NEIGHBOUR ห้ะ?ผมมีสามีเป็นหนุ่มข้างบ้าน {Yaoi}

ลำดับตอนที่ #2 : House 2 ลาก่อนเอกราชแล้วที่รัก

N E I G H B O U R

House 2

ลาก่อนเอกราชแล้วที่รัก

เปรี้ยงงงง

พายุเริ่มก่อตัวและทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงฟ้าฝ่าดังสนั่นแต่ทว่าร่างบางที่นอนซุกอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนายังหลับตาพริ้มราวกับไม่ใช่คนที่กลัวสายฟ้าแม้แต่น้อย

“แง่ม แง่ม” ปากเล็กยื่นออกมาเล็กน้อยอย่างน่าหมั่นเขี้ยว

แอ๊ดดด

เสียงประตูบานสวยดังขึ้นก่อนจะมีเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาหาร่างเล็กที่นอนใส่ที่ปิดตานอนยิ้ม สบายใจเฉิบอยู่บนเตียงนุ่ม  

มือหนาของบุคคลปริศนาเอื้อมไปแตะที่หน้าผากขาวของร่างเล็กก่อนจะเลื่อนลงมาแตะที่คอราวกับคุณพยาบาลกำลังวัดไข้เด็กน้อยอย่างไงอย่างนั้น

- -  เนื่องด้วยมีฉากไม่เหมาะสมสำหรับเยาวชนที่ยังมีอายุไม่ถึง 18 ปีซึ่งผิดกฏระเบียบเว็บและเสี่ยงต่อการโดนแบนเรื่อง ดังนั้นไรท์เลยต้องขอความร่วมมือรีดเดอร์ทุกท่านให้ไปติดตามหาขุมทรัพย์กันเองนะจ้ะ สงสัยอะไรสามารถถามได้ที่ข้อความลับค่ะ ไม่ก็มาถามไรท์ได้ที่เพจน้า - -

ผมตื่นเช้ามาด้วยความลั้ลล้าหรรษาและฮาเฮ ทุกคนคงไม่รู้หรอกใช่มั้ยครับว่าเมื่อคืนผมฝันเรื่องอะไร ><

  อร้ายย พูดแล้วก็เขิน เขินเขินเขิน เขินจุงเบยย 

ก็แบบเมื่อคืน ผมมีฝันบอกเหตุครับ ผมฝันว่าผมได้ฟีทเชอริ่งเบเบ้กับอาโออิคนสวยแหละ  ^^ 

 สงสัยอาจเป็นเพราะผมไม่ค่อยได้ไปเยื่ยมเยียนเธอที่หน้าจอทีวี LCD เครื่องรักของผม เธอเลยต้องมาตามผมถึงในความฝันเลย ฮุฮุ

ผมจำได้ว่าครับ มีคนเคยบอกผมว่าถ้าฝันว่าได้ฟีทเชอริ่งเบเบ้ แสดงว่าผมกำลังได้เจอเนื้อคู่แหละครับบบ (คือ อิเลิฟค่ะเค้ามีแต่ฝันถึงงูเจอเนื้อคู่นะค่ะ -.,- :ไรเตอร์)

อะฮ้า อารมณ์ดีเหลือ เช้านี่ช่างบันเทิงสำเริงใจ ว่าแล้วก็ไปอาบน้ำดีกว่า ได้ไปสานสัมพันธ์เยื่ยมเยียนคนข้างบ้านสุดจะแจ่มแจ่ม ว่าแล้วผมก็ลุกขึ้นแต่ก็ลุกไม่ได้ทักที ว่าแต่ทำไมมันอึดอัดงี้วะ สงสัยโดนงูรัด ฮิฮิ้วววว

ดะ..เดี๋ยวนะ งูรัด? กรี้ดดดดด  งู O_o

พรึ่บบบ

แต่แล้วผมก็ต้องโล่งใจเบาๆ เมื่อดึงผ้าห่มออกแล้วเห็นว่าสาเหตุที่มันทำให้ผมอึดอัดมันไม่ใช่งู แต่มันปู้จรายยสสสสสส์ !!!!!

