ลำดับตอนที่ #200
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #200 : Hunter X Hunter
{ DAY 7 }
"เฮ้อ....เหนื่อยชะมัด...."
หลังจากเหนื่อยมาทั้งวันในที่สุดก็ได้กลับมาถึงบ้านอันแสนอบอุ่นเสียที
โลกภายนอกนั้นช่างแสนวุ่นวาย ไม่ว่าจะเป็นการจับภูติหรือการเล่าเรื่องสยองขวัญ 100 เรื่องก็น่าเหนื่อยใจพอๆกัน
"จะเก็บเอามาฝันไหมเนี่ย?"
นอกจากจะต้องระวังตัวไม่ให้ถูกภูติจับได้ ยังต้องดูแลรักษาสุขภาพจิตไม่ให้เสียอีก ทำให้ตอนนี้รู้สึกอายุตัวเองลดลงไป 2-3 ปี
"ถึงจะคิดฟุ้งซ่านไปมันก็เท่านั้นสินะ เฮ้อ"
เมื่อระบายลมหายใจออกมาก็ทำให้หัวเย็นลงเล็กน้อย ใช่แล้วล่ะ ถึงจะคิดมากไปมันก็ไม่ได้ขึ้นมา สู้เอาแรงเก็บไว้ใช้สู้ต่อพรุ่งนี้ดีกว่า
"ฝรุ่บ"
ปิดไฟเรียบร้อยเตรียมตัวจะเข้านอน
ถึงจะไม่อยากคิดว่าวันพรุ่งนี้จะต้องมานั่งปวดหัวกับเรื่องภูติอีกก็เถอะ...
ว่าแล้วก็จัดหัวให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะค่อยๆหลับตาลง
"ซ่าาา"
ยามเมื่อเปลือกตาได้ปิดสนิท สื่งที่เห็นคือความมืดมิด
ทว่าไม่นานนักก็ปรากฎเส้นสีขาวพาดทับความมืดคลับคล้ายคลับคลากับหน้าจอโทรทัศน์ที่สัญญาณไม่ดี
หรือว่านี่จะเป็นสิ่งที่เขาเรียกว่าปรากฎการณ์เอนโทปิค? ....ว่าเข้าไปนั่น ไม่ได้ใกล้เคียงเลยไม่ใช่หรือไง
แสงสีขาวแล่นวูบวาบผ่านตาอยู่ชั่วขณะใหญ่ๆ
ก่อนที่ความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลจะวูบไป
"ที่นี่มัน...."
เมื่อรู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตนเองมาอยู่ที่เขตย่านชุมชนเก่าของเมย์เซน
สองข้างทางที่เต็มไปด้วยบ้านเรือนเก่าๆชวนคร่ำครึกลับดูน่าหดหู่มากขึ้นไปอีกในยามดึก
หลังจากมองภาพเบื้องหน้าอยู่เนิ่นนานแล้วสมองก็เริ่มประมวนผล
เมื่อสักครู่เหมือนกำลังนอนหลับอยู่ที่ห้องนี่นา?
หรือนี่จะเป็นความฝัน? ช่างเป็นฝันที่ประหลาดนัก หรือว่าจะเก็บเอาเรื่องน่ากลัวมาฝันจริงๆกันเนี่ย?
แต่ว่า...ช่างเป็นความฝันที่เหมือนจริงเหลือเกิน
ทันใดนั้นความรู้สึกชวนขนหัวลุกก็แล่นปราดเข้ามาทั่วบริเวณอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
ภาพเบื้องหน้าบิดเบี้ยวและเต็มไปด้วยไอสีดำอันน่าอึดอัด
รู้สึกถึงลมหายใจของตนเองที่ค่อยๆแผ่วลงทีละน้อยจนอ่อนระริน
แม้ว่าส่วนลึกในจิตใจจะสั่งให้รีบวิ่งหนีออกไปจากที่ตรงนี้เสีย แต่ร่างกายกลับไม่ยอมทำตามคำสั่ง
ทั่วทั้งร่างหยุดนิ่งไม่ไหวติง ประดุจโดนอำนาจอะไรสักอย่างตึงไว้
"แซ่ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
เสียงเหมือนเสียงพึมพำซ้ำๆดึงขึ้นมา พร้อมๆกับไอมืดที่เริ่มแน่นหนาขึ้น
เสียงพึมพำนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ
...มีบางอย่างกำลังมาทางนี้!!!?
