คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Hunbam 1 ให้ผมอยู่กับฮยองได้ไหม
Hunbam 1 ให้ผมอยู่ับฮยอไ้ไหม
.สนามบินอินอน
“อันยอ มาร์ฮยอ~~~~ ผมมาแล้วรับ รอนานไหม” เ็ผู้ายัวเล็โ้ทัทาย รุ่นพี่ที่ยืนรอเาอยู่ที่สนามบิน
“ไม่นานเท่าไหร่หรอ เหนื่อยไหมินไรยั” มาร์พูพร้อมับลูบไปที่ไหล่สอ้าเ็ผู้ายัวเล็
“ยัเลยรับ หิวะแย่ (เ็ผู้ายัวเล็เอามือลูบลไปที่ท้ออเาเบาๆ อย่าน่าเอ็นู) แ่ผมื้อเบนโะมาฝาฮยอ้วยนะรับ” เ็ผู้ายัวเล็พู พร้อมหยิบนมวอสีแออมาาระเป๋า
“ว้าว เยี่ยมไปเลย ไปเถอะพวฮยอนายำลัรอนายอยู่ที่หอ"
“รับ ผมอยาเอพวฮยอะแย่อยู่แล้ว”
สวัสีรับ ผมแบมแบมนะรับผม มาาแทุรับพึ่ลเรื่อสๆร้อนๆวันนี้ผมะไ้ไปอยู่ในโรเรียน็อโ โรเรียนนี้ะมีหอพัให้นัเรียนทุนโยะแบ่ออเป็น 2 ฝ่าย ฝ่ายทาเหนือือหอมาสอหอนี้ะมีสมาิEXOเป็นนูแล พวเา่อน้าะโเ่นมาในโรเรียนมีแ่พวเรียนเ่หัวระทิ พวที่ทำุประโยน์่าๆให้โรเรียนมัะไ้อยู่ที่หอนั้น
ส่วนฝ่ายทาใ้ือหอพัหอัี้ ะมีพวGOT 7 อยูแลอยู่หอนี้ไม่้อให้เล่าถึุามวามีเพราะแทบ้นหายัไ็ะไม่เอเลย โยส่วนมาหอพันี้มัะเป็นหอที่อยสร้าปัหา ให้หอมาสออยู่เสมอ
โยเพาะ ประธานหอ เบี มัะพาลูหอไปสร้าวามวุ่นวายในมาร์เ็อยู่บ่อยๆแล้ว็้อาม ประธานหอมาสออย่าูโฮมาัารปัหาให้อยู่เสมอ พู่ายๆ อีหอนึสร้าปัหาอีหอนึมาเ็บวาให้ แ่ไม่้อห่วว่าสอหอนี้ะไม่ถูัน มันเป็นเรื่อที่แปลมา พวเาับเ้าันไ้ีนน่าประหลาใ นถึวันนี้…….
“ว้าว แบมแบม เ็น้อยอัน”แ็สันวิ่มาระโอแบมแบมเมื่อเห็นน้อเินลมาารถ
“โอ้ย ว้าว อันยอ อันยอ”เพราะแ็สันอน้อะแน่น น้อถึทำไ้แ่พยัหน้าเหล่าฮยออเาที่มีรอรับหน้าหอ
“ว่าไแบมแบม ิน้าวมายัเ้า้าในเถอะ ้านอหนาวะาย ่วยาหนูยอัน้วย”เบีเอยทั พร้อมับี้นิ้วให้เหล่าฮยอทั้หลาย่วยันยอเ้าหอ
“มาร์พาแบมแบมไปที่ห้อ้วย นีุ่แ”เบียื่นุแที่มีัีุ้๊าประำหอให้
“ัวแทนแบมแบม ัวนี้หรอ น่ารัีแฮ่”มาร์รับมาพร้อมับอมยิ้มเมื่อเห็นัี้แบมแบม
เบีเินเ้ามาระิบ้าหูมาร์ “ันให้เวลานาย 10 นาที พาแบมแบมไปห้อแล้วรีบลมา อย่ามั่วแ่ีบน้อล่ะ ให้รอ่อน นายโอเไหม”
“โอเ” มาร์ยิ้มให้เบีเหมือนรู้ัน
