ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic WonKyu] I hate you My love

    ลำดับตอนที่ #9 : I hate you my love: ตอนที่ 9

    • อัปเดตล่าสุด 10 พ.ย. 54


    I hate you my love: ตอนที่ 9

     

     

     

     

         เช้าวันถัดมา

         กริ๊ง กริ๊ง

         เสียงนาฬิกาปลุกเรื่อนหรูดังกังวานไปทั่วห้องนอนกว้างที่อบอวลไปด้วยความอบอุ่น.... และไอแห่งความรัก

         "อือ..."ร่างสูงใหญ่ร้องครางด้วยความรำคาญ ก่อนจะจัดการกดปิดเสียงกริ๊งที่มันดังน่ารำคาญ พลางค่อยๆลืมตาขึ้นมองไปรอบๆห้อง กะว่าจะลุกไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน แต่กลับรู้สึกหนักที่แขนขวา ใบหน้าหล่อหันไปมองก่อนจะอมยิ้มเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าคนที่ได้ชื่อว่าภรรยากำลังนอนหลับพักผ่อนอยู่ในอ้อมแขน ขนตาที่ไม่ยาวจนเกือนไปแนบอยู่กับโหนกแก้มดูสวยไปอีกแบบ

         ชีวอนค่อยๆก้มหน้าลงหอมแก้มนวลอย่างหมั่นเขี้ยวแรงๆหนึ่งที และค่อยๆยกหัวกลมๆให้นอนลงบนหมอน ก่อนจะจูบหน้าผากมนอีกหนึ่งครั้ง และลุกขึ้นจากเตียงนอนกว้างเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน หาเงินมาเลี้ยงเมีย

         ปึง

         ทันทีที่สิ้นเสียงประตูห้องน้ำที่ถูกปิดลง เปลือกตาบางสีมุขก็เปิดขึ้นเผยให้เห็นดวงตากลมโตเหมือนลูกแมว ที่ลุกขึ้นนั่งด้วยใบหน้าที่แดงหน่อยๆกับความอ่อนโยนที่ร่างสูงมอบให้ ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงตรงไปยังตู้เสื้อผ้าของชายหนุ่ม จัดแจงจัดเตรียมเสื้อผ้าที่จะให้ร่างสูงใส่ไปทำงานในวันนี้

         10 นาที 13 วินาที ต่อมา

         แกร๊ก

         แอ๊ด

         หลังจากอาบน้ำเสร็จร่างสูงใหญ่ของนายท่านแห่งตระกูลชเว ก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพนุ่งผ้าขนหนูผืนเล็กปิดเจ้าส่วนนั้น และในมือขวาก็ถือผ้าขนหนูผืนเล็กๆเช็ดเส้นผมไปด้วย ยังไม่ทันจะเดินไปถึงตู้เสื้อผ้าสายตาคมก็เหลือบไปเห็น ร่างเพรียวบางของผู้เป็นภรรยานั่งอ่านนวนิยายรักอยู่ที่โซฟาปลายเตียง และบนเตียงก็มีชุดทำงานของเขาที่ถูกวางไว้เป็นระเบียบอยู่พร้อม

         ชายหนุ่มค่อยๆก้าวไปหาร่างบาง ก่อนจะหอมแก้มนิ่มอย่างแรง โดยที่เจ้าตัวไม่ได้ทันตั้งตัวแม้แต่น้อย

         "อ๊ะ..."คยูฮยอนร้องด้วยความตกใจ ก่อนจะหันไปมองผู้กระทำ ที่ส่งรอยยิ้มมาให้ รอยยิ้มที่ตรึงใจของร่างเพรียวไม่น้อย และโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าหล่อเหลาของร่างสูงก็จัดการตรึงไม่ให้ดวงตากลมโตละสายตาไปหาใครที่ไหน เปลือกตาบางปิดลงอย่างช้าๆอีกครั้ง ก่อนที่ริมฝีปากของทั้งสองจะประกบกันอย่างแนบสนิท

