คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : บทที่ 19
บทที่ 19: ความจริงที่ได้รู้
ตอนเช้า
ร่างบางวิ่งออกมาจากคอนโดที่อาศัยอยู่อย่างรีบร้อน ใบหน้าสวยหยาดหนองไปด้วยคราบน้ำตา ร่างกายบอบช้ำเพียงใดก็ไม่เท่าหัวใจที่แหลกสลาย คยูฮยอนวิ่งออกมาจนถึงฟุตบาท ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเดินช้าๆ มือบางปาดน้ำตาออกและพยามยามกลั้นสะอื้น พร้อมกระชับกระเป๋าเสื้อผ้าใบน้อยของตัวเอง
คยูฮยอนเดินทอดน่องอย่างช้าๆ พลางนึกถึงวันแรกที่ย้ายเข้ามาอยู่ ซีวอนเป็นผู้ชายที่ดีรองมาจากคุณพ่อ ความดีของเขากลายเป็นความรักสำหรับร่างบาง แต่แล้วความรักนั้นก็สร้างบาดแผลที่อยากจะรักษาเพียงเพราะความระแวงในใจ
+++++ พิศวาส เสน่หา +++++
ฮันคยองขับรถมาที่คอนโดของซีวอนแต่เช้าตรู่เพื่อจะดูว่าเพื่อนรักหายแฮงก์รึยัง แล้วก็ได้เฉ่งเรื่องที่ไปเมาเรี่ยราดหมดสภาพจนเกือบเป็นพระเอกที่โดนนางร้ายอย่างซูยอนข่มขืน แต่ทว่าสายตาของเขากลับไปเจอกับร่างบางที่ดูคุ้นเคยของใครบางคนเข้า นัยน์ตาสีเข้มเบิกโตเมื่อจำได้ว่าเป็นใคร
“คยูฮยอน!”ฮันคยองพึมพำอย่างตกใจเมื่อเห็นคยูฮยอนเดินผ่านรถเขาไปพร้อมกับกระเป๋าใบน้อย ท่าทางอย่างนั้นคงไม่ได้ไปเข้าค่ายที่วิทยาลัยแน่ๆ เรื่องมันต้องมีมากกว่านั้น คิดแล้วก็จอดรถอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งลงไปตามคยูฮยอนที่เดินอย่างคนไร้เรี่ยวแรง
“คยูฮยอน!”ฮันคยองร้องสุดเสียง
ร่างบางหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกของใครบางคน ก่อนจะหันไปมองข้างหลัง ซึ่งก็พบว่าฮันคยองกำลังวิ่งเข้ามาใกล้และหยุดลงตรงหน้า
“คุณฮันคยอง”เสียงใสเอ่ยเบาๆ
“นายจะไปไหนน่ะ”ฮันคยองยิงคำถามทันที คยูฮยอนกระชับกระเป๋าแน่น
“ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่มีคนใจร้ายอย่างเขา”คยูฮยอนตอบเสียงสั่น
“คนใจร้าย? ไอ้วอนน่ะเหรอ”ฮันคยองถามอย่างงุนงง แล้วซีวอนมันทำอะไร
คยูฮยอนพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่น้ำตาจะไหลพรากออกมาอีกครั้ง คราวนี้ฮันคยองถึงกับทำอะไรไม่ถูก แถมคนรอบข้างก็เริ่มมองมามากขึ้นด้วย จึงได้แต่ชวนคยูฮยอนให้ขึ้นไปนั่งระบายในรถก่อน ก่อนที่เขาจะโดนรุมด่าที่ทำให้เด็กหนุ่มร้องไห้
