คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : I hate you my love: ตอนที่ 7 (Rewrite)
I hate you my love: ตอนที่ 7 (Rewrite)
คฤหาสน์ตระกูลชเว
ห้องทานอาหาร
เวลา 19.23 น.
หลังจากเริ่มมื้ออาหารเย็นได้ไม่นาน จีนาที่ซึ่งเป็นทั้งแม่นมของนายท่านคนปัจจุบันและยังเป็นหัวหน้าแม่บ้านสังเกตุได้ถึงความเงียบอันน่าอึดอัดนี่ได้ ทำเอามื้ออาหารที่ควรจะมีความสุขกับดูน่าอึดอัดไปเสียได้ แม้แต่คยูฮยอนเองยังแปลกใจ ทั้งๆที่ปรกติแล้วคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะน่าจะชวนคุย แต่วันนี้กลับไม่ จนร่างบางเองก็ไม่เข้าใจ เมื่อสังเกตุก็จะพบว่าตั้งแต่เจ้าของบ้านกลับมา ก็เอาแต่เงียบพูดแทบจะนับคำได้
“นายท่านมีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าค่ะ”จีนาถาม พลางรินน้ำให้นายท่านของเธอที่ทานข้าวอย่างเงียบๆ ราวกับว่าทานคนเดียว
“ผมไม่ได้เป็นอะไร”ตอบเสียงเรียบ พลางลงมือทานข้าวต่อไป ไม่คิดจะมองหน้าคนที่ทานข้าวด้วยแม่แต่น้อย ทำเอาร่างบางก้มหน้าก้มตาทานเข้าเงียบๆ เพราะไม่ต้องการให้ใครเห็นน้ำตาที่กำลังเอ่อคลออยู่ที่หน่วยตา ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกเจ็บเมื่อถูกชีวอนเมินเฉยใส่
“เฮ้อ...”หญิงชราถอนหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน ไม่รู้ว่านายท่านเป็นอะไรถึงได้ทำท่าเมินเฉยใส่นายหญิงแบบนี้ ทั้งๆที่เมื่อเช้ายังหวานกันอยู่แท้ๆ
“ผมจะออกไปข้างนอก คงกลับดึก เพราะฉะนั้นไม่ต้องรอผม”ร่างสูงเอ่ยเรียบๆ พลางรวบช้อนซ้อมให้เรียบร้อยก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกไป โดยไม่คิดที่จะหันมามองร่างบางที่นั่งทานข้าวแม่แต่น้อย
ปึง!!!
ทันทีที่สิ้นเสียงปิดประตู น้ำตาที่ถูกกลั้นเอาไว้ก็ไหลออกมาจากดวงตากลมโตของร่างเพรียวอย่างช้าๆ
“น...นายหญิง”หญิงชราเอ่ยอย่างตกใจ
“คุณจีนาครับ สงสัยผม...คงจะรักเขาเข้าแล้วล่ะครับ”
+++++I hate you my love+++++
ห้องนั่งเล่น
ณ ตอนนี้สติของคยูฮยอนหาได้อยู่กับจอโทรทัศน์ สิ่งเขานึกถึงมีอยู่เพียงอย่างเดียวคือ ชีวอน เพราะเขารู้สึกเจ็บปวดเมื่อชีวอนทำเป็นเฉยชากับตน ดวงตากลมโตคู่หวานดูเหม่อลอย
“นายหญิงเป็นอะไรไปเจ้าค่ะ”วิคตอเรียเอ่ยถามหลังจากวางถาดขนมหวานกับชาลงบนโต๊ะแก้ว เพราะสิ่งที่เธอเห็นคือน้ำตาของนายหญิงของเธอไหลออกมาอีกครั้ง
“อ่ะ เปล่าหรอก แล้วนี่อะไรเหรอ”เอ่ยบอกพลางรีบเช็ดน้ำตาที่คลออยู่
