คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Hunbam 6 เดทของเรา.......พัง
Hunbam 6 เทอเรา.......พั
Mark BB : 'แบมแบมนายอยารับผิอบวามผิ ที่ลืมวันเิฮยอไหม พรุ่นี้เราไปเที่ยวันนะ อยู่้วยันทั้วัน เอัน 8 โม พี่ะไปรับที่ห้อ'
้อวามอมาร์ที่ส่มาให้แบมแบม ในะที่เ้าอเรื่อนั่มอ้อวามนั้นอยู่
BambamA1 : 'รับฮยอ แล้วมารับผมนะรับ '
๊อๆๆๆๆๆ
เสียเาะประูาผู้มาเยือนในเ้าวันหยุยามเ้าัึ้น ไม่นานนัประูนั้น็ไ้เปิออโยเ้าอห้อ
"วันนี้เราะไปที่ไหนันีรับฮยอ"แบมแบมเอยถามึ้น
"อยาไปที่ไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า"
"ไม่มีรับ แล้วแ่ฮยอเลย ผมยัไ็ไ้วันนี้ ให้ฮยอหนึ่วัน"แบมแบมยิ้มหวานให้ับนรหน้า วาเป็นประายที่เ็มไป้วยวามสใส
"ไ้สิ ั้น เ้านี้ไปิน้าว่อนแล้วัน แล้วเราไปที่ห้า A1ัน”แบมแบมพยัหน้าอบรับ
มาร์และแบมแบมเรียแท็ี่หน้าโรเรียนไปยัห้า A1 ที่อยู่ไม่ไลาัวโรเรียนมานั แ่เนื่อ้วยเวลานี้ห้ายัไม่เปิ มาร์เลยบอลุนับรถว่าให้อฝั่ร้ามเพื่อะหา้าวินัน่อน
ร้านอาหารื่อัในย่านนี้ ับรายารอาหารหลาหลายสัาิ
“อันยอ เมนูอาหารรับ” พนัานโ้้อนรับลู้าหน้าาี สอนที่โ๊ะ
“แบมแบมสั่เลยนะเอาอะไร”ในะที่มาร์พลิหน้าเมนูอาหารไปมา
“ผมเอาสปาเ็ี้ไส้รอหมูสไปี่รับ”แบมแบมส่ยิ้มให้ับพนัาน มาร์ปิเมนูอาหารล แบมแบมมอมาร์อย่าสสัย
“ทำไมรับฮยอ ฮยอไม่ินหรอ”
“ินสิ แ่สั่ให้หน่อย”มาร์ยื่นหน้าเ้าไปใล้ๆแบมแบม นแ้มอแบมแบมมีสีแเิึ้น สายาหวานเป็นประายที่ส่ให้น้อมัน่าูลึึ้ พนัานที่ยืนรอทัู้่สั่อาหารถึับยืนบิไปมาเนื่อาแอบเินสายาอมาร์เ่นเียวัน
แบมแบมพยายามเรียสิอัวเอลับมา้วยารหลบสายาอมาร์หันไปมอพนัาน “ั้นผมสั่สปาเ็ี้ไส้รอหมูสไปี่เหมือนผมให้แล้วันนะรับ เอาสอทีรับ”
“เรื่อื่มล่ะรับ”พนัานเอยถาม
มาร์ไม่อบไ้แ่ส่ยิ้มหวานให้แบมแบม พร้อมหยัิ้วให้ะที่พนัานถามถึเรื่อเรื่อื่ม
“ผมอน้ำเปล่า สอแ้วแล้วันรับ”พนัานทวนรายารอาหาร่อนโ้ให้อีหนึ่รั้