+++++ พิศวาส เสน่หา +++++
คยูฮยอนเดินไปนั่งในรถของฮันคยองน้ำตาเจ้ากรรมยังคงไหลไม่หยุด ฮันคยองมองหน้าคยูฮยอนก่อนจะยื่นผ้าเช็ดหน้าให้
“ขอบคุณฮะ”
“ไม่เป็นไร”
คยูฮยอนนั่งเช็ดน้ำตา แต่ตาก็ยังแดงช้ำอยู่ ฮันคยองอดที่จะถามมันไม่ได้
“ไอ้วอนมันทำอะไรเหรอ นายถึงได้หนีออกมาแบบนี้”ฮันคยองถามอย่างห่วงใย เพราะถ้าซีวอนรู้ว่าคยูฮยอนหนีออกมาคงอาละวาดบ้านแตกแน่ๆ
คยูฮยอนมองหน้าฮันคยองก่อนจะก้มหน้าลงแล้วตอบเสียงเบา
“เขา...ทำร้ายผม”ยิ่งตอบก็ยิ่งก้มหน้างุด ก่อนจะร้องออกมาอีกครั้ง
ฮันคยองเข้าใจในความหมายของคำว่า ทำร้าย ของคยูฮยอนขึ้นมาในทันทีจึงพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“แล้วนายจะหนีไปไหนละ”ฮันคยองถาม
“ผมว่าจะกลับไปหาคุณพ่อ”คยูฮยอนตอบเสียงเบา
“ฉันว่าไปพักที่บ้านคุณพ่อยองอุนดีกว่า”ฮันคยองเสนอ ทำให้คยูฮยอนเงยหน้าขึ้นมองอย่างไม่เข้าใจ ฮันคยองเลยต้องอธิบายขยายความ
“ก็ที่บ้านนั้นไอ้วอนไม่มีทางไปเหยียบที่นั่นเด็ดขาด และที่นั่นก็จะต้องดูแลนายดีมากๆเลยด้วย”
“แต่ว่าจะรบกวน...”คยูฮยอนพูดอย่างเกรงใจ
“นั้นบ้านพ่อผัวแม่ผัวนะ ไม่มีทางไม่ต้อนรับสะใภ้หรอก”ฮันคยองพูดยิ้มๆ ก่อนจะออกรถตรงไปที่บ้านชเวทันที
+++++ พิศวาส เสน่หา +++++
รถสปอร์ตคันหรูของฮันคยองเลี้ยวเข้าในบ้านของยองอุนอย่างง่ายดายเพราะมาที่นี้เป็นประจำ ก่อนจะจอดเทียบที่หน้าประตู แล้วก็ลงมาเปิดประตูให้คยูฮยอน
“ยินดีต้อนรับสู่บ้านชเวครับ เข้ามาข้างในดีกว่า”ฮันคยองบอกก่อนจะเดินนำร่างเล็กให้เดินตามเข้ามา ฮันคยองเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่นที่สองคู่สามีภรรยาเจ้าของบ้านนั่งอยู่
“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่”ฮันคยองเอ่ยทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างนอบน้อม
“อ้าว สวัสดีจ๊ะฮันคยอง เอ๊ะ! นั่นหนูคยูใช่ไหม”จองซูถามอย่างแปลกใจ
“สวัสดีฮะคุณพ่อคุณแม่”คยูฮยอนเอ่ยทักทายบ้าง คนทั้งสองแทบรับคำทักทายไม่ทัน
“นั่งก่อนสิลูก”จองซูเชิญ
“มาสิคยูฮยอน”ฮันคยองเรียกเมื่อยังเห็นคยูฮยอนยืนนิ่ง คยูฮยอนเดินไปนั่งลงที่โซฟาเดี่ยว
