คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : I hate you my love: ตอนที่ 3 (Rewrite)
I hate you my love: ตอนที่ 3 (Rewrite)
ทางด้านของชีวอน
บนรถสปอร์ต
หลังจากที่ชีวอนพาเจสสิก้าออกมาจากบ้าน ยัดเจสสิก้าใส่เข้าไปในรถ ขับไปสักพักชีวอนจึงขับไปจอดยังใกล้ๆแม่น้ำฮัน
"เจสครับ ผมขอโทษคุณแทนลูกพี่ลูกน้องผมด้วยนะครับ"ชีวอนบอกกับเจสสิก้าที่นั่งอยู่ข้างๆ
"ขอโทษแทนเรื่องอะไรค่ะวอน"หญิงสาวถามราวกับต้องการสื่อว่าเธอ โดนฮีชอลแกล้งมากมายขนาดไหน
"กะ...ก็ทุกเรื่องนั้นแหละครับ นะครับฮันนี่ อย่าโกรธฮีชอลเลยนะครับ"ชายหนุ่มขอร้องพร้อมอ้อน เพราะรู้ว่าคนที่นั่งอยู่ข้างตนนั้นแพ้การถูกอ้อน พลางส่งมือไปกุมมือบางของคนรักคนปัจจุบันเอาไว่มั่น
“เจสรักคุณะนะค่ะชีวอน”หญืงสาวเอ่ยพลางช้อนตากลมโตขึ้นมอง
“อย่ายั่วผมนักสิครับที่รัก”ชายหนุ่มว่า พลางโน้มหน้าเข้าไปประกบปากจูบ ริมฝีปากอ่อนบางของหญิงสาว ทั้งสองแลกจูบกันดูดดื่มราวกับโหยหากันมานาน แขนเรียวสวยเอื้อมไปโอบรอบคอของร่างสูงเอาไว้แน่น ราวกับไม่อยากให้ห่างหายไปไหน มือบางข้างหนึ่งถูกลดลงมาลูบวนที่แผ่นอกแกร่งอย่างยั่วยวน
“อา เจสครับอย่าเพิ่งยั่วให้ผมอยากสิครับ”ร่างสูงว่าหลังจากถอนปากออก
“ก็ได้ค่ะ แต่วอนต้องพาเจสไปทานข้าวก่อนนะค่ะ ถ้าทานข้าวแล้วเจสจะให้คุณกินเจสนะค่ะ”เท่านั้นล่ะ ชายหนุ่มไม่รอช้า รีบออกรถออกจากริมแม่น้ำฮันทันที
+++++I hate you my love+++++
ภัตตคารlong yu
“ยินดีต้อนรับครับ”บริกรต้อนรับเอ่ยเมื่อประตูไม้บานใหญ่สลักลวดลายมังกร ที่จับทำจากหยกทำเป็นรูปลวดลายมังกร ชีวอนเดินควงแขนเจสสิก้าก่อนจะตกเป็นเป้าสายตาคนทั้งร้านอาหาร
“อ้าว ไอ้วอนทำไมแกมาเร็วจังวะ ไม่ได้อยู่กับเมียเรอะ”ฮันกยอง หรือ ฮันเกิง เพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของชีวอนเอ่ยทักทายด้วยความสงสัย
“แกก็เห็นอยู่กับตาแล้วจะถามทำไมวะ”ชีวอนเอ่ยกวนๆกลับไป
“เออๆ ไอ้เราก็นึกว่าพรุ่งนี้ไม่ก็อาทิตย์หน้าถึงจะมากับเจสสิก้าซะอีก”ฮันกยองเอ่ยก่อนจะสั่งให้บริกรนำเพื่อนสนิทไปยังห้องวีไอพี
“สั่งตามสบายวันนี้กูเลี้ยงมึงเอง”ฮันกยองเอ่ยพลางนั่งลงตรงข้ามกับชีวอน
“เออ ไอ้ฮันวันนี้เมียมึงมาตามราวีกูถึงบ้านเลยว่ะ ทำไมมึงไม่ห้ามเมียมึงว่ะ”ชีวอนเอ่ยถึงฮีชอลอย่างฉุนๆ
“ก็ซินบอกว่าถ้ากูห้าม กูจะโดนห้ามเมคเลิฟกับซินอ่ะT^T”ชายหนุ่มชาวจีนบอกกับเพื่อนสนิท
