คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Stop Love: 5th Step
Stop Love: 5th Step
บางทีจอนจินก็เคยคิดนะว่า...
คงถึงเวลาที่เขาต้องเปิดเผยตัวจริงออกมา
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“เดี๋ยวสิครับพี่เอริค พี่ลากผมมานัดลูกค้าทำไมเนี่ย”เสียงหวานของร่างเล็กผู้เป็นน้องชายเอ่ยบ่น หลังจากที่จู่ๆ พี่ชายเพียงคนเดียวก็ลากเขามาหาลูกค้าด้วยกันทั้งๆ ที่มันไม่ใช่น่าที่ของแอนดี้สักนิด
“เถอะน่า มาเป็นเพื่อนพี่หน่อยเถอะ”เอริคบอกปัดๆ ก่อนจะเดินลากน้องชายตามบริกรไปยังโต๊ะที่จองไว้ ซึ่งไม่นานก็ถึง เอริคดันให้น้องชายเข้าไปนั่งด้านในซึ่งติดกับกระจกที่มองเห็นภายนอกร้าน และตัวเองนั่งลงข้างๆ
“แล้วทำไมพี่ถึงไม่ลากเลขาพี่มาเป็นเพื่อนล่ะ”ร่างเล็กเอ่ยอย่างใส่อารมณ์ เพราะตั้งแต่กลับมาทำงานจอนจินก็ไม่เข้ามาคุยกับแอนดี้อีกเลย ทำเอาร่างบางโกรธไม่น้อย
ก็มันน่าโกรธมั้ยล่ะ พอเราจะเข้าไปคุยก็เดินหนี เดินสวนกันก็ไม่คิดจะทักกันเลยสักนิด โทรไปหาก็ปิดเครื่องตลอด แบบนี้แอนดี้จะหยุดรักให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย!
“โธ่แอนดี้ยา~~ ก็เลขาพี่ไม่อยู่นี่นา พี่ก็เลยต้องให้นายมาช่วยพี่ก่อนนะ”ร่างสูงเอ่ยอ้อนน้องชาย ที่แพ้ทางคนขี้อ้อน
“หึ! แล้วเลขาพี่ไปไหนเสียแล้วล่ะ เมื่อวานผมว่าผมยังเห็นเขาอยู่เลยนะ แล้วก็...ไอ้หน้าอ้อนๆ แบบนี้น่ะมันใช้ไม่ได้ผลกับผมหรอกนะพี่ ใช้ได้พี่กับเฮซองคนเดียวแล้วล่ะตอนนี้น่ะ”แอนดี้เอ่ยยาวเป็นชุดก่อนจะเสหน้าหนีออกไปมองนอกหน้าต่าง เหม่อมองออกไปไกลแสนไกล ปล่อยให้จิตใจหลุดลอยไปเรื่อยเปื่อย เหมือนที่หัวใจของเขาหลุดลอยไปหาใครอีกคนแล้ว...
“อ่า ขอโทษด้วยนะที่ลุงมาช้านะ”ไม่นานก็มีเสียงนุ่มทุ้มที่คุ้นหูหากแต่ฟังดูชรากว่า แอนดี้ไม่รู้หรอกว่าลูกค้าของพี่ชายเป็นใครเพราะตอนนี้เขาไม่ได้สนใจอะไร นอกจากคนใจร้ายที่ทำให้เขารักและหนีเขาไปแบบนี้
“อ่า...ไม่เป็นอะไรหรอกครับคุณลุงชาร์ลี ไงชูงแจไม่เจอกันนานนะ”แอนดี้ได้ยินเสียงพี่ชายคุยกับลูกค้าที่ดูท่าทางคงจะสนิทสนมกันมาก แต่ร่างบางก็ไม่คิดจะสนใจเพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของเขานี่ เขามีหน้าที่ดูแลฝ่ายการตลาดของบริษัทเท่านั้น