“อ้อ คุณจีนาให้ดิฉันนำมาให้นายหญิงทานนะค่ะ เพราะนายหญิงทานข้าวน้อยมากนะค่ะ คุณจีนากลัวว่าเกิดนายหญิงเป็นลมขึ้นมาจะแย่นะคะ”วิคตอเรียบอกยืดยาวก่อนจะหยิบจานเซรามิคขนาดเล็กที่บรรจุชิ้นของพายแอบเปิ้ลส่งให้ร่างเพรียว ก่อนจะหันไปรินชาคาโมไมล์หอมๆลงในแก้วชาเซรามิคเข้าชุดกัน
ดวงตากลมโตจ้องมองก่อนจะร้องไห้ออกมาหนักกว่าเก่า มือบางวางจานลงบนโต๊ะแก้วอีกครั้ง เสียงสะอึกสะอื้นเบาๆหลุดรอดออกมาจากริมฝีปากบาง ทำเอาหญิงสาวที่กำลังยกแก้วชามาให้ต้องรีบวางลงในทันที
“นายหญิงเป็นอะไรเจ้าค่ะ”เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง พลางส่งกระดาษชิชู่ให้ มือบางรับไว้มาเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
“ฮึก วิคตอเรียฉันเหงาจัง”ร่างบางเอ่ยบอกสิ่งที่อยู่ในใจ
“......”เมดสาวไม่ตอบทำเพียงแค่ปลอบนายหญิงของเธอ
“ฉันเจ็บเมื่อถูกเขาเมินเฉยใส่ ฉันเหงาเมื่อไม่มีเขาอยู่ข้างๆ ทำไมกันนะทั้งๆที่ฉันคิดว่าฉันรักคนอื่นแท้ๆ”ร่างเพรียวพร่ำบอกสิ่งที่อยู่ในใจออกมา
“สิ่งที่นายหญิงบอกดิฉันมา คงจะเป็นเพราะนายหญิงรักนายท่านมากน่ะเจ้าค่ะ”หญิงสาวบอกในสิ่งที่เธอคิดพร้อมรอยยิ้มปลอบประโลม
“หึๆ ฉันนี่มันหลายใจจริงนะ รักแรกยังลืมไม่ได้ ก็ดันไปรักคนอื่นซะแล้ว”หัวเราะทั้งน้ำตา มือบางยังคงเช็ดน้ำตาออกอยู่เหนื่องๆ
“ไม่หรอกเจ้าค่ะ นายหญิงของวิคตอเรียไม่ได้หลายใจนะเจ้าค่ะ เพราะความรักเราห้ามมันไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ เพียงแต่บางทีรักแรกของนายหญิงอาจจะไม่ใช่รักแบบที่นายหญิงรักนายท่านก็เป็นได้นะเจ้าค่ะ”วิคตอเรียเอ่ยบอก ทำเอาคยูฮยอนถึงกับเงียบหยุดคิดในสิ่งที่เมดสาวกำลังบอกใบ้ให้
“.....”ร่างเพรียวเงียบครุ่นคิด
“นายหญิงยิ้มเข้าไว้นะค่ะ”หญิงสาวเอ่ย
“หมายความว่าไง”
“นายหญิงต้องยิ้มเข้าไว้นะค่ะ เพราะรอยยิ้มของนายหญิงนะสดใสยิ่งกว่าพระอาทิตย์ และรอยยิ้มของนายหญิง ทุกๆอย่างของนายหญิงทำให้นายท่านที่เมื่อก่อนทำตัวเสเพลกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ยังไงละค่ะ และดิฉันมีลางสังหรณ์ว่าในอนาคตนายหญิงและนายท่านจะต้องเจอเรื่องอีกมาก เพราะอย่างนั้นนายหญิงถึงต้องยิ้มยังไงละเจ้าค่ะ”วิคตอเรียเอ่ยยืดยาว ทำเอาร่างบางเหมือนได้ข้อคิดแย้มยิ้มออกแทบจะในทันที
“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะวิคตอเรีย”
+++++I hate you my love+++++
ทางด้านของชีวอน
หลังจากเขาเหยียบคันเร่งของรถคันโปรดออกมาจากบ้าน เขาก็เริ่มผ่อนหลังจากห่างจากตัวบ้านมาไกลพอควรแล้ว สิ่งที่อยู่ในหัวเขาตอนนี้มีเพียงเรื่องเดียว
...เรื่องของคนที่ชื่อปาร์ก จองซู...