“เฮ้อ เอาเถอะ เจสคุณสั่งก่อนเลยนะ เดี๋ยวผมขอเอาไอ้ฮันไปคุยอะไรด้วยแป๊บนึง”ชีวอนเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นไปลากเพื่อนสนิทจากแดนมังกรให้ออกไปคุยกันในทีลับตาคน
“มีไรว่ะ ถึงลากกูออกมาเนี่ย”ฮันกยองเอ่ยถาม
“กูรู้สึกผิดว่ะ”ชีวอนเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“เรื่องไรว่ะ”ชายหนุ่มถามด้วยความไม่เข้าใจ
“เรื่องของทึ...จองซูน่ะ”ชีวอนเอ่ย
“กูเข้าใจว่ามึงรู้สึกผิด กับคนพี่ยังไม่เคลียร์ก็ต้องมาแต่งกับคนน้อง เป็นใครก็ต้องรู้สึกผิดทั้งนั้นล่ะ ว่าแต่มึง......กับเมียมึงยังว่ะ”ฮันกยองเอ่ยถามด้วยสีหน้ากรุ่มกริ่ม
“ไอ้บ้าฮันยังไม่ถึงขั้นนั้นโว้ย อย่างมากก็แค่จูบกับลูบเท่านั้นล่ะ”ชีวอนเอ่ยด้วยใบหน้าที่แดงจัดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำเอาชายหนุ่มชาวจีนยิ้มกริ่ม
“แล้วเป็นไงล่ะขาว สวย เอ๊กซ์มั้ย”ฮันกยองยังคงถามต่อ
“ขาว สวย แต่เอ๊กซ์มั้ยกูไม่รู้ว่ะ”ชีวอนตอบไปตามความจริง ก่อนจะนึกถึงภาพตอนที่เขากำลังมีอารมณ์กับร่างบาง พร้อมทั้งกอดจูบลูบคลำไปทั่วผิวขาวเนียนลื่นสวย
“คยูฮยอน”ชายหนุ่มเอ่ยชื่อของร่างบางออกมาโดยไม่รู้ตัว
+++++I hate you my love+++++
บ้านชเว
ซุ้มไวท์โรส
“ฮัดชิ้ว”จู่ๆคยูฮยอนก็จามออกมาโดยไม่ทราบสาเหตุเมดสาวทั้งห้า จีนาและฮีชอลมองด้วยความเป็นห่วง
“เป็นอะไรรึเปล่าน้องคยู”ฮีชอลเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงพลางวางแก้วชาลง
“เปล่าหรอกฮะ ผมแค่รู้สึกคันจมูกก็เท่านั้นเอง”ร่างบางตอบไปตามความจริง ก่อนจะลงมือวาดรูปลงบนเฟรมไม้อีกครั้ง
“นี่ น้องคยูจบจากมหาลัยไหนเหรอ”ฮีชอลถามพลางตักเค้กส้มเข้าปาก
“อืม มหาวิทยาลัยลอนดอนฮะ คณะสถาปัตถ์ฯ”ร่างบางตอบโดยไม่ละสายตาจากสิ่งที่กำลังทำอยู่
“ระดับไหนกันเหรอ”ฮีชอลยังคงถามต่อ
“ปริญญาโทฮะ แล้วพี่ฮีชอลล่ะ”ร่างบางตอบก่อนจะถามกลับไปบ้าง
“ปริญญาโทเหมือนกัน จากมหาวิทยาลัยเปอร์ตีแปง สาขาเบเกอร์รี่น่ะ”ฮีชอลเอ่ยพลางยิ้มหวาน
“ว้าว ดีจังเลย คราวหน้าทำขนมให้ผมกินบ้างได้มั้ยฮะ”คยูฮยอนล่ะสายตาจากงานตรงหน้ามาหาอีกฝ่าย
“ได้สิ ไว้ว่างๆพี่จะมารับน้องคยูไปทานขนมร้านพี่นะ ว่าแต่วาดอะไรอยู่เหรอ”ฮีชอบเอ่ยถามพลางลุกขึ้นมาดูเฟรมภาพบนขาตั้ง ก่อนจะหยุดชะงักเมื่อเห็นภาพ
“ภาพนี้ใช่ทึกกี้รึเปล่า”คำถามหลุดออกมาจากปากของฮีชอล
