คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 9
บทที่ 9: คู่กัดตลอดกาล
"อย่างนี้ผมก็ไม่ต้องแต่งงานกับพี่ซีวอนแล้วน่ะสิ!”
เสียงหวานพูดอย่างดีใจ ทันทีที่อ่านข่าวข่าวซีวอน ดงเฮ หรือ คืม ดงเฮ ลูกชายเพียงคนเดียวของฮีชอล นักศึกษาปริญญาตรี คณะบริหารธุรกิจ ซึ่งร่างบางเรียนมาเพื่อบริหารกิจการประจำตระกูลโดยเฉพาะ และก็ถูกจำคู่กับซีวอนมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ไม่เคยรักซีวอนเกินกว่าคำว่าพี่ชายเลยแม้แต่น้อย
“ใช่ลูก...แต่บางทีอาจมีการเปลี่ยนตัวเจ้าบ่าวนะ”ผู้เป็นพ่อพูดอย่างอารมณ์ดี แม้จะผิดหวังไปนิดหน่อยที่ซีวอนที่เขาปั้นจะให้เป็นเขย ดันชิงสละโสดเสียก่อน แต่บ้านนั้นเขามีลูกชายถึงสองคนนี่นา
“เปลี่ยนตัวเจ้าบ่าว...หมายความว่ายังไงฮะ?”เสียงหวานถามอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะยกถ้วยกาแฟขึ้นมาจิบ ในใจรู้สึกสั่นๆ กับคำตอบของบิดา
“รู้สึกว่าบ้านนั้นอยากให้เราแต่งงานกับตาคิบอมน่ะ ลูกชายคนเล็กไง”บิดากล่าวยิ้มๆ
ดงเฮแทบสำลักกาแฟกับคำตอบของผู้เป็นบิดา เพราะตาคิบอมที่ผู้เป็นพ่อพูดถึงก็คือ คิบอม ศัตรูตัวฉกาจของร่างบาง คิบอมมีนิสัยที่กวนมากๆ ร่างเล็กกับเขาเป็นคู่กัดกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย เพราะทั้งคู่เรียนด้วยกัน และเป็นคู่แข่งกันทุกทาง ไม่ว่าจะด้านการเรียน กีฬาหรือแม้แต่กิจกรรมต่างๆ ซึ่งผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะมาเป็นประจำ แถมพอขึ้นมหาวิทยาลัยยังตามมาหลอกหลอนเรียนคณะเดียวกันอีกต่างหาก คราวนี้พ่อยังจะจับร่างบางแต่งงานกับเขา โลกถล่มทับตายยังจะดีกว่า
“ทำไมต้องเป็นไอ้บ้าบวมด้วยล่ะฮะ”ดงเฮถามด้วยน้ำเสียงแทบจะเป็นกระชากเมื่อพูดถึงชื่อของคนที่เกลียดที่สุด
“อ้าว ก็พ่อสัญญาไว้เมื่อสิบปีก่อนว่าจะยกลูกสาว(?)ให้เพื่อจะได้ช่วยเหลือเกื้อกูลกันไง”ผู้เป็นพ่อตอบพร้อมยิ้มขำขันในท่าทีของลูกชาย เพราะรู้ว่าร่างเพรียวเป็นไม้เบื่อไม้เมากับคิบอม
“โอ๊ย ผมอยากจะกรี๊ด (???)”ผู้เป็นลูกชายร้องโหยหวนเมื่อเจอกับความจริงที่รับไม่ได้
+++++ พิศวาส เสน่หา +++++
“แม่ว่าไงนะครับ! จะให้ผมแต่งงานกับยัยปลาแห้ง เอ๊ย ดงเฮเนี่ยนะครับ!”
