เพื่อเธอ...ฉันยอม

ลำดับตอนที่ #5 : ค่ำคืน

 


               หนุ่มสาวทั้งคู่ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข เมื่อกินกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จ ขณะที่เดินมาเรื่อยๆเอกได้เอ่ยถามขึ้นมาว่า
                    "บ้านดาอยู่ที่ไหน เดี๋ยวเอกไปส่ง"
                    "ไม่เป็นไรหรอกเอก ดากลับเองได้ ลำบากเปล่าๆ"
                    "อย่าพูดแบบนั้นสิ เราเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ เอกเป็นต้นเหตุทำให้ดาตกงาน"
                    "เอก ดาขอโทษที่ทำให้เอกต้องเลิกกับแฟน" ดาเริ่มร้องไห้อีกครั้ง
                    "อย่าโทษตัวเองเลยดา ผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเอกอีกแล้ว"
                    "แต่ถ้าดาไม่เดินใกล้ๆเอก เค้าก็คงจะไม่ทำแบบนี้"
                    "เอกรู้มานานแล้วล่ะว่าเค้าต้องการหาเรื่องเลิกกับเอก แต่ยังไม่มีโอกาสเท่านั้นเอง" เอกพูดน้ำเสียงเศร้าแล้วพูดต่อ
                    "เอกเล่าให้ดาฟังคนแรกเลยนะ หลายครั้งแล้วที่เอกเห็นรินเดินกับคนอื่นซึ่งเอกก็ทำเป็นไม่รู้ ไม่เห็น เค้าก็คิดว่าเอกโง่ แต่จริงๆแล้ว เอกรู้ทุกอย่าง" เอกก้มหน้า
                    "น่าสงสารเอกจัง ดีขนาดนี้เค้ายังอยากเลิก"
                    "ตกลงบ้านดาอยู่ที่ไหน เอกไปส่งเอง"
                    "เอกกลับไปเถอะเดี๋ยวพ่อ แม่เอกจะเป็นห่วงเปล่าๆ"
                    "ไม่มีใครห่วงเอกหรอก เอกอยู่คนเดียว ดายังดีนะที่ยังมีแม่อยู่ด้วย"
                    "พ่อ แม่เอกไปไหนเหรอ" ดาถามด้วยความสงสัย
                    "พ่อกับแม่เอกเลิกกันไปนานแล้วล่ะ ตั้งแต่เอกอายุแค่ 2 ขวบ เอกก็อยู่กับป้ามาตลอด อยู่มาได้จนอายุ 18 ป้าเอกก็เสียชีวิต ตอนนี้เอกก็ต้องอยู่คนเดียว ทำงานด้วย เรียนด้วย"
                    "เหรอ ชีวิตเอกก็คล้ายๆชีวิตดานะ"
                    "งั้นเอกไปส่งดาได้แล้วสินะ"
                    "จ้ะ งั้นเราไปกันเถอะ"
                    เมื่อถึงหน้าบ้านดา เอกพบว่าบ้านของดาไม่ได้ต่างอะไรไปจากสลัมเลย ลักษณะของบ้านเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว ประตูหน้าบ้านก็ผุแทบจะมองเห็นข้างในหมด                   
                    "เอกส่งแค่นี้นะ ดาเข้าบ้านเถอะ"
                    "กลับดีๆนะเอก บ๊ายบาย"
                    "ครับผม" เอกรับคำ เขารู้สึกได้ว่า ตอนที่เขาคบกับริน เขาไม่เคยได้หยอกล้อ พูดเล่นเหมือนที่ทำกับดาเลยแม้แต่น้อย เขารู้สึกมีความสุขกว่าเมื่อเช้ามาก เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพบว่ามีถุงอะไรเล็กๆอยู่ข้างใน จึงหยิบออกมาดู เขาเห็นเข้าจึงยิ้ม เพราะมันคืออุปกรณ์ที่เขาซื้อมาเพื่อจะให้รินนั่นเอง เขาคิดว่าจะทำสิ่งประดิษฐ์นี้ให้กับรินอย่างที่เขาตั้งใจให้ได้ถึงแม้รินจะไม่มองหน้าเขาก็ตาม เขาก็จะฝากเพื่อนของรินไปให้ เพราะเขายังไม่สามารถตัดใจจากรินได้อย่างที่พูด