ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Guilty 2 คำขู่ (หรือขอร้อง)
บทที่ 2 คำขู่ (หรือขอร้อง)
ณร้าน Koi Parfeit
ยูจ้องมินาโตะที่กำลังนั่งกิน ช็อคโกแล๊ตพาเฟ่ต์ที่สูงเกือบจะถึงหัวตัวเองอย่างละเหี่ยใจ หากไม่เป็นเพราะโต๊ะมันเตี้ยล่ะก็ เกรงว่ามินาโตะคงยืนกินไปแล้ว
“นี่มินาโตะ...” ยูร้องเรียกเพื่อนรักที่ตอนนี้กินพาเฟ่ต์ใกล้จะหมดแล้วด้วยเวลาอันรวดเร็ว
“อื้ม มีอะไรจะคุยล่ะ” มินาโตะตอบกลับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มที่เกือบจะทำเอาบรรดาพนักงาน และคนที่นั่งอยู่ในร้านแทบเป็นลม
“คือ...” ยูพูดด้วยท่าทางลำบากใจแต่เรียกคะแนนเห็นใจจากเหล่าสาวๆรอบๆตัวได้นักแล
“หืม”มินาโตะทำหน้าสงสัยพร้อมกับเอียงคอเล็กน้อย ทำให้ขณะนี้มีผู้ที่ลงไปกองกับพื้นแล้ว 4-5 คน
“ฉันเล่นเกมออนไลน์อยู่น่ะ แต่ฉันอยากชวนนายไปเล่นเป็นเพื่อนฉันหน่อย น...นายว่างรึเปล่า?” ยูถาม เพราะถึงยังไงเพื่อนของเขาก็มีงานต้องทำอยู่น่ะ โดยเฉพาะตอนนี้ที่ปิดเทอมแล้วด้วย
“แล้วทำไมถึงชวนฉันล่ะ?” มินาโตะถามกลับ เพราะเขาไม่เคยเล่นเกมแบบนี้เลยซักครั้ง
“ก็อยากให้นายมาเล่นเป็นเพื่อนอ่ะ~” ยูตอบ
“ถ้านายไม่เล่น ฉ...ฉันจะไม่พานายไปกินบุฟเฟ่ต์เค้กเลยคอยดู” ยูเพิ่มประโยคที่ทำให้มินาโตะเผยสีหน้าลำบากใจหน่อยๆ ทำให้ผู้ที่ลงไปกองกับพื้นเพราะความน่ารักเพิ่มจำนวนเป็น 8 คน
“แต่ถ้านายเล่น...แค่ตอนพักผ่อนก็ได้ ฉันจะเลี้ยงบุฟเฟ่ต์เค้กนายทุกอาทิตย์ตลอดปิดเทอมเลย” ยูพูดออกมาอีกประโยคเพื่อหลอกล่อ(?) ให้มินาโตะมาเล่นเกมเป็นเพื่อน
“ก็ได้...ช่วงนี้ถึงยังไงก็ไม่ค่อยอยากทำงานเท่าไหร่” มินาโตะตอบ ทำให้ยูเผยสีหน้าดีใจเหมือนกับตัวเองได้พิชิตสิ่งที่แข่งแกร่งที่สุดในโลกอย่างงั้นแหละ
“อย่างน้อยสองครั้งต่ออาทิตย์ แล้วก็ขอซื้อขนมหวานร้านอื่นกลับบ้านด้วย” มินาโตะพูดต่อ
“ได้!” ยูตอบ เพราะถึงยังไงเขาก็ชวนมินาโตะมาเล่นเกมเป็นเพื่อนเขาได้แล้วนี่
“งั้นไปห้างกัน จะได้ซื้อเครื่องเกมให้นาย แล้วก็ไปสมัครไอดีด้วย” ยูพูดต่อ
“เห...” มินาโตะแปลกใจ จะให้ไปเดินห้างต่อเนี่ยน่ะ
“นี่พึ่งจะสามโมงกว่าเอง ไปไม่นานหรอกแค่ไปซื้อเครื่องเกมกับสมัครไอดีแป๊บเดียวเอง” ยูพูด อันที่จริงสมัครไอดีน่ะแป๊บเดียวจริงๆ แต่เครื่องเกมน่ะมันมีหลายแบบตามที่แต่ล่ะคนชอบ ส่วนใหญ่จะใช้เวลาเลือกไม่ต่ำกว่าครึ่งวันกันทั้งนั้น แต่ว่า...
“ฉันเลือกเครื่องเกมแบบที่เหมาะกับนายไว้ให้แล้วล่ะ~” ยูพูด เขารู้ดีน่ะ ว่าเพื่อนคนนี้ของเขาไม่ค่อยสันทัดเรื่องแบบนี้ ถ้าให้ไปเดินเลือกจริงๆ มินาโตะคงจะสุ่มๆหยิบแล้วเดินไปจ่ายตังเลยมากกว่า
“ไปก็ไป...”มินาโตะตอบ ถึงยังไงเขาก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงอยู่แล้ว
“เอ้า~มุ่งสู่ห้าง พาโลวเนียนมอล!” ยู ร้อง
ณ ห้าง Pallownia mall
ขณะนี้ ทั้งสองกำลังยืนอยู่ในร้านที่ขายเครื่องเกมออนไลน์ ด้วยเทคโนโลยีสมัยนี้ ทำให้สามารถทำเครื่องเกมที่มีรูปแบบต่างๆได้ตามแบบคนที่ชอบมีตั้งแต่รูปแบบยางผูกผม ยันต่างหู
“อ๊ะ! เจอแล้ว!” ยูร้องเพราะเขาหาเครื่องเกมที่เขาเคยเลือกไว้แล้วว่า เหมาะกับมินาโตะสุดๆ
“มีอะไรให้ช่วยไหมค่ะ?”พนักงานขายที่คอยดูแลในร้านเดินมาถาม
“ไม่เป็นไรครับ เจอแล้วฮ่ะ” ยูหันไปตอบ
“เอ๋ น้องพึ่งเข้ามาเมื่อกี้เองนี่ เจอแบบที่ชอบแล้วเหรอค่ะ?”พนักงานหญิงอีกคนถาม
“ผมมาเลือกให้เพื่อนของผมน่ะครับ” ยูพูดพร้อมกับยิ้มจนทำให้พนักงานสาวสองคนถึงกับหน้าแดง
“เลือกไปให้แฟนเหรอค่ะ?” พนักงานสาว A ถามเมื่อเห็นเครื่องเกมในมือของยู
เพราะมันคือ...
คือ...
คือ...
____________________________________________________________
แต่งอย่างมึนๆ แล้วก็ลงอย่างมึนๆ
เม้นหน่อยได้มั้ย~ *-* เค้าจะได้มีกำลังใจแต่งบทที่สี่ต่อ ^3^
แต่งอย่างมึนๆ แล้วก็ลงอย่างมึนๆ
เม้นหน่อยได้มั้ย~ *-* เค้าจะได้มีกำลังใจแต่งบทที่สี่ต่อ ^3^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น