คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Episode 11
Episode 11: ลีดเดอร์ท้อง!!!
เช้าวันหนึ่ง
“โอกกกกกกกกกกกกกกกก”เสียงอาเจียนรับอรุณของวันใหม่ดังไปทั่วทั้งหอของวงบอยด์แบนด์มีชื่ออย่างวงซุปเปอร์ จูเนียร์ ทำเอาเหล่าเมมเบอร์ที่เพิ่งลืมตาตื่นรับอรุณต้องรีบชะโงกหัวออกจากห้องนอนมาดูในสภาพที่หัวยังฟู ใส่เสื้อผ้าไม่ครบทุกชิ้นบนร่างกาย
“เสียงใครอาเจียนน่ะ”<<<ประโยคคำถามจากปากของอึนฮยอก
“นั่นสิ”<<<ซองมิน
“นี่พี่ซีวอนฮะ คยูอาเจียนเหรอ”เสียงหวานๆ ของเมมเบอร์ลำดับที่สิบเอ็ดของวงเอ่ยถามเจ้าชายประจำวงที่โผล่หน้าหล่อๆ ออกมาจากห้องนอนเพื่อหาต้นตอของเสียง
“เปล่านี่ คยูยังหลับ...”ยังไม่ทันที่จะเอ่ยจบ คนที่อยู่ในบทสนทนาก็ดันตื่นขึ้นมาเสียก่อน เรียกให้คนที่กำลังคุยอยู่กับเมมเบอร์ร่วมวงต้องรีบขอตัวกลับเข้าห้องไปแทบจะในทันที
“พี่ซีวอน~~~”เสียงหวานร้องเรียกคนรักซะหวานหยดย้อย จนทำเอาคนฟังที่อยู่ในอาณาบริเวณที่ได้ยินเกิดอาการเลี่ยนของหวานๆ ขึ้นมากะทันหัน
“ว่าไงครับคนเก่ง ทำไมรีบตื่นจังหืม?”ถามพลางเดินไปนั่งลงบนเตียง ข้างๆ คนที่ยังคงนั่งหลับตาอยู่
“งือ...เสียงใครอาเจียนเหรอฮะดังเชียว”ร่างเล็กไม่ตอบคำถาม แต่เปลี่ยนไปถามคำถามที่เมมเบอร์คนอื่นๆ ในวงก็อยากรู้เหมือนกัน
“ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่พี่ว่าคยูนอนต่อเถอะ เดี๋ยวสายๆ จะปลุกนะครับ”ร่างสูงบอกกับคนที่เริ่มอ้าปากหาวอีกครั้ง
“อื้อ...”ตอบรับเสียงแผ่ว ก่อนจะค่อยๆ เอนตัวลงนอนโดยมีคนรักประครองตลอด ทันทีที่หัวถึงหมอน ซีวอนมองคนรักด้วยความเอ็นดู ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบกลุ่มผมนุ่มของคนรักด้วยความเอ็นดู ก่อนจะเลื่อนมือลงมาเรื่อยๆ จนมาหยุดยังบริเวณที่น่าจะเป็นหน้าท้องที่นูนขึ้นมาเล็กน้อยด้วยความรัก
“ราตรีสวัสดิ์นะครับคุณแม่คุณลูก”
+++++ อลเวงวุ่นรัก +++++
เวลาเดียวกัน
นอกห้องว่าที่คุณพ่อคุณแม่
หลังจากที่หน้าตาของวงหดหัวกลับเข้าไปดูแลเมียแล้ว เหล่าเคะทั้งหลายที่ยังคงชะโงกหัวออกมาจากห้อง ต่างมองกันไปกันมาด้วยความสงสัยที่เพิ่มขึ้นจนถึงที่สุด
“งั้นใครอาเจียนกันล่ะ”ซองมินเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะมองเช็คดูว่าใครไม่อยู่ในที่นี้บ้าง
“อืม...ตรงนี้มีฉัน มีกระต่ายอ้วน มีปลาน้อย มีอุคกี้ ส่วนคยูยังนอนอยู่ งั้นก็เหลือแต่...”อึนฮยอกเว้นช่องว่างไว้ เมื่อนึกได้ว่าเหลือใครที่ยังไม่โผล่หัวออกมาจากห้องนอนของตนเองในยามเช้าที่เกิดปรากฏแปลกประหลาดเกิดขึ้น ทุกสายตาเหลือบไปมองประตูห้องนอนของลีดเดอร์ตาหวานกับตาหมี
“...พี่ลีทึก...”