มาร์ยั้อมาที่แบมแบมอย่าไม่ละสายา แบมแบมทีู่เหมือนะอึอัพยายามมอไปที่้านนอร้านอาหาร่อนที่ะเอยึ้น
“ฮยอรับ ฮยอเลิ้อผมแบบนี้ไ้แล้ว ผมอึอั”แบมแบมหันมาสบานรหน้าที่เอาแ่้อเาอย่าไม่ละสายา
“ฮ่าๆๆ หรอ”มาร์เอามือึ้นมาับที่ริมฝีปาอเาลูบไปมา
“ฮยอ้ออย่าับะิน ผมั้นแหละ”
“แล้วินไ้ไหมล่ะ ำลัหิวพอีเลย”มาร์เอามือลูบไปที่ท้ออัวเอ
“ฮยอรับ ถ้าฮยอินผมฮยอมาอิ่มท้อหรอ ผมัวเล็ะาย”
“ถ้าไม่ไ้้อารอิ่มท้อ แ่้อารอิ่มใละมันะไ้ไหม”
“ฮยอผมว่า ยิ่พูผมยิ่”
“ฮ่าๆๆแบมแบมนี่ เ็น้อยริๆไม่เปลี่ยนเลย”มาร์พูแล้วเอามือยี้หัวนที่นั้ฝั่ร้าอย่าหมั่นเี้ยว
ไม่นานนัอาหารที่สั่็ไ้มาเสริฟที่โ๊ะ ทั้สอินอาหารไปุยันไป้วยอย่าสนุสนาน พอทานอาหารเสร็ทัู้่็ออาร้าน ในะารารรที่แออัหน้าห้าA1 แถวนั้นยัไม่มีสะพานลอยอี มาร์และแบมแบมยืนรอัหวะ้ามถนนอยู่ริมฟุบาท พร้อมับนทั่วไปเ่นัน
เมื่อรถเริ่มว่าัหวะที่พอะ้ามไปอีฝั่ไ้ มาร์เอื้อมมืออเามาับมืออแบมแบมไว้ โยที่แบมแบมรู้สึประหลาในิๆแ่็ไม่ไ้ ัืนหรือระุมือลับแ่อย่าใ ลับปล่อยให้นร่าสููมืออเาไปอย่า่ายาย
แบมแบมรู้สึว่าหน้าอเามันร้อนผ่าว ใเริ่มเ้นผิัหวะาที่เยเป็นพา้ามมาถึอีฝั่อห้า A1 เรียบร้อยแล้ว ็ไม่มีท่าทีที่มาร์ะปล่อยมือ แ่ลับเปลี่ยนาารับมือเป็นารประสานอนิ้วแ่ละนิ้วเ้า้วยันนแนบแน่นราวลับว่าเาะไม่มีวันปล่อยมือ้านี้ไปแน่นอน
มาร์ับแบมแบมเินับมือเ้ามาับนถึในห้าทั้สอไม่เสียใๆเล็ลอมาาปาอเาทั้สอ ทั้สอยัเินับมือันไปเรื่อยๆ นมาถึร้านไอศรีม
“ฮยอรับ ผมอยาินนี่”แบมแบมี้เ้าไปที่ร้านไอศรีมที่อยู่รหน้า
“ไ้สิ ไปัน” มาร์และแบมแบมเินเ้าร้านไป โยปิแล้วไปับสอนมัะนั่โ๊ะันนละฝั่แ่ราวนี้ทั้สอนลับนั่ฝั่เียวันแถมมาร์็ยัไม่ยอมปล่อยมือาแบมแบมเลย
“ฮยออบินรสอะไรรับ”
“แล้วแ่แบมแบมเลย”
“ไม่เอารับ ไม่เอาแบบนี้แล้ว ฮยอบอผมมาฮยออบรสอะไร”แบมแบมส่สายาน่ารัไปนทำให้นที่นั่อยู่้วยันเิอาารใสั่เล็น้อย
“็อโแลอ่ะ”
“ฮยอเป็นนหัวโบรานะรับ ี้เหาและอ่อนไหว”แบมแบมพูโยที่ไม่ไ้มอนที่ำลัสนทนา้วยเ้าัวับเหม่อมอออไปนอร้าน
