# ' Brothers Conflict ღ คลัง BroCon ฉบับภาษาไทย!

ลำดับตอนที่ #18 : thai trans.} Official Gallery : CG Events in Passion Pink

source: http://www.otomate.jp/bc/
eng trans: Click
thai trans: Your.Friend(peunswint)

- - - - - เป็นบทใน official website ลงไว้ค่ะ อ่านเพลินๆ สนุกดีนะ อิอิ - - - - - 
 

Kaname: โอ้? น้องสาว อรุณสวัสดิ์นะ
Subaru: โย่
Ema: อรุณสวัสดิ์ค่ะ ตื่นเช้าเหมือนกันหรอคะ
Kaname: ใช่แล้ว, พวกเราไปจ๊อกกิ้งมา ซุบะจังไม่เคยลืมที่จะไปวิ่งตอนเช้าเลย ผมก็ไปวิ่งเขาบ้างบางครั้ง

Kaname: อ่า... เธอคงคิดว่าผมจะไม่ออกกำลังกายสินะ
Ema: เอ๋.. เปล่านี่คะ
Kaname: ฮ่าๆ เธอนี่อ่านง่ายจังเลยนะ~ ทำไมตื่นเช้าจังล่ะ?
Ema: เอ่อ.. ฉันจะตื่นมาทำอาหารเช้าน่ะค่ะ
Kaname: เอ~ สาวๆในผ้ากันเปื้อนนี่ดูดีทุกคนเลยนะ~!
Ema: คานาเมะซังทำแบบนี้อีกแล้ว….
 

Tsubaki: นายรู้มั้ย …
Asuza: หะ?
Ema: เสียงนั้น… ใช่ซึบากิซังและอาซุสะซังรึเปล่านะ?
Juri: เหมือนจะใช่นะ
Ema: มันคงเสียมารยาทมากถ้าเราเข้าไปขัดจังหวะพวกเขา พวกเราควรทำอะไรดี
Juri: เธอพูดถูก แต่บรรยากาศแบบนี้ทำให้พวกเราไม่สามารถไปไหนได้เลย
Tsubaki: ความจริงแล้ว ฉะ..ฉันมีบางอย่างจะบอกกับนาย 
Azusa: เอ๋? อะไรล่ะ?
Tsubaki: เรา พวกเราอยู่ด้วยกันมานานแล้ว
Azusa: อ่าฮะ
Tsubaki: แต่ช่วงนี้ เมื่อฉันอยู่กับนาย.. ใจของฉันเต้นรัว ฉันไม่สามารถให้มันเต้นเป็นปกติได้ และ.. ฉันหงุดหงิดมากตอนที่นายอยู่กับคนอื่น
Azusa: เอ๋?

 

Ukyo: อรุณสวัสดิ์เอมะซัง
Ema: อรุณสวัสดิ์ค่ะ อุเคียวซัง วันนี้ตื่นเช้าอีกแล้วนะคะ
Ukyo: ผมต้องตื่นมาเตรียมอาหารเช้าครับ คุณจะมาช่วยผมมั้ย?
Ema: ได้หรอคะ? ฉันอยากช่วยค่ะ ฉันจะไม่ทำให้คุณรำคาญเลย
Ukyo:  ดูจากจำนวนที่ต้องทำแล้ว จะดีมากเลยถ้ามีคุณมาช่วย.. งั้นผมให้คุณทำซุปมิโซะแล้วกันนะครับ
Ema: ซุปมิโซะหรอคะ ได้เลยค่ะ

 

