ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 2 ฝึกงาน (4)
เช้าวันจันทร์เสียงจ๊อกแจ๊ก.. จอแจ..จากเหล่านักศึกษาปีสี่ที่เพิ่งกลับเข้ามหาวิยทยาลัยอีกครั้งหลังจากไปฝึกงานกันมาสามเดือน
เฮ้!..ยัยติ๊..ยัยอ้อน..ทางนี้" กานต์รวีผู้มาถึงและจับจองโต๊ะหินอ่อนไว้ก่อนใคร เรียกชื่อเพื่อนด้วยความดีใจเพราะไม่ได้เจอกันสิบวัน เพื่อนทั้งสองรีบเดินมาหาเธอโดยเร็ว
เวลาสามเดือนของเทอมสุดท้ายพวกเธอเข้าชั้นเรียนทบทวนทฤษฎีที่เรียนมาทั้งหมดครึ่งเทอมและอีกครึ่งเทอมต้องเขียนโปรเจคท์หรือรายงานเล่มหนาเกี่ยวกับวิชาที่เรียนมา รวบรวมความรู้ตั้งแต่ปีหนึ่งทั้งทฤษฎีและปฏิบัติที่ผ่านมาทั้งหมด มานำเสนอพรีเซนม์อาจารย์ในแง่มุมต่างๆของสาขาวิชาชีพนี้ ซึ่งก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยหนักไม่แพ้ฝึกงาน
สี่สาวกับหนึ่งหนุ่มหัวใจแหวว คร่ำเคร่งกับการเขียนโปรเจกต์ ไม่มีเวลาคุยหรือเวลาว่างเจอกันมากนัก ต่างคนต่างตั้งใจสุดความสามารถ
"นี่ฉันว่าเดี๋ยวหลังจากทำโปร เจกต์ส่งอาจารย์แล้ว เดือนหน้าเราไปเที่ยวพัทยากันนะ ฉลองเรียนจบด้วยเลย ได้วอยซ์เชอร์ห้องพักมา สองใบพี่สาวไปงานฉลองครบรอบของโรงแรมเพื่อนนางแล้วมีการจับฉลากแจกของรางวัล พี่สาวได้มาก็เอามาให้ฉัน สองห้องห้าคนนอนได้พอดี ได้ห้องใหญ่มาห้องนึงด้วยนอนสามคนได้ ตรงกับเทศกาลดนตรีด้วยแค่คิดก็ตื่นเต้นจนตัวสั่นแล้วเนี่ย"
"เชียส!!!! ชนแก้วจ้ะ ป้าๆ…"
"อ้าว..ชนๆๆๆ …"แก๊งค์เพื่อนซี๊ทั้งห้ามาฉลองผ่านโปรเจคท์ที่ร้านชานมข้างมหาลัย
"นี่เตรียมตัวเก็บกระเป๋าเลยนะอีกสามวันเราจะไปเปรี้ยว..กันที่พัทยา ตื่นเต้นจนเนื้อสั่น สั่นไปถึงไส้ติ่งแล้วเนี่ย"
"ไม่รู้ละ..เรียนจบแล้วถึงเวลาหาผู้ละ..พัทยาคือป้ายแรกที่ฉันจะไปทอดสะพานพวกแกด้วย... บอกเลยทริปนี้ เน้นสวยเซ็กซี่ไม่มีคำว่าป้า..นะเว้ย ใครไม่มีชุดไปหา เลย เซ็กซี่ สวยเปรี้ยวพร้อมเสิร์ฟ..เราจะไปเพื่อแจ้งเกิดกัน"
"เออๆ ไปก็ไป..ฉันก็จะสลัด ลุคป้าทิ้งที่พัทยาพร้อมแกนี่แหละ" กานต์รวีพูดขึ้น ตัวจริงเธอไม่ได้เนิร์ดเหมือนลุค
"เรียนจบแล้วเซ็กซี่ได้" พอเธอพูดแบบนี้สร้างความฮึกเหิมให้เพื่อนสาวทั้งสามคนที่นั่งฟังเงียบๆไปด้วย สามสาวเลยประสานเสียงพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"ก็เอาซี้...ยอมที่ไหน.."