+++++ อลเวงวุ่นรัก +++++
ห้องนอนของนางฟ้ากับพ่อหมี
“โอ้กกกกกก”ทันทีที่นางฟ้าหัวหน้าวงลืมตารับอรุณวันใหม่อย่างเช่นทุกวัน จู่ๆ ก็เกิดอาการแปลกๆ กับตนเอง เพราะทันทีที่ลุกขึ้นจากเตียงก็เกิดอาการวิงเวียนศรีษะ แถมยังรู้สึกอยากอาเจียนอีกต่างหาก ทำให้ต้องรีบสาวเท้าเข้าห้องน้ำให้เร็วที่สุดเพื่ออาเจียนเอาของเก่าเมื่อวานออกมา
เสียงอาเจียนของคนรักนั้นดังมากจนสามารถปลุกร่างหนาที่ยังคงอยู่ในห้วงนิทราอันแสนหวานให้ตื่นขึ้นมารับแสงอรุณยามเช้าได้ดี เปลือกตาหนากระพริบถี่ๆ เมื่อได้ยินเสียงอาเจียน ในความคิดแรกคิดว่าเป็นเสียงอาเจียนของว่าที่คุณแม่อายุน้อย เลยกะจะนอนต่อ มือหนาควานไปทั่วเตียงหาคนรักตาหวานที่คาดว่าน่าจะนอนอยู่ข้างๆ แต่ปรากฏว่าพบแต่ความว่างเปล่า เปลือกตาหนาลืมขึ้นในทันที
พี่หายไปไหนกัน พี่ลีทึก
“พี่ลีทึก!!!”คังอิน เมมเบอร์ลำดับที่ห้าของวงร้องเรียกหาคนรักด้วยความกังวลในทันใด เมื่อไม่เห็นคนรักที่นอนกอดกันมาตลอดทั้งคืน
“ฉะ...ฉัน โอ้กกกกก อยู่นี่คังอิน”เสียงหวานแหบพร่าปนมากับเสียงอาเจียนดังออกมาจากห้องน้ำ ร่างสูงรีบคว้ากางเกงนอนที่ถอดกองบนพื้นเมื่อคืนขึ้นมาสวม ก่อนจะรีบถลาร่างกายใหญ่ๆ ตรงไปยังห้องนอนทันที สิ่งที่คังอินเห็นคือ ร่างบอบบางของหัวหน้าวงบอยแบนด์มีชื่อของยุคกำลังโก่งคออาเจียนอยู่ที่ชักโครกอย่างเอาเป็นเอาตาย ชายหนุ่มมองดูคนรักอาเจียนต่ออีกสักนาทีสองนาที ก็เห็นว่าอีกฝ่ายหยุดอาเจียนและกำลังเกาะเกี่ยวขอบอ่างล้างหน้าเพื่อพยุงร่างกายที่อ่อนล้า มือบางยื่นมือข้างหนึ่งออกไปรองน้ำสะอาดเพื่อน้ำมาล้างใบหน้าที่เริ่มซูบซีด
“พี่เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ”ร่างหนาถาม พลางตรงเข้าไปประครองคนรักที่ใกล้จะทรุดลงบนพื้นหลายทีและพากลับไปนั่งยังเตียงในส่วนของห้องนอน
“พี่...รู้สึกเวียนหัวยังไงก็ไม่รู้ แล้วก็รู้สึกอยากจะอาเจียนด้วย”ร่างบางบอกอาการให้คนรักได้รับรู้พลางหลับตาลงหวังจะให้อาการแปลกประหลาดเหล่านี้มันหายไป
“งั้น...พี่นอนไปก่อนก็แล้วกันนะครับ เดี๋ยวสายๆ ผมจะเอาข้าวต้มเข้ามาให้นะ”คังอินว่า พลางประครองร่างบางๆ ให้ค่อยๆ นอนลงบนเตียงอีกครั้งพร้อมทั้งห่มผ้าให้เรียบร้อยจนถึงแผ่นอกบาง
“ขอบคุณนะคังอิน ที่อยู่ข้างพี่เสมอมา”ลีทึกเอ่ยเสียงแผ่วเบา ก่อนที่สติทั้งหมดทั้งมวลจะหายไปเพราะเข้าสู่นิทราอีกครั้ง ทิ้งให้เจ้าของชื่อยืนมองคนรักที่นอนหลับอยู่ด้วยแววตาห่วงใยอย่างถึงที่สุด ร่างใหญ่ย่อตัวลงให้ใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าหวานของคนที่นอนอยู่บนเตียงและ...