    +++++++++++++

    15%ก่อนนะค่ะ แล้วจะรีบมาลงต่อให้ค่ะ ไรท์เตอร์ลงตอนนี้ให้ตามคำเรียกร้องของรีดเดอร์ค่ะ หุหุๆ เม้นท์เยอะๆนะค้าใกล้จะร้อยคอมเม้นท์แล้ว โหวตให้ด้วยก็ดีเน้อ ถ้าอยากจะเห็นน้องคยูร้ายในแบบผู้ดีอ่ะค่ะ (03/11/10)

     

    กลับมาต่อแล้วค่า^O^

    +++++++++++++

         ครึ่งชั่วโมงต่อมา

         ดูเหมือนภาพที่อยู่ตรงหน้าของแม่บ้านเก่าแก่แห่งตระกูลชเวอย่างจีนา จะกลายเป็นความฝันไปเสียแล้ว เมื่อภายในห้องอาหารของตระกูลชเวดูเหมือนจะอบอวลไปด้วยความอบอุ่นของคำว่า `ครอบครัว´

         เพราะแทบจะไม่น่าเชื่อที่ คนสองคนที่ถูกคลุมถุงชนให้แต่งงานกัน จะมานั่งป้อนข้าวกัน ตีไหล่กันแก้เขินบ้าง ดูๆไปแล้วแทบจะไม่อยากเชื่อเลยว่าทั้งสองคนนั้นถูกคลุมถุงชนให้แต่งงานกัน

         “รับข้าวเพิ่มอีกมั้ยค่ะนายหญิง”หญิงชราเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม หลังจากนี่นายท่านและนายหญิงเติมข้าวกันคนละสองสามจาน ผลัดกันป้อนให้แก่กัน

         “ไม่แล้วล่ะฮะคุณจีนา ผมอิ่มแล้ว อีกอย่างเดี๋ยวพี่ชีวอนก็ไปสายกันพอดี”ร่างบางบอกพลางมองนาฬิกาข้อมือเรือนสวย เมื่อเห็นว่าเวลามันจะทำให้ผู้เป็นสามีไปสายแล้ว

         “รับทราบค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะบอกคนขับรถก่อนนะค่ะ”หญิงชรากล่าวก่อนจะหายออกไปจากห้องรับประทานอาหาร ปล่อยให้คู่สามีภรรยาหวานใส่กันให้เต็มที่

         รอไม่นานสองสามีภรรยาก็เดินออกมาด้วยกันยังหน้าประตูคฤหาสน์ ร่างเพรียวถือเสื้อนอกมาให้ชายหนุ่ม รอให้ชีวอนใส่รองเท้าจนเสร็จเรียบร้อย ก่อนที่จะสวมเสื้อนอกให้เหมือนภรรยาทั่วไป แต่ไม่รู้เจ้าตัวคิดอะไรอยู่

         หลังจากที่ติดกระดุมเสื้อนอกให้เสร็จแล้ว ดวงตากลมโตก็ช้อนขึ้นมองร่างสูงอย่างอ้อนๆ ทำเอาชายหนุ่มแพ้ความขี้อ้อนของภรรยาไปในทันที

         “พี่วอนจะไม่จูบลาน้องคยูก่อนไปทำงานหน่อยเหรอฮะ”น้ำเสียงหวานที่เอ่ยประโยคอ้อนๆพร้อมทั้งส่งสายตาอ้อนๆขึ้นมอง ทำเอาชีวอนถึงกับต้องกลืนน้ำลายดังเอื๊อก กับความโมเอ๊ของคยูฮยอน

         “แล้วอย่าร้องขอให้หยุดละ”สิ้นเสียงของร่างสูง ทั้งสองก็ประกบริมฝีปากกันแทบจะในทันที จูบที่เร่าร้อนทำเอาเหล่าเมดสาวและคนขับรถที่ยืนอยู่ในบริเวณนั้นหันหน้าหนีแทบไม่ทัน แต่คงไม่เท่ากับหญิงสาวในชุดสีแดงเพลิงที่นั่งกำมือแน่นอยู่ภายในรถออดี้สีขาวมุข

