M&M - Murderer and Monster
เมื่อฆาตกรต่อเนื่องหลุดไปอยู่ในโลกแฟนตาซีพร้อมพรจากพระเจ้าแห่งการทำลายล้าง มหกรรมสังหารหมู่จึงเริ่มขึ้น
ผู้เข้าชมรวม
67,970
ผู้เข้าชมเดือนนี้
48
ผู้เข้าชมรวม
67.97K
อัปเดตล่าสุด : 7 ธ.ค. 58 / 22:16 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สวัสดีครับผู้เขียนเองนะครับ
เรื่องนี้เป็นนิยายรายสะดวกของผมเองครับ อัพช้าแน่ๆเพราะเขียนคู่กับอีกเรื่องไปด้วยครับ แต่จะไม่ดรอปแน่ๆ
ตาพระเอกเรื่องนี้เป็นฆาตกรครับ เป็นคนที่มองมนุษย์คนอื่นเป็นแค่เนื้อ มองตัวเองเป็นสัตว์กินเนื้อ และวันหนึ่งมันก็เลือกที่จะฆ่าตัวตายเพราะความเบื่อหน่าย เนื่องจากโลกนี้ไม่มีอะไรที่มันสนใจอีกแล้ว
แต่ดูเหมือนชีวิตของมันจะไปถูกใจพระเจ้าองค์หนึ่งเข้าให้ ก็เลยได้ใช้ชีวิตที่สองในโลกแห่งใหม่ เพื่อการละเลงเลือดครั้งใหม่ที่นรกแตกยิ่งกว่าเดิม เพราะคราวนี้มันจะกลายเป็น 1 ในวงศ์เทพแห่งหายนะแล้วล่ะ
เป็นเรื่องของไอ้ฆาตกรซึนเดเระธรรมดาครับ ถ้าว่างๆก็ติดตามกันนะครับ
กลับมาหลังจากผ่านช่วงยุ่งๆไปได้ครับ หลังจากนี้คงลงเรื่อยๆตามความสะดวกกับไฟในการแต่งครับ (ฮา)
เรื่องนี้เป็นนิยายรายสะดวกของผมเองครับ อัพช้าแน่ๆเพราะเขียนคู่กับอีกเรื่องไปด้วยครับ แต่จะไม่ดรอปแน่ๆ
ตาพระเอกเรื่องนี้เป็นฆาตกรครับ เป็นคนที่มองมนุษย์คนอื่นเป็นแค่เนื้อ มองตัวเองเป็นสัตว์กินเนื้อ และวันหนึ่งมันก็เลือกที่จะฆ่าตัวตายเพราะความเบื่อหน่าย เนื่องจากโลกนี้ไม่มีอะไรที่มันสนใจอีกแล้ว
แต่ดูเหมือนชีวิตของมันจะไปถูกใจพระเจ้าองค์หนึ่งเข้าให้ ก็เลยได้ใช้ชีวิตที่สองในโลกแห่งใหม่ เพื่อการละเลงเลือดครั้งใหม่ที่นรกแตกยิ่งกว่าเดิม เพราะคราวนี้มันจะกลายเป็น 1 ในวงศ์เทพแห่งหายนะแล้วล่ะ
เป็นเรื่องของไอ้ฆาตกรซึนเดเระธรรมดาครับ ถ้าว่างๆก็ติดตามกันนะครับ
กลับมาหลังจากผ่านช่วงยุ่งๆไปได้ครับ หลังจากนี้คงลงเรื่อยๆตามความสะดวกกับไฟในการแต่งครับ (ฮา)
ป.ล
15.5 ที่ขอกันคงแจกไม่ได้ครับ ไม่อยากโดนแบนแต่ฝากคำพูดไว้นิดนะกัน
"ณ เมืองตุรกี ใต้จารึกนับหมื่นพัน ที่คำสาบานแด่ท่านผู้เป็นดั่งแสงสุริยา คลังมายาอยู่ที่นั่น"
ผลงานอื่นๆ ของ peTOUCHso ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ peTOUCHso
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"อ่านจนลืมเวลา"
