คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Episode 9 100%
Episode 9: กอด
เช้าวันใหม่
ห้องนอนของพ่อสิงโตกับแม่แมว
“อื้อ...”เสียงหวานครางน้อยๆ เมื่อมีแสงแดดยามเช้าอ่อนที่ส่องแยงตา เปลือกตาบางลืมอย่างช้าๆ เพื่อไม่ให้แสงแดดยามเช้าทำอันตรายกับดวงตาของตนเอง สิ่งแรกที่โจ คยูฮยอนเห็นคือ ร่างสูงใหญ่ของคนรักที่นอนอยู่ข้างๆ และกำลังนอนกอดตนเองอยู่ ดวงหน้าหวานประดับด้วยรอยยิ้ม ที่เป็นยิ้มแรกของวัน ก่อนจะตัดสินใจล้มตัวลงนอนกอดร่างสูงต่อ
“อือ...คยูพี่รักคยูนะ”ซีวอนละเมอออกมาโดยไม่รู้ตัว ร่างสูงไม่รู้เลยว่าคำละเมอของตนเองนั้นกำลังทำให้คนที่นอนอยู่ข้างๆ หน้าแดงซ่านด้วยความเขินอาย พร้อมกับอมยิ้ม
“พี่ซีวอนก็...พูดบ้าอะไรก็ไม่รู้>///<”ร่างบางว่าคนที่ยังหลับเบาๆ ก่อนจะหยิกแก้มสากเบาๆ เพราะยังไม่อยากให้คนที่อยู่ในนิทราตื่นขึ้นมาเสียก่อน หัวกลมๆ เริ่มซุกไปกับแผงอกแกร่ง แนบหูลงกับแผงอกเพื่อฟังเสียหัวใจของอีกฝ่ายที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน
++++++++++++
7%
ตัดให้ขาดเลยฉับๆๆ~ เป็นยังไงก็เอ่ยหวานมั้ย? อยากจะบอกว่าเขียนตามที่ใจคิดเลยนะเนี่ย เอาไปแค่นี้ก่อนล่ะกัน เดี๋ยวรีดเดอร์จะเป็นเบาหวานตายไปซะก่อน ไปล่ะ ฟิ้ววววว (15/10/12)
กลับมาต่อแล้วค่ะ
++++++++++++
ห้องครัว
เวลาเดียวกัน
“หืม? อะไรกันซีวอนกับคยูยังไม่ตื่นเหรอเนี่ย”ลีดเดอร์ตาหวานเอ่ยขึ้นเมื่อมองไปรอบๆ โต๊ะที่เมมเบอร์ส่วนใหญ่จะตื่นและมานั่งรอก่อนแล้ว พบว่าไม่มีว่าที่คุณแพ่อและคุณแม่รวมอยู่ด้วย
“คงจะนอนกันอยู่ล่ะม้าง”ดงเฮเอ่ยพลางรินกาแฟใส่แก้วประจำให้แก่ลีดเดอร์ตาหวาน ก่อนจะนั่งลงข้างๆ คิบอม
“แต่นี่มันจะแปดโมงแล้วนะ ไอ้สิงโตมันไม่มีงานรึไงถึงได้นอนนานแบบนี้ แล้วทำไมไม่พาลูกพาเมียออกมาทานข้าวล่ะเนี่ย”พี่รองของวงเอ่ยขึ้นบ้างพลางประครองร่างอวบของคนรักให้นั่งลงข้างๆ กับชินดง
“คังอินไปตามสองคนนั้นให้ทีสิ”ลีดเดอร์เอ่ยสั่งคนรัก ซึ่งพี่หมีก็น้อมรับคำสั่งแต่โดยดี เดินไปยังห้องนอนที่ใหญ่สุด ต่อด้วยการเคาะประตูพร้อมเอ่ยเรียกเพื่อเป็นมารยาท
ก๊อก ก๊อก
“ซีวอน คยู ตื่นได้แล้วนะ”สิ้นเสียงก็จัดการใช้หูแนบประตูทันทีเพื่อฟังเสียงที่คนในห้องจะตอบโต้กลับมา
“.....”ไร้การตอบรับจากปลายสาย คังอินจึงเคาะลงไปอีกครั้ง
ก๊อก ก๊อก
“ซีวอน คยู ตื่นได้แล้วนะ เดี๋ยวสามลีมันกินข้าวเช้าหมดไม่รู้ด้วยนะ”ร่างใหญ่เพิ่มเดซิเบลเสียงขึ้นไปอีกเพื่อให้คนในห้องได้ยินในสิ่งที่ต้องการบอกให้รับรู้
“.......”ปลายสายก็ยังคงไร้การตอบรับ เล่นเอาเมมเบอร์ที่อยู่ที่ครัวเริ่มมองกันด้วยใจที่เริ่มเป็นห่วง ลีดเดอร์นางฟ้าที่มองคนรักเคาะประตูอยู่นานรีบเดินไปดูห้องเจ้าปัญหาทันที ก่อนจะลองบิดลูกบิดประตู
แกร๊ก แกร๊ก
ปรากฏว่ามันล็อค ลีทึกจึงเดินไปคว้าเอากุญแจห้องนอนของเมมเบอร์แต่ละคู่ที่แคว้นไว้ในส่วนสำหรับพักผ่อน ก่อนจะไขกุญแจทันที
แกร๊ก!!!
