คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : I hate you my love: ตอนที่ 4 (Rewrite)
I hate you my love: ตอนที่ 4 (Rewrite)
เย็นของวันในอีกสองสัปดาห์ถัดมา
คฤหาสน์ตระกูลชเว
ห้องนั่งเล่น
"นายหญิงค่ะ โทรศัพท์จากนายท่านค่ะ"วิคตอเรียเอ่ยบอกพลางยื่นโทรศัพท์บ้านให้
"ถามเขาให้ทีซิ ว่ามีอะไรฉันไม่อยากพลาดฉากไคลแมกซ์"ร่างบางไม่รับโทรศัพท์หากแต่บอกให้วิคตอเรียเป็นคนรับแทนโดยที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นจากนวนิยายเล่มโปรดแม้แต่น้อย
“นายหญิงค่ะ นายท่านบอกว่าให้นายหญิงแต่งตัวรอค่ะ”วิคตอเรียเอ่ยหลังจากคุยเสร็จ
“เขาจะพาฉันไปไหนอีกล่ะ”ร่างเพรียวเอ่ยอย่างเซ็งๆ เพราะตั้งแต่วันที่ชายหนุ่มพาไปยังบริษัท ตั้งแต่นั้นมาทุกเย็นร่างบางจะต้องไปออกงานคู่กับชายหนุ่ม ทั้งๆที่ไม่อยากไป เพราะชเว คยูฮยอนไม่ชอบออกงานเลี้ยงมาแต่ไหนแต่ไร แถมทุกงานที่เขาไปออกจะมีพี่ชายต่างแม่ไปร่วมงานด้วย ทุกครั้งที่ร่างบางไปออกงาน จองซูแทบจะไม่เข้ามาใกล้แม่แต่น้อย แถมดวงตาโตหวานยังดูบวมช้ำเหมือนร้องไห้อย่างหนัก ร่างโปร่งรู้สึกสงสารพี่ชายมาก ถึงแม้เรื่องระหว่างเขากับสามีแค่ในนามจะไม่มีอะไรมากกว่านั้น แต่ก็ดูดีกว่าแต่ก่อนเพราะอย่างน้อยก็ไม่ทะเลาะกันให้เห็น แถมหลังๆมานี่นายท่านชเวไม่เคยกลับบ้านหลังสี่ทุ่มอีกเลย
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะนายหญิง แต่นายท่านบอกว่าจะมารับในอีกสามสิบนาทีค่ะ ดิฉันว่านายหญิงรีบขึ้นไปแต่งตัวเถอะค่ะ พวกคุณจีนาขึ้นไปรอแล้วค่ะ”สิ้นคำบอกเล่าจากวิคตอเรีย ร่างโปร่งบางถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย หยิบที่คั่นหนังสือที่ทำเองมาคั่นเอาไว้ยังนิยายเล่มโปรด วางไว้บนโต๊ะกาแฟ ก่อนจะลุกขึ้นและเตรียมตัวออกจากห้องไปแต่งตัวเตรียมออกงานในฐานะนายหญิงคนปัจจุบันของตระกูลชเว
+++++I hate you my love+++++
15 นาทีผ่านไป
ห้องของนายท่านและนายหญิง
ตอนนี้ร่างเพรียวอยู่ในชุดสูทสีขาวมุขหรูหราที่พอดีตัว จีนามองอย่างปลาบปลื้ม ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
ก๊อก ก๊อก
“คุณจีนาค่ะ นายท่านมาถึงแล้วค่ะ”เมื่อได้รับรายงานจากลูน่า จีนาจึงหันไปเร่งร่างบางให้แต่งตัวให้ดูดีที่สุด
“เร็วเข้ารีบทำงานของตัวเอง นายท่านมาถึงแล้วนะ”จีนาเอ่ยเร่ง
“ค่ะ”ทั้ง 4 รับคำก่อนจะเริ่มทำงานของตนเอง จีนารับกล่องกำมะหยีสีแดงมาจากคริสตัล วิคตอเรียละจากการทำผมให้คยูฮยอนหลบให้จีนามายืนยังด้านหลังของร่างบาง มือบางเปิดกล่องกำมะหยีออกหยิบสร้อยเงินเรียบๆแต่มูลค่าสูงออกมาจากกล่อง แอมเบอร์มารับกล่องไปก่อนที่จีนาจะค่อยๆสวมสร้อยเข้ากับลำคอสวยของนายหญิงแห่งตระกูลชเว