เสียงทุ้มถามอย่างแตกตื่นเมื่อรู้ข่าวว่ามีการสลับตัวเจ้าบ่าว จากซีวอนเป็นเขาแทน
“ใช่แล้วล่ะลูก ในเมื่อคุณซีวอนแต่งงานแล้ว คุณยองอุนก็เลยจะให้ลูกแต่งงานแทนน่ะ”จองซูบอกลูกชาย
“โธ่ แม่ครับ แม่ก็รู้ว่าผมไม่ถูกกับผู้หญิง(?)คนนั้น ถ้าผมแต่งงานกับเขาล่ะก็ โลกแตกแน่ๆ”คิบอมทำหน้าสยองเมื่อนึกถึงวันแต่งงาน
“แต่ลูกจะขัดคุณพ่อได้หรือ”คนเป็นแม่ถามอย่างขำ ในความรั้นของลูกชาย
“แม่ครับ...ต่อให้แม่หาเจ้าสาวมาให้ผมอีกซักสามโหลผมก็ไม่ว่า แต่จะให้ผมต้องแต่งงานกับหมอนั่น ผมยอมตายดีกว่า!”
“ตาคิบอม ถือว่าทำเพื่อแม่ได้มั้ยล่ะ? ไหนๆ แม่ก็แก่ปูนนี้แล้ว แม่อยากอุ้มหลาน”จองซูอ้อนลูกชาย
คิบอมทำสีหน้าลำบากใจเมื่อเห็นสีหน้าของผู้เป็นมารดา ใจจริงเขาก็อยากทำเพื่อท่านหรอกนะ ถ้าไม่ติดตรงที่เจ้าสาวเป็นคนที่เขาหมั่นไส้ที่สุด ผู้ชายที่สวยแต่เปลือก จิตใจร้ายกาจ เขาแต่งเมียไม่ลงหรอกถ้าให้ผู้ชายคนนั้นมาเป็นเจ้าสาวของเขา
“ว่าไงลูก...ถือว่าแม่ขอร้องนะ”
“ขอผมคิดสักเดือนนะครับแม่”คิบอมทำหน้าปั้นยาก
“นานไปมั้ยลูก แม่ให้สามวัน”จองซูต่อรอง
“น้อยไป ผมขอเจ็ดอ่ะ”
“เอ้า เจ็ดก็เจ็ด แล้วแม่จะมาเอาคำตอบนะ”จองซูกอดลูกชายก่อนจะเขย่งเท้าหอมแก้มบวมๆ ของลูกชายหนึ่งฟอดใหญ่ๆ
“รักแม่ครับ”คิบอมหอมแก้มแม่อีกข้างหนึ่งฟอดก่อนที่จะผละออกจากร่างของมารดา
+++++ พิศวาส เสน่หา +++++
เจ็ดวันผ่านไป
ณ โรงแรม SM ประจำตระกูลชเว ในห้องอาหาร VIP คู่กัดตลอดกาลต้องโคจรมาเจอหน้ากันอีกครั้งเมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายตั้งใจจะมาหารือกันเรื่องพิธีหมั้น โดยที่ดงเฮและคิบอมนั่งหน้าบูดสนิทคล้ายคนไม่เจริญอาหาร
“งั้นเรามาหารือเรื่องฤกษ์งามๆ กันดีกว่านะครับ”ซองมิน ภรรยาของฮีชอลเปิดประเดน หลังจากที่ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบเป็นเวลานานเกินไป แถมยังมีบรรยากาศมาคุอันเนื่องมาจากสายตาของลูกๆ ทั้งสองที่ส่งประกายสายฟ้าใส่กันไปมา ดูจากข่าวที่เคยได้ยินมาก็รู้ว่าคนทั้งคู่นั้นไม่ถูกกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ดูจากท่าทีของอีกฝ่ายแล้ว ขิงก็รา ข่าก็แรง ถ้าอยู่ด้วยกันคงร้อนแรงพิลึก
“อีกสามเดือนเป็นไงครับ ไม่เร็วเกินไป”จองซูเสนอ เพราะไม่อยากจะบีบลูกชายมากนัก ผิดกับซองมินที่ไม่เห็นด้วย
