เพื่อเธอ...ฉันยอม

ลำดับตอนที่ #1 : บทเริ่มต้น

             เอกชัยหนุ่มนักศึกษาปี 2 วัย 20 ปี กำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง คณะรัฐศาสตร์ เขามีแฟนซึ่งเป็นสาวรั้วเดียวกัน แต่อยู่คนละคณะ เธออยู่คณะอักษรศาสตร์ ห่างจากตึกที่เขาเรียนไป 2 ตึก เธอมีชื่อว่า รินลดา มีอายุเท่ากันกับเขา ทุกกลางวันเขามักจะมารับเธอไปกินข้าวด้วยกัน ทำให้เพื่อนๆของเธอต่างอิจฉาที่เขาคอยเทคแคร์ทุกอย่าง
                 " นี่ พวกชั้นล่ะอิจฉาเธอจริงๆนะ ที่นายเอกเขาคอยรับใช้เธอทุกอย่างเลย" เจนพูดขึ้น
                 "จริงด้วยแหละ เมื่อไหร่น๊าชั้นจะมีแฟนแบบนี้บ้าง" นัทเสริม
                 "พวกเธอยังไม่มีแฟนยังไม่รู้หรอก แฟนชั้นเจ้าชู้สุดๆ ยังจับไม่ได้สักที" เก๋บ่น
                 "อย่ามาอิจฉาเลย เอกก็งั้นๆแหละ ชั้นเบื่อเต็มทนแล้ว" รินพูดแล้วถอนหายใจ
                 "เฮ้ย เธอจะบ้าเหรอ ดีขนาดนั้น ชั้นรักตายเลย" ปิ่นพูดบ้างหลังจากเงียบอยู่นาน
                 "พวกเธอไม่รู้อะไรหรอก เอกน่ะ แม้แต่จะจับมือก็ไม่เคยเลย" รินบ่นต่อ
                 "แล้วไม่ดีเหรอ ชั้นว่าเป็นสุภาพบุรุษออก" เก๋คุยต่อ
                 "ไม่อ้ะ ชั้นเบื่อ น่ารำคาญ และอีกมากมาย"รินยังคงเซ็ง
                 "โน่น เอกเดินมารับแล้วแน่ะ ไกลๆนั่นน่ะ" เจนส่งเสียงบอก
                 "พวกเธอช่วยอะไรชั้นหน่อยนะ บอกเอกว่าชั้นมีธุระด่วนแล้วกลับไปนานแล้ว ขอบใจนะ" รินพูดจบจึงรีบวิ่งไปหลบที่ตึกแถวๆนั้น เพราะคนพลุกพล่านจึงไม่น่าเป็นที่สังเกต
                 "เอาไงดี ใครจะเป็นคนบอกเอกล่ะชั้น เก๋ เจน หรือว่าปิ่น" นัทถาม
                 "ชั้นไม่เอาล่ะ สงสารเอก" ปิ่นปฏิเสธ
                 "ชั้นก็ไม่เอาด้วยคนไม่อยากยุ่ง เดี๋ยวพ่อตัวดีชั้นมาเห็นจะมีปัญหาอีก" เก๋ก็ปฏิเสธอีก
                 "คราวนี้ก็เหลือเธอกะชั้นแล้วนะ เอาไง" เจนถาม
                "เป็นไงเป็นกัน ชั้นบอกเอง เผื่อเอกเลิกกะริน ชั้นจะได้เข้าแทน" นัทพูดแล้วหัวเราะเป็นเวลาเดียวกับที่เอกเดินมาถึง
                "รินไปไหนล่ะครับ เมื่อกี๊เหมือนผมว่าเห็นเขานะ" เอกถาม
                "ตาฝาดแล้วล่ะค่ะ รินกลับไปเป็นชั่วโมงแล้ว เขาฝากขอโทษเอกด้วยที่ไม่ได้บอก" นัทตอบ
                "เหรอ งั้นไม่เป็นไรครับ ผมกลับนะ" เอกหน้าเศร้าไปเล็กน้อย
                เมื่อเห็นเอกเดินไปไกลแล้ว เจนก็ตะโกนเรียกรินออกมา รินค่อยๆมองจนเห็นว่าปลอดภัยไม่มีเอกอยู่แล้วก็ถอนหายใจแล้วบ่นกับกลุ่มเพื่อนๆว่าเมื่อไหร่เธอจะปัดเอกออกไปจากชีวิตสักที
                ปกติแล้วรินนั้นเป็นคนที่เบื่อง่าย คบใครได้ไม่นานก็จะตีตัวออกห่าง เพราะเธอเคยมีอดีต ในสมัยที่เธอเป็นนักเรียนม.6 เธอเคยคบกับผู้ชายคนนึงซึ่งเพื่อนของเธอนำมาแนะนำให้รู้จักกัน เมื่อคบกันได้เพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น ชายคนนั้นก็ทิ้งเธอไปมีคนใหม่ จึงทำให้เธอเสียใจมาก และเธอได้ตั้งปณิธานเอาไว้ว่าเธอจะคบแล้วทิ้งผู้ชายทุกคนเหมือนกับที่ผู้ชายคนนี้ทำกับเธอ แต่ตอนนี้เธอกำลังแก้แค้นผิด คนที่ไม่มีพิษภัยอย่างเอกก็ต้องตกเป็นเหยื่อของเธอ