“อ๊ะ สร้อยอะไรกันฮะ”ร่างเพรียวร้องด้วยความตกใจเมื่อรู้สึกถึงความเย็นที่สัมผัสกับลำคอบอบบาง ดวงตากลมโตจ้องเข้าไปในกระจกพบสร้อยเงินเส้นบางเรียบๆแต่มูลค่ามหาศาล มีจี้ที่ทำจากเพชรแท้ห้อยอยู่ ดวงตากลมโตส่งคำถามผ่านทางสายตาให้แก่จีนาที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“นี่คือสร้อยประจำตระกูลชเวค่ะนายหญิง สร้อยเส้นนี้จะถูกมอบให้นายหญิงคนใหม่ที่นายหญิงคนเก่ายอมรับ เป็นสร้อยที่อยู่คู่กับตระกูลชเวมานานค่ะ เป็นสร้อยเก่าแก่ที่มีราคาหลายแสนล้านวอนค่ะนายหญิง”จีนาตอบยิ้มๆ ทำเอาร่างโปร่งถึงกับตาโตเพราะมูลค่าของมัน
“ผะ...ผมคงใส่ไม่ได้หรอกฮะ”ร่างเพรียวกล่าวบอก
“ไม่ได้นะค่ะ นายหญิงต้องใส่เพราะตอนนี้สร้อยเส้นนี้คือสมบัติของนายหญิง ที่คุณผู้หญิงมอบให้ เพราะอย่างนั้นกรุณาใส่เถอะนะค่ะ”จีนาเอ่ยขอร้องแกมบังคับ ทำเอาคนขี้ใจอ่อนถึงกับปฏิเสธไม่ลง
“กะ...ก็ได้ฮะ”
“งั้นก็ดีแล้วล่ะค่ะ เอ้า แอมเบอร์ไปเปิดประตูรอเร็วเข้านายหญิงพร้อมจะไปงานเลี้ยงแล้วนะ”จีนาเอ่ยกับเมดสาว
+++++I hate you my love+++++
โถงทางเดิน
ร่างสูงในชุดทักซิโด้สีดำเดินวนไปวนมาอยู่หน้าโซฟาหลายรอบจนทำเอาคุณพ่อบ้านซอนจุนถึงกับเวียนหัว
“ใจเย็นๆสิครับนายท่าน”ซอนจุนเอ่ย
“จะใจเย็นได้ยังไงล่ะซอนจุน ฉันบอกวิคตอเรียให้ขึ...”ยังไม่ทันทีที่จะเอ่ยจบ ภาพที่ปรากฏแก่สายตาคมทำเอาร่างสูงถึงกับชะงักข้าง เมื่อได้เห็นคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาแค่ในนามกำลังเดินลงบรรไดลงมาในชุดสูทสีขาวบริสุทธิ์ สวมสร้อยประจำตระกูลชเว ใบหน้าหวานเรียบนิ่งเล็กน้อยเมื่อรู้ตัวว่าชีวอนกำลังจ้องอยู่ สายตาของร่างสูงที่จ้องมาทำเอาร่างเพรียวแทบจะขาพันกันในทันที จีนาและซอนจุนที่แอบมองทั้งสองที่ต่างมองกันและกันอย่างไม่วางตาได้แต่แอบอมยิ้มกับความน่ารักของทั้งสอง
“อะแฮ่ม นายท่านครับถ้าจ้องขนาดนั้นทำไมไม่พานายหญิงเข้าห้องเลยล่ะครับ”ซอนจุนเอ่ยแซวทำให้ชีวอนได้สติรีบเอ่ยอย่างโมโหกลบเกลื่อน
“หยุดพูดเลยซอนจุน ไปบอกคนรถให้สตาร์ทรถรอได้แล้ว”ชายหนุ่มเอ่ยเสียงดุกลบเกลื่อน พลางหลบสายตาของร่างเพรียวที่จ้องมองลงมา ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะหลบตาทำไมทั้งๆที่ไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยซะหน่อย แต่เพราะเสียงหัวใจที่มันเต้นดังจึงทำให้ต้องหลบตา กลัวว่าอีกฝ่ายจะรู้
+++++I hate you my love+++++
บนรถ
“งานคราวนี้แม้จะเป็นงานที่ไม่ค่อยใหญ่ แต่ก็มีคนใหญ่คนโตมาร่วมงานมากมาย เพราะฉะนั้นให้ความร่วมมือหน่อยนะครับ คุณภรรยา ไม่สิน้องคยู”ชายหนุ่มเอ่ยโดยไม่มองหน้าหวานๆของคยูฮยอนแม้แต่น้อย
