คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #265 : Manga Translate : Rumspringa 4
Rumspringa 004
001
หมายเลข23
หมายเลข34
หมายเลข56...
แล้วก็... คนที่ใส่ผ้าพันคอสีเหลืองหมายเลขอะไรนะฉันมองไม่เห็น
79 ค่ะ
หมายเลข79 คุณเข้ารอบ
หมายเลข91
หมายเลข105
หมายเลข124
หมายเลข147
002
หมดแค่นี้
ออดิชั่นรอบสุดท้ายจะเริ่มในอีก30 นาที
ระหว่างนี้คนที่ถูกขานหมายเลขอนุญาตพักได้
ส่วนคนที่เหลือขอบคุณที่สละเวลามากันวันนี้...
ขอโทษครับ
...เธอคือ?
เหมือนจะเคยเห็นที่งานออดิชั่นเมื่อเดือนที่แล้วอยู่นะ
เอ่อหมายเลข114...
ออซวัลด์คาร์เตอร์ครับ
คุณคาร์เตอร์
เดือนก่อนก็เหมือนกันใช่มั๊ย
ไม่นะครับเดือนก่อนผมเข้าถึงรอบสุดท้าย
ครั้งก่อนๆก็ด้วย
เฮ้ยตรงนั้นน่ะบอกให้พัก30 นาทีไง
ถ้าแค่นี้ยังทำไม่ได้ก็กลับบ้านไปเลยไป
...บอกหน่อยได้ไหมครับว่าผมยังขาดอะไรไป?
อา...
ถ้าจำไม่ผิดเธออ่อนแท็ปแดนซ์นิดหน่อยใช่มั๊ย
003
ค...ครับ
เพราะงั้นครั้งนี้ผมก็เลยจดจ่อกับการฝึกแท็ปแดนซ์เป็นหลัก
ถ้ายังดีไม่พองั้นครั้งหน้า....
ดีจนเกินพอเลยล่ะ
เอ๋...?
ภายในหนึ่งเดือนเธอสามารถพัฒนาจุดด้อยของตัวเองได้เป็นอย่างดี
บัลเลต์เองก็เพอร์เฟ็ค
แจ๊สแดนส์ของเธอก็ไหลลื่นไร้ที่ติ
ยิ่งหน้าตายิ่งไม่เลว
แต่ว่า—
004
จิ้บจิ้บ
อาจริงด้วยที่นี่มัน...
ฮ้าววว
ถ้าไม่รีบตัดสินใจว่าจะกลับบ้านตอนไหนมีหวัง...
จิ้บจิ้บจิ้บจิ้บ
005
แหมหน้าสวยจริงเชียวน่าอิจฉาจังเลยน้าออซ
ขนตาย้าวยาว
อุ๊ย
ขอโทษจ้ะ
คุณแต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอครับ?
อย่าเข้าห้องผู้ชายแปลกหน้าโดยพลการสิ...
ไม่ใช่“คุณ” สักหน่อยโคลอี้ต่างหากจ้ะ
เมื่อวานซืนก็เพิ่งบอกอยู่หยกๆนี่นา
ใช่ว่าเป็นคำขอร้องเกินตัวอะไรสักหน่อยเพราะงั้นรียกฉันด้วยชื่อเถอะนะ
ไอ้จำก็จำได้อยู่หรอก... แต่พอได้ยินคำว่า“โคลอี้” บ่อยๆเข้ามันเหนื่อยใจพิกล
โธ่เอ๊ยเด็กคนนั้นนี่ขนาดไปที่ใหม่แล้วก็ยังเล่าเรื่องฉันอีกเหรอ
แต่ก็โล่งอกที่คุณไม่ใช่แม่ของธีโอ
แสดงว่าไม่ได้หึงสินะ
ทำไมต้องหึงด้วยล่ะ?
ก็เธอเป็นคนรักของธีโอนี่นา?
006
คนรัก!?
ล้อเล่นจ๊ะ
แล้วจะนอนไปถึงเมื่อไหร่? นี่ก็ปาไปบ่ายกว่าแล้วรู้มั๊ย
เอ้าฮึบ
นอนอยู่บนเตียงทั้งวันไม่ได้หรอกน้า
เดี๋ยวจะเอาผ้าปูที่นอนไปซักกับตากแล้วช่วยลุกขึ้นหน่อยเถอะจ้ะ
ถอดเสื้อด้วยจะได้เอาไปซักทีเดียว
เฮ้ออย่างน้อยก็น่าจะโผล่หน้าไปกินมื้อเช้าสักหน่อยก็ยังดี
กินข้าวตอนตี3 ยังจะเรียกว่า“มื้อเช้า” ได้อีกเหรอ
อ๊ะจริงด้วยสิ
เห็นว่ามื้อเที่ยงต้องการแรงคนช่วยเยอะหน่อยน่ะจ้ะ
ได้ฟังที่พูดบ้างมั๊ยเฮ้ย
ถ้าได้คนช่วยอีกสักคนก็คงจะดีน้า
007
...ครับได้โปรดอนุญาตให้ผมช่วยด้วยเถอะครับ...
ออซมีอะไรรึเปล่า?
เหมือนเมื่อกี้ได้ยินเสียงตะโกน
เอ๋!?
แดนนี่!?
ฉันจอดรถม้าไว้ข้างล่างแล้วขี้นมารับนายน่ะ
สัญญากันไว้ที่6 เดือนนี่เอ้ากลับกันเถอะ
ไม่เอา!!
...ไม่เอา?
ท...ทีโคลอี้ยังอยู่ข้างนอกตั้ง2 ปีเลย
ผมก็อยากอยู่นานกว่านี้เหมือนกัน
นี่ธีโอ
ที่โคลอี้อยู่ได้ก็เพราะโคลอี้เป็นคนฉลาด
แต่นายมันโง่ไงเล่า
อาพูดอีกก็ถูกอีก
ต้องใช้ภาษาอังกฤษง่ายๆคุยด้วยทุกที
ออซอ๊ะ
ไม่ว่ายังไงก็ต้องกลับบ้าน
ขืนอยู่ต่อจะเป็นการรบกวนคุณคาร์เตอร์เขานะ
อ...เอ๋...?
ผมรบกวนเหรอครับ...
008
จะว่าไม่รบกวนเลยมันก็....