กรี้ดดดด มันถอดเสื้อนอนด้วยอะ โหยย กล้ามอะกล้าม น่าซุกไซ้อะไรเยื่ยงนี้เล่า -.,-

แปะ แปะ

เอะ ทำไมตัวกูโล่งแปลกๆวะ -..-  โอเค บางทีเมื่อคืนไฟดับ แล้วอิเลิฟร้อน อิเลิฟก็เลยจัดการถอดเสื้อตัวเอง

แปะ แปะ

นอนคลำ จับเนื้อตัวข้างบนไป ตอนนี้ผมก็นอนแปะ นอนคลำส่วนล่างไปเรื่อยๆ อืม ทุกอย่างไม่มีอะไร แค่กูนอนแก้ผ้านอน โอเคค เก๋ๆ  ชิลล์ๆอะแกรรร์  -w-

ผมนอนแกะมือคนข้างๆ แต่พอความจะสำเร็ว เป้าหมายของผมก็พังครืนลงมาเมื่ออีกคนมันเขยิบเข้ามาใกล้ผม ก่อนจะกระชับกอดแน่นกว่าเดิม เอิ่มมม  คือถ้ามึงจะกอดแน่นขนาดนี้ กูเชื่อว่าอีกสักพักกูคงขาดอากาศตายเป็นแน่แท้  =  =

ว่าแต่มันมานอนบ้านกู ห้องกูและเตียงกูได้อย่างไรรรรร หรือจะเป็นเพื่อนพี่วอร์ ไม่สิ่ พี่วอร์มันยังไม่กลับหรอก หรือจะอีพี่แคร์ อันนี้ก็น่าจะเป็นไปได้ กรี้ดดดด ถ้ารู้ว่าเพื่อนพี่กูหล่อขนาดนี้ ไปนั่งดริ้งส์กะพวกพี่แกนานละ เผื่ออิเลิฟฟลุ้คได้ลูกเขยไปฝากหญิงแม่กับหม่อมยาย หม่อมย่าสุดเฮบวี่ฟี่ฟี่ (?) อุวะฮ่าฮ่า

ผมนอนนิ่งเป็นหมอนข้างให้ไอคนข้างๆกอดไปสักพัก เอ๋ แต่ว่าคนข้างๆกูมันก็ไม่ใส่เสื้อนะ  หรือมันจะนอนแก้ผ้าวะ? เรื่องแบบนี้ต้องพิสูจน์ ว่าแล้วอิเลิฟก็เลิกผ้าห่มด้วยความเบามือ

ตุบบบบบ

กรี้ดดดด กูเห็นมังกรรร U.,U  เบ้าตาน้อยอันบริสุทธิ์ของอิเลิฟไม่บริสุทธิ์ซะแล้ววววววว T^T 

 เกิดมาตั้งนานนมทั้งชีวิตกูเห็นแค่หนอนชาเขียวสมัยเด็กๆของพี่วอร์รี่ พี่แคร์แค่ตอนเล่นน้ำกันที่สระน้ำหมีพูห์หน้าบ้านเองนะ

แล้วนี่อะรายยยยยย   กูต้องมาเสียบริสุทธิ์ทางสายตาอีกรอบบ ฮื้ออออออ เอ๊ะเอ๊ะ มันทะแม่นๆ เรื่องนี้กลิ่นเริ่มไม่ดีแล้วนะ

เมื่อคืนฝนตกพายุโหมกระหน่ำเนื่องจากอิพายุเทอร์ปิโดมโหฬารนั่น แล้วผมก็เลยยัดดินเนอร์เข้ากระเพาะตัวเองอย่างเร็ว แล้วรีบไปอาบน้ำ เตรียมข้าวของรับมือกับพายุ  แล้วก่อนนอนกูก็ส่งจูบุ๊จุบู๊ไปให้ข้างบ้าน แล้วก็หลับไปด้วยความอิ่มเอมใจ แล้วผมก็ฝันว่าผมได้ฟีทเชอริ่งเบเบ้กับอาโออิของผม

