คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : I hate you my love: ตอนที่ 6 (Rewrite)
I hate you my love: ตอนที่ 6 (Rewrite)
เช้าวันถัดมา
ห้องนอนของนายท่านกับนายหญิง (คนปัจจุบัน)
จิ๊บ จิ๊บ
เสียงนกน้อยร้องปลุกคนสองคนที่ยังคงนอนหลับอุตุอยู่ภายในห้องนอนกว้าง แอร์เย็นฉ่ำ หากแต่ใช้เพียงแค่เสียงเจ้าของบ้านทั้งสองคงไม่ตื่นเป็นแน่ แสงแดดอ่อนๆยามเช้าจึงร่วมด้วย สาดส่องไปทั่วทุกที่ผ่านรูที่มี เพื่อบอกแก่เจ้าของห้องว่าเช้าแล้ว
"อะ...อือ"
และดูเหมือนจะได้ผลดีเสียด้วย เมื่อเจ้าของห้องคนหนึ่งเริ่มที่จำรำคาญแสงแดดยามเช้าที่แยงตา จึงส่งเสียงออกมาด้วยความรำคาญ ก่อนจะค่อยๆเปิดเปลือกตาหนาอย่างช้าๆ เมื่อรู้ว่าไม่มีทางที่จะหลับต่อลงได้หากยังมีแสงแยงตาอยู่แบบนี้
“กี่โมงวะเนี่ย”ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงงัวเงียน้อยๆ พลางควานหามือถือเครื่องหรูที่น่าจะถูกวางไว้แถวนั้น หากแต่สิ่งที่คว้าได้กลับมีเพียงนาฬิกาข้อมือเรือนหรู
“ชิ แปดโมงแล้วเหรอเนี่ย”ชีวอนสบถ ก่อนจะเตรียมตัวลุกขึ้นเพื่ออาบน้ำไปทำงาน เพราะไม่งั้นพรุ่งนี้งานเต็มโต๊ะแน่ๆ หากแต่...
“อะไรทับแขนวะ”ชายหนุ่มสบถอีกครั้งอย่างหงุดหงิด พร้อมหันไปมองแขนข้างที่ถูกทับ แต่เมื่อเห็นความกรุ่นโกรธก็หายไป เมื่อเห็นคนตัวบางนอนหลับตาพริ้มใช้แขนเขาต่างหมอน ทั่วผิวกายขาวเต็มไปด้วยรอยรักประปรายไปทั่วตัว ทำเอาความทรงจำเมื่อคืนย้อนกลับมา ร่างสูงยิ้ม ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน เมื่อรู้ว่าเขาเป็นคนแรกของคนในอ้อมกอด หากแต่ความรู้สึกผิดก็ถาโถมเข้ามา เมื่อเขาผิดคำสัญญาที่ให้ไว้
“เฮ้อ นายเป็นใครกันนะ โจ คยูฮยอน ถึงทำให้ฉันเป็นแบบนี้ไปได้”ร่างสูงเอ่ยเพียงแค่นั้น ก่อนจะก้มลงจูบกระหม่อมบางแผ่วเบา จากนั้นจึงค่อยๆสอดตัวกลับเข้าไปในผ้าห่มอีกครั้ง รั้งคนตัวขาวบางเข้าสู่อ้อมกอด
.....หยุดสักวันก็แล้วกัน.....