ร่างสูงจอดรถเข้าข้างฟุตบาทก่อนจะเอื้อมมือขึ้นกุมขมับ เพราะภาพในตอนนั้นกับตอนนี้มันซ้อนทับกัน เพราะมันเหมือบกันกับวันนั้น ที่เขาหงุดหงิดเมื่อเห็นอดีตคนรักคุยอย่างสนิทสนมกับคู่หมั้นของอดีตคนรัก แต่ตอนนั้นเขาใจร้อนจนพลั้งเผลอเอ่ยวาจาร้ายๆใส่
“โธ่เว้ย!!!”ร่างสูงสบถพร้อมทั้งทุบพวงมาลัยรถในเวลาเดียวกัน มือหนาข้างซ้ายเอื้อมหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูกดเบอร์ของเพื่อนสนิท
“ฮัลโหลไอ้ฮัน มึงว่างเปล่า”เอ่ยถามห้วนๆ
: ก็ว่างทำไมวะไอ้วอน:
“มึงไปหากูที่ผับSMเดี๋ยวนี้เลย กูจะไปถึงในอีก 10 นาที แค่นี้นะ”ไม่รอให้เพื่อนสนิทแย้ง ชีวอนจัดการวางสายก่อนจะบึ่งรถตรงไปยังสถานที่ที่บอกในทันที
+++++I hate you my love+++++
SM PUB
ทันทีที่มาถึงร่างสูงก็รีบจอดก่อนที่จะโยนกุญแจพร้อมทิปเล็กน้อยให้เด็กรับรถ แล้วจึงเดินเข้าไปในตัวผับที่นักท่องเที่ยวยามค่ำคืนที่กระเป๋าหนักทั้งหลายกำลังแดนซ์กระจายกันอย่างเมามัน ส่วนบางคนก็กำลังดื่มกันอย่างเต็มที่ แต่ร่างสูงไม่สนใจเดินตรงไปยังห้องวีไอพีในทันที
“ไงไอ้วอน”เสียงหวานของคนที่เขาไม่คิดจะเจอทำเอาถึงกับค้าง ใบหน้าหวานสวยที่ล้อมกรอบด้วยผมสีทอง (ที่ย้อมมา) ที่ถูกตัดให้สั้นระต้นคอ กำลังนั่งไขว้ห้างอยู่ตรงข้ามเขาพอดี
“นายมาได้ไงกันฮีชอล”เอ่ยถามพลางนั่งลงยังโซฟาใกล้ๆ
“ก็ใครใช้ให้นายโทรหาฮัน ตอนที่ฮันจะไปส่งฉันที่บ้านละ”ฮีชอลเอ่ยพลางยกไวน์ขึ้นจิบ ชีวอนทำหน้าอยู่ก่อนจะยกแก้วว็อดก้าขึ้นจิบบ้าง
“แล้วนี่ไอ้ฮันมันไปไหน”เอ่ยถามขึ้นหลังจากจิบว็อดก้าไปหนึ่งอึก
“ไปห้องน้ำนะ”ตอบเสียงเรียบก่อนจะจิบไวน์อีกครั้ง
+++++I hate you my love+++++
อีกด้านหนึ่ง
หญิงสาวผมสีทองยาวสลวยในชุดแซกเกาะอกสีแดงสด กำลังยักย้ายส่ายสะโพกอยู่กับชายหนุ่มรูปหล่อประมาณสอง-สามคน มือบางลูบไล้ไปตามโครงหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มทั้งสาม
“แหม่ ใจเย็นสิค่ะ หนุ่มๆ”เธอเอ่ยบอก พลางลูบไล้ไปที่หน้าอกแกร่งของชายหนุ่มคนหนึ่ง ลูบไล้อย่างยั่วยวน ก่อนจะถอนมือออกเมื่อฝ่ายชายทำท่าจะจับข้อมือบางของเธอ
“รอเจสแป๊บนะค่ะ ขอเจสไปเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ แล้วเดี๋ยวเราจะได้ไปต่อกันซักหน่อยนะค่ะ”เธอบอกก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบชายหนุ่มทั้งสามเรียงตัว