ไม่ใช่
เห็นมั๊ย
ไปกันเถอะ
ออซซซซซ
แง๊ง๊ง๊ง๊ง๊
ล้อเล่นน่าธีโอ
เอ้าตอนนี้ก็ปล่อยเขาก่อนแล้วค่อยคุยกันดีๆแดน...
ไม่สิคุณเอ่อ...
แดเนียลวอล์คเกอร์
...เรียกแดนนี่เฉยๆก็ได้ครับ
อ่าฮะแดนนี่
หมอนี่เองก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว
ลองคิดดูสิจากคนที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกภายนอกเลยมาได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเก่งขนาดไหน
เอ๊ะจริงเหรอ!?
ลูกค้าที่ติดใจธีโอจนต้องมาบ่อยๆก็มี
ถึงส่วนใหญ่จะเป็นคุณย่าจากบ้านตรงข้ามกับลุงแก่ๆจากอีกฟากของเมืองก็เถอะ(เสียงเบา)
ส่วนพวกเราก็ภูมิใจที่หมอนี่ทำหน้าที่พนักงานได้อย่างยอดเยี่ยมหมือนกัน
ต้องขอโทษด้วยนะครับแต่สิ่งที่คุณพูดถึงจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเราคุณคาร์เตอร์
009
พวกเราสัญญากันไว้แล้ว
อยู่เมืองนี้แค่ครึ่งปีแล้วพอหมดรัมสปริงกาก็จะกลับหมู่บ้าน
ที่ยืนยันหนักแน่นขนาดนั้นเป็นเพราะกฎของอามิชหรือเพราะนายอยากให้เขากลับไปจนตัวสั่นกันแน่?
เข้าใจแล้วครับ
ผมจะกลับบ้าน
โอ้
ธีโอ....
แต่
010
ผมจะพาออซไปด้วย
...ห๊ะ?
ทำไมล่ะ?
ฉันน่าจะถามคำถามนั้นมากกว่านะ
ตอนที่ผมหลงทางทำอะไรไม่เป็นก็ได้ออซเป็นคนช่วยไว้จะว่าผมติดหนี้เขาอยู่ก็ได้ครับแดนนี่
เพราะงั้นผมเลยอยากทำอะไรเพื่อตอบแทนบ้าง
เหมือนที่เรียกว่า“จงรักเพื่อนบ้านเหมือนที่รักตัวเอง” ไงครับ!
011
ก็เพราะคนหนุ่มมันเป็นแบบนี้ซะหมดไงเล่า!!!
ไปแป๊บเดียวน่าเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว
ขอโทษน้าเท็ด
หลังจากที่เรากลับมาบ้านกับธีโอก็ได้ผ่านมาแล้ว2 วัน
แน่นอนว่าเมื่อเข้าเมืองตาหลิ่วเราก็ต้องหลิ่วตาตาม
ว่าแต่โดนใช้แรงงานมันเป็นการตอบแทนตรงไหนกันฟะ...
ใกล้ถึงแล้วจ้ะ! ตรงนั้นไง
โห...
กำลังสร้างบ้านใครอยู่น่ะ?
โรงนาน่ะจ้ะ
พอเสร็จแล้วก็จะสร้างยุ้งฉางไว้ข้างๆ
งั้นพวกเราไปเตรียมมื้อเที่ยงกันดีมั๊ย?
012
นี่!!!!!
ธีโอ
ออซดูสิๆ
ไม่เอาน่ามันอันตรายนะ
ผมถูกวานให้ช่วยแถวนี้
ล่ะ...?
เจ้าบ้า...
ธีโอ...
013
...ธีโอ
อยู่บนนี้อย่าเอาแต่เล่นสิ
ขอโทษน้าแดนนี่
กลัวแทบตายแน่ะ
ถ้านายพลัดตกไปจริงๆคนอื่นจะยิ่งลำบากนะ
ขวัญเอ๋ยขวัญมา
นี่โคลอี้คนนั้นใครน่ะ? พวกอังกฤษเหรอ?
ใช่ค่ะเพื่อนที่ธีโอพากลับมาน่ะ
จะอยู่ที่บ้านเราสักพัก
หล่อเนอะ
ขอบคุณที่ช่วยนะจ้ะออซ
เก่งจนน่าตกใจเชียว
อาก็นะ
เป็นเด็กเสิร์ฟนี่นา
เอาล่ะนั่งกันได้แล้ว
นายมันโง่
เฮะเฮะขอโทษครับ
014
...เอาล่ะ! สวดเสร็จแล้วครับเชิญทานขนมปังได้
หิวใช่มั๊ย?
รู้สึกอยู่ผิดที่ผิดทางยังไงก็ไม่รู้แฮะ
สวัสดีจ้ะ
เธอคงเป็นเพื่อนของธีโอสินะ
ครับ?
แม่ผมเองครับ
หา!?
เป็นไงใช้ได้มั๊ยเพื่อนของธีโอ
จะอยู่นานแค่ไหนก็ได้นะ
ส่วนนี่ก็พ่อ
หา
ได้รับการดูแลอย่างดีเลยครับ
แต่อีกทางนึงก็อึดอัดสุดๆไปเลยน่ะนะ...
ธีโอเอ็งกลับมาแล้วเรอะ
อะไรกันๆปล่อยให้ผมยาวขนาดนี้ได้ไง
คนที่นั่งข้างๆนี่ใครอ่ะ?
ได้ยินว่าเป็นเพื่อนธีโอนะ
แต่เป็นพวกอังกฤษนี่?
ธีโอเพิ่งผ่านรัมสปริงกาไปน่ะ
หา? เจ้านั่นพ้นรัมสปริงกาได้จริงเหรอ?
015
ที่น่าเป็นห่วงคือคนที่ตั้งใจจะออกไปมากกว่าไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้หรอก
นั่นสินะยิ่งกับธีโอยิ่งไม่ต้องเป็นห่วง
เด็กดีขนาดนี้ใช่ว่าจะหาได้ง่ายๆ
เพราะธีโอดอร์เป็นนางฟ้าไงล่ะ!
ฮ่าฮ่าพูดอีกก็ถูกอีก
ไม่มีทางเหมือนคราวจีนหรอกเนอะ...
ร็อบ
ล่อเล่นน่าๆโคลอี้
จีน?
อ๊ะฟังตรงนั้นออกสินะครับ? จีนเป็นพี่ชายของแดนนี่น่ะ
ซอสเปื้อนแล้ว
แต่ตอนนี้ไม่อยู่ที่หมู่บ้านแล้ว
หืมมม....
