คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7
บทที่ 7: ลูกสะใภ้ (ไร้เดียงสา)
"ซุ่มเงียบ! เจ้าพ่อนักธุรกิจหนุ่มหล่อไฟแรงต้องหักอกสาวๆ ทั่วประเทศเมื่อมีคนตาดีเห็นชายหนุ่มหนีบภรรยาสาว (?) เข้าเปิดตัวในโรงแรม ท่ามกลางสายตาของพนักงานทั้งโรงแรม และจากการตรวจสอบพบว่าชายหนุ่มเคยเข้าไปเลือกแหวนแต่งงานที่ร้านจิวเวอรี่แห่งหนึ่ง คาดว่าไม่นานคงเปิดตัวอย่างเป็นทางการ!”
พาดหัวข่าวเด่นหรา ชายวัยกลางคนร่างสูงใหญ่ดูสุขภาพดี จ้องมองหน้าหนังสือพิมพ์ที่มองยังไงก็เป็นชื่อของลูกชายของเขา...คริส
เฉิน อู๋ ขบกรามแน่นเมื่อรู้สึกโกรธขึ้นมาในทันที มือหนากำหนังสือพิมพ์อย่างฉุนๆ ไม่คิดว่าจะโดนลูกชายทำงามหน้าขนาดนี้ ทั้งๆ ที่เขาอุตสาห์หาเจ้าสาวมาให้แล้วแท้ๆ แต่มันก็ยังดันทุรังแต่งงานจนได้ แถมหนุ่มน้อยคนนั้นก็ยังไม่เคยรู้หัวนอนปลายเท้า แล้วแบบนี้เขาจะวางใจได้อย่างไร
“คุณ ใจเย็นก่อน ปล่อยวางเถอะ เรื่องของเขา เขาโตแล้วนะ”ซิ่วหมิน ภรรยาสาว (?) ที่สวยไม่สร่างเข้ามาปลอบ เพราะรู้ว่าสามีตัวเองเป็นคนใจร้อนขนาดไหน
“จะให้เย็นได้ยังไงไหว คุณก็ดูมันสิ มันไว้หน้าผมเสียที่ไหน แต่งงานโดยไม่บอกไม่กล่าว แถมหนุ่มคนนั้นเป็นใครก็ไม่รู้คว้าเอามาทำเมีย”เขาโมโหมากจึงพานไปถึงลูกสะใภ้ที่ไม่เคยเห็นหน้า
“โธ่...เอาไว้วันหลังค่อยถามก็ได้ครับ”
“วันหลังน่ะวันไหน รู้อยู่ว่าเจ้านั้นมันไม่เคยมาเหยียบบ้านนี้อีกเลยตั้งแต่วันนั้น...”แล้วเขาก็หยุดเมื่อเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของภรรยาเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อสิบปีก่อน
“ผมขอโทษซิ่วหมิน แต่คราวนี้มันเกินไป ผมต้องไปคุยกับมัน”
เฉินหุนหันจนซิ่วหมินถึงกับส่ายหัว จริงอยู่ที่ว่าเขาแต่งงานกับเฉินหลังที่ภรรยาคนแรกเสียไปไม่นาน และไม่คิดว่าซีวอนจะเกลียดขี้หน้าเขาขนาดไม่ยอมอยู่บ้านเดียวกัน ครั้งล่าสุดที่เขามาบ้านหลังนี้ก็คือมาเอารูปของ อี้ซิง มารดาของเขา แม้ว่าเขาจะมีลูกติดมาอีกหนึ่งแต่เฉินก็ไม่เคยสนใจเรื่องนั้นยืนยันที่จะแต่งงานกับเขา และตั้งแต่เข้ามาอยู่ที่นี้เขาก็อยู่อย่างสงบเสงี่ยม และสั่งสอนลูกชายให้จงรักภักดีกับเฉินและคริส ซึ่ง จงอิน ก็ทำตามแม้ว่าจะไม่ค่อยได้เห็นหน้าค่าตาของพี่ชายสักเท่าไหร่ก็ตาม
++++++ พิศวาส เสน่หา ++++++
เวลาเดียวกันนั้น เซฮุนนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ตาโต ก่อนจะชี้ให้ผู้เป็นสามีดู
“พี่คริสดูสิ เขียนอย่างนี้พี่ก็เสียหมดสิ”เสียงใสว่าอย่างไม่พอใจนิดๆ ขณะที่ชายหนุ่มนั่งดูโทรทัศน์ เขารู้ว่าถ้าพาเด็กหนุ่มไปที่โรงแรมนั้นจะต้องเป็นข่าวอย่างแน่นอนและเขาก็คิดไม่ผิดเลย ข่าวนี้คงจะดังไปถึงหูของใครคนหนึ่งแล้วด้วยซ้ำ
“แต่ว่า...”