“ได้สิครับ สำหรับคนสวยอย่างคุณ พวกผมรอได้เสมอ”ทั้งสามเอ่ยพร้อมกันก่อนจะปล่อยให้หญิงสาวไปเข้าห้องน้ำตามที่เจ้าหล่อนต้องการ
เจสสิก้าเดินออกจากฟลอร์เต้นรำ ที่มีหนุ่มๆสาวๆกระเป๋าหนักทั้งหลายกำลังแดนซ์กันกระจายอย่างเมามันส์ ผ่านบริเวณบาร์ที่มีกลุ่มหนุ่มๆสาวๆ กำลังดริงค์กันอย่างสนุกสนาน น้ำอำพันสีใสแก้วแล้วแก้วเล่าที่บาร์เทนเดอร์ต่างก็เสริฟให้ลูกค้าไม่หยุดมือ หญิงสาวไม่สนใจสิ่งใดเดินตรงไปยังห้องน้ำหญิงที่ไม่มีใครใช้บริการก่อนจะปลดทุกข์ให้ตนเอง
5 นาทีผ่านไป
หลังจากปลดทุกข์เสร็จ หญิงสาวเช็คความเรียบร้อยก่อนที่คืนนี้จะไปขึ้นสวรรค์ชั้น 7 แบบคูณสาม มือบางหยิบอุปกรณ์เสริมสวยขึ้นมาจัดการเติมปาก ตาและแก้มเพื่อให้สะดุดตาหนุ่มๆมากขึ้นไปอีก
เมื่อเสริมสวยจนพอใจ เจสสิก้าจัดการเก็บอุปกรณ์ลงกระเป๋าถือใบเล็กราคาแพง ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำ เธอจะไม่หยุดชะงักเลยถ้าไม่บังเอิญเจอคนที่แสนคุ้นหน้าคุ้นตาเดินสวนกันไป
+++++I hate you my love+++++
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้เล็กน้อย
ทางด้านห้องวีไอพี
“นี่ไอ้วอน แกออกมาเที่ยวกลางคืนแบบนี้ไม่กลัวเมียเอาไอ้นั้นไปตัดให้เป็ดกินเรอะ”ฮันกยองเอ่ยถามเมื่อกลับมานั่งดื่ม
“....”ชีวอนไม่ตอบอะไรทำเพียงแค่นั่งจิบวอดก้าไปแค่ขวดครึ่งเท่านั้นเอง
“นี่วอนฉันถามแกอย่างเหอะ แกอยากให้น้องคยูเป็นแบบทึกกี้รึไง”ฮีชอลเอ่ยตรงจนคนนั่งฟังถึงกับชะงักการจิบน้ำเมา
“ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้นซะหน่อย”ชีวอนตอบเสียงเบา พลางวางแก้ววอดก้าลงบนโต๊ะ
“แล้วนี่แกหนีน้องคยูออกมาเที่ยวแบบนี้เพราะอะไรเนี่ย หรือว่าเพราะแกหงุดหงิดที่น้องคยูไม่ค่อยสนใจแก หรือว่า...หงุดหงิดที่เห็นน้องคยูสนิทกับมินโฮมากกว่าแก และก็ดูอารมณ์ดีมากกว่าตอนที่อยู่กับแก”
“เงียบไปเลยฮีชอล ฉันก็แค่หงุดหงิดนิดหน่อย เลยอยากออกมาระบายอารมณ์ซะหน่อย”ชีวอนเอ่ยด้วยความหงุดหงิดเมื่อได้ยินคำถามที่ตรงใจ ก่อนจะหยิบแก้ววอดก้าขึ้นมาดื่มดับอารมณ์หงุดหงิดในทันที เพราะคำถามนั่นทำให้เขานึกถึงภาพที่คยูฮยอนยิ้มให้มินโฮขึ้นมาในทันที ทันทีที่ร่างสูงนึกถึงภาพนั้นก็กระดกแก้วขึ้นดื่มด้วยอารมณ์รุนแรงในทันที