Tsubaki: หุ่นตัวสูงตรงนั้นคือซุบารุ เขาเป็นนักศึกษาแล้ว
Subaru:  … โย่
Ema: ยะ..ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
Subaru: …….
(โอ้? เขาทำตัวเย็นชาเบาๆ…)
Tsubaki: คุณรู้มั้ย ซุบารุเขาเป็นเด็กที่ใสสะอาดมาก เขาเข้ากับผู้หญิงไม่ค่อยได้ เพราะแบบนั้น ผมเลยคิดว่าเขาคงพูดไม่เก่ง อย่าไปถือสาเลยนะ~ ★
Subaru:  หะ…! พี่ซึบะ!!
Tsubaki: อะไรกัน? ก็มันจริงไม่ใช่หรอ?
(หน้าของซุบารุซังกำลังแดงขึ้นเรื่อยๆ……..)
Ukyo: และนี่คืออิโอริ เขาแก่กว่าคุณนิดหน่อย ตอนนี้เขาอยู่ม.ปลาย ปี3 แล้วล่ะ
Iori: ยินดีที่ได้รู้จักครับ รบกวนด้วยนะครับ

Ema: ขอรบกวนด้วยเช่นกันค่ะ เอ่อ..นั่นเครื่องแบบนักเรียนหรอคะ

Iori: ใช่ครับ ผมอยู่ที่โรงเรียน Bright Centrair *
Ema: ว้าว...นั่นมันเยี่ยมที่สุดเลยค่ะ!
(Bright Centrair เป็นโรงเรียนที่มีแต่นักเรียนเก่งๆ อยู่ในละแวกนี้ .. ฉันรู้สึกเคารพเขาอย่างบอกไม่ถูก)
Juri: นั่นหมายความว่า เขาทั้งดูดีและเรียนเก่ง... ชิ!

 

(โอ้?… เหมือนมีใครสักคนนอนอยู่บนโซฟา….?)
(มันมืดมาก... ฉันมองไม่ค่อยเห็นว่าใครนอนอยู่…?)
(อ่า ไม่ใช่มั้ง…! เราเพิ่งเห็นข่าวของเขาเมื่อเร็วๆนี้เอง…!)
(อาซากุระ ฟูโตะคุง….?!)
Fuuto: *เสียงลมหายใจ*
(ใช่คนเดียวกันแน่ๆ! หน้าตาของเขาดูดีมาก… และขนตาเขาก็ยาวมากด้วย…)
(นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันเห็นไอดอลใกล้ขนาดนี้…)
Fuuto: ขอโทษนะ…
Ema: … ?!
Fuuto: เธอไม่กล้าไปหน่อยหรอ ที่มาจ้องขณะที่ฉันหลับอยู่

 

Ema: คย๊า…!
(เหมือนมีใครจับผมฉันอยู่…?)
Rui: ทำทรงใหม่กันเถอะ
Ema: …?! อะ...เอ่อ, คุณคือ…?
Ukyo:  อ่า.. จริงด้วยสินะ พวกเรายังไม่ได้แนะนำเขาให้คุณรู้จักเลย เขาแก่กว่าซุบารุ เขาชื่อว่ารุยครับ เมื่อวานเขากลับบ้านดึก เลยไม่ได้มาต้อนรับคุณพร้อมกับคนอื่นๆ

Ema: ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันชื่อเอมะ
Rui: ครับ
(เขายังคงจับผมของฉันต่อไป…)
Ema: เอ่อ…
Rui: ผมของคุณสวยมาก แต่ยังมีผมเสียอยู่บ้าง ไว้ผมจะสอนคุณทำทรีทเม้นท์ดีๆคราวหน้านะ

 

Wataru: *เสียงลมหายใจ*… Zzz
Ema: วาตารุหลับไวดีนะคะ
Masaomi: วาตารุเป็นคนหลับง่ายอยู่แล้วครับ มันจึงง่ายที่จะกล่อมเขานอน 
Ema: วาตารุจังนี่ เป็นเด็กดีจังเลยนะคะ
Masaomi: หุหุ ผมดีใจที่ได้ยินอย่างนั้นนะ แต่บางครั้งเขาก็เอาแต่ใจเหมือนกัน
Ema: นั่นทำให้เขาดูน่ารักขึ้นนะคะ

 

