คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1- Eccentric
“ลูกแน่ใจแล้วนะว่าของครบหมดแล้ว”อริสต้า ดอร์มิเนนท์ หรือ แม่ของคุณถามคุณอย่างละเอียดว่ามีทุกอย่างพร้อมสำหรับการเดินทางไปเรียนที่โรงเรียนเวทมนต์ฮอกวอตส์
“เรียบร้อยหมดแล้วค่ะคุณแม่ ไม่ต้องห่วงนะคะ”คุณตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจพร้อมกับส่งยิ้มไปให้พ่อแม่ของคุณ
“ไปเรียนที่นั่นดูแลตัวเองด้วยนะลูก เราจะเขียนจดหมายหาลูกบ่อยๆ” แมคโลริค หรือ พ่อของคุณบอกด้วยน้ำเสียงอบอุ่นพร้อมกับลูกหัวคุณเบาๆ
“ค่ะ หนูจะคิดถึงคุณพ่อคุณแม่”คุณพูดเสร็จแล้วจึงเดินไปกอดทั้งสองคน พร้อมกับโบกมือลา
เมื่อคุณเดินเข้าไปในรถไฟแล้ว คุณเดินหาที่นั่งว่างๆ แต่กลับไม่มีสักที่ คุณจึงเข้าไปถามผู้ชายคนนึงที่สวมแว่นว่า
“ฉันนั่งด้วยได้ไหม”
“ได้สิ ว่าแต่เธอชื่ออะไรเหรอ” ผู้ชายคนนั้นถามคุณด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
“ฉันแพทริเซีย ดอร์มิเนนท์ นายล่ะ”
“ฉันแฮรี่ พอตเตอร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” หลังจากที่คุณได้ยินชื่อนั้น คุณจึงทำหน้าตกใจจนแฮรี่ขำออกมา
“ฮ่าๆ ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นกันแพทริเซีย”
“ฉันนึกไม่ถึงน่ะสิว่าแฮรี่พอตเตอร์จะอยู่รุ่นเดียวกับเรา”
ผู้ชายผมสีส้มคนที่นั่งข้างแฮรี่พูดออกมาว่า
“สวัสดี ฉันรอน วีสลีย์”รอนส่งมือมาให้คุณ
“อ่า.. วีสลีย์นี่เอง” คุณจับมือตอบ
เมื่อถึงฮอกวอตส์
“ยินดีต้อนรับนักเรียนสู่โรงเรียนเวทมนต์ฮอกวอตส์ ฉันศาสตราจารย์อัลบัส ดับเบิลดอร์ เป็นครูใหญ่ของที่นี่”ดับเบิลดอร์มีลักษณะเป็นผู้ชายแก่ มีหนวดและผมสีขาวยาวสลวย
“ฉันศาสตราจารย์มิเนอร์วา มักกอนากัล ตอนนี้เราจะทำการคัดสรรบ้านให้พวกเธอโดยจะมีบ้านอยู่สี่หลัง ได้แก่ กริฟฟินดอร์ เรเวนคลอ ฮัฟเฟิลพัฟ และสลิธีริน” หลังจากที่คุณได้ยินตามที่มักกานากัลบอกคุณก็เริ่มครุ่นคิดว่าจะได้อยู่บ้านหลังไหน
“แพทริเซียๆ เธอคิดว่าเธอจะได้อยู่บ้านหลังไหน” รอนสะกิดถามคุณ
“อืม ไม่รู้สิฉันว่า--”
“แพทริเซีย ดอร์มิเนนท์” ศาสตาจารย์มักกอนากัลเรียกชื่อคุณ คุณจึงเดินออกไปท่ามกลางผู้คนที่มองคุณอยู่
“โอ้ ยากจริงๆ ฉันจะคัดสรรเธอไปที่บ้านไหนดี กริฟฟินดอร์หรอ อืม ไม่”หมวกคัดสรรครุ่นคิดอยู่นาน
“งั้นเป็น.. สลิธีริน! ”
เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว ก็มีผู้ชายผมบลอนด์เดินมาตรงหน้าคุณแล้วพูดกับคุณ
“ไง ฉันเดรโก เดรโก มัลฟอล เธอชื่ออะไรล่ะ”เดรโกส่งรอยยิ้มอันเจ้าเล่ห์มาให้คุณพร้อมกับยื่นมือมาตรงหน้าคุณ
“ฉันแพทริเซีย ดอร์มิเนนท์”คุณจับมือเดรโกเพื่อเป็นการทักทาย
“ว้าว พวกดอร์มิเนนท์ซะด้วย เหมือนจะมีของเล่นใหม่แล้วเนอะแครบกอยด์”แครบกับกอยด์พยักหน้ารับ
