[Fic Shinhwa] Stop Love หยุดหัวใจ ไว้รักนาย [END]เปิดรีปริ้น

ลำดับตอนที่ #5 : Stop Love: 3rd Step

Stop Love: 3^rd Step

        ...ถ้าหากการหยุดรักใครสักคน

        มันทำได้ง่ายเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้า

        ดงวานก็คงไม่ต้องมานั่งเจ็บแบบนี้หรอก...

        ณ Shinhwa Café

        “เฮ้อ...”เสียงพาตีซีแยร์คนเก่งนั่งถอนหายใจอยู่ตรงเคาท์เตอร์กาแฟ ทำเอาพนักงานเสิร์ฟคนสนิทอย่างลี แทมินได้แต่มองอย่างสงสัย เพราะปกติแล้วพาตีซีแยร์คนเก่งประจำร้านต้องร่าเริงกว่านี้ แต่วันนี้เจ้าตัวเอาแต่นั่งถอนหายใจตั้งแต่มาถึงร้านจนเปิดร้าน แล้วเด็กหนุ่มเองก็ไม่รู้จะทำยังไงด้วย

        กรุ๊งกริ๊ง

        เสียงโมบายกระดิ่งในร้านดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกว่ามีลูกค้าใหม่เข้าร้าน ในฐานะเด็กเสิร์ฟทีดีประจำร้าน เด็กหนุ่มลุกจากเก้าอี้บาร์ตรงเคาท์เตอร์กาแฟไปยังประตูร้านเพื่อต้อนรับอีกฝ่ายแทบจะในทันที

        “ยินดีต้อนรับครับ...อ้าว คุณมินอูวันนี้มาคนเดียวเหรอครับ”น้ำเสียงใสๆ ของเด็กชายวัยสิบเจ็ดปีเอ่ยด้วยน้ำเสียงร่าเริงและดังพอสมควรจนลูกค้าท่านอื่นๆ และพาตีซีแยร์ตัวเล็กได้ยิน ดงวานจะไม่ตกใจเลยถ้าชื่อของคนที่กลายมาเป็นลูกค้าคนใหม่นั้นจะเป็น ลี มินอู

        “ใช่แล้วล่ะแทมิน พอดีเจ้านายที่มาด้วยกันเมื่อวานไปโรงพยาบาลน่ะ ส่วนคุณแอนดี้กับเพื่อนที่หล่อๆ อีกคนไปฮันนี...ทำงานต่างจังหวัดน่ะ”มินอูตอบอย่างเป็นกันเองอย่างสนิทสนม

        “อ้อ งั้นถ้ามาท่านเดียวนั่งตรงเคาท์เตอร์ได้มั้ยครับ”ร่างเล็กถามพร้อมรอยยิ้มจนตาปิด ดูหล่อเท่ห์ในสายตาลูกค้าสาวและพนักงานคนอื่นๆ เหลือเกิน หากแต่มันดูน่าหมั่นไส้สำหรับดงวานไม่น้อย ก็เพราะใครกันล่ะที่ทำให้เขาต้องมาทำงานทั้งๆ ที่ยังปวดสะโพกอยู่แบบนี้

        ถึงเมื่อก่อนจะโดนบ่อย แต่หลังจากเขาหนีไปเรียนที่อเมริกาก็ไม่ได้มีเรื่องแบบนี้อีกเลย แล้วใครจะคิดล่ะหลังจากที่หนีไปได้ตั้งหลายปี พอกลับมาเจอกันอีกครั้งจะโดนแบบนี้น่ะ

        “ไงครับคุณพาตีซีแยร์คนสวย ลุกขึ้นมาทำงานได้นี่แสดงว่าที่โดนไปเมื่อคืนหายปวดแล้วสินะครับ”ต้นประโยคชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางปกติแต่ในท้ายประโยคเจ้าตัวกลับชะโงกไปพูดที่ข้างหูพาตีซีแยร์ตัวเล็กที่วันนี้มาทำหน้าที่ชงกาแฟแทนบาริสต้าคนเก่ง ร่างเล็กชะงักมือที่กำลังชงกาแฟเอาไว้พร้อมๆ กับใบหน้าหวานที่ขึ้นสีน้อยๆ ดวงตาหวานหันไปสบกับตาคมด้วยสายตาแข็งกร้าว กัดฟันกรอดที่ถูกอีกคนเอาเปรียบแบบนี้ ก่อนที่เจ้าตัวจะทำเหมือนว่าไม่มีอะไรปกติ บนมุมปากปากอย่างฝืนๆ พร้อมทั้งกัดฟันถามคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า

        “ไม่ทราบว่าวันนี้คุณมินอูจะรับอะไรดีครับ”

        “ผมขอเอสเปรสโซ่ก็แล้วกันครับคุณดงวาน เพื่อมันจะดับความหวานจากตัวใครบางคนให้ผมได้บ้าง”คำพูดที่แสนแฝงความหมายทำเอาใบหน้าหวานแดงหนักขึ้นกว่าเก่า ร่างเล็กรับคำเสียงเบารีบก้มหน้าก้มตาชงกาแฟไป...

