คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอน 11
เลิกประชุมแล้วผมไปหาเพื่อนผมดีกว่าเฮอะ นี่กี่โมงแล้วเนี่ย
เฮ้ย!!! นี่เข้าเรียนมาครึ่งชั่วโมงแล้วหรอเนี่ย โอ้ยตายแน่ เอ๊ะ!คงไม่หรอกก็ผมไปประชุมผมเป็นผู้ช่วยประธานแล้วนะพูดไปมันก็น่าภูมิใจนะเนี่ย
“ขออนุญาตครับ” ผมยื่นพูดอยู่ที่หน้าประตู
“อ้าว วาฤทธิ์ ประชุมเสร็จแล้วหรอ”
“ครับ” แต่เอ๊ะอาจารย์รู้ได้ไงเนี่ย ช่างเถอะรีบไปนั่งดีกว่า
ตอนนี้ยังไม่ค่อยมีอะไรสำคัญผมข้ามไปเลยดีกว่า
“จะมีซักครั้งมั้ยที่แกจะมาก่อนพวกฉัน” ปรางพูดขึ้นทันทีที่เธอเดินเข้ามาในห้อง
“ไม่มีทางหรอกขนาดให้มาพร้อมยังทำไม่ได้ ถ้าให้มาก่อนคงเป็นไปได้หรอกนะ” แล้วผมก็ตอบให้ซะเรียบร้อยเลย
“นี่นายเวฟ สงบปากสงบคำหน่อยก็ดีนะ”
“มันก็จริงอย่างที่เวฟว่านั่นแหละ” น่านมีคนคิดเหมอนผมด้วย
“เอาน่าไหนๆฉันก็มาแล้วนี่ จะเอาอะไรอีกหละ”
“พอแล้วๆ เข้าประชุมกันเถอะน่า” ปรางห้ามทัพก่อนที่จะเกิดสงครามขึ้น
“อืมว่าแต่งานที่นายว่าจะเอาไปทำถึงไหนแล้ว” เธอหันมาถามผมคงคิดว่ายังไม่เสร็จหละสิ
“เสร็จแล้ว”
“โกหกรึเปล่านายหนะ” เธอไม่ยอมเชื่อผมด้วยแฮะ
“ฉันไม่ใช่คนที่ไม่มีความรับปผิดชอบขนาดนั้นซะหน่อย”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงล่ะนายหนะ”
“โอ้ย เมื่อไหร่พวกเธอสองคนจะญาติดีกันซะทีหละ” ผู้หญิงที่ปรอยพูดขึ้นอย่างเซ็งๆ
“ไว้ตอนที่มดออกลูกเป็นแมวเมื่อไหร่ล่ะก็ ฉันจะพูดเพาะๆกับหมอนี่ทันทีเลย” เธอรีบตอบทันที
“ขนาดนั้นเชียว”
แล้วการประชุมก็ดำเนินไปเรือยจนจบ ผมตัดสินใจอยู่รอก่อนเพื่อที่จะให้คนอื่นไปให้หมดก่อน เพื่อจะชวนเธอไปกินไอศกรีม แต่เธฮก็วิ่งหนีผมมาเลย ผมเลยคิดเอาเองว่าเธอตกลง พอตกเย็นผมก็ไปหาเธอที่ห้องแต่ไม่เจอ ผมเลยไปรอเธอที่หน้าโรงเรียนคิดว่าเธอคงจะเดินสวนมาแต่ในที่สุดเธอก็ไม่มา ผมคงคิดไปเองจริงๆ........