 พอตื่นมาผมก็เห็นว่ามีคนหล่อลากเลือดนอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ แล้วกูก็นอนแก้ผ้าด้วยเช่นกัน ฮ่าฮ่า โป๊ะเชะ อิเลิฟโดนข้าศึกตีประตูเมืองแตกไปแล้วววว T..T

อะอะ เดี๋ยวอย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไคร่ -..- ผมควรไตร่ตรองก่อนชิมิฮะ จากประสบการณ์ที่ผมฟังมาจากน้องสาวของเพื่อนผู้คลั่งไคล้ยาโอยอย่างน้องสโนว์ ผมจำได้ตอนนึงน้องบอกว่าถ้าโดนฟีทเชอริ่งเบเบ้แล้วตอนที่ลุกขึ้นมาจากเตียงมันจะเจ็บสะโพกแปล๊บๆ แต่ผมจะเจ็บได้ไงเพราะผมยังนอนอยู่ไง อิ๊ยา ^^

ว่าแล้วกูก็ลุกเลยซะครับบบบ

แปล๊บบบบ

กรี้ดดด สะโพกอิเลิฟจะหลุด ทำไมมันปวดอย่างนี้วะเนี่ยยย

“เจ็บชิหายเลยยย  คอยดูนะพี่จะให้อิผัวมักมากมันอดทั้งสัปดาห์เลย

กระแทกมาที กูแทบตายคาเตียงง”

เสียงบ่นจากพี่ของไอโลลี่ป๊อปดังขึ้นมาในหัว เอ๊ะ เหมือนพี่เค้าจะชื่อหนมหนมอะไรสักอย่างเนี่ยแหละ

กรี้ดดดด งั้นแสดงว่ากูเสียเอกราชแล้วชิมิชิมิ Y.,Y

“กูว่ากูได้ลูกเขยไปฝากหม่อมแม่กับหม่อมยาย หม่อมย่ากูแล้วแหละ”ผมนอนพึมพำบ่นเบาๆ ทั้งที่ยังอยู่ในอ้อมกอดอุ่นของอีกคน

อุ้บบสส์  ใครจะว่าอิเลิฟใจง่ายก็เชิญ แต่อิเลิฟขอนอนซุกซิคแพ็คสักแปปนะฮ้า ฮิฮิ

ได้เก็บไปเย้ยอิพี่แคร์ อิป๊อปและอิกวิ้น -.,- อิเลิฟได้นอนซุกอ้อมกอดปู้จรายสส์ฮ้า >< 

อีกอย่างนี่มันอาจจะเป็นฝันซ้อนฝัน ตื่นมากูอาจจนอนอยู่คนเดียวก็ได้ เพราะอย่างงั้นต้องนอนต่อ

แง่ม แง่ม บ่ายโมงกว่าแล้วหรอเนี่ย โอ้ววว กูนอนยาวแท้ - - แต่อิคนข้างๆกู นอนยาวกว่าครับ ไม่รู้มันนอนหรือว่ามันตายไปแล้ว

นอนไม่ขยับเลยอะ แถมยังนอนท่าเดิมเป๊ะ กอดกูแน่นเหมือนเดิม T^T ประเด็น คือ อิเลิฟหิว อิเลิฟเจ็บตูด อิเลิฟอยากอาบน้ำ อิเลิฟอยากไปหาน้องข้างบ้านนนนน ฮื้ออออ

“โครกก โครก”เอาแล้วไง ลูกพยาธิของกูประท้วงแล้วไง เสียงดังเชียว

“หึ หึ”  หือ เสียงอะไรวะ อิคนข้างมันขยับตัวแล้วว โอ้ย กว่าจะขยับ ตะคริวจิแดกกก YY

