คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Stop Love: 4th Step
Stop Love: 4th Step
บางครั้งแอนดี้ก็เคยรู้สึกท้อนะ
เพราะไม่ว่าจะแสดงออกมาเท่าไหร่
ก็ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะมองไม่ออกเลย
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
คฤหาสน์ตระกูลมุน
ตอนสายๆ
ตอนนี้ก็ครบหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เฮซองเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์นี้ในฐานะของภรรยาของเอริค และฐานะนายหญิงของตระกูล และครบหกวันที่เขาเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเอริค หลังจากเขามาอยู่ที่คฤหาสน์นี้ได้สามวัน แอนดี้ก็กลับมาจากประเทศไทยทันที แม้แอนดี้จะแสร้งทำเป็นร่าเริงดังปกติ แต่หากเฮซองมองออกว่าคนที่เด็กกว่านะมีเรื่องไม่สบายใจอยู่
“นี่เอริคนายรู้รึเปล่าว่าแอนดี้เป็นอะไร”ร่างบางถามร่างสูงที่กำลังแต่งตัวหน้ากระจกเตรียมไปทำงาน ตั้งแต่เฮซองย้ายมาอยู่ด้วย จากที่ปกติจะตื่นแต่เช้า แต่เดี๋ยวนี้ท่านประธานมุนตื่นสายกว่าปกติ ร่างเพรียวค่อยๆ คลานลงจากเตียงเข้าไปช่วยคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีแต่งตัว
“ก็คงจะมีปัญหาเรื่องหัวใจน่ะแหละ”ร่างสูงตอบพลางอยู่นิ่งๆ ให้เฮซองผูกเนกไทด์ให้ เฮซองได้แต่ครุ่นคิดเงียบๆ พลาผูกเนกไทด์ให้ และโดยไม่ทันรู้ตัวแก้มนิ่มๆ ก็ถูกขโมยหอมโดยไม่รู้ตัว
“เอริค!”
“สามีไปทำงานนะครับคุณภรรยา”ร่างสูงเอ่ยอย่างอารมณ์ดีทิ้งท้ายก่อนจะรีบคว้ากระเป๋าและเสื้อนอกออกไป ทิ้งให้ร่างบางยืนหน้าแดงด้วยความเขินอยู่เพียงลำพัง
เมื่อไหร่นายจะเลิกทำแบบนี้ซะทีเอริค แบบนี้ฉันจะเลิกรักนายได้มั้ยนะ
++++++ Stop Love ++++++
ริมฝีปากของชายหนุ่มสองคนที่ทำเพียงแค่แตะกันเบาๆ แต่ก็สามารถส่งผ่านความหวานให้แก่กันได้ มือหนาที่ตอนแรกเพียงแค่โอบกอดร่างบางเอาไว้เบาๆ แปรเปลี่ยนเป็นโอบรัดแน่นขึ้น ใบหน้าหล่อหมุนเปลี่ยนองศาแม้จะแค่บดเบียดริมฝีปากกันไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น แต่จอนจินก็อยากเก็บความหวานของริมฝีปากบางนี้เอาไว้ให้นานที่สุด ก่อนที่จะผละออกอย่างช้าๆ เพื่อมองใบหน้าหวานที่ขึ้นสีน้อยๆ เปลือกตาบางหลับพริ้ม แต่เมื่อแอนดี้รู้สึกได้ว่าสัมผัสหวานผละห่างออกไป จึงค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ และดูหวานเยิ้มเอามากๆ ในสายตาของร่างสูง หากเป็นผู้ชายคนอื่นๆ เมื่อเห็นสายตาหวานเยิ้มแบบนี้คงไม่รอช้าที่จะประกบริมฝีปากลงไปอีกครั้ง แต่ไม่ใช่กับปาร์ก จอนจินที่มีบางอย่างเตือนให้เขาดันร่างบางในอ้อมกอดออก ร่างบางมองอย่างแปลกใจ หากแต่ร่างสูงไม่เอ่ยอะไรออกมานอกจากเพียงคำว่า...
“ผมขอโทษนะครับคุณแอนดี้ ผมขอตัวขึ้นก่อน”แค่ประโยคเพียงประโยคเดียวก็บอกให้แอนดี้ได้รู้แล้วว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้คิดอะไรกับตนไปมากกว่านี้ แต่ที่โอบกอดตนเอาไว้ในอ้อมกอดเพื่อป้องกันตนจากสายตาหื่มกามของฝรั่งหัวทองก็เพียงเพราะเขาเป็นน้องชายเจ้าของบริษัท
และที่จูบตอบแอนดี้เมื่อกี้นี้ก็แค่ทำตามสัญชาติญาณของผู้ชายวัยยี่สิบปลายๆ เท่านั้น...