“นายอยากได้อะไรจากฉันกัน มัลฟอย” คุณถามเดรโกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ความสะใจไง” เดรโกยิ้มมุมปาก
“ฉันไม่อยากเสียเวลาคุยกับนายหรอกมัลฟอย ลาก่อน” คุณพูดเสร็จก็ตั้งใจเดินชนไหล่ของเดรโกอย่างแรง
“เธอไม่พ้นจากฉันหรอก หึ”
วันต่อมา คุณตื่นมาในเวลาเช้าตรู่ คุณออกมาที่ห้องรวมของสลิธีรินแต่กลับไม่พบใครเลย คุณจึงออกมาเดินเล่นข้างนอก และคุณบังเอิญชนกับผู้หญิงคนนึงเข้าอย่างจัง
“เห้ย ฉันขอโทษ เธอเจ็บตรงไหนมั้ย” ผู้หญิงคนนั้นถามคุณด้วยความรู้สึกผิด
“ไม่เจ็บเลย ฉันแพทริเซียนะ”คุณส่งรอยยิ้มเป็นมิตรไปให้
“ฉันเฮอร์ไมโอนี เกรนเจอร์ เธอใช่แพทริเซีย ดอร์มิเนนท์ไหม”
“ใช่แล้ว รู้ชื่อฉันได้ยังไง”
“ใครจะไม่รู้จักเธอกัน เมื่อคืนฉันได้ยินว่ามีแต่คนพูดถึงเธอ”
“เธอมั่วแล้ว ใครจะมาพูดถึงฉันกัน”
คุณและเฮอร์ไมโอนี่พูดคุยกันจนถึงสนามหญ้าวิชาขี่ไม้กวาดของมาดามฮูช
“สวัสดีนักเรียนทุกคน” มาดามฮูชทักทายนักเรียนชั้นปีที่1ทุกคน
“สวัสดีมาดามฮูช” นักเรียนทุกคนกล่าวพร้อมกัน
“ขอต้อนรับสู่การฝึกบินครั้งแรก ให้ทุกๆคนยื่นมือขวาออกมาแล้วพูดว่า ลอย” หลังจากที่มาดามฮูชพูดเสร็จ นักเรียนทุกคนก็พูดว่า ลอย แต่กลับมีแค่แฮรี่ที่มีไม้กวาดลอยขึ้นมา
“เจ้าพอตเตอร์มันช่างอวดเก่งจริงๆ ลอย!! ” เดรโกพูดกับแครบและสั่งให้ไม้กวาดลอยขึ้นมา
คุณที่ยืนอยู่ตรงข้ามเดรโกพยายามที่จะให้ไม้กวาดลอยขึ้นมาแต่คุณพูดไม่ว่าจะกี่ครั้ง ไม้กวาดก็ไม่ลอยขึ้นมาสักที จนเดรโกได้กระซิบอะไรบางอย่างกับกอยด์และชี้มาที่คุณ คุณพูดว่าลอยอีกครั้งแต่รอบนี้ไม้กวาดกลับลอย คุณจึงแสยะยิ้มไปให้เดรโก
“ให้ทุกคนขี่ไม้กวาดและจับไม้ไว้แน่น พอฉันเป่านกหวีด ให้ทุกคนกระทืบเท้าแรงๆ” สิ้นเสียงมาดามฮูช ก็มีเสียงนกหวีดที่เป็นสัญญาณให้นักเรียนทุกคนกระทืบเท้า
เนวิลล์ ลองบัตทอม เพื่อนร่วมชั้นของคุณกลับเป็นคนแรกที่ลอยขึ้นและทรงตัวไม่ค่อยอยู่ เขาพยายามที่จะให้ไม้กวาดลงมาที่พื้น แต่ไม้กวาดกลับลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ เขาชนเข้ากลับผนังกำแพง ไม้กวาดบินขึ้นเรื่อยๆจนชนเข้ากับรูปปั้นที่มีหอกอยู่ ผ้าคลุมของเนวิลล์เกี่ยวเข้ากับหอกแล้วขาด ทำให้เขาตกลงมา มาดามฮูชจึงวิ่งเข้าไปหาเนวิลล์
“ข้อมือของเธอหัก ไม่เป็นไรนะเด็กน้อย ลุกขึ้นมา” แต่เนวิลล์ไม่ได้สังเกตว่าลูกบอลเตือนความจำของเขาหลุดออกมาจากผ้าคลุม เดรโกจึงเก็บออกมา
“คงจะสนุกน่าดูถ้าฉันเอาลูกบอลนี้ไปซ่อน” เดรโกพูดพร้อมกับโยนลูกบอลเล่น
“เอาคืนมานะมัลฟอย” แฮรี่พอตเตอร์บอกให้เดรโกเอาไปคืนเนวิลล์
“ไม่ ฉันจะให้เขาไปหาเองดีกว่า” พูดเสร็จเดรโกก็บินขึ้นพร้อมกับพูดว่า
“ถ้าเก่งจริงก็ตามฉันมาสิพอตเตอร์”
Talk
สวัสดีค่ะทุกคน ไรท์พยายามที่จะทำให้เนื้อเรื่องตรงกับในหนัง แต่อาจจะมีบางส่วนที่ไรท์ตัดออกหรือว่าเขียนเพิ่มเข้ามา หวังว่าตอนแรกจะทำให้ทุกคนมีความสุขกับการอ่านนะคะ
ความคิดเห็น