หรือว่าไปทำงานที่อื่นไรงี้.?
แล้ว...คนพวกนั้นเพื่อนนายหมดเลยเหรอ?
เปล่าครับเป็นพี่ชายทั้งหมดเลย
หา
หาครั้งที่สามของวัน
พวกเราแปดพี่น้องธีโอเป็นคนเล็กสุดน่ะครับ
ส่วนอีกสามคนนั่งอยู่โต๊ะนู้น
ตอนนี้พักอยู่บ้านแดนนี่ใช่มั๊ย? ต้องขอโทษด้วยนะ
พอดีพี่ชายคนโตพาครอบครัวมาอยู่บ้านพ่อแม่ตอนนี้ก็เลยเต็มสุดๆ
ป-แปดคน...
โหอะไรเนี่ยมีคนหนุ่มเพิ่มมาอีกคนด้วย
อ๊ะวิลลี่นี่คือออซครับเขาช่วยผมตอนที่เข้าเมือง
ชิ่ง
016
ให้ตายซี่ตกลงจะกลับบ้านตอนไหนกันแน่ฟะตัวเรา?
ฟู่ว
สงสัยธีโออยากโชว์ว่าตัวเองก็เก่งเหมือนกันน่ะครับ
ไม่ได้สะเพร่าแบบนี้ทุกวันหรอก
ถึงจะเห็นแบบนั้นแต่ฝีมือช่างไม่เป็นรองใครเชียว
อ๊ะเอาเค้กหน่อยมั๊ยครับมีเสริฟหลังอาหารน่ะ
รสชาติน่าจะดีกว่าของที่คุณดูดอยู่ในปากอีกนะครับ
...โทษทีๆ
ขอบคุณสำหรับเค้กนะ
หรือว่าสูบบุหรี่ก็ห้าม?
โหอร่อย...
เนอะ
017
คุณคาร์เตอร์
ถ้าไม่รังเกียจช่วยเล่าช่วงรัมสปริงกาของธีโอให้ผมฟังได้ไหมครับ?
...หืมม... ว่าไงดีล่ะก็ปกติดีล่ะมั้ง?
ทำงานพาร์ทไทม์ดูแลความเป็นอยู่ตัวเอง
ฟังเพลงบ้างดูหนังบ้างแล้วก็ดื่มเหล้า...
ความปกตินี่ล่ะครับที่น่ากลัว
แต่รัมสปริงกา...
เป็นช่วง“ฉลอง” ของอามิชไม่ใช่เหรอ? มีอะไรให้กลัวกัน?
ตามธรรมเนียมแล้วรัมสปริงกาจะจัดขึ้นตอนอายุ16 เพื่อให้ศึกษาโลกภายนอกครับ
แต่ในกรณีของธีโอที่เป็นผู้ใหญ่สถานการณ์จึงค่อนข้างพิเศษกว่าคนอื่น
เด็กคนนั้น... เมื่อก่อน
ไม่เคยสนใจโลกภายนอกหมู่บ้านนี้เลย... จะบอกว่าหวาดกลัวก็ย่อมได้
แต่พอโคลอี้เล่าเรื่องรัมสปริงกาให้ฟังก็เกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาน่ะครับ
ว่าก็ว่าเถอะโคลอี้เนี่ยเป็นผู้หญิงที่จริงใจสุดๆเลยครับ
ถึงจะไม่ยอมคนแต่ก็ตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาดเสมอ
งานแต่งก็จะจัดในอีกไม่ถึงอาทิตย์แล้วจากนี้ไปน่าจะมีแต่เรื่องสนุกนะครับ
เลิกอวดได้แล้วเฮ้ย
018
...ผู้เฒ่าผู้แก่ในหมู่บ้านเห็นรัมสปริงกาเป็นพิธีเพื่อให้เป็นผู้ใหญ่หรือเป็น“ช่วงพัก” เวลาสั้นๆ
แต่ในความเป็นจริงแล้ว...
คุณน่าจะรู้ดีนะครับ?
ที่แบบนั้นมีทั้งยาเสพติดและอะไรอีกมากมาย
อย่างหมู่บ้านอื่นเองก็เคยมีตัวอย่างที่หลวมตัวเข้าไปและลงเอยด้วยความตายมาแล้ว
เพราะพวกเราใช้ชีวิตเรื่อยมาโดยตัดขาดจากวัตถุให้ความสุขทางโลกดังนั้นเมื่อถึงรัมสปริงกาการได้สัมผัสพวกมันเป็นครั้งแรกก็ย่อมถูกยุยงได้ง่าย
กลายเป็นนักโทษในโลกใบนั้นชั่วครู่หนึ่งจนได้เห็นกับตาว่าตกนรกทั้งเป็นมันเป็นอย่างไร
ทว่าสุดท้ายแล้วเมื่อตระหนักได้ว่ามนุษย์นั้นเต็มไปด้วยความโลภเพียงใดคนที่เคยใฝ่ฝันถึงโลกภายนอกก็ย่อมรู้ซึ้งว่าที่หมู่บ้านดีกว่าเป็นไหนๆและหันหลังกลับมา
กลับมาหาพวกเราบ้านเกิดเมืองนอนที่ประเมินค่าไม่ได้
...นายเนี่ยดูเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไรดีเลยนะ
019
ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับก็แค่ความคิดของผมคนเดียว
หรือว่ารู้สึกรังเกียจขึ้นมาหรือครับ?
ฉันจะรังเกียจหรือไม่ก็ไม่ทำให้อะไรเปลี่ยนไปหรอกจริงมั๊ย?
ว่าแต่วันนี้พูดเยอะดีนะแดนนี่
...ก็อุตส่าห์มีเวลาได้ทำความรู้จักคุณทั้งทีไม่ใช้ให้คุ้มก็น่าเสียดายนะ
ฉันไม่มีสิทธิ์ไปเห็นดีหรือขัดแย้งวิถีชีวิตของพวกนายหรอก
แต่ขอบอกอะไรไว้สักอย่าง...
ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยเสพยาสักครั้งเข้าใจป่ะ
020
ร...เรื่องนั้น...ว่าไงดี
ไม่สิ...ต้องขอโทษด้วยนะครับ
แต่ก็เป็นคนพิถีพิถันเกินคาดเลยนะ...
ก็ไม่ได้พิถีพิถันอะไรขนาดนั้น
บอกไม่ได้หรอกว่าเคยนอนกับผู้ชายแลกเงิน
ไม่งั้นโดนฆ่าแน่
ใช่แล้วล่ะแดนนี่!