Ema: อ้าย!
Yusuke:  นะ.. นี่เธอเป็นยังไงบ้าง

Ema: ขอโทษนะ รถไฟนี่ทำให้ฉันสะดุดนิดหน่อย
Yusuke: … นั่น.
Ema: เอ๋...ยูสึเกะคุง?
Yusuke: จับฉันไว้ก็ได้
Ema: ขะ.. ขอบใจนะยูสึเกะคุง
Yusuke: ฉันบอกเธอไปแล้วนะว่าอย่าเรียกชื่อจริง 
Ema: ขอโทษที…..
Yusuke:  เฮ้อ ... อ่า ... เธอไม่รู้สึกอึดอัดหรอ?
Ema: มะ ไม่นะ…!
(เมื่อฉันมองไปข้างบน เราสบตากันในระยะที่ใกล้มาก)
Yusuke: …..!
 

Masaomi: หนูไม่ได้ร้องไห้ตอนที่ถูกฉีดยาใช่มั้ย เก่งมากเลยนะ

Little Boy: มันไม่น่ากลัวขนาดนั้นฮะ 
Masaomi: นั่นแหล่ะ ใช่เลย เธอโตเป็นเด็กหนุ่มแล้ว เด็กผู้ชายต้องเข้มแข็ง ถูกมั้ย?
Little Boy: ก็จริงฮะ ผมเป็นโตแล้ว
Masaomi: โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไรล่ะ? 
Little Boy:  ผมหรอฮะ.. เอ่อ ผมอยากเป็นฮีโร่ฮะ ผมอยากปกป้องแม่และโลกใบนี้ฮะ
Masaomi: งั้น.. การจะเป็นฮีโร่ได้ หนูต้องไม่ป่วยและต้องรักษาตัวเองให้ดีที่สุดนะ
Little Boy: ได้เลยฮะ ผมจะไม่ป่วยอีกแล้ว
Masaomi:  ดีมาก.. งั้นหมอจะให้ของรางวัลสำหรับวันนี้นะ
Little Boy:  ว้าว! ช็อกโกแลตชิ้นใหญ่มากฮะ!!
Masaomi: แล้วเจอกันอาทิตย์หน้านะหนูน้อย

 

Masaomi: นี่สำหรับเธอ.. แต่มันไม่ใช่ของขวัญสำหรับสิ่งที่เธอทำในวันนี้หรอกนะ
Ema: เอ๋?
Masaomi: ถ้าเธอโอเคกับมัน เธอจะรับมันไว้ได้มั้ย?
Ema: …! ขะ ขอบคุณมากๆค่ะ
Masaomi: ผมหวังว่าเธอจะชอบนะ...
Ema: มันคืออะไรคะ ? ฉันเปิดดูได้มั้ย?
Masaomi: ได้สิ เปิดเลย
Ema: ว้าว~.. นี่คือ
 

Yusuke: วาตารุ นายต้องการอะไร ให้พี่นอนต่อเถอะ Zzzzz….

Ema: ยู ยูสึเกะคุง? ฉันไม่ใช่วาตารุจา..ง อ้าย!
Yusuke: อะไรเนี่ย วาตารุตัวสูงขึ้น หืม.. เหมือนว่าจะเป็นแบบนั้นแหล่ะ
Ema: นี่ ยูสึเกะคุง!!! นี่ฉันเอง เอมะไง!
Yusuke: หืม? เอมะ? .. ฮินาตะ? 
Ema: ใช่ เอมะ นายช่วยปล่อยฉันได้มั้ย?
Yusuke: ทำไมฮินาตะอยู่ที่นั้น อ้ะ ฉันเข้าใจแล้ว นี่คงเป็นความฝัน.. งั้น….
Ema: งั้น อะไร?
Yusuke: ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป …

Hikaru: เอาล่ะ ไปนั่งตรงนู้นให้สบายก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปเอาชามาให้ก่อน
Ema: ขอบคุณมากๆค่ะ
Hikaru: ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นหรอก มันแค่คำถามแนวสำรวจเท่านั้น ผ่อนคลายน่า.. ตอบคำถามฉันอย่างที่เธอคิดเถอะ
Ema: ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ

Hikaru: เอาล่ะ อย่างแรกเลย บอกชื่อและอายุมา แล้วมาดูประวัติครอบครัวของเธอกัน (อันนี้คนที่แปลอิ้งเขาบอกว่าเขางงๆเหมือนกันค่ะ)
 

(อะ..อะไรกัน อยู่ดีๆมันก็ลงลึกไปซะแล้ว…?)
(ไม่มีทาง! ฉันกำลังจมน้ำ.. มันเจ็บมาก …)
(*สะอึก*)
Subaru:  เธอเป็นยังไงบ้าง?
Ema: :ซุ ซุบารุซัง?
Subaru:  เกิดอะไรขึ้น
Ema: อยู่ดีๆ ฉันก็จมน้ำค่ะ *สะอึก* แล้วก็...
Subaru:  เฮ้อ.. นั่นไง ฉันถึงบอกให้เธอระวังตัวไว้ด้วย
Ema: ขะ ขอโทษค่ะ
Subaru:  เธอไม่ค่อยระวังตัว .. ว่ายน้ำด้วยกันก็ทำไม่ได้ งั้นผมจะคอยมองเธอแทนละกัน โอเคมั้ย?
 

(ว้าว ซุบารุซังสามารถครองบอลได้แล้ว …!)
Yusuke: อ๊า! อย่างที่ฉันคิดไว้เลย พี่ซุบะเจ๋งมาก!
Ema: สุดยอดไปเลย! ดู ดูสิ ยูสึเกะคุง! ซุบารุกำลังจะชู้ทตอนใกล้จะหมดเวลาแล้ว
Yusuke: ฉะ ฉันเข้าใจแล้วน่า เธอไม่ต้องพูดเสียงดังขนาดนั้นหรอก แค่ดูอยู่เฉยๆก็พอ …!
Ema: อ๊า! เขาชู้ทลงห่วงแล้ว!!
Yusuke: ว้าวh!!!! โอ้ย! นี่! อย่าตีฉันสิ…
Ema: ขอโทษนะ…! ฉันจดจ่อกับแมทช์นี้มากไปหน่อย เลยลืมตัว!

Yusuke: … ดูเงียบๆไปน่า…!
Ema: โอเค
(โอ้? ซุบารุซังสูงที่สุดในบรรดาพี่ๆน้องๆเลย.. แต่... เมื่อมาดูเขาในคอร์ดแบบนี้ มีผู้เล่นที่ตัวสูงกว่าเขาหลายคนเลย ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่เขาเล่นอยู่ในคอร์ดแบบนี้ เขาไม่แพ้ใครเลย ซุบารุซังที่สุดยอดจริงๆ!)
 

Juri: โอ้.. ไม่ใช่ที่นี่หรอ “Mr. Asahina Tsubaki & Mr. Asahina Azusa – Waiting Room”

Ema: ฉันทำยังไงดี?.. ฉันรู้สึกตื่นเต้นเมื่อฉันอยู่ที่นี่...

Juri: พูดอะไรของเธอน่ะ เธอเห็นหน้าเขาที่บ้านทุกวันนะ!
Ema: มันก็จริง... แต่.. เอ่อ
(โอเค, ฉันพร้อมแล้ว…!)
Tsubaki: ทำได้ดีมาก! ★
Ema: หวา! ซึ ซึบากิซัง! คุณทำให้ฉันตกใจนะคะ…!
Tsubaki: ฮะ ผมคิดว่า.. นี่แหล่ะคือเวลาที่เราควรออกมาได้แล้ว!
Azusa: ซึบากิ.. มันอันตรายนะที่อยู่ๆก็ไปผลักประตูแบบนั้น
Tsubaki: เอ๋~ แต่ ฉันอยากเห็นหน้าเอมะตอนตกใจนี่นา ~
มันเป็นยังไงบ้าง? ฉันเท่มากใช่มั้ย? ใจของเธอเต้นรัวเลยใช่มั้ยล่ะ?
ไม่เป็นไรนะ ถ้าเธอจะกระโดดกอดพี่ชายน่ะ น้องสาว ~
Ema: …. ฉันไม่กระโดดหรอกค่ะ