“ช่างเถอะน่า จะให้ฉันตามแก้ข่าวรึไง สักวันฉันก็ต้องเปิดตัวนายอยู่ดีนั่นแหละ”เขาตัดบทอย่างรำคาญ
“แค่นี้ก็ต้องดุด้วย เชอะ!”ร่างบางสะบัดหน้าใส่ก่อนจะลงมือหั่นผักหั่นเนื้อ เสียงมีดดังมากระทบจนชายหนุ่มเสียวสันหลัง จึงเดินไปหาร่างบางที่ทำกับข้าวอย่างอารมณ์เสีย มือหนาคว้าเอวบางมาสวมกอดอย่างอ้อนๆ เกยคางไว้ที่ไหล่มนและพูดอย่างอ้อนๆ
“อารมณ์ไม่ดีเดี๋ยวก็ทำกับข้าวไม่อร่อยหรอก”น้ำเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นอยู่ข้างหู
“ก็ไม่ต้องอร่อยไปเลย ปล่อยได้แล้ว เกะกะ!”ร่างบางกระแทกเสียง
ชายหนุ่มยิ้มขำกับอาการงอนของภรรยา ให้ตายสิ
ขนาดงอนยังน่ารักขนาดนี้แล้วฉันจะอดใจยังไงไหว
คริสคิดในใจ ก่อนจะกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น
“ขอโทษ...”
“พี่คริสทำท่ารำคาญผมก่อนนี่”ร่างบางหันมาประจันหน้า ตอนนี้เด็กหนุ่มเริ่มจะมีภูมิคุ้มกันต้านทานใบหน้าหล่อๆ ของเขาแล้ว จึงกล้าที่จะสบตาตรงๆ
“ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ”ชายหนุ่มกล่าวเสียงอ่อยๆ
“ไม่ยกโทษให้หรอก”ร่างเพรียวว่าพร้อมเบี่ยงตัวหลบ แต่ก็ไม่พ้นโดนดึงมารับจูบอันแสนหวานของเขา ความจริงก็แทบจะเป็นสิ่งที่จะต้องทำประจำวันอยู่แล้ว เซฮุนรับจูบของเขาอย่างอ่อนโยน ความหวานจากร่างบางถูกส่งมาจนชายหนุ่มแทบสำลัก
แต่ว่า...เวลาแห่งความสุขก็ถูกขัดขึ้นเมื่อเสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงกดรัวจนเซฮุนต้องรีบวิ่งไปเปิดอย่างรวดเร็ว
“สวัสดีฮะ”เด็กหนุ่มโค้งให้ทันทีโดยไม่ทันมองว่าคนตรงหน้าเป็นใคร ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า ซึ่งเป็นชายวัยกลางคนสองคนดูน่านับถือ
เฉินมองเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างพิจรณาตั้งแต่หัวจรดเท้า ร่างบางอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนสีหวาน ใบหน้าหวานดูเด็กมาก
เซฮุนที่ถูกจ้องอย่างไม่พูดไม่จาถึงกับหน้าเจื่อนลงนิดๆ
“ไม่ทราบว่ามาหาใครฮะ”เสียงหวานถามอย่างนอบน้อม
“มาหาเจ้าคริส...”
