คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Episode 10 100%
Episode 10: อ้อน?
เวลาบ่าย
“อืม...”เสียงทุ้มต่ำครางออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เปลือกตาจะค่อยๆ เปิดขึ้น เผยให้เห็นนัยน์ตาเรียวคมที่ไม่ว่าสาวใดมองต่างก็ต้องหลงใหล เปลือกตาหนากระพริบถี่ๆ ราวกับจะปรับสภาพ ก่อนที่ดวงหน้าหล่อจะหันไปมองคนที่นอนกอดอยู่ข้างๆ มุมปากหนายกยิ้มน้อยๆ เผยให้เห็นลักยิ้มข้างแก้มที่บุ๋มลงไป
เมื่อเห็นร่างเพรียวบางแต่เริ่มอวบของคนรักนอนซบอกของตัวเอง เปลือกตาบางปิดสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอบอกได้ว่าคนข้างๆ อยู่ในฝันดี แขนเรียวบางโอบรอบเอวหนาด้วยแรงที่มากพอควรราวกับกลัวว่าร่างสูงจะหายตัวไปไหน จมูกโด่งซุกไซ้ไปกับอกกว้าง นี่ถ้าไม่ติดว่ามักเน่แห่งวงซุปเปอร์ จูเนียร์กำลังตั้งท้องล่ะก็... ชเว ซีวอนจะจับปล้ำให้รู้แล้วรู้รอดเลย!
ร่างสูงค่อยๆ แกะแขนเรียวบางออกจากเอวของตนเองอย่างแผ่วเบา เพราะไม่ต้องการให้คนที่หลับหลังจากทำโทษตัวเองโทษฐานโชว์ซิกแพ็คให้คนอื่นเห็นตื่นขึ้นมาจากฝันหวาน แต่ยังแกะออกไม่ได้เท่าไหร่แขนเรียวก็ออกแรงให้มันกลับสู่ที่เดิม พร้อมกับเสียงครางอย่างรำคาญของคนตัวบาง
“อื้อ...”
ชายหนุ่มล่ะอยากจะหัวเราะกับความน่ารักของคนรักเสียจริง แต่ก็ทำไม่ได้ ทำได้เพียงพยายามแงะแขนของโจ คยูฮยอนออกจากเอวของตนเองอีกครั้ง แต่คราวนี้ออกแรงเพิ่มขึ้นจนสามารถทำได้สำเร็จ ร่างสูงสมส่วนค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ จากนั้นจึงวางแขนเรียวบางลงบนที่นอนโดยคว้าเอาหมอนข้างมาใช้เป็นตัวแทน แต่ดูเหมือนคนที่ยังหลับจะแสนรู้ (?) กอดยังไม่ถึงสิบวิก็ผลักหมอนข้างออก พร้อมทั้งร้องหาคนที่ยืนอยู่ข้างเตียงทันที
“พี่ซีวอน พี่ซีวอนอย่าไปนะ อยู่กับผมก่อน”เอ่ยราวกับละเมอ ทั้งๆ ที่ยังคงอยู่ในห้วงแห่งนิทรา ทำเอาร่างสูงต้องอมยิ้มกับความน่ารักของคนรัก
ขนาดยังไม่ตื่นนายยังอ้อนพี่ซะขนาดนี้ แล้วแบบนี้พี่จะไปมีคนอื่นไปทำไมล่ะ
“ไม่ต้องกลัวว่าพี่จะไปไหนนะ พี่จะไปล้างหน้าเดี๋ยวกลับมาให้กอดต่อนะครับ”กระซิบเบาๆ ที่ข้างหู เพียงแค่นั้นคนท้องอ่อนๆ ที่ก่อนหน้านี้ปัดป่ายมือหาคนรักก็สงบนิ่ง พร้อมทั้งยอมนอนกอดหมอนข้างแต่โดยดี
เมื่อว่าที่คุณแม่สงบลงแล้ว ร่างสูงจึงค่อยๆ ย่องออกจากห้องอย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้รบกวนเวลานอนของว่าที่คุณแม่
ปึง!