+++++I hate you my love+++++
ทางด้านจีนา
หญิงชรามองซ้ายมองขวาเมื่อไม่เห็นใครจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดโทรหาใครบางคน รอสายเพียงไม่นานปลายสายก็กดรับ
:ยอบอเซโย แจรับสาย: เสียงหวานที่กรอกมาตามสาย เรียกให้จีนาต้องรีบเอ่ยสิ่งที่อยากบอกในทันที
“คุณผู้หญิงค่ะ นายท่านกับนายหญิงเสร็จกันแล้วค่ะ”จีนาเอ่ยเท่านั้นล่ะ เสียงกรีดร้องที่ดังมาจากปลายสายทำให้หญิงชราต้องยกโทรศัพท์มือถือออกห่างหูของตน
:กรี๊ดดดดดดดดดด ฉันมีโอกาสได้หลานแล้วยุนโฮ: เสียงหวานของแจจุงกรีดร้องด้วยความดีใจ
:ใจเย็นๆแจจ๋า: เสียงห้ามภรรยาของยุนโฮดังมาตามสาย
:จีนาฉันฝากเธอกับฮีชอล ช่วยดูหนูคยูหน่อย...: ยังไม่ทันที่แจจุงจะเอ่ยจบ ก็มีเสียงดังแทรกขึ้นมาเสียก่อน
กิ๊ง ก๊อง
เสียงกริ่งที่ดังขึ้นทำให้หญิงชราต้องล่ะจากเครื่องมือสื่อสารเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยกับผู้เป็นนาย
“แค่นี้ก่อนนะค่ะคุณผู้หญิง ดูเหมือนจะมีแขกมาค่ะ”สิ้นเสียงของจีนามือเหี่ยวย่นก็กดวางสายก่อนจะสั่งให้เมดสาวที่อยู่ในบริเวณนั้นออกไปดูว่าใครกันที่มาเป็นแขกบ้านชเวแต่เช้า
“เชอะ ทำไมคนรับใช้บ้านนี้ทำงานช้ากันจัง ฉันกดออกตั้งนานกว่าจะออกมาเปิดประตูให้ แดดมันร้อนรู้มั้ยยะ”เมื่อเจสสิก้าเข้ามาภายในคฤหาสน์หลังงาม จีนาก็แทบจะลมจับก่อนจะเอ่ยกับหญิงสาว
“ขอประทานโทษด้วยค่ะ เนื่องจากเราไม่ทราบว่าจะมีแขกหน้าด้านมาหาแต่เช้านะค่ะ”จีนาเอ่ยเสียงเรียบ
“ยะ...ยัยแก่ แกหาว่าฉันหน้าด้านเหรอยะ”หญิงสาวเอ่ยด้วยความโมโห
“ดิฉันไม่ได้เอ่ยนะค่ะ ไม่ทราบว่าคุณมามีธุระอะไรหรือค่ะ”จีนาเอ่ยก่อนจะถามจุดประสงค์ของเจสสิก้าที่มาแต่เช้า แต่ไม่ต้องให้เธอบอกหรอกจีนาก็พอจะเดาได้
“วอนอยู่บ้านรึเปล่า”สิ่งที่หญิงสาวถามไม่ได้ต่างไปจากที่หญิงชราคิดซักเท่าไหร่
“นายท่านอยู่บนห้องค่ะ”หญิงชราตอบตามความจริง
“งั้นเหรอดี ถ้างั้นฉันจะขึ้นไปมอร์นิ่ง คิสให้วอนซะหน่อย”เจสสิก้าเอ่ยก่อนจะก้าวขึ้นบันได แต่ถูกวิคตอเรีย แอมเบอร์และลูน่าขวางเอาไว้
“ไม่ได้หรอกค่ะคุณเจสสิก้า นายท่านนะเพิ่งจะได้นอนเมื่อรุ่งสางเองนะค่ะ อย่าเพิ่งไปกวนท่านเลยค่ะ”จีนาเอ่ย
“เขาทำอะไรอยู่ล่ะเมื่อคืนน่ะ นี่มันแปดโมงแล้วเขาไม่ไปทำงานหรือไง”หญิงสาวเอ่ยถามอย่างหงุดหงิด