“ผมว่านานเกินไปครับ เอาสักสิ้นเดือนน่าจะดีกว่า”
สิ้นเสียงคู่หนุ่มสาวทั้งสองก็เบิกตาโตมองซองมินที่นั่งยิ้มอย่างผู้ชนะ ในใจรู้สึกเหมือนถูกชุดให้ลงเหว
“คุณแม่ฮะ”ดงเฮทำท่าจะแย้ง
“อย่าเถียงนะเรา แต่ก่อนเราอยากได้อะไรแม่ไม่เคยขัด แล้วตอนนี้เราจะให้แม่บ้างไม่ได้หรือ”ซองมินใส่เป็นชุด เล่นเอาหน้าสวยงอง้ำทันทีแต่ก็ยอมเพราะเถียงไม่ออก สิ้นเดือน! นั่นมันอีกแค่สองอาทิตย์
“แล้วมันจะทันหรือครับคุณแม่”คิบอมใช้ไม้นวม แต่ดูท่าว่าจะไม่ได้ผล
“โฮะๆ ไม่เป็นไรหรอกลูก เพราะพวกแม่ๆ ได้เตรียมการไว้ให้แล้วจ้ะจริงมั้ยครับคุณซองมิน สถานที่จัดงานก็เตรียมแล้ว งานเลี้ยงต่างๆ ก็เตรียมแล้ว การ์ดก็เชิญในหมู่ญาติๆ จะเหลือก็แต่ชุดในงานของลูกทั้งสองนี่แหละจ้ะ”จองซูพูดอย่างถูกใจ ใช่แล้ว...พวกเขาน่ะเตรียมไว้หมดแล้ว เหลือแต่ต้อนลูกๆ ให้เข้าพิธีเท่านั้นเอง
ตอนนี้ทั้งดงเฮและคิบอมแทบเหมือนร่างทั้งร่างโดนสูบวิญญาณออกไปหมดโดยผู้เป็นมารดา ทั้งสองหันไปมองมารดาที่นั่งหัวเราะในแผนการ (ร้าย) ของตัวเอง งานนี้สงสัยจะดิ้นยังไงก็คงดิ้นไม่หลุดซะแล้ว
+++++ พิศวาส เสน่หา +++++
“ได้ข่าวว่าคุณคิบอมกับคุณดงเฮจะหมั้นกัน”
เสียงใสๆ ของคยูฮยอนดังขึ้นข้างๆ ซีวอนที่นั่งดูละครโปรดของภรรยา เดี๋ยวนี้บอกได้เลยว่าเขากำหลังหลงคนตัวเล็กอย่างโงหัวไม่ขึ้น ไม่ว่าจะทำอะไรก็น่ารักไปเสียหมด การได้รักเพียงเชื่อมแค่ใจนี่ มันดีอย่างนี้นี่เอง เขามีความสุขมากแล้วก็อยากจะหยุดเวลานี้ไว้นานๆ และดูเหมือนคยูฮยอนก็เปิดใจรับเขามากขึ้น
ซีวอนช้อนเอาร่างบางขึ้นมาไว้บนตัก มือหนาเอื้อมไปกอดที่เอวก่อนจะหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ นัยน์ตาสวยค้อนขวับทันที
“คนฉวยโอกาส”เสียงใสดุ พร้อมกับใช้นิ้วเล็กบีบจมูกโด่งอย่างหมั่นไส้
“นี่แน่ะ”
“โอ๊ย ทำร้ายร่างกายอย่างนี้ต้องลงโทษ”ว่าแล้วเรียวปากหยักยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะใช้นิ้วเรียวยาวจี้ที่เอวเล็กอย่างสนุกสนาน
“อ๊ากๆๆ พี่ซีวอนหยุดนะ ฮะๆๆๆๆ”เสียงใสหัวเราะไม่หยุด ด้วยความที่จุดอ่อนเรื่องเป็นคนบ้าจี้ถูกเปิดเผย ทำให้ซีวอนแกล้งเด็กหนุ่มเป็นประจำ ร่างเล็กขืนตัวออกจากอ้อมกอดอบอุ่น ก่อนที่จะหัวเราะจนท้องแข็งตาย