แต่ผมไม่ยอมแพ้หรอกนะเช้าวันต่อมาผมเห็นเธอยืนอยู่ที่หน้าโรงเรียนผมก็เดินเข้าไปคุยกับเธอ แต่เธอไม่อยากคุยกับผมเท่าไหร่ แล้วผมก็ชวนเธอไปกินไอศกรีมอีกครั้งคราวนี้เธอตกลง ผมหละดีใจที่สุดในโลกเลย วันนี้ผมอารมณ์ดีสุดเลย พอตกเย็นผมก็รีบมาที่ห้องเธอทันทีวันนี้ห้องผมเลิกช้าซะด้วยสิเธอจะรอผมนานมั้ยนะ แต่พอมาถึงห้องกลับว่างเปล่า ผมมาถูกห้องรึเปล่านะ แต่เอก็ถูกนี่แต่ทำไมไม่มีคน หรือเธอจะรอผมที่หน้าโรงเรียนอาจใช่ งั้นผมรีบไปดีกว่า แต่พอมาถึงหน้าโรงเรียนก็ไม่มีเธอ ผมจึงรออยู่อย่างนั้นแต่เธอก็ไม่มา ผมผิดหวังอีกแล้วสินะ ทำไมกันทำไมเธอช่างใจร้ายกับผมอย่างนี้ พรุ่งนี้ก็วันงานแล้วผมคงไม่ได้เจอเธอหรอกเพราะงานเธอคงยุ่ง ผมก็เหมือนกัน เธอคงจะไม่ชอบผมจริงๆซะแล้วแหละ เลิกคิดไปเองซะทีนะเราเขาไม่รักก็ไปตื้ออยู่ได้ เลิกยุงกับเขาเสียที เขาคงมีคนที่ใช่อยู่แล้ว แล้วแน่ นอนว่าไม่ใช่เรา ไม่ใช่เราเข้าใจมั้ย!!
............................................................................................................
“กลับบ้านกันเถอะพีท” ฉันพูดกับพีทเพราะนี่ก็ได้เวลากลับแล้ว
“อืมไปสิ”
“วันงานก็จบไปแล้วต่อไปก็คงจะเข้าสู่การเตรียมสอบแล้วสินะ” นยพีทพูดขึ้น นั่นสินี่ก็ใกล้สอบแล้วนะเนี่ย
“นั่นสิ ใกล้ถึงเวลาที่เราต้องจากกันแล้วสินะ” ฉันพูดขึ้นขณะที่กำลังจะเดินกลับบ้าน
“ไม่หรอกน่า บ้านเราอยู่ใกล้กันแค่นี้เอง” เขาพูดพลางหันมามองหน้าฉัน
“หนะ นั่นสิโน๊ะ ฉันลืมไป” เดี๋ยวก็ต้องเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ไปเจอเพื่อนใหม่ๆ คนใหม่ๆ นายคงจะไปเจอใครที่ดีกว่าฉัน แล้วนายจะลืมฉัยมั้ย
“พีท ถ้านายไปอยู่มหาลัย เจอเพื่อนใหม่นายจะลืมฉันมั้ย” ฉันหันไปถามพีทที่เดินอยู่ข้างๆ เขาหันมามองหน้าผมแป็บนึงและหันกลับไป
“ไม่” เขาตอบแค่นั้นและก็ไม่พูดอะไรอีกเลย อะไรของเค้านะไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“อีกกี่วันจะสอบเนี่ย” แล้วเขาก็ถามขึ้น
“อาทิตย์นึงมั้ง” ฉันตอบลอย
“ถึงแล้ว เข้าไปนั่งเล่นในบ้านมั้ย” ฉันหันไปถามนายพีท
“ไม่หละ ฉันไปอ่านหนังสือดีกว่า”
“โอ้ว หรืหูฉันฝาด นายพีทพูดว่าจะอ่านหนังสือ” ฉันพูดแซวนายนี่ทันที
“เดี๋ยวเถอะ อ่านไม่ได้รึไง”
“เปล่านี่ ร้อยวันพันปีไม่เห็นนายอ่าน”
“ก็นี่มันจะสอบแล้ว นี่ปีสุดท้ายแล้วต้องทำให้ดีหน่อย”
“หรอ งั้นนายกลับบ้านเถอะ เดี๋ยวไม่มีเวลาอ่านหนังสือออ” ฉันพูดยานคาง
“เออ ฉันไปหละ”
“อืม บาย” แล้วฉันก็เข้าบ้านไปอ่านหนังสือเหมือนกัน
เช้าแห่งความเคร่งเครียดก็เริ่มขึ้น ต่างคนต่างอ่านหนังสือเตรียมสอบ หรือไม่ก็ติวหนังสือ โดยเฉพาะ ม.6
“นทีธาน ต่อนี้ไปเธอไม่ต้องยืนตรงนี้แล้วนะ เดี๋ยวครูจะยืนเอง” อาจารย์ท่านหนึ่งที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูพูดขึ้น
“ค่ะ” ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเหนื่อย
“ชอบหละสิ” นายพีทพูดขึ้น หลังจากที่เดินผ่านครูมาไกลแล้ว
“ก็ใช่สิ” ฉันตอบไปตรงๆเลย
และแล้วเวลาก็ผ่านไปเร็วยิ่งนักวันนี้วัยสอบแล้วววววววววววววววว
ฉันรีบแหกขี้ตาตื่นแต่เช้า เพราะนัดกลับนายพีทไว้เพื่อติวหนังสือกัน ต้องพูดว่าฉันติวให้เขาถึงจะถูก
“รอนานยัง” ฉันถามนยพีทเราะเขาคงมารอนานแล้ว
“ไม่นานหรอกแค่ ครึ่งชั่วโมง” นายนี่เน้นคำสุดท้ายสุดๆ
“เออ ขอโทษ ตื่นสายไปหน่อย”
“มัวแต่พูดมาก เร็วๆเข้าเถอะน่า”
“รู้แล้วน่า” ไอ้หมอนี่หนิเร่งอยู่ได้
แล้วก็มาถึงโรงเรียนเป็นไปตามคาด มีแต่นักเรียนนั่งอ่านหนังสือทั้งนั้นเลย
..............ถึงเวลาเข้าห้องสอบแล้ว...........................