ตึก ดิ โอเชียน กรุ๊ป สำนักงานใหญ่กรุงเทพ
"ไอ้แดน..วันก่อนกูไปหาเพื่อนที่โรงแรมมึงที่ภูเก็ต เดี๋ยวนี้รับเด็กฝึกงานแล้วเหรอวะ"ชัชวินทร์ที่แวะมาหาเพื่อนถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะรู้กิติศัพท์ความเนี๊ยบ เข้มงวดในการคัดกรองพนักงานของโรงแรมเพื่อนดี
"ปกติก็ไม่รับเด็กฝึกงาน"เขา ตอบเพื่อนพลางนึกถึงสาวน้อยหน้าสวยคมหวานเด็กฝึกงานที่เกิดอุบัติเหตุตกอยู่ในอ้อมกอดเขาเมื่อสามเดือนก่อน เริ่มจำหน้าเธอไม่ได้แล้วแต่จำได้ว่าสวยและซ่อนรูปมาก คิดพลางเผลอยิ้มมุมปากนิดนึง
"ไอ้เหี้ยแดน..อย่าบอกนะที่มึงนั่งยิ้มนี่ติดใจเด็กฝึกงานโรงแรมตัวเอง"เพื่อนที่นั่งมองอยู่ถามขึ้นอย่างจับผิด
"อะไรของมึงไอ้ชาร์ล กูไม่ได้คิดอะไรเหี้ยๆเหมือนมึงหรอก"พูดแล้วถลึงตาใส่เพื่อนกลบเกลื่อน
"ว่าแต่มึงเถอะ..ถามเรื่องเด็กฝึกงานโรงแรมกูทำไม"ต้อนเพื่อนกลับบ้าง
"กูแค่สงสัยเฉยๆเพราะมึงบอกว่าโรงแรมมึงปกติไม่รับเด็กฝึกงาน งั้นเคสนี้ไม่ปกติซินะในกลุ่มนี้มีเด็กมึงเหรอ"
"เปล่า..กูไม่รู้เรื่องถ้ามึงอยากเสือกนักมึงไปถามจีเอ็มหรือฝ่ายบุคคลที่สาขาภูเก็ตโน่น เอาเบอร์มั้ย" พูดพร้อมยื่นมือถือให้แดกดันเพื่อน
"หนอยกูถามแค่นี้ทำโกรธกลบเกลื่อน อาการแบบนี้มีพิรุธอย่าให้กูจับได้ก็แล้วกัน"ชัชวินทร์ไม่ได้สะทกสะท้านกับอาการโกรธกลบเกลื่อนของเพื่อนสักนิด..
"กูแค่สงสัยเห็นน้องๆแม่งสวยแจ่มทุกคนเหมือนคัดมาเลยอะ แล้วกิริยามารยาทน่ารักดีต้อนรับแขกดีมาก เออ..กูแค่อยากชมจบ..นะ" มองแรงให้เพื่อนที่นึง
ที่บ้านฉัตรียวัตร กรุงเทพ อวัศย์ เดินเข้ามาในห้องรับแขก เจอทุกคนอยู่พร้อมหน้ากัน พ่อ แม่ น้องชาย ชายหนุ่มยกมือไหว้สวัสดีพ่อแม่ไม่ทันได้พูดอะไรต่อ เสียงใสๆดังทักมาจากข้างบน
"อ้าวพี่แดนวันนี้กลับบ้านได้ ฝนจะตกหนักมั้ยน้า…"อัยย์ริสา น้องสาวคนสวย น้องเล็กของบ้านที่วิ่งลงบันไดมา กระเซ้าพี่ชายเสียงดัง พร้อมโผเข้ากอดพี่ชายด้วยอาการออดอ้อนอย่างเคย ชายหนุ่มกอดน้องตอบ ลูบหลังเธอเบาๆเหมือนเธอยังเด็ก ด้วยอายุที่ห่างกันถึงสิบปีเธอจึงเป็นน้องเล็กของพี่ๆเสมอ
เพราะปกติส่วนใหญ่ชายหนุ่มจะพักที่คอนโดส่วนตัวเป็นหลักและไม่ค่อยบ่อยที่ชายหนุ่มจะกลับเข้าบ้านตอนบ่ายๆแบบนี้
"พี่ว่าเรานะ จะทำให้น้ำท่วมตั้งเกือบเดือนแล้ว พี่เพิ่งเห็นหน้าเรานี่แหละ วันอื่นๆพี่มาก็ไม่เจอเราเลยยัยตัวยุ่ง"หญิงสาวย่นจมูกใส่พี่ชาย