         เจสสิก้าจ้องด้วยสายตาไม่พอใจอย่างรุนแรง เธอรู้ว่าร่างบางนะรู้ว่าเธอมา ถึงได้ทำแบบนั้นกับชายหนุ่มต่อหน้าต่อตาเธอ หญิงสาวกระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ ก่อนจะบีบแตรเสียงดัง เรียกสติของทั้งสองคนที่กำลังจูบกันอย่างเร่าร้อนให้กลับมา

         ร่างสูงหันไปมองทางต้นตอของเสียงทันที ก็พบกับรถของคนที่แสนคุ้นเคย เขาไม่รู้ว่าเจสสิก้าทำหน้าแบบไหนอยู่ แต่คิดว่าสงสัยท่าทางร่างบางในอ้อมกอดของเขาคงจะต้องรับแรงอารมณ์ของเจสสิก้าเป็นแน่

         “ระวังตัวด้วยนะ”กระซิบที่ข้างหูบาง ก่อนจะหอมแก้มนุ่มไปอีกหนึ่งฟอดใหญ่ๆ

         “ครับ พี่ชีวอน”ตอบกลับเสียงเบา ก่อนจะหอมแก้มกลับ ทั้งสองปล่อยกอดจากกันและกัน ชายหนุ่มก้าวขึ้นรถไปก่อนจะส่งสายตาเป็นห่วงมาให้เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ประตูรถจะถูกปิดลง

         เมื่อรถถูกเคลื่อนย้ายออกไปแล้ว ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นนายหญิงของบ้าน ก็จัดการพาร่างเพรียวลมของตนเองไปยังสถานที่โปรด ส่วนเจสสิก้าเมื่อเห็นว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นก้างขวางคอเธอเดินเข้าไปยังในสวนซึ่งลับตาคนแล้ว เจ้าตัวจึงลงจากรถก่อนจะเดินตามเข้าไปในสวนทันที

     

         ทางด้านของคยูฮยอน

         ใครๆอาจจะคิดว่าโจ คยูฮยอนไม่เห็นเจสสิก้า อยากจะบอกว่าคิดผิดเต็มๆ!!! เพราะร่างเพรียวนั้นเห็นเต็มๆตาเลยว่าหญิงสาวกำลังขับรถเข้ามา ก็เลยอยากจะแกล้ง แม้จะต้องเสียตัวนิดหน่อยก็เถอะ แต่ก็ถือว่าผลที่ได้คุ้มค่า

         ร่างเพรียวบางนั่งวาดรูปอย่างอารมณ์ดี โดยไม่รู้เลยว่ามีอันตรายกำลังเข้ามาหาตนเอง

         โครม!!!

         ร่างบางถูกผลักอย่างรุนแรงไปนอนกองอยู่บนพื้นโดยไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าหวานหันไปมองคนผลักทันที แต่ยังไม่ทันจะได้โต้ตอบร่างเพรียวของหญิงสาวในชุดแซกสีแดงสดก็ขึ้นมานั่งคร่อมทันที

         เพี๊ยะ!!!

         มือบางกระทบแก้มทันที แก้มขาวๆที่ก่อนหน้านี้ชีวอนเคยหอมแดงเป็นปื้นแทบจะในทันที เจสสิก้ายิ้มเยาะ ก่อนจะง้างมือขึ้นหมายจะตบแก้มนุ่มอีกข้างแต่ช้าเกิน เพราะมีเหรอที่โจ คยูฮยอนจะยอมให้ทำฝ่ายเดียวนะ

         หมับ!!!

         ตุ้บ!!!

         เพี๊ยะ!!!