“หึ ฉันจะบอกอะไรให้นะชีวอน แกน่ะทำเหมือนแกหึงน้องคยูเลยวะ”ฮีชอลบอกก่อนจะจิบไวน์ต่อ พลางเอาหัวซบกับไหล่ของฮันกยองที่นั่งดื่มอย่างเงียบๆมาตลอด
“กูถามมึงจริงเลยนะไอ้วอน มึงรักใครมากกว่ากัน ระหว่างเมียมึงกับลีทึก”ฮันกยองถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนทำเอาคนถูกถามต้องวางแก้ววอดก้าลงบนโต๊ะอีกครั้ง หยิบบุหรี่ขึ้นสูบ
“ตอนนี้ต่อให้กูบอกว่ารักอีทึก ก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะเรื่องระหว่างกูกับเขามันจบไปแล้ว”ชีวอนตอบพลางคีบบุหรี่ไว้ก่อนจะพ่นควันที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
“แล้วถ้ากูจะถามว่ามึงยังเหลือเหยื่อใยให้อีทึกอยู่รึเปล่า มึงจะตอบว่ายังไง”ฮันกยองยังคงถามต่อ
“กูตอบได้เต็มปากเลยว่า กูน่ะไม่หลงเหลือความรู้สึกที่เรียกว่า `รัก´ ให้อีทึกอีกแล้วล่ะ”สิ้นคำตอบของชีวอนก็ทำให้หนุ่มหน้าสวยเพียงคนเดียวในห้องกระโจนเข้าไปบีบคอของชายหนุ่มให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าไม่ติดว่าคนรักชาวจีนรั้งเอาไว้ก่อนน่ะนะ
“กรี๊ดดดดดดดดด อิวอนแกมันเลือดเย็น”ฮีชอลกรีดเสียงร้อง
“ใจเย็นๆ ฮีชอลใจเย็นๆ”
“แกนี่มันเลือดเย็นจริงๆเลยนะรู้มั้ย แกจะเคยรู้มั้ยว่านับตั้งแต่ที่แกเลิกกับทึกกี้มานะ จนป่านนี้ทึกกี้ยังลืมแกไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะแกคือรักแรกของลีทึก ลีทึกต้องร้องไห้จะเป็นจะตายแทบทุกคืน เพราะตอนที่แกไล่ทึกกี้ออกจากบ้านยังกลายเป็นความฝันที่ตามหลอกหลอนทึกกี้อยู่ทุกคืน ฉันถามหน่อยเถอะตอนที่แกบอกว่าทึกกี้คือรักแรกและรักสุดท้ายของแกมันหายไปจากหัวใจแกตอนไหน”ฮีชอลสวดชีวอนเสียยกใหญ่ จนคนนั่งฟังรู้สึกผิดก่อนจะตอบคำถามลูกพี่ลูกน้องที่อายุมากกว่าไม่กี่เดือน
“ฉันไม่รู้ฮีชอล ฉันรู้แค่ว่าตอนแรกๆที่ฉันคบกับอีทึก ฉันว่าเขาเหมือนรักแรกของฉัน แต่พออยู่ด้วยกันนานๆเข้า ฉันก็รู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนๆเดียวกับคนที่เป็นรักแรกของฉัน ฉันเลยลืมอีทึกได้อย่างรวดเร็ว แต่ฉันก็ยังรู้สึกผิดกับอีทึกอยู่ดีน่ะแหละ”ชีวอนกล่าวบอกโดยไม่มองหน้าของฮีชอลแม้แต่น้อย ไม่ใช่ว่าเขากำลังโกหกแต่เขากำลังรู้สึกผิดจนไม่อยากมองหน้าใคร
