เพื่อเธอ...ฉันยอม

ลำดับตอนที่ #6 : มิตรภาพ

           


                  วันรุ่งขึ้นเอกตื่นแต่เช้าไปวิ่งออกกำลังกายและซื้ออาหารเช้ามากินที่บ้าน เมื่อกินเสร็จแล้วเขาก็นั่งดูโทรทัศน์ หลังจากนั้นก็ไปอาบน้ำ ขณะที่กำลังอาบเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขายังติดธุระอะไรอย่างหนึ่งอยู่ แต่เขาก็นึกไม่ออก จนกระทั่งเขามองไปที่โต๊ะหนังสือก็พบกับของอุปกรณ์ที่เขาซื้อมาเมื่อวานนี้
วางอยู่ เขาจึงรีบออกแบบและวาดรูปลงไปบนกระดาษอย่างบรรจงและตั้งใจ
                         เขาเหลือบตามองดูนาฬิกาเป็นครั้งคราวเพราะเขาจะต้องไปทำงาน เมื่อทำจนเสร็จแล้วเขาก็นำไปเก็บไว้ในตู้หนังสือของเขา จับมันเบาๆด้วยความรัก แล้วเขาก็ออกไปทำงานเพื่อหารายได้มาช่วยภารดาอีกแรงหนึ่ง ตกเย็นเขาก็ไปที่มหาวิทยาลัยของดา ก่อนจะมาถึงที่มหาวิทยาลัยเขาได้แวะซื้ออุปกรณ์ประดิษฐ์อีกเล็กน้อยด้วยเหตุผลบางประการ

                         ด้านภารดาก็กำลังอยู่ที่มหาวิทยาลัย ซึ่งขณะที่เธอกำลังจะกลับบ้านนั้น มีกลุ่มนักศึกษารุ่นพี่ 2 คนเข้าซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่เธอรู้จักมาขวางหน้าไว้ ทำให้เธอไม่กล้าหนี เธอตัดสินใจถามออกไปว่า
                         "พี่ชัยกับพี่ต้อม มาขวางดาทำไม"
                         "พี่จะมารับกลับบ้านน่ะสิ"
                         "ดากลับเองได้ไม่ต้องมีใครมารับหรอก"
                         "แต่พี่เป็นห่วงนะดา"
                         "ดากลับเองหลายปีแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก"
                          
                         เอกกำลังเห็นดากำลังโดนรุมจึงวิ่งเข้าไปทันที
                         "ดา เป็นอะไรหรือเปล่า" เอกถาม
                         "ไม่เป็นหรอก เรารีบกลับกันเถอะ"
                         "อ้าว ไหนว่ากลับคนเดียวได้ แล้วไอ้นี่เป็นใคร" ชัยยศถามด้วยท่าทีนักเลง
                         "อย่าไปยุ่งกับเขาเลยเอก"
                         
                         ชัยยศดึงข้อมือดาไว้ แต่เอกช่วยปัดออกไป
                         "ฝากไว้ก่อนเถอะ" ชัยยศคำราม
                         "เออ แล้วมาเอาคืนนะโว้ย" เอกยียวน