"ก็ช่วงนี้ เดลินมีงานที่มหาลัยเยอะนี่ไม่ได้เที่ยวซะหน่อย พี่แดนอะชอบว่าน้อง" เธอพูดไปแต่ยังตามกอดแขนคลอเคลียร์พี่ชายไม่ห่าง
"แล้วนายละดีแลนด์ อยู่บ้านได้นี่แผ่นดินไหวเลยมั้ง.."ชายหนุ่มหันไปทักน้องชาย ซึ่งอายุน้อยกว่าเขาแค่สองปีจึงสนิทกันมาก
"น้อยๆหน่อยครับ..คุณแด เนียลที่ผมไม่อยู่บ้านเนี่ยทำงานๆ ครับ"
ตระกูลฉัตรียวัตร มีคุณอรร นพเป็นประธาน "ดิโอเชียน กรุ๊ป ทำธุรกิจโรงแรม เป็นธุรกิจใหญ่สุดของเครือ ซึ่งกำลังขยายตัวอย่างเต็มที่ มีสาขาในประเทศแทบทุกจังหวัดที่เป็นเมืองท่องเที่ยวโดยเฉพาะภูเก็ตจังหวัดบ้านเกิดของท่านเอง และอีกหลายสิบสาขาในหลายประเทศ มีลูกชายคนโตเป็นรองประธานฝ่ายบริหารในกลุ่มโรงแรม นอกจากนี้ยังมีธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ บ้านจัดสรร คอนโด ท่าจอดเรือยอร์ช ที่มีลูกชายคนรอง เป็นรองประธานช่วยดูแล ส่วนลูกสาวคนเล็กเรียนมหาวิทยาลัย กำลังจะขึ้นปีสาม ด้านการบริหารจัดการโรงแรม หลักสูตรนานาชาติ ที่มหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง
"หมอก วันนี้อยู่ทานข้าวกับแม่นะลูกนานๆจะอยู่กันพร้อมหน้าสักที"คุณดารณีผู้เป็นแม่เป็นคนเดียวที่เรียกลูกชายคนโตว่า "หมอก" เพราะก่อนเธอจะท้องสามีได้พาไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่เชียงรายชมทะเลหมอกที่ภูชี้ฟ้า เธอชอบทะเลหมอกมาก ประทับใจไม่ลืม กลับมาบ้านพร้อมลูกชายคนโตติดท้องมาจากการไปเที่ยวครั้งนั้น จึงเป็นที่มาของ ชื่อ อวัศย์ ที่ตัดมาจากคำว่า อวัศยา ที่แปลว่าหมอก แต่เธอเป็นลูกครึ่งสวีเดน เลยให้ลูกๆทุกคนมีชื่อกลาง และกลายเป็นชื่อเล่นของลูกๆไป แต่ผู้เป็นแม่ยังคงเรียกลูกชายคนโตว่า "หมอก"
"แล้ววันนี้เข้ามาบ้านแต่วันมีอะไรจะคุยกับพ่อหรือเปล่า"
"คิดถึงได้มั้ยครับ…"ชายหนุ่มพูดทำหน้าประจบใส่พ่อ
"พ่อต้องเชื่อมั้ยว่าแกคิดถึง โน่นคนอยากเชื่ออยู่ทางโน้น พร้อมบุ้ยหน้าไปทางแม่…"วันๆได้ยินแต่ข่าวกอสซิปกับสาวๆ รถไฟชนกันสับรางไม่ทัน มีเวลาคิดถึงพ่อแม่หรือ อย่าให้พูด"
"ยอม..แล้ว..ครับพ่อ เปลี่ยนเรื่องเถอะ...สนใจดีแลนด์มันบ้างก็ได้พ่อ มันนะหนักกว่าผมอีก"ชายหนุ่มโอดครวญเมื่อพ่อพูดยาวเรื่องสาวๆของเขา ถ้าไม่เบรกเดี๋ยวแม่พูดขึ้นมาบ้างคงยาวกว่านี้ไม่ต้องกินข้าวกันพอดี
