เพื่อเธอ...ฉันยอม

ลำดับตอนที่ #7 : วาเลนไทน์

                 "ดาว่าต่อไปนี้เอกต้องระวังตัวนะ แล้วทีหลังเอกอย่าไปยุ่งกับเขาอีกนะ"
                      "ครับผม" เอกรับคำ "แต่ถ้าพวกนั้นมายุ่งกับดาอีกเอกก็ไม่รับปากนะ"
                      "แล้วเอกไปไหนมา"
                      "เอกเพิ่งเลิกงานน่ะก็เลยมารับดา"
                      "ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ลำบากเอกเปล่าๆ"
                      "เอกนี่น่ารักจริงๆน๊า เป็นห่วงดาตลอดเลย"
                      
                      วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ เอกถือของที่เขาตั้งใจทำ 2 ชิ้นมาให้กับผู้หญิง 2 คน ซึ่งก็คือ ดากับริน เขาไม่ใช่คนโลเลแต่เป็นเพราะว่าเขาต้องการจะรู้ใจของทั้งคู่นั่นเอง
                      "นัท ผมฝากของชิ้นนี้ให้รินด้วยนะ ถึงแม้เขาจะไม่รักษามันไว้ แต่ก็ขอให้เขาได้เปิดดูของที่ผมตั้งใจทำสักนิดนะ ผมไปล่ะ ขอบคุณนะ" เอกฝากของไว้แล้วเดินออกไป เพื่อจะแอบดูอาการของรินที่กำลังเดินมา
                      "ริน เอกฝากของให้เธอแน่ะ" นัทบอก
                      "อะไร" รินถามอย่างไม่สนใจนัก
                      "เขาบอกว่าถ้าเธอจะไม่เก็บก็ได้แต่ขอให้เธอดูหน่อย"
                      "ก็ได้"
                      
                      เมื่อรินเปิดดูก็พบว่าเป็นสร้อยรูปหัวใจ และการ์ดใบเล็กๆสีชมพู ซึ่งมีข้อความว่า "ขอให้รินมีความสุขในวันนี้มากๆ สมหวังกับใครคนนั้นของริน"
                      พออ่านจบแทนที่เธอจะรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เธอทำลงไป เธอกลับโยนการ์ดลงขยะและยกสร้อยส่งให้นัทเพื่อให้นำไปคืนเอก
                     เอกซึ่งแอบดูอยู่ก็ผิดหวัง แต่เขาก็ทำใจไว้แล้ว พลางนึกได้ว่าเขายังไม่ได้มอบของให้กับดาเลย เขาจึงเดินออกมาจากมหาวิทยาลัย แต่ว่านัทเห็นพอดีจึงวิ่งมาคืนของให้ นัทจะอธิบายให้เอกฟัง แต่เอกรู้เรื่องทุกอย่างแล้วจึงรับสร้อยคืนและหันหลังเดินจากไป จากนั้นเขาก็โทรไปนัดให้ดาออกมาพบเขาในตอนเที่ยง เขาไปนั่งรอดาในร้านอาหารแห่งหนึ่ง เมื่อดามาถึงเขาก็ไม่ได้สังเกตว่าดาถืออะไรมาด้วย
                     
                     "นัดดามาทำไมเหรอ มีอะไรหรือเปล่า" ดาถามด้วยความแปลกใจ
                     "เอกมีของจะให้น่ะ" เอกพูดแล้วยื่นของให้
                     "อุ๊ย สวยจัง ขอบคุณนะ เอกซื้อมาจากไหนเหรอ"
                     "ไม่ได้ซื้อหรอก เอกทำเอง"
                     ดาทำตาโตแล้วพูดว่า "เอกน่ารักที่สุดเลย ดาก็มีของจะให้เหมือนกัน"
                     ดายื่นถุงใบเล็กตรงหน้าให้เอก เอกยิ้มแล้วบอกว่า
                     "ขอบคุณนะดา ตลอดเวลาที่ผ่านมา รินไม่เคยมีน้ำใจกับเอกแบบนี้เลย"
                     "ดาชอบสร้อยของเอกมากที่สุด เอกใส่ให้ดาหน่อยสิ"
                    เอกเดินไปใส่สร้อยให้กับดา และล้วงสร้อยอีกเส้นหนึ่งที่รินคืนมาให้ดาใส่ให้กับเขา
                    "เราต้องใส่ให้เหมือนกันตลอดไป เดี๋ยวดาต้องไปทำงานก่อน แล้วเย็นนี้เจอกันที่บ้านดานะ"
                    "ได้เลย แล้วเอกจะไปหา"