“เป็นไงมาไงถึงมาหาถึงที่นี่ได้”ยองอุนถาม พร้อมมองไปที่คยูฮยอน
“ผมพาคยูฮยอนมาฝากครับ ก่อนที่ไอ้วอนจะมาเจอ”ฮันคยองตอบ ทำเอาคุณผู้ชายและคุณผู้หญิงของบ้านงงกับคำพูดนั้น
“ยังไงกันจ๊ะ แม่งงไปหมดแล้ว”จองซูว่า พร้อมมองไปที่คยูฮยอน
“ทะเลาะกันน่ะครับ”ฮันคยองตอบแทน
“เรื่องข่าวในหนังสือพิมพ์ใช่ไหม”ยองอุนถาม สีหน้าติดกังวลเล็กน้อย
“ใช่ครับ”
“ก็สมควรอยู่หรอก ได้ข่าวว่าแม่นั้นโดนสามีฟ้องหย่าไม่ใช่หรือ”ยองอุนพูดต่อ ก่อนยกกาแฟขึ้นมาจิบ
“คุณพ่อรู้ด้วยเหรอครับ”ฮันคยองถามตาโต
“คิดว่าฉันเป็นใครกัน”
“เอาล่ะๆ เรื่องนั้นค่อยว่ากันที่หลังนะ พาหนูคยูไปพักเถอะ เอ๊ะ! แล้วกระเป๋าทำไมมีนิดเดียว”จองซูถามอย่างแปลกใจ ไม่คิดว่าลูกสะใภ้จะมีเสื้อผ้าน้อยขนาดนี้
“เสื้อผ้าของผมที่ติดตัวมามีแค่นี้ล่ะฮะ นอกนั้นพี่ซีวอนซื้อให้หมด”คยูฮยอนตอบก้มหน้างุด
“ก็น่าจะซื้อให้อยู่หรอก คุณจองซูพาคยูฮยอนไปพักที่ห้องเจ้าวอนก็ได้ แม่กาฮีแกปัดกวาดทุกวัน”ยองอุนบอก เพราะความจริงห้องของซีวอนก็ถูกปิดมานานหลายปีแล้ว
“ครับ”จองซูรับคำ
“มาจ๊ะหนูคยู เดี๋ยวแม่พาไป”จองซูหันไปพูดกับคยูฮยอน แล้วลุกเดินนำโดยมีลูกสะใภ้ลุกเดินตาม
ห้องเก่าของซีวอนที่ถูกปิดตายถูกจัดระเบียบอย่างเรียบง่าย มีเครื่องใช้ไม่กี่ชนิดห้องจึงดูกว้างมาก มุมห้องมีชั้นหนังสือที่วางหนังสืออยู่หลายเล่ม
“พักที่นี่ไม่ต้องห่วงว่าจะได้เจอคุณซีวอน”จองซูพูดพร้อมกับยิ้มให้คยูฮยอน คยูฮยอนยิ้มตอบ
“ทำไมเหรอฮะ”คยูฮยอนถาม สงสัยว่าบ้านใหญ่ขนาดนี้จะออกไปอยู่คนเดียวทำไม
“เขาโกรธพ่อที่แต่งงานกับแม่เร็วเกินไป”จองซูพูดเศร้า
“ไม่เป็นไรนะฮะคุณแม่ ผมว่าบางทีเขาอาจจะดีกับคุณแม่ก็ได้ แต่งอนพ่อเฉยๆ”คยูฮยอนปลอบ จองซูรู้สึกดีขึ้น จึงบอกให้คยูฮยอนเก็บของก่อนแล้วจะบอกให้คนรับใช้ขึ้นมาช่วย
“ฮะคุณแม่ ขอบคุณอีกครั้งนะฮะที่ให้ผมอยู่ต่อ”คยูฮยอนโค้งตัวขอบคุณจนหัวแทบจะถึงพื้นอยู่แล้ว
“ก็หนูเป็นคนของบ้านนี้เหมือนกันนี้จ๊ะ”จองซูส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินออกไป
คยูฮยอนมองสำรวจไปรอบห้อง พรมสีขาวกลางห้องนั้นก็ดูเรียบง่าย แต่ก็สามารถนั่งเล่นได้ ตู้เสือผ้าสีเข้มที่เปิดไปก็พบเพียงชุดนอนสองชุดเท่านั้น แล้วร่างบางก็หยุดลงที่กรอบรูปทำเอง ที่มีรูปเด็กผู้ชายตัวเล็กหน้าหวานกับผู้หญิงสวยอีกคน น่าจะเป็นซีวอนตอนเด็ก คิดแล้วอยากหัวเราะ ไม่คิดว่าตอนเด็กจะน่ารักน่าหยิกขนาดนี้ แต่พอนึกถึงตอบภาพปัจจุบัน ซีวอนคงจะได้เค้าโครงหน้าตามาจากแม่แน่ๆ ภาพที่ถ่ายนั้นยังเป็นสาวสวยอยู่เลย คยูฮยอนคลี่ยิ้มน้อย ก่อนจะเดินไปที่เตียงกว้างแล้วทรุดนั่งลง
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น คยูฮยอนหันไปมอง
“เข้ามาได้ฮะ”เสียงใสตอบ แล้วประตูก็เปิดออก มีร่างเล็กของสาวใช้นางหนึ่งเดินเข้ามา คยูฮยอนส่งยิ้มให้เมื่อเห็นคนตรงหน้ายืนเกร็งอยู่
“สวัสดีจ้ะ ชื่ออะไรเหรอ”คยูฮยอนถาม สาวใช้เงยหน้าขึ้นมา
“ชื่อลูน่าค่ะ”ภาษาเกาหลีสำเนียงแปร่งๆ เอ่ยออกมา คยูฮยอนยิ้มน้อยๆ
“ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ”
“คุณผู้หญิงให้ลูน่าขึ้นมารับใช้คุณหนูค่ะ”เจ้าตัวบอกก่อนจะเดินไปหยิบเอากระเป๋าใบเล็ก
“นี่กระเป๋าเสื้อผ้าใช่มั้ยคะ”
“จ้ะ”คยูฮยอนตอบ ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า
“เดี๋ยวฉันเก็บเอง”
“ไม่ได้หรอกคะ เดี๋ยวคุณผู้หญิงจะดุลูน่าได้ค่ะ ลูน่าเก็บเอง คุณคยูฮยอนไปอาบน้ำเถอะคะ อีกหน่อยคุณผู้หญิงจะพาไปซื้อเสื้อผ้าค่ะ”ลูน่าบอก
“ได้จ้ะ”คยูฮยอนยิ้มให้ ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ ที่มีผ้าเช็ดตัวและเสื้อคลุมแขวนไว้ให้อยู่แล้ว
พออาบน้ำเสร็จก็เดินออกมา พบว่าลูน่าได้เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้แล้ว คยูฮยอนรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว หน้าตาไม่ต้องแต่งเพราะเป็นคนที่มีสุขภาพผิวดีอยู่แล้ว พอเสร็จก็เดินลงไปข้างล่าง และพบว่าจองซูนั่งรออยู่แล้ว
“เสร็จแล้วหรือจ้ะหนูคยู เร็วจัง”จองซูทัก
“ผมกลัวว่าคุณแม่จะรอนานฮะ”
“ไม่ต้องกลัวหรอจ้ะ เพราะผู้หญิงเรา(?) อย่าหยุดสวยรู้ไหมจ้ะ”จองซูพูดพร้อมรอยยิ้ม
“ไปกันเถอะจ้ะ”
“ฮะ”แล้วคยูฮยอนก็เดินตามไปขึ้นรถตู้ที่จอดเทียบอยู่หน้าประตู
ขณะที่รถแล่นไปเรื่อย คยูฮยอนก็ถามขึ้นอย่างสงสัย
“คุณแม่ฮะ แล้วคุณพ่อล่ะฮะ”