“ใครมาน่ะเซฮุน”ไม่ทันพูดจบเสียงของเจ้าลูกชายตัวดีก็ดังขึ้นเสียก่อน
คริสเห็นเซฮุนหายไปเปิดประตูซะนานก็เลยเดินออกมาดู และพบกับแจ๊คพ็อตเมื่อเจอกับพ่อที่เขาไม่อยากจะเจอเท่าไหร่
“พ่อ!!”เสียงทุ้มอุทานลั่น
“เออ! ดีใจที่แกยังจำได้ว่ามีฉันเป็นพ่อ!”เขาตวาดลูกชายกลับอย่างประชด แต่ก็ยังคอยมีซิ่วหมินคอยลูบแขนให้ใจเย็นๆ
“ชะ...เชิญข้างในก่อนฮะ”เซฮุนตัวลีบเมื่อต้องเจอกับพ่อสามีอย่างไม่ทันตั้งตัว ก็ร่างบางยังไม่ได้เตรียมใจเลยนี่นา เด็กหนุ่มเบี่ยงตัวหลบให้ยองอุนเข้ามาพร้อมกับเดินตัวลีบ
คริสเห็นท่าทางแบบนั้นก็แสดงว่ากำลังกลัวพ่อของเขาอยู่ ชายหนุ่มจึงเดินเข้ามากุมมือ
“ไม่ต้องกลัว นายยังมีฉันอยู่”
“ฮะ”
ว่าแล้วทั้งคู่ก็เดินตามร่างสองร่างนั้นเข้าไปข้างใน
เฉินนั่งมองเจ้าลูกชายตัวแสบที่ไม่ยอมติดต่อมาหลังจากที่เขามอบบริษัททั้งหมดให้ไปดูแล และครั้งล่าสุดที่เขามาห้องนี้ สภาพก็ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด ครั้งนี้ดูสะอาดเอี่ยมอ่องไร้ที่ติ ก่อนจะมองเด็กหนุ่มร่างเล็กที่เดินไปเอาน้ำเอาท่ามาต้อนรับ
“น้ำเย็นฮะ”เซฮุนว่า ก่อนจะเดินไปเก็บถาดและเดินมานั่งข้างสามีของตนเอง
บัดนี้คู่พ่อลูกที่ไม่ถูกกันต้องมาประจันหน้ากัน ภาพของชายหนุ่มเมียลูกชายผิดไปจากความคิด เพราะคิดว่าร่างบางต้องใช้มารยาหลายเล่มแน่ๆ กว่าจะทำให้ลูกชายเขาแต่งงานด้วย แต่นี่ผิดคาดแบบสุดๆ
เมื่อเซฮุนถูกจ้องนานเกินไปก็ยิ่งเบี่ยงตัวหลบเข้าหาคริสอย่างกลัวๆ เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน เตรียมตัวเตรียมใจรึก็ยังแถมหน้าตาพ่อสามีก็ดุซะขนาดนั้น ไม่กลัวยังไงไหว
“แล้วหนูชื่ออะไรจ๊ะ”ซิ่วหมินเอ่ยถามเป็นคนแรก เพราะต้องการทำลายความเงียบ เพื่อไม่ให้เด็กหนุ่มตรงหน้ากดดันจนเกินไป
“ซะ...เซฮุนฮะ”เซฮุนตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“เซฮุนหรือ...”ซิ่วหมินครางก่อนจะเพ่งมองใบหน้าที่แสนคุ้นเคย ใบหน้าที่คล้ายกับเพื่อนสนิทของตน ลูฮาน คนที่ไม่ได้ติดต่อมานานแสนนาน
“แล้วนี่ไปทำอีท่าไหนถึงได้แต่งงานกันล่ะ”เฉินถามขึ้นตรงๆ
คริสรู้สึกฉุนเฉินทันทีที่ถามคำถามนี้ มันเหมือนไม่ให้เกียรติเซฮุนเลย พูดเหมือนร่างบางให้ท่าเขาอย่างไรอย่างนั้น
“พ่อจะรู้ไปทำไม น่าจะดีใจนะที่ผมเป็นฝั่งเป็นฝาแล้วน่ะ”ชายหนุ่มตอบกลับ เรียกอารมณ์ให้คนเป็นพ่อเดือดขึ้น