แอ๊ด!!!
“ซีว....”ยังไม่ทันจะเอ่ยชื่อเจ้าชายของวงจนจบ ริมฝีปากอิ่มบางของลีดเดอร์ตาหวานก็ถูกงับปิดพร้อมกับหยุดเดินค้างอยู่ที่หน้าประตูทันที พ่อหมีที่ยืนอยู่ข้างหลังคนรักมองด้วยความสงสัย ก่อนจะบางอ้อเมื่อมองเลยไหล่ร่างบางไปก็พบกับคนสองคนบนเตียงกว้างที่นอนกอดกันกลมอยู่บนเตียง ดวงหน้าหวานที่ดูมีน้ำมีนวลเกยอยู่กับแผ่นอกแกร่งที่มีเพียงเสื้อกล้ามสีขาว แขนเรียวโอบอยู่รอบเอวแกร่ง ส่วนแขนแข็งแรงทั้งสองข้างก็โอบรอบเอวบาง จมูกโด่งของร่างสูงซุกอยู่กลับกลุ่มผมนุ่ม
ผู้มาเยือนทั้งสองอมยิ้มกับภาพน่ารักๆ ก่อนจะจำใจปลุกว่าที่คุณพ่อคุณแม่ที่ยังคงอยู่ในห้วงนิทราอันแสนหวานให้ตื่น แม้จะอยากปล่อยให้นอนต่อไปก็เถอะ
“ซีวอน คยู ตื่นเถอะ”นางฟ้าคนสวยเขย่าตัวคนร่างสูงหนึ่งที ก่อนจะเอื้อมไปเขย่าคนท้องอ่อนๆ เบาๆ หนึ่งที แรงเขย่าเพียงเล็กน้อยสามารถปลุกพ่อสิ่งโตที่นอนเต็มอิ่มให้ตื่นขึ้นจากนิทราได้
“อื้อ...ฮ้าว อ้าวพี่ลีทึก อรุณสวัสดิ์ครับ”เอ่ยทักทายลีดเดอร์ที่ถอยกลับไปยืนตรงไปตูแล้ว พลางค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งโดยประครองร่างบางที่ยังคงหลับปุ้ยต่อโดยไม่สนใจสิ่งใด
“ไปล้างหน้าแปรงฟันซะนะ อ้อ ปลุกคยูด้วยละแล้วอย่าลืมไปทานข้าวล่ะ”บอกเสียยืดยาวก่อนจะออกจากห้องไปพร้อมคนรักและปิดประตูห้องให้เป็นการส่งท้าย
ปึง!!!