(แจ้งลบ)ผมวิจารณ์ไม่ค่อยเก่ง หรืออาจจะไม่ได้รู้ลำดับขั้นตอนซักเท่าไหร่ ขอไล่เป็นข้อๆไปละกันครับ 1.โครงเรื่อง โครงเรื่องของเรื่องนี้จัดได้ว่าสนุก อ่านเพลินจนลืมเวลา มีการดำเนินเรื่องโดยตัวเอกที่เคยเป็นฆาตกร มีความโรคจิตแฝงอยู่(?) ผมชอบการเกริ่นตอนเริ่มของแต่ละตอนครับ มันทำให้ดูน่าสนใจมากขึ้น และที่ชอบที่สุดของการดำเนินเรื่องคือการนำเอาข้อมูลสารพัดสัตว์มาใช ... อ่านเพิ่มเติม
ผมวิจารณ์ไม่ค่อยเก่ง หรืออาจจะไม่ได้รู้ลำดับขั้นตอนซักเท่าไหร่ ขอไล่เป็นข้อๆไปละกันครับ 1.โครงเรื่อง โครงเรื่องของเรื่องนี้จัดได้ว่าสนุก อ่านเพลินจนลืมเวลา มีการดำเนินเรื่องโดยตัวเอกที่เคยเป็นฆาตกร มีความโรคจิตแฝงอยู่(?) ผมชอบการเกริ่นตอนเริ่มของแต่ละตอนครับ มันทำให้ดูน่าสนใจมากขึ้น และที่ชอบที่สุดของการดำเนินเรื่องคือการนำเอาข้อมูลสารพัดสัตว์มาใช้ในการอ้างอิง ซึ่งยิ่งทำให้เรื่องดูน่าสนใจมากขึ้นไปอีก ขอยกตัวอย่าง ระว่านิยายที่เอาข้อมูลจริงมาประกอบ กับนิยายที่แต่งข้อมูลขึ้นมาเองสำหรับผมผมคิดว่าเอาข้อมูลจริงมา มันน่าสนใจกว่าเยอะ อย่างบางเรื่องที่บอกข้อมูลพวก เวทย์มนต์ พลังจิต หลักการควบคุมเวทย์มนต์ มาเป็นสิบตอน คือ...เอ็งจะแต่งนิยายเพื่อความสนุกหรือจะแต่งสารานุกรมฉบับคิดขึ้นเองกันแน่ฟระ! ก็นะครับ...ถ้าแต่งโดยวิชาการมากไปก็น่าเบื่อเหมือนกัน ถ้ารวมเอาเรื่องที่แต่งขึ้นผสมกับความสมจริงแล้ว มันจะได้ออกมาเป็นความสนุกและน่าสนใจเหมือนที่ไรเตอร์เขียนนั่นแหละครับ 2. ตัวละคร อันนี้เป็นเรื่องที่สำคัญมาก ตัวละครเป็นหลักสำคัญที่ทำให้นักอ่านรู้สึกว่าอยากอ่านต่อ หรือรู้สึกสนใจในตัวละคร จนต้องติดตามต่อไป ซึ่งที่กล่าวมานั้นเรียกว่า “คาแรคเตอร์” คาแรคเตอร์เป็นสิ่งสำคัญมาก ยกตัวอย่างเช่น บางคนชอบสาวโลลิไร้เดียงสา บางคนชอบสาวดุห้าวๆ บางคนชอบแนวพี่สาวขี้แกล้ง บางคนชอบสาวซึน เป็นต้น หากกำหนดคาแรคเตอร์ที่เด่นชัดได้ ก็จะทำให้เรื่องนี้มีความน่าอ่าน และน่าติดตามขึ้นอีกหลายระดับ นิยายเรื่องอื่นๆบางเรื่อง ผมอ่านยังงง และแยกไม่ออกเลยว่าใครเป็นใคร เพราะมันมีคาแรคเตอร์ที่เหมือนกับหมด นิสัยเหมือนกัน และธรรมดาจนเดาไม่ออกว่าตัวละครเป็นคนอย่างไร มีนิสัยอย่างไร ซึ่งนิยายเรื่องนี้กำหนดคาแรคเตอร์ออกมาได้อย่างชัดเจนและน่าสนใจ ไม่มีตัวละครไหนที่ขัดหูขัดตา นิยายฮาเร็มบางเรื่อง ฝ่ายหญิงนั้นขี้อ้อน