++++++ Stop Love ++++++

        อีกด้านหนึ่ง...

        ณ คอนโดของเฮซอง

        “เอาล่ะเฮซองฉันให้เวลานายเก็บเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวสามสิบนาที”ทันทีที่ทั้งสองคนมายืนอยู่ภายในห้องคอนโดของเฮซอง ชายหนุ่มก็เอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงทุ้มแสนทรงอำนาจแทบจะในทันที ร่างบางยู่ปากเล็กน้อยกับความเผด็จการของอีกคน ก่อนจะย้อนถามกลับ

        “ขอโทษนะครับท่านประธานมุน ไม่ทราบว่าผมเป็นผนักงานของคุณรึไงที่ต้องทำตามที่คุณสั่งน่ะ”ร่างบางย้อนอย่างเหลืออด ใครจะคิดว่าสามเดือนที่จากกันไป ไอ้นิสัยเผด็จการนี่ยังไม่หายไปอีกเรอะ แถมมันดูจะมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

        “นายไม่ใช่พนักงานฉันเฮซอง แต่นายเป็นแม่ของลูกฉัน”สิ้นคำบอกจากปากของร่างสูง ก็ทำเอาความน้อยใจของร่างบางตีขึ้นมาจุกอยู่ที่ลำคอแทบจะในทันที

        ฉันมีค่าเป็นได้แค่แม่ของลูกของนายสินะ ฉันไม่มีค่าในหัวใจของนายเลยสินะ...เอริค

        “ฮึ่ย!”ร่างบางพ่นลมหายใจออกมาทางจมูกอย่างรุนแรงเพื่อกลบเกลื่อนอาการภายในหัวใจของตัวเองที่มันเริ่มกระตุกเบาๆ ด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่ร่างบางจะกระแทกเท้าเดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเองแทบจะในทันที

        แต่เฮซองจะรู้มั้ยนะว่าสายตาที่เฮซองแสดงว่าเจ็บน่ะถึงจะแค่นิดเดียวแต่ใครอีกคนนั้นเห็นได้อย่างชัดเจน

        เฮซองนายรู้มั้ย? นายเจ็บเท่าไหร่ ฉันเจ็บมากกว่านายพันเท่า

++++++ Stop Love ++++++

        อีกด้านหนึ่ง

        เกาะหลีเป๊ะ ประเทศไทย

        ณ หลีเป๊ะ รีสอร์ท

        “ถึงซะที”เสียงหวานๆ ของร่างบางดังขึ้นแว่วไปตามสายลม ขณะที่ชายหนุ่มชาวเกาหลีสองคนกำลังยืนเหยียบพื้นทรายหน้าโฮมเสตย์น่ารักๆ บนเกาะที่ได้ชื่อว่า มัลดีฟประเทศไทย แอนดี้หันไปยิ้มหวานให้จอนจินที่กำลังยกกระเป๋าเข้าไปในบ้านอยู่ (ซึ่งเจ้าตัวอาสายกเองทั้งหมด) ร่างสูงยิ้มบางๆ ส่งกลับไปให้ หากไม่มีใครบอกว่ามาทำงานกันล่ะก็ นักท่องเที่ยวหรือพนักงานของรีสอร์ทคงคิดว่าทั้งสองคนคือคู่รักที่มาฮันนีมูนเป็นแน่

        “คุณแอนดี้เปลี่ยนชุดแล้วค่อยลงน้ำดีกว่ามั้ยครับ”จอนจินร้องบอกหลังจากน้ำกระเป๋าไปเก็บเรียบร้อยแล้ว