มองผ่านๆอาจไม่รู้แต่ออซนี่พิถีพิถันสุดๆไปเลยล่ะ! (อ่อนไหว)
อย่างทุกเช้าก็ต้องลุกขึ้นมาหวีผมซะเรียบแปล้บปากก็บอกไม่งั้นเดี๋ยวดูไม่โปร
แต่ทรงก่อนหน้าก็ดูดีแล้วน้า
ไม่สน
ถึงจะบ่นอิดออดแต่เท็ดก็ชมเป็นประจำว่าออซขัดห้องน้ำสะอาดทุกซอกทุกมุม!
เวรเอ๊ยทำไมฉันจะต้อง...
แล้วก็นะพอลูกค้าประจำพาหลานชายมาออซก็ช่วยปลอบอย่างด.... อื้อๆๆๆ!
โอ๋โอ๋ไม่ร้องน้า
พี่ชายไม่ใช่คนน่ากลัวน้า
พูดมากเกินไปแล้วเงียบไปเลยธีโอ
ไม่ต้องห่วงหรอกธีโอดอร์
ทุกคนรู้ดีว่าเขาเป็นคนดี
021
ก็เพราะ
เขาเป็นคนที่นายพามาไงล่ะ
ช่วงศตรวรรษที่18 ชาวอามิชอพยพย้ายถิ่นฐานจากเพนซิลเวเนียในเยอรมนีมาที่เพนซิลเวเนียในสหรัฐอเมริกา
ทำให้ภาษาที่ใช้ยังคนเป็นภาษาเยอรมันแบบดั้งเดิม
รวมถึงวิถีชีวิตที่ไม่ต่างอะไรจากเมื่อ300 ปีก่อน
ราวกับอยู่ในฟิล์มหนังตะวันตกเก่าๆ
หนังสือที่อ่านมีเพียงไบเบิลบทเพลงที่ร้องมีเพียงเพลงสวด
ตุ๊กตาของเด็กๆล้วนแล้วแต่ไม่มีใบหน้า
ผู้คนจากบ้านแต่ละหลังรวมตัวไปโบสถ์ทุกวันหยุดเพื่อสวดอธิษฐาน
สิ่งใดที่ใช้แรงมือคนได้ก็จะใช้แค่แรงมือคน
แน่นอนว่าอุปกรณ์ในครัวเรือนไม่ใช้แม้กระทั่งแก๊สหรือไฟฟ้า
แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเลย
อันที่จริงก็มีใช้บ้างแต่จะใช้ก็ต่อเมื่อจำเป็นจริงๆเท่านั้น
เครื่องซักผ้ากลางแจ้ง
022
ไม่มีการทะเลาะเบาะแว้งไม่มีคดีความขึ้นโรงขึ้นศาล
เพราะต่างคนต่างก็นึกถึงหัวอกหัวใจของคนอื่น
ทำให้สามารถจัดการความขัดแย้งได้โดยเรียบง่ายไร้ซึ่งปัญหาใดๆ...
ทว่าแต่เดิมนั้น....
จริงๆแล้วเพราะกระหายเสรีภาพจึงได้ดั้นด้นเดินทางมาตั้งรกรากที่ต่างแดนไม่ใช่รึไงกัน
แต่สุดท้ายก็ยังตั้งกฎเกณฑ์มากำหนดชีวิตซะมากมาย
จะไม่ย้อนแย้งไปหน่อยเหรอ...
ก็เคยคิดแบบนั้นอยู่หรอกนะ
อันที่จริงพวกเราไม่ได้เลือกว่าสิ่งใดจำเป็นหรือไม่จำเป็นหรอกจ้ะ
ไม่ได้ตั้งใจสวนกระแสเวลาหรือต่อต้านการเปลี่ยนแปลงทั้งนั้น
ก็แค่
023
รู้สึกว่าโลกภายนอกมันหมุนเร็วเกินไปจนตามไม่ทันเท่านั้นเอง
ทำให้พวกเราเลือกที่ใช้ชีวิตเช่นนี้
โดยก้าวไปตามจังหวะของตน
บางครั้งก็เกิดนึกสงสัยว่าทางที่เลือกมันถูกต้องแล้วจริงๆรึเปล่านะ
กว่าเราจะรู้ตัว
ตัวเราที่เกิดและเติบโตในนิวยอร์ก
ก็เกิดความรู้สึกชวนคิดถึงต่อสถานที่ที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับตัวเองเลยแห่งนี้
จนถึงขนาดมีความคิดที่ว่า“ไม่อยากกลับบ้าน” ขึ้นมา
024
เพราะบ้านเกิดของธีโอดอร์ซัลลิแวนมันช่างงดงามเหลือเกิน
025
“ไม่อยากกลับบ้าน” เหรอ?
ทั้งๆที่ตัวเราหนีมาจากที่แห่งนั่นมานานแสนนาน...
แล้วบ้านที่เราไม่อยากกลับมันคือที่ไหนกันล่ะ
“พวกเราจึงเลือกใช้ชีวิตเช่นนี้”
กลับบ้านกันเถอะครับออซ
“โดยที่ก้าวไปตามจังหวะของตนเอง...”
026
อ๊ะแอบเอาเหล้ามาด้วยเหรอครับ
นึกว่าจะลืมที่นัดกันไว้ซะแล้ว
เอ้านี่ส่วนของนาย
จะลืมได้ไงล่ะครับ! ที่สายก็เพราะพ่อไม่ยอมนอนสักทีต่างหาก
แล้วโคลอี้กับแดนนี่ดูแลออซดีมั๊ยครับ?
ฉันไม่ใช่ลูกของเจ้าพวกนั้นซะหน่อย
027
คนที่เราไปงานศพกันวันนี้... ญาติของนายเหรอ?
เปล่าครับไม่ได้เกี่ยวดองกันทางสายเลือดหรอก
แต่ทุกคนในหมู่บ้านก็เหมือนครอบครัวเดียวกัน
ลืมตาดูโลกในฐานะอามิชและตายจากไปในฐานะอามิช
ถูกห้อมล้อมด้วยลูกหลานในวาระสุดท้ายของชีวิตแบบนั้นจะต้องมีความสุขมากแน่ๆครับ
ผมเคยคิดว่าถ้าถึงคราวของตัวเองจะเป็นแบบนั้นบ้างมั๊ยแต่ก็...