“ฮะ”คยูฮยอนเอ่ยก่อนจะกลับมาวาดต่อ ปล่อยให้ฮีชอลชะงักข้างอยู่อย่างนั้น เพราะภาพที่เขาเห็นคือภาพที่จองซูนั่งกอดตัวเองอยู่ภายในห้องนอนกว้าง แม้จะเป็นเพียงแค่ลายเส้นอ่อนๆ แต่ก็บอกได้อย่างดีว่าคนวาดรู้สึกอยากไรกับคนในภาพ ความรัก ความเจ็บปวดของคนวาดถูกสื่อมากับภาพได้อย่างชัดเจน
+++++I hate you my love+++++
เวลา 00.13 น.
ณ โรงแรมRoyal Korea
ห้อง 2011
บนเตียงภายในห้องมีหญิงชายคู่หนึ่งนอนกอดกันอย่างรักใคร่ แม้จะมีเสียงหอบดังแทรกบรรยากาศแสนโรแมนติค ด้วยเพราะทั้งสองเพิ่งเสร็จจากกามกิจเมื่อไม่นานมานี่ หลังจากนอนพักกันจนหายเหนื่อย ร่างสูงจึงลุกขึ้นเข้าไปอาบน้ำเพื่อให้สบายตัวก่อนจะใส่เสื้อคลุมเดินออกมาจากห้องน้ำเพื่อใส่เสื้อผ้า ก็พบหญิงสาวใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วนั่งอยู่ที่ปลายเตียง
“เราจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ค่ะวอน”เจสสิก้าถามขึ้นพลางทำสายตาอาลัยอาวรณ์ชายหนุ่มยิ่ง
“เวลาเดิมอาทิตย์หน้าก็แล้วกันน่ะครับที่รัก”ชีวอนเอ่ยบอกก่อนจะแต่งตัวให้เรียบร้อย เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยทั้งสองจึงเช็คเอาท์ก่อนที่ชายหนุ่มจะไปส่งหญิงสาวถึงบ้านบอกลาด้วยดีพคิส ก่อนที่ชีวอนจะเลี้ยวรถกลับบ้าน
+++++I hate you my love+++++
เวลา 01.30 น.
บ้านชเว
กว่าชีวอนจะถึงบ้านก็เป็นเวลาตีหนึ่งครึ่งเข้าไปแล้ว ร่างสูงก้าวเท้าขึ้นบันไดด้วยความเคยชิน เดินลงเท้าให้เบาที่สุดบิดลูกบิดก่อนจะเปิดประตูเข้าไปภายใน (ทำไมวอนมันทำเหมือนกำลังย่องเข้าบ้านหลังแอบเมียไปหาชู้หว่า=_=) ทันทีที่ประตูปิดลงไฟทั้งห้องก็สว่างจ้าขึ้น ปรากฏร่างบอบบางในชุดนอนแขนขายาวสีขาวสวมทับด้วยเสื้อคลุมนั่งอยู่ที่โซฟาปลายเตียง
“หึ ทำไมกลับบ้านเอาป่านนี้ล่ะครับคุณชีวอน”ร่างเพรียวเอ่ยเสียงเรียบ ชายหนุ่มจิปากอย่างขัดใจ ชายหนุ่มตีหน้านิ่งก่อนจะนึกอะไรได้จึงเดินตรงไปยังร่างเพรียวที่นั่งอยู่บนโซฟา แขนทั้งมือทั้งสองข้างวางเท้าลงบนโซฟาข้างตัวของคยูฮยอน
“คิดจะทำอะไร”ร่างเพรียวถามเสียงเรียบจ้องหน้าชายหนุ่มเขม็ง ทำเอาชีวอนถึงกับหมดอารมณ์ลุกขึ้นเต็มความสูงเดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งร่างโปร่งให้นั่งถอนหายใจอย่างโล่งอก
...เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ คยู....