“ฉันรู้น่า...อ๊ะ”ร่างบางตอบรับส่งก่อนที่จะร้องขึ้น ทำเอาคนขับรถตกใจไปตามๆกัน
“มีอะไรหรือครับนายหญิง”อค แทคยอนเอ่ยถามนายหญิง
“เร่งเสียงอีกหน่อยสิ แทคยอน”ร่างบางกล่าว
“ครับ”ชายหนุ่มรับคำสั่งก่อนจะเพิ่มโวลุ่มของวิทยุ
' Well hey
So much I need to say
Been lonely since the day
The day you went away
So sad but true
For me there's only you
Been crying since the day
The day you went away
(มีมากมายที่ฉันอยากบอก
ยังคงเหงาตั้งแต่วันนั้น
วันที่คุณจากไป
น่าเศร้าแต่มันจริง
สำหรับฉันมีเพียงแต่คุณ
ยังคงร้องไห้ตั้งแต่วันนั้น
วันที่คุณจากไป)' (เพลง The Day You Went Away ของ m2m)
ท่อนฮุคของเพลงโปรดของคยูฮยอนดังเข้าไปในจิตใจของคนฟังอีกคน เนื้อเพลงที่ทำให้เขานึกหวนไปคิดถึงวันนั้น แต่ยังไม่ทันจะได้คิดอะไรเสียงของคนสนิทก็ขัดขึ้นมาเสียก่อน
“นายท่าน ถึงคฤหาสน์ตระกูลชินแล้วครับ”คิม จุนซูบอดิการ์ดที่นั่งข้างหน้าเรียกสติของคนตัวสูงได้เป็นอย่างดี ร่างหนาพยักหน้ารับก่อนจะก้าวลงไปจากรถเมื่อตนเองลงมายืนอยู่บนพื้นกระเบื้องสีขาวมุขแล้วจึงส่งมือให้ภรรยาจับ ก่อนที่ทั้งสองจะควงแขนกันเข้าไปในงาน พร้อมเตรียมรับแสงแฟลชที่จะรัวใส่ไม่หยุด
+++++I hate you my love+++++
ภายในงาน
สายตาอิจฉาของไฮโซสาวสวยที่ได้รับเชิญมางานนี้ต่างจ้องมองทั้งสองเป็นตาเดียว และแน่นอนว่าร่างเพรียวเองก็แสดงละครได้เป็นอย่างดี ไม่แพ้มืออาชีพที่ได้รางวัลฮอลลีวูดแม้แต่น้อย ร่างเพรียวบางส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่มและคนอื่นๆตลอดงานตามทางเดินที่เดินผ่าน เล่นเอาหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่น้ำลายหกกันเป็นแถว
“ขอบคุณที่มาร่วมงานวันเกิดผมนะครับคุณชเว”ชิน ยองจูเอ่ยพลางจับมือกับชีวอนแล้วเขย่าพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน
“ครับ ไม่เป็นไรหรอกครับ อ๊ะ จริงสินี่ภรรยาผมครับชเว คยูฮยอน”ชีวอนเอ่ยแนะนำซึ่งร่างโปร่งจึงโค้งให้ชายวัยกลางคนด้วยความอ่อนน้อมพร้อมรอยยิ้มอ่อนหวาน ทำเอาชาย (แก่) ที่ยังโสดถึงกับใจเต้นได้เหมือนกัน
“โฮ่ นึกว่าใครหนูคยูฮยอนลูกคุณยูชอนเองรึนี่”ยองจูเอ่ยด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นหน้าของ ภรรยา (ในนาม) ของชีวอนชัดๆ ปรากฏว่าเป็นลูกของคนรู้จักกัน
“รู้จักภรรยาผมด้วยรึครับ”ชีวอนเอ่ยถามเสียงเรียบ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน แต่รู้สึกไม่ค่อยชอบใจหน่อยๆ ที่มีคนรู้จักคนที่ยืนอยู่ข้างๆ และยิ่งเป็นผู้ชายด้วยแล้ว....