แต่ก็?
จุ๊บ
เดี๋ยวนี้ชักจะฉวยโอกาสเก่งขึ้นแล้วนะธีโอ
ฮิฮิฮิ
นี่อยู่ที่นี่เป็นยังไงบ้างครับออซ?
อา... แต่ละวันดูนานมากเลยล่ะมั้ง?
เมื่อก่อนแค่ซ้อมเต้นก็เสียเวลาไปเป็นวันๆแล้วตอนนี้เลยชักรู้สึกเหมือนคนแก่เลยล่ะ
คนแก่...ว่าแต่ออซอายุเท่าไหร่ครับ?
27
028
อ...อายุมากกว่าที่คิดไว้แฮะ...
ผู้ใหญ่ตัวจริงเสียงจริง
อายุ20
เด็กๆพอโตเป็นผู้ใหญ่ร่างกายใหญ่ขึ้นหนักขึ้นปัญหาที่ต้องรับมือก็ต้องมากขึ้น
ทว่าความสามารถในการรอที่เคยทำไม่ได้เลยกลับสามารถทำได้ขึ้นมา
พอรอไปนานเข้าสุดท้ายก็เกิดรอไม่ไหวอีกครั้ง...
...บ๊ะ... แต่ก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีอะไรหรอก
อีกหน่อยต่อให้ฉันอยากกลับก็คงกลับไม่ได้แล้วมั้ง
ไม่ได้ติดต่อโอนเนอร์เลยด้วยโทรศัพท์ก็ไม่มี
ห้องก็คงถูกคนอื่นเช่าแทนไปแล้ว...
นี่เต้นให้ดูหน่อยสิครับ
ออซให้ผม
ดูคุณเต้นได้ไหมครับ!
029
ถอด
เอ๊!?
ท...ทำไมต้องถอด
เพราะคำขอของนายก็เหมือนคำสั่งของฉันไง
หมายความว่ายังไ...
030
031
...ห่วยแตกชะมัด
เฮ้อ...
แล้วจะร้องไห้ทำไมเล่า...
ออซ...
ก็...ผมแค่...ฮือ...ผมรักคุณนะออซ...
แง
จ...ใจเย็นฉันก็เขินเป็นนะเจ้าบ้า
เมื่อก่อนก็เคยเต้นในบาร์เอาทิปบ่อยๆ
“Moon River” นี่
มาเต้นกันเถอะธีโอ
เอ๋!? ไม่ดีกว่าครับผมเต้นไม่เป็น
ไม่เป็นไรน่าเดี๋ยวฉันสอนเอง
032
เอาแขนซ้ายจับไว้แถวกลางหลังตรงนี้นั่นแหละเข้าใจยัง
อืมมมยังงงๆจังหวะการก้าวขานิดหน่อย
ช่างมันเถอะไม่มีใครดูอยู่สักหน่อย
ว้าว~ สนุกจังเลยครับ!
เนอะ~?
เฮ้อฉันก็เริ่มรู้สึกเมาๆแล้วแฮะ
การเต้นรำมันสนุกแบบนี้นี่เอง
ออซถึงได้อยากเป็นนักเต้นใช่ไหมครับ
โอ๊ย!
อ๊ะ-
033
ว้าว
คุณพระจันทร์สวยจัง
...ไม่เห็นสวยเลย
จะเป็นพระจันทร์
หรือการเต้นของฉัน
ก็ไม่เห็นสวยสักนิด...
เธอรักการเต้นจริงๆงั้นเหรอ?
034
อารมณ์ที่สื่อออกมาไม่มีน้ำอดน้ำทนเลยแม้แต่นิดเดียว
ทั้งๆที่ยังหนุ่มแน่นแท้ๆ
ครั้งก่อนๆอารมณ์นั่นก็ฉุดนายลงเหมือนกัน
ไอ้การทะเยอทะยานมันก็สำคัญอยู่หรอกแต่มันต้องมีความมั่นใจและความสนุกนำมาก่อนสิ
ถ้าตัวเองยังไม่สนุกแล้วจะให้...
ไม่ใช่นะครับ!!
อ๊ะ
...นายนอนกับผู้จัดเร็กซ์ใช่มั๊ย?
ไม่สิน่าจะฟิลลิปมากกว่า
ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นฉันไม่ได้จะวิพากษ์วิจารณ์อะไรเธอ
ฉันไม่ปฏิเสธหรอกว่าคนพวกนั้นมีส่วนสำคัญในการพิจารณาคัดเลือก
แต่ว่านะคุณคาร์เตอร์
035
ถึงจะทำแบบนั้นไปเธอก็ไม่มีทางถูกเลือกหรือก็คือ
ต่อให้เอาร่างกายเข้าแลกเท่าไหร่ทักษะการเต้นของเธอก็ยังไม่เพียงพออยู่ดี
คงจะเข้าใจใช่มั๊ย
ความเป็นจริงมันก็โหดร้ายแบบนี้นี่แหละ
ขึ้นๆลงๆบนเวทีบรอดเวย์ครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่ก็ยัง....
โทษทีนะครั้งนี้ฉันก็ช่วยได้แค่ให้แสดงรอบพรีวิวเหมือนเดิม
แต่แค่นั้นก็น่าจะพอแล้วนี่ใช่มั๊ย?
ได้ยินว่าทำเพื่อพ่อหรืออะไรทำนองนั้น... ซึ้งซะจนน้ำตาไหลเชียวล่ะ
เอ้างั้นก็ครางให้เหมือนกับเธอรักฉันสุดหัวใจบ้างสิออซ
เร็วเข้า
036
ยิ้มหน่อย!!
นักเต้น
นักแสดง
นักดนตรี
ทุกๆคนในเมืองแห่งนั้นราวกับแมงเม่าที่หลงใหลในแสงไฟ
ประกายแสงที่ได้แต่ฝันถึงนั้นนำพาให้บินเข้าไปไม่หยุดหย่อน
เฉกเช่นความฝันนิรันดร์กาล
จนกระทั่งถูกเผาจนมอดไหม้นั่นแหละถึงได้ตาสว่าง
“คนต่อไปอยู่ที่ไหน?”
“คนต่อไปทำอะไรได้บ้าง?”
037
“แล้วใครคือคนต่อไปกันล่ะ?”
