Promise Dream (พันธสัญญาฝัน)

ตอนที่ 1 แรกพบ

เช้าวันรุ่งขึ้น วันธรรมดาๆ ของผม “ ชู ” ผมเป็นพนักงานออฟฟิตที่หนึ่งครับ ผมเป็นพนักงานมาแล้วเกือบ 5 ปี ในทุกๆวันมันก็เหมือนเดิม ผมเป็นคนค่อนข้างเงียบ ชอบพูดคนเดียวเพียงในความคิด  จะเบื่อเจ้านาย เพื่อนร่วมงาน บลาๆ ผมก็จะบ่นของผมในสมองน้อยๆของผมคนเดียว แต่ชีวิตหลังจากนี้สิครับ มันจะไม่ธรรมดาอีกต่อไปแล้ว เพราะอะไรน่ะหรอ ?? ผมเองก็ยังไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง .....

เวลา 22.00 น.

ชูอยู่ที่ห้องของตนเอง ในบ้านพักที่ตัวเองเช่าอยู่ เล่นอินเตอร์เน็ต

“ เฮ้อ...น่าเบื่อชะมัด “ พูดพลางเลื่อนเมาส์ขึ้นลงไปมา และแล้วเฟสบุ๊คก็เด้งข้อความสนทนาขึ้น

“ เฮ้ย ชู วันที่ 23 มกราคม ต้องมางานแต่งเราให้ได้นะเพื่อน “ ชูจึงตอบกลับไปว่า
“ ไม่รู้เหมือนกันหว่ะ ว่าจะว่างกลับไปรึปล่าว ตอนนี้งานยุ่งๆอยู่ “ ชูบอกปัดไปทันทีเพราะไม่ต้องการจะออกไปไหน
“ เห้ย งั้นอาทิตย์หน้า กินเหล้ากันไหม พอทำงานแล้วไม่ค่อยออกมาหาเพื่อนเลยนะ “ เพื่อนชู
“ ไม่แน่ใจเหมือนกัน ถ้าว่างจะไป “ แล้วชูก็เอามือปิดโน๊ตบุ๊คของตนเอง แล้วก็ล้มลงนอน

                ชูมองไปที่หน้าต่าง พร้อมกับบ่นพรึมพรำว่า ไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย เฮ้อ... เบื่อชะมัด เมื่อไหร่เราจะมีชีวิตดีๆกับเขาบ้างนะ ชีวิตที่ไม่ต้องทำอะไรเลย วันๆนึง คงจะสบายไม่น้อย... เมื่อสิ้นเสียงไม่นาน ชูก็หลับลง

ภาพเริ่มสว่างชัดอีกครั้งเมื่อชูลืมตาขึ้น  “ เห้ย นี่มันที่ไหนวะ “ ปรากฏภาพทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ เสียงลมพัดและมีต้นไม้ใหญ่เขียวร่มรื่น ชู จึงเดินเข้าไป เพื่อหวังที่จะนอนใต้ร่มเงาต้นไม้ต้นนั้น “ นอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้า “
ชูกำลังหลับตาลง แต่ก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น “ เน่ๆ ตรงนี้มันที่ของฉันย่ะ จะไปไหนก็ไป “ ชูลืมตาขึ้นช้าๆก็ตกใจกับภาพที่เห็นเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ยืนหงุดหงิดอยู่ เธอน่ารักมากจนชูถึงกับผงะ แล้วก็เอ่ยขึ้นว่า “ ขอโทษนะ ไม่รู้ว่าเป็นที่ของเธอ แต่เดี๋ยวเอ๊ะ !! นี่มันเหมือนว่าฉันกำลังฝันอยู่เลยนะ “ ชูพูดพร้อมลุกขึ้นด้วยความสงสัย ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ ก็ใช่ไง ก็นี่คือความฝัน แยกแยะไม่ออกหรือไง อะไรฝัน อะไรความจริง อะฮะ !! ซื่อบื้อจริง “ หญิงสาวคนนั้นกล่าว

ชูถึงกับงงแล้วก็พูดในใจว่า “ เอ...เรารู้สึกตัวว่ากำลังฝัน แต่แปลกๆแหะ ยัยนี่มันเป็นใคร ไม่เคยเห็นมาก่อน “

“ เอ๊ะ หรือว่าเธอ เป็น ดารา,ไอดอล,หรืออะไร “ พลางก็เดินไปรอบตัวของผู้หญิงคนนั้น แล้วก็ใช้นิ้วดีดแขนเธอไป 1 ที

“ โอ๊ย !! จะบ้าหรอ “ เธอร้องขึ้นเพราะเจ็บ ชูเลยสะดุ้งแล้วเอ่ยออกมาว่า “ เห้ย !! โทษทีๆ ก็คิดว่าไม่เจ็บ ดูดิแดงเลยนั่น “

“ คนนะ ไม่ใช่ผักจะมีดีดเช็ค “ เธอพูดพร้อมท่าทางที่โกรธชู
“ ขอโทษ ๆ ไม่รู้จริงๆก็มันฝันของฉันนี่นา .. เดี๋ยวก่อนๆ ถ้าเป็นฝันของฉันงั้นฉันจะทำไรเธอก็ได้สิเนี่ย “ ชูพูดพร้อมเดินเข้าไปหาอีกครั้ง " อีตาบ้า ลามก !! “ พร้อมกับปิดป้องกันตัว “

“ ล้อเล่น แหมๆ ก็พูดไปงั้นแหล่ะ “ ชูทำหน้าสบายๆ พร้อมกับแกว่งมือว่าไม่มีอะไร มือยังคงปกป้องตัวอยู่