มาร์พาแบมไปห้อพัเสร็็รีบลมาามำสั่เบี เบีไ้ัานปาร์ี้้อนรับแบมแบม พร้อมับประาศในสมาิหอทุนทราบว่า แบมแบมะเป็นหนึ่ในผูุ้มอหอแล้วให้ทุนเารพแบมแบม้วย เสียเพลที่ัสนั่น อาหาร นม่าๆ ที่ถูัเรียมมาเพื่อานเลี้ยลอนี้ถูัเรียมาอย่าไม่าสาย
หอมาสอ
“็อๆๆๆ ฮยอ ฮยอ เปิประู”ายร่าสู หน้าาีแ่เหมือนะมีอะไรบาอย่ามาทำให้เาหุหิ เพราะิ้วอเาผูโบิันะแล้วไม่นันานประู็เปิออ
“เิรับ ุเฮุน” สารวัรนัเรียนอหอมาสอเป็นนมาเปิประูให้เา
“ูโฮฮยออยู่ไหน”
“้านในรับ ำลัประุมันอยู่รับ”เาเินเ้าไปในห้ออประธานหอ เาเห็นูโฮำลัประุมับานยอล แบฮยอนและีโอ
“ฮยอทำอะไรันอยู่”
“เราำลัประุมานเรื่อัานโรเรียนอยู่ นายมา็ีแล้ว ทำไมไม่ปลุอินมา้วยันล่ะ”านยอลายที่สใสเอยถาม
“ฮยอแ่ผมมีเรื่อที่่วนว่า” เฮุนเินเ้าไปใล้ๆูโฮ โยที่ทำเหมือนานยอลไม่มีัวนในห้อนี้
“นายมีเรื่ออะไร” ูโอเอยถามเฮุน ในะที่านยอล็เริ่มบ่นออมา้วยอาารน้อยใ
“เฮุนเมื่อี้ ันุยับนายนะสนใันหน่อยสิ”
“แ่ผมะุยับูโฮฮยอ”เฮุนมอานยอลแบบไร้วามรู้สึพร้อมน้ำเสียที่เรียบเย
“เอิ่บ เ็บปว”แบฮยอทำท่าล้อเลียนานยอลเบาๆพร้อมับทำท่าเอามือุมที่หัวใ
“ฮยอือหอัี้ มันทำอะไรมันเสียัมาเลย ผมรำามา ผมนอนไม่ไ้” เฮุนยมือวาไปมาเพื่ออธิบายถึวามรำาอัวเอ
“านเลี้ย้อนรับนุมห้อัี้น้อใหม่สๆ ร้อนๆ เรื่อบินพึ่ลอวันนี้เอ” ูโฮเอยึ้น ในะที่เายั้อมาเอสารในมือ
“หอนั้นมันะ้อารนุมสัี่นัน” เฮุนส่ายหัวไปมา
“ะว่าเา็ไม่ไ้หรอ นาเรายัมีั้สิบว่าน” ีโอผู้ที่นั่มออยู่ีๆ ็พูึ้นมา
“ฮยอ เรามีเยอะอ่ะ ถูแล้ว เพราะเรา้ออยแ้ปัหาอเ้าพวนั้น้วย”
“นานๆทีน่า เฮุน นายอทนหน่อย” ูโฮพยายามพูให้เฮุนสบ
“ไม่ พวฮยอะไม่ทำอะไรใ่ไหม ั้นผมทำเอ” พูเสร็เฮุน็เินออาห้อไป พวฮยอ็ไ้แ่มอหน้าัน
“ทำไี ูโฮ ามอินีว่าไหม ันะไปามเอ”
“ีเลยีโอ อนนี้มีแ่อิน ที่พอ่วยไ้ นายไปามเลยนะ” านั้นีโอ็รีบออาห้อไป
“ให้พูเถอะนะ ั้แ่ลู่หานไปีน เฮุนอารม์ึ้นๆ ลๆลอ านยอลนาย้อระวััว เลิเล่นแผลๆับน้อ น้อมันรำา”แบฮยอนพู
“นาย็้วยเลิแหปา ร้อเพลึๆไ้แล้ว น้อมัน็รำานายเหมือนันนั้นแหละ”านยอลแบฮยอนแวะใส่ันามวามเยิน
“นายสอนไปทะเลาะัน้านอไป ัน็รำาเหมือนัน”ูโฮเอยพร้อมทำหน้าเ็ใส่สอนนั้น
หอัี้
“วันนี้พวเราทุน มีวามสุมาที่ไ้เอับแบมแบมอีรั้ ปรบมือให้แบมแบมอเราหน่อย”แ็สันยืนอยูบนเวที