ทหารนับพันนับหมื่นคน
รวมทั้งพ่อของฉัน
ทิ้งชีวิตตัวเองไว้ที่เวียดนาม
ในขณะที่ทั้งประเทศกำลังเฉลิมฉลอง
เพราะอีกด้านของจอโทรทัศน์
นักอวกาศได้เหยียบย่างลงบนพื้นผิวของดวงจันทร์
038
ก่อนไปพ่อฝากฝังความฝันของตัวเองไว้กับฉัน
ว่าพอกลับมา
จะเห็นฉันเฉิดฉายอยู่บนเวทีของถนนหมายเลข42
แต่ฉัน...ทำไม่ได้
อีกทั้ง
ที่กลับมายังไม่ใช่พ่อแต่เป็นไฟแช็คถูกๆแค่อันเดียว
ตัวฉันมัน
ไม่มีความสามาถอะไรทั้งนั้น...!!!
039
ทั้งๆที่ตอนเด็กทุกคนก็เอาแต่บอกว่าฉันมีพรสวรรค์
แต่แล้วก็รู้ตัวว่าที่จริงแล้วก็ไม่เห็นต่างจากคนอื่นๆตรงไหน...
ออซ
ทั้งๆที่ฉันควรจะเต้นอยู่บนเวทียิ้มรับเสียงปรบมือของทุกคนเพราะว่าฉัน-
เพราะพ่อของฉันคาดหวังเอาไว้แต่แล้วเขากลับ... คุณพ่อกลับ
ออซ
ต้องตายโดยที่ไม่มีใครเห็นตัวเย็นชืดไร้ลมหายใจอยู่ในที่ไกลแสนไกล
แม้แต่ตอนนี้!!
มันผ่านไปนานแค่ไหนแล้วรู้มั๊ย!?
ฉันจึงหนี
หนีไปที่ไหนก็ได้
ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่เมืองนั้นยิ่งหายตัวไปได้เลยยิ่งดี
เพราะฉัน
หักหลังคุณพ่อ....
นี่ออซ
040
คุณพ่อของออซไม่มีทางโกรธออซหรอกครับแม้แต่นิดเดียวก็ไม่มี
ไม่มีทางผิดหวังแน่นอน
เขาแค่รักคุณที่สุด
เท่านั้นเองครับ
ถึงออซจะเฉลียวฉลาดรู้ทุกอย่างไปหมด...
แต่ก็น่าแปลกนะครับ
ที่คนโง่ๆแบบผมยังเข้าใจความรู้สึกของเขายิ่งกว่าคุณเสียอีก
พ่อคุณรักคุณมากนะครับออซ
เพราะงั้นคุณถึงได้พยายามเพื่อตอบแทนความคาดหวังนั้น
อยากช่วยเขาด้วยมือของตนเอง
ทำให้คุณไม่เคยทอดทิ้งความฝัน
เพราะผมเห็นคุณแอบฝึกเต้นอยู่หลังร้านทุกๆเช้า
ผมถึงได้รู้ครับ
041
...จะรู้ได้ไงกันเล่าเจ้าบ้า
ผมรู้ครับ
ผมรู้ว่าคุณพ่อรักคุณก็เพราะ
ผมเองก็รักคุณไม่แพ้กันครับ
042
ผมรู้จริงๆนะ
ออซ
ออซ
พ่อมีเรื่องสำคัญอยากคุยกับลูกลูกต้องฟังพ่อดีๆนะ
043
ถ้าสักวันพ่อกลับมาบ้านไม่ได้...
อ๊ะขอโทษลูกคงไม่อยากฟังสินะ...
แต่ยังไงก็ขอให้ลูกจำไว้
สักวันลูกจะต้องได้เจอกับคนที่รักลูก
เหมือนกับที่พ่อได้เจอกับแม่
เหมือนกับที่พ่อรักแม่ของลูก
คนๆนั้นก็จะรักลูกตลอดไป
เขาจะรักลูกยิ่งกว่าสิ่งใดบนโลกใบนี้
เพราะลูกคือสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดไงล่ะ...
044
ต่อให้ภายภาคหน้าจะเกิดอะไรขึ้นพ่อหวังไว้แค่เพียงลูกจะได้พบเจอแต่ความสุข
ทำไมถึงได้ลืมกันนะ
ทำไม
ทั้งๆที่
ไม่มีอะไรคล้ายกันเลยแท้ๆ
แปลกเหลือเกิน
นี่ที่ผมเคยขอให้คุณพาไปนิวยอร์กตอนนั้น...
ไม่ไปแล้วดีกว่าเนอะ
ธีโอ
แต่ว่านะ!
045
พวกเรากลับไปที่เมืองแล้วใช้ชีวิตด้วยกันแทนดีกว่า!
มาอยู่ด้วยกันตลอดไปเลยน้า!!
ถึงผมจะอยากกลับมาที่นี่แต่ผม
อยากรู้ครับ...อยากรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ออซเคยประสบพบเจอมาจนกระทั่งบัดนี้
ผมอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองอยากทำทุกอย่างให้ได้มากกว่านี้
จะต้องทำให้ได้...
เพราะผมไม่อยากมีชีวิตและจากไปในที่แห่งนี้
โดยที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกใบนี้เลย
046
ได้สิ
ตัวเมืองเองก็ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่
จะกลับมาเยี่ยมบ่อยๆก็ได้นะ
นั่นสินะครับ
โคลอี้
เห็นธีโอบ้างรึเปล่า?
อยากให้ช่วยเปลี่ยนเกือกม้าสักหน่อยน่ะ
หลังมื้อเที่ยงเห็นไปช่วยเก็บผักกับออซอยู่นะ
ไม่เห็นอยู่ที่แปลงผักเลยหรือว่าไปเที่ยวเล่นกันที่ไหนอีกแล้ว
สงสัยคงต้องรอให้กลับมาเองแล้วสิ...ไม่ไหวเลยคนกำลังยุ่งแท้ๆ
มัวไปทำอะไรอยู่นะ?
047
...ไอ้หื่นเอ๊ย
ก...ก็เพราะ
พอกลับมาที่นี่ออซไม่ยอมให้ผมทำสักทีนี่นา
ก็แหงอยู่แล้วหัดมีเหตุผมหน่อยเจ้าทึ่ม
แต่ก็นะ...ปล่อยคนลามกแบบนายอดทนนานเข้าเดี๋ยวก็อกแตกตายกันพอดี
จะว่าไปตอนที่ทำกันคราวก่อน
นายก็ทำฉันเหนื่อยแทบตายนี่ระเบิดอารมณ์ซะเต็มที่เชียว
ออซต่างหากพูดเรื่องใต้สะดือกลางวันแสกๆ
นี่ธีโอ
ตอนที่อยู่คนเดียวเคยนึกถึงฉันตอนที่ช่วยตัวเองบ้างมั๊ย?
