คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2- Discombobulate
“ถ้าเก่งจริงก็ตามฉันมาสิพอตเตอร์” หลังจากที่เดรโกพูดท้าทายแฮรี่ เดรโกก็บินขึ้นไป
“ไม่นะแฮรี่ ถ้ามีคนมาเห็นเข้า เธอจะซวยเอานะ” เฮอร์ไมโอนี่พูดห้าม
“นายปล่อยมัลฟอยไปเถอะ” รอนพูดเห็นด้วยกับเฮอร์ไมโอนี่
แฮรี่ไม่ฟังที่เฮอร์ไมโอนี่และรอนพูดและบินขึ้นตามไป แต่ด้วยที่แฮรี่ยังใช้ไม้กวาดไม่คล่อง จึงทำให้เขาทรงตัวไม่ค่อยได้
“เอาคืนมาสิ” แฮรี่พูดด้วนน้ำเสียงสั่นๆและมองไปที่เดรโกด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
“ไอ้นี่นั่นเหรอ ไปเอาเองละกันนะ” เดรโกปาลูกบอลเตือนความจำไปที่ผนังตึก แฮรี่บินไปรับทัน แต่ไม่ได้สังเกตเห็นศาสตราจารย์มักกอนากัลผ่านหน้าต่าง มักกอนากัลป์มองแฮรี่ดู เนื่องจากที่แฮรี่ไม่ได้สังเกตเขาจึงรีบบินกลับไปที่พื้น ก่อนที่มาดามฮูชจะกลับมาเห็น
“พอตเตอร์ ตามฉันมาหน่อย” ศาสตราจารย์มักกานากัลป์พูดขึ้น
“ครับ” แฮรี่พูดตอบรับ เขาได้แต่ทำหน้าสงสัยและเดินตามไป
“ฉันหาซีกเกอร์ของกริฟฟินดอร์ให้นายได้แล้วนะ” ศาสตราจารย์มักกอนากัลพูดกับผู้ชายคนนึงที่อยู่บ้านกริฟฟินดอร์เหมือนแฮรี่
“ใครเหรอครับศาสตราจารย์”
หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นถาม ศาสตราจารย์ก็ดันแฮรี่ให้อยู่ด้านหน้า
“ฉันโอลิเวอร์ วู้ด เป็นกัปตันควิดดิซของกริฟฟินดอร์”
“ฉันแฮรี่ พอตเตอร์”
“นายสนใจมาลองแข่งควิดดิซตำแหน่งซีกเกอร์ไหมแฮรี่”
“เอาสิ มันคงไม่เลวหรอกมั้ง”
“เอาล่ะ ถ้างั้น เรามาเริ่มเรียนรู้กันเลย”
เวลากินข้าวมื้อเย็น
“แพทริเซีย เธอรู้รึเปล่า พอตเตอร์ได้เข้าทีมควิดดิซของกริฟฟินดอร์ด้วย” แพนซี่พูดกับคุณน้ำเสียงตื่นเต้น
“เข้าทีมตอนปี1เนี่ยนะ เขาคงเป็นซีกเกอร์ที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของฮอกวอตซ์แล้วแหละ”
“เธอจะไปดูเขาแข่งไหม” แพนซี่เอ่ยชวนคุณ
“ก็ต้องแน่นอนอยู่แล้วสิ”
“ก็ต้องแน่นอนอยู่แล้วสิ” จู่ๆก็มีเสียงที่คุณคุ้นเคยเป็นอย่างดี พยายามดัดเสียงให้เล็กเหมือนผู้หญิงแล้วล้อเลียนสิ่งที่คุณพูด
“อย่ามาล้อฉันนะมัลฟอย” คุณบอกเดรด้วยความหงุดหงิดที่คำมาล้อคุณ
“ทำไมกัน อ๋อ หรือเธอเป็นแฟนคลับเจ้าบ้าพอตเตอร์นั่นอีกเหรอ” เดรโกล้อคุณเพราะเขาคิดว่าคุณเป็นแฟนคลับของแฮรี่
“เลิกไร้สาระซะทีมัลฟอย”
“หรือฉันพูดไม่จริงล่ะแพทริเซีย”
“หยุดล้อฉันได้แล้วและฉันก็ไม่ได้ชอบแฮรี่ด้วย ฉันเป็นเพื่อนกับเขาแค่นั้น จำไว้ซะเดรโก” คุณกระทืบโต๊ะทีนึงแล้วเดินกลับหอพักสลิธีรินด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“ฉันเกลียดนายเดรโก มัลฟอย ฉันเกลียดนาย” คุณพูดออกมาเบาๆระหว่างที่คุณกำลังเดินกลับหอพัก
หลังจากนั้น คุณก็ได้ไปอาบน้ำและออกมานั่งอ่านหนังสือที่ห้องรวมของบ้านสลิธีริน ด้วยอากาศที่เริ่มหนาว ทำให้คุณเผลอหลับบนโซฟาตรงหน้าเตาผิง เดรโกก็ได้เห็นคุณนอนขดตัวเพราะอากาศที่หนาว เขาจึงเอาแจ็คเกตของตัวเองมาคลุมให้คุณ