“แล้วมันน่าดีใจไหมล่ะที่จู่ๆ ลูกชายของตัวเองก็แต่งงานโดยที่ไม่บอกสักคำ เห็นฉันเป็นหัวหลักหัวตอรึยังไง!!”เขาตวาดลูกชายอย่างลืมตัว เล่นเอาลูกสะใภ้ที่นั่งฟังตาแป๋วก้มหน้างุดไม่กล้าสบตา
เซฮุนซุกตัวเข้าใกล้คริสอย่างกลัวๆ พ่อสามี เพราะไม่คิดว่าจะอารมณ์ร้ายขนาดนี้ แล้วอย่างนี้ร่างบางจะรอดหรือ
“ฉันก็อุตส่าห์จะให้แต่งงานกับหนูคยองซู”เฉินลดเสียงลงเมื่อเห็นลูกสะใภ้กลัว แต่อดไม่ได้ที่จะพูดต่อ
“อ้อ...ที่แท้ก็อยากให้แต่งกับคยองซูนี่เอง แต่เสียใจด้วยนะครับ ผมชิงแต่งก่อน”เขาพูดอย่างสะใจเมื่อตอกหน้าผู้เป็นบิดาได้
เซฮุนเห็นคริสพูดแบบนั้นก็รู้สึกไม่ดีเลย จึงหยิกไปที่ต้นแขนของคริสแรงๆ จนชายหนุ่มร้องออกมา
“โอ๊ย! เซฮุน ฉันเจ็บนะ”
“ก็หยิกให้เจ็บน่ะสิฮะ พี่คริสไปพูดแบบนั้นกับคุณพ่อได้ยังไง”เด็กหนุ่มตำหนิ
“เขาว่านายขนาดนั้นน่ะ ฉันไม่ยอมหรอก”ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อย
ภาพตรงหน้าทำให้คู่สามีภรรยาอย่างเฉินและซิ่วหมินตกใจไม่น้อยที่เห็นลูกชายเกรงใจภรรยา เพราะตั้งแต่เกิดมาคริสไม่เคยยอมใครนอกจากแม่ของตัวเอง
“แต่นั่นเป็นพ่อพี่คริสนะ พี่คริสทำใม่ถูก ขอโทษเดี๋ยวนี้เลย”เสียงหวานใสพูดอย่างเหลืออด ต่อให้พ่อสามีดูถูกตัวเองขนาดไหน เจ้าตัวก็ไม่ว่า แต่นี่เป็นพ่อของเขาแท้ๆ ไม่ให้ความเคารพอย่างนี้ได้ยังไง
“เซฮุน!”ชายหนุ่มขึ้นเสียงอย่างลืมตัว
“อะไรฮะ”เด็กหนุ่มตอบรับเสียงเย็น ซึ่งเป็นสัญญาณว่าอารมณ์ใกล้ถึงขีดสุดแล้ว ถ้าเขาไม่ทำตามก็อย่างหวังเลยว่าร่างบางจะพูดด้วย
“โทษทีพ่อ”ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษบิดาอย่างห้วนๆ เพราะถ้าไม่ทำเขานี่แหละจะโดนเนรเทศออกจากห้องนอนก็เป็นได้
เฉินรับคำขอโทษจากลูกชายอย่างตกใจในความสามารถของเซฮุนที่กำราบลูกชายของเขาได้
“แล้วเด็กนั้นเป็นลูกเต้าเหล่าใครล่ะ”เฉินถามเด็กหนุ่ม
“จะรู้ไปทำไม”เสียงทุ้มเอ่ยแทรก ทำให้ดวงตากลมโตของเซฮุนหันมาค้อนใส่อย่างดุๆ
“ไม่มีฮะ”ร่างเล็กตอบอย่างฉะฉานไม่กลัวว่าสิ่งนั้นจะทำให้ตัวเองต้องตกยาก เพราะร่างบางภูมิใจที่เกิดมาเป็นคนและสู้ชีวิตเพียงลำพัง
“กำพร้าน่ะสิ”น้ำเสียงของเฉินเริ่มเปลี่ยนไป จนร่างบางไม่รู้ว่ามันเป็นความสงสารหรือสมเพชกันแน่
เด็กหนุ่มนิ่งอึ้งเมื่อเจอกับประโยคนี้ ร่างบางเกิดขึ้นมาโดยไม่เคยเห็นหน้าพ่อหรือหน้าแม่เลยแม้แต่น้อย นั่นคือปมด้อยในใจของร่างบางที่ไม่เคยจางหายไป