“แน่นอน สมัยก่อนผมกับยูชอนเราค่อนข้างสนิทกันน่ะ รวมทั้งยุนโฮด้วย”ยองจูเอ่ยพลางนึกถึงอดีต
“คุณอายองจูค๊า~”เสียงหวานของหญิงสาวที่แสนคุ้นเคยของชีวอน เรียกให้ร่างสูงหันไปมองในทันที ดวงตาคมเบิกกว้าง
“อ้าว เจสสิก้า อานึกว่าหลานจะไม่มาเสียอีก”ยองจูเอ่ยกับหลานสาว
“ก็ต้องมาสิค่ะ วันเกิดของคุณอานี่นา”หญิงสาวกล่าว
“อ้อ จริงสิเจสหลานรู้จักภรรยาของคุณชีวอนรึยัง”ชายวัยกลางคน
“ยะ...”ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะกล่าวจบกลับมีเสียงหวานอีกเสียงแทรกขึ้นมาแทน
“อ้อ ทั้งสองคนรู้จักกันแล้วล่ะครับ คุณยองจูเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนหลานสาวคุณยังไปหาชีวอนที่บ้านอยู่เลยนะครับ^^”ฮีชอลในชุดสูทสีขาวเอ่ย ร่างบางเดินควงแขนมากับฮันเกิงแฟนหนุ่ม และผู้ที่ร่างบางไม่รู้จักอีก 2 คน
“อ้าว ไม่เจอกันนานเลยนะฮีชอล คิบอม ฮันเกิง มินโฮ”ยองจูเอ่ยทักทายเหล่าลูกหลานของเพื่อนสนิทสมัยเรียน เจ้าของชื่อทั้งสี่โค้งให้อย่างอ่อนน้อม
“ครับ”ชายหนุ่มร่างสูงที่ดูเย็นชานิดๆตอบ
“อ๊ะ จริงสิชีวอน พี่ชายคนนี้ขอยืมตัวน้องสะใภ้หน่อยนะ”ฮีชอลเอ่ยถามเสียงหวานพร้อมรอยยิ้มสยอง...เอ้ย รอยยิ้มหวาน ที่ทำเอาร่างสูงรู้สึกเสียวสันหลังอย่างไรก็ไม่รู้
“ตามสบายเลย”ชายหนุ่มเอ่ยเหมือนไม่ใส่ใจเท่าไหร่ เพราะคิดว่าคงจะดีกว่าหากให้ร่างบางของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาไปอยู่กับลูกพี่ลูกน้อง จะได้ไม่มีหนุ่มคนอื่นๆ มอง และเขาจะได้ไม่รู้สึกแปลกๆไปมากกว่านี้... ก่อนที่ฮีชอลจะลากร่างบอบบางของน้องสะใภ้ให้ไปยังศาลาสีขาวริมๆทางเข้าเขาวงกต
“พี่ฮีชอลมีอะไรจะคุยกับผมหรือฮะ”ดวงตากลมโตจ้องมองด้วยความงวยงง
“ไม่มีอะไรหรอกน้องคยู พี่ก็แค่อยากรู้ว่านังสัตว์สงวนจะทำยังไง เมื่ออิวอนพาน้องคยูมาเปิดตัวในงานนี้”ฮีชอลบอกพลางจ้องมองไปทางเจสสิก้าที่กำลังลากร่างสูงไปเต้นรำอยู่กลางฟลอร์
“อ้อ จริงสิพี่เกือบลืมแนะนำเลย นี่คิบอมน้องชายแท้ๆของพี่เอง กับมินโฮ ลูกพี่ลูกน้องของไอ้วอนมัน”ฮีชอลเอ่ยแนะนำ
“ยินดีที่ได้รู้จักฮะ^^”คยูฮยอนส่งยิ้มหวานให้ โดยไม่รู้ว่ารอยยิ้มแบบนี้ทำให้ใครบางคนตกหลุมรักรักเพรียวในทันที คิบอมไม่ตอบอะไรทำเพียงแค่พยักหน้าแต่มินโฮนั้นเต็มใจจับ