จุ๊บ
“ราตรีสวัสดิ์นะครับนางฟ้าของผม”ร่างสูงเอ่ยหลังจากที่ก้มลงจูบหน้าผากมนเสียหนึ่งที แถมท้ายด้วยการเอ่ยราตรีสวัสดิ์อีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไป
+++++ อลเวงวุ่นรัก +++++
ภายนอกห้อง
“พี่คังอินฮะ พี่ลีทึกยังไม่ตื่นเหรอฮะ”เสียงหวานใสของคนที่ตัวเล็กที่สุดในวงนามว่า คิม รยออุค เอ่ยถามพี่ใหญ่อันดับห้าของวงที่เดินออกมาจากห้องนอน
“เปล่าหรอก พี่ลีทึกดูเหมือนจะไม่สบายนะ พี่ก็เลยให้นอนต่อซะหน่อย”ตอบก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะอาหารที่
“งั้นเดี๋ยวผมทำข้าวต้มเพื่อให้พี่ลีทึกด้วยก็แล้วกันนะครับ”รยออุคว่าก่อนจะเดินตรงเข้าไปยังครัวที่มีอวบน้อยลงมือทำอาหารเช้าอยู่ก่อนแล้ว
“...เดี๋ยวเรียววุค”ร่างใหญ่ร้องเรียกคนรักของรุ่นพี่ร่วมวง
“ครับ?”แน่นอนว่าเจ้าตัวก็ยังคงหันมาตามเสียงเรียก
“ของพี่ลีทึกน่ะไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพี่ทำเอง”ร่างสูงบอกตามความตั้งใจในตอนแรก
“โอเคฮะ งั้นผมขอตัวไปทำให้คยูก่อนนะฮะ”รยออุคบอกก่อนจะเดินกลับเข้าครัวไปตามเดิม ทิ้งให้ร่างหมี(?) เดินไปทรุดนั่งลงยังโซฟาหน้าจอทีวีที่มีเมมเบอร์บางส่วนนั่งดูข่าวยามเช้าอยู่
+++++ อลเวงวุ่นรัก +++++
ช่วงเวลาประมาณ 11.00 น.
ห้องนอนของนางฟ้ากับพ่อหมี
“อือ...”ร่างบางครางน้อยๆ พลางค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ หลังจากที่ได้นอนหลับจนเต็มอิ่ม อาการเวียนหัวหายไปแล้ว
แอ๊ด!!!