“เดี๋ยวก็ไม่สบายอีกยัยบ๊อง” เขาลูบหัวคุณเบาๆด้วยความเอ็นดูและประทับจูบเบาๆไปที่หน้าผากคุณและเดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง
พอถึงเช้าคุณตื่นมาด้วยอาการปวดหลังเพราะคุณนอนที่โซฟานานเกินไป คุณเพิ่งสังเกตได้ว่ามีคนเอามาแจ็คเกตห่มให้คุณ คุณค่อยๆสำรวจดูว่าใครคือเจ้าของของเสื้อคลุมตัวนี้
“มัลฟอยเหรอ เป็นไปไม่ได้หรอก..” คุณเดินกลับไปที่ห้องของคุณเพื่อไปแต่งตัวให้พร้อมสำหรับคาบเรียนภาคเช้า
ในช่วงที่เรียนนั้น คุณไม่ได้มีสมาธิจดจ่ออยู่กับการเรียนเลย คุณได้แต่ครุ่นคิดว่าใครเป็นเจ้าของเสื้อแจ็คเกตตัวนั้น และในหัวคุณมีแต่คำถามว่า ถ้าเป็นมัลฟอยจริงๆ เขาจะทำแบบนี้ทำไมกันในเมื่อเขาเกลียดคุณยิ่งว่าอะไร คุณคิดไปคิดมาจนจบคาบเรียนแล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็เดินมาถามคุณว่า
“เป็นอะไรไปแพทริเซีย ฉันเห็นเธอไม่ค่อยมีสมาธิเลย”
“ฉันแค่คิดอะไรนิดหน่อยน่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร” คุณส่งรอยยิ้มบางๆไปให้เฮอร์ไมโอนี่เพื่อให้เธอสบายใจ
“ถ้างั้นก็ดีแล้ว ถ้าเธอมีอะไรก็มาบอกฉันได้ตลอดนะ” เฮอร์ไมโอนี่กอดคุณ
“เธอจะมาเสียเวลากับพวกเลือดสีโคลนทำไมแพทริเซีย พวกนี้มันพวกเลือดโสโครก” เดรโกดูถูกเฮอร์ไมโอนี่ด้วยถ้อยคำที่เหยียดหยาม จนคุณเริ่มรู้สึกโกรธเขา
“เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้เป็นเลือดโสโครก แต่นายนั่นแหละที่โสโครก” คุณดูถูกเดรโกกลับ
“ฉันมันเลือดบริสุทธิ์ ฉันไม่ใช่มักเกิ้ล!” เขาพูดเสร็จก็ลากคุณออกไป
“ปล่อยฉันนะมัลฟอย ฉันไม่ไปกับนายหรอก!!” คุณพยายามที่จะสะบัดแขนออกจากเดรโก แต่เขาทั้งตัวใหญ่และแรงเยอะกว่าคุณ ทำให้คุณไม่สามารถสะบัดออกได้
“หุบปาก!” เขาตะโกนใส่หน้าคุณ ทำให้ทุกคนที่อยู่รอบๆคุณเริ่มหันมามองเดรโกกับคุณ
“ฮึก ทำไมต้องตะโกนด้วย.. ฮือ” คุณที่ทนไม่ไหแล้วก็ร้องไห้ออกมาแล้วพูดออกมาด้วยถ้อยคำสะอื้น
เดรโกไม่สนใจสิ่งที่คุณพูด เขาประทับจูบบนริมฝีปากบางของคุณ แล้วขบกัดปากคุณเบาๆ คุณเคลิ้มตามเขาจึงจูบตอบกลับ ทำให้เดรโกเริ่มสอดลิ้นเพื่อลองความหวานในปากของคุณ คุณเผลออ้าปากเล็กน้อย เขาเลยใช้โอกาสนี้เพื่อแทรกลิ้นเข้าไปชิมความหวาน คุณทั้งสองจูบกันอยู่นานจนคุณหายใจไม่ทัน คุณทุบไปที่อกของเขาแรงๆ และดันเขาออก
“หวานดีนะ” เขาเลียริมฝีปากของตัวเองและมองไปที่ปากของคุณ
เพี๊ยะ!! คุณตบไปที่หน้าของเดรโกอย่างแรง
“อย่ามายุ่งกับฉันอีก เดรโก มัลฟอย”
Talk
ตอนนี้อาจจะสั้นหน่อยนะคะ เพราะว่าไรท์นึกไม่ออกจริงๆเลยว่าจะเขียนยังไงไม่ให้หลุดจากในหนังเยอะเกินไป เอาเป็นว่าในตอนถัดๆไปไรท์จะปรับปรุงฝีมือ รักรีททุกๆคนค่ะ
ความคิดเห็น