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันพี่สะใภ้”มินโฮเอ่ยพลางส่งยิ้มโปรยเสน่ห์ให้แต่ก็ไม่สามารถใช้ได้กลับชเว คยูฮยอน ร่างเพรียวยิ้มตอบรับ
“ทั้งสองคนคุยกันไปก่อนนะ ขอพี่ดูสถาการณ์ก่อน”ฮีชอลเอ่ยบอกมินโฮและคยูฮยอน (ส่วนคิบอมน่ะเหรอ นั่งเล่นบีบีอยู่)
+++++I hate you my love+++++
ทางด้านของชีวอน
“ผมไม่ยักรู้นะเจสว่าคุณเป็นหลานของคุณชิน ยองจู”ชีวอนเอ่ยในขณะที่กำลังเต้นรำกับเจสสิก้า
“เจสขอโทษนะค่ะที่ไม่ได้บอกคุณก่อน”หญิงสาวทำหน้าสลด
“ไม่เป็นไรหรอกเจส ก็ยังดีกว่าคุณไปมีคนอื่น”ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่คิดอะไร แต่หญิงสาวนั้นสะดุ้ง
“ค่ะ ว่าแต่ภรรยาคุณจะไม่โกรธเจสหรือค่ะ ที่คุณพาเจสมาเต้นรำ”หญิงสาวเอ่ยถามพลางมองร่างสูงด้วยสายตาหวานเยิ้ม ดวงหน้าหวานซบลงที่ไหล่กว้างของชายหนุ่มอย่างออดอ้อนออเซาะ
“ไม่หรอกน้องคยูมีเหตุผลพอน่ะ”ร่างหนาตอบพลางส่งยิ้มให้หญิงสาว พลางค่อยๆก้มหน้าลงไปใกล้ๆ ขณะที่ริมฝีปากของทั้งสองกำลังจะสัมผัสกันนั้นเอง...
“เอาล่ะครับเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เรามาเริ่มงานฉลองวันคล้ายวันเกิดของคุณยองจูกันดีกว่าครับ”พิธีกรหนุ่มเอ่ยขัดจังหวะขึ้น เรียกสติของชีวอนให้ผละออกจากร่างบางในทันที ฮีชอลยิ้มหวานก่อนจะจูงมือของภรรยามาส่งให้ถึงมือเขา
“เฮ เฮ”เสียงแขกทั้งหลายส่งเสียงเชียร์
“ขอเชิญคุณยองจูขึ้นมากล่าวอะไรเสียหน่อยครับ”พิธีกรหนุ่มเอ่ยก่อนจะหลบฉากให้ชายวันกลางคนกล่าว
“ผมชิน ยองจูต้องขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาในงานวันคล้ายวันเกิดของผม และผมก็ยังมีข่าวดีมาบอกอีกคือ วันนี้คุณชเว ชีวอนได้พาภรรยามาเปิดตัวด้วยครับ”ยองจูเอ่ย
“เฮ เฮ”แขกทั้งหลายส่งเสียง
“เพราะถ้าอย่างนั้น ของขวัญพิเศษที่ผมต้องการจากคุณชเวคือ อยากให้คุณชีวอนและภรรยากรุณามาเปิดฟลอร์ด้วยครับ”ประโยคขอร้องจากยองจูทำเอาชีวอนและคยูฮยอนอึ้งจนแทบจะแข็งกลายเป็นหิน
“เอายังไงดีล่ะครับ 'พี่ชีวอน'”คยูฮยอนกระซิบกับร่างสูงด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูมีความสุขนิดๆ
“เต้นไปก่อน”ร่างสูงตอบเสียงเบา ก่อนจะเริ่มเตรียมเมื่อได้ยินเสียงเพลงเริ่มบรรเลง แขกท่านอื่นๆหลบฉากอยู่รอบนอกเป็นวงกลม
' เธอคือทั้งหมดของฉัน เธอช่างสวยงาม
เจ้าสาวของฉัน เธอที่เป็นของขวัญจากพระเจ้าประทานมาให้