ผมคงหมดหวังที่จะทำให้พี่หันมารักผมแล้วล่ะ พี่จอนจิน...
++++++ Stop Love ++++++
เฮือก!!!
ร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มบนเตียงกว้างเมื่อกี้เบิกตาโพลงพร้อมทั้งสะดุ้งตัวโยน เหงื่อไหลโทรมกายบางในชุดนอน ดวงตากลมโตที่เคยสดใสตอนเต็มไปด้วยความเศร้า ร่างบางถอนหายใจเบาๆ
ตั้งแต่แอนดี้กลับมาจากดูงานที่ประเทศไทยเมื่อสามวันก่อน จากนั้นแอนดี้ก็ไม่ออกไปทำงานอีกเลย อ้างกับพี่ชายว่าไม่สบาย แม้จะรู้ว่ามันไม่ดีแต่แอนดี้ยังไม่พร้อมจริงๆ ยังไม่พร้อมที่จะเจอจอนจิน มือบางยกขึ้นเช็ดเหงื่อที่ไหลท่วมตัวเขาตอนนี้ ทั้งๆ ที่แอร์ก็เปิดออกจะเย็นแท้ๆ
“กี่โมงแล้วเนี่ย”ร่างบางเอ่ยพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะควานหาโทรศัพท์มือถือที่ถูกซ่อนไว้ใต้หมอนขึ้นมาดูเวลา ก่อนจะถอนหายใจอีกครั้งเพราะว่ามันสายมากแล้ว ใบหน้าหวานค่อยๆ ซบลงบนเข่าที่ถูกชันขึ้นมาเบาๆ นัยน์ตาหวานที่เคยสดใสบัดนี้มีแต่ความเศร้าสร้อยเพียงอย่างเดียวเท่านั้น...
เพราะผมรักพี่มากเกินไปใช่มั้ย พระเจ้าถึงลงโทษผมแบบนี้
++++++ Stop Love ++++++
ณ ห้องอาหาร
“อรุณสวัสดิ์แอนดี้ ไม่สบายรึเปล่าทำไมหน้าดูซีดๆ จัง”ทันทีที่คุณหนูแอนดี้ลงมาจากห้องนอน นายหญิงตระกูลมุน เฮซองเอ่ยถามน้องสะใภ้(?)ด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะลุกจากเก้าอี้ทานข้าวเข้าไปจับนู่นจับนี่บนร่างเล็กอย่างเป็นห่วง
“ผมไม่เป็นอะไรฮะพี่เฮซอง แค่พักผ่อนน้อยเท่านั้นเอง ทานข้าวกันเถอะฮะ เดี๋ยวไปร้านพี่สายกันพอดี”ร่างบางบอกพร้อมยิ้มอย่างฝืนๆ ให้พี่สะใภ้ ก่อนจะเดินไปนั่งประจำที่ เฮซองรู้ว่าอีกคนมีเรื่องไม่สบายใจแต่ไม่อยากเซ้าซี้ก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย ร่างบางๆ ของคนท้องสามเดือนเดินลงไปนั่งที่เดิม
++++++ Stop Love ++++++
Shinhwa Café
กรุ๊งกริ๊ง
เสียงกระดิ่งที่หน้าประตูดังขึ้น เรียกให้คนที่กำลังนั่งเช็ดแก้วด้วยท่าทางที่ดูเหนื่อยๆ พิกลหันไปมอง ก่อนที่รอยยิ้มที่หายไปสัปดาห์กว่าจะขึ้นมาประดับบนใบหน้าหวาน
“พี่เฮซอง พี่มาแล้ว~~~”ดงวานร้องอย่างดีใจเมื่อเห็นว่ามีไม้มากันมินอูให้เขาแล้ว แถมไม่ได้มีแค่ไม้เดียวด้วยนะมีตั้งสองไม้แหนะ
“อ้าวคุณแอนดี้มาด้วยเหรอครับ”มินอูถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นน้องชายเจ้านายมาที่ร้านของดงวาน ก็รู้อยู่ว่าแอนดี้นั้นเป็นนั้นสะใภ้ของเฮซองเลยมาด้วยกัน แค่แปลกใจทำไมเจ้าตัวไม่เข้าบริษัทเลยตั้งแต่กลับมาจากไปดูงานที่ประเทศไทย