"ครับ..ผมจะมาปรึกษาพ่อเรื่อง ก่อสร้างโรงแรมใหม่ที่พัทยากับหัวหินนะครับ"ชายหนุ่มหมายถึง ดิ โอเชียน เกท พัทยา" และ เดอะดีฟ มารีน หัวหิน
"เดี๋ยวอีกสามสี่วันผมต้องลงไปดูหน้างานที่พัทยาเห็นว่ามีปัญหาอยู่พอสมควรครับ"เขาพูดกับพ่อถึงปัญหาที่ได้รับรายงานจากทีมที่ดูแลการก่อสร้างอยู่ ผู้เป็นพ่อเลยชวนลูกชายทั้งสองเข้าไปคุยกันในห้องทำงานแทน
เช้าวันพุธสี่สาวมาพร้อมกันที่คอนโดของกีรติ เพราะกีรติจะเป็นคนขับรถให้เพื่อนๆเช่นเคย พวกเธอไปล่วงหน้าสองวันเพื่อจะไปเที่ยวกันก่อน ก่อนนักท่องเที่ยวจะแออัดยัดเยียดกันเพราะเทศกาลดนตรี
หลังจากเช็คอินท์เข้าพักกันเรียบร้อยแล้ว พวกเธอจับฉลากกันว่าใครจะได้นอนห้องสามคนหรือสองคน ปรากฎว่ากานต์รวีได้นอนกับนิธิดา ส่วนสองสาวแท้และหนึ่งสาวเทียมที่เหลือก็นอนห้องสามคนด้วยกัน
"พวกแก..ปฏิบัติการ สลัดคราบป้า... เปลี่ยนชุดใส่บิกินี่ไปที่สระว่ายน้ำเลยจ้า…"กีรติจัดแจงเพื่อนอีกเช่นเคย
"เออ..พวกฉันนะใส่บิกินี่แน่ แคร์..ที่ไหน แล้วแกจะใส่บิกินี่ด้วยเหรอ พกนมมามั้ยละนังติ๊.."นิธิดาแกล้งว่าเพื่อน
#################
ท่านรองแอบคิดถึงเด็กฝึกงานด้วยแหละ
เฮ้!..ยัยติ๊..ยัยอ้อน..ทางนี้" กานต์รวีผู้มาถึงและจับจองโต๊ะหินอ่อนไว้ก่อนใคร เรียกชื่อเพื่อนด้วยความดีใจเพราะไม่ได้เจอกันสิบวัน เพื่อนทั้งสองรีบเดินมาหาเธอโดยเร็ว
เวลาสามเดือนของเทอมสุดท้ายพวกเธอเข้าชั้นเรียนทบทวนทฤษฎีที่เรียนมาทั้งหมดครึ่งเทอมและอีกครึ่งเทอมต้องเขียนโปรเจคท์หรือรายงานเล่มหนาเกี่ยวกับวิชาที่เรียนมา รวบรวมความรู้ตั้งแต่ปีหนึ่งทั้งทฤษฎีและปฏิบัติที่ผ่านมาทั้งหมด มานำเสนอพรีเซนม์อาจารย์ในแง่มุมต่างๆของสาขาวิชาชีพนี้ ซึ่งก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยหนักไม่แพ้ฝึกงาน
สี่สาวกับหนึ่งหนุ่มหัวใจแหวว คร่ำเคร่งกับการเขียนโปรเจกต์ ไม่มีเวลาคุยหรือเวลาว่างเจอกันมากนัก ต่างคนต่างตั้งใจสุดความสามารถ
"นี่ฉันว่าเดี๋ยวหลังจากทำโปร เจกต์ส่งอาจารย์แล้ว เดือนหน้าเราไปเที่ยวพัทยากันนะ ฉลองเรียนจบด้วยเลย ได้วอยซ์เชอร์ห้องพักมา สองใบพี่สาวไปงานฉลองครบรอบของโรงแรมเพื่อนนางแล้วมีการจับฉลากแจกของรางวัล พี่สาวได้มาก็เอามาให้ฉัน สองห้องห้าคนนอนได้พอดี ได้ห้องใหญ่มาห้องนึงด้วยนอนสามคนได้ ตรงกับเทศกาลดนตรีด้วยแค่คิดก็ตื่นเต้นจนตัวสั่นแล้วเนี่ย"