“อืม เมื่อคืนเมดกับพ่อบ้านทั้งหลายบอกดิฉันว่าได้ยินเสียงครางของนายหญิงดังมาจากในห้องตลอดทั้งคืน เดาๆว่าน่าจะกำลังผลิตทายาทตระกูลชเวล่ะมั้งค่ะ”จีนาเอ่ยยิ้มๆ ทำเอาเจสสิก้าแทบคลั่ง
“กรี๊ดดดดดดดดดด ไม่จริง”หญิงสาวกรีดร้องพลางกระทืบเท้าอย่างไม่สบอารมณ์ เพราะหากว่าเมื่อคืนเธอไม่ถูกคิม ฮีชอลขวางเอาไว้ล่ะก็ คนที่จะนอนกอดกับชายหนุ่มต้องเป็นเธออย่างแน่นอน
“ไม่เชื่อก็ตามใจคุณเถอะค่ะ แต่ถ้าอยากรู้ว่าจริงรึเปล่าเชิญรอที่ห้องรับแขกค่ะ”สิ้นเสียงของจีนาเจสสิก้าก็เดินตรงไปยังห้องรับแขกแทบจะในทันที เมื่อแขกที่ไม่ได้รับเชิญ (และไม่อยากเชิญ) ออกไปจากบริเวณนั้นแล้ว จีนาจึงหันสั่งความกับคริสตัล
“คริสตัล โทรตามคุณฮีชอลที”
+++++I hate you my love+++++
ห้องนอนของชีวอนและคยูฮยอน (อีกครั้ง)
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”เสียงกรีดร้องของใครบางคน ปลุกสองร่างที่อนกอดกันอย่างแนบชิดใต้ผ้าห่มผืนหนาให้ตื่นขึ้นอย่างเสียไม่ได้
“อื้อ...O_O”ร่างบางร้องครางเล็กน้อยเมื่อรู้สึกปวดที่เอว ค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ สิ่งที่เห็นทำให้ดวงตากลมโตกระพริบถี่ๆติดกันหลายครั้ง ก่อนจะเบิกโพลงเมื่อรู้ว่าไม่ใช้ความฝัน สิ่งที่คยูฮยอนเห็นคือ ร่างสูงที่นอนเท้าแขนจ้องเข้าอยู่พร้อมทั้งไม่ใส่สิ่งใดปกปิดร่างกายยกเว้นผ้าห่มผืนเดียวกันกับเขา
“อรุณสวัสดิ์ครับน้องคยู...ไม่สิ อรุณสวัสดิ์เมียจ๋า”ชายหนุ่มเอ่ยพลางดึงเอวบางลากร่างบอบบางให้เข้ามาแนบชิดกับร่างกายตนเองมากขึ้น
“นะ...นาย O///O”ใบหน้าหวานแดงซ่านทั้งๆที่ยังเอ่ยไม่หมด เพราะจู่ๆร่างบางก็เห็นภาพที่ตนเองและร่างหนากำลังร่วมรักกันอย่างถึงพริกถึงขิงทั้งคืน เล่นเอาคนตัวขาวแดงไปทั้งตัวไม่ใช่เพราะคิสมาร์กเพียงอย่างเดียว
“ทำไมครับเมียจ๋า...”ชายหนุ่มเอ่ยเสียงหวานพลางก้มลงหอมแก้มนุ่ม ทำเอาใบหน้าหวานๆที่แดงอยู่แล้วแดงหนักเข้าไปอีก
“>///< ไอ้ชีวอนบ้า...”ร่างบางร้องพลางทุบอกหนา แต่ขยับได้ไม่มากก็ต้องร้องอย่างตกใจเมื่อรู้สึกปวดที่สะโพก
“หึๆ วันนี้พี่ชีวอนจะทำหน้าที่เป็นสามีที่ดีให้น้องคยูหนึ่งวันนะครับ”ชีวอนเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นและอุ้มร่างบางขึ้นในท่าอุ้มเจ้าสาว วิ่งเข้าห้องน้ำไป