ฉันนั่งอยู่ประจำที่ตอนนี้อาจารย์กำลังแจกข้อสอบ นายพีทนั่งห่างฉันตั้งไกล ฉันอยู่หลังห้องนายนั่นนั่งอยู่หน้าห้อง
“เอาน่าๆ เราต้องทำได้” ฉันพูดเบากัลตัวเอง
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ประธานทำได้อยู่แล้ว” เสียงอาจารย์แจกข้อสอบดังขึ้นที่ข้างๆฉัน
“ขอบคุณค่ะ” แล้วเธอก็เดินไป นั่นสิยังไงก็ทำได้อยู่แล้วน่าไม่เห็นต้องกังวล แล้วก็เป็นไปตามคาด ข้อสอบไม่ยำกเท่าไหร่นักแน่นอนว่าฉันย่อมทำได้
3 วิชา แรกผ่านไป พักแล้ว
“ทำได้มั้ย” เสียงนายพีทดังขึ้นข้างหลังฉัย ตอนที่กำลังเก็บของอยู่
“ได้อยู่แล้วข้อสอบไม่คต่อยยากเท่าไหร่” ฉันตอบพลางหันไป นายนี่หน้าซีดสุดๆ
“อ้าวเป็นอะไรไป อย่างบอกนะว่าทำไม่ได้” นายนี่พยักหน้าน้อยๆ
“อะไรที่ฉันติวให้เมื่อเช้าหละ” ฉันถามงง
“ฉันจำไมได้เลย มัยตื่นเต้น”
“อะไรของนาย” แล้วเราลงมากินข้าว พร้อมกับติวหนังสือไปด้วย
“หวังว่าคราวนี้จะไม่ลืมแล้วนะ” ฉันหันไปถามนายพีท เพราะตอนนี้ติวเสร็จแล้ว
“คิดว่า”
“ดูตอบเข้า มั่นใจหน่อยสินาย”
“รู้แล้วน่าอย่าบ่น”
และแล้ววันนี้การสอบก็ผ่านไป
“เสร็จซะทีวันนี้”
“ยังเหลือพรุ่งนี้อีกวันนะ” เสียงเด็กนักเรียนในห้องคุยกัน
“กลับบ้าน” นายพีทเดินมาหาฉันที่โต๊ะ นายนี่เก็บของไวชะมัด
“อืม” แล้วเราก็กลับบ้านพร้อมกัน พอถึงบ้านก็เข้าบ้านเลย ไม่เล่นกันแล้ว ต่างคนต่างไปอ่านหนังสือ
“โอ้ย กี่โมงแล้วเนี่ย” ฉันพูดขึ้นพลางหันไปมองนาฬิกา
“4 ทุ่ม!!” โอ้ว ฉันต้องนอนแล้ว เดี๋ยวนอนไม่พอ พรุ่งนี้จะง่วง
เช้าอีกแล้ว............