"เชียส!!!! ชนแก้วจ้ะ ป้าๆ…"
"อ้าว..ชนๆๆๆ …"แก๊งค์เพื่อนซี๊ทั้งห้ามาฉลองผ่านโปรเจคท์ที่ร้านชานมข้างมหาลัย
"นี่เตรียมตัวเก็บกระเป๋าเลยนะอีกสามวันเราจะไปเปรี้ยว..กันที่พัทยา ตื่นเต้นจนเนื้อสั่น สั่นไปถึงไส้ติ่งแล้วเนี่ย"
"ไม่รู้ละ..เรียนจบแล้วถึงเวลาหาผู้ละ..พัทยาคือป้ายแรกที่ฉันจะไปทอดสะพานพวกแกด้วย... บอกเลยทริปนี้ เน้นสวยเซ็กซี่ไม่มีคำว่าป้า..นะเว้ย ใครไม่มีชุดไปหา เลย เซ็กซี่ สวยเปรี้ยวพร้อมเสิร์ฟ..เราจะไปเพื่อแจ้งเกิดกัน"
"เออๆ ไปก็ไป..ฉันก็จะสลัด ลุคป้าทิ้งที่พัทยาพร้อมแกนี่แหละ" กานต์รวีพูดขึ้น ตัวจริงเธอไม่ได้เนิร์ดเหมือนลุค
"เรียนจบแล้วเซ็กซี่ได้" พอเธอพูดแบบนี้สร้างความฮึกเหิมให้เพื่อนสาวทั้งสามคนที่นั่งฟังเงียบๆไปด้วย สามสาวเลยประสานเสียงพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"ก็เอาซี้...ยอมที่ไหน.."
ตึก ดิ โอเชียน กรุ๊ป สำนักงานใหญ่กรุงเทพ
"ไอ้แดน..วันก่อนกูไปหาเพื่อนที่โรงแรมมึงที่ภูเก็ต เดี๋ยวนี้รับเด็กฝึกงานแล้วเหรอวะ"ชัชวินทร์ที่แวะมาหาเพื่อนถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะรู้กิติศัพท์ความเนี๊ยบ เข้มงวดในการคัดกรองพนักงานของโรงแรมเพื่อนดี
"ปกติก็ไม่รับเด็กฝึกงาน"เขา ตอบเพื่อนพลางนึกถึงสาวน้อยหน้าสวยคมหวานเด็กฝึกงานที่เกิดอุบัติเหตุตกอยู่ในอ้อมกอดเขาเมื่อสามเดือนก่อน เริ่มจำหน้าเธอไม่ได้แล้วแต่จำได้ว่าสวยและซ่อนรูปมาก คิดพลางเผลอยิ้มมุมปากนิดนึง
"ไอ้เหี้ยแดน..อย่าบอกนะที่มึงนั่งยิ้มนี่ติดใจเด็กฝึกงานโรงแรมตัวเอง"เพื่อนที่นั่งมองอยู่ถามขึ้นอย่างจับผิด
"อะไรของมึงไอ้ชาร์ล กูไม่ได้คิดอะไรเหี้ยๆเหมือนมึงหรอก"พูดแล้วถลึงตาใส่เพื่อนกลบเกลื่อน
"ว่าแต่มึงเถอะ..ถามเรื่องเด็กฝึกงานโรงแรมกูทำไม"ต้อนเพื่อนกลับบ้าง
"กูแค่สงสัยเฉยๆเพราะมึงบอกว่าโรงแรมมึงปกติไม่รับเด็กฝึกงาน งั้นเคสนี้ไม่ปกติซินะในกลุ่มนี้มีเด็กมึงเหรอ"
"เปล่า..กูไม่รู้เรื่องถ้ามึงอยากเสือกนักมึงไปถามจีเอ็มหรือฝ่ายบุคคลที่สาขาภูเก็ตโน่น เอาเบอร์มั้ย" พูดพร้อมยื่นมือถือให้แดกดันเพื่อน
"หนอยกูถามแค่นี้ทำโกรธกลบเกลื่อน อาการแบบนี้มีพิรุธอย่าให้กูจับได้ก็แล้วกัน"ชัชวินทร์ไม่ได้สะทกสะท้านกับอาการโกรธกลบเกลื่อนของเพื่อนสักนิด..