        “โอเคฮะ”ร่างบางรับคำก่อนจะรีบวิ่งตรงกลับไปยังบ้านพักของตัวเอง ภายในบ้านพักนั้นจะมีห้องนอนเป็นส่วนหลักๆ ห้องน้ำอยูมุมด้านใน เตียงนั้นเป็นเตียงแบบDouble Bed ปลายเตียงมีโซฟาหนึ่งตัวตั้งไว้สำหรับนั่งดูทีวี ที่บริเวณระเบียงด้านนอกมีโต๊ะสำหรับใช้ทานอาหารตั้งเอาไว้อยู่

        “งั้นผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะฮะ”ร่างบางบอกก่อนจะหยิบเอาเสื้อผ้าที่เลือกมาเล่นน้ำโดยเฉพาะนำเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ใช้เวลาไม่นานร่างบางก็กลับออกมาในชุดเสื้อยืดแขนสั้นสีอ่อนกับกางเกงขาสามส่วนสีดำ ที่ขนาดของเสื้อผ้านั้นแทบไม่แตกต่างไปจากขนาดตัวของคนใส่เลยสักนิด เสื้อผ้านั้นขับให้เห็นส่วนโค้งเว้าของแอนดี้อย่างชัดเจน เมื่อนำชุดที่ใส่ตอนขามาพับเก็บเรียบร้อยแล้ว ขาเรียวก็เดินตรงมาทางร่างสูงและจัดการใช้มือบางจับที่มือหนาอย่างแผ่วเบา

        “ไปเล่นกันเถอะฮะพี่จิน”แอนดี้บอกอย่างอารมณ์ดี เพราะตั้งแต่ย้ายกลับมาอยู่เกาหลี เจ้าตัวแทบจะไม่ได้ไปเที่ยวไหนยกเว้นว่าเอริคหรือมินอูพาไป

        “อ่า...คุณแอนดี้ไปเล่นก่อนเลยครับ ผมขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อน”จอนจินบอกก่อนจะแกะมือบางที่จับมือของเขาเอาไว้เบาๆ กลัวว่าหากจับแรงๆ ล่ะก็มือขาวๆ นุ่มๆ นั้นอาจจะหักได้

        “โอเคฮะ งั้นรีบเปลี่ยนนะฮะ ผมไปเล่นรอนะ”เจ้าตัวว่าก่อนจะยอมปล่อยมือออกแต่โดยดี และวิ่งเท้าเปล่าบนทรายหน้าบังกะโลของตัวเองไปจนถึงชายหาดอันสวยงามสีขาว แถมน้ำยังใสอีกต่างหาก...

        “เฮ้อ แกถล้ำลึกมากเกินไปแล้วจอนจิน”ร่างสูงพึมพำเบาๆ กับตนเองก่อนจะลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ใช้เวลาไม่นานร่างสูงโปร่งก็ออกมาจากห้องน้ำในชุดกางเกงว่ายน้ำธรรมดาๆ ที่ยาวถึงเข่า ท่อนบนก็สวมเพียงเสื้อกล้ามสีขาวเพียงเท่านั้น ทำให้เห็นกล้ามแขนและแพงอกอันแข็งแกร่งได้อย่างชัดเจน ตลอดการเดินนักท่องเที่ยวสาวชาวยุโรปมากมายที่พักอยู่ในรีสอร์ทแห่งเดียวกันมองตามร่างสูงกันเป็นทิวแถว นอกจากหุ่นจะดีแล้ว ยังหล่ออีกต่างหาก หากแต่สาวๆ เหล่านั้นต้องรีบหลบสายตากันเป็นแถวเมื่อเห็นร่างบอบบางของเด็กหนุ่มน่าตาน่ารักคนหนึ่งตรงเข้ามาคุยกับชายคนนั้นพร้อมรอยยิ้มอันสดใสและลากร่างสูงลงไปในทะเลที่น้ำใสมากกกก

        “น้ำใสมากเลยฮะพี่จิน”แอนดี้บอกกับคนที่เพิ่งลงน้ำมาเพราะตัวเองขึ้นไปลากอย่างอารมณ์ดี ยิ้มหวานที่แสนละลายใจนั้นใช่ว่าจะใช้ได้ผลกับจอนจินคนเดียวเสียเมื่อไหร่ กับหนุ่มๆ ฝรั่งตาน้ำข้าวก็ใช้ได้ผลไม่แพ้กัน นอกจากใบหน้าและรอยยิ้มที่ฝรั่งหนุ่มๆ มองนั้น ก็ยังเป็นรูปร่างบอบบางอ้อนแอ้นน่าทะนุถนอม ที่พอเมื่อเสื้อสีอ่อนมันเปียกน้ำแล้วก็แนบไปกับลำตัวจนเห็นส่วนโค้งเว้าต่างๆ ได้อย่างชัดเจนมากขึ้น พอรับรู้ได้ถึงสายตาลวนลามของชายอื่น จอนจินก็ไม่รอช้าที่จะตรงเข้าไปบังเอาไว้ แต่จะให้บังแบบธรรมดาก็คงจะไม่ได้ เดี๋ยวฝรั่งพวกนั้นจะสงสัยเอา ร่างสูงจึงจัดการตรงเข้ากอดร่างบางเอาไว้ ใบหน้าหวานแสดงความงุนงงอย่างชัดเจน