ออเซาะพระเอก ตกหลุมรักพระเอกง่ายแบบเพียงแค่สบตาครั้งแรกก็หน้าแดง บิดแขนเสื้อเป็นเกรียว หรือพระเอกที่ห่วงผู้หญิงมากจนโอเวอร์รีมิต แทบจะทุกตอนทุกบรรทัด ก็เวิ่นเว้อหาแต่ฝ่ายหญิง กอดจูบลูบคลำกันแทบทุกตอน จนบางทีผมอ่านแล้วคลื่นไส้ อยากให้เปลี่ยนหมวดไปเป็นนิยายรักซะ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน(ระบายหน่อย พอดีเก็บกดจากเรื่องอื่น 555) 3. การใช้ภาษา ลื่นไหล ไม่มีสะดุด คำผิดมีบ้าง แต่ก็เป็นแค่ส่วนน้อย การบรรยายมีเอกลักษณ์ บอกเล่าผ่านมุมมองของพระเอกซึ่งเป็นฆาตกรโรคจิต ซึ่งแปลกใหม่ บางคนอาจจะคิดว่ามันแปลกหรือดูวิปริตชอบกล แต่ผมว่ามันดึงดูดและน่าสนใจมากๆเลยทีเดียว รวมไปถึงการบรรยายเกี่ยวกับสถานที่ และสภาพเหตุการณ์ ณ ขณะนั้นซึ่งค่อนข้างละเอียด ทำให้คนอ่านนึกภาพตามได้ ถึงไรท์เตอร์จะบอกว่านี่เป็นนิยายฟรีอ่านบนเว็บ แต่ผมเชื่อว่าในอนาคต ถ้าไรท์เตอร์ยังคงแต่งและรักษามาตรฐานนี้เอาไว้ นิยายเรื่องนี้คงจะได้ตีพิมพ์เป็นเล่นแน่ ถึงแม้ว่าจะมีฉาก 18+ ด้วยก็ตาม แต่ก็มีนิยายเรื่องอื่นบางเรื่อง ที่ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ชื่อดัง มีฉาก 18+ บรรยายได้หนักกว่าเรื่องนี้อีก ได้ตีพิมพ์ แถมอยู่ในหมวดวรรณกรรมเยาว์ชนเสียด้วย =_= เอาเป็นว่าเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ แต่งต่อไป และไม่ทิ้งนักอ่านละกันครับ อ่านน้อยลง
stop_time | 21 เม.ย. 58
-
7
-
0
"ติดตามมาตลอด"
(แจ้งลบ)ผมติดตามไรท์มานานพอสมควรตั้งแต่เรื่อง "น้องมังกร" พอไรท์เขียนเรื่องนี้ก็เลยลองอ่านดูยอมรับว่าตอนแรกๆ ตกใจพอควร ที่เปิดเรื่องมาแล้วตัวเอกเป็น"ฆาตกรโรคจิต" (แอบคิดแล้วว่าจะเป็นยังไง ?) แต่ไรท์กลับสามารถเขียนให้ออกมาสนุก โดยเฉพาะช่วงหลังๆนี่สนุกขึ้นเรื่อยๆครับ โดยการผสมผสานความรู้ในยุคปัจจุบันโดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับสัตว์และรา บวกกับโลกแฟนตาซี ได้อย่า ... อ่านเพิ่มเติม
ผมติดตามไรท์มานานพอสมควรตั้งแต่เรื่อง "น้องมังกร" พอไรท์เขียนเรื่องนี้ก็เลยลองอ่านดูยอมรับว่าตอนแรกๆ ตกใจพอควร ที่เปิดเรื่องมาแล้วตัวเอกเป็น"ฆาตกรโรคจิต" (แอบคิดแล้วว่าจะเป็นยังไง ?) แต่ไรท์กลับสามารถเขียนให้ออกมาสนุก โดยเฉพาะช่วงหลังๆนี่สนุกขึ้นเรื่อยๆครับ โดยการผสมผสานความรู้ในยุคปัจจุบันโดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับสัตว์และรา