ทันทีที่ประตูปิดลง ดวงหน้าหล่อเหลาก้มมองคนที่ยังคงหลับโดยเอาใบหน้าถูไถไปกับอกของเขาด้วยแววตาเอ็นดู มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนขึ้นมาปัดไรผมที่ปรกดวงหน้าหวานของคนรักออก มองดูดวงหน้าหวานที่นิ่งสงบเพราะกำลังอยู่ในห้วงนิทรา ก่อนจะก้มลงจูบลงบนหน้าผากมนหนึ่งที พร้อมทั้งเอ่ยอะไรบางอย่างที่ข้างหูบาง
จุ๊บ
“ตื่นได้แล้วนะครับคนเก่ง ลูกหิวแล้วนะ”เอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะถอยใบหน้าออกมา รอเพียงหนึ่ง-สองนาที เปลือกตาบางสีมุขที่เคยปิดสนิทก็เริ่มกระพริบขึ้นลงอย่างช้าๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นถี่เล็กน้อย พร้อมๆ กับที่ดวงหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่
“อรุณสวัสดิ์ครับ”ซีวอนเอ่ยทักทายพร้อมรอยยิ้ม ที่ลักยิ้มแสนเสน่ห์บุ๋มลงไป ดวงหน้าหวานขึ้นสีที่ปรางค์แก้มน้อยๆ ก่อนจะมุดหน้าลงกับอกแกร่งอีกครั้ง
“อ...อรุณสวัสดิ์ครับพี่ซีวอน”เสียงหวานเอ่ยทักทายยามเช้ากับคนรักเสียงแผ่วจนไม่ได้ยิน หากแต่ร่างสูงได้ยินชัดเจนเลยล่ะ
“หิวรึยังครับคนเก่ง”ถามพลางจับร่างบางให้นั่งก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง ยื่นมือไปตรงหน้าร่างบาง
“ก็...นิดหน่อยฮะ”ตอบรับเสียงแผ่วพลางยื่นมือไปวางบนมือหนา ให้ร่างใหญ่ช่วยดึงให้ลุกขึ้นยืน จากนั้นจึงประครองกันไปทำกิจวัตรประจำวันยามเช้า
+++++ อลเวงวุ่นรัก +++++
20 นาทีต่อมา
ห้องครัว
“แหม หวานกันแต่เช้าเชียว”ซองมินเอ่ยแซวด้วยน้ำเสียงแหบๆ ของตน เมื่อเห็นว่าที่คุณพ่อคุณแม่เดินเข้ามาในอาณาเขตห้องครัว
“นั่นสิ ไม่กลัวคนอื่นเขาจะเป็นเบาหวานตายรึไงกัน”เมื่อเห็นกระต่ายแซวได้ ไก่น้อยเลยเอาบ้าง
“ใช่ๆ ที่น้ำหนักพวกเราขึ้นก็เพราะพวกนายนะรู้มั้ย”เห็นญาติ(?)ทั้งสองเอ่ยแซวแล้ว ปลาน้อยจึงขอแซวด้วยคน
“เอ้า ก็แล้วใครใช้ให้พวกนายมองล่ะ”สิ้นคำตอกกลับจากเจ้าชายของวง เล่นเอาสามลีหงายเงิบเลยทีเดียว สงสัยพ่อสิงโตคงจะกินอ้อย(?)มากไป เลยติดความแรงมาจากอ้อยด้วย
“เอาล่ะ เลิกทะเลาะกันแล้วทานข้าวเถอะ ก่อนที่เรียววุคจะร้องไห้”ลีทึกเอ่ยปรามเมื่อเห็นสามลีเตรียมจะอ้าปากโต้ตอบ พลางพยักพเยิดไปยังแม่ครัวประจำวันนี้ที่ริมฝีปากบางเริ่มเบ้ลงน้อยๆ แล้ว ซีวอนประครองร่างที่เริ่มอวบให้นั่งลงข้างๆ ฮีชอลก่อนจะนั่งลงบ้าง เมื่อเมมเบอร์ครบ แม่ครัว(เรียววุค)กับผู้ช่วย(เยซอง) จึงจัดการแจกจ่ายอาหารเช้าของวันนี้ทันที ก่อนที่พี่ลูกชิ้นจะลงแดงตายเพราะความหิว
“นี่ ซีวอน”หลังจากเริ่มลงมือทานอาหารมาได้สิบนาที หนุ่มหล่อจากแดนมังกรที่นั่งตรงข้ามก็เอ่ยเรียกรุ่นน้องสุดหล่อที่กำลังป้อนอาหารเช้าให้แม่ของลูกอยู่