ร่างเพรียวคิดก่อนจะลุกขึ้นกลับไปนอนบนเตียงอย่างเดิม หันหลังให้ประตูในมือบางถือนวนิยายอมตะของเช็คสเปียร์อย่างโรมิโอแอนด์จูเลียต ตอนนี้สติของคยูฮยอนนั้นหลุดเข้าไปในหนังสือแล้ว ทำให้ไม่รู้ตัวเมื่อร่างสูงขึ้นมานอนบนเตียงแล้ว กลิ่นหอมอ่อนลอยจากซอกคอขาวของร่างเพรียวเข้าจมูกของชายหนุ่มที่ทิ้งหัวลงบนหมอน เรียกให้สายตาเรียวต้องหันไปมองคนที่นอนหันหลังให้
...อยากดมกลิ่นหอมๆนั้นอีก...
มือหนาค่อยๆเลื่อยไปจนถึงเอวบาง และโดยที่ร่างเพรียวไม่ทันตั้งตัว
หมับ!!!
พรืด!!!
“อ๊ะ...”ร่างโปร่งร้องด้วยความตกใจเมื่อจู่ก็ถูกลากไปให้แผ่นหลังบางชิดกับอกแกร่ง รับรู้ถึงการเต้นของหัวใจของกันและกัน
“จะทำอะไรนะ”คยูฮยอนเอ่ยพลางคั่นหนังสือก่อนจะวางลงที่โต๊ะหัวเตียง ถามคนที่กำลังใช้จมูกไซร้คอด้วยความใจเย็น
“ต่อจากเมื่อกลางวัน...ละมั้ง”ร่างสูงเงยหน้าขึ้นตอบก่อนจะกลับไปซุกไซร้คอขาวต่อ เมื่อได้รับคำตอบ ร่างบางก็เริ่มดีดดิ้น
“ปละ...ปล่อยนะ!!!”คยูฮยอนร้องบอก พลางพยายามแกะมือปลาหมึกออกจากเอว
“เรื่องสิ”ชีวอนตอบก่อนจะกดจูบฝากรอยรัก เมื่อได้กลิ่นหอมๆจากซอกคอสวยทำให้เขาเริ่มที่จะหยุดไม่ได้ เลื่อนมือที่กอดเอวบางขึ้นไปปลดกระดุมชุดนอน
“หยุดนะ”ร่างเพรียวบอกเสียงดัง แต่ใช่ว่าจะใช้ได้กับราชสีห์หนุ่มที่เริ่มกระหาย ร่างสูงสอดมือเข้าลอดช่องว่างระหว่างเอวบางกับพื้นเตียงลูบไล้ตั้งแต่หน้าท้องเรียบเนียนเลื่อนขึ้นจนถึงยอดอกสวย
“อื้อ...หยะ...หยุด”เผลอปล่อยเสียงครางหวานให้ราชสีห์ผู้หิวกระหายได้ยิน ทำเอาอารมณ์รักลุกโชน ชีวอนพลิกร่างของคยูฮยอนให้นอนหงาย ส่วนตนเองขึ้นคร่อม ริมฝีปากหนาก้มลงดูดดุนยอดอกสวย มือหนาเลื่อนลงรูดกางเกงชุดนอนของร่างบางให้ไปกองอยู่ปลายเท้า ณตอนนี้ร่างโปร่งไม่มีอารมณ์ที่จะห้ามชายหนุ่มอีกต่อไป โดนอารมณ์โลกีย์ทำให้ทุกย่างอยู่เหนือเหตุผล แม้จิตใต้สำนึกจะร่ำร้องบอกว่าเขาไม่ควรทำอย่างนี้ ควรทำให้อีกฝ่ายเจ็บเจียนตายเสียก่อน ดังเช่นที่พี่ชายสุดที่รักเคยเป็น
“หึ...”ร่างสูงหัวเราะในลำคอเล็กน้อย เมื่อเห็นร่างขาวนวลที่เต็มไปด้วยรอยแดงๆเต็มตัว มีคราบน้ำใสๆไหลออกมาจากส่วนอ่อนไหวของร่างบาง ร่างสูงเอื้อมมือขึ้นหยิบโลชั่นจากหัวเตียงมาบีบใส่นิ้วค่อยๆสอดเข้าไปที่ช่องทางสวย เมื่อความเจ็บที่เกิดเนื่องจากเพราะเป็นครั้งแรก เรียกสติของคยูฮยอนให้กลับคืนมา คนสวยจึงเริ่มพยศอีกครั้ง