Tsubaki: เอ๋ ถ้าเธอพูดเย็นชาแบบนั้น งั้นฉันจะกระโดดแทนนะ ~★
Ema: เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนสิคะ ซึบากิซัง …!?
Azusa: …อ่า ซึบากิ นายทำให้เอมะเขินนะ 
 

Tsubaki: …ที่รัก
ขอบคุณนะที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น!

แม้ว่าจะมีเพียงผมที่รู้สึกดีที่ได้ทำแบบนี้ก็ตาม ฮี่ๆ ~ ★
Ema: :ซึ-ซึบากิซึง …!
Tsubaki: และตอนนี้.. ความรู้สึกของผมมัน... นี่ เอมะ ผมขอจูบอีกครั้งได้มั้ยครับ?

(ละครเรื่องนี้เกี่ยวกับความรักที่ซับซ้อนงั้นหรอ? มันดูเป็นบทที่ยากสำหรับฟูโตะเลยทีเดียว..)
Fuuto: “เร็วสิ รีบไปที่บ้านของเขาซะ... ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน.. ฉันจะไม่เป็นอะไร…”
Fuuto: “ฉันจะทำเหมือนว่าฉันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับนาย ดังนั้น...”
Director: โอเค คัท!
(ว้าว เขาดูมุ่งมั่นกับงานมาก ไม่เหมือนตอนเวลาที่เขาอยู่บ้านเลย …)
Fuuto: ขอโทษนะครับผู้กำกับ พวกเราเล่นฉากเมื่อกี๊อีกครังได้มั้ยครับ?
Director: เอ๋? ผมคิดว่ามันโอเคแล้วนะ
Fuuto: แต่ผมไม่มั่นใจการแสดงของผมสักเท่าไหร่ ขอโทษนะครับ แต่พวกเราเล่นฉากเมื่อกี๊ใหม่เถอะนะครับ?
(ฟูโตะคุงดูจริงจังกับงานมาก...)
(หืม?)
Fan #1: อ๊า! อาซากุระคุงมองมาทางนี้ด้วย!!
Fan #2: ใช่แล้ว เขามองมาทางนี้แน่ๆ ฉันมีความสุขจัง!!
(เอ๋?)
 

Ema: เธอกำลังทำโจทย์ข้อไหนอยู่? อ่า... มันคือโจทย์เรื่องลำดับนี่สินะ
Yusuke: … ดังนั้น ฉันควรจะทำให้เป็นแบบนี้...
Ema: ข้อนี้เกี่ยวกับการหาผลรวมที่มากที่สุดของลำดับเลขคณิต ... ยูสึเกะคุง นายจำสูตรของลำดับเลขคณิตได้รึเปล่า
Yusuke: ฉันจำไม่ได้ มันคืออะไรน่ะ มันคืออะไร?
Ema: ดูในหนังสือนายสิ หน้า76 
Yusuke: เอ๋? เอิ่ม.. An =? ห๊ะ?  มันคืออะไรน่ะ? อะไรคือ a₁ และ d…?
Ema: a₁ คือจำนวนตัวแรก และ d คือผลต่างร่วม ดูสิ มันเขียนบอกไว้แล้วไม่ใช่หรอ?
Yusuke: งั้นมันหมายถึง... มันจะโอเคมั้ย ถ้าฉันใส่นี่และนี่เข้าไปในสมการ…

THEME : CRY .q