คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอน 4
“ไปกินข้าวกัน” นายพีทชวนฉันไปกินข้าว
“ไปสิ”
และแล้วตอนนี้เราก็อยู่ที่โรงอาหาร
และนั่น!! น้ำกับแฟน ฉันรีบพยายามดึงนายพีทไปที่อื่นแต่เขาไม่ยอมไป
“ไม่เป็นไรหรอฉันทำใจได้แล้ว”
“อ๋อหรอ ฮิๆๆ หรอ.....”
“เขาไปทักทายเขาหน่อยมั้ย”
“นี่นายจะบ้าหรอ” บ้าไม่บ้าหมอนั่นก็เดินไปนู่นแล้ว
“หวัดดี” หมอนี่ทั้งเขาหน้าตาเฉย
“หวัดดี” น้ำทักกลับเสียงใส
“จำผมได้มั้ย”
“จำได้สินายชื่อพีท นัดนี่พีทเพื่อนฉันเองล่ะ”
“หวัดีครับ”
“หวัดดี” ดูสิเขาอุตส่าพูดเพาะด้วย
“เราชื่อแนท”
“รู้อยู่แล้วน่า”
และแล้วฉันก็ได้เพื่อนเพิ่มขึ้นอีกสองคน
“วันนี้ไม่เห็นมีไรน่ากินเลย”
“งั้นนายก็ไม่ต้องกินสิ”
“เธอจะบ้าหรอฉันก็หิวตายสิ”
“ก็นายบอกว่าไม่มีอะไรน่ากิน”
“ไม่น่ากินแต่ก็กินได้”
“ช่างเถอะรีบไปซื้อแล้วมาเจอกันตรงนี้นะเร็วๆด้วย”
ทั้งๆที่ฉันเป็นคนเร่งเขา แต่เขากลับมาถึงก่อนฉันเสียอีก
“เธอมาช้ากว่าฉัน อย่างงี้ต้องมีเรื่องลงโทษ”
“อะไรไม่เกี่ยวกันเลย ฉันไม่ได้บอกว่าต้องลงโทษเสียหน่อยถ้ามาช้า”
“เธอไม่มีสิทธิ์พูดเพราะตอนนี้เธอแพ้ฉันอยู่”
“อะไรอย่ามั่วสิ”
“เธอนั่นแหละอย่ามัวพูดรีบๆกินเข้า”
“อะ”
“หยุด!!!” อะไรเนี่ยนายนี่ต้องบ้าแล้วแน่ๆ
“อิ่มแล้ว”
“ฉันก็อิ่มแล้วเหมือนกัน”
“ขอให้ประธานนักเรียนและกรรมการนักเรียนมารวมกันที่ห้องประชุมที่ตึก4 เดี๋ยวนี้!!!!!!!”
เสียงประกาศดังทั่วไปหมด นั่นหมายความว่าฉันต้องรีบไปเพราะรู้สึกว่าเขาจะเน้นคำว่าเดี๋ยวนี้จนน่ากลัว
“นั้นฉันไปดีกว่า”
“ถ้างันเจอกันที่ห้องนะ”
“อืม ถ้ากลับช้าก็บอกอาจารย์ให้ด้วยนะ”
“รู้แล้วน่า”
แล้วฉันก็วิ่งมาถึงที่ห้องประชุมดูเหมือนว่าทุกคนจะมาพร้อมกันหมดแล้ว
“ทำไมพึ่งมา”
“อ้าวพอประกาศปุ๊บฉันก็รีบมาเลยนะ”
“แต่ว่าประกาศนี้มันประตั้งแต่ตอนยังไม่พักกินข้าวเลยนะ”
“ทำไมฉันไม่เห็นได้ยินเลย”
“ช่างเถอะรีบเข้าประชุมกันดีกว่า”
“ว่าแต่เราจะประชุมรื่องอะไรกันหรอ”
“นี่ยังไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาเลยหรอเนี่ย”
“ถ้ารู้แล้วจะถ้ามั้ยเล่า”
“เฮ้อ ประธานนะประธาน”
“ว่าไงเรื่องอะไร”
“ก็เรื่องงานนิทรรศการโรงเรียนไงเล่า”
“นิทรรศการ ได้ไงฉันยังไม่รู้รื่องเลย”
“ก็ประชุมคราวที่แล้วไง เออจริงสิเธอไม่มาประชุมหนิ เออฉันยังไม่ได้ถามเธอเลยว่าทำไมไม่มาประชุม”
เออใช่ลืมไปเลยมัวแต่คิดเรื่องอื่นจนลืม เมื่อวันที่ฉันไปคุยกับน้ำตอนพักจำได้มั้ย นั่นแหละฉันเลยพลาดประชุม
“เอ่อ มีเหตุผลส่วนตัวนิดหน่อย”
“ถ้างันแกก็ยังไม่รู้จักผูช่วยคนใหม่แกหนะสิ”
“ผู้ช่วยคนใหม่”
“ใช่”
“แล้วยัยเมี่ยงหละ”
“มันลาออกแล้ว โมโหมันอยู่เนี่ยนึกบ้าอะไรของมันก็ไม่รู้ช่างเหอะนี่เวฟ ผู้ช่วยแก” เวฟหรอ ชื่อคุ้นจัง
“สะวีดัด สวัสดี ฝากเนื้อฝากตัวและหัวใจด้วยนะคร้าบ.......”