“มีอะไรเหรอครับพี่ฮัน”ถามพลางตักอาหารคำใหม่ขึ้นมาเตรียมป้อนให้ตัวเอง
“วันนี้นายไม่มีงานรึไง ถึงได้นอนตื่นสายน่ะ”ฮันคยองถามพลางป้อนอาหารให้คนรักบ้าง
“ไม่มีครับ วันนี้ผมหยุดดูแลลูกเมีย”ตอบพลางส่งแก้วน้ำให้แม่ของลูก
“พี่ซีวอนอิ่มแล้ว”ว่าที่คุณแม่บอกคุณสามีพลางส่งแก้วน้ำคืนให้ ก่อนจะลูบท้องที่เริ่มนูนเบาๆ (ไม่รู้มันนูนเพราะมีลูก รึนูนเพราะคิยูมันอ้วนกันแน่ – ไรท์เตอร์)
“อิ่มแล้วเหรอครับ แต่คยูทานไปแค่สองจานเองนะ”บอกพลางมองข้าวผัดในจานที่สามที่พร่องไปเกือบหมด
“หูย สองจานอะไรกัน ผมกินเกือบสามแล้วนะ”ร่างบางตอบก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นเตรียมไปอาบน้ำ ปล่อยให้เหล่าพี่ๆ ทานข้าวเช้ากันต่อไป
“โอเคครับ ถ้างั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องน้ำ”บอกก่อนจะรวบช้อนส้อมให้เรียบร้อย ลุกขึ้นจากเก้าอี้ประครองร่างที่อวบระยะแรกเริ่มออกจากโซนห้องครัวที่มีสายตาอิจฉาของเมมเบอร์หลายคนมองมา
+++++ อลเวงวุ่นรัก +++++
“คยูรออยู่นี่นะครับ เดี๋ยวพี่ไปเอาเสื้อผ้ากับผ้าขนหนูมาให้”บอกคนรักที่ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ ก่อนจะหมุนตัวตรงไปยังห้องของตนเองกับคนรักทันที
เมื่อเข้าไปภายในห้องซีวอนก็เปิดประตูตู้เสื้อผ้าออก ก่อนจะหยิบเอาเสื้อยืดตัวใหญ่ของตนเองกับกางเกงผ้ายางยืดที่ยางไม่รัดจนเจ็บและบอกเซอร์ของคนรัก เมื่อจะออกจากห้องก็คว้าเอาผ้าขนหนูของคยูฮยอนติดมือออกมาด้วย
“อะนี่”บอกพลางยื่นของให้ร่างอวบที่ยืนรออยู่ที่หน้าห้องน้ำ มือบางรับมันมาก่อนที่เจ้าตัวจะเขย่งตัวขึ้นหอมแก้มว่าที่คุณพ่อเสียหนึ่งที
ฟอดดดดดดด
“ขอบคุณนะครับ อ้อ เมื่อกี้ลูกฝากมา”บอกพลางยิ้มให้ก่อนจะทิ้งร่างสูงให้ยืนยิ้มกว้างอยู่หน้าห้องน้ำคนเดียวเหมือนคนบ้า
“ซีวอนยิ้มอะไรอ่ะ”อวบน้อยถามขึ้นเมื่อเห็นร่างสูงเดินผ่านส่วนห้องนั่งเล่นกลับไปยังห้องนอนของตัวเองด้วยใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มกว้างราวกับคนบ้า
“.....”เจ้าชายของวงไม่ตอบ จัดการเปิดประตูห้องนอนก่อนจะเดินเข้าไปและปิดลง ทิ้งความสงสัยให้แก่เหล่าเมมเบอร์ที่มานั่งพักผ่อนหลังทานข้าวเสร็จที่ห้องนั่งเล่นได้เป็นอันมาก
+++++ อลเวงวุ่นรัก +++++
สิบนาทีต่อมา
แกร๊ก
เสียงเปิดประตูห้องนอนของว่าที่คุณพ่อคุณแม่ของวงเรียกให้สายตากว่าสิบคู่หันไปมอง แต่สิ่งที่เห็นเล่นเอาเหล่าเคะทั้งหลายแทบจะเลือดกำเดาไหล (เว้นอุคกี้ เพราะกำลังล้างชาม) เมื่อเจ้าชายของวงออกมาจากห้องในสภาพที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันท่อนล่าง เปลือยท่อนบนเผยให้เห็นซิกแพ็คสวยน่าสัมผัส เหล่าเมะรีบปิดตาคนรักของตนเองทันที เล่นเอาเหล่าเคะร้องประท้วงกันระงมทันที