“ปล่อยฉันลงนะ ชเว ชีวอน”คยูฮยอนร้องพลางทุบลงไปที่ไหล่หนาอย่างแรง แต่มีหรือที่คนหนังหนาอย่างชีวอนจะสะทกสะท้าน ชายหนุ่มค่อยๆวางร่างเพรียวลงในอ่างน้ำกว้าง ก่อนที่จะเปิดน้ำอุ่นๆให้ไหลลงในอ่าง ก่อนจะลงไปนั่งในอ่างด้วยอีกคน
“ปล่อยนะ”ร่างโปร่งพลางพยายามจะออกจากอ้อมกอดแข็งแรงของร่างหนาที่รัดแน่น ด้วยความที่สะโพกยังระบมอยู่ร่างบางจึงต้องยอมอยู่นิ่งๆให้ชายหนุ่มกอด
“ฟอด หอมจริงๆเลย น้องคยูใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรครับเนี่ย หอมจริงๆเลย”ชีวอนหอมเข้าที่แก้มนุ่มก่อนจะไล่ลงมาที่ซอกคอขาวเนียนที่เต็มไปด้วยรอยรักที่ร่างสูงฝากไว้ให้เต็มคอสวย
“อื้อ...”คยูฮยอนครางออกมาน้อยๆด้วยความเสียว เพราะมือที่ตอนแรกนั้นอยู่ที่เอว บัดนี้เลื่อนขึ้นมาอยู่ที่อกบางเสียแล้ว พร้อมทั้งนวดคลึงอกบอบบางอย่างแผ่วเบาเป็นการกระตุ้นอารมณ์
“มีอารมณ์หรือครับน้องคยู^^”ชีวอนถามโดยยังคงแกล้งร่างเพรียวบางในอ้อมแขนต่อไป
“ฮึก...หยุด”น้ำสีใสคลอเต็มหน่วยตา ร่างสูงที่มองเห็นแวบๆถึงกับใจหาย แต่ก็ยังไม่ยอมหยุดแกล้งคนสวย
“หืม เวลาคนเขาขอร้องต้องทำยังไงครับน้องคยู”ชายหนุ่มถามยิ้มๆ โดยแกล้งเลื่อนมือข้างหนึ่งลงไปที่ส่วนล่างของร่างบาง
“ฮึก พี่ชีวอน ปล่อยผมเถอะนะฮะ”ใบหน้าหวานหันมามองหน้าหล่อคม พร้อมทั้งเอ่ยประโยคที่ทำเอาร่างสูงแทบอยากจะตายเสียตรงนั้น ดวงตากลมโตที่มีน้ำสีใสคลอน้อยๆ ทำเอาคยูฮยอนดูน่ารัก (น่าฟัด) ขึ้นมาทันตา
“หืม น่ารักแบบนี้ต้องมีรางวัล”ร่างหนาเอ่ยก่อนจะก้มหน้าเข้าไปใกล้ ดวงตาคมจ้องเข้าไปในดวงตากลมโตด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลาย เปลือกตาบางปิดลงช้าๆด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนที่ริมฝีปากบางแดงจะถูกประกบด้วยริมฝีปากร้อนจัด ที่ราวกับจะแผดเผาทั้งสองให้มอดไหม้
+++++I hate you my love+++++
13 นาทีต่อมา
ภาพที่ร่างสูงค่อยๆพยุงร่างบางลงมาจากชั้นสองทำเอาเมดสาวและพ่อบ้านหนุ่มถึงกับอึ้ง เพราะเขาไม่เคยเห็นนายท่านทำกับคู่นอนคนใดที่ท่านเคยพามานอนด้วย มือหนาจับเอวบางไว้แน่นค่อยๆประคองลงมาอย่างช้าๆ