ซีวอนพยายามปิดประตูให้เสียงเบาที่สุด ก่อนจะเดินตรงเข้าไปยังส่วนพักผ่อนที่มีเมมเบอร์บางส่วนกำลังนั่งดูทีวีกันอยู่
“ว่าไงตื่นแล้วเหรอ”ลีดเดอร์ตาหวานถามขึ้นทันทีที่เห็นหน้าเจ้าชายของวง
“ครับพี่ ว่าแต่นี่กี่โมงแล้วครับเนี่ย”ถามพลางเตรียมหมุนตัวตรงไปยังห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาและทำธุระส่วนตัว ก่อนจะปลุกคนรักมาทานอาหารกลางวัน
“ตอนนี้บ่ายโมงครึ่งแล้วล่ะ”ลีทึกตะโกนตอบตามหลัง ก่อนจะหันกลับไปสนใจรายการทีวีตรงหน้าดั่งเดิม
+++++++++++++
30%
แค่นี้ก่อนนะค่ะรีดเดอร์ เอาไว้เม้นท์ขึ้นแล้วไรท์เตอร์จะรีบมาต่อให้อย่างด่วยจี๋จ้า (09/11/12)
กลับมาต่อแล้วจ้า
++++++++++++
5 นาทีต่อมา
หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ ร่างสูงก็ตรงเข้าไปยังครัวที่มีซองมินกำลังหาของจำพวกขนมทานเล่นอยู่
“พี่ซองมินครับ มือเที่ยงมีอะไรบ้าง”ถามพลางสอดส่ายตามองเข้าไปในตู้เย็นจากทางด้านหลังของร่างอวบ
“อืม...มีปลาซาบะย่างกับข้าวน่ะ นายกับคยูกินได้มั้ยล่ะ”ร่างอวบถามพลางหันมามองหลังจากเลือกขนมทานเล่นได้แล้ว
“ได้สิครับ ผมฝากพี่อุ่นให้หน่อยนะครับ ขอผมไปปลุกคยูก่อน”ซีวอนเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ร่างอวบมองอย่างงงๆ ว่าตนเองบอกตอนไหนว่าจะอุ่นให้
+++++ อลเวงวุ่นรัก +++++
ห้องนอนของว่าที่คุณพ่อคุณแม่
“คยูครับตื่นขึ้นมาทานข้าวเที่ยงก่อนเร็ว”หลังจากปิดประตูห้องลง ร่างสูงก็ก้าวไปนั่งอยู่ข้างๆ ร่างบางที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง พร้อมทั้งก้มลงเอ่ยประโยคที่ว่าตรงข้างหูบาง
“อื้อ...จะนอน”คยูฮยอนร้องครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว พลางพลิกตัวหันหน้าไปอีกด้าน ร่างสูงอมยิ้มกับความน่ารักของคนรัก ก่อนจะเขยิบตัวเข้าไปใกล้อีกคนเพิ่มขึ้น พร้อมทั้งก้มลงไปที่ใบหูอีกครั้ง
“ลูกหิวข้าวแล้วนะตื่นเร็วครับคนดี”พออ้างถึงลูกเท่านั้นล่ะ เปลือกตาบางก็เปิดขึ้นทันที เผยให้เห็นดวงตากลมโตที่แวววาวราวกับดวงตาของแมว
“อือ...”คนที่เริ่มอวบร้องครางเล็กน้อย ก่อนจะพลิกกลับมานอนหงายอีกครั้ง ประสานสายตากับร่างสูงที่นั่งค้ำอยู่
“ลุกนะคยู ลูกหิวแล้วนะ”ร่างสูงร้องบอกพลางเตรียมจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ยังไม่ทันจะลุก...
หมับ!!!
