คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : c h a p t e r ; 6 - P a i n t -
Paint
กลิ่นแอล์กอฮอร์คละคลุ้มไปทั่วห้อง ร่างบางมองดูร่างสูงที่นอนแผ่หลาอยู่บนโซฟา ชางมินได้แต่คิดว่าทั้งๆที่แจจุงกลับมาก่อนก็ไม่รู้จักจัดการตัวเองให้เรียบร้อย มาเป็นภาระของคนที่มาใหม่อีก ร่างบางที่ไม่ได้ได้ดื่มจนขาดสติเดินเข้าไปในห้องของร่างสูง หยิบหมอนและผ้าห่มผืนหนามาจัดการคนที่แผ่บนโซฟา
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีก็คิดว่าตัวเองควรจะนอนได้แล้ว มันปาเข้าไปตี 4 กว่าแล้วนิ
.
.
.
.
.
“อืม” เสียงครวญในลำคอเพราะอาการแฮงค์หนักจากเมื่อคืน ร่างสูงล้มตัวลงอีกครั้งหลังจากพยายามจะพยุงตัวเองขึ้นมา แจจุงเห็นร่างบางนั้นเดินออกมาจากห้องนอน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมองดูร่างสูงด้วยสายตาว่างเปล่า ขาเรียวยาวพาตัวเองรีบเดินออกจากห้องไปไม่กล่าวอะไร
เมื่อร่างสูงได้สติครบท้วน รู้สึกถึงหมอนและผ้าห่มที่ตัวเองใช้… ร่างสูงไปที่ห้องครัวเพราะไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า ตื่นมาก็เที่ยง กับข้าววางไว้บนโต๊ะสองสามอย่าง แจจุงเดาได้ไม่ยากว่าใครเป็นคนทำ …โทรศัพท์เครื่องบางส่งเสียงดังไปทั่วห้อง มือขาวคู่นั้นรีบไปรับโทรศัพท์ของตนเอง
“ว่าไงไอ้ยูชอน”
“เออ กูลืมไปเลย เดียวกูไปละ”
“เออๆๆๆ มึงก็ดื่มพอกับกูอะแหละ”
“มีกึมอยู่ด้วยหรอ? งั้นเดียวกูรีบไป”
แจจุงวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะกินข้าว พยายามเร่งรีบที่สุดเพราะคนรักของตนเองรออยู่กับเพื่อนสนิทที่โรงเรียน ทั้งที่นัดกันตอนเที่ยงกับห้องว่าจะมาช่วยกันมาทำงานของบ้านผีสิงให้งานรร.
.
.
.
.
.
.
“ชางมิน นายผสมสีม่วงเข้มๆให้หน่อยสิ” ชางมินรับกระป๋องสีมาไว้ในมือ ดวงตาเพ่งพินิจมองไปในสีทั้งคู่สลับกันไปมา มือเรียวเอียงกระป๋องเทเข้าใส่กระป๋องที่รองรับไว้ มือเรียวยาวคว้าพู่กันขนาดใหญ่มาคนเข้าด้วยกัน
“ได้แล้ว คยู” คยูรับกระป๋องสีนั้นมาไว้ในมือ แล้วส่งให้ยูชอน “ทาผนังตรงส่วนนั้นอะ” ยูชอนคว้ากระป๋องสีนั้นไว้แล้วเริ่มลงทาใกล้ๆกับชางมิน
“ชางมิน ฉันมีเรื่องจะถาม” ยูชอนที่ปกติไม่เคยคุยกับชางมินเลยด้วยซ้ำ แต่ครั้งนี้เค้าทนเก็บความยากรู้ไม่ไหว เอ่ยถามคำถามที่อัดอั้นไว้ตั้งแต่เมื่อคืน มาตัดสินใจถาม ชางมินที่หันหลังให้เขากำลังวาดรูปอยุ่
“อะไร” ชางมินถามเสียงเรียบๆ สายตาจดจ้องไปที่แผ่นกระดาษพื้นหลังที่จะใช้ในงาน
“นายเกี่ยวอะไรกับจินกันแน่ ?”
“จินงั้นหรอ…”
“ก็แก๊งนั้นไง” ชางมินหยุดชะงักเพียงชั่วครู่ มือเรียวเริ่มวาดงานศิลปะอันน่าสยดสยองของตัวเองต่อไป
“แก๊งไหน ?”