หลังจากที่ลงโทษคนตัวเล็กเสร็จแล้ว ซีวอนก็ปล่อยร่างบางลงที่นั่งข้างๆ เหมือนเดิม ก่อนจะนอนหนุนตักและอ้อนแบบเด็กๆ ให้อย่างเสียไม่ได้ เพราะเดี๋ยวนี้คนตรงหน้าชักจะค้ากำไรเกินควรกับเด็กหนุ่มขึ้นทุกวัน วันๆ แทบไม่ทำอะไรไม่กอดก็จูบ มีอยู่แค่สองอย่าง มันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของเด็กหนุ่มไปแล้ว และตอนนี้เด็กหนุ่มเองก็กำลังเปิดใจรับเขาเข้ามา ซึ่งคนตรงหน้าได้เข้ามาจองพื้นที่ในหัวใจของเด็กหนุ่มเกินกว่าครึ่งแล้ว
“วันนี้พี่อยากกินซุปเห็ด เราซื้อของมาทำกันนะ”ชายหนุ่มที่นอนหนุนตักเสนอความคิด
“พี่ไม่กลัวอ้วนเหรอ”เสียงใสถาม
ซีวอนเลิกคิ้วขึ้นในคำถามของภรรยา ก่อนจะคว้ามือหนุ่มมากุมไว้
“ถ้าอ้วนเพราะกินกับข้าวเมีย ฉันก็ยอม”ว่าแล้วก็จูบที่หลังฝ่ามือของร่างบางอย่างหวงแหน แทนความรักความห่วงใยของเขา เหมือนหัวใจของเขาที่มอบให้เด็กหนุ่มแต่เพียงผู้เดียว
“บ้า... >///<”คยูฮยอนตีที่แขนล่ำเบาๆ อย่างเขินอ่านในคำพูดเสี่ยวๆ ของสามี ที่เดี๋ยวนี้สรรหาคำวัยรุ่นมาบอกรักเด็กหนุ่มแทบทุกวัน
“ผมไปดีกว่า”ว่าแล้วก็ดันศรีษะของซีวอนออกไปจากตัก ก่อนจะลุกขึ้นสะบัดหน้าเดินไปอย่างเขินๆ
+++++ พิศวาส เสน่หา +++++
สายตาหลายคู่กำลังมองคู่สามีภรรยาคู่หนึ่งที่เดินกระหนุงกระหนิงเลือกของต่างๆ แต่คงไม่เป็นที่น่าจับตามองมากนักหากไม่ใช่คู่ของเจ้าของกิจการ SM และเจ้าสาวปริศนาที่วิวาห์สายฟ้าแลบแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เล่นเอาช็อควงการไฮโซไปเลย แถมยังเผยมุมน่ารักๆ เป็นที่อิจฉากันถ้วนหน้าอีกต่างหาก
“พี่ซีวอน! ซื้อผักไปเยอะขนาดนั้นใครจะทานหมด!”เสียงใสแหวขึ้นเมื่อเห็นผู้เป็นสามีหอบเอาผักใบเขียวนานาชนิดยัดใส่รถเข็น ซึ่งถ้าซื้อมาทั้งหมดจะกินได้เกือบเดือนด้วยซ้ำ
“ก็ซื้อไปตุนไว้ไง จะได้ไม่ต้องมายบ่อยๆ”เขาตอบคำถาม ก่อนจะโดนฝ่ามือเล็กฟาดเพี๊ยะลงไปที่ต้นแขนล่ำ
“ทำไมชอบทำร้ายร่างกายฉันจัง”ซีวอนครางพร้อมลูบแขนตนเอง
“เจ็บแค่นี้ทำเป็นสำออย เอาไปเก็บให้หมดเลยนะฮะ”คยูฮยอนออกคำสั่ง
“นี่นายกล้าออกคำสั่งฉันเหรอ”นัยน์ตาคมดุเป็นประกายแวววับ เมื่อภรรยาหนุ่มกล้าออกคำสั่งกับสามี
ใบหน้าสวยเชิดขึ้นนิดๆ ก่อนตอบอย่างผยองในมาดนางพญา
“แล้วกล้าขัดไหมล่ะ?”