“เช่นกับครับรุ่นพี่จองฮยอก แล้วนั่น...”ร่างบางพอจะรู้ว่าคนที่ชื่อชูงแจกำลังมองมาที่เขา แต่ก็ไม่คิดจะสนใจเพราะตอนนี้กำลังเริ่มสาปแช่งคนใจร้ายอยู่เงียบๆ
“นั่นหนูซอนโฮใช่มั้ยน่ะ”คนที่คาดว่าน่าจะชื่อชาร์ลีกล่าว หากแต่เด็กหนุ่มก็ไม่คิดจะสนใจอยู่ดี ริมฝีปากเบะลงอย่างเบื่อหน่าย
“อ่า...ใช่ครับคุณลุงนี่น้องชายของผมลี ซอนโฮ หรือ แอนดี้ครับ เอ้าแอนดี้! ลุกขึ้นมาทักทายคุณลุงชาร์ลีก่อนเร็ว”เอริคเอ่ยตอบรับก่อนจะสะกิดน้องชายที่เริ่มทำหน้าเบื่อๆ ใส่ ร่างเล็กลุกขึ้นทักทายอย่างเสียไม่ได้
“สวัสดีฮะคุณลุงชาร์ลี กับ....”ยังไม่ทันจะเอ่ยประโยคทักทายจบ ร่างบางถึงกับนิ่งค้างเมื่อเห็นว่าใครมากับลูกค้าของพี่ชาย
“สวัสดีครับน้องซอนโฮ พี่ชื่อปาร์ค ชูงแจครับ”ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มให้อย่างเป็นมิตรและดูหล่อเหลามากๆ ในสายตาของสาวๆ คนอื่นๆ
พี่กำลังเล่นตลกอะไรกัน พี่จอนจิน?
“อ่า สวัสดีและยินดีที่ได้รู้จักฮะคุณลุงชาร์ลี ‘คุณชูงแจ’ ผมลี ซอนโฮครับ หรือจะเรียกผมว่าแอนดี้ก็ได้ ผมเป็นน้องชายของพี่เอริคครับ”หลังจากรู้ตัวว่ากำลังจ้องมองหน้าคนที่น่าจะเป็นลูกชายของลูกค้านานเกินไป ร่างเล็กก็รีบเอ่ยทักทายใหม่แก้เขินก่อนที่ทั้งสี่คนจะนั่งลงยังเก้าอี้ โดยที่ชูงแจเลือกที่จะนั่งตรงข้ามกับแอนดี้
“แหมหนูซอนโฮนี่โตเร็วจังเลยนะ ลุงรู้สึกเหมือนเมื่อวานเองที่หนูยังเป็นเด็กสามขวบเล่นกับเจ้าชูงแจลูกชายลุงน่ะ”นายชาร์ลี ปาร์คเอ่ยอย่างอารมณ์ดี พลางมองหน้าลูกชายของเพื่อนสนิทที่บัดนี้โตขึ้นมาสวยเหมือนผู้เป็นมารดาไม่มีผิด
“งั้นเหรอครับ ตอนนั้นผมคงเด็กมากเลยสินะครับ เลยจำไม่ค่อยได้เลย”ร่างบางเอ่ยพลางยิ้มหวานให้ชายชรา
“ใช่แล้วล่ะ จะว่าไปจองฮยอกลุงขอบใจมากนะที่เราช่วยรับลูกชายลูกไปฝึกงานให้เราในฐานะเลขาตั้งหนึ่งปีแหนะ ลุงจะได้วางใจและวางมือให้เจ้าชูงแจมาดูแลบริษัทแทนลุงสักที”คุณชาร์ลีเอ่ยอย่างสบายๆ
“ครับไม่เป็นอะไรหรอกครับ ยังไงครอบครัวเราก็สนิทกันมานานนี่ครับ แถมชูงแจยังเป็นรุ่นน้องคนสนิทของผมอีกด้วย เรื่องแค่นี้สบายมากครับ”เอริคตอบพร้อมวางตัวสมเป็นนักธุรกิจ ชาร์ลี ปาร์คหัวเราะเบาๆ
“เออชูงแจ แล้วนี่เราจำน้องได้รึเปล่า เห็นเมื่อกี้มาบอกป๋านี่ว่าอยากได้น้องเป็นเจ้าสาวน่ะ”อยู่ๆ คุณปาร์คก็หันมาแซวลูกชายที่นั่งอยู่ข้างๆ บ้าง เล่นเอาแอนดี้หน้าแปร๊ดไปในทันที