“สวัสดีครับพี่มินอู”แอนดี้ทักทายพร้อมส่งยิ้มเศร้าๆ ให้ ดูน่าสงสารเอามากๆ ร่างที่เริ่มซูบนิดๆ เดินไปนั่งลงข้างๆ มินอู
“คุณแอนดี้มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าครับ”ชายหนุ่มถามด้วยความเป็นห่วง เพราะตอนนี้นัยน์ตาหวานดูบวมช้ำและแดงมากราวกับร้องไห้มาอย่างหนัก และดูเหมือนวันนี้ร่างบางจะเซนซิทีฟเพราะมีคนกระตุกต่อมนิดเดียว น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วก็กลับมาร้องไห้อีกครั้ง
“ฮึก...พี่มินอู ฮือ”เท่านั้นล่ะคนตัวบางข้างๆ ร่างหนาก็จัดการปล่อยโฮออกมาจนดงวานและเฮซองยังตกใจ โชคดีที่ไม่ค่อยมีลูกค้า
“ใจเย็นๆ ก่อนนะแอนดี้ค่อยๆ พูด ไม่สบายใจอะไรก็ระบายออกมาให้หมด”เฮซองที่หายตัวเข้าไปในครัวเมื่อกี้กลับออกมาพร้อมนมอุ่นๆ แก้วหนึ่งวางลงตรงหน้าของแอนดี้ พร้อมส่งยิ้มให้กำลังใจไปให้
“ฮึก...พี่จินเค้าไม่รักผม ฮือ”ร่างบางพร่ำบอกสิ่งที่อยู่ในใจมานานออกไป และร้องไห้ไปฟังดูน่าสงสารไม่น้อย
“อ่า...แล้วคุณแอนดี้รู้ได้ยังไงกันครับ ไอ้จินมันบอกเหรอ”มินอูถามอย่างตกใจ
บ้าน่า! ก็จอนจินบอกมินอูมาเองว่า คนที่จอนจินรักก็คือแอนดี้
“เปล่าหรอกฮะ ฮึก ผมสังเกตจากการกระทำของพี่จิน ฮือ”ตอบก่อนจะปล่อยโฮต่อ คนท้องจึงรับหน้าที่เป็นไหล่ซับน้ำตาให้ พร้อมกับเอ่ยปลอบอีกคน
“แอนดี้ร้องให้พอนะ แล้วก็ฟังพี่ด้วย”
“......”
“จอนจินบอกเหรอว่าไม่ได้ชอบแอนดี้ ไม่ได้บอกใช่มั้ย เพราะฉะนั้นอย่าตัดสินใจจนกว่า จอนจินจะบอกมาจากปากตัวเองนะเข้าใจมั้ย ไม่ว่ายังไงก็อย่าพยายามตีความจากท่าทางของอีกฝ่ายเพียงอย่างเดียว ไม่อย่างนั้นเราอาจจะตัดสินใจผิดพลาดไปตลอดชีวิต พี่ไม่อยากให้แอนดี้ตัดสินใจผิดแบบที่พี่เคยเป็นมาแล้วหรอกนะ”เฮซองเอ่ยสอนพลางลูบหัวของน้องสะใภ้อย่างอ่อนโยน แอนดี้ก็เหมือนเด็ก เด็กที่ยังคงต้องการผู้ใหญ่มาช่วยนำทาง และค่อยปลอบโยนในเวลาที่ผิดหวัง
“...ฮะ...”ตอนนี้เสียงสะอื้นของแอนดี้เงียบหายลงไปแล้ว ใบหน้าน่ารักเงยขึ้นจากไหล่พี่สะใภ้ พร้อมทั้งส่งรอยยิ้มของแอนดี้คนเดิมกลับไปให้
“ดีแล้วล่ะ แอนดี้คนเดิมควรกลับมาตั้งนานแล้วรู้มั้ย”คนท้องยิ้มให้ ก่อนจะส่งแก้วนมให้ร่างบางดื่ม เพราะดูอีกฝ่ายดูเพลียๆ ที่น่าจะเกิดจากการอดนอน
“ขอบคุณฮะ”เอ่ยขอบคุณก่อนจะรับนมมาดื่ม พอได้ระบายออกไปมันก็รู้สึกโล่งอย่างไม่น่าเชื่อ
“ไม่เป็นไร ถ้าง่วงก็ขึ้นไปนอนที่ชั้นสองนะ”เฮซองบอกก่อนจะขอตัวไปทำตามออร์เดอร์ลูกค้าที่พนักงานในร้านนำมาส่งให้เมื่อกี้ ปล่อยให้แอนดี้นั่งคุยกับมินอูไปพลางๆ
แล้วอย่างเรานี่จะเรียกว่าตอนนั้นตัดสินใจผิดรึเปล่านะคิม ดงวาน...