บวกกับโลกแฟนตาซี ได้อย่างมีชั้นเชิง ทำให้เกิดความน่าสนใจ ทั้งการต่อสู้ที่ดูสมจริงสมจัง(แอบโหดนิดๆนะครับ) พล็อตเรื่องที่น่าสนใจ (มีความสมจริงอิงอยู่บนพื้นฐานของเหตุผล หรือนิสัยของมนุษย์) โดยเฉพาะความรักระหว่างตัวละครนี่จัดว่ายอดเยี่ยมดีที่สุดเรื่องหนึ่งครับเพราะกว่าตัวละครจะรักหรือชอบกันนี่ต้องมีเหตุผล หรือ เหตุหารณ์บางอย่างเกิดขึ้นก่อนค่อยเริ่มก่อตัวเป็นความรัก (จนผมอยากมีแฟนอย่าง"จิน"เลย ฮา) ส่วนเรื่องคำผิดนี่ไม่ต้องผูดถึงพบน้อยมาก การบรรยายค่อนข้างดีอ่านลื่นไม่มีสะดุด แต่อย่างไรก็ตามมีจุดหนึ่งที่ผมสงสัยครับ คือที่โลกเดิมกว่าพระเอกจะฆ่าคนได้นี่ต้องมีข้อแม้มากมายว่า ต้องเลวถึงจะฆ่า ต้องฆ่าอย่างมีศิลปะ แต่ทำไมโลกนี้ถึงล้างกองทัพมนุษย์ได้อย่างง่ายดายหละครับ ส่วนในจุดอื่นๆส่วนตัวว่าดีแล้วครับ ขอบคุณจริงๆที่เขียนเรื่องนี้มาแบ่งปันกันครับ ปล ตกลงพระเอกผมสีอะไรหรอครับ ดำ หรือ ทอง พอมีอิมเมจไหมครับอยากเห็นพอควร อ่านน้อยลง
influent | 22 เม.ย. 58
-
2
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"ติดตามมาตลอด"
(แจ้งลบ)ผมติดตามไรท์มานานพอสมควรตั้งแต่เรื่อง "น้องมังกร" พอไรท์เขียนเรื่องนี้ก็เลยลองอ่านดูยอมรับว่าตอนแรกๆ ตกใจพอควร ที่เปิดเรื่องมาแล้วตัวเอกเป็น"ฆาตกรโรคจิต" (แอบคิดแล้วว่าจะเป็นยังไง ?) แต่ไรท์กลับสามารถเขียนให้ออกมาสนุก โดยเฉพาะช่วงหลังๆนี่สนุกขึ้นเรื่อยๆครับ โดยการผสมผสานความรู้ในยุคปัจจุบันโดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับสัตว์และรา บวกกับโลกแฟนตาซี ได้อย่า ... อ่านเพิ่มเติม
ผมติดตามไรท์มานานพอสมควรตั้งแต่เรื่อง "น้องมังกร" พอไรท์เขียนเรื่องนี้ก็เลยลองอ่านดูยอมรับว่าตอนแรกๆ ตกใจพอควร ที่เปิดเรื่องมาแล้วตัวเอกเป็น"ฆาตกรโรคจิต" (แอบคิดแล้วว่าจะเป็นยังไง ?) แต่ไรท์กลับสามารถเขียนให้ออกมาสนุก โดยเฉพาะช่วงหลังๆนี่สนุกขึ้นเรื่อยๆครับ โดยการผสมผสานความรู้ในยุคปัจจุบันโดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับสัตว์และรา บวกกับโลกแฟนตาซี ได้อย่างมีชั้นเชิง ทำให้เกิดความน่าสนใจ ทั้งการต่อสู้ที่ดูสมจริงสมจัง(แอบโหดนิดๆนะครับ) พล็อตเรื่องที่น่าสนใจ (มีความสมจริงอิงอยู่บนพื้นฐานของเหตุผล