“แรงไปไหมพ่อ เซฮุนไม่ใช่ผู้ชายที่คิดจะเกาะผมกิน มีแต่ผมนี่แหละที่จะเกาะเขากิน พ่อเลิกเถอะ อย่ายัดเยียดอะไรให้ผมอีกเลยมันเหนื่อย!”ชายหนุ่มพูดเมื่อเห็นสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ของเซฮุน ใครหน้าไหนก็พรากเขากับเซฮุนไม่ได้หรอก ต่อให้คนคนนั้นจะเป็นพ่อของเขาก็ตาม
“หวงก้างชะมัด ฉันก็ยังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย ว่างๆ แกก็พาเซฮุนไปบ้านบ้างสิ”
“บ้านผมอยู่ที่นี่ จะไปทำไม”ชายหนุ่มตอบฉุนๆ ก่อนจะปรายตามองซิ่วหมิน ซึ่งซิ่วหมินถึงกับหน้าชาเมื่อเจอสานตาทิ่มแทงของคริส
“พี่คริสพอเถอะ”เซฮุนปรามเมื่อเห็นเรื่องกำลังจะบานปลายไปกันใหญ่
เฉินขี้เกียจจะมองดูลูกชายโอ๋ลูกสะใภ้จึงลุกขึ้นเพื่อจะกลับ เซฮุนจึงลุกขึ้นเดินตามไปส่ง แต่ก็โดนคริสยึดข้อมือไว้ ร่างบางจึงส่งสายตาดุจัดไปให้
“ก็ได้ๆ ยอมแล้วจ้า”
เซฮุนส่งค้อนให้ก่อนเดินไปส่งพ่อและแม่สามีที่หน้าประตู ร่างบางโค้งให้อย่างนอบน้อม เพราะอย่างไรเด็กหนุ่มก็ยังเด็ก
“ส่งแค่นี้แหละ”ชายวัยกลางคนตัดบทสั้นๆ
“กลับดีๆ นะฮะ คุณเฉิน”
“เรียกพ่อสิ นายแต่งกับลูกชายฉันแล้วนี่”เฉินส่งค้อนให้
เซฮุนคลี่ยิ้มเมื่อคนตรงหน้าเริ่มยอมรับเด็กหนุ่มบ้างแล้ว
“ฮะ คุณพ่อ กลับดีๆ นะฮะ”
“ฉันไม่ตายง่ายๆ หรอก”เขากล่าวก่อนจะเดินออกไป
เฉินเดินไปขึ้นรถตู้ที่จอดรอรับอยู่หน้าคอนโด ความจริงเด็กคนนั้นก็ใช่ว่าจะร้ายสักหน่อย เขาคิดไปเองทั้งนั้น ดูจากแววตาใสซื่อ ไม่แปลกที่ลูกชายเขาจะตกหลุมรัก เพราะมารยาที่ไม่ได้ตั้งใจของเด็กหนุ่มบริสุทธิ์นั้นมีพิษร้ายที่ทำให้ชายทั้งร้องต้องหลงใหลไปทุกคน
“หนูเซฮุนนี่ก็ดีนะครับ ปราบคุณคริสได้”ซิ่วหมินชมเปาะ
“ปราบให้ได้ตลอดรอดฝั่งก็แล้วกัน”ว่าแล้วก็สั่งให้คนขับรถออกรถกลับบ้านไปทันที
+++++++++++++
100%
มุมเม้าท์มอย
ครบร้อยแล้วนะคะ ^O^ ตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ
มีใครเดาถูกบ้างมั้ยเอ่ย หลายคนคงถึงกับอึ้ง
อาเฉินเป็นป๊าของเฮีย มีอาหมินเป็นแม่เลี้ยง
ส่วนแม่แท้ๆ ก็เป็นอาเลย์ เอาล่ะตอนนี้ไรท์ไม่รู้จะพูดไรดี
เอาเป็นว่าเม้นท์เยอะตอนหน้าอัพน่ะค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้าจ้า บ๊ายบาย โอ๊ะ ตอนหน้าตัวละครเพิ่มมาอีกหนึ่งนะ
ความคิดเห็น