“ไม่กล้าคร้าบ”ว่าแล้วก็รีบขนเอาผักต่างๆ ไปวางไว้ที่เดิม ท่ามกลางสายตานับสิบที่มองอย่างอึ้งๆ ในความเด็ดขาดของคยูฮยอน ที่แม้แต่ประธานอย่างซีวอนยังไม่กล้าขัด ว่าแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้
หลังจากที่ขนเสร็จก็มายืนหอบแฮกขอความเห็นใจ คยูฮยอนเห็นว่าเหนื่อยจึงช่วยซับเหงื่อที่ออกให้ ขนาดอยู่ในห้างเหงื่อยังออก ถ้าอยู่ในตลาดจะไม่เป็นลมไปเลยรึไง ซีวอนเห็นคนตัวเล็กเอาใจใส่เขาก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงจุมพิตที่กลีบปากบางนั้น พร้อมกับถอนออกอย่างรวดเร็ว
“ชาร์จพลังเต็มล้าน”
“บ้า!”คยูฮยอนอายมากกับการกระทำท่ามกลางสาธารณะชนของซีวอน ถึงแม้จะรู้ว่าเขาหน้าหนาขนาดไหน แต่ก็ไม่น่าจะกล้าทำแบบนี้ สายตานับสิบคู่มองอย่างตกตะลึงอีกครั้ง ก่อนจะกลั้นยิ้ม บ้างก็มองอย่างอิจฉา บ้างก็อายแทนฝ่ายโดนจูบ คยูฮยอนเดินหนีทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มยืนเก้อก่อนจะรีบเดินตามไปง้อ
“คยูฮยอน...ฉันขอโทษ”เสียงทุ้มกล่าวอย่างสำนึกผิดขณะที่เดินง้อภรรยาไปทั่วห้าง
คยูฮยอนแกล้งเดินเชิดหน้าขึ้น ความจริงก็หายโกรธแล้วล่ะ แต่แค่อยากจะแกล้งเล่นเท่านั้นเอง ฐานที่เขาทำเด็กหนุ่มอายต่อหน้าสาธารณะชน
“ผมไม่คุยกับพี่ซีวอนแล้ว คืนนี้นอนห้องใครห้องมันด้วย”
“ทำยังไงนายถึงจะหายโกรธ”เขาถามอย่างเศร้าๆ
“คืนนี้นอนคนละห้องสิฮะ ผมหายโกรธแน่นอน”คยูฮยอนว่าพร้อมยิ้มแก้มปริเมื่อสามารถแกล้งคนตรงหน้าได้สำเร็จ
ซีวอนซึมซับกับคำตอบของภรรยาก่อนจะฉุกคิดขึ้นได้ว่า จริงๆ แล้วเด็กหนุ่มหายโกรธเขาตั้งนานแล้วต่างหาก ชายหนุ่มเบิกตาโตกับคนขี้แกล้ง
“นี่นายแกล้งฉันเหรอ”
“อ้าว รู้ซะแล้ว ไม่สนุกเลย”
ซีวอนคบเขี้ยวเคี้ยวฟันเมื่อโดนแม่ตัวเล็กแกล้งเอาจนได้
คืนนี้จะลงโทษให้เจ็บเลย พ่อตัวดี!!
+++++++++++++
100%
จบไปอีกตอนจ้ากับฟิคเรื่องนี้ ตอนนี้ก็เป็นอีกตอนนึงที่หวานเลี่ยนโคตรๆ ในความคิดของมายด์อ่ะนะ มันหว๊านหวานจนมายด์ว่าน้ำหนักมายด์คงเพิ่งหลายโหลแล้วอ่ะ เอาล่ะ ในที่สุดก็เปิดเทอมแล้ว!!! (เปลี่ยนเรื่องทันใด) วันนี้มายด์เอามาลงให้ในวันศุกร์นะคะ ปกติจะลงวันอาทิตย์แต่บังเอิญวันอาทิตย์นี้มายด์ติดธุระเลยเอามาลงให้ก่อนนะคะ หากมีอะไรผิดพลาดต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีรีบมาก เอาล่ะมายด์ไปก่อนน้า บ๊ายบาย
ความคิดเห็น