“อะไรันนี่เป็นหมอูหรอ” มาร์ประหลาใับสิ่ที่ไ้ยิน
“เปล่ารับผมอ่านเอมา”แบมอบ้วยน้ำเสียเรียบๆ
“รับอะไรีรับ” เสียอพนัานที่มารับออเอร์
“เอา็อโแลันเย์ สอทีรับ”
“อบเหมือนันหรอ”
“เปล่ารับ ผมแ่อยา ินแบบฮยอูบ้า”แบมแบมส่ยิ้มหวาน และสายาอันสใสอเามาให้มาร์
ไม่นานนัไอศรีม็มาเสริฟพร้อมับผู้มาเยือนนใหม่
“อ้าวว่าไ มาร์นั่้วยนโ๊ะเ็ม อยาินไอศรีมพอี” เฮุนและอินที่เินมาาทาไหนไม่รู้ ัโผล่มาที่โ๊ะ มาร์ยัไม่อบอะไร แ่ไ้หันมอไปรอบๆร้านเห็นเห็นว่าไม่มีโ๊ะว่าแล้วริๆ
“ไ้ิ นั่” พอสิ้นเสียอมาร์ เฮุนไม่รอ้านั่ลที่โ๊ะทั้ที พร้อมึอินที่ยืนอยู่ให้นั่ล้วย
“น้อรับ เอาวนิลาสอทีนะรับ”เฮุนะโนบอพนัานที่ะเินเ้ามาหาเาที่โ๊ะพอี
“เฮ้ย ันไม่ิน”อินระแท้อศอเ้าไปที่แนอเฮุนหนึ่ที นทำให้ระเป๋าเินที่เฮุนถืออยู่ลไปใ้โ๊ะ
“ั้นเอาทีเียวรับ”พอพูบเฮุน็้มไปเ็บระเป๋าเินอเาทันที แ่สายาอเาันเห็น มืออนสอนที่นั่อยู่ฝั่ร้าอเาำลัสอประสานันอยู่ที่หน้าาอมาร์ เฮุน่อยๆเยหน้าึ้นมามอหน้าแบมแบมอย่า้าๆ พร้อมับมอมาร์สลับไปมา
“แบมแบม ไหนเอามือนนายึ้นมาูสิ”เฮุนพูึ้น แบมแบมส่มือให้เฮุนทั้สอมือโยมาร์ไ้ปล่อยมืออเาออาแบมแบม เฮุนับมือทั้สอ้าอน้อ ่อหน้าอทุนบนโ๊ะ
“มือนายนุ่มีนะ แบบนี้ะยอับล้อับันไหวหรอ นายน่าะทำให้มันหยาบหน่อยๆนะถึะี”เฮุนใ้มือถูหน้ามือและหลัมืออแบมแบมไปมาราวับะล้ารอยอะไรบาอย่า่อนหน้านี้ออ
“หรอรับ ผมพึ่เยไ้ยิน ฮ่าๆๆ”แบมแบมหัวเราะเบาๆับสิ่ที่เ้าไม่เยไ้ยินมา่อน
“อืม”เฮุนอบพร้อมส่สายาุนิๆไปที่แบมแบม
“เี๋ยวันไปเ้าห้อน้ำ่อนนะ แบมแบมไปไหม”มาร์ลุึ้นพร้อมถามแบมแบม
“ไม่รับ” แล้วมาร์็เินออาร้านไป
เฮุนมอ้าย มอวาแล้วหันไประิบับอิน
“ทำไมัน้อทำแบบนั้น้วย”อินถามึ้นสายาอเามอมาที่เพื่อนสนิทอย่าสสัย
เฮุน็ระิบ้าหูอินอีรั้ อินพยัหน้าอบรับ เฮุนลุึ้นแล้วเินไปับแนแบมแบม
“นายามันมา”แบมแบมถูเฮุนลาออมาาร้านแล้วรไปที่ลานอรถ
“ฮยอรับ ปล่อยรับผมเ็บ”แบมแบมเริ่มส่เสียโวยวาย
“.......”
“ฮยอะพาผมไปไหนรับ”
“.....”