“นายท่านจะรับอาหารเช้ามั้ยค่ะ”จีนาเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม
“อืม แต่เอาเป็นข้าวต้มให้น้องคยูนะ”ชีวอนเอ่ยบอกก่อนจะเดินตรงไปยังส่วนรับประทานอาหาร ค่อยๆประคองคยูฮยอนให้นั่งลงบนเก้าอี้ผ้านุ่มๆที่ต้องเสริมเบาะรองอีกสองถึงสามชั้น ก่อนจะเดินไปนั่งที่ของตนเอง
“วอนขา ทำไมเพิ่งตื่นค่ะเนี่ย เจสมารอคุณสักพักแล้วนะเนี่ย”หญิงสาวเดินเข้ามาภายในห้องอาหารโดยที่ไม่มีใครทันห้าม
“พอดีเมื่อคืนผมนอนดึกนะเจส”ชายหนุ่มตอบพลางจิบกาแฟที่เมดสาวนำมาเสริฟให้
“งั้นหรือค่ะ ทั้งๆที่เราเพิ่งเจอกันไปเมื่อคืน ตอนนี้เจสคิดถึงคุณมากเลยล่ะค่ะ”หญิงสาวเอ่ยพลางหอมแก้มสากต่อหน้าต่อตาคยูฮยอน แต่ร่างบางก็ (ทำเป็น) ไม่สนใจทานข้าวต้มอย่างเงียบๆ แต่ใครจะรู้ว่าภายในหัวใจดวงน้อยๆกำลังรู้สึกเจ็บโดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้
“แหม เธอนี่มันหน้าหนากว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีกนะเจสสิก้า มาหาคนที่เขามีภรรยาแล้วถึงบ้านแต่เช้าเนี่ย”ฮีชอลเอ่ยหลังจากบึ่งรถจากบ้านตรงมายังที่นี่อย่างด่วนจี๋
“พูดว่าคนอื่นเขาระวังจะเข้าตัวเองนะจ๊ะฮีชอล”เจสสิก้าเอ่ย พลางข่มอารมณ์ที่อยากจะเข้าไปตบฮีชอล เพราะเมื่อคืนเธอโดนฮีชอลตบซะน่วมโดยไม่มีใครห้ามแม้แต่น้อย
“ฉันว่าประโยคนั้นมันเป็นของฉันมากกว่านะเจสสิก้า เพราะใครก็ไม่รู้เนอะทำให้ฉันต้องกลายร่างเป็นเจ้าหน้าที่สัตว์สงวน มาตามหาแรดหน้าด้านถึงที่นี่”ฮีชอลเอ่ยขึ้นลอยๆในประโยคหลังแต่สงสายตาเป็นนัยๆไปทางเจสสิก้า
“กร....เธอหมายถึงใครมิทราบคิม ฮีชอล”หญิงสาวอุดปากตัวเองไว้ได้ทัน
“เอ้า ใครอยากรับก็รับไปสิ จริงมั้ยน้องคยู”ร่างบางเอ่ยบอกพลางเดินลงมานั่งข้างๆร่างเพรียว คยูฮยอนไม่ตอบได้แต่นั่งทานข้าวต้มอย่างเงียบๆ
+++++I hate you my love+++++
13 นาทีต่อมา
“ฉันว่าฉันไปทำงานดีกว่า”ชีวอนเอ่ยหลังจากปล่อยให้เกิดสงครามจิตวิทยาระหว่างเจสสิก้ากับฮีชอลมาสักพัก ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้
“ไม่ต้องห่วงน้องคยูนะชีวอน เดี๋ยวฉันจะโทรตามมินโฮมาอยู่เป็นเพื่อนน้องคยูอีกคน”ฮีชอลเอ่ยยิ้มๆ
พอได้ยินชื่อของลูกพี่ลูกน้องเท่านั้นล่ะ ทำเอาชีวอนกลายเป็นน้ำเดือดอยู่เงียบๆ ร่างสูงเดินกระแทกเท้าออกจากห้องรับประทานอาหารไป ตามด้วยเจสสิก้า