“ฉันจะถามแกเป็นคำถามสุดท้ายนะชีวอน”ฮีชอลเอ่ยพลางสะกดกลั้นอารมณ์โกรธเต็มที่
“อืม...”ตอบรับเสียงเบา
“แกรู้สึกยังไงกับน้องคยู”คำถามที่ลูกพี่ลูกน้องหน้าสวยถาม ทำเอาร่างหนาต้องนั่งนิ่งเพื่อใช้ความคิด เพราะจะให้ตอบว่า ชอบ รักหรือเกลียดอะไรแบบนี้คงจะเร็วเกินไป เพราะเขาสองคนเพิ่งจะแต่งงานกัน (แม้จะแค่ในนามก็ตาม) แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนมันก็เกินคำว่าสามีภรรยาในนามกันไปแล้ว เพราะพวกเขาต่างผ่านสัมพันธ์ที่ควรจะเกิดขึ้นเพราะความรักมาแล้ว ถ้าเป็นตอนเขากับจองซูเขาคงจะบอกได้เต็มปากว่ารัก เพราะตอนเขากับจองซูนั้นเขาคิดว่าอีกฝ่ายคือรักแรกสมัยเด็กของเขาแต่มันไม่ใช่
“.....กูตอบไม่ถูกหรอกว่ากูรู้สึกยังไงกับคยูฮยอน แต่ก็รู้แค่ว่าเวลากูอยู่กับเขามันไม่มีอะไรที่น่าเบื่อเลย เวลากูอยู่กับเขากูอยากให้เขายิ้มให้กับกูบ้าง ยิ้มให้เหมือนกับที่ยิ้มให้ไอ้มินโฮ ไม่ใช่รอยยิ้มที่แสร้งยิ้มให้สามีที่ถูกบังคับให้แต่งด้วย เวลาเขาดูมีความสุขกับคนอื่นกูรู้สึกเจ็บในอกแบบแปลกๆ ทั้งๆที่เราเพิ่งเจอกันได้ไม่นาน บางครั้งเวลาอยู่กับเขาตามลำพังกูรู้สึกเหมือนกูกับเขารู้จักกันมานาน เขามีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายๆรักแรกของกูมาก กูอยากจะพูดดีๆกับเขาสักครั้ง แต่คงเป็นไปไม่ได้ เพราะทุกครั้งที่เขาคุยกับกู คุยกันดีไม่ถึงสองประโยคมันก็ต้องตามด้วยประโยคที่ดูประชดประชันกัน.....แล้วก็กูไม่อยากให้ใครได้สัมผัสเขา ไม่อยากให้เขายุ่งกับผู้ชายคนไหนที่ไม่ใช่กู”ทันทีที่ชีวอนเอ่ยจบก็ทำเอาสองสามีภรรยาที่นั่งฟังปัญหาของเพื่อนถึงกับค้าง เมื่อสิ่งที่ร่างระบายออกมามันยาวเอามากๆ แถมแต่ละอย่างที่ระบายออกมามันแถบจะบ่งชัดได้ในทันทีว่าชายหนุ่มนั้นเริ่มรู้สึกอย่างไรกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา
“กูว่านะไอ้วอน ความรู้สึกที่มึงมีให้เมียมึงอ่ะ มันคงจะเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า...”ชายหนุ่มชาวจีนเว้นช่วงไว้เล็กน้อย ให้ภรรเมียคนสวยเป็นผู้ตอบแทน
“ชอบ อิวอนแกเริ่มชอบน้องคยูขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ”
“หา!!!”