“ผมมาับมาร์ฮยอนะรับ”
“ึ้นรถ”เฮุนผลัแบมแบมเ้าไปหารถุปเปอร์าร์ันหรู
“ไม่รับ ผมไม่ไป”
เฮุนเปิประูรถแล้วพยายามที่ะยัแบมแบมเ้าไปในรถอเา
“บอว่าให้ึ้นไป”แบมแบมเหมือนะสู้แรนัวสูว่าไม่ไ้ึ้อำใึ้นรถไปแ่โยี
เฮุนเินไปอีฝั่อรถ เ้าเปิประูรถสอัวเ้าไปแล้ว็รีบสาร์ทเรื่อรถไปทันทีราวันลัวว่านบอรถะวิ่หนีเาไปเฮุนับรถมุ่หน้าไปที่สนามบินอินอนทั้ที
ทาฝั่อมาร์ที่ลับมาาห้อน้ำเาพบเพียอินนั่อยู่ที่โ๊ะนเียว
“ไปไหนันหมล่ะ”
“ลับไปแล้ว เาฝาให้ันบอนาย ันไปล่ะ”อินลุึ้นเอามือบที่ไหล่อมาร์หนึ่ที่อนที่ะเินาไป
มาร์ไ้แ่ยืนัวสั่น้วยวามโรธ เาโทรศัพท์ไปหาแบมแบม แ่ไม่มีนรับสายอเาเลย เาเลยส่้อวามไปแทน
Mark BB : ‘แบมแบม เิอะไรึ้น’
สนามบินอินอน
“ฮยอรับ เราะไปไหน ผมไม่ไปนะรับ”
“ันะสอนนายถ่ายรูป”
“สอนที่โรเรียนไม่ไ้หรอรับ ฮยอะพาผมไปไหน”แบมแบมเริ่มโวยวายเพราะเริ่มัวว่ามัน้อมีอะไรไม่ธรรมาเิึ้นแน่ เาไม่วรอยู่ที่นี่แบบนี้
“เาะเู นาย้อไปที่นั้นับัน”
“แ่ผม......”
“หยุพู เลิบ่นสัทีนาย้อไป บนะ”
“ทำไม้อบัับผม้วย”แบมแบมพูเสียแ็
“ันไม่ไ้บัับ ันสั่นาย”เฮุนที่่อนหน้านี้พูเสียแ็ับผู้เป็นน้อ อนนีู้เหมือนะอ่อนลแ่วามเผ็ารยัที
“มันามันรไหนสั่ับบัับ ไปแล้วลับเลยใ่ไหมรับ”แบมแบมเริ่มอออาารอแเหมือนเ็
“เปล่า้าืน”
“แ่ผมไม่ไ้เอาอะไรมาเลยนะรับ”เริ่มโวยวายึ้นนเป็นพี่หันมอหน้า แ่็ยั่มอารม์ัวเอเอาไว้
“ันเอาเสื้อผ้าหลายัวใส่อัน็ไ้”
“แล้ว......”
“หยุเลิถาม”แน่นอนว่าอนนี้แผารวบุมอารม์พัเรียบร้อยแล้ว เสียที่แ็นนเป็นน้อ็เริ่มรู้สึลัวนไม่ล้าถารมอะไรอี่อไป
แบมแบมหยิบมือถืออัวเอมาูพบว่ามาร์โทรมาหลายสาย แล้วไ้เห็น้อวาม เฮุนเห็นแบมแบมที่ำลัอบลับอวามอมาร์อยู่ ็ปล่อยให้อบเสร็านั้น็หยิบมือถือามืออแบมแบมมา
“ฮยอะทำอะไร”แบมแบมเริ่มหัวเสียับอาารแปลที่เิึ้นอเฮุน เ
“ันะยึไว้นายะไ้มีสมาธิ ในารเรียนับัน” านั้นเฮุน็ับมือแบมแบมเินเ้าเทไปแล้วเินทาไปที่เาะเู
้อวามที่แบมแบมส่ถึมาร์
BambamA1 : 'ฮยอรับ อโทษนะรับ ผม้อไปเาะเูอนนี้ อโทษริๆนะรับ'
ความคิดเห็น