หมับบบบ

ทันทีที่คนข้างๆมันคลายวงแขน ผมก็พุ่งออกจากอ้อมกอดนั้นด้วยความเร็วสูง แต่ก็โดนไอคนที่ยังนอนหลับตาพริ้มมันดึงกลับมากอดเหมือนเดิม แต่มันเอาขาขึ้นมาก่ายผมด้วย แค่นี้ผมก็เมื่อยจะตายห่านอยู่แล้วเนี่ย  ผมนอนจ้องหน้ามันไปเรื่อยๆ เอาเซ่ มึงไม่ตื่น กูก็จะนอนจ้องหน้ามึงไปเรื่อยๆ

และแล้วไอคนที่นอนอยู่มันก็แสดงพิรุธครับ มันยิ้มเล็กออกมา นั่นแหน่ ไอคนสตอร์วเบอร์รี่ มึงแกล้งหลับมาตลอดเลยใช่ม้ายยยยยยยยยยยย? กูเมื่อยแทบตายย มึงทำงี้ได้ไงงงง

Rrrrrrrr

ในขณะที่ผมคิดแผนจะฆ่าไอคนที่มันเนียนกอดผมอยู่ จู่ๆเสียงน้องโฟนห้าผมก็ดังขึ้นมา ทำให้ผมต้องค่อยๆกระดึ้บๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบน้องโฟนห้าที่ชาตร์แบตทิ้งไว้ที่หัวเตียง

“ฮัลโหล เลิฟเลิฟฮะ”ผมกรอกน้ำเสียงดีใจสุดกู่ทันที ที่เห็นชื่อที่โชว์ว่าใครโทรมา

“ครับ พี่ก็เลิฟเหมือนกัน” แอร้ยยย พี่ลันครับ พี่เค้าโทรมาหาผมแหละ

 อร้ายย เขินจุง พี่เค้ามาเล่นมุกอะไรใส่ผมเนี่ย  >///<

 “ฮ่าๆ บ้าแล้วพี่ มาลงมาเลิฟอะไรหล่า ” บ้าจริงเลยทำน้องเลิฟเขินนนนน ><  

ป่านนี้หน้าผมคงแดงเถือกไปหมดแล้วมั้งเนี่ย

“ก็พี่เลิฟเลิฟเลิฟนี่หน่า”กรี้ดดดด เห็นมั้ยพี่เค้าบอกว่าเลิฟ เลิฟเลิฟด้วยแหละ  โอเยยย อิเลิฟปริ่ม อิเลิฟเขินนนนน

พรึ่บบบ

ขณะที่ผมกำลังนอนเขิน หน้าแดงหน้าดำอยู่นั้น ไอคนข้างๆ มันก็ดึงผมเข้าไปกอดแน่นกว่าเดิม โอ้ย อิตับเป็ด กูจะตายแล้วว

 “ครับๆ ว่าแต่วันนี้เลิฟ ป็อปแล้วก็กวิ้นไปเรียนกันหรือเปล่า” พี่เค้าถามมาอย่างสงสัย

 แอร้ยย หือ พี่ลันอยู่ที่มอ กูจะวิ่งไปแต่งตัวอย่างเร็วเลยยย ฮึ่ยฮึ่ย

“เปล่าฮะ วันนี้พวกผมโดดอะ”แลดูกูปริ่ม ดูฟินกับการที่กูโดดเรียนมากเลยแหละ

“อ่ออ อยู่บ้านใช่มั๊ย เดี๋ยววันนี้พี่จะไปหาเพื่อน แล้วต้องผ่านบ้านกวิ้น พี่ก็เลยมาถามว่าให้รับไอกวิ้นมาด้วยมั้ย”

อ่ออ ที่แท้จะพาอิกวิ้นมาส่งบ้านผม ฮะเฮ้ย เดี๋ยวนะแล้วทำไมต้องเอาอีกวิน้มาปล่อยบ้านกูหละฮะพี่ลันน