“ก็แก๊งที่ซองมิน อยู่ไงละ”
“อ่อ…พวกนายเรียกฉันว่าจินงั้นหรอ” ร่างบางวางพู่กันลงบนโต๊ะเรียน สายตาสำรวจงานศิลปะของตนเอง หลุมดำที่เหมือนหน้าของคนกำลังกรีดร้อง ทำให้ยูชอนขนลุกไม่น้อย แต่ก็ยังถามต่อไป
“ตกลงว่าไง ?” ยูชอนเริ่มจับสังเกตุตัวเองได้ว่ามือของเขาเริ่มสั่น ชางมินที่ยืนกอดอกหันไปเหลียวหลังมองยูชอนเพียงนิดหน่อย กับแบล็คกราวด์ข้างหลังชางมินทำให้ยูชอนกลัวไม่น้อย
“ก็แค่เพื่อนเก่า เพื่อนสนิท สมัยม.ต้น”
“นายเนี้ยนะ”
“แล้วแต่นายจะคิดเถอะ ยูชอน” ชางมินเดินออกมาจากตรงนั้นโดยไม่ได้เอ่ยอะไรอีก และถึงถามมากกว่านี้เขาก็ไม่เลือกที่จะตอบอยู่ดี เขาไม่ชอบจะให้ใครพูดถึงเรื่องเพื่อนเก่ามากนัก
.
.
.
.
.
“มาแล้วๆ” แจจุงเดินเข้ามาในห้อง เป็นที่จับตาของใครหลายๆคน บางคนก็ยิ้มให้เป็นการทักทาย ยูชอนที่เห็นว่าเพื่อนมาแล้วก็รีบผลักให้ไปหามีกึมที่นั่งรออยู่
“แจจุง มีกึมไม่อยากทำเลยอะ ขี้เกียจ อยากกลับบ้าน” มีกึมยื่นกระป๋องสีพร้อมพู่กันให้แจจุง
“เดียวแจจุงทำแทนเองก็ได้” แจจุงยิ้มให้คนรักอีกครั้ง แล้วเริ่มลงมือทำงานตรงหน้าหลังจากที่ได้รู้ว่าต้องทำอะไรบ้างจากมีกึม
ตกเย็น
ทุกคนในห้องส่วนมากกลับไปหมดแล้ว จะเหลือก็ไม่กี่คนที่ยังทำงานของตัวเองไม่เสร็จ แจจุงยังง้วนกับการเติมนี้นิดนั้นหน่อย และยังเหลืองานอีกกว่าครึ่งเพราะต้องทำงานในส่วนของสองคน ยูชอนลากลับบ้าน ส่วนมีกึมต้องกลับไปเพราะว่ามีธุระด่วน เหลืออยู่กับสามสี่คนในห้อง
ชางมินมองงานของตนเองอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเรียบร้อยดี แค่รอแห้ง ร่างบางอาสาไปซื้อน้ำผลไม้และเครื่องดื่มให้คนที่เหลืออยู่กิน เพราะท่างานจะอีกยาว
“พี่ชางมินนนน” มินโฮรุ่นน้องของชางมินก็เดินเข้ามาเจอโดยบังเอิญ
“หวัดดี มินโฮ”
“พี่ชางมินมาทำงานโรงเรียนหรอ?”
“ก็นะ นายละ?”
“ผมก็เหมือนกัน ของผมเสร็จหมดแล้วเหลือผมคนเดียวทั้งห้อง ตอนนี้กำลังจะกลับอะ” มินโฮช่วยชางมินถือเครื่องดื่มขึ้นห้อง
“ฉันถือเองได้ นายคงเหนื่อย กลับบ้านไปสิ”
“นี้พี่พูดเหมือนไล่ผมเลยนะ ผมไม่ไปหรอก ผมจะไปดูงานห้องพี่มั้งได้ข่าวว่าทำบ้านผีสิงนิ”
“ตามใจ” มินโฮยิ้มกว้างเมื่อได้รับคำอนุญาตจากชางมิน
เมื่อมาถึงห้องก็ปรากฏว่าเหลืออยู่แค่ 2 คนคือ คยู กับ แจจุง มินโฮยิ้มทักทายคนทั้งสองแล้วเลือกที่นั่งใกล้ๆกับชางมินที่นั่งมองงานตัวเอง ร่างบางยกเครื่องดื่มชาเขียวขึ้นดื่ม
“งานไหนพี่ทำอะ?” มินโฮเริ่มกวาดสายตามองไปรอบห้อง แล้วหันมายิ้มถามชางมิน
“….” ร่างบางใช้อีกมือที่ว่างจากการถือขวดน้ำ ชี้ไปที่งานของตัว
“สมเป็นพี่ชางมิน น่ากลัวชะมัด”
ตุบ
เสียงกำปั้นจากมือเรียวดังขึ้นเบาๆแต่ได้ความรู้สึกเจ็บจากมินโฮ ชางมินคงจะอยากแกล้งมินโฮนิดหน่อยเหมือนกัน
“เจ็บนะ เดียวเถอะ”
“ทำไม นายจะทำอะไรฉัน ?”