“อ๊ะ ปิดตาผมทำไมเนี่ยพี่ฮัน”ไก่น้อยร้อง เมื่อกี้อุตสาห์ได้เห็นอาหารตาทั้งที พลางใช้มือของตนแกะมือหนาของคนรักออกจากดวงตา
“ก็พี่ไม่อยากให้ฮยอกมองซีวอนนี่”ฮันคยองเอ่ยพลางมองร่างสูงอย่างไม่ชอบใจ แม้อีกฝ่ายจะมีลูกมีเมียแล้วก็ตาม แต่แต่งตัวแบบนี้มาต่อให้มีเจ้าของแล้วเหล่าเคะกับสาวๆ ก็คงไม่สนใจหรอก
เหล่าอุเคะร้องระงมกันเป็นว่าเล่น ซีวอนหัวเราะน้อยๆ อย่างถูกใจเมื่อสามารถแกล้งเมมเบอร์ของวงได้ ก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นและเย็นที่บริเวณหน้าท้องเนียนอันน่าสัมผัส เมื่อก้มมองดูก็พบกับต้นเหตุ
“อ้าว คยูอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ”ถามคนรักที่กำลังกอดเอวตนเองแน่นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“เสร็จแล้ว”คยูฮยอนตอบเสียงห้วน แต่ก็ยังคงไม่ยอมคลายกอดลง
“งั้นก็ปล่อยพี่นะ พี่จะได้ไปอาบน้ำ”บอกพลางพยายามแกะมือของร่างบางออกจากเอว
“ไม่ปล่อย ผมจะทำโทษพี่ซีวอน”
“ทำโทษ? ทำโทษพี่เรื่องอะไรกันครับ”ถามอย่างสงสัยพลางยิ้ม ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นมือจับคางเรียวให้เงยขึ้นมองตน
“พี่ซีวอนเปลือยให้คนอื่นดูนี่ ผมก็เลยจะทำโทษ”บอกเสียงแข็งพลางสะบัดหน้าออกจากการเกาะกุมของร่างสูง
“อ้าว พี่เปลือยให้คนอื่นดูนี่ผิดเหรอ”ถามพร้อมยิ้มกริ่มเมื่อจับกระแสความหึงหวงจากว่าที่คุณแม่ได้ทางน้ำเสียง
“ผิดสิ! พี่เป็นพ่อของลูกผม ผมก็ต้องหวงของๆ ผมสิ!!! ผมผิดตรงไหน”สิ้นคำตอบจากปากของน้องเล็กของวง (ที่มีลูกก่อนใคร) เจ้าชายของวงก็ยิ้มกริ่มก่อนจะก้มลงเอ่ยอะไรบางอย่างที่ใบหูเล็ก
“คยูปล่อยพี่ก่อนนะ ขอพี่ไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวพี่จะมาให้เรากอด...ไม่สิ ทำโทษพี่ทั้งวันเลย เพราะฉะนั้นเราไปรอพี่ในห้องนะ”สิ้นประโยคต่อรองของร่างสูง ร่างบางก็ยอมปล่อยกอดแต่โดยดี รีบสาวเท้าเข้าไปในห้อง ทิ้งให้ร่างสูงยิ้มกว้างพร้อมทั้งหัวเราะก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
+++++++++++++
100%
ครบแล้วนะคะ เป็นยังไงบ้างคะกับตอนนี้หวานซะใจเลยรึเปล่าคะ อยากจะบอกว่าตอนเขียนนี่ไรท์แทบอยากจะกรีดร้องให้ดังลั่นบ้านกับความน่ารักของคิยู อ๊ายยยย>///< ยิ่งโตคิยูยิ่งน่ารักสึด! ไม่ไหวแล้ว ไรท์เตอร์ขอตัวไปฟินกับความอ้อยและความน่ารักของคิยูก่อนนะคะ แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ! บ๊ายบาย
ความคิดเห็น