อื้อ...บ่อยเลยล่ะ...
น่ารักโว้ย....
แล้วตอนที่ถึงล่ะคิดเรื่องอะไร?
อ...เอ๋...?
ถ้าบอกมาดีๆฉันมีรางวัลให้ด้วยน้า
048
!...ออซจับ...ของผม...เข้าไปในตัวเอง
แล้วโยกสะโพกขึ้นลงเหนือตัวผมครับ....
...แล้วก็ให้ผมปล่อยข้างในตัวคุณ...
หรือไม่ก็นึกภาพคุณใช้ลิ้นเลียไปรอบๆจุดอ่อนไหว...
อะไรแบบนั้น....
ครับ...
เดี๋ยวนี้ผมทำทุกวัน
โดยที่คิดถึงคุณไปด้วย...
ถ้างั้นฉันช่วยทำให้ความฝันกลายเป็นจริงสักหน่อยดีมั๊ยน้า?
อื้อ
อ๊ะ
ร...เร็วเข้า...
ผมทนไม่ไหวแล้ว...
(พวกเอ็งอย่าDirty Talk กันขนาดนี้เซ่สงสารคนสรรหาคำมาบรรยายหน่อยโง้ยยยย// ปิดหน้า// เขินปล.ทักษะคำบรรยายในนิยายต้องมาละค่ะถถถถ)
049
ฮ่า...
อื้อ
ออซรักนะครับ
ผมรักคุณณณ
รักที่สุด...
อื้อ...
นี่ออซบอกรักผมบ้างสิครับ...?
นี่
ไม่เอาอ่ะน่าอายจะตายไป
จ-เจ้าบ้า
อย่าดูดตรงนั้น...
อ๊า...!
050
สุดยอดเลยครับ
อืม...
ผมมีความสุขที่สุดเลยออซ
อยากทำแบบนี้ตลอดไปจัง
นี่ออซงั้นทำอีกรอบ...
เป็นอะไรไปครับ?
ทำไมจู่ๆก็...
051
พวกนายสองคน...กำลังทำอะไรกัน
แดนนี่
อ๊ะ
นี่นี่น่ะ
ไม่ใช่นะ
กลับบ้านไปซะธีโอ
ฉันมีเรื่องต้องคุยกับหมอนั่น
เดี๋ยวสิแดนนี่
ธีโอ
...นายไปก่อน
052
เกิดอะไรขึ้นเหรอธีโอ?
โคลอี้...
ไหนเอาเข่ามาดูหน่อยซิ
หกล้มเลือดออกรึเปล่า?
ผมไม่ได้ร้องไห้ทุกครั้งที่หกล้มสักหน่อย
ขอโทษครับ... ไม่มีอะไรหรอก
ก็แค่แดนนี่โกรธผมนิดหน่อย
ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่แดนนี่รักเธอมากนะจ๊ะ
เขาก็แค่กังวลมากไปหน่อยเพราะกลัวว่าจะเหมือนกับจีน
นี่โคลอี้เล่าเรื่องรัมสปริงกาให้ฟังที
อีกแล้วเหรอ? ชอบฟังจังนะเรา
053
ตอนนั้นพี่อายุ16
ถึงจะไม่เหมือนคนอื่นเท่าไหร่แต่พี่ก็เลือกเข้าเรียนโรงเรียนศิลปะในแมนฮัตตัน
โลกภายนอกเต็มไปด้วยสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจมากมาย
ทำให้คิดว่าจะต้องมีอะไรที่ตัวเองทำได้สักอย่างเพราะมีทางเลือกให้เดินหลากหลายเหลือเกิน
จนคิดว่าตัวเองสามารถทำได้ทุกอย่างอยากเป็นอะไรก็เป็นได้
แต่พอกลับมาถึงบ้านแดนนี่ก็เข้ามาสารภาพรัก
ตอนนั้นความสุขมันเปี่ยมล้นขึ้นมาเลยล่ะจ้ะ
...โคลอี้ชอบแดนนี่ที่ตรงไหนเหรอ?
หืมมก็ตรงที่เอาแต่ใจเหมือนเด็กๆล่ะมั้ง
เอ๋แดนนี่น่ะนะ? แต่เขาดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุดเลยนี่
ฮุฮุคนๆนั้นน่ะบางทีก็เอาแต่ใจแถมยังเห็นแก่ตัวอย่าบอกใครเชียว
เพราะแบบนั้นล่ะพี่ถึงได้ชอบ
โคลอี้ชอบอะไรแปลกๆดีจัง
แล้วตอนที่แดนนี่ขอแต่งงานพี่ก็ได้แต่คิดว่า
054
“อาสุดท้ายแล้วก็ต้องลงเอยแบบนี้สินะ
ฉันจะแต่งงานแล้วก็กลายเป็นคุณแม่มีลูกมีหลานแล้วใช้ชีวีตในหมู่บ้านนี้อย่างมีความสุข
จวบจนบั้นปลายชีวิต”
และตอนนั้นเอง
พี่ถึงไม่ลังเลเลยที่จะทิ้งโอกาสในโลกภายนอกทั้งหมดไป
เพราะชั่วขณะนั้นพี่ได้รับรู้
ว่าทำไมคนเราถึงได้รักกัน...ทำไมคนเราถึงได้บูชาความรักยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด...
นี่ธีโอดอร์
“ความรัก” น่ะสวยงามมากเลยนะจ๊ะ
อื้อผมรู้ครับ
เพราะผมก็...
ช่างสวยงาม
055
แต่มันก็....เป็นคำสาปที่สวยงามเช่นกัน
แหมตายจริง... ไม่ต้องระวังตัวแจขนาดนั้นก็ได้ครับ
ก็แค่เผลอตัวไปตามความอยากรู้อยากเห็นใช่ไหมครับ? ผมไม่โทษคุณหรอก
ว่าแต่คุณคาร์เตอร์
ผมสงสัยจังครับว่าเมื่อไหร่คุณจะกลับบ้านไปสักที?
...ก็ว่าจะวันนี้ล่ะนะแต่ก็...
กลัวว่าถ้ากะทันหันไปผู้ว่าจ้างจะ...