หรือนิสัยของมนุษย์) โดยเฉพาะความรักระหว่างตัวละครนี่จัดว่ายอดเยี่ยมดีที่สุดเรื่องหนึ่งครับเพราะกว่าตัวละครจะรักหรือชอบกันนี่ต้องมีเหตุผล หรือ เหตุหารณ์บางอย่างเกิดขึ้นก่อนค่อยเริ่มก่อตัวเป็นความรัก (จนผมอยากมีแฟนอย่าง"จิน"เลย ฮา) ส่วนเรื่องคำผิดนี่ไม่ต้องผูดถึงพบน้อยมาก การบรรยายค่อนข้างดีอ่านลื่นไม่มีสะดุด แต่อย่างไรก็ตามมีจุดหนึ่งที่ผมสงสัยครับ คือที่โลกเดิมกว่าพระเอกจะฆ่าคนได้นี่ต้องมีข้อแม้มากมายว่า ต้องเลวถึงจะฆ่า ต้องฆ่าอย่างมีศิลปะ แต่ทำไมโลกนี้ถึงล้างกองทัพมนุษย์ได้อย่างง่ายดายหละครับ ส่วนในจุดอื่นๆส่วนตัวว่าดีแล้วครับ ขอบคุณจริงๆที่เขียนเรื่องนี้มาแบ่งปันกันครับ ปล ตกลงพระเอกผมสีอะไรหรอครับ ดำ หรือ ทอง พอมีอิมเมจไหมครับอยากเห็นพอควร อ่านน้อยลง
influent | 22 เม.ย. 58
-
2
-
0
"อ่านจนลืมเวลา"
(แจ้งลบ)ผมวิจารณ์ไม่ค่อยเก่ง หรืออาจจะไม่ได้รู้ลำดับขั้นตอนซักเท่าไหร่ ขอไล่เป็นข้อๆไปละกันครับ 1.โครงเรื่อง โครงเรื่องของเรื่องนี้จัดได้ว่าสนุก อ่านเพลินจนลืมเวลา มีการดำเนินเรื่องโดยตัวเอกที่เคยเป็นฆาตกร มีความโรคจิตแฝงอยู่(?) ผมชอบการเกริ่นตอนเริ่มของแต่ละตอนครับ มันทำให้ดูน่าสนใจมากขึ้น และที่ชอบที่สุดของการดำเนินเรื่องคือการนำเอาข้อมูลสารพัดสัตว์มาใช ... อ่านเพิ่มเติม
ผมวิจารณ์ไม่ค่อยเก่ง หรืออาจจะไม่ได้รู้ลำดับขั้นตอนซักเท่าไหร่ ขอไล่เป็นข้อๆไปละกันครับ 1.โครงเรื่อง โครงเรื่องของเรื่องนี้จัดได้ว่าสนุก อ่านเพลินจนลืมเวลา มีการดำเนินเรื่องโดยตัวเอกที่เคยเป็นฆาตกร มีความโรคจิตแฝงอยู่(?) ผมชอบการเกริ่นตอนเริ่มของแต่ละตอนครับ มันทำให้ดูน่าสนใจมากขึ้น และที่ชอบที่สุดของการดำเนินเรื่องคือการนำเอาข้อมูลสารพัดสัตว์มาใช้ในการอ้างอิง ซึ่งยิ่งทำให้เรื่องดูน่าสนใจมากขึ้นไปอีก ขอยกตัวอย่าง ระว่านิยายที่เอาข้อมูลจริงมาประกอบ กับนิยายที่แต่งข้อมูลขึ้นมาเองสำหรับผมผมคิดว่าเอาข้อมูลจริงมา มันน่าสนใจกว่าเยอะ อย่างบางเรื่องที่บอกข้อมูลพวก เวทย์มนต์ พลังจิต หลักการควบคุมเวทย์มนต์ มาเป็นสิบตอน คือ...เอ็งจะแต่งนิยายเพื่อความสนุกหรือจะแต่งสารานุกรมฉบับคิดขึ้นเองกันแน่ฟระ! ก็นะครับ...