“วันนี้พวกญาติๆเจ้าระเบียบของกวิ้นเค้ายกโขยงมาหาคุณย่าของกวิ้น” พี่ลันบอกผม

 อ่ออ ญาติเจ้าระเบียบ แหม่ พูดแล้วผมสยองง คนอะไรเป๊ะทุกระเบียดนิ้ว

แต่คือพี่ลันมาถามกูว่าจะให้อิกวิ้นมานอนด้วยมั้ย? เอิ่มมมม  พี่ถามเจ้าตัวหรือยังฮะ ว่ามันพร้อมรึยัง -.,-

“อ่ออฮะ ยังไงก็ได้ฮะ จะดีด้วยท่าพี่รับไอป๊อปมาด้วยนะฮะ” ผมว่าก็ไหนๆพี่ลันแกก็อยากแปลงกายเป็นเป็นแท็กซี่มิเตอร์แล้วผมก็ไม่อยากขัดศรัทธาฮะ วานพี่รับอิป๊อปมาด้วยนะฮะ ^++^

“อ่อครับบ ได้เลยครับ เดี๋ยวพี่ใกล้ถึงแล้วพี่ไลน์บอกเลิฟนะ พี่เลิฟเลิฟเลิฟนะครับ” ปล่อยบอมบ์ไว้บึ้มใหญ่ พี่แกก็ชิงวางสายไป แอร้ยยย อิเลิฟเขินนน ><

อึ้ยยย พูดงี้ รับเลิฟเป็นเมียเถอะครับพีครับ ผู้ชายอะไรรรร ทำกูหน้าไหม้ได้ตลอดเวย์ แอร้ย เขินนนจังง อุคิอุคิจุบุจุบิตะละล้า (เขินหรือบ้าคะอิเลิฟฟ:ไรเตอร์)

ตื๋อดึ่ง

นั่นพอจะวางมือถือแล้วไลน์กลุ่มของผมก็ดังขึ้นมาเลยครับ

poppo :  อิเลิฟเดี๋ยวกูไปหา

Panguins : เช่นเดียวกันกับเพื่อนป๊อป

LoveLove :  อ้อ กูรู้แล้วว

LoveLove :  เมื่อกี้พี่ลันเค้าเพิ่งโทรมาบอกกูว่าพี่เค้าจะแวะรับมึง  

LoveLove : กูก็เลยขอให้พี่เค้าเลยไปอิป๊อปด้วยเลย

Poppo : อ้าวอีนี่ แล้วมึงไปใช้พี่เค้าอย่างงี้ เกรงใจพี่เค้าบ้างสิวะ!

Panguins : ใช่ ไม่มีสมบัติผู้ดี

แล้วอิป๊อปกับอิกวิ้นมันก็เทศน์ผมเรื่องใช้พี่ลันเลยฮะ T^T ก็พี่เค้าอาสากูก็เลยฝากมึงอีกคนอะ กูผิดหรอออออ  

แหม ทีกะพี่ลันของกู(?) มึงบอกให้กูหัดเกรงใจเค้า ทีกับพวกหน้าตากิ่งกือที่มาจีบพวกมึงแล้วพวกมึงด่าเค้ากลางร้านอาหารบ้าง กลางห้างเนี่ย มึงมีความเกรงใจและมี สมบัติผู้ดีมึงนี่ก็มีเยอะมากเลยสินะ -.,-

LoveLove : หยุดเลย น้องโลลี่ป๊อป น้องเพนกวิ้น

Panguins : อิเลิฟเลิฟ อิเพื่อนเชี่ยยยยย กูชื่อกวิ้น มิจ้ายเพนกวิน

Poppo :  พร่องสส์ อย่าเรียกกูด้วยชื่อเชี้ยนั่นนน กูชื่อป๊อปป T^T

แหม่มมมมมมมม เล่นกับใครไม่เล่น มาเลิ่นกับอิเลิฟ มึงอย่ามาเยอะนะ อิคนมีภูมิหลังเรื่องชื่อ ฮิ้ฮิ้  น้องโลลี่ป๊อป กับน้องเพนกวิ้นน