“หลับสบายมั้ยครับพี่ ผมกำลังจะมาปลุกพอดีเลย”เสียงนุ่มทุ้มที่ดังขึ้นติดๆ กับเสียงเปิดประตูเรียกให้ดวงหน้าขาวสวยหันไปมองพร้อมรอยยิ้มนางฟ้าก่อนจะตอบ
“ก็สบายนะ อย่างน้อยอาการเวียนหัวก็หายไปแล้วล่ะ”ร่างบางตอบ พลางค่อยๆ ยันตัวขึ้นนั่ง เมื่อคังอินเห็นดังนั้นก็รีบวางของที่ถือมาด้วยยังโต๊ะหัวเตียงอย่างทันทีทันใด ก่อนจะตรงมาช่วยพยุ่งร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง
“ถ้างั้นก็ทานข้าวต้มฝีมือผมก่อนนะครับ แล้วก็ทานยา”ร่างสูงว่า พลางเดินไปหยิบถ้วยที่ถูกปิดฟาอย่างดีมาวางลงบนหน้าขาเล็กที่ถูกคลุมด้วยผ้านวมผืนหนาอีกที มือหนาเปิดฟาออกอย่างช้าๆ ควันร้อนๆ พวยพุ่งออกมาจนเห็นได้ชัด บ่งบอกได้ว่าข้าวต้มถ้วยนี้เพิ่งทำเสร็จสดๆ ร้อนๆ เลยทีเดียว
“อาจจะไม่อร่อยเท่าฝีมือรยออุคนะครับ แต่ผมก็ทำด้วยใจเลยนะ”ร่างสูงว่า ก่อนจะหยิบช้อนพร้อมทั้งตักขึ้มาจนเต็มช้อน ก่อนจะเป่าลมใส่จนคิดว่าน่าจะเย็นลงแล้วจึงนำไปจ่อที่ริมฝีปากเรียวบาง
“หือ?”ลีทึกมองด้วยสายตางุนงง
“ทานสิครับ เดี๋ยวผมป้อน”หมี(?)หนุ่มบอก พลางจ่อช้อนเข้าไปใกล้เรื่อยๆ เมื่อรับรู้ความต้องการของอีกฝ่าย ลีดเดอร์ตาหวานก็สนองแต่โดยดี ริมฝีปากอิ่มที่ซีซีดอ้าออกช้าๆ แต่ก่อนที่จะได้เอามันเข้าปาก จู่ๆ นางฟ้าคนสวยของวงก็รู้สึกเกิดอาการเหม็นแบบแปลกๆ ทันที มือบางดันมือหนาที่เลื่อนช้อนเข้ามาใกล้ให้ออกห่างในทันใด
“อุ๊บ...”มือบางอีกข้างรีบยกขึ้นปิดริมฝีปากในทันใด ขาเรียวบางรีบทิ้งลงยังพื้นข้างเตียงทันที ขาเรียวก้าวยาวๆ เข้าไปในห้องน้ำ จากนั้นจึงตรงไปที่ชักโครกและจัดการโก่งคออาเจียนแทบจะในทันที
“อ้วกกกกก”
“พี่ลีทึกครับ! เป็นยังไงบ้างพี่?”ร่างสูงร้องถามคนรักด้วยความเป็นห่วงในทันที พร้อมทั้งเข้าไปช่วยลูบหลังให้ร่างบางด้วย
“พี่...อุ๊บ อ้วกกกก”ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยอะไร อาการคลื่นเหียนอาเจียนก็บังเกิดขึ้นอีกครั้ง ทำให้ร่างบางต้องหันกลับไปโก่งคออาเจียนต่อ
“ผมว่า...พี่ไปโรงพยาบาลเถอะครับ จะได้รู้ว่าพี่เป็นอะไร”ร่างสูงเอ่ยบอก หลังจากพยุงคนรักกลับมาที่เตียงอีกครั้ง ซึ่งขณะที่พูดคังอินกำลังเอาชามข้าวต้มไปวางไว้ห่างๆ เพราะลีดเดอร์ตาหวานบอกว่ามันเหม็น
“ไม่...เป็น...ไร”ลีทึกพูดด้วยเสียงอ่อนระโหยโรยแรง เพราะยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยตั้งแต่เช้า เพราะเอาแต่อาเจียน
“ไม่ได้หรอกครับ ไปเถอะเดี๋ยวผมอุ้มพี่ออกไปเอง”ไม่ว่าเปล่า ร่างหนายังจัดการช้อนตัวคนรักขึ้นจากพื้นเตียงในทันที
+++++ อลเวงวุ่นรัก +++++
ภายนอกห้อง
แอ๊ด!!!