“ฮิ ฮิ”ฮีชอลหัวเราะออกมาด้วยความสนุกสนาน แตกต่างจากร่างบางที่นั่งเหม่อลอยแตะข้าวต้มไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“นายหญิงข้าวต้มไม่อร่อยหรือค่ะ”จีนาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่หรอกฮะ อร่อยมากเพียงแต่ผมอิ่มแล้ว”คยูฮยอนบอกพลางส่งยิ้มน้อยๆให้ก่อนจะลุกขึ้นและออกจากห้องอาหารไปอย่างช้าๆ ตรงไปยังสถานที่หนึ่ง
+++++I hate you my love+++++
ซุ้มไวท์โรส
ร่างเพรียวนั่งตรงข้ามกับขาตั้งภาพซึ่งมีเฟรมภาพวางอยู่ เป็นภาพที่พี่ชายของกอดเข่าอยู่ภายในห้องกว้างที่ดูโดดเดี่ยวและอ้างว้าง แม้จะลงดินสอจนเข้มแล้วแต่ก็ยังไม่ได้ลงสี แต่ถึงภาพจะยังไม่เสร็จดีแต่มันก็สามารถบอกอารมณ์ของคนวาดออกมาได้เช่นเดิม
“นายหญิงค่ะชาคาโมไมล์กับฮอทเค้กค่ะ”ซอลลี่เอ่ยพลางวางอาหารว่างที่จีนาสั่งให้ตนนำมาให้นายหญิงไว้บนโต๊ะ ที่จะมีเก้าอี้สำหรับนั่งพักผ่อน
“อืม ขอบคุณนะซอลลี่”ร่างบางเอ่ย โดยไม่ล่ะสายตาจากเฟรมภาพวาด ซอลลี่โค้งให้ก่อนจะเดินออกจากซุ้มสวนกับฮีชอลที่เดินมาพร้อมใครบางคน
“หืม คยูฮยอนวาดภาพสวยนะครับเนี่ย”เสียงทุ้มที่คุ้นเคยเรียกให้ร่างบาง ที่กำลังโลดแล่นอยู่ในโลกแห่งความทรงจำ สะดุ้งด้วยความตกใจ
“มะ...มินโฮ”ร่างบางเอ่ยขึ้นเมื่อหันหน้าไปทางผู้มาใหม่
“ครับ ผมเอง”ชายหนุ่มเอ่ยยิ้มๆ
“มีอะไรกันรึเปล่าฮะ”คยูฮยอนถามฮีชอลที่กำลังยกแก้วชาที่ลูน่านำมาเสริฟให้
“คือ...พี่คิดอยากจะเปิดร้านของพี่สาขาเกาะเชจูน่ะ”ฮีชอลเกริ่น
“พี่ฮีชอลเขาบอกว่าอยากให้คยูฮยอนช่วยร่างแบบร้านให้หน่อยนะ”มินโฮเอ่ย พลางนั่งลงที่เก้าอี้ที่ร่างบางเพิ่งลุกขึ้นเมื่อกี้ หันหลังให้เฟรมภาพ
“อืม แล้วพี่ฮีชอลอยากได้แบบไหนเหรอฮะ”ร่างบางเอ่ยก่อนจะหยิบกระดาษร้อยปอนด์ที่ถูกหนีบอยู่กับคลิปบอร์ด พร้อมทั้งขว้าดินสอในโหลแก้วออกมาแท่งหนึ่งเตรียมพร้อม
“พี่อยากได้แบบที่ดูอบอุ่นเหมือนอยู่บ้านนะ”สิ้นเสียงของฮีชอล มือบางก็ลงมือร่างแบบในทันที ที่มุมปากบางอมยิ้มด้วยความสุขเมื่อได้ทำในสิ่งที่ชอบ เมื่อเห็นแบบนั้นจีนาก็โล่งใจที่เห็นนายหญิงของตนเองกลับมามีความสุข
+++++I hate you my love+++++
เวลา 15.12 น.