                จากนั้นชูก็วูป ขึ้นและกลายเป็นว่าเขาตื่นจากฝันนั้น กลางดึก เวลาตอนนั้น ตี 2 เขายิ้มขึ้นเพราะจำเหตุการณ์นั้นได้ดี แล้วก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำ เพื่อปัสสาวะแล้วกลับมานอน หลังจากที่เขากำลังจะนอนก็เอ่ยขึ้นว่า “ ฝันบ้าบอชะมัด “

แล้วเมื่อเขาหลับตาลงอีกครั้งในความจริงแล้วลืมตาตื่นในความฝัน กับปรากฏว่า เขาได้กลับมาที่เดิม นอนอยู่ใต้ต้นไม้และ ข้างขวาของเขานั้นเธอคนเดิมคนนั้นกำลังนั่งมองท้องฟ้า และ หันมามองที่ ชู ทั้งสองคนแปลกใจ พร้อมกัน อุทานขึ้นมาดังๆว่า  ........เห๋ !! 

ชู ลุกขึ้นแล้วก็พูดว่า “ เธออีกแล้วหรอ !! “ ส่วนเธอนั้นก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน “ ฉันต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายพูด นายมาทำไมอีก !! “

“ เอ้า ก็นี่มันฝันของ.... เราฝันต่อหรอเนี่ย บ้าไปแล้ว “ ชูนึกขึ้นได้ว่าตนกำลังฝันอีกครั้งนึง

“ คำสาป .. คำสาปของฉันแน่ๆ ที่ต้องมาให้เจอนายอีก พระเจ้าได้โปรดลูกผิดไปแล้ว !! “ เธอกระวนกระวายใจที่ชูกลับมาที่เดิมอีกครั้ง

ชูตั้งสติได้จึงเดินเข้าไปพูดอย่างใจเย็น “ เดี๋ยวๆเธอ นี่มันฝันของฉันใช่ไหม “

เธอพยักหน้าพร้อมบอกกับชูว่า “ ใช่..มั้ง “ แล้วชูก็พูดต่อว่า “ แล้วเธอจะตกใจทำไม ? “
จากนั้นเธอจึงหยุดอาการกระวนกระวายแล้วก็เงียบสงบ
“ ตกลงเธอมีตัวตนจริงๆหรอ ? ฉันเริ่มไม่เข้าใจละ ตกลงนี่มันคืออะไร ความฝันจริงๆน่ะหรอ “ ทั้งคู่เริ่มครุ่นคิดถึงสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น

“ ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ปกติฉันก็อยู่ที่นี่ ประจำ แล้วฉันก็ไม่เคยเห็นเธอมาก่อนด้วย “ หญิงสาวเท้าคางตอบคำถาม

“ เอางี้ .... เธอชื่ออะไร ? ที่อยู่ ? มีบัตรประชาชนไหม ? “  ชูใส่คำถามไม่ยั้งกับหญิงสาวที่พบเจอในความฝัน

“ คือว่า..........ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะ แหะๆ “ พร้อมกับยิ้มสะแหยะตอบชู

เมื่อชูได้ยินเช่นนั้น จึงกุมขมับแล้วบ่นพรึมพรำว่า “ สงสัยจะบ้าแล้วเราคุยกับคนไม่มีตัวตน เหอะๆ “
พอเธอได้ยินเช่นนั้นก็ ก้มหน้าและกำหมัดแน่น เดินเข้าไปต่อยเข้าที่ใบหน้าของ ชู พร้อมกับพูดเสียงดังขึ้นว่า “ ฉันมีตัวตน !! “
ชูลงไปนั่งเพราะแรงหมัดนั้นและรู้สึกเจ็บจริงๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นก็รู้สึกตกใจกับสีหน้าของ หญิงสาวคนนั้น ที่ดูจริงจังและโกรธจัด
เธอยังคงพูดคำเดิมซ้ำๆ ว่า เธอนั้นมีตัวตนอยู่ น้ำตาของเธอหยดลง เพราะเธอมีความรู้สึกจริงๆ ชูตกใจมากเพราะเขารู้สึกว่า นี่ไม่ใช่แค่ความฝันอีกต่อไป .... ชูจึงเดินเข้าไปพร้อมกับกุมมือของเธอคนนั้นแล้วแกะหมัดที่กำลังกำแน่นนั้นออกอย่างช้าๆ สายตาที่มองนั้นเข้าใจความรู้สึกของเธอเป็นอย่างดี เพราะในโลกความจริงนั้น ชูก็เป็นเพียงคนๆนึงที่เหมือนไม่มีตัวตนอยู่บนโลกนั้น แล้วชูก็พูดขึ้นว่า

“ ฉันเสียใจ กับคำพูดที่ฉันพูดไปจริงๆ ขอโทษนะ ฉันแค่สับสน “ สายตายังคงสบกันอย่างไม่ละ หรือ กระพิบแม้แต่น้อย
“ นี่อาจจะเป็นฝันที่ดีที่สุด ที่ฉันได้พบกับเธอ หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนกันได้นะ ฉันชื่อ ชู แล้วเธอหล่ะ “ เมื่อชูถามจบเธอก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย
และพยายามที่จะตอบคำถามนั้น แต่เธอก็ทำได้แค่เอ่ยเบาๆว่า “ ฉัน......ฉัน.... ชื่อ...... “ ชูจึงเอ่ยขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า “ยูเมะจัง” เธอแหงนมองไปที่ชูอีกครั้งนึง เมื่อได้ยินชื่อที่ ชูตั้งให้ “ ยูเมะจัง ยินดีที่ได้รู้จักนะ “
                                                                                                                                                                โปรดติดตามตอนต่อไป.