อาเวรแล้วไงโดนจนได้
งั้นเหรอครับ
ถ้างั้นจะกลับมาเที่ยวเมื่อไหร่ก็ได้นะ
พวกเราจะต้อนรับคุณเป็นอย่างดีถ้าคุณมาบ่อยๆธีโอดอร์ต้องดีใจมากแน่ๆ
ก็ตามนั้นล่ะแต่ถ้าหาก
056
คุณคิดที่จะพาธีโอกลับไปกับคุณด้วย...
คิดที่จะใช้ชีวิตที่เมืองนั้นด้วยกันตลอดไป
ผมจะไม่มีวันอภัยให้คุณเด็ดขาด
ประเดี๋ยวก่อนใช่ว่าจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศหรืออะไรสักหน่อยนี่
เมืองนั้นใกล้จะตายแค่มาเยี่ยมมาทักทายบ่อยๆ
ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ขนาดนั้น
นี่แดนนี่
ฉันก็คิดมาสักพักละแต่นายขี้ห่วงจนเกินเหตุไปหน่อยรึเปล่า...
ธีโอดอร์เป็นเด็กที่เหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆครับ
057
...นางฟ้า
เด็กคนนั้นน่ะไม่เหมือนใคร
ถึงจะโตแล้วนิสัยก็ไม่เปลี่ยนไปเลย
ทั้งโง่เขลาและใสซื่อรู้สึกขอบคุณต่อทุกสิ่งและภาวนาต่อพระเจ้าแทบทุกวัน
เขาต้องเกิดที่นี่ทำงานที่นี่
แต่งงานกับผู้หญิงที่นี่มีลูกและสิ้นลมหายใจที่นี่
แบบนี้สิถึงจะสมกับที่พระเจ้าอำนวยพรให้แก่เขา
นั่นน่ะไม่ใช่เรื่องให้นายตัดสินใจแทน...
เด็กคนนั้นควรที่จะใสซื่อต่อไป
ถูกที่แห่งนี้หล่อหลอมให้บริสุทธิ์ทั้งกายและใจคิดถึงแต่เรื่องดีๆมีความสุข
แต่แล้วทั้งหมดนั่นกลับโดนขโมยไป...
058
ไอ้การที่มีคนรักเป็นผู้ชายอะไรนั่นไร้สาระสิ้นดี
โสโครกที่สุด...!!
...พูดด้วยความโกรธแบบนั้นไม่กลัวทำผิดกฎของอามิชรึไง?
นั่นสินะครับ
แต่ว่าผมไม่ได้โกรธนี่เป็นการแนะนำต่างหาก
เพราะคุณไม่ได้รู้อะไรเลยนอกจากที่ธีโอเล่าให้คุณฟัง
แนะนำ? แหมแทบจะรอฟังไม่ไหวแล้วสิ
...เมื่อไหร่ที่รัมสปริงกาสิ้นสุดลง
059
พวกเราจะต้อง
ตัดสินใจเลือก“ทางแยก” ที่สำคัญมากที่สุดในชีวิต
ทางแยก...?
คุณคาร์เตอร์คุณน่ะใจดี
ใจดีจนทำให้เด็กคนนั้นเลือกที่จะไปกับคุณ
แต่เพราะแบบนั้น
คุณถึงพาธีโอไปด้วยไม่ได้
ในชีวิตของคนเราน่ะนะจะต้องมีหลายครั้งที่ต้องเลือกว่าจะไปต่อหรือว่ายอมแพ้
แต่ไม่ว่าจะเลือกอะไรก็ต้องมีชีวิตอยู่กับทางเลือกนั้นให้ได้
ทว่า...
พวกเราเหล่าอามิชนั้นไม่มีสิ่งที่หรูหราอย่าง“ทางเลือก” หรอกจ้ะ
โคลอี้...
ไม่ได้นะ...
060
ผู้หญิงจะ...
ปล่อยผม
ต่อหน้าคนอื่นไม่ได้
โธ่ธีโอดอร์อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ
พี่ไม่เป็นไรหรอกจ้ะพี่รักเค้ามากจริงๆ
นี่โคลอี้
ผมเอง
ก็มีคนแสนพิเศษที่หาใครมาแทนที่ไม่ได้ทั้งนั้น
งั้นก็ต้องเงยหน้าขึ้นสู้สิจ๊ะ
คนๆนั้น
คนๆนั้นน่ะ...
สู้ด้วยพลังทั้งหมดที่มี
061
แล้วจงใช้หัวใจเลือกเส้นทางของตัวเองซะนะ
ธีโอดอร์ตัวน้อยของพี่...
เมื่อไหร่ที่รัมสปริงกาสิ้นสุดลง
พวกเราจะต้องเลือกว่าจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในฐานะอามิช
หรือเลือกที่จะจากไป
ถ้าเลือกอย่างหลังคนที่ศรัทธากับชีวิตในโลกภายนอกนั่น
จะต้องตัดขาดกับชุมชนกับญาติพี่น้องห้ามกลับมาที่บ้านเกิดเมืองนอนอีกตลอดชีวิต
ไม่ต่างจากการเนรเทศตลอดกาล
062
ทั้งครอบครัวที่รักทั้งบ้านเกิดแสนสำคัญ
อนาคตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสงบสุขที่ควรได้รับจากที่นี่จะต้องหายไปทั้งหมด
“พวกเรามาอยู่ด้วยกันตลอดไปเลยนะครับ”
นี่แหละคือรัมสปริงกาคุณคาร์เตอร์
รู้อย่างนี้แล้วยังจะกล้าพรากธีโอไปจากพวกเราอยู่ไหม?
063
ถุย
...น่าขยะแขยง
กลิ่นบุหรี่สินะ...ไม่รู้ว่าธีโอชอบไปได้ยังไง
ชั่วชีวตินี้คงไม่มีวันเข้าใจหรอก
...ได้โปรด
อย่าพรากครอบครัวของผมไปอีกเลย
064
“จีนเป็นพี่ชายของแดนนี่น่ะแต่ตอนนี้ไม่อยู่ที่หมู่บ้านนี้แล้ว”
“เพราะผมไม่อยากมีชีวิตและจากไปในที่แห่งนี้โดยที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกใบนี้เลย”
ผมขออธิษฐานให้พระเจ้าอำนวยพรแก่คุณบ้างนะครับคุณคาร์เตอร์
ความคิดเห็น