ตื๋อดึ๋งงง

Lun : พี่กำลังออกไปรับกวิ้นนะครับ

แอร้ยยย พ่อเทพบุตร ถ้าได้เป็นแฟนนี่กูไม่ปริ่มตายเลยหรอ ทำอะไรก็มารายงานตัวไปหมด บุหรี่ไม่สูง เหล้าไม่ชอบ ผับบาร์ไม่เข้า ผู้หญิงไม่สนใจ

แอร้ยยยย แม่จ๋า เลิฟชอบคนนี้ ^^

Lovelove : อ่อฮะ ขับรถดีๆนะฮะพี่ลัน  ว่าแต่พี่จะอยู่กินข้าวกับพวกผมหรือ

เปล่าฮะ ได้จัดโต๊ะถูก 

Lun : อ่อ เย็นนี้พี่ไม่ว่างหนะ แต่พี่ขอแก้ตัวเป็นพรุ่งนี้นะ

LoveLove : เดี๋ยวตอนเย็นเลิฟต้องไปกินข้าวกับพี่นะครับ เดี๋ยวพี่ไปรอหน้าคณะ  ;)

Lovelove : ครับป๋มมม

แล้วผมก็ตบท้ายด้วยสติ๊กเกอร์รูปเป็ดถือหัวใจ พี่เค้าก็ส่งสติ๊กเกอร์โคนี่กับบราวส์กำลังดินเนอร์ ชนแก้วกันกลับมา

 แอร้ยยย ได้ยินมั้ยอิเลิฟได้ยินมั้ยยกรี้ดดดดดด  พี่เค้าชวนกูไปกินข้าวเย็น กรี้ดดดดดด  โอ๊ยยยยยย กูจะกรี๊ดให้บ้านแตกไปเลยยยยยยยยยยยยย

แอร้ยย ต้องบอกพี่แคร์ให้แต่งองค์ทรงโฉมให้กูดูดีที่สุดในวันพรุ่งนี้ ><

Rrrrrrr

“นึกว่าลืมแล้วว่ามึงยังมีน้องชายอยู่คนนึง คอยดูเถอะกูจะฟ้องคุณย่ากับคุณยายให้เฉ่งหัวมึง”

พอผมเห็นชื่อผมก็ประชดมันเลยครับบ หมั่นไส้แม่มมม

“โถ่ววว น้องเลิฟของพี่ชายวอร์ อย่างอนพี่ไปเลย”

 นั่นไงครับ พอเจอผมลากคุณยายคุณย่า เสียงมันก็หงอทันที เพราะผมอะหลานคนดปรดของท่านทั้งสองฮะ ส่วนุคณตา คุณปู่ไม่ต้องห่วง หลานรักก็ผมนี่แหล อุว่ะฮ่ะฮ่า อย่างน้อยกูก็ชนะมึงเรื่องนึงนะไอพี่วอรร์

“งอน ไม่เอาแล้ว ไม่คุยด้วยแล้ว” ผมว่าเสียงงอนๆแบบคนงอน (?)

“บลูเบอร์รี่ชีสพายชิ้นนึง กับพายแอปเปิ้ล ตามด้วยเครปกล้วย แล้วก็เครปเค้ก ตกลงมั้ยน้องชาย”

อะหืออ เอาของกินมาล่อแล้วคิดว่ากุจะหายหรอออ ยากวะยากก

“งั้นกูยกบัตรเครดิตกูให้มึงไปใช้เดือนนึงเลย” นั่นแหน่ กูชอบข้อตกลงนี้

“โอเคฮะ ว่าแต่พี่วอร์รี่มีอะไรหรออ”น้ำเสียงของผมเปลี่ยนเป็นดีใจระริกระรี้

“ก็พี่จะบอกว่าวันนี้พี่จะกลับไปนอนบ้านนะครับ แล้วก็เดี๋ยวตอนเย็นกินหมูกระทะกัน ตกลงมั้ยย” แอร้ย ของฟรี กูชอบบบบบบบ