“จำไม่ค่อยได้หรอกป๋า แต่ซอนโฮ ไม่ซิ แอนดี้น่ะโตมาสวยจริงๆ นะ ว่าไงครับแอนดี้ยังสนใจให้พี่เป็นเจ้าบ่าวของเราอยู่มั้ย”ชูงแจตอบบิดาก่อนจะหันมาถามร่างเล็กตรงหน้าอย่างมีความหวัง
หวังว่าแอนดี้คงไม่โกรธเรื่องที่เราโกหกหรอกนะ
“ไม่เป็นไรครับผมเกรงใจครับ แล้วอีกอย่างผมก็มีคนที่ผมรักอยู่แล้วครับ”ร่างบางตอบกลับพร้อมส่งยิ้มที่เย็นชามาให้
“เอ๋ หนูซอนโฮมีคนรักอยู่แล้วเหรอลูก ไหนจองฮยอกบอกลุงว่าหนูยังโสดนี่นา ลุงก็เลยว่าจะมาสู่ขอหนูให้เจ้าชูงแจซะหน่อยอดเลย”คุณปาร์คเอ่ยอย่างเสียดายพลางชำเลืองมองลูกชายที่นิ่งค้างไปแล้ว เมื่อได้ยินว่าคนที่ตัวเองรักนั้นมีคนรักเป็นคนอื่นไปแล้ว
“ครับ เอ่อ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ ผมมีนัดกับแฟนของผมน่ะครับ พี่เอริคฮะไปรับผมที่ร้านพี่เฮซองนะ”แอนดี้ตอบก่อนจะบอกพี่ชายเบาๆ และสะพายกระเป๋าเดินออกจากร้านไป ทิ้งให้สามหนุ่มที่เหลือนั่เงียบกันเพียงลำพัง และดูจะมีคนเดียวที่กำลังจิตตกอย่างถึงที่สุด
คงเพราะเขาทำทุกอย่างช้าเกินไป เพราะเจ้าถึงลงโทษให้เขาอกหักแบบนี้
“ใจเย็นๆ นะชูงแจ”เอริคเอ่ยปลอบรุ่นน้องเพื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่นั่งเงียบ ต่างจากคุณปาร์คที่นั่งทานอาหารอย่างอารมณ์ดีดูเหมือนจะซะใจพิกลที่ลูกชายตัวเองอกหักแบบนี้
“หึ ไปมันไปเถอะจองฮยอก ไอ้ลูกไม่ได้ความพรรค์นี้น่ะ เป็นไงล่ะกว่าจะเห็นหัวพ่อคนนี้ก็ทำให้ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว”คุณปาร์คว่าลูกชายพลางจิ้มเนื้อเสต็กที่ถูกหันแล้วเข้าปาก
“ที่แอนดี้พูดออกไปน่ะ ฉันว่าแอนดี้พูดไปอย่างนั้นแหละ เพราะช่วงที่นายกลับบ้านไป รู้มั้ยแอนดี้มาหานายที่ห้องทำงานของฉันทุกวันเลยรู้มั้ย ที่พูดออกไปแบบนั้นก็คงเพราะเจ้าตัวจะโกรธนะแหละ แต่โกรธมากโกรธน้อยนั้นฉันไม่รู้หรอกนะนายต้องไปง้อเอาเอง”ร่างสูงเอ่ยปลอบรุ่นน้องคนสนิทที่ตอนนี้เอาแต่ก้มหน้ามองมือของตนเอง
“...ผมคงผิดจริงๆ สินะที่นอกจากโกหกแล้ว ยังมัวแต่ขี้อายจนไม่กล้าที่จะทำอะไรมากกว่านี้ จนทำให้ผมต้องสูญเสียหัวใจของตัวเองไป...”
แบบนี้มันคงจะสมควรแล้วสินะกับคนใจร้ายอย่างเขา ที่เอาแต่ทำให้คนที่ตัวเองรักร้องไห้...