“วันนี้วันสอบวันสุดท้ายแล้วสินะ” นายพีทพูดขึ้น ตอนนี้เราอยู่ที่โรงอาหารของโรงเรียน
“อืม” ฉันตอบ
“ฉันมีเรื่อง....” นายพีทแล้วก็หยุดไป
“อะไร” ฉันลองถามดู
“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอกไม่มีอะไร”
“อะไรของนาย บ้ารึเปล่า”
แล้วฉันกลับนายนนี่ก็นั่งอ่านหนังสือไปจนถึงเวลาเข้าแถว และขึ้นห้องสอบ
ก่อนเข้าห้องสอบ
“โอ้ย สาธุ ของให้สอบได้ได้ทีเถอะ” ยัยฟ้ายกมืออธิฐานอยู่หน้าห้อง ยัยนี่การเรียนปานกลางแหละ แต่ก็น่าทำเหมือนกันนะ
“โอมเพี้ยง ขอให้ได้เกรด 4 ด้วยเถิด” ฉันเลยลองทำบ้าง
“ทำบ้าอะไรของเธอหนะ” นายพีทเดินมาถามฉัน
“อะไรเล่า”
“มัวทำท่าพิลึกกึกกืออยู่ได้ไม่เข้าห้องรึไง”
“รู้แล้วน่า” แล้วฉันกับนายพีทก็เข้าห้องสอบพร้อมกัน และวันนี้ก็ผ่านไปอย่างทุลักทุเล เพราะข้อสอบวันนี้อยากเหลือเกิน
“เธอทำข้อสอบได้เปล่า” วันนี้นยพีทเป็นคนถามฉันก่อนแฮะ
“ก็พอได้ แต่ข้อสอบวันนี้อยากเป็นบ้าเลย” ฉันหันไปบอกนายพีท ตอนนี้เรากำลังจะเดินกลับบ้านกันอยู่ วันนี้เป็นสุดท้ายแล้วที่จะได้เจอเพื่อนที่โรงเรียน จึงต้องสั่งเสียกันเป็นการใหญ่กว่าจะกลับบ้านไดก็ปาไปห้าโมงแล้ว
“ทำไมวันนี้นายไม่กินเลี้ยงกับเพื่อนๆที่ห้องหละ” ฉันหันไปถามนายพีทบ้าง ก็วันนี้สอบเสร็จนักเรียนก็ต้องดีใจเป็นธรรมดา
“ฉันไม่อยากไป อยากอยู่กับเธอมากกว่า ก่อนที่จะไม่ได้อยู่ใกล้เธออีก”
“อะไร ฉันกับนายก็อยู่บ้านใกล้กันแค่นี้ เราเจอกันทุกวันอยู่แล้วนี่”แต่การที่เขาพูดแบบนี้ก็ทำให้ฉันใจหายเหมือนกันแฮะ
“เอาเถอะน่า เธอนี่พูดมากจริงๆเลย”นายนี่หันมาพูดอย่างรำคราญ
“อ้าวแล้วไม่จริงรึไง หรือนายจะไปไหน”
“เปล่า” แต่ฉันว่านายนี่ดูแปลกๆนะ ดูซึมๆไป
“จ้องอยู่ได้ อะไรของเธอเล่า”
“เปล่าซะหน่อย” ฉันรีบหันหน้าหนีทันที
“วันนี้เราไปเที่ยวกันมั้ย”
“ฮะ” ฉันอาจหูฝาดไป แต่ตะกี้ฉันได้ยินว่านายนี่ชวนฉันไปเที่ยว
“ไปเที่ยวกันมั้ย” นายนี่ชวนฉันจริงๆ
“ไปเที่ยว”
“ใช่ ไปเที่ยว” นายนี่หันมาพูดเพื่อย้ำอีกครั้ง
“เอ่อ ไปสิ” แล้วฉันก็ตอบตกลงไป
“ไปเปลี่ยนเสื่อผ้าแล้วมาเจอฉันที่หน้าโรงเรียนนะ”
“อืมได้” แล้วฉันก็รีบไปรีบมา ส่วนนายนี่ก็เหมือนกัน
“เราจะไปไหนกัน” ฉันไปถามเพราะยังไม่รู้ว่าจะไปไหน
“ยังไม่รู้เลย” นายนี่ตอบหน้าตาเฉย แล้วนายจะมาชวนฉันทำไมเนี่ยจะไปไหนยังไม่รู้เลย