         เสียงสามเสียงที่ดังขึ้นติดๆกันทำเอาเจสสิก้าถึงกับตั้งตัวไม่ทันถูกตบหน้าหันในทันที ก่อนจะเริ่มประมวลผลได้ เสียงแรกคือเสียงที่เจสสิก้าถูกจับมือไว้ก่อน เสียงที่สองคือเสียงที่เจ้าหล่อนถูกร่างบางดันตัวออกและผลักให้ลงไปนอนบนพื้นพร้อมทั้งขึ้นมาคร่อม และเสียงที่สามคือเสียงที่หล่อนถูกตบ!!!

         “แก...”ความเจ็บแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้า ทำเอาเธอชาจนพูดไม่ออก ทำได้เพียงแค่พยายามดึงมือให้หลุดออกจากเกาะกุมของคนที่นั่งคร่อมเธออยู่

         เพี๊ย!!!

         ฝ่ามือที่สองตบเข้าที่เดิม ทำเอาชานักกว่าเก่า เธอจ้องมองด้วยสายตากินเลือดกินเนื้อ ขณะที่มือบางของร่างด้านบนง้างขึ้นอีกครั้งหมายจะตบอีกสักทีสองที ก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นมา

         “คยู มินนี่เพื่อนนายมาแล้วน้า”เสียงหวานของคนที่แสนคุ้นเคย เรียกให้ร่างบางหยุดชะงักในทันที

         เจสสิก้าได้ทีรีบดันร่างบางที่กำลังชะงักออกจากตัวของตนเองในทันที และดันอีกฝ่ายให้ล้มลงก่อนจะง้างมือขึ้นหมายจะตบแต่....

         หมับ!!!

         “เธอจะทำอะไร เจสสิก้า”เสียงนุ่มทุ้มของร่างสูงที่แสนคุ้นเคยเป็นอย่างดี ทำเอาร่างบางที่นอนอยู่ข้างใต้ร้องเรียกทันที

         “มะ...มินโฮช่วยคยูด้วย”ชเว มินโฮที่เข้ามาในสวนพร้อมเพื่อนสนิทของคยูฮยอนมาเห็นเข้าพอดีว่าเจสสิก้ากำลังจะตบร่างเพรียวจึงรีบมาคว้าข้อมือของหญิงสาวไว้ทันทีพร้อมทั้งบีบข้อมือแต่ไม่แรงมาก

         “โอ๊ย ปล่อยนะชเว มินโฮ”หญิงสาวกรีดร้อง

         “หึ ฉันไม่มีทางปล่อยคนเลวอย่างเธอให้มาทำร้ายพี่สะใภ้ฉันอย่างเด็ดขาด”มินโฮเอ่ยด้วยำน้ำเสียงแข็งกร้าว เมื่อเขาหันไปมองร่างบางของผู้เป็นพี่สะใภ้ที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนสนิท ก็ทำเอาเขาเดือดได้ในทีเดียว

         “เดี๋ยวคุณซองมินปลอบคยูไปก่อนนะครับ ผมขอไปจัดการเธอก่อน”ร่างสูงหันไปบอกร่างอวบ

         “ครับ ไม่ต้องห่วง”สิ้นเสียงหวานของลี ซองมิน ชเว มินโฮก็จัดการร่างลากของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นคู่ขาของลูกพี่ลูกน้องผู้อายุมากกว่าออกไปจากบริเวณทันที

         “ฮึก...”ร่างเพรียวในอ้อมกอดยังคงสะอึกสะอื้นอยู่

         “จะสะอึกสะอื้นอีกนานไหมคยู คุณมินโฮกับนังชะนีนั้นไปแล้ว”ร่างอวบเอ่ยหลังจากทนกับการแสดงของเพื่อนสนิทไม่ไหว เพราะแสดงได้สมบทบาทมากๆ

         “นายดูออกด้วยเหรอมินนี่”คนถูกกล่าวหาเงยหน้าขึ้นมาจากอกบางของเพื่อนสนิทร่างอวบทันที

         “นี่ โจ คยูฮยอนนายคิดว่าลี ซองมินคนนี้เป็นเพื่อนสนิทกับนายมากี่ปีแล้วฮะ”ร่างอวบเอ่ย พลางมองร่างเพรียวที่นั่งลงหน้าเฟรมวาดภาพอีกครั้ง