ถ้าแต่งโดยวิชาการมากไปก็น่าเบื่อเหมือนกัน ถ้ารวมเอาเรื่องที่แต่งขึ้นผสมกับความสมจริงแล้ว มันจะได้ออกมาเป็นความสนุกและน่าสนใจเหมือนที่ไรเตอร์เขียนนั่นแหละครับ 2. ตัวละคร อันนี้เป็นเรื่องที่สำคัญมาก ตัวละครเป็นหลักสำคัญที่ทำให้นักอ่านรู้สึกว่าอยากอ่านต่อ หรือรู้สึกสนใจในตัวละคร จนต้องติดตามต่อไป ซึ่งที่กล่าวมานั้นเรียกว่า “คาแรคเตอร์” คาแรคเตอร์เป็นสิ่งสำคัญมาก ยกตัวอย่างเช่น บางคนชอบสาวโลลิไร้เดียงสา บางคนชอบสาวดุห้าวๆ บางคนชอบแนวพี่สาวขี้แกล้ง บางคนชอบสาวซึน เป็นต้น หากกำหนดคาแรคเตอร์ที่เด่นชัดได้ ก็จะทำให้เรื่องนี้มีความน่าอ่าน และน่าติดตามขึ้นอีกหลายระดับ นิยายเรื่องอื่นๆบางเรื่อง ผมอ่านยังงง และแยกไม่ออกเลยว่าใครเป็นใคร เพราะมันมีคาแรคเตอร์ที่เหมือนกับหมด นิสัยเหมือนกัน และธรรมดาจนเดาไม่ออกว่าตัวละครเป็นคนอย่างไร มีนิสัยอย่างไร ซึ่งนิยายเรื่องนี้กำหนดคาแรคเตอร์ออกมาได้อย่างชัดเจนและน่าสนใจ ไม่มีตัวละครไหนที่ขัดหูขัดตา นิยายฮาเร็มบางเรื่อง ฝ่ายหญิงนั้นขี้อ้อน ออเซาะพระเอก ตกหลุมรักพระเอกง่ายแบบเพียงแค่สบตาครั้งแรกก็หน้าแดง บิดแขนเสื้อเป็นเกรียว หรือพระเอกที่ห่วงผู้หญิงมากจนโอเวอร์รีมิต แทบจะทุกตอนทุกบรรทัด ก็เวิ่นเว้อหาแต่ฝ่ายหญิง กอดจูบลูบคลำกันแทบทุกตอน จนบางทีผมอ่านแล้วคลื่นไส้ อยากให้เปลี่ยนหมวดไปเป็นนิยายรักซะ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน(ระบายหน่อย พอดีเก็บกดจากเรื่องอื่น 555) 3. การใช้ภาษา ลื่นไหล ไม่มีสะดุด คำผิดมีบ้าง แต่ก็เป็นแค่ส่วนน้อย การบรรยายมีเอกลักษณ์ บอกเล่าผ่านมุมมองของพระเอกซึ่งเป็นฆาตกรโรคจิต ซึ่งแปลกใหม่ บางคนอาจจะคิดว่ามันแปลกหรือดูวิปริตชอบกล แต่ผมว่ามันดึงดูดและน่าสนใจมากๆเลยทีเดียว รวมไปถึงการบรรยายเกี่ยวกับสถานที่ และสภาพเหตุการณ์ ณ ขณะนั้นซึ่งค่อนข้างละเอียด ทำให้คนอ่านนึกภาพตามได้ ถึงไรท์เตอร์จะบอกว่านี่เป็นนิยายฟรีอ่านบนเว็บ แต่ผมเชื่อว่าในอนาคต ถ้าไรท์เตอร์ยังคงแต่งและรักษามาตรฐานนี้เอาไว้ นิยายเรื่องนี้คงจะได้ตีพิมพ์เป็นเล่นแน่ ถึงแม้ว่าจะมีฉาก 18+ ด้วยก็ตาม แต่ก็มีนิยายเรื่องอื่นบางเรื่อง ที่ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ชื่อดัง มีฉาก 18+ บรรยายได้หนักกว่าเรื่องนี้อีก ได้ตีพิมพ์ แถมอยู่ในหมวดวรรณกรรมเยาว์ชนเสียด้วย =_= เอาเป็นว่าเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ แต่งต่อไป และไม่ทิ้งนักอ่านละกันครับ อ่านน้อยลง
stop_time | 21 เม.ย. 58
-
7
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น