“อ้าว”
“ล้อเล่นน่า” นายนี่หันมายิ้มทะเล้น
“จะไปรึยังหละ” ฉันหันไปถามนายพีท
“ไปสิ” นายพีทเดินไปที่มอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ข้างๆ และขึ้นไปนั่งคริอมมันทันที
“ฮะ เฮ้ย” ฉันพอจะเข้าใจอะไรนิดหน่อยแล้ว
“จะไปด้วยมอเตอร์ไซค์เนี่ยนะ” ฉันถามอย่างตกใจ
“ก็ใช่ ฉันมีใบขับขี่หรอกน่า รีบๆขึ้นมาสิ” เขาพูดพลางเร่งให้ฉันรีบๆขึ้นรถ ฉันก็เลยรีบขึ้นรถ
“เกาะดีหละ” นายนี่พูดจบก็ออกรถทันที
“ว้าย! นี่จะฆ่าฉันรึไง” แต่ดูเหมือนนายนี่จะไม่ได้ยิน เขาขับรถเร็วเป็นบ้าเลย ฉันจึงต้องรีบเอามือคาดเอวนายนี่ตามสัญชาตญาณทันที ดูเหมือนเขากำลังขับออกต่างจังหวัด รู้สึกแปลกๆแฮะที่ต้องกอดหมอนี่ ถึงจะเป็นเพื่อนกันมานาน แต่ความรู้สึกนี่มันแปลกๆ เวลาผ่านไปนานพอดูแฮะ แล้วนายนี่ก็จอดรถ
“ถึงแล้ว” เขาพูดเสร็จฉันจึงรีบลงจากลง
“โอ้ย รถนายนี่สูงจริงๆ” พอลงมาจากรถจึงเห็นไดชัดว่าข้างหน้านั้นคืออะไร ลมพัดผ่านหน้าไปพาเความสดชื่นมาด้วย พร้อมกับกลิ่นอายของเกลือ ทะเลนั่นเอง นายนี่พาฉันมาทะเล
“นึกยังไงพาฉันมาที่นี่เนี่ย” ฉันหันไปถามพีทงง
“ก็แค่อยากมากับเธอ” นายนี่หันมาตอบและเดินนำหน้าไป นับวะฃันนายนี่จะพูดจาแปลกเข้าไปทุกวันๆ เขาเดินนำฉันมาหยุดที่หน้าชายหาด ตอนนี้บรรยากาศรอบตัวเริ่มมืดแล้ว
“สวยจัง” ฉันพูดออกมาอย่างประทับใจ เพราะภาพตรงหน้าขึ้น พระอาทิตย์กำลังจะตก
“จำภาพนี้ไปให้ดีๆหละ” พีทพูดขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่ดวงอาทิตย์
“นี่เธอรู้มั้ยทำไมตอนเช้าที่พระอาทิตย์ขึ้น แดดที่ส่องลงมาถึงไม่ร้อน” นายพีทถามแต่สายตายังไม่ถอนออกมาจากภาพตรงหน้า
“ก็เพราะว่ามันยังเช้าอยู่มั้ง แดดมันเลยไม่จัด” ฉันตอบไปแบบเดาสุ่ม
“ผิด เพราะว่าพระอาทิตย์มันยังเปียกน้ำอยู่ไงเล่า เวลามันขึ้นมันก็ขึ้นมาจากทะเล”
“นายนี่ติ๊งต๊องไม่เลือกที่เลือกเวลาเลยนะ” ฉันหันมาว่านายนี่ซึ่งก็หันมามองฉันทันที
“เธอว่าฉันติ๊งต๊อง ตายแน่”
“ว้ายอย่านะ!” แล้วฉันกับนายพีทก็วิ่งไล่กันไปตามชายหาด
“พอแล้ว ยอมแพ้แล้ว แฮ่กๆๆ” ฉันหยุดวิ่ง เพราะวิ่งไม่ไหวแล้ว
“ดีเพราะฉันก็เหนื่อยเหมือนกัน” นายพีทหันมาพูดและนั่งลงข้างๆฉัน
“กี่โมงแล้ว” ฉันหันไปถามพีทเพราะเขาใส้นาฬิกา
“ทุ่มกว่าแล้ว”นายพีทพูดขึ้นหลังจากหันไปมองนาฬิกา