ร่างสีดำร่างหนึ่งปรากฎให้เห็นแก่สายตา
เสียงรอบข้างดังขึ้นจนแทบปวดหู
มันเป็นเสียงของคน.... เสียงของคนนับร้อยนับพันคนกำลังพึมพำถี่ๆจนไม่อาจฟังออกว่าพูดอะไร
เสียงนั้นทวีความรุนแรงขึ้นจนต้องรีบเอามืออุดหู
ร่างควันสีดำนั้นค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้ๆก่อนจะหยุดลงที่ตรงหน้า
ดวงตาสีแดงนั้นจ้องมองลงมา ราวกับค่อยๆดูดกลืนวิญญาณ
จนกระทั่งความเย็นยะเยือกค่อยๆเข้ามาเกาะกุมทั่วทั้งร่างกาย
ทันใดนั้นก็พลันมีแสงสีขาวสว่างวาบจนทำให้ตาพร่า
ร่างสีดำนั้นหายไปแล้ว พร้อมๆกับสติที่ค่อยๆดับลงไปอีกครั้ง
.......................................................................
..............................................
..........................
...............
......
..
".....สิ"
"....ตื่นสิ"
"......................."
"บอกว่าให้ตื่นได้แล้ว!!"
เสียงที่ดังแทรกขึ้นมามาพร้อมกับความเจ็บปวดอย่างเหลือแสนที่หัว
ร่างกายสะดุ้งสุดตัวก่อนจะลืมตาโพลงมองคนที่เพิ่งทำร้ายร่างกายของตัวเองมาหมาดๆ
เด็กสาวผู้มีหูและหางจิ้งจอกสีขาวที่จำได้ว่าอยู่ในศาลเจ้ากำลังมองตรงมา... ในมือถือค้อนไม้เล็กๆอันหนึ่ง
"เธอ...."
ยังไม่ทันได้ต่อว่าอะไร เด็กสาวแสนสวยผู้นั้นก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน
"แหมๆตายจริง คราวที่แล้วเพิ่งพูดอยู่หยกๆว่ามาตอนมีชีวิตอยู่ แต่คราวนี้มาในร่างวิญญาณแถมยังถูกกินไปครึ่งนึงเชียวนะ"
"หา?"
ด้วยความงุนงงจึงรีบก้มสำรวจร่าง ก่อนจะเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
ร่างกายบางใสไม่ต่างจากเยื่อจนแทบจะมองทะลุผ่านไปได้ ราวกับวิญญาณไม่ผิดเพี้ยน
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!?"
"รู้สึกว่ามนุษย์อย่างพวกเจ้าจะเรียกกันว่าปรากฎการณ์วิญญาณออกจากร่างนะ" เด็กสาวยิ้มนิดๆ
"แต่ไม่ต้องห่วง ผ่านไปสักพักหนึ่งก็กลับร่างได้แล้วล่ะ"
ได้ยินดังนั้นก็ลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ถ้าไม่ได้ยินประโยคต่อมา....
"แต่อีกครึ่งของวิญญาณเจ้าที่ถูก『มารกระจก』กินไปข้าคงจะช่วยอะไรไม่ได้ เอาเถอะ อย่างมากก็แค่อายุขัยลดลงสัก 50-60 ปีเท่านั้นเอง"
เสียงรอบข้างดังขึ้นจนแทบปวดหู
มันเป็นเสียงของคน.... เสียงของคนนับร้อยนับพันคนกำลังพึมพำถี่ๆจนไม่อาจฟังออกว่าพูดอะไร
เสียงนั้นทวีความรุนแรงขึ้นจนต้องรีบเอามืออุดหู
ร่างควันสีดำนั้นค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้ๆก่อนจะหยุดลงที่ตรงหน้า
ดวงตาสีแดงนั้นจ้องมองลงมา ราวกับค่อยๆดูดกลืนวิญญาณ
จนกระทั่งความเย็นยะเยือกค่อยๆเข้ามาเกาะกุมทั่วทั้งร่างกาย
ทันใดนั้นก็พลันมีแสงสีขาวสว่างวาบจนทำให้ตาพร่า
ร่างสีดำนั้นหายไปแล้ว พร้อมๆกับสติที่ค่อยๆดับลงไปอีกครั้ง
.......................................................................