“โอเคฮะ รีบกลับมานะ เลิฟคิดถึงงงงงงง” ว่าแล้วผมก็ตัดสายทันที

ฮ่าๆ บัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินของมึงต้องเป็นของกู ^^ แหม อย่ามองผมแบบนั้นสิ ผมก็มีนะไอบัตรไม่จำกัดวงเงินเนี่ย แต่ว่าคุณยาย คุณย่าบอกให้ผมเป็นคนประหยัดฮะ  ผมก็เลยเอาบัตรไอพี่วอร์รี่มาใช้แทน

คราวนี้เวลาคุณย่าคุณยายไปเช็คบัญชีสามพี่น้อง คนที่โดนหนักที่สุดก็จะเป็นไอพี่วอร์รี่แน่นอนฮะ เพราะผมจะรูดปรี๊ดรูดปรี๊ดทั้งเดือนเลย ฮึ ฮึ

“อืมม” เสียงพึมพำเบาๆของไอคนที่ยังนอนกอดนอนก่ายผมอยู่ดังขึ้น

เออวะ กูก็นอนคุยโทรศัทพ์เพลินเลย ลืมวางแผนฆ่าคนสตอร์เลย แต่รู้สึกมันจะกอดแน่นกว่าเดิมนะ รู้สึกว่ามันจะแน่นตั้งแต่คุญกับพี่ลันแล้วแหละ

ผลั้วะ

และผมก็เป็นฝ่ายที่ทนไม่ไหวก่อน ฟาดฝ่ามืออรหันต์เข้าที่แก้มสากของอีกคน คือ กูอึดอัดแล้วนะเว้ยยยย  รัดอย่างกะงูหลามจะกินเหยื่อ

นั่นๆ ลืมตาขึ้นมาแต่ก็ยังหลับตานอนต่อ คราวนี้มันซุกมาที่คอกูเลยครับ =  =  ยังไม่เข็ดใช่มั้ย ได้เดี๋ยวเลิฟสนองให้

ผลั้วะ

แล้วผมก็เงื้อมือตบหัวร่างหนาจนผมมันกระจายเลยอ่ะ ฮ่าๆ  รอบนี้มันยอมตื่นฮะ มันผงกหัวขึ้นมาลืมตามองหน้าผมกวนๆก่อนจะลงไปนอนอีกครั้ง แต่ตามันไม่ปิดแล้วครับ สงสัยจะสร่างละ ฮ่าๆ เป็นไงละ ฝ่ามือน้อยคู่บอบบางของผม

“ตบกูไมเนี่ยเมีย”ดะเดี๋ยวนะมึงเรียกใครเมียยยยยยย? ห๊า

ผลั้วะ

“มึงเรียกใครเมีย ไอสลัด” ผมตบหัวมันอีกรอบฮะ หมั่นไส้มันน -.,-

“มึงไง เมียกู จำไม่ได้หรือไง เมื่อคืนมึงยั่วกูเองอ่ะ” มันพูดหน้าตายอย่างไม่สะทบสะท้าน

กูไปยั่วมึงตอนหนายยยยยย กูยังไม่ได้ทำอะไรนะไอห่าน T^T

“ไม่ใช่เว้ยยย  กูไม่ใช่เมียใครทั้งนั้นอะ” ผมว่าแล้วจัดการแงะมือมันออกทันที

“เมื่อคืนมึงยังทำตาเยิ้มใส่กูอยู่เลย มึงเป็นคนเอาขามึงมาพาดไหล่กูด้วยนะ กูไม่อยากจะบอก” 

นี่มึงยังไม่อยากจะบอกนะ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ หรือว่าไอที่กูฝันหว่าได้ฟีทเชอริ่งกับอาโออิยอดรัก มันจะเป็นจริงแต่ไอคนที่กูฟีทเชอริ่งด้วยมันไม่ใช่อาโออิ แต่เป็นไอหล่อนี่วะเนี่ยย 

ใช่แน่เลยยยย ฮือออออ T^T สรุปแล้วเอกราชกูไปแล้วสินะ

“เออๆ ช่างเถอะ แล้วมึงเป็นใครมิทราบ มานอนบนเตียงกูได้ไงงงงงงงงง”

 นั่นแหละทีกูสงสัยมาเนิ่นนานว่ามึงเป็นใคร มาจากไหน บ้านอยู่ไหนแล้วทำไมมาอยู่บนเตียงกู?