"กูแค่สงสัยเห็นน้องๆแม่งสวยแจ่มทุกคนเหมือนคัดมาเลยอะ แล้วกิริยามารยาทน่ารักดีต้อนรับแขกดีมาก เออ..กูแค่อยากชมจบ..นะ" มองแรงให้เพื่อนที่นึง
ที่บ้านฉัตรียวัตร กรุงเทพ อวัศย์ เดินเข้ามาในห้องรับแขก เจอทุกคนอยู่พร้อมหน้ากัน พ่อ แม่ น้องชาย ชายหนุ่มยกมือไหว้สวัสดีพ่อแม่ไม่ทันได้พูดอะไรต่อ เสียงใสๆดังทักมาจากข้างบน
"อ้าวพี่แดนวันนี้กลับบ้านได้ ฝนจะตกหนักมั้ยน้า…"อัยย์ริสา น้องสาวคนสวย น้องเล็กของบ้านที่วิ่งลงบันไดมา กระเซ้าพี่ชายเสียงดัง พร้อมโผเข้ากอดพี่ชายด้วยอาการออดอ้อนอย่างเคย ชายหนุ่มกอดน้องตอบ ลูบหลังเธอเบาๆเหมือนเธอยังเด็ก ด้วยอายุที่ห่างกันถึงสิบปีเธอจึงเป็นน้องเล็กของพี่ๆเสมอ
เพราะปกติส่วนใหญ่ชายหนุ่มจะพักที่คอนโดส่วนตัวเป็นหลักและไม่ค่อยบ่อยที่ชายหนุ่มจะกลับเข้าบ้านตอนบ่ายๆแบบนี้
"พี่ว่าเรานะ จะทำให้น้ำท่วมตั้งเกือบเดือนแล้ว พี่เพิ่งเห็นหน้าเรานี่แหละ วันอื่นๆพี่มาก็ไม่เจอเราเลยยัยตัวยุ่ง"หญิงสาวย่นจมูกใส่พี่ชาย
"ก็ช่วงนี้ เดลินมีงานที่มหาลัยเยอะนี่ไม่ได้เที่ยวซะหน่อย พี่แดนอะชอบว่าน้อง" เธอพูดไปแต่ยังตามกอดแขนคลอเคลียร์พี่ชายไม่ห่าง
"แล้วนายละดีแลนด์ อยู่บ้านได้นี่แผ่นดินไหวเลยมั้ง.."ชายหนุ่มหันไปทักน้องชาย ซึ่งอายุน้อยกว่าเขาแค่สองปีจึงสนิทกันมาก
"น้อยๆหน่อยครับ..คุณแด เนียลที่ผมไม่อยู่บ้านเนี่ยทำงานๆ ครับ"
ตระกูลฉัตรียวัตร มีคุณอรร นพเป็นประธาน "ดิโอเชียน กรุ๊ป ทำธุรกิจโรงแรม เป็นธุรกิจใหญ่สุดของเครือ ซึ่งกำลังขยายตัวอย่างเต็มที่ มีสาขาในประเทศแทบทุกจังหวัดที่เป็นเมืองท่องเที่ยวโดยเฉพาะภูเก็ตจังหวัดบ้านเกิดของท่านเอง และอีกหลายสิบสาขาในหลายประเทศ มีลูกชายคนโตเป็นรองประธานฝ่ายบริหารในกลุ่มโรงแรม นอกจากนี้ยังมีธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ บ้านจัดสรร คอนโด ท่าจอดเรือยอร์ช ที่มีลูกชายคนรอง เป็นรองประธานช่วยดูแล ส่วนลูกสาวคนเล็กเรียนมหาวิทยาลัย กำลังจะขึ้นปีสาม ด้านการบริหารจัดการโรงแรม หลักสูตรนานาชาติ ที่มหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง
"หมอก วันนี้อยู่ทานข้าวกับแม่นะลูกนานๆจะอยู่กันพร้อมหน้าสักที"คุณดารณีผู้เป็นแม่เป็นคนเดียวที่เรียกลูกชายคนโตว่า "หมอก" เพราะก่อนเธอจะท้องสามีได้พาไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่เชียงรายชมทะเลหมอกที่ภูชี้ฟ้า เธอชอบทะเลหมอกมาก ประทับใจไม่ลืม กลับมาบ้านพร้อมลูกชายคนโตติดท้องมาจากการไปเที่ยวครั้งนั้น จึงเป็นที่มาของ ชื่อ อวัศย์ ที่ตัดมาจากคำว่า อวัศยา ที่แปลว่าหมอก แต่เธอเป็นลูกครึ่งสวีเดน เลยให้ลูกๆทุกคนมีชื่อกลาง และกลายเป็นชื่อเล่นของลูกๆไป แต่ผู้เป็นแม่ยังคงเรียกลูกชายคนโตว่า "หมอก"
"แล้ววันนี้เข้ามาบ้านแต่วันมีอะไรจะคุยกับพ่อหรือเปล่า"
"คิดถึงได้มั้ยครับ…"ชายหนุ่มพูดทำหน้าประจบใส่พ่อ
"พ่อต้องเชื่อมั้ยว่าแกคิดถึง โน่นคนอยากเชื่ออยู่ทางโน้น พร้อมบุ้ยหน้าไปทางแม่…"วันๆได้ยินแต่ข่าวกอสซิปกับสาวๆ รถไฟชนกันสับรางไม่ทัน มีเวลาคิดถึงพ่อแม่หรือ อย่าให้พูด"
"ยอม..แล้ว..ครับพ่อ เปลี่ยนเรื่องเถอะ...สนใจดีแลนด์มันบ้างก็ได้พ่อ มันนะหนักกว่าผมอีก"ชายหนุ่มโอดครวญเมื่อพ่อพูดยาวเรื่องสาวๆของเขา ถ้าไม่เบรกเดี๋ยวแม่พูดขึ้นมาบ้างคงยาวกว่านี้ไม่ต้องกินข้าวกันพอดี
"ครับ..ผมจะมาปรึกษาพ่อเรื่อง ก่อสร้างโรงแรมใหม่ที่พัทยากับหัวหินนะครับ"ชายหนุ่มหมายถึง ดิ โอเชียน เกท พัทยา" และ เดอะดีฟ มารีน หัวหิน
"เดี๋ยวอีกสามสี่วันผมต้องลงไปดูหน้างานที่พัทยาเห็นว่ามีปัญหาอยู่พอสมควรครับ"เขาพูดกับพ่อถึงปัญหาที่ได้รับรายงานจากทีมที่ดูแลการก่อสร้างอยู่ ผู้เป็นพ่อเลยชวนลูกชายทั้งสองเข้าไปคุยกันในห้องทำงานแทน
เช้าวันพุธสี่สาวมาพร้อมกันที่คอนโดของกีรติ เพราะกีรติจะเป็นคนขับรถให้เพื่อนๆเช่นเคย พวกเธอไปล่วงหน้าสองวันเพื่อจะไปเที่ยวกันก่อน ก่อนนักท่องเที่ยวจะแออัดยัดเยียดกันเพราะเทศกาลดนตรี
หลังจากเช็คอินท์เข้าพักกันเรียบร้อยแล้ว พวกเธอจับฉลากกันว่าใครจะได้นอนห้องสามคนหรือสองคน ปรากฎว่ากานต์รวีได้นอนกับนิธิดา ส่วนสองสาวแท้และหนึ่งสาวเทียมที่เหลือก็นอนห้องสามคนด้วยกัน
"พวกแก..ปฏิบัติการ สลัดคราบป้า... เปลี่ยนชุดใส่บิกินี่ไปที่สระว่ายน้ำเลยจ้า…"กีรติจัดแจงเพื่อนอีกเช่นเคย
"เออ..พวกฉันนะใส่บิกินี่แน่ แคร์..ที่ไหน แล้วแกจะใส่บิกินี่ด้วยเหรอ พกนมมามั้ยละนังติ๊.."นิธิดาแกล้งว่าเพื่อน
#################
ท่านรองแอบคิดถึงเด็กฝึกงานด้วยแหละ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น