++++++ Stop Love ++++++
มุน คอร์เปอเรชั่น
ห้องท่านประธาน
“จอนจิน...”ขณะที่ทั้งท่านประธานและเลขากำลังทำงานกันหัวปั่น จู่ๆ เอริคก็เอ่ยชื่อของเลขาหนุ่มขึ้นมา เล่นเอาเจ้าของชื่อสะดุ้งเฮือกกลัวว่าจะทำงานอะไรผิดไป
“ค...ครับคุณเอริค”
“นายรู้รึเปล่าว่าทำไมแอนดี้ไม่มาทำงานตั้งหนึ่งอาทิตย์แล้ว”ร่างสูงยังคงเอ่ยต่อไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ และไม่เงยหน้ามองเลขาที่เดินมาหยุดยืนยังหน้าโต๊ะของท่านประธาน
“ผม...ผมไม่ทราบครับ”เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ แม้จะรู้อยู่บ้างน่ะแหละว่าสาเหตุมาจากตัวเอง แต่ก็ไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองจนเกินไป
เพราะถ้าคาดหวังมากเกินไป พอผิดหวังก็จะเจ็บมากกว่าเดิม
“แอนดี้เอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้องตั้งแต่กลับไปดูงานที่ประเทศไทยกับนาย”พอได้ยินประโยคนี้จอนจินรู้สึกหัวใจดิ่งวูบราวกับลงเหว
“คุณแอนดี้เป็นอะไรเหรอครับ!?”ถามด้วยนำเสียงร้อนรนด้วยความเป็นห่วง
“ฉันไม่รู้หรอก แต่ทุกครั้งที่แอนดี้ลงมาทานอาหารเย็น ฉันเห็นว่าแอนดี้ตาแดงๆ เหมือนร้องไห้มา แถมยังยิ้มแบบฝืนๆ อีก นายพอจะรู้มั้ยว่าสาเหตุเกิดจากอะไร”สิ้นคำถาม เอริคเงยหน้าขึ้นมองเลขาด้วยแววตาที่บอกว่าเขารู้ทุกอย่าง จอนจินถอนหายใจ เขารู้ดีว่าไม่มีทางปกปิดท่านประธานผู้นี้ได้ทุกเรื่อง
“สาเหตุคงมาจาก...ผมเอง”
“......”
“เพราะผม...เลือกที่จะไม่พูด คุณแอนดี้เลยเข้าใจผิด”จอนจินเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วบีบหัวใจไม่น้อย หากแต่เอริคยังคงนิ่งอยู่ มือหนายังคงเซ็นต์เอกสารไปด้วย
“แล้วทำไมนายถึงไม่พูดมันออกไปล่ะ ฉันคิดว่านายจะมองออกซะอีกว่าแอนดี้คิดอะไรกับนาย”ในที่สุดชายหนุ่มก็จำต้องหยุดมือที่ทำงานลง ก่อนจะยกมือขึ้นมาประสานใต้คาง เป็นท่าที่พนักงานเมื่อเห็นต่างเกรงๆ ท่านประธาน
“ผม...ผมไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง และผมก็คงไม่เหมาะสมกับคุณแอนดี้หรอกครับ”จอนจินเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเจ็บปวด
“หึ! ถึงนายจะจนและไม่มีอันจะกิน ถ้าน้องฉันรักนายฉันก็ไม่ห้ามหรอก แต่นี่นายลืมไปแล้วเหรอว่าตัวตนจริงๆ ของนายเป็นใคร ปาร์ก จอนจิน”ร่างสูงหัวเราะขึ้นจมูกก่อนจะเอ่ยประโยคนี้ออกมาให้อีกคนได้สติและไม่ลืมตัวเองว่าจริงๆ แล้วตัวเองเป็นใคร
“!!!”
“ถ้านายฉลาดพอก็คงจะรู้สินะว่าฉันต้องการจะสื่ออะไร และถ้านายยังไม่เลิกทำให้แอนดี้ล่ะก็...ฉันฆ่านายแน่”
++++++ Stop Love ++++++
100%
จบไปอีกตอนแล้วนะคะ ตอนนี้อาจจะสั้นไปสักหน่อย
รีดเดอร์คงไม่ฆ่ามายด์หรอกเนอะ (ใช่ม้ายยยยย)
เจอกันวันศุกร์นี้นะคะ ซียูอะเก๊น~~~
ความคิดเห็น