ไอ้หมอนี่นี่เอง นายเวฟ เรียนเก่งก็จริง แต่นิสัยแย่สุดๆ ผิดระเบียบมันทุกอย่างทั้งทรงผมการแต่งตัว กระเป๋าฉันเจอทุกวันลิปก็ไม่ได้ ทำไงได้ลูกผู้อำนวยการโรงเรียน มันน่าหมันใส้นักฉันหละเกลียจหมอนี่ที่สุด เพรามันเหมือนว่าฉันไม่มีประสิทธิ์ภาพที่ปล่อยให้หมอนี่ทำอะไรก็ได้ ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมสาวๆในโรงเรียนถึงได้กรีดนายนี่มากกว่าพีทของฉัน (เขาเป็นของฉันตั้งแต่เมื่อไร่เนี่ย)
“เป็นอะไรไปหนะ ทักด้วยไม่เห็นทักตอบเลย”
“ยุ่งน่า ใครส่งนายนี่มาเนี่ย”
“ผอ. ส่งมาเขาอยากให้เวฟช่วยงานโรงเรียนบ้าง”
“ช่วยให้งานมันพังพินาศหนะสิไม่ว่า”
“เธอว่าไรนะ”
“เปล๊า”
“เอาๆเข้าเรื่องได้แล้ว ท่านประธานจะเสนอแนวคิดหน่อยมั้ย”
“ไม่หละ”
“OK แบบหลักๆเนี่ยก็คือมีการแสดง คิดว่าจะเป็นการแสดงอะไรดี”
“ฉันเสนอการแสดงละคร”
“ฉันเสนอการเต้น”
“ฉันเสนอเกมส์”
“เอางี้ดีกว่าที่เสนอมาทั้งหมดเอามาทำให้หมด แล้วแบงงานเป็นฝ่ายๆว่าจะทำอะไร” ฉันเสนอแนวคิดบ้าง
“ก็ดีนะฉันเห็นด้วย”
“พวกฉันก็เห็นด้วย”
“ถ้างั้นตกลงเอาอย่างที่ฉันบอกแล้วกัน จะเอากิจกรรมอไรบ้างหละ”
“ฉันเสนอจับฉลาก”
“ก็ดี”
“จดนะเรขา”
“จดอยู่”
“ผมขอเสนอ เอารูปคนที่น่ารักที่สุดในโรงเรียนมาขาย”
ไม่ต้องสงศัยแนวคิดไร้สาระแบบนี้จะเป็นของใครไม่ไปได้นอกจากนายเวฟ
“ไร้สาระน่า”
“ฉันว่าก็ดีน่ะเอาใจพวกสาวๆ” น่านดันไปเห็นดีกับมันอีก
“เปลืองงบเปล่าน่า”
“ไม่หรอกฉันคิดว่าน่าจะขายดีนะ เชื่อเถอะ เพราะในเว็ปบอร์ดมีแต่พวกที่อยากได้รูปคนดังในโรงเรียน เราก็ดูๆว่าใครที่มีคนอยากได้รูปเยอะๆหนะ”
“แล้วใครจะทำหละ” คนหนึ่งถามขึ้น
“ใครเสนอก็ให้เขาทำไปสิ” สะใจดีอยากพูดไม่คิด
“ตกลง” เขาตอบขึ้นมาทันที หมอนี่จะทำหรอ
“ไม่ได้นะเดี๋ยวไม่ได้เรื่อง”
“ช่างเถอะให้เขาทำไปจะได้พิสูจงานด้วยไง”
“เฮ่อ ตามใจ” พังแน่ๆงานนี้
“อ้าวแล้วการเต้นหละ”
“ฉันเองฉันขอ” นิดขอไปทำ
“ตกลงฉันยกให้เธอ เพราะเธอเป็นเชียร์ด้วยนี่”
“ใช่”
“แล้วเกมส์”
“ด้วยฉันกับปรอยแล้วก็มิ้งช่วยกันทำ” เบลพูดขึ้น
“งั้นก็เหลือแสดงละครฉันก็ต้องเป็นคนทำล่ะสิเนี่ย”
“ต้องการพระเอกมั้นคราบ......”
“ไม่ต้องเลยย่ะ”
“โธ่”
“แล้วจะแสดงเรื่องอะไรดี ช่วยคิดหน่อยสิ”
“เรื่องแนวไหนหละ”
“แนวรักโรเมนติกสิกำลังฮิตเลย”
“นั่นสิ”
“แล้วจะเอาเรื่องแบบไหน”
“มันไม่อยากไปหน่อยหรอแนวนี้น่ะ”
“นั่นสิ”
ต่างคนต่างออกความเห็นของตัวเองที่คิดว่าเหมาะสมแต่สำหรับ ฉันว่าฉันคิดอะไรได้บางอย่างนะ
ความคิดเห็น