         “ฮะๆ นั้นสิน่ะฉันคงแสดงตบตานายไม่เคยได้เลยแหะ”

         “แหงสิ แต่ฉันอยากจะบอกว่านายแสดงได้เนียนมาก”ร่างอวบเอ่ยบอกพลางนั่งลงที่เก้าอี้หวายสาน

         “แล้วนี่มาหามีอะไรรึเปล่า”เอ่ยถามด้วยความสงสัยก่อนจะยกแก้วชาที่คริสตัลนำมาเสริฟขึ้นจิบ

         “ก็ต้องมีนะสิ อะไรกั๊นตัวเองแต่งงานทั้งที กลับไม่ยอมเชิญเพื่อนสนิทสักคำ”ซองมินเอ่ยอย่างงอนๆ

         “โทษทีนะมันฉุกละหุกนะ แล้วคิดเหรอว่าฉันอยากแต่งนะฮะ”ร่างบางเอ่ยอย่างอารมณ์เสียขึ้นมาทันที

         “นั้นสิน่ะ เจ้าหญิงน้ำแข็งโจ คยูฮยอนผู้เกลียดงานแต่งงานยิ่งกว่าอะไรดี ฮิๆ”ร่างอวบเอ่ยอย่างขำๆ เพราะเขารู้ดีว่าเพื่อนสนิทของเขาคนนี้เกลียดการแต่งงาน เกลียดการบังคับ แต่ทำไมถึงยอมแต่งงานง่ายๆ

    +++++++++++++

    65%นะค่ะ กลับมาต่ออย่างรวดเร็ว อ่านแล้วเม้นท์+โหวตหน่อยนะค่ะ ตอนนี้ไรท์เตอร์เริ่มรู้สึกว่ามันเหมือนละครหลังข่าวของบ้านเราอ่ะค่ะ (19:02)


    กลับมาต่อแล้วค่ะ^^

    +++++++++++++

         ตอนเย็น

         บรื้น บรื้น

         เสียงรถยนต์ที่แสนคุ้นหูดังขึ้น จีนาจึงรีบให้เมดสาวไปเตรียมตัวต้อนรับนายท่านที่กลับมาจากที่ทำงานเหนื่อยๆ ยังไม่ทันที่จีนาจะเอ่ยต้อนรับ ร่างสูงใหญ่ของผู้เป็นนายใหญ่ก็วิ่งฉิวเข้าไปในห้องน้ำรับแขกทันที โยนกระเป๋าทำงานและเสื้อนอกให้เมดสาววิ่งรับกันเป็นระวิง

         “น้องคยู!!!”เสียงทุ้มตะโกนดังลั่นไปทั่วห้องนั่งเล่นที่มีสองร่างบางนั่งคุยกันอย่างออกรส ก่อนที่ชีวอนจะเข้าไปจับไปดูว่าภรรยาของตนเองนั้นได้รับบาดเจ็บตรงไหนบ้าง

         “เป็นอะไรไปเนี่ยพี่ชีวอน”คยูฮยอนเอ่ยถามด้วยความสงสัย ทั้งๆที่ในใจนะรู้ดีอยู่แล้ว

         “มินโฮมันโทรมาบอกว่าน้องคยูโดนเจสเข้ามาทำร้ายน่ะ พี่ก็เลยเป็นห่วงรีบทำงานกลับมาดูว่าน้องคยูเป็นอะไรมากรึเปล่านะ แต่ถ้าไม่เป็นอะไรมา...”ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะเอ่ยจบ ร่างอวบที่ซึ่งนัดแนะกับร่างโปร่งและนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็เอ่ยขึ้นมาในทันที

         “พี่ชีวอนครับ คยูนะโดนยัยเจสสิก้านั่นตบเต็มแรงเลยนะครับ จะไม่เป็นอะไรได้ยังไงครับ”ซองมินเอ่ยเสียงที่ไม่ดังมาก แต่ก็พอทำให้ร่างสูงนั้นรับรู้ว่าภรรยาของตนเองนั้นถูกคู่นอนของตนเองรังแก

