ลำดับตอนที่ #199
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #199 : ิ
ศาลเจ้าคิทซึเนะบิ (โยรุ)
"อา...."
เมื่อได้สติก็พบว่าตนเองได้หวนกลับมาสู่สวนดอกไม้อีกครั้ง
ทว่าบรรยากาศที่แปลกไปกลับทำให้รู้สึกขนลุกไปทั่วทั้งตัว
เหตุใดจึงเป็นเวลากลางคืนไปได้กัน?
พลันสมองก็ย้อนนึกถึงร่างปริศนาภายใต้หน้ากากจิ้งจอก
"ตามมาสิ"
เสียงนั้นยังคงดังก้องไม่จางหาย แม้จะไม่สัมผัสถึงเจตนาร้ายใดๆที่แฝงอยู่ในน้ำเสียงนั้นก็ตาม
แต่ก็ไม่อาจสลัดออกจากหัวได้เลย...
หลังจากตบน้ำตนเองเบาๆเพื่อเรียกสติ ก็ได้ตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในตัวศาลเจ้าอีกครั้ง
ทางเดินขึ้นเนินอันแสนคุ้นตา ทว่าในยามนี้กลับทำให้รู้สึกอึดอัดจนหายใจลำบาก
บิดเบี้ยว...บิดเบี้ยว...บิดเบี้ยว....
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความมืดหรือสิ่งอื่นใด ที่ทำให้ตามองต้นไม้ใบหญ้าบิดเบี้ยวและหมุนวนไปอย่างน่ากลัว
แต่ละก้าวที่ค่อยๆขึ้นเนินนั้น...รู้สึกหนักอึ้งเหลือเกิน...
ในที่สุดก็เดินขึ้นมาจนถึงตัวศาลเจ้า
' ไม่ชอบมาพากลเอาเสียเลย '
แม้จะประดับไปด้วยโคมไฟคอยส่องแสงสว่าง แต่ก็ไม่อาจกลบบรรยากาศแปลกๆที่ลอยออกมาได้
เสียงกระพรวนมากมายตอนนี้ได้เงียบเสียงลงแล้ว ยามนี้มีเพียงเสียงลบกรีดร้องหวีดหวิวชวนใจหายเท่านั้น
ด้านในตัวศาลเจ้าไร้วี่แววผู้คน
ความเงียบโรยตัวอยู่เนิ่นนานจนแทบจะได้ยินเสียงหัวใจของตนเองดังก้อง จะกระทั่ง...
"เอี๊ยด...."
เสียงเหมือนประตูไม้ถูกเปิดออกดังขึ้นทำให้รีบหันไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว เหมือนจะมาทางเขตที่พักอาศัยนะ
ประตูถูกเปิดอยู่!?
เห็นดังนั้นจึงรีบสาวเท้าเข้าไปด้านในอย่างไม่รีรอ
โถงทางเดินภายในเขตที่พักอาศัยยังคงไม่มีใคร
จะมีก็เพียงแต่ความมืดและความเงียบ
ไม่มีแม้กระทั่งเสียงพูดคุย ไม่มีแม้กระทั่งเสียงหายใจ
เมื่อมองซ้ายมองขวาดูต้นทางแล้ว จึงได้ตัดสินใจเลื่อนประตูกระดาษออก
"ครืดดดดดด"
"อา...."
เมื่อได้สติก็พบว่าตนเองได้หวนกลับมาสู่สวนดอกไม้อีกครั้ง
ทว่าบรรยากาศที่แปลกไปกลับทำให้รู้สึกขนลุกไปทั่วทั้งตัว
เหตุใดจึงเป็นเวลากลางคืนไปได้กัน?
พลันสมองก็ย้อนนึกถึงร่างปริศนาภายใต้หน้ากากจิ้งจอก
"ตามมาสิ"
เสียงนั้นยังคงดังก้องไม่จางหาย แม้จะไม่สัมผัสถึงเจตนาร้ายใดๆที่แฝงอยู่ในน้ำเสียงนั้นก็ตาม
แต่ก็ไม่อาจสลัดออกจากหัวได้เลย...
หลังจากตบน้ำตนเองเบาๆเพื่อเรียกสติ ก็ได้ตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในตัวศาลเจ้าอีกครั้ง
ทางเดินขึ้นเนินอันแสนคุ้นตา ทว่าในยามนี้กลับทำให้รู้สึกอึดอัดจนหายใจลำบาก
บิดเบี้ยว...บิดเบี้ยว...บิดเบี้ยว....
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความมืดหรือสิ่งอื่นใด ที่ทำให้ตามองต้นไม้ใบหญ้าบิดเบี้ยวและหมุนวนไปอย่างน่ากลัว
แต่ละก้าวที่ค่อยๆขึ้นเนินนั้น...รู้สึกหนักอึ้งเหลือเกิน...
ในที่สุดก็เดินขึ้นมาจนถึงตัวศาลเจ้า
' ไม่ชอบมาพากลเอาเสียเลย '
แม้จะประดับไปด้วยโคมไฟคอยส่องแสงสว่าง แต่ก็ไม่อาจกลบบรรยากาศแปลกๆที่ลอยออกมาได้
เสียงกระพรวนมากมายตอนนี้ได้เงียบเสียงลงแล้ว ยามนี้มีเพียงเสียงลบกรีดร้องหวีดหวิวชวนใจหายเท่านั้น
ด้านในตัวศาลเจ้าไร้วี่แววผู้คน
ความเงียบโรยตัวอยู่เนิ่นนานจนแทบจะได้ยินเสียงหัวใจของตนเองดังก้อง จะกระทั่ง...
"เอี๊ยด...."
เสียงเหมือนประตูไม้ถูกเปิดออกดังขึ้นทำให้รีบหันไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว เหมือนจะมาทางเขตที่พักอาศัยนะ
ประตูถูกเปิดอยู่!?
เห็นดังนั้นจึงรีบสาวเท้าเข้าไปด้านในอย่างไม่รีรอ
โถงทางเดินภายในเขตที่พักอาศัยยังคงไม่มีใคร
จะมีก็เพียงแต่ความมืดและความเงียบ
ไม่มีแม้กระทั่งเสียงพูดคุย ไม่มีแม้กระทั่งเสียงหายใจ
เมื่อมองซ้ายมองขวาดูต้นทางแล้ว จึงได้ตัดสินใจเลื่อนประตูกระดาษออก
"ครืดดดดดด"
ภายในตัวห้องกว้างขวางว่างเปล่าไม่มีเครื่องเรียนแม้แต่ชิ้นเดียว
แต่ห้องที่อยู่ถัดไปกลับมีแสงสว่างอยู่!?
ห้องห้องนี้ถูกจัดไว้เรียบๆทำให้รู้สึกผ่อนคลาย
สูดลมหายใจเข้าออกลึกๆเพื่อดับความว้าวุ่นในจิตใจ
และเมื่อคิดถึงภารกิจที่ได้รับมอบหมายมาแล้วจึงได้ลงมือสำรวจห้องในทันที
"ฝรุ่บ!!"
ทันใดนั้นไฟในตะเกียงก็ดับวูบ
ปรากฎเป็นคำสี่คำทอแสงเรืองขึ้นมาบนอากาศราวกับใช้เวทมนต์
"จิตวิญญาณ...ไฟ...ความลับ....เบื้องหลัง..."
หมายความว่าอย่างไรกัน?
กลับ
.......................................................................................................................
cinna mon
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น