+++++I hate you my love+++++
กลับสู่ปัจจุบัญ
และนั้นคือการสนทนาเกี่ยวกับความรู้สึกที่เขาบอกไม่ถูกที่ยาวถึงห้านาที ก่อนที่ชีวอนจะขอตัวมาล้างหน้าล้างตาเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่เขาได้รับรู้มาคือความจริงไม่ใช่ความฝัน หลังจากกวักน้ำล้างหน้าเพื่อให้ส่างเมาเล็กน้อย จะได้มีสติพอขับรถกลับบ้านไปกกเมียที่คงจะนอนฝันหวานโดยไม่มีเขานอนกอดอยู่แหง่มๆ
ขณะที่กำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ ร่างสูงก็พบร่างเพรียวบางของคู่นอนในชุดแซกสีแดงสด ที่ดูยั่วอารมณ์ได้เป็นอย่างดียืนกอดอกอกขวางทางอยู่ที่หน้าห้องน้ำ พร้อมทั้งยิ้มยั่วยวนให้
“วอนมาดื่มทำไมไม่บอกเจสล่ะค่ะ เจสอยากจะ...กับคุณจะแย่อยู่แล้ว”หญิงสาวกล่าวพลางเดินเข้ามาในห้องน้ำชายโดยไม่กลัวใครจะเห็นแม้แต่น้อย
“ผมขอโทษด้วยเจส พอดีผมแค่มาดื่มให้หายหงุดหงิดเท่านั้น”ชีวอนบอกพลางหลบเลี่ยงจากหญิงสาว แต่ก็ไม่พ้นเจสสิก้าเดินเข้ามาสวมกอดก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นประทับจูบร้อนแรงให้ ถึงชีวอนจะเมาแต่ก็ยังพอมีสติรับรู้เขารับรู้ถึงอะไรบางอย่างที่หญิงสาวใช้ลิ้นดันเข้ามาในปากเขาจนเขากลืนมันลงคอไป ตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกเบื่อหญิงสาวมากนับตั้งแต่เมื่อคืนที่เขาได้ลิ้มลองรสชาติหวานๆจากกายของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา ทั้งพฤตินัยและนิตินัย
“เห็นทีว่าเมียคุณคงจะต้องนอนเดียวดายแล้วล่ะค่ะ”สิ้นเสียงของเจสสิก้า มือบางก็พลักร่างสูงเข้าไปในห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดทันที
+++++I hate you my love+++++
ทางด้านของฮีชอลกับฮันกยอง
ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังดื่มฆ่าเวลารอชีวอนที่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำอยู่ เพื่อที่จะได้ให้ร่างสูงนั้นมาจ่ายและจะได้กลับบ้านกันเสียที
แต่รออยู่นานแล้วก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของชีวอนแม้แต่น้อย จนฮีชอลนั้นเริ่มเดือดมากขึ้นเรื่อยๆ มือบางกำแน่นนับหนึ่งถึงสิบในใจอย่างช้าๆ
“สิบ...ไอ้วอนเอ็งตายยยยยยย”ฮีชอลกรีดเสียงร้องอย่างอาฆาตแค้น ก่อนจะวางเงินทิ้งไว้บนโต๊ะแบบแทบไม่ต้องรอตังค์ถอน รีบกระโจนออกจากห้องสำหรับวีไอพีในทันที วิ่งอย่างรวดเร็วตรงไปที่ลิฟต์ที่พร้อมจะพาร่างบางไปถึงจุดหมาย
ติ๊ง
เสียงที่ดังขึ้นบ่งบอกให้รู้ว่าถึงจุดหมายแล้ว ฮีชอลนั้นไม่สนใจอะไรใดๆทั้งสิ้นแล้วในตอนนี้ โยนของที่ไม่จำเป็นให้แฟนหนุ่มถือ ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปในห้องน้ำชายถีบประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่เพียงบานเดียวทันที
ปัง!!!