บนโต๊ะกระจกนั้นหลังจากที่แก้วชาและจานขนมหวานถูกนำออกไป บนโต๊ะก็เหลือเพียงแบบร้านแบบต่างๆมากมายละลานตาที่ทำเอาฮีชอลเลือกไม่ถูก
“ว้าว สวยๆทั้งนั้นเลย พี่เลือกแทบไม่ถูกเลยนะเนี่ย”ฮีชอลเอ่ยด้วยความสนใจ เพราะภาพทุกภาพตรงใจไปซะหมด
“ผมว่าแบบนี้ก็สวยนะพี่”มินโฮเอ่ยพลางชี้ไปยังภาพๆหนึ่ง ที่เป็นรูปบ้านไม้หลังขนาดกลาง ด้านหน้ามีหน้าต่างแบบยื่นออกไปด้านนอกเล็กน้อย ที่มีรูปร่างเหมือนครึ่งหกเหลี่ยม ประตูไม้บานไม่ใหญ่มาก ดูโดยรวมแล้วก็ถือว่าดูน่าอยู่ไม่น้อย
“ว้าว น่ารักจัง”ฮีชอลเอ่ยพลางหยิบไปดูใกล้ๆ
“งะ...งั้นหรือฮะ”คยูฮยอนเอ่ยด้วยความเขิน
“งั้นพี่เอาแบบนี้ล่ะกัน รบกวนน้องคยูช่วยวาดโครงสร้างให้พี่ทีนะ”ฮีชอลบอกก่อนที่ร่างบางจะเริ่มลงมือวาดอีกครั้งด้วยความสุข ฮีชอลเก็บแบบที่ตนชอบเอาไว้ ก่อนจะรวบรวมแบบอื่นๆบนโต๊ะ ใส่ในกระเป๋าผ้าใบใหญ่สีขาวที่ร่างเพรียวบอกว่าเอาไว้เก็บแบบที่ไม่ได้ใช้ ก่อนที่ทั้งสองจะนั่งดื่มชาแก้วใหม่ที่แอมเบอร์และวิคตอเรียนำมาเสริฟพร้อมเค้กช็อคโกแลตเนื้อนุ่ม
“เรียบร้อยแล้วฮะ”ร่างบางเอ่ยขึ้นหลังจากใช้เวลาวาดเกือบครึ่งชั่วโมง ส่งให้มินโฮและฮีชอลดูแบบ ก่อนจะยกน้ำชาขึ้นจิบบ้าง
“อืม ใช้ได้แล้วล่ะ เอาเป็นว่าพี่จะเอาไปปรึกษากับวิศวกรน่ะ ขอบคุณมากนะน้องคยู”ฮีชอลเอ่ยก่อนจะลุกขึ้น พร้อมทั้งคว้ากระเป๋าที่เอาติดตัวมาตั้งแต่เช้า
“จะไปไหนอ่ะ เจ๊”มินโฮเอ่ยถามด้วยความาสงสัย เมื่อฮีชอลนำแบบร่างของคยูฮยอนใส่ลงกระเป๋าใส่งานที่ตนเองนำมาด้วย
“ฉันก็จะไปหาวิศวกรนะสิ เอาเป็นว่าถ้าร้านทำเสร็จพี่ขอให้น้องคยูช่วยตกแต่งภายในให้ด้วยนะ พี่ไปล่ะ”ฮีชอลเอ่ยก่อนจะเดินจากไปทิ้งให้ร่างเพรียวนั่งอยู่กับมินโฮตามลำพัง
“เอ่อ มินโฮจบจากที่ไหนมาเหรอ”ร่างบางเอ่ยถามเสียงเบาหลังจากที่น้องเขยกับพี่สะใภ้นั่งเงียบกันอยู่นาน
“ผมจบจากมหาวิทยาลัยโครยอน่ะ”ร่างสูงกล่าว
“คณะไหนเหรอ”
“ผมจบสถาปัตย์ฯนะ เหมือนคยู”มินโฮเอ่ยยิ้มๆ เรียกรอยยิ้มของร่างบางได้เป็นอย่างดี เมื่อมีเพื่อนที่จะสามารถคุยกันรู้เรื่องได้ โดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนกำลังมองด้วยสายตาที่แข็งกร้าว
+++++++++++
100%ค่า จบไปอีกตอนแล้วนะค่ะ เป็นยังไงบ้างค่ามันดีกว่าของเดิมมั้ยเอ่ย หากมันแปลกๆก็บอกได้นะค่ะ ไปเจอกันตอนต่อไปเลยค่ะ
ความคิดเห็น