++++++ Stop Love ++++++
Shinhwa Café’
กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง
“ยินดีต้อนรับครับ อ้าว แอนดี้”เสียงหวานของเจ้าของร้านหน้าสวยเอ่ยต้อนรับก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นเอ่ยอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าน้องสะใภ้ของตนนั้นเดินเข้ามาในร้านในสภาพที่น้ำตานองหน้าแบบนี้
“ฮือ...พี่เฮซอง”ไม่รอช้าร่างเล็กก็แทบจะพุ่งเข้าไปกอดร่าที่เริ่มอวบของพี่สะใภ้ ร่างบางเองก็ตกใจไม่น้อยก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบศีรษะของเด็กน้อยอย่างปลอบประโลม คงจะไปเรื่องที่สะเทือนใจมาล่ะมั้งเนี่ยถึงได้ร้องไห้แบบนี้ แต่ก่อนที่เฮซองจะได้ถามอะไรน้องสะใภ้นั้นก็มีคนถามแทนซะอย่างนั้น
“เฮซองงี่ใครมาเหรอ อ้าว นั่นคุณแอนดี้นี่”เสียงทุ้มของผู้ช่วยบาริสต้าที่เขารับมาให้ช่วยดูแลร้านและเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของเฮซองเอ่ยขึ้น หนุ่มร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาที่โผล่หัวออกมาจากนายครัว
“อา...คังตะ พอดีเลยนายช่วยฉันหน่อยสิ”
“เอ๋???”
++++++ Stop Love ++++++
เวลาต่อมา
“อะไรน๊า!!!”เสียงตกใจแบบโอเวอร์แอ็คติ้งแบบนี้จะเป็นของใครไปได้ นอกเสียจากคนใจร้ายของพาตีซีแยร์ประจำร้ายอี มินอู ที่ตอนนี้ย้ายไปอยู่กับดงวานแล้วด้วยเหตุผลที่ว่า “อยากอยู่ใกล้เมีย” เล่นเอาดงวานหงุดหงิดไปสองสามวันติด แต่พอนานเข้าเจ้าตัวก็เริ่มชิญบางแล้ว
“โอ๊ย ไอ้แมวน้ำจะตกใจอะไรเวอร์ขนาดนั้นหา!”ดงวานหันไปตวาดคนที่ไม่รู้ว่าอยู่สถานะอะไรกับตนเองอย่างเอาเรื่อง หลังจากได้ฟังสิ่งที่แอนดี้เล่ามาจนจบแล้ว มินอูหงอลงไปทันทีเมื่อถูกดงวานตวาด
ก่อนหน้านี้ตำแหน่งคนที่ต้องเป็นฝ่ายตวาดต้องเป็นเขาไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วเนี่ย
“ที่แอนดี้เล่ามานี่จริงเหรอ”เฮซองเอ่ยถามแทรกคู่รัก(?)ที่กำลังทะเลาะกัน เอ่ยถามน้องสะใภ้อย่างไม่อยากเชื่อหู เพราะเท่าที่เฮซองฟังเอริคมาจอนจินไม่ใช่คนที่ชอบโกหกใคร แต่ทำไมถึงมาโกหกแอนดี้แบบนี้ ดูท่าทางแล้วสามีเขาคงจะรู้เรื่องนี้สินะ
“ฮึก ทำไมพี่เขาไม่บอกผมตั้งแต่แรกว่าผมเป็นใคร ฮึก ทำไมพี่เขาต้องโกหกผมด้วย ฮึก แล้วทำไมถึงกลับมาตอนที่ผมจะเลิกไขว่ขว้าแล้วล่ะ ฮือ”ร่างบางสะอื้นไปบ่นไป จนมันดูตลกมากกว่าจะสงสารเสียแล้ว
“อ่า ว่าแต่แล้วที่คุณแอนดี้ไปโกหกคุณชูงแจว่ามีคนรักแล้วน่ะ คุณแอนดี้จะทำยังไงเหรอครับ”คังตะถามขึ้น เล่นเอาทุกคนชะงักข้างหันมามองคนที่เด็กที่สุดเป็นตาเดียว ซึ่งจะตัวก็ตกใจเหมือนเพิ่งนึกได้น้ำตาแทบจะหยุดไหลไปในบันดล
“จริงด้วย คุณแอนดี้จะทำยังไงเหรอครับ โกหกยังไงก็คงปิดจอน...ชูงแจได้ไม่นานหรอกครับ”มินอูเอ่ยอย่างเห็นด้วยถึงแม้จะทำงานกับชูงแจมาแค่หนึ่งปี แต่มินอูก็พอจะมองออกว่าคนอย่างชูงแจไม่ใช่จะโกหกให้อีกฝ่ายได้ง่ายๆ
“ไม่ต้องห่วงฮะทุกคน ผมมีแผน...”