        “ผมขอโทษนะครับคุณแอนดี้ที่ทำแบบนี้ พอดีมีพวกฝรั่งมันจ้องคุณแอนดี้อยู่นะครับ”ร่างสูงกระซิบอธิบายที่ข้างหูบาง ร่างบางส่ายหน้าเชิงบอกว่าไม่เป็นไรก่อนจะกอดตอบ และซบใบหน้าหวานลงบนแผงอกกว้างอันอบอุ่นเบาๆ และได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

        “พี่จินตื่นเต้นเหรอฮะ หัวใจเต้นแรงจัง”ร่างบางถามอย่างซื่อๆ

        “......”ร่างสูงไม่ตอบ แต่ยังคงกอดร่างบางนิ่งๆ อยู่อย่างนั้น

        “สาวๆ ผมทองมองพี่ใหญ่เลยนะฮะ”เมื่อเห็นว่าร่างสูงไม่เอ่ยตอบ ร่างบางจึงเอ่ยเปลี่ยนประเดน

        “......”

        “ผมไม่ชอบเลย”ร่างบางเอ่ยออกมาตามที่รู้สึก แอนดี้ไม่ชอบจริงๆ นะที่แหม่มผมทองพวกนั้นมองพี่จอนจินของเขาด้วยสายตาอยากได้แบบโจ่งแจ้ง เดี๋ยวแอนดี้จะแสดงให้ดูว่าพี่จอนจินเป็นของใคร ไม่รอช้ามือบางก็จัดการเลื่อนขึ้นไปรั้งใบหน้าหล่อเหลาของร่างสูงให้ก้มต่ำลงมา แม้จอนจินจะสงสัยอยู่บ้างว่าร่างบางจะทำอะไร หากแต่นัยน์ตาหวานที่แฝงความยั่วยวนอย่างใสซื่อเอาไว้ทำให้ร่างสูงรู้สึกเหมือนตกอยู่ในมนต์สะกด ก่อนที่ริมฝีปากของทั้งสองจะแนบกันสนิทอย่างอ่อนหวาน...

++++++ Stop Love ++++++

        อีกด้านหนึ่ง

        โซล เกาหลีใต้

คฤหาสน์ตระกูลมุน

“ทำไมวันนี้กลับมาเร็วจังคะนายท่าน”หัวหน้าแม่บ้านเก่าแก่ประจำตระกูลเดินเข้ามาทักทายท่านเจ้าของบ้านคนปัจจุบันอย่างแปลกใจ ปกติกว่านายท่านของหล่อนจะกลับมาก็หลังสามทุ่มไปแล้วทั้งสิ้น แต่ทำไมวันนี้กลับบ้านก่อนตะวันตกดินเสียอีก แถมยังพาใครก็ไม่รู้มาด้วยแถมยังสวยมากอีกต่างหาก

“พอดีผมมีธุระด่วนกะทันหันนะครับป้านาอุน อ้อ ป้านาอุนครับนี่ชิน เฮซองภรรยาผมครับ เฮซองจะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะภรรยาผมตั้งแต่วันนี้ไปนะครับ”สิ้นคำทักทายและคำบอกเล่าของร่างสูงเล่นเอาเฮซองที่เดินตามมาที่หลังถึงกับอ้าปากค้างกับสถานะที่อดีตคนรักของเขาบอกกับหัวหน้าแม่บ้านผู้เก่าแก่ไป

“อะ...ไอ้บ้าเอริค! นายบอกคุณป้าไปแบบนั้นได้ไงหา!”ร่างบางเอ่ยอย่างฉุนๆ รีบสาวเท้าตรงกระชากคอเสื้อของคนที่สูงกว่าตนเองพอสมควรด้วยอารมณ์ฉุนๆ