“อ๋อ รายนั้นเขาไปสมาคมกอล์ฟแล้วล่ะจ้ะ ไม่ต้องห่วงหรอก”จองซูตอบยิ้มๆ พอดีกับรถที่เลี้ยวไปจอดที่ร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่ง จองซูลงมาก่อนแล้วตามด้วยคยูฮยอน ซึ่งพอลงมาทันทีก็มีพนักงานต้อนรับมารออยู่แล้ว
“สวัสดีฮะคุณจองซู ไม่มานานเลยนะฮะ”เจ้าของร้านปรี่เข้ามาทักอย่างสนิทสนม
“จ้ะ อ๊ะ! หนูคีย์จ้ะ นี่หนูคยูลูกสะใภ้ฉันเองจ้ะ”จองซูแนะนำ คยูฮยอนเอ่ยทักทายทันที
“สวัสดีฮะ”
“สวัสดีฮะคุณคยูฮยอน หน้าตาคุณนี่สวยมากเลยนะฮะ”คีย์ชม
“แล้ววันนี้จะรับอะไรดีฮะ”คีย์หันไปถามจองซู
“วันนี้จะซื้อเสื้อผ้าให้หนูคยูฮยอนหน่อยนะจ๊ะ ช่วยเลือกให้ทีนะจ๊ะ”
“ได้เลยฮะ เชิญทางนี้เลยฮะคุณคยูฮยอน”แล้วคีย์ก็เดินนำ คยูฮยอนลังเลนิดๆ ก่อนจะเดินตามไป
+++++ พิศวาส เสน่หา +++++
เวลาเดียวกัน
ในเวลาเดียวกันซีวอนกำลังอาลวาดเมื่อตื่นมาเห็นเพียงที่นอนที่ยับยู่ยี่ไร้วี่แววของภรรยาสุดที่รัก และเมื่อสติสตังกลับมาจนครบทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขาก็แทบอยากจะฆ่าตัวเองทิ้งที่ทำกับคยูฮยอนแบบนั้น เขาทำรุนแรงแบบนั้นกับเด็กหนุ่มไปได้ยังไง! เขาเดินหาคยูฮยอนทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอแถมเสื้อผ้าบางส่วนของเด็กหนุ่มก็หายไปด้วย
ซีวอนใจหายวาบเมื่อคิดว่าคยูฮยอนคงจะหนีเขาไปแล้ว ความใจร้อนทำให้โทรศัพท์โทรหาฮันคยอง
“ฮัน แกเห็นคยูฮยอนไหม”ซีวอนถามอย่างร้อนรน
“ซีวอน แกมาหาฉันหน่อย ฉันรออยู่ที่บริษัท”ฮันคยองเอ่ยเสียงเรียบ ตอบไม่ตรงคำถาม
“เออ เดี๋ยวไป”แล้วซีวอนก็ตัดวางสายก่อนจะวิ่งไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวพอเสร็จก็ขับรถไปที่ทำงานทันที
+++++ พิศวาส เสน่หา +++++
ซีวอนเดินเข้าไปในห้องที่เห็นฮันคยองยืนมองอยู่ พอเขาเดินเข้าไปหาก็โดนหมัดของฮันคยองกระแทกเข้าที่ใบหน้าทันที
ผัวะ!
ซีวอนล้มลงกับพื้น ก่อนจะมองเพื่อนและตวาดก้อง
“เป็นบ้าอะไรของแกวะ!”
ฮันคยองทำสีหน้าซะใจนิดๆ ที่สามารถล้างแค้นแทนคยูฮยอนได้
“ฉันล่ะซะใจจริงๆ ที่คยูฮยอนหนีแกไป”ฮันคยองพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ยเต็มที่
“แกรู้ได้ยังไง”ซีวอนถาม
“ไม่รู้ได้ยังไงล่ะ ก็ฉันนี่แหละที่พาคยูฮยอนไปส่งที่บ้านพ่อแก!”