โครม!!!
ทันทีที่ประตูพังลงก็เผยให้เห็นว่าผู้ที่อยู่ในห้องน้ำกำลังทำอะไรอยู่
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!”ฮีชอลร้องด้วยความตกใจ เมื่อภาพที่เห็นคือภาพที่ชีวอนนั้นยืนอยู่ โดยที่มีหญิงสาวผมทองที่แสนคุ้นเคยกำลังใช้ปากปรนเปรอชายหนุ่มอยู่ ร่างบางไม่รอให้ใครห้าม ตรงเข้าไปจิกผมสีทองในทันที หญิงสาวเจ็บจนต้องคายเจ้าแท่งเนื้อที่โป่งพองเพราะฤทธิ์ยาออกจากปาก มากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดในทันที ทำเอาร่างสูงที่กำลังเคลิ้มได้สติเก็บเจ้าลูกชายเข้าไปในกางเกงทันที
“มึงเป็นไงบ้างวะไอ้วอน”ฮันกยองถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วงในทันที ชีวอนยืนเซๆเล็กน้อยพลางสะบัดหัว
“ไม่ค่อยดีวะ สงสัยเจสจะเอายาปลุกให้กูกินแน่เลย”สิ้นเสียงชีวอนเท่านั้นล่ะ ฮีชอลก็เวี่ยงหญิงสาวลงไปนอนกองบนพื้นในทันที ก่อนจะตามไปคร่อมตัวและจิกหัวขึ้นมาอีกครั้ง
“โอ๊ยยยยยยยยยยมันเจ็บนะนังฮีชอล”เจสสิก้ากรีดเสียงร้อง
“ก็ดี เจ็บแล้วหัดจำซะบ้างสินังสัตว์สงวน ตอนทึกกี้ก็เคยโดนแบบนี้แล้วนี้ น่าจะจำใส่สมองขี้เลื่อยไว้บางนะ”สิ้นเสียงหวานที่ฟังดูแล้วสยดสยองเป็นที่สุด มือบางก็ปล่อยหัวของหญิงสาวออกก่อนจะเปลี่ยนเป็นใช้มือบางๆนั้นตบเข้าไปที่แก้มของหญิงสาวทั้งสองข้างด้วยความรุนแรง
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
เสียงที่ดังก้องบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าผู้กระทำตั้งใจขนาดไหนในการกระทำ ใบหน้าหวานที่ดูสะใจในการกระทำ ทำเอาคนรู้จักทั้งสองคนดูหลอนไปตามๆกัน
“ไอ้วอนมึงกลับไปก่อนเหอะ เดี๋ยวทางนี้พวกกูจัดการเอง”ฮันกยองเอ่ยเมื่อเห็นทีท่าว่ายาปลุกในร่างกายของเพื่อนยังไม่น่าจะหมดฤทธิ์แน่ๆ จึงแนะนำให้กลับบ้านไปจัดการกับตัวเองซะ
“อืม กูฝากมึงด้วยนะ”ชีวอนบอกก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องน้ำตรงไปยังลานจอดรถเพื่อนที่จะรีบขับรถกลับบ้านไปจัดการกับอารมณ์ของตัวเองในทันที
+++++++++++++
100%ค่ะ อีกตอนเดี๋ยวก็จะครบแล้วนะค่ะ อ่านแล้วเม้นท์กันหน่อยนะค่ะ ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายที่ไรท์เตอร์รีไรท์แล้วค่ะ เพราะตอนที่แปดพอลองอ่านดูก็เห็นว่ามันดูไม่มีตรงไหนต้องแก้ก็เลยรีไรท์แค่เจ็ดตอนค่ะ อ๊ะ หมดเวลาแล้วเจอกันตอนวันปิดจองรวมเล่มนะค่ะ บ๊ายบาย
ความคิดเห็น