“หยุดนะชเว ชีวอน”ร่างบางร้องพลางใช้มือดันอีกฝ่ายให้ออกไปจากตัว
“ชิ...”ชายหนุ่มจิปากอย่างขัดใจ พยายามสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางของอีกฝ่ายให้มากขึ้น มือบางปัดป่ายทั่วหัวเตียงก่อนจะคว้าหนังสือเล่มหนาได้ ร่างเพรียวฟาดสันหนังสือลงไปที่ศรีษะของชีวอนทันที ทำเอาสิงโตผู้หื่นกระหายสลบไปในทันที
“แฮ่กๆ”หอบด้วยความเหนื่อยอ่อน พลางนอนพักก่อนที่จะค่อยๆดันร่างที่นอนทับตนเองออก เมื่อร่างสูงใหญ่เลื่อนลงไปนอนข้างๆ มือบางดึงนิ้วของร่างสูงที่คาอยู่ในช่องทางหวานออกอย่างช้าๆ เมื่อนิ้วยาวเลื่อนออกไปแล้ว ร่างบางจึงรีบแต่งตัวก่อนจะถีบ (เน้นว่าถีบ) ร่างใหญ่ให้ลงไปนอนข้างล่างเตียง ก่อนที่ร่างบางจะรีบดับไฟนอน และพยายามข่มตาให้หลับเพื่อลืมสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ไปให้หมด
+++++I hate you my love+++++
เวลา 07.30 น.
ติ๊ด ติ๊ด
เสียงนาฬิกาปลุกดีไซน์ทันสมัยเรียกให้ร่างสูงที่หลับอยู่ค่อยๆลืมตาอย่างช้าๆ ความรู้สึกแรกที่รับรู้คือ ปวดหัว
“โอ๊ย ปวดหัวเป็นบ้า เกินอะไรขึ้นว่ะเนี่ย”ร่างสูงค่อยๆยันตัวขึ้นจากเตียงอย่างช้า พลางมองหาคนที่น่าจะนอนอยู่ข้างๆ ปรากฏว่าหายตัวไปแล้ว ดวงตาเรียวมองนาฬิกาก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน
20 นาทีต่อมา
ชีวอนลงจากชั้นสองของคฤหาสน์มาในชุดสูทสีเทา เดินตรงมายังห้องอาหารที่มีภรรยาของเขานั่งอยู่และแขกที่มาแต่เช้านั่งอยู่ด้วย
“นายมาทำไมแต่เช้าฮีชอล”ชีวอนเอ่ยขึ้นพลางนั่งลงที่หัวโต๊ะ
“ถามแปลกเนอะ วันนี้ฉันก็จะเข้าบริษัทกับนายด้วยไง พอพาน้องคยูชมบริษัทเสร็จฉันจะได้พาน้องคยูไปทานขนมที่ร้านฉันต่อเนอะ น้องคยู”ฮีชอลเอ่ยถามคนที่นั่งก้มหน้าก้มตาทานข้าวต้ม
“ฮะ”เสียงหวานตอบแผ่วเบา ใบหน้าหวานไม่แม้แต่คิดจะมองใบหน้าหล่อของชายหนุ่มซักนิด ด้วยเหตุเพราะกลัวมองแล้วหน้าจะแดงหนักกว่าตอนนี้น่ะซิ เพราะสิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนยังคงตามหลอกหลอนไม่หาย
+++++I hate you my love+++++
ชเวกรุ๊ป
