ป่วนใจนัก เมื่อรักสาวติสท์

 

            ตลอดสามสิบห้าปีที่ต้องใช้ชีวิตอยู่กับความรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งไร้ค่า  ไร้ความหมาย  ทำให้เขากลายเป็นคนเย็นชา  ไม่ชอบพูดมากไม่สุงสิงกับใคร  ไม่เคยยิ้มแย้ม  และไม่เคยคิดจริงจังกับผู้หญิงคนไหน  จนมาถึงวันที่ได้พบกับยัยเด็กบ้ารุ้งกินน้ำ  ความเปิ่นโก๊ะชั่งเจรจาของเธอทำให้เขาขาดเธอไม่ได้  อย่างที่ไม่รู้ตัว   
 

                                         ****************
                สวัสดีท่านผู้อ่านและท่านที่แอดนิยายเรื่องนี้เป็น Favorite  ทุกท่านต้องขอโทษที่จู่ๆก็ลบนิยายออกไป  โดยไม่ได้บอกกล่าว  เป็นเพราะไรท์เตอร์เพิ่งเข้ามาเล่นเด็กดีได้ไม่นานเลย ไม่ค่อยเข้าใจการใช้ระบบ  พอลบนิยายออก  ทั้งคนที่เคยติดตามและคอมเม้นต่างๆก็หายหมด 
                 เหตุผลที่ลบนิยายก็คือยังไม่พอใจกับการเขียนของตัวเองเท่าไหร  เลยเอากลับมารื้อใหม่หมดตั้งแต่ต้น  หวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านที่เคยติดตามเรื่องนี้จะกลับมาอ่านใหม่  อยู่ติดตามกันไปจนจบ  ถึงจะไม่มากไม่มายแต่ทุกท่านคือกำลังดีค่ะ 
ป.ล.  ชอบไม่ชอบยังไงก็ช่วยฟากข้อความเพื่อเป็นกำลังใจให้ขักเขียนหน้าใหม่คนนี้ด้วยนะคะ^^

                                                       "A BIENTOT"