++++++ Stop Love ++++++
คฤหาสน์ตระกูลมุน
เวลาประมาณ 14.30 น.
“กลับมาแล้วรึคะนายหญิง”นาอุนเอ่ยทักทาย เมื่อเห็นนายหญิงของตนนั้นกลับมาพร้อมผู้ดูแลสองคนที่นายท่านของนางหาไว้ให้
“ครับผมกลับมาแล้วครับ ผมรู้สึกอึดอัดมากๆ เลย ขอตัวไปเดินเล่นในสวนก่อนนะครับ อ้อ แทฮัก โบกึน ไม่ต้องตามมาก็ได้นะ”ร่างบางตอบแม่บ้านชราก่อนจะขอออกไปเดินชมดอกไม้เสียบ้างพร้อมทั้งสองการ์ดติดตามทั้งสองไว้ว่าไม่ต้องตามมา
ร่างเพรียวที่เริ่มอวบของคนท้องสามเดือนเดินเหยียบลงไปบนพื้นหญ้าอย่างเชื่องช้า ค่อยๆ ก้าวบนแผ่นหินอ่อนหลับตาลง สูดกลิ่นดิน กลิ่นหญ้า อย่างสบายใจ โดยไม่คิดเลยว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับตน...
ผลัก!!!
ตุ้บ!!!
“โอ๊ยยยยย!!”เฮซองร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อจู่ๆ ถูกใครก็ไม่รู้ผลักไปข้างหน้าอย่างแรง จนท้องกระแทกกับแผ่นหินอ่อนสำหรับเดินชนสวนเต็มๆ เฮซองรับรู้ได้ว่าเลือดกำลังไหลออกมาจากหว่างขาของตน ใบหน้าหวานหันไปมองคนที่กระทำกับตนแบบนี้
“เธอ...”
“ฮ่าๆๆๆๆ นายมันโง่และไม่ระวังตัวเองนะชิน เฮซอง อย่าได้โทษใครเลยนะ โทษไอ้มารหัวขนในท้องนายดีกว่า ที่บังอาจมาแย่งความรักของนายท่านจากฉันไป”แม้จะย้อนแสงแต่เฮซองก็จำได้ดีว่าใครเป็นคนผลักตนแบบนี้
“ซียอน...”
“ใช่ จำเอาไว้ ฉันปาร์ค ซียอนคนนี้แหละที่จะขึ้นเป็นนายหญิงแห่งตระกูลมุนคนต่อไป ไม่ใช่นาย!”เมื่อเธอเอ่ยจบจึงเดินจากไปพร้อมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ทิ้งให้เฮซองนอนตัวงอด้วยความเจ็บ สิ่งเดียวที่เฮซองห่วงตอนนี้คือ...ลูก
อดทนไว้นะลูก เดี๋ยวก็จะมีคนมาช่วยเรา
++++++ Stop Love ++++++
ห้านาทีต่อมา
“คุณเฮซองครับ อยู่ไหนครับ กลับเข้าข้างในเถอะครับอากาศเย็นแล้วนะครับ”น้ำเสียงนุ่มหวานของการ์ดใหม่ที่เอริคเลือกให้มาดูแลเฮซอง ‘คิม โบกึน’ เอ่ยร้องเรียกนายหญิงของตน หลังจากที่รู้สึกว่านายหญิงของตนนั้นหายนานเกินไปแล้ว...
แต่ทันใดนั้นเอง...
“คุณเฮซฮง!!!!”
++++++ Stop Love ++++++
มุมเม้าท์มอยท้ายเรื่อง
จบไปอีกตอนแล้วนะคะ ทุกคนที่อ่านตอนนี้จบอย่าเพิ่งฆาตกรรมมายด์น้า~~~
ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบเน้~~~ แต่ทุกอย่างมันออกมาแบบนี้เอง
ตอนนี้ดูจะเน้นจินดี้เยอะไปหน่อย เดี๋ยวตอนหน้าจะเน้นริคซองและมินวาน
เพราะฉะนั้นแฟนๆ สองคู่นี้อย่าเพิ่งปาหมอไหกาละมังมานะค้า~~~
ตอนหน้าเรามารอติดตามกันดีกว่าว่าซองกี้ของเราจะเป็นยังไงต่อไป~~~
เจอกันวันจันทร์ค่า ซียูอะเก๊นนนน~~~
ความคิดเห็น