“ใจเย็นสิเฮซองงี่ เดินรุนแรงแบบนั้นเดี๋ยวก็กระทบกับลูกหรอก”ร่างสูงเอ่ยเตือนพลางแกะมือบางออกจากคอเสื้อเบาๆ พอนาอุนได้ยินว่าภรรยาของนายท่านของเธอท้องเธอก็อุทานด้วยความตกใจ

“อุ๊ยตายจริง! ท้องแล้วเหรอคะเนี่ย ไม่ทราบว่ากี่เดือนแล้วคะนายหญิง”หญิงชราถามอย่างดีใจ เพราะเธอเลี้ยงนายท่านมาตั้งแต่เล็กย่อมรู้ดีว่านายท่านของเธอนั้นเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์แย่มาก หาเพื่อนยังว่าอยากเลย แต่ถึงขนาดมีภรรยาและมีลูกได้นี่เป็นเรื่องน่ายินดีนัก เพราะนายท่านของเธอเองก็จะสามสิบแล้ว แถมหลังๆ มานี่คุณท่าน(พ่อของเอริคกับแอนดี้)กับคุณหญิง(แม่ของแอนดี้) บ่นอยากอุ้มหลานพอดี

“เอ่อ...ป้านาอุนอย่าเรียกผมนายหญิงเลยฮะมันฟังดูแปลกๆ  เรียกผมเฮซองก็พอฮะ เอ่อแล้วก็ผมท้องได้สามเดือนฮะ”

“จริงเหรอคะยินดีด้วยนะคะนายหญิง”ดูเหมือนสิ่งที่เฮซองขอร้องไปจะไม่เข้าหูหญิงชรานางนี้สินะ

“ถ้างั้นผมกับเฮซองขอตัวก่อนนะครับป้านาอุน ฝากเตรียมอาหารเย็นที่เหมาะสำหรับเฮซองด้วยนะครับ”

“รับทราบค่ะนายท่าน”หญิงชรารับคำสั่งก่อนจะโค้งให้ เมื่อเห็นว่าหัวหน้าแม่บ้านชรารับคำสั่งของตนเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงจึงตรงเข้าโอบเอวบางและพาขึ้นไปด้วยกัน โดยที่มืออีกข้างที่ว่างก็ถือกระเป๋าเสื้อผ้าของร่างบางขึ้นไปด้วย โดยที่สองไม่รู้เลยว่าภาพของทั้งสองคนถูกใครบางคนมองด้วยสายตาอาฆาตแค้นอย่างลับๆ...

++++++ Stop Love ++++++

        บนห้องของเอริค

        “ตั้งแต่วันนี้ไปนายจะอยู่ในฐานะภรรยาของฉันนะเฮซองงี่”เอริคเอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังจัดเสื้อผ้าของร่างบางให้เข้าตู้เมือทั้งสองเข้ามายังห้องนอนของเอริคได้สักพัก

        “......”ร่างบางไม่ตอบ เพราะรู้ว่าขัดไปก็ไม่ได้อย่างที่หวังหรอก

        “เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะให้คนไปขนของนายออกจากคอนโดนายทั้งหมดมาให้ แล้วก็อยากได้อะไรก็เรียกพวกเมดนะ อย่าพยายามทำเอง เดี๋ยวตอนมื้อเย็นฉันจะแนะนำนายกับทุกคนและจะหาคนสนิทให้นาย เพื่อนายอยากไปไหนก็ให้เขาพาไปโอเคนะ”เมื่อจัดเสื้อผ้าเสร็จร่างสูงก็หามามองเฮซองหลังจากจัดเสื้อผ้าเข้าตู้เสร็จ ซึ่งเฮซองก็พยักหน้ารับแต่โดยดี

        “พรุ่งนี้ตอนบ่ายๆ ฉันจะมารับนายไปจดทะเบียนกับฝากครรภ์นะ”ร่างสูงเอ่ยบอกทิ้งท้าย ซึ่งร่างเพรียวก็ทำเพียงแค่พยักหน้ารับเท่านั้น ร่างสูงถอนหายใจเบาๆ

        “นายหิวอะไรหรือเปล่าหรือว่าง่วงนอน”เอริคถามขึ้นเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศที่มันดูอึดอัดเสียเหลือเกิน

        “อยากนอน”เฮซองตอบก่อนจะอ้าปากหาวน้อยๆ แสร้งทำเป็นง่วงซะเต็มประดา เมื่อเห็นดังนั้นเอริคจึงเดินเข้าไปประครองให้ล้มตัวลงนอน ห่มผ้าให้ ปิดม่านให้ และปิดไฟให้ ก่อนจะออกจากห้องร่างสูงก็ทิ้งท้ายด้วยการกดจูบหน้าผากมนเบาๆ พร้อมทั้งเอ่ยราตรีสวัสดิ์ จากที่เฮซองจะแกล้งง่วงซะหน่อย กลับกลายเป็นว่าเจ้าตัวนั้นผล็อยหลับไปจริงๆ ซะอย่างนั้น...