เธอมีความสุขหรือเปล่า น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาสีดำของเธอใช่มั้ย
จะอยู่ด้วยกันไปจนเมื่อเราแก่
ฉันสาบานว่าจะรักธอ เธอคือความรักของฉัน
อยากบอกเธอทุกวันตลอดทั้งชีวิต คำพูดที่บอกว่ารักเธอ
เธอจะแต่งงานกับฉันได้มั้ย อยากจะรักเธอให้มากขึ้น
อยากจะกล่อมเธอ ให้นอนในอ้อมแขนของฉันทุกครั้ง
เธอจะแต่งงานกับฉันได้มั้ย เธอจะยอมมาอยู่ในใจของฉันมั้ย
จะอยู่เคียงข้างตลอดชีวิต (ฉันจะทำ) คนที่รักคือเธอ (ฉันจะทำ)'(เพลง Marry You ของ Super Junior)
เสียงเพลงรักหวานๆเพียงแค่ครึ่งเพลง ยังทำเอาชีวอนและคยูฮยอนถึงกับเคลิ้มไปกับบรรยากาศ ร่างบางและร่างสูงแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าต่างฝ่ายต่างมองกันด้วยสายตาแบบไหน เมื่อบทเพลงจบลงเสียงปรบมือที่ดังเกรียวกราวทำเอาทั้งสองคนสะดุ้งก่อนจะแยกออกจากกันในทันทีราวกับมีไฟฟ้า
“แหม จ้องกันซะหวานจนน้ำตาลยังอายกันเลยนะเนี่ย”ฮีชอลเอ่ยแซวเมื่อทั้งสองกลับมายืนอยู่ข้างๆฮีชอล คิบอมและมินโฮอีกครั้ง
“คยูเต้นเก่งจังเลยครับ”มินโฮเอ่ยชมเสียงหวาน พร้อมมองด้วยสายตาชื่นชม
“เหอะ ที่หมอนี่เต็มเก่งได้เพราะพี่ต่างหาก”ชีวอนเอ่ยเมื่อเห็นน้องชายเอ่ยชมภรรยา (ในนาม) ของเขาข้ามหัว พร้อมกับหัวเราะขึ้นจมูกเพื่อกลบเกลื่อนอารมณ์โกรธบางอย่าง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรถึงรู้สึกแบบนี้
“ใช่ซะทีไหนเล่าพี่ชีวอน คยูเต้นเก่งออกจะตาย”มินโฮเอ่ยแก้ตัวแทน
“หึ ถ้างั้นก็เชิญชมกันตามสบายเลย ฉันไม่อยู่ให้ขวางหูขวางตาล่ะ”ชีวอนเอ่ยเสียงเย็นชาก่อนจะเดินตรงไปยังหญิงสาวที่กวักมือเรียก
+++++I hate you my love+++++
ทางด้านเจสสิก้า
“ไงครับเจส”ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ ทั้งๆที่กำลังยิ้มหวานให้เธอ
“นี่ค่ะวอน ดื่มคลายเครียดค่ะ”หญิงสาวบอกก่อนจะส่งแก้วไวน์ให้ร่างสูง
“ครับ คัมไป”
“ค่ะ คัมไป”
แก๊ง!!!
ทั้งสองชนแก้วกันก่อนที่ชีวอนจะกระดกดื่มจนหมดแก้ว โดยไม่รู้ว่าเจสสิก้ากำลังส่งสายตามุ่งร้ายไปให้คยูฮยอน
...หึ โจ คยูฮยอนนายต้องเจ็บปวดอย่างที่พี่นายเคยเป็น!!!...
++++++++++++
100%ค่ะ จบไปแล้วอีกตอนกับตอนรีไรท์ใหม่ เป็นยังไงบ้างค่ะ ชอบมั้ยเอ่ย ถ้าอยากให้เปลี่ยนตรงไหนบอกได้นะค่ะ ไปอ่านตอนต่อไปกันเลยค่ะ
ความคิดเห็น