..............................................
..........................
...............
......
..
".....สิ"
"....ตื่นสิ"
"......................."
"บอกว่าให้ตื่นได้แล้ว!!"
เสียงที่ดังแทรกขึ้นมามาพร้อมกับความเจ็บปวดอย่างเหลือแสนที่หัว
ร่างกายสะดุ้งสุดตัวก่อนจะลืมตาโพลงมองคนที่เพิ่งทำร้ายร่างกายของตัวเองมาหมาดๆ
เด็กสาวผู้มีหูและหางจิ้งจอกสีขาวที่จำได้ว่าอยู่ในศาลเจ้ากำลังมองตรงมา... ในมือถือค้อนไม้เล็กๆอันหนึ่ง
"เธอ...."
ยังไม่ทันได้ต่อว่าอะไร เด็กสาวแสนสวยผู้นั้นก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน
"แหมๆตายจริง คราวที่แล้วเพิ่งพูดอยู่หยกๆว่ามาตอนมีชีวิตอยู่ แต่คราวนี้มาในร่างวิญญาณแถมยังถูกกินไปครึ่งนึงเชียวนะ"
"หา?"
ด้วยความงุนงงจึงรีบก้มสำรวจร่าง ก่อนจะเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
ร่างกายบางใสไม่ต่างจากเยื่อจนแทบจะมองทะลุผ่านไปได้ ราวกับวิญญาณไม่ผิดเพี้ยน
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!?"
"รู้สึกว่ามนุษย์อย่างพวกเจ้าจะเรียกกันว่าปรากฎการณ์วิญญาณออกจากร่างนะ" เด็กสาวยิ้มนิดๆ
"แต่ไม่ต้องห่วง ผ่านไปสักพักหนึ่งก็กลับร่างได้แล้วล่ะ"
ได้ยินดังนั้นก็ลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ถ้าไม่ได้ยินประโยคต่อมา....
"แต่อีกครึ่งของวิญญาณเจ้าที่ถูก『มารกระจก』กินไปข้าคงจะช่วยอะไรไม่ได้ เอาเถอะ อย่างมากก็แค่อายุขัยลดลงสัก 50-60 ปีเท่านั้นเอง"
อายุขัยลดลง!? หมายความว่ายังไง แล้วไอ้มารกระจกเนี่ยมันคือตัวอะไร เจ้าควันดำนั่นน่ะเรอะ??
"ข้าไม่คิดจะบอกอะไรกับคนที่แอบเข้ามาสำรวจบ้านข้าอย่างไม่ได้รับอนุญาตหรอกนะ"
เธอทักขึ้นอย่างรู้ทัน ไม่สิ... อาจจะโดนอ่านใจเข้าแล้วก็ได้!?
"เว้นเสียแต่ เจ้าจะมีสิ่งแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม...."
========================================================
ผู้ที่หาญสาบสูญ
|
1. Kazania ::ยุงเยอะง่ะ TOT (คาร์ซาเนียร์ เดอ. โบรอนซาร์) |
|
|
คุกฝ่ายเอ็กโซซิสต์
|
1. Dark Love : ความรักที่เจ็บปวด (Canzoni di morte)
2. The Great Devil [King Lucifer 2] (ลูซิเฟอร์ ดาร์คเนส คาดิออส) 3. ChenWin Avian Diagolas (เชนวินด์ ดิ ไนท์แมร์) 4. [yume] solitary◆Alone (อายูมะ มาซาโตะ) 5. akariyakami (อาคาริ คอนฟิเนอร์ ยาคานามิ) |
========================================================
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น