“ไม่รู้!” มินโฮสะบัดหน้าไปทางอื่น แจจุงมองคนทั้งคู่ทุกๆ 3 วินาทีก็ว่าได้ จะให้พูดตามตรงเค้าเองก็ไม่เคยเห็นชางมินในมุมนี้เหมือนกัน
“ฉันกลับละ ชางมิน บ๊ายบายมินโฮ” คยูลุกขึ้นยืนขึ้นหลังจากนั่งหลังคดหลังแข็งเตรียมงานมาตั้งแต่เช้า
“บ๊ายฮะ/บาย”
“แจจุง ทำงานให้เสร็จนะเว้ย!” คยูคยอนจะไปแล้วยังมิวายแอบจิกกัดคนที่ยืนระบายสีงานของตัวเองอย่างขมักเขม้น
“อืม!” แจจุงตอบกลับไปด้วยเสียงในลำคอ สายตาแอบเหลือบมองคนทั้งสองคนที่ตอนนี้เริ่มลุกออกจากที่ตัวเองนั่ง ไม่มีเสียงร่ำลาอะไร คนทั้งคู่ลุกออกตามคยูไปโดยไม่ได้เอ่ยอำลาอะไร
.
.
.
.
.
แจจุงที่เห็นว่าตกเย็นแล้ว ยังไงงานตัวเองก็ไม่เสร็จวันนี้แน่ๆ เพราะยังเหลืออีกเกือบครึ่ง เสียงเปิดประตูห้องทำให้เรียกความสนใจจากงานได้ไม่น้อย ยังจะมีใครมาอีก
ร่างบางสบตากับคนที่ยังอยู่ในห้อง แสงแดดสีส้มอ่อนยามเย็นกระทบเข้าตาจนทำให้ตาหยี ขาเรียวยาวรีบเดินไปหยิบกระเป๋าของตนเอง
“ยังไม่กลับอีกรึไง” เป็นแจจุงที่เอ่ยถามขึ้นมา
“ยัง”
“แล้วเมื่อกี้ลุกไปไหน?”
“ไปส่งมินโฮ”
“มันพิการรึไง ถึงต้องไปส่งมันด้วย”
“งานจะเสร็จรึยัง?” ชางมินเลือกที่จะไม่ตอบคำถาม เพราะไม่อยากต่อล้อต่อเถียง
“เหลืออีกครึ่งนึง”
“ช่วย”
ร่างบางวางกระเป๋าลงกับพื้นตามเดิม แล้วเดินตรงดิ่งมาที่แจจุง ก้มลงหยิบพู่กันอันที่ใกล้ที่สุด ตอนแรกแจจุงทำท่าจะปฏิเสธแต่เมื่อเห็นสายตาของชางมินที่วาวโรจน์เหมือนเด็กๆได้เล่นกล่องสีก็ทำให้ใจอ่อนลงง่ายๆ
“ทำอะไรบ้าง”
“ตรงนี้ทำแบบนี้ ตรงนี้ระบายสี…” แจจุงเริ่มอธิบายงานของเค้าให้คนข้างๆฟัง ชางมินมองตามมือแจจุงไปเรื่อยๆ ด้วยสายตาบางอย่างที่นอกจากเฉยชาแล้ว แจจุงมองชางมินตาไม่กระพริบ
“แค่นี้ใช่ไม ที่เหลือ?”
ชางมินหันไปถามแจจุง ร่างสูงรับหลบสายตาของชางมินไปทางงานของตนเองเสียดื้อๆ
“อะ..อืม แค่นี้ละ”
.
.
.
.
.
_________________________
talk ; อัพช้าอย่างมาก
ขอโทษรีดเดอร์ ไม่ว่างอย่างรุนแรง tt;
มาอัพให้แล้วนะค่ะ ;)
ความคิดเห็น