         “....”ชายหนุ่มไม่พูดอะไรทำเพียงแค่ จับใบหน้าหวานหันข้างที่ถูกตบมาดูก็พบว่ามันแดงเถือกเอามากๆ เห็นแบบนั้นก็ทำเอาชีวอนรู้สึกสงสารร่างบางเอามากๆ

         “เจ็บมากมั้ยครับ”เอ่ยถามเสียงอ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆจับคางเรียวให้หันกลับมามองหน้าตนเอง แต่เมื่อดวงตาคมสบกับดวงตากลมโตราวกับลูกแมวก็พบว่า น้ำไร้สีไร้กลิ่นกำลังคลออยู่ที่หน่วยตาเต็มไปหมด

         “ฮึก...”ร่างโปร่งสะอึกสะอื้นเบาๆ ก่อนที่มือหนาจะรั้งร่างบอบบางเข้าสู่อ้อมกอดแข็งแกร่งอย่างเบาๆ ปลอบให้คนขี้แยหยุดร้องไห้

         “เงียบซะนะครับคนดี ไม่เจ็บแล้วนะครับ”ชีวอนดันคยูฮยอนออกจากอกของตนเอง ยกมือขึ้นเกลี่ยน้ำตาที่คลออยู่ที่หางตาเบาๆด้วยความอ่อนโยน หัวกลมๆพยักหน้าขึ้นลงด้วยความอ่อนโยน

         “งั้นไปกินข้าวนะครับ แล้วเดี๋ยวจะได้ทานยา เชิญด้วยนะครับคุณ...”ชีวอนเงียบลงในท้ายประโยคเพราะยังไม่รู้ชื่อของร่างอวบ

         “ซองมินฮะ ลี ซองมิน ผมเป็นเพื่อนของคยูฮยอนตั้งแต่เด็กฮะ”เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพ

         “ครับ เชิญคุณซองมินด้วยนะครับ”เอ่ยบอกกับแขกของภรรยา ก่อนจะประครองให้ร่างเพรียวลุกขึ้น แล้วพาเดินออกไปยังห้องอาหาร เพื่อไปทานอาหารกัน ตลอดเวลาที่ทานข้าวเย็นสองสามีภรรยาต่างก็เอาใจกันและกันจนคนที่เป็นแขกเริ่มอยากจะอ้วกกับความหวานของทั้งสองคน เมื่อเสร็จมื้อเย็นจึงรีบขอตัวกลับบ้านด้วยสาเหตุที่ว่า ทนกับความหวานเลี่ยนของทั้งสองคนไม่ไหว เปิดโอกาสให้สองสามีภรรยาสวีทกันยันเช้า

    +++++++++++++

    ครบ100%แล้วค่า^O^ กว่าจะครบได้นี่เล่นเอาเหนื่อย แต่ก็หายเหนื่อยทันทีเลยล่ะค่ะ เมื่อได้เห็นคอมเม้นท์ของเล่ารีดเดอร์ ไรท์เตอร์จะพยายามรีบอัพนะค่ะถ้ามีเวลา เพราะไรท์เตอร์กะจะแบ่งเวลาไปอัพฟิคคิเฮที่ใกล้จะจบแล้ว และยังจะต้องแบ่งไปอัพฟิคแฮร์รี่ พอตเตอร์ด้วย ถ้าช้ายังไงก็ตามทวงด้วยนะค่ะ อ่านแล้วก็เม้นท์+โหวตกันเยอะๆนะค่ะ ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตและคอมเม้นท์ทั้งร้อยสิบหกคอมเม้นท์ด้วยนะค่ะ อยากให้น้องคยูต่อจากนนี้จะร้ายหรือขี้อ้อนยังไงก็บอกได้ค่ะ แล้วพบกันตอนหน้าค่ะ บ๊ายบาย


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×