คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : I hate you my love: ตอนที่ 10
I hate you my love: ตอนที่ 10
หลายสัปดาห์ต่อมา
วันอาทิตย์
เวลา 10.13 น.
สนามบินนานาชาติอินชอน
"นี่พี่ชีวอนคุณพ่อคุณแม่เครื่องลงกี่โมงเหรอฮะ"เสียงหวานของร่างเพรียวบางเอ่ยถามผู้เป็นสามีที่ยืนอยู่ข้างๆ บริเวณทางออกของผู้โดยสาร
"อืม นี่ก็น่าจะลงแล้วนะ รออีกหน่อยก็แล้วกัน"ชเว ชีวอนเอ่ยบอกภรรยาคนสวย พลางมองไปรอบตัวด้วยสายตาระแวดระวัง เพราะวันนี้ภรรยาของตนเองแต่งตัวได้น่ารักมาก จนหนุ่มๆทั้งหลายต่างมองกันเป็นแถว
“...”คยูฮยอนไม่ตอบอะไรทำเพียงแค่เงียบ และดูดโกโก้เย็นในแก้วไปพลางๆระหว่างรอชเว ยุนโฮและชเว แจจุงที่จู่ก็โทรมาบอกว่ากำลังจะกลับถึงเกาหลีเมื่อเย็นวาน โชคดีที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์ชีวอนจึงไม่มีปัญหาที่จะมารับพ่อกับแม่ด้วยตัวเอง
“อ่ะ...นั่นพี่ชีวอน”เสียงหวานร้องเรียกสามีที่คุยโทรศัพท์อยู่ (แน่นอนว่าไม่ใช่เจสศรี เพราะชีไม่กล้าโทรมาเลยตั้งแต่ไปหาเรื่องคยูกี้ในวันนั้น) ให้หันมามองดูสองสามีภรรยาวัยกลางคนที่สวมแว่นกันแดดสีชาทั้งคู่ และยังจะจูงมือกันออกมาจากประตูทางออกอีกต่างหาก ร่างสูงผละจากโทรเคลื่อนที่สักครู่หันไปมองตามเสียงของภรรยา แน่นอนล่ะว่าเขาคงจะเป็นอัลไซเมอร์แน่ๆถ้าหากจำบิดามารดาผู้ให้กำเนิดไม่ได้
“พ่อ...แม่”ร่างสูงตะโกนเรียกเสียงไม่ดังมาก แต่ก็ดังพอให้แจจุงและยุนโฮหันมาเห็นลูกชายกับลูกสะใภ้สุดที่รักที่อุตสาห์ยอมงัดตัวเองขึ้นจากเตียงตั้งแต่เช้า ทั้งๆที่เมื่อคืนนอนกันใกล้รุ่งสางเพราะทำกิจกรรมยามดึกกันมากไปหน่อย
“ไงจ๊ะหนูคยู มีหลานให้แม่รึยัง”คำถามแรกที่ชเว แจจุงเอ่ยถามลูกสะใภ้คนงาม ทำเอาชีวอนแทบจะล้มตึงไป อะไรๆแม่เค้าก็อยากได้หลานเหรอเนี่ย
“ใจเย็นจ๊ะ แจจ๋า”ชเว ยุนโฮเอ่ยห้ามภรรยาคนสวย
“โธ่ ยุนอ่ะ ก็แจอยากอุ้มหลานเร็วๆนี่”ร่างเพรียวของคุณแม่ยังสาว (?) เอ่ยกับสามีด้วยสามีน้ำเสียงงอนๆ เพราะถึงจะเห็นแบบนี้ทั้งสองก็อายุเข้าเลขห้ากันแล้ว ก็คงอยากอุ้มหลานกันเป็นธรรมดา
“แม่ฮะ จะรีบไปไหน ผมยังไม่อยากมีลูกตอนนี้นะ”ชีวอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ เพราะเขายังคงอยากจะตะลึงตึงโป๊ะกับคยูฮยอนแบบไม่มีคนขัดขวางอยู่
“โธ่ ตาวอนตอนแม่อายุเท่าแก แม่ก็ยังไม่อยากมีแกด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่าพ่อแกกับปู่แล้วก็ยายแกเกิดอยากอุ้มหลานล่ะก็ ป่านนี้เหอะๆ แกคงไม่ได้เกิดแหงๆ”แจจุงเอ่ยกับลูกชาย
“ผมว่าเรากลับไปคุยกันที่บ้านเถอะฮะ คุณพ่อคุณแม่มาเหนื่อยๆจะได้พักผ่อนด้วยนะฮะ”คยูฮยอนเอ่ยขัดขึ้นก่อนที่คุณสามีจะงอนคุณแม่สามีไปมากกว่านี้