“ไอ้ฮัน”ซีวอนครางเสียงแผ่ว
ฮันคยองทำหน้าเหมือนอยากจะตะบันหน้าเพื่อนอีกรอบอย่างโมโห
“แกทำแบบนั้นกับคยูฮยอนได้ยังไง แกรู้ไหมตอนที่ฉันไปเจอน่ะ คยูฮยอนตัวเขียวช้ำไปทั้งตัว ตาแดงช้ำเหมือนร้องไห้มาทั้งคืน ฉันพาคยูฮยอนมาเป็นเมียแกนะ ไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์”ฮันคยองพูดตามตรงเพื่อจะให้ซีวอนได้รู้สึกนึกเสียบ้าง
“ตอนนั้นฉันเมา”ซีวอนแก้ตัวเสียงอ่อย
ฮันคยองคบเขี้ยวเคี้ยวฟันเมื่อเพื่อนสนิทยังอุตสาห์มาแก้ตัว
“แกก็อ้างว่าเมา รู้ไหมว่าเกือบทำตัวเป็นพระเอกละครน้ำเน่าแล้วด้วยซ้ำ
“ยังไง”ซีวอนถามหน้างง
“ก็เจสสิก้าจะมอมเหล้าแกไงล่ะ ดีนะที่ฉันกับฮยอกแจไปเจอแกก่อน ไม่งั้นแกเสร็จยัยนั่นแน่”
ซีวอนตีสีหน้าบอกไม่ถูก นี่เขากินเหล้าเยอะขนาดนี้เชียวหรือ ซูยอนถึงมามอมเหล้าเขาได้
“อ้อ แล้วก็ข่าวใหม่ที่แกยังไม่รู้ เจสสิก้ากลับมาที่นี้เพื่อจะจับแก ทุกอย่างอยู่ในไอแพด”ซีวอนเลื่อนดูช้าๆ พร้อมฟังคำอธิบายในแต่ละรูปของฮันคยองไปด้วย
“ทั้งเรื่องมาเป็นพรีเซนเตอร์ เรื่องข่าวของแก เรื่องรูปของคยูฮยอน เป็นฝีมือของแม่นั้นล้วนๆ เธอต้องการจะจับให้ได้เพื่อจะเอาเงินแกไปสู้คดี”
“คดีอะไร”ซีวอนถามขึ้นเมื่อได้ยินคำว่าคดี ฮันคยองจึงเฉลย
“ก็คดีฟ้องหย่าไง ผัวเธอจับได้ว่าเธอเล่นชู้ ก็เลยฟ้องหย่า รู้ไหมว่าเจสสิก้าใช้เงินปิดข่าวมหาศาลเลยล่ะ แต่ก็เล็ดลอดออกมาจนได้ พ่อแกก็รู้เรื่องนี้ด้วย”
ซีวอนตาโตเมื่อรู้ว่าพ่อเขาก็รู้เรื่องนี้ด้วย
“ทางที่ดีนะ ถอดเจสสิก้าออกจากการเป็นพรีเซนเตอร์เถอะ ก่อนที่บริษัทแกจะเจ๊งไม่เป็นท่า”ฮันคยองเสนอ ซีวอนพยักหน้าทันที ก่อนจะถามด้วยสีหน้ากังวลว่า
“ตกลงคยูฮยอนไปพักที่บ้านพ่อใช่มั้ย”ฮันคยองพยักหน้านิดๆ
“ฉันบอกเองแหละว่าถ้าไปที่นั้นแกก็จะไม่ตามไป”
“ไอ้เพื่อนเวร”ซีวอนด่าลอดไรฟัน
“นี่ฉันก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งนะเว้ย เห็นว่าเป็นเรื่องครอบครัว”ฮันคยองพูดยิ้มๆ
“นี่ขนาดไม่ยุ่งนะ เฮ้อ...แล้วฉันจะไปตามกลับมาได้ยังไงวะเนี่ย”ซีวอนเอ่ยกลุ้ม เพราะเขาไม่อยากจะไปเหยียบบ้านหลังนั้นเลย ฮันคยองก็ช่างแนะในเรื่องจุดอ่อนของเขาจริงๆ
“ถ้าอยากได้เมียคืนก็ต้องยอมแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ สะใจจริงๆ โว้ย”แล้วฮันคยองก็หัวเราะร่าที่เห็นเพื่อนสนิทจนมุม ก่อนจะรีบวิ่งออกไปก่อนจะโดนลูกเตะพิฆาต
ซีวอนนั่งเอามือยันหน้าผากไว้อย่างกลุ้มๆ นี่เขาจะต้องกลับไปเหยียบที่นั่นจริงๆ เหรอนี่ ให้ตายสิ แต่ถ้าเขาไม่ไป เขาก็คงจะต้องเสียคยูฮยอนไป ซึ่งเขาไม่ยอมเสียหัวใจของตัวเองไปเด็ดขาด!
+++++++++++++
จบไปอีกหนึ่งตอนค่ะ ตอนนี้ไม่ขอทอล์กอะไร ขอข้ามไปตอนจบเลยนะคะ
ความคิดเห็น