เพื่อเธอ...ฉันยอม

ลำดับตอนที่ #9 : ห่วงใย

                     ด้านดาก็กำลังนึกอยู่ว่า ทำไมป่านนี้เอกยังไม่มาถึงบ้านสักที ใจนึงก็คิดว่าเอกอาจจะติดธุระ อีกใจนึงก็คิดว่าเอกอาจจะคืนดีกับรินแล้วก็ได้ ขณะที่มั่นใจแล้วว่าเอกคงไม่มาแน่แล้วดาจึงเก็บโต๊ะ แต่พอดีดาได้ยินเสียงแตรเรียก ดาจึงมองออกไป เห็นเอกเปิดประตูเข้ามา จึงพูดออกไปว่า
                     "นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว" 
                     "เอกมาตามสัญญาแล้วนะ" เอกพูดจบก็ล้มลงตรงหน้าดา
                     "เอก!!!"
                      หลังจากนั้นดาก็พาเอกไปส่งโรงพยาบาล ดานั่งคอยอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยความกระวนกระวายกลัวว่าเอกจะเป็นอะไรไป
                     "คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ แต่ต้องอยู่ดูอาการอีกสักพักหนึ่ง" เสียงหมอทำลายความเงียบขึ้นมาจนดาตกใจ
                     "ขอบคุณที่คุณหมอช่วยเอกไว้นะคะ"
                     "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวจะพาคนไข้ไปส่งที่ห้องนะครับ" แล้วหมอก็เดินจากไป
                      บุรุษพยาบาลเข็นร่างของเอกออกมา ดาจึงเดินตามไปยังห้องพักรวม แล้วนั่งลงข้างๆเตียงของเอกพร้อมกับร้องไห้ด้วยความดีใจที่เห็นเอกปลอดภัย
                      วันรุ่งขึ้นดาก็มาเยี่ยมเอกหลังจากที่ไปเยี่ยมแม่ของตัวเองมาแล้ว ดาเข้ามาในห้องแต่ว่าเอกยังไม่ตื่น ดาปิดประตูเบาๆ เอกค่อยๆลืมตาขึ้น 
                     "ดา นี่เอกอยู่ที่ไหน"
                     "อยู่ที่โรงพยาบาลน่ะสิ เมื่อคืนเอกเจ็บมากรู้มั้ย"
                     "ดา กลับบ้าน เอกจะกลับบ้าน"
                     "ไม่ได้นะ เอกยังเจ็บอยู่เลย"
                     "แต่เอกไม่มีเงินมากพอที่จะอยู่ที่โรงพยาบาลนะ"
                     "ไม่เป็นไรหรอก เอกช่วยดามาเยอะแล้ว วันนี้ดาจะช่วยเอกบ้าง"
                     "ดา ไม่ต้องช่วยเอกขนาดนี้ก็ได้ แม่ดาก็อยู่ที่โรงพยาบาลเหมือนกัน"
                     "บอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวเอกหายก็ช่วยกันหาใหม่ไง เอาแบบนี้ดีกว่า เอกเล่าให้ดาฟังดีกว่าว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่"
                     "ไม่มีอะไรหรอกดา อย่าไปสนใจเลย"
                     "จะไม่มีอะไรได้ยังไง แล้วทำไมเอกถึงเจ็บขนาดนี้"
                     "มันผ่านไปแล้วช่างมันเถอะดา เอกหิวแล้วแหละ ดาช่วยบอกให้พยาบาลเอาข้าวมาให้เอกกินหน่อยได้มั้ย"
                      "ได้สิ เพื่อเอกแล้วทำไมจะไม่ได้ล่ะ" ดาพูดจบก็เดินออกไปข้างนอก เอกมองตามอย่างขอบคุณ