“มีอะไรเหรอคยู”ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางหันกลับไปมองคนที่ใช้มือข้างหนึ่งเอื้อมมาดึงชายเสื้อของเขาเอาไว้
“อุ้มหน่อย”สิ้นเสียงหวาน ร่างสูงหัวเราะน้อยๆ กับอาการอ้อนแบบอ้อมๆ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของลูก
นี่อ้อนเหรอเนี่ย? น่ารักจริงๆ ลูกแมวของพี่
“โอเคครับ อยากได้ท่าไหนเอ่ย”ร่างสูงตอบรับพร้อมรอยยิ้มก่อนจะถาม พลางเดินแกะมือบางออกจากเสื้อของตน และหันกลับไปยืนสบตากับร่างบางเต็มตัว
“ท่าเจ้าสาว”สิ้นเสียงหวาน ร่างสูงก็โน้มตัวลงช้อนเข้าที่ใต้ข้อพับขาและแผ่นหลังบาง บอกให้ร่างที่เริ่มอวบใช้มือเกาะเกี่ยวบริเวณลำคอของตน ก่อนจะออกแรงยกร่างของคนที่น้ำหนักเริ่มเพิ่มขึ้นขึ้นจากพื้นเตียง ก่อนจะพาออกจากห้องไป
++++++ อลเวงวุ่นรัก ++++++
“วู้ๆๆๆๆ อุ้มกันออกมาเลย”ทันทีที่ว่าที่คุณพ่อคุณแม่ออกมาจากห้องนอน เหล่าเมมเบอร์ต่างโห่ร้องเมื่อเห็นว่า เจ้าชายของวงอุ้มมักเน่ของวงออกมาในท่าอุ้มเจ้าสาวกันเลยทีเดียว ดวงหน้าหวานแดงซ่านเมื่อถูกพี่ๆ แซว มือบางทุบไหล่กว้างอย่างแรงเสียหนึ่งทีเป็นการบอกให้ปล่อยลง แต่มีหรือที่ร่างสูงจะทำตาม
“พี่ซีวอนปล่อยผมลงนะ >////<”ใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีเมื่อถูกแซวมากๆ มือบางเริ่มทุบรัวๆ ไปที่บ่ากว้างของคนรัก แม้จะรู้ดีว่าอีกฝ่ายคงจะซะเทือนหรอก กล้ามใหญ่ซะขนาดนี้
“อ่ะ ปล่อยก็ได้”ร่างสูงว่าพลางปล่อยร่างที่เริ่มอวบของคนรักลง เมื่อเดินมาหยุดยังโต๊ะทานอาหารของวงเรียบร้อยแล้ว
“แหม หว๊านหวานขนาดนี้ น้ำตาลไม่ต้องใส่แล้งมั้ง”อวบเล็กของพี่รองของวงเอ่ย พลางถือจานข้าวพัดที่เมมเบอร์ลำดับที่สิบของวงร้องขอให้ช่วยอุ่นวางลงบนโต๊ะ
“พี่ซองมินอ่า >///< อย่าแซวสิ”ว่าที่คุณแม่ว่า พลางนั่งลงยังเก้าอี้ที่ร่างสูงเลื่อนให้
“คิยูอ่า หน้าแดงหมดแล้วน้า~~”ซองมินเอ่ยแซวจนว่าที่คุณแม่อายุน้อยไม่เป็นอันทำอะไร นอกจากนั่งบิดไปบิดมาจนตัวจะเป็นเกลียวอยู่แล้ว
“พอเถอะมินนี่ แซวมากๆ เดี๋ยวคยูมันก็ระเบิดตัวเองกันพอดี”ถือว่าเป็นโชคดี(?)ของมักเน่ของวงที่ได้พี่รองของวงเข้ามาช่วยปรามคนรัก ที่กำลังมีความสุขกับการบริหารฝีปาก(?)
