยาลดความดันหน่อย ไม่ไหวแล้วครับ ความดันจะขึ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน เพราะไอเด็กบ้านั่นแท้ๆเลย ไอ้บ้าจองกุกเอ๊ย -/////////- 

 

---------------------100%------------------------- 

 

มาแล้วจย้าาาาาาาาาาา
100!!! ครบ!!!!!!!
เม้นหน่อยยยย อ่านแล้วงงป่าว
ติชมด้ายยยยยยยยยย
มิเดือด มิด่า มิว่า มิบ่น
เพียงแค่เจ้านั้นคอมเม้นท์