“จะกลับกี่โมงเนี่ย”
“ไม่ใช่ตอนนี้ละกัน ไปหาอะไรกินกันเถอะ” พีทพูดพลางลุกขึ้นและเดินนำไป แถวนี้มีร้านอาหารข้างถนนด้วย แต่หน้าแปลกทั้งที่สวยขนาดนี้แต่ไม่ค่อยมีคนเลย
“นี่ ทำไมแถวนี้ไม่ค่อยมีคนเลย” ฉันหันไปถามนาย
“แล้วฉันจะรู้มั้นเนี่ย ก็พึ่งมาพร้อมเธอเนี่ยแหละ” เขาพูดและหันไปสั่งอาหาร
“ป้าครับ ขอบะหมี่หมูแดงสองชาม” นายพีทหันไปสั่งให้ฉันด้วย
“จ้า” แล้วป้าแกก็ตอบกับมาทันที
……. “ได้แล้วจะ” ป้าเวลาผ่านไปสักพักป้าแกก็เอาอาหารมาเสิร์ฟ
“ขอคุณค่ะ/ครับ” ฉันกับนายพีทพูดพร้อมกัน
“อิ่มแล้ว” ฉันกัยนายพีทพูดขึ้รพร้อมกันอีกครั้ง
“เก็บตังค์ครับบ้า” นายพีทตะโกนบอกป้า
“ทั้งหมด 40 บาทจะ”
“นี่ครับ” นายพีทควักเงินจ่ายทันที
“วันนี้ฉันเลี้ยง”
“โลกแตกแหงๆ นายพีทเลี้ยงข้าว”
“เงียบเถอะน่า” พอเสร็จแล้วเราก็มานั่งที่ชายหาดเหมือนเดิม ตอนนี้คงประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆมั้ง แต่ว่าวันนี้พระจันทร์สวยดีแฮะ
“พระจันทร์สวยดีนะ” ฉันหันไปพูดกับนายพีทที่นั่งอยู่ข้าง
“อืม นี่อยากจับพระจันทร์มั้ย” นายพีทหันมาถามฉัน
“อยากสิ แต่คงทำไม่ได้หรอก พระจันทร์อยู่สูงขนาดนั้น” ฉันเอื้อมมือขึ้นไป พร้อมกับกำลงเมื่อกับจะกำพระจันทร์ไว้ในมือ
“เธอจับได้นะ ฉันจะทำให้เธอดู” พีทพูดจบก็วิ่งออกไปที่ชายหาด พร้อมกับขุดหลุมลงบนทราย
“ทำไรของนาย” ฉันถามงงๆ
“เงียบเถอะน่า” พอนายนี่ขุดหลุมเสร็จก็ไปตักนำที่ทะเลมาใสที่หลุม แต่น้ำมันก็ซึมลงไง
“ไม่ได้ๆ ไปขุดใกล้น้ำดีกว่า” พูดจบก็รีบเดินไปขุดหลุมใหม่คราวนี้อยู่ใกล้น้ำทะเล พอได้น้ำเต็มหลุมแล้วเขาก็เงยหน้ามามองฉัน ส่วนฉันก็มองหน้าเขางงๆ
“ดูสิ” เขาพูดจบ ก็ชี้มาที่หลุมเมื่อกี้ ภาพที่เห็นคือเงาของพระจันทร์ลอยอยู่ในหลุมข้างล่าง
“อุ๊ย สวยแฮะ แต่สู้ดวงบนฟ้าไม่ได้”
“เถอะน่าอย่าเรื่องมากเลยทำได้แค่นี้แหละ” นายพีทพูดอย่างน้อยใจ
“พูดเล่นน่า นี่ก็สวยแล้ว” ฉันพูดเสร็จแล้วก็ก้มลงมาแตะที่ผิวน้ำ ตรงที่พระจัทร์ลอยอยู่
“นี่ไง ฉันจับพระจันทร์ได้แล้ว” ฉันหันไปยิ้มให้กับพีท เขาก็ยิ้มให้ฉันเช่นกัน
เฮ่อ ฉันจะจดจำวันนี้ให้ดีที่สุดเลย เพราะมันเป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับฉันเลย รวมทั้งนายด้วยนะพีทฉันจะไม่มีวันลืมนายเลย
ความคิดเห็น