“แบมแบมนายึ้นมาหน่อยเ่ เร็ว”แ็สันเรียแบมแบม เสียปรบมือ และเสียรี๊ัสนั่นแ่ทันในั้นเอ โอ เฮุน แห่หอมาสอลับวิ่ึ้นไปบนเวที พร้อมแย่ไม์ที่แ็สันำลัยื่นให้แบมแบม
“พวนาย ลับห้อไปนอนไ้แล้ว านเลี้ยเลิแล้ว”เฮุนพูออไม์ในะที่นในาน่ายืน
“เฮุน ทำไม” เบีถามึ้น พร้อมยืนประันหน้าับเฮุนที่อยู่บนเวที
“เพราะมีมารารใหม่อโรเรียนออมาว่าห้ามมีเสียัเิน 100 เิเบล” เฮุนพยายามทำท่าทาให้น่าเื่อถือเพราะเาำลัโหอยู่
“เิเบล ืออะไร (เบีพู พร้อมทั้หัน้ายวา) ......แ่ันออนุาูโฮแล้วนะ”
“ันรู้ แ่นี่ือโรเรียนไม่ใ่หอพั”เฮุนแถไปอี
“แ่นี่เราอยู่ที่หอพัน่ะ”นัเรียนนนึอหอัี้พูึ้น
“แ่หอพัมัน็อยู่ในโรเรียนป่ะล่ะรับ”
“นายิว่าั้นไหม อิน”มาร์ถามอินที่ยืนมอูเฮุนอยู่ที่ประูทาเ้าห้อโถ
“ันิว่านี้มัน็ึแล้ว พวนายวระพัเพราะพรุ่นี้มีเรียน”อินพู พร้อมับาที่ปิ ไม่้อบอ็รู้ว่าโยปลุออมาาที่นอนแน่นอน
“ถ้านายว่าั้น ัน็โอเนะ เบีพอเถอะนี่ เที่ยืนว่าแล้ว เราวรพอแล้วแหละ”มาร์เินเ้าไปหาเบี
“ไ้ ทุนลับห้อไปนอน แบมแบมมาหาพี่”เบี แบมแบมเินไปหาเบีอย่าว่า่าย
"นายเฮุน นายวระรู้ัมัเน่อเราไว้นะ นี่แบมแบม นุมหอัี้เ็ใหม่นายับแบมแบมน่าะไ้ร่วมานัน"เบีพู
"สวัสีรับ ผมแบมแบม ฝาัว้วยนะรับ"แบมแบมโ้ให้เฮุนอย่านอบน้อม
"อืม...นายูเหมือนะัวผอมไปนะมีแรไหมเี่ย"เฮุนพูนในะที่สายา็มอแบมแบมั้แ่หัวรเท้า
"อย่ามาูถูนะ เห็นอย่าี้อึใ่เล่นเลยล่ะ นายให้แบมไป่วยานนายที่มรมถ่ายภาพสิ ลู่หาน็ออไปนานแล้วนายน่าะมีน่วย"เบีพูแล้ว็หันมายิ้มให้แบมแบม
"ไม่ำเป็นหรอ ันทำนเียวไ้"เฮุนพยายามหลบสายาาผู้นทั้หม
"เฮุนฮยอรับ ือ...ือผม ือ.....ออยู่ับฮยอไ้ไหมรับ"แบมแบมะที่นเอ็้มหน้าล้าๆลัว เฮุนเียบไม่ไ้อบ และเหมือนทุน็ำลัรอฟัอยู่สายาอเฮุนมอไปที่ร่าเล็ๆที่ัวสั่นแปลๆ
"อ้าว เอายัไอ่ะ อยู่ไ้ไหมเฮุน" อินถามึ้นเหมือนเพื่อทำลายวามเียบ แ่ริๆแล้วเา่วนอนมานอยาให้เรื่อบไวๆะไ้ลับไปนอน
"็ไ้นะ แ่นายะโนใ้ อย่าับทาสเลยนะ ะไหวหรอ เพราะที่ผ่านมาไม่มีใรทนไ้สัน"เฮุนถามเพื่อหยั่เิู เาหวัว่านรหน้าเาะถอใและไม่เ้ามามีส่วนร่วมในมรมอเา
"แบมแบม มาอยู่มรมีฬาับฮยอ็ไ้นะ"แ็สันที่ยืนเียบอยู่นาน็พูึ้นเพราะเป็นห่วแบมแบม
"ไ้รับ ผมะอยู่ับเฮุนฮยอรับ"แบมแบมยิ้มให้เฮุน ในะที่เฮุนำลัอึ้ับำอบที่ไ้รับ
ความคิดเห็น