“กูชื่อไอซ์ เป็นคนข้างบ้านมึง ส่วนเรื่องเมื่อคืนแม่ของมึงทักแชทเฟซมาบอกกูว่ามึงกระแดะกลัวฝนฟ้าคะนอง แล้วแคร์ก็ส่งไลน์มาบอกว่าให้ไปดูกูให้หน่อย มึงเป็นโรคกระแดะ มันยังอยากมีน้องชายอีกคน ส่วนพี่วอร์ก็โทรมาหากูให้ไปดูมึงด้วย กุญแจบ้านอยู่ที่กระถางต้นไม้ กูก็เลยมาดูให้เฉยๆแล้วมึงก็ยั่วกู แล้วกูกับมึงก็ได้กัน แค่นั้นเอง” 

มันบอกหน้าตาเฉยยย  แหม กูควรดีใจกับความห่วงใยของแม่ พี่แคร์ พี่วอร์ดีมั้ยวะ T^T  

แล้วมันก็เป็นเพื่อนบ้านคนใหม่นี่เอง ดอกไม้มากกก ไหนละสาวสวยของกู ไหนวะคำว่าเด็ดของแม่กับพี่แคร์ เด็ดจริงๆ ล่อซะกูระบมทั้งตัว

“อ่ออืม มันเป็นแค่อุบัติเหตุเพราะงั้นช่างมัน แล้วมึงจะหน้าด้านนอนกอดกูอีกนานมั้ย ห้ะ ไอหน้าหินปูนนนนนน”

ผมแยกเขี้ยวใส่มัน ก่อนจะรีบแงะมือมันออกจากเอวอีกรอบ ความพยายามกูไม่เคยสำเร็จเลย Y.Y

“เมียก็มอร์นิ่งคิสสามีก่อนสิ แล้วจะปล่อย” อิห่านนนน มอร์นิ่งกะป้ามึงสิ แหกตาดูดิ่ จะสี่โมงอยู่แล้วโว้ยยยย

“แหกตาดูดิไอกาน้ำ นี่มันจะเย็นแล้วมังมาขอมอร์นิ่งคิสห่ะเหวอะไร คิสเคิสอะไรกูไม่ให้มึงหรอกนะ”เพราะแค่เอกราชที่กูให้มึงไป กูก็ช้ำใจ ช้ำกายจะตายอยู่แล้วว

“ชิ เมียไม่ให้ งั้นกูให้มึงเองก็ได้”

อ้าว ว่าแล้วไอหน้าด้านก็คลายอ้อมกอดฮะ แต่มันล็อคหน้าผมแล้วจัดการประกบปากมาอย่างแนบแน่น จูบมันแบบอ๋อยย ละลายย  เอ้ย ไม่ใช่แล้ววว  

ผมรีบดันหน้ามันออกทันที ไม่ใช่อะไรหรอก กูหายใจไม่ทันแต่ขออีกสักจูบแบบเมื่อกี้กูว่ามันก็โอนะสามี เอ้ยมิจ้ายย เลิฟลืมตัว อย่ามองเลิฟอย่างนั้นเส้ะ ผมป่าวแรดนะแต่เชื้ออิพี่แคร์มันแรว๊งงงง 

“เออ ได้คิสแล้วมึงก็รีบลุกแล้วกลับบ้านมึงไปเลยไป๊” ผมว่าแล้วรีบผละออกมาจากมัน โอ้ย เดินทีระบมถึงเครื่องใน YY