“โหย พี่ฮีชอลอ่า กำลังสะหนุกเลยอ่า”ร่างอวบเอ่ยเสียงยานคาง ริมฝีปากบางยู่อย่างขัดใจ นานทีจะมีอะไรหนุกๆ ให้ทำสักที แต่เจ้าตัวจะรู้มั้ยนะว่าคนรักที่ยืนมองตนเองนั้นกำลังจ้องด้วยสายตาแบบไหนกัน
“เอางี้ดีกว่านะซองมิน พี่มีเกมส์สนุกๆ มาให้เราเล่น แต่เราต้องเข้าไปเล่นกับพี่สองคนนะ โอเคมั้ย”ร่างสูงยื่นข้อเสนอที่ตัวเองจะได้ตักตวงกำไรจากคนรักได้เต็มที พร้อมพยายามซ่อนรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์เอาไว้ให้มิด
“จริงเหรอ”เบิกตากว้างอย่างเป็นประกาย
“จริงสิ พี่จะโกหกกระต่ายน้อยของพี่ไปทำไมล่ะ”ร่างสูงโปร่งว่า
“งั้นเล่น”ตอบโดยแทบไม่ต้องคิด เพียงเท่านั้นล่ะไม่รอช้า ร่างโปร่งรีบโอบเอวคนรักตรงไปยังห้องนอนของคู่ตนเองทันที โดยไม่แม้แต่จะสนใจสายตาเอือมระอาของเพื่อนร่วมวงแม้แต่น้อย เอือมระอาที่ซองมินซื่อเกินไปดี หรือจะเอือมระอาที่ฮีชอลหื่นเกินไปดี
“กขค. ไปหมดแล้วเราทานข้าวกันดีกว่านะ”ซีวอนเอ่ยขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่ฮีชอลพาซองมินหายเข้าไปในห้องสักพักแล้ว
“อืม >///<”ร่างบางตอบรับโดยที่ไม่คิดแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองคนรักแม้แต่น้อย ร่างสูงจัดการดึงเก้าอี้ตัวข้างๆ ออกมาและนั่งลงเพื่อนทานอาหารเป็นเพื่อนคนรัก
“คยูไม่ทานเหรอ”ถามขึ้นหลังจากที่ตัวเองทานไปได้แล้วสองสามคำ พอมองไปที่จานคนรักก็เห็นว่าข้าวพัดนั้นยังไม่พร่องไปจากเดินสักนิด
“พี่ซีวอนป้อนหน่อยสิฮะ”ร่างเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย มีแต่อ้อยล้วนๆ (?) และดูเหมือนจะกลัวว่าความอ้อยจะไม่พอ นอกจากเสียงแล้วยังมีสายตาด้วย! ดวงตากลมโตช้อนมองสบเข้ากับตาคมด้วยดวงตาหวานๆ อ้อนๆ ที่ทำเอา คนที่เป็นหน้าตาของวงอยากจะไม่กินข้าวแหละจะเปลี่ยนไปกินอ้อยแทน
“.....”<<<ตอนนี้อยู่สภาวะเครื่องช็อต เมื่อเจอความอ้อยแอทแทคเข้าไปเต็มๆ
“พี่ซีวอนฮะ ว่าไงฮะป้อนหน่อยสิฮะ”ร่างเล็กร้องอ้อนขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคนรักไม่มีอาการตอบรับ
“อ...โอเค”ร่างสูงสะดุ้งโหยงเหมือนเพิ่งตื่นขึ้นจากความฝัน ตอบรับแบบลิ้นพันกัน ก่อนจะรีบหยิบช้อนในจานของร่างบางขึ้นมา ตักข้าวพัดขึ้นมาพอประมาณ เป่าลมอีกเล็กให้ไม่ร้อนมากก่อนจะนำไปจ่อที่ริมฝีปากอิ่มซึ่งอ้าปากรับอย่างน่ารัก
และกว่าที่ว่าที่คุณพ่อคุณแม่ของวงจะทานอาหารยามเที่ยงเสร็จก็ปาไปเป็นชั่วโมง เพราะต่างฝ่ายต่างพลัดกันป้อนกันไปกันมา เล่นเอาสมาชิกของวงในวันนั้นเป็นโรคเบาหวานไปตามๆ กันเพราะความหวานของคู่รัก
+++++++++++++
100%
จบตอนแล้วววววววว ขอโทษรีดเดอร์ด้วยนะคะที่หายหัวไปนานเหลือเกิน พอดีไรท์เตอร์ยุ่งๆ นะคะ ยุ่งกับทั้งเรื่องเรียนและอะไรอีกหลายๆ เรื่องนะคะ แต่เอาเป็นว่าไรท์เตอร์กลับมาแล้วจ้า ไรท์เตอร์กะไว้ว่าจะสลับอัพเรื่องนี้กับพิศวาสก็แล้วกันเนอะ แต่ถ้ารีดเดอร์อยากทวงก็ทวงได้จ้าไรท์ไม่ว่า เพราะบางทีไรท์ก็อาจจะมัวอัพแต่พิศวาสจนลืมอลเวงก็ได้ ยังไงก็ช่วยกันทวงหน่อยเน้อ เอาล่ะไรท์ไปก่อนน้า เจอกันตอนหน้าจ้า บ๊ายบาย
ความคิดเห็น