“ก็ดีนะหนูคยู ป่ะ แจจ๋าเรารีบกลับบ้านกันดีกว่านะจ๊ะ”ยุนโฮเอ่ยอย่างเห็นด้วยกับลูกสะใภ้ ก่อนจะประครองภรรยาสุดที่ร้าก~ในโลกล้าออกจากตัวอาคารผู้โดยสาร ตรงไปยังทางออกที่มีรถลิมูซีนคันหรูที่รออยู่แล้ว
+++I hate you my love+++
คฤหาสน์ตระกูลชเว
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ/ค่ะคุณผู้ชาย คุณผู้หญิง”เหล่าเมดสาวและเหล่าพ่อบ้านที่มารอต้อนรับเอ่ยขึ้นพร้อมกัน เมื่อประตูรถลิมูซีนถูกเปิดโดยมือของคุณหัวหน้าพ่อบ้าน ร่างของคุณผู้ชายและคุณผู้หญิงของบ้านค่อยๆก้าวออกมาจากรถ
ทุกคนต่างโค้งให้ด้วยความเคารพเมื่อคุณผู้ชายและคุณผู้หญิงของบ้านเดินผ่านตามด้วยนายท่านและนายหญิงแห่งตระกูลชเว
“นี่ค่ะ นายหญิง”จีนาเอ่ยพลางส่งจานเค้กสตอร์เบอร์รี่ครีมสดให้คยูฮยอนเป็นของว่างทานคู่กับน้ำชา และแน่นอนว่าร่างโปร่งไม่ได้ทานแค่คนเดียว
“อ่ะ พี่ชีวอน อ้าม...”มือบางใช้ซ้อมคันเล็กจับซ้อมค่อยๆบรรจงตักเนื้อเค้กที่ติดครีมเยอะๆยื่นไปตรงหน้าของชีวอนที่มองด้วยความสะอิดสะเอียน
“พี่ไม่กินได้มั้ย”ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
“ไม่ได้ฮะ....”ร่างบางเอ่ยเสียงเหี้ยมทั้งๆที่ยังคงยิ้มอยู่ ก่อนจะยัดเค้กเข้าปาก ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของแจจุงและยุนโฮ
ไม่น่าเชื่อว่าหนูคยูจะปราบเจ้าชีวอนได้ขนาดนี้ (นี่คือความคิดของแจจ๋า)
เฮ้อ ไอ้โรคเกลียมัวนี่มันถ่ายทอดทางพันธุกรรมได้ด้วยเหรอวะเนี่ย (นี่คือความคิดของป๋ายุน ถ้าใครอยากรู้ว่าไอ้โรคเกลียมัวมันคือโรคอะไรก็ลองผวนดูนะค่ะ)
“แหม แม่นี่คิดไม่ผิดจริงๆที่ให้ตาวอนแต่งงานกับหนูคยูเนี่ย หนูนี่ช่างเป็นศรีภรรยาที่ดีจริงๆนะจ๊ะ”แจจุงเอ่ยอย่างปลื้มใจ
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกฮะ”ร่างโปร่งรับอย่างเขินๆ
“ว่าแต่ช่วงนี้เจสสิก้ายังมาหาเรื่องหนูอยู่มั้ยจ๊ะ”แจจุงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะก่อนที่แจจุงและยุนโฮจะกลับจากฮันนีมูน ได้ข่าวจากจีนามาว่าเจสสิก้าเข้ามาทำร้ายลูกสะใภ้สุดที่รักถึงในบ้าน ทำเอาแจจุงเดือดจนแทบจะกลับมาฆ่าเจสสิก้าเสียเดียวนั้น แต่ถ้าเกิดจีนาไม่บอกต่อว่ามินโฮ หลานชายสุดที่เลิฟน่ะมาช่วยได้ทันพอดีซะก่อน ไม่งั้นป่านนี้เจสสิก้าคงจะไปเป็นอาหารฉลามในมหาสมุทรแปซิฟิกแล้ว แจจุงเลยอารมณ์ดีจนสั่งให้ชีวอนให้โบนัสมินโฮหกเดือน
“ไม่แล้วล่ะฮะ เพราะพี่ชีวอนพาผมไปบริษัทด้วยทุกวันนะฮะ”คยูฮยอนตอบ
“งั้นก็ดีแล้วล่ะ”แจจุงเอ่ยอย่างโล่งใจ
“งั้นผมขอถามมั่งก็แล้วกัน ไหนพ่อกับแม่บอกว่าจะกลับจากฮันนีมูนในอีกสองเดือนไง”ชีวอนเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ก็แหม พอดีพ่อกับแม่ได้ยินข่าวมาจากหุ้นส่วนรายใหญ่ว่า ลูกชายสุดที่รักได้เป็นหัวเรือในการดำเนินการสร้างโรงแรมแห่งใหม่ที่เชจู ก็เลยอยากจะรู้ว่าเรื่องมันไปถึงไหนแล้ว”แจจุงเอ่ยตอบบุตรชายแทบจะในทันทีด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจเสียเหลือเกิน
“ก็นะครับ ยังไปไม่ค่อยถึงไหนเพราะชาวบ้านไม่ยอมขายทีนะครับ”ชีวอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเครียดๆแทบจะในทันที เมดสาวทั้งหลายรวมทั้งจีนาถูกไล่ออกไปจากห้องทั้งหมด เหลืออยู่เพียงประมุขแห่งตระกูลชเว
“อืม... แล้วเพราะอะไรเขาถึงไม่ขายละชีวอน”ยุนโฮเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาบ้าง
“เขาบอกว่าเราจะไปแย้งลูกค้าของเขานะครับ”ชายหนุ่มตอบเสียงเครียด พลางหยิบแฟ้มเอกสารที่ลูกน้องคนสนิทหยิบมาให้จากห้องทำงานที่นำวางไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
“อืม แล้วข้อเสนอที่ทางเรายื่นให้ทางนู้นมีอะไรบ้าง”ยุนโฮเอ่ยถามบุตรชายต่อ ร่างสูงที่นั่งตรงข้ามบิดา เปิดแฟ้มพลิกหาหน้าที่ต้องการ ก่อนจะตอบบิดา
“ทางเราเสนอให้ราคาค่าที่ดินสูงกว่าปกติ และจะสงเสริมให้คนที่นั้นให้ได้เข้าทำงานที่โรงแรมของเราครับ และก็จะโปรโมตการท่องเที่ยวให้มากขึ้น นักท่องเที่ยวจะได้ไปเที่ยวบ่อยๆครับ”
“ผมว่ามันยังไม่พอนะฮะ”ร่างเพรียวเอ่ยแทรกขึ้น
“ยังไงเหรอหนูคยู”คุณหญิงของบ้านเอ่ยถามลูกสะใภ้
“ก็เมื่อสองสามวันก่อน ตอนพี่ชีวอนประชุมผมเห็นคุณเลขาดงเฮเอาจดหมายที่ทางนั้นส่งมามาให้นะฮะ ผมก็เลยลองอ่านดูเห็นเขาว่าที่ๆเราจะไปซื้อนะ ทางนั้นเขาจะนำไปสร้างโรงเรียนนะฮะ”ร่างโปร่งตอบตามในสิ่งที่ตนได้อ่านมา
“แล้วทำไมพี่ไม่ได้อ่านละ”ร่างหนาที่นั่งอยู่ข้างๆเป็นฝ่ายเอ่ยถามภรรยา
“ก็พี่ชีวอนอ่ะ พอกลับมาถึงห้องก็บอกโต๊ะทำงานมันรก แล้วก็จัดการโยนกระดาษที่ไม่ได้อยู่ในแฟ้มทุกชิ้นใส่ขยะหมดเลยนะสิฮะ”ร่างโปร่งเฉลย
“งะ...งั้นเหรอ”เมื่อได้รับรู้ถึงความสะเพร่าของตนเอง ชีวอนถึงกับเอ๋อในทันที
“เฮ้อ...”ยุนโฮ แจจุงและคยูฮยอนถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย
“เอาอย่างนี้ พรุ่งนี้แกเจ้าวอนกับหนูคยูไปดูและไปคุยกับชาวบ้านที่เชจูเข้าเลยก็แล้ว”ยุนโฮเอ่ยบอกถึงทางแก้ปัญหาให้
“ครับ”ชีวอนรับคำ พลางปิดแฟ้มเอกสารลง
“อ้อ ไปนานๆนะชีวอนไม่ต้องรีบกลับ”แจจุงเอ่ยด้วยน้ำเสียงมีเลศนัย
“ทำไมเหรอครับ”
“ก็ถือซะว่าไปฮันนีมูนด้วยก็แล้วกัน ส่วนบริษัทที่นี่พ่อกับตามินโฮก็อยู่ไม่ต้องห่วง”ยุนโฮเอ่ยเฉลยเท่านั้นล่ะ ชีวอนก็ยิ้มร่าในทันที
“ขอบคุณครับ”
+++I hate you my love+++
เย็นวันเดียวกัน
ห้องทานอาหาร
“นี่ จ๊ะทานเยอะๆนะจ๊ะหนูคยู”เสียงหวานของแจจุงดังไปทั่วบริเวณ เพราะคุณแม่สามีคนสวยเอาแต่ตักอาหารเอาใจลูกสะใภ้ (เพราะอยากอุ้มหลาน) ตักไปตักมาจนมันพูนเต็มจาน ส่วนคนถูกเอาใจก็ทำหน้าลำบากใจและกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“เอ่อ...พอแล้วจ๊ะแจจ๋า”ยุนโฮที่นั่งอยู่หัวโต๊ะเอ่ยห้ามภรรยาที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือของตน
“ทำไมอ่ะยุน”ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงงอนๆ
“แค่นั้นหนูคยูก็จะกินไม่หมดแล้วนะ”ยุนโฮเอ่ยพลางส่งสายตา ให้ภรรยาสุดที่รักหันไปมองกับข้าวในจานของลูกสะใภ้
“ก็แหม แจกลัวหลานจะหิวนี่”แจจุงเอ่ยแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
“แม่ครับ คยูยังไม่ท้องนะฮะ”ชีวอนเอ่ยกับผู้เป็นมารดาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ
“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่ตาวอน เพื่อน้องท้องขึ้นมาแล้วแกอาจจะไม่รู้ก็ได้ ใครจะไปรู้”แจจุงยังคงแถต่อไป จนสามีและลูกชายละเหี่ยใจกับความไม่ยอมรับความจริงของชเว แจจุง
+++I hate you my love+++
เวลา 21.30 น.
ห้องนอนของชีวอนกับคยูฮยอน
หลังจากที่ทานอาหารคาวและของหวานเสร็จ ทั้งสองก็ขอตัวจากยุนโฮและแจจุงขึ้นมาช่วยกันจัดกระเป๋าเตรียมตัวไปเชจูในวันพรุ่งนี้ตั้งแต่เช้า เพราะคยูฮยอนอยากให้ชีวอนขับรถพาไป แต่ดูเหมือนคนที่บอกว่าจะช่วยจะเอาแต่แกล้งซะมากกว่า เพราะตลอดเวลาที่คยูฮยอนจัดเสื้อผ้าของพวกเขาทั้งสองคนลงกระเป๋าเดินทางคนละใบ ชีวอนก็เอาแต่ลูบไล้ จับส่วนนั้นส่วนนี้ จนทำเอาร่างบางถึงกับงอน
“พี่ชีวอน”ร่างโปร่งขึ้นเสียงใส่สามีเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
“จ๋า~ น้องคยู”ชีวอนที่นั่งกอดคยูฮยอนอยู่ด้านหลังเอ่ยถามเสียงหวานในทันที
“เลิกก่อกวนผมสักทีเถอะ จะได้จัดเสร็จเร็วๆและจะได้รีบนอนด้วย”ร่างบางเอ่ยด้วยความไม่พอใจร่างสูงที่นั่งกอดตนอยู่ข้างหลังมันทำให้ทำอะไรไม่สะดวก แม้จะอุ่นดีก็เถอะ
“โธ่ น้องคยูอ่า ก็พี่อยากกอดน้องคยูนี่”ชีวอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงง้องแง้ง
“เฮ้อ ก็แล้วถ้าพี่ยังไม่เลิกกวนผมนะ คืนนี้ผมจะไม่ให้ก(อ)ดนะ”เมื่อได้ยินคำขาดของภรรยาสุดที่รัก สามี (สุดหื่น) จึงรีบถอยตัวออกมานั่งหลังตรง (เหมือนหมาเฝ้าบ้าน) บนเตียงในทันที
“ค่อยดีหน่อย”ร่างโปร่งถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจ กับความหื่นของสามี ก่อนจะกลับไปจัดการเสื้อผ้าต่อ ปล่อยให้ชีวอนนั่งนับเวลาถอยหลังอย่างเงียบๆ
+++++++++++
100%ค่า ตอนนี้อาจจะสั้นไปสักหน่อยนะค่ะ แหะๆ (เกาหัว) ตอนต้นๆอาจจะมีเครียดบ้างหาบ้าง แต่ช่วงท้ายของตอนมีแต่ปัญญาอ่อนดีจริงๆ อ่าไรท์เตอร์ต้องไปแล้ว เจอกันตอนหน้านะค่ะ มีอะไรอยากถามทิ้งไว้ได้เลยค่ะ เดี๋ยวไรท์เตอร์จะมาตอบให้ (ถ้าว่างนะค่ะ) บ๊ายบายค่ะ ปล.ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์นะค่ะ
ความคิดเห็น