ทันทีที่เสียงประตูห้องนอนของลีดเดอร์ดังขึ้น เรียกสายตาของว่าที่คุณพ่อคุณแม่ที่กำลังดูละครอยู่ให้หันไปมองได้
“พวกพี่สองคนจะไปไหนกันอ่ะ”มักเน่หน้าหวานที่นั่งซบสามีอยู่เอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นลีดเดอร์กับคนรักของลีดเดอร์อุ้มกัน(?)ออกมาจากห้องนอน
“พี่จะพาพี่ลึทึกไปโรงพยาบาลน่ะ อาการไม่ดีขึ้นเลย”สิ้นคำตอบจากพี่ใหญ่อันดับห้าของวง สองสามีภรรยาที่นั่งดูละครแก้เบื่อกันอยู่ ก็มองตากันแป็บนึงก่อนจะเอ่ยขึ้น
“งั้นเดี๋ยวพวกผมไปส่ง”เจ้าชายของวงว่า ก่อนจะเดินไปหยิบเอากุญแจรถที่ใช้ร่วมกันมา
“อืม...”คังอินตอบรับเสียงเรียบ ก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินออกจากหอไป ปล่อยให้เมมเบอร์ที่เหลือไม่รู้เรื่องรู้ราวต่อไป...
+++++ อลเวงวุ่นรัก +++++
โรงพยาบาลโซล
“เชิญคุณปาร์ก จองซู ที่ห้องตรวจสามด้วยคะ”หลังจากที่นั่งรอมาได้ประมาณสามนาที พยาบาลสาวนางหนึ่งก็ประกาศเรียกลีดเดอร์ตาหวาน
“พวกผมรออยู่ตรงนี้นะฮะ”มักเน่น้อยเอ่ยบอกพลางส่งยิ้มให้กำลังใจกับลีดเดอร์ อีกฝ่ายยิ้มรับแบบซีดๆ ก่อนที่จะถูกคนรักประครองเข้าไปภายในห้องตรวจ
+++++ อลเวงวุ่นรัก +++++
ภายในห้องตรวจ
“อ่า คุณปาร์ก จองซูใช่มั้ยครับ”หมอหนุ่มเอ่ยถามขึ้น เมื่อร่างบอบบางนั่งลงบนเก้าอี้ด้านตรงข้าม
“ใช่ครับ”ร่างบางตอบเสียงเบา
“จากแฟ้มประวัติที่คุณกรอกมาเมื่อกี้ หมอลองวิเคราะห์ดูแล้วนะครับ อาการของคุณคล้ายคนที่กำลังตั้งครรภ์น่ะครับ แต่เพื่อความแม่นยำหมอขอตรวจเพิ่มเติมหน่อยนะครับ”หมอหนุ่มบอก ก่อนจะพยักเพยิดไปยังพยาบาลสาวที่ยืนอยู่ให้มาประครองพาลีทึกไปตรวจตามขั้นตอน หลังจากที่ทั้งสองคนหายออกไปจากห้อง ทิ้งให้เหลือเพียงคังอินกับคุณหมอหนุ่มที่เงียบใส่กันเพียงลำพัง
ห้านาทีต่อมา
พยาบาลสาวคนเดิมก็เดินกลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับลีทึก พยาบาลสาวประครองร่างบางให้นั่งลงยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามคุณหมอหนุ่มอีกครั้ง พร้อมทั้งยื่นผลตรวจที่ได้รวดเร็วทันใจเหลือเกินให้คุณหมอหนุ่ม
“ก่อนผมจะบอกผลตรวจ ผมขอถามก่อนนะครับ พวกคุณพร้อมที่จะรับฟังมั้ยครับ”
“พร้อมครับ”ทั้งสองคนตอบพร้อมกัน ร่างสูงเดินมายืนซ้อนด้านหลัง มือหนาเอื้อมไปจับมือบางไว้แน่นและบีบให้กำลังใจ
“จากผลการตรวจร่างกายของคุณปาร์กอย่างละเอียดแล้ว ผลปรากฏว่าคุณกำลังตั้งครรภ์ได้สามสัปดาห์ครับ”
+++++++++++++
100%
อันย๊อง~~~ ค่ารีดเดอร์ที่รัก ไรท์เตอร์กลับมาต่อแล้วน้า รวดเร็วดีมั้ยเอ่ย พอดีว่าพล็อตมันแล่นนะค่ะ ก็เลยต่อได้เร็ว อ่านแล้วช่วยกันเม้นท์หน่อยน้า ไรท์ฯจะได้มีกำลังใจในการอัพจ้า เอาล่ะไว้เจอกันตอนหน้าน้า บ๊ายบายค่า
ความคิดเห็น