++++++ Stop Love ++++++

        ห้องทำงานของเอริค

        “นายหญิงหลับหรือคะนายท่าน”นาอุนเอ่ยถามเมื่อหล่อนยกของว่างยามบ่ายขึ้นมาให้นายท่านในห้องทำงานดั่งเช่นทุกครั้ง

        “ครับป้านาอุน อ้อ ป้านาอุนช่วยตามแทฮักกับโบกึนให้ผมด้วยนะ”ร่างสูงตอบรับคำถามของหญิงชราก่อนจะเอ่ยสั่ง

        “ได้ค่ะนายท่าน...”

++++++ Stop Love ++++++

        เวลา 20.30 น.

        ณ คอนโดของดงวาน

        ห้องอาบน้ำ

        “เฮ้อ วันนี้เหนื่อยชะมัด”เสียงหวานของร่างเล็กที่กำลังแช่ตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำดังก้องไปทั่วห้อง ที่ว่าเหนื่อยน่ะดงวานไม่ได้เหนื่อยกับงานนะ แต่เหนื่อยกับหัวใจตั้งหาก เพราะวันนี้ทั้งวันมินอูไม่ยอมเข้าบริษัทเอาแต่มานั่งจ้องเขาที่เคาท์เตอร์ทั้งวันซะอย่างนั้น แถมยังเอาแต่แกล้งเขาอีกต่างหาก โชคร้ายที่วันนี้เฮซองไม่เข้าร้านเขาเลยหาตัวช่วยไม่ได้สักคน

        “เหนื่อยอะไรเหรอคิม ดงวาน”น้ำเสียงทุ้มเย็นๆ ดังขึ้นที่หน้าประตู ใบหน้าหวานหันไปมองอย่างตกใจ

        “นะ...นายมาทำไมมินอู”ร้องถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ที่พยายามบังคับให้มันแข็งสู้กับอีกฝ่าย ร่างสูงหัวเราะเบาๆ กับคนที่ทำท่าเหมือนแมวขู่(?) ก่อนจะตอบ

        “ฉันก็มาหาเมียของฉันไงล่ะ”สิ้นคำตอบ ร่างหนาก็จัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่สวมออกอยู่ต่อหน้าต่อตาร่างเล็กในทันที ใบหน้าหวานขึ้นสีก่อนจะหันหนีไปมองด้านอื่นทันที ดงวานไม่รู้หรอกนะว่าอีกฝ่ายปลดเสื้อผ้าเสร็จรึยัง เพราะสงสัยเขาจะเหม่อนานไปหน่อย กว่าจะรู้ตัวมินอูก็ลงมาซ้อนหลังเขาในอ่างน้ำเสียแล้ว ท่าทางเขาคงจะไม่ได้อาบน้ำแบบสงบสุขแล้วล่ะ

        “เอาล่ะวานนี่ เรามาเปลี่ยนบรรยากาศทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันดีกว่า...”

        ฉันจะต้องรองรับอารมณ์ของนายอีกเท่าไหร่กันมินอู

++++++ Stop Love ++++++

มุมเม้าท์มอยท้ายเรื่อง

อันยองค่า~~~

กลับมาต่ออย่างรวดเร็วกับตอนที่สามค่า

ตอนนี้มีดีและหวานอยู่คู่เดียวคือจินดี้เท่านั้น

แฟนริคซองและมินวานอย่างเพิ่งปารองเท้าใส่มายด์น้า~~~

เอาล่ะมายด์ไปดีกว่าเนอะ เจอกันตอนหน้าค่ะ ซียูอะเก๊น~~~

ปล. เรามาทายกันดีกว่าว่าลูกพี่ซองจะหญิงหรือชาย

ปล1. เจอกันอีกทีวันอังคารนะค้า~~~

ปล 2. ใครอยากติดต่อมายด์เชิญที่ @sarang_wonkyu<<Twitterกับ Mind NIracha Honsaithong<<Facebook ได้นะคะ