“ถึงแล้วครับ”คนขับรถเอ่ยพร้อมกับเปิดประตูรถลิมูซีนคันงามให้นายท่านและนายหญิงคนใหม่ของตระกูลชเวลงจากรถ
“เอาล่ะ ก่อนจะเข้าไปอย่าลืมทำตามที่ตกลงด้วยล่ะคุณภรรยา”ชีวอนเอ่ย
“...”คยูฮยอนเงียบไม่ตอบคำถามแต่เลือกที่จะพยักหน้าให้แทน ก่อนจะนำแขนตนเองไปคล้องกับแขนของชายหนุ่มที่ส่งมาให้ก่อนที่ทั้งสองจะคล้องแขนกันเข้าไปภายในตึก
“ยินดีต้อนรับสู่ชเวกรุ๊ปครับ/ค่ะ นายหญิง”พนักงานทุกคนเอ่ยพร้อมกันก่อนจะโค้งให้ทั้งสามที่เดินตรงไปยังลิฟต์ พนักงานกดลิฟต์ให้
ติ๊ง
ประตูลิฟต์เปิดออกทั้งสามเข้าไปโดยไม่มีพนักงานเข้าตามมาแม้แต่คนเดียว ทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลงมือบางที่คล้องแขนของร่างสูงก็ถูกดึงออกในทันที
“รู้สึกยังไงบ้างน้องคยู”ฮีชอลเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม
“ตื่นเต้นไปหมดเลยล่ะฮะ ชเวกรุ๊ปใหญ่มากจริงๆ แถมพนักงานก็เยอะ”ร่างเพรียวกล่าวบอก
“ก็ไม่น่าแปลกหรอก ตระกูลชเวน่ะใหญ่เป็น 1 ใน 10 ของตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีใต้เชียวนะ แถมยังมีธุรกิจโรงแรมทั่วโลกและยังจะร้านอาหารอีก ถ้าไม่รวยก็ไม่แปลกหรอก”ฮีชอลบอก
“ว้าว O๐O”
“แต่พี่ก็กลัวว่าไอ้วอนมันจะทำให้บริษัทจนแทนน่ะสิ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นบรรพบุรุษตระกูลชเวของนอนไม่หลับกันเป็นแน่”ฮีชอลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่สบายใจ
“นี่ฮีชอล นายหาว่าฉันไร้น้ำยาเรอะ”ชีวอนเอ่ยถามเสียงดัง
“อ๊ะๆ เปล่าซักหน่อย ฉันแค่พูดตามจริงเท่านั้นเอง”ฮีชอลเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ชีวอนอยากเข้าไปหมอบอวัยวะเบื้องล่างให้เสียจริง
ติ๊ง
“ถึงแล้ว เหมือนเดิม”ชีวอนเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะยื่นแขนให้แต่ร่างบางกลับไม่คล้องแขน เลือกที่จะจับมือของฮีชอลแทน ชายหนุ่มเห็นดังนั่นจึงเดินไปดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดอย่างแรงทำให้มือของคยูฮยอนและของฮีชอลหลุดออกจากกัน
“อ๊ะ น้องคยู”ฮีชอลร้องด้วยความตกใจ ซึ่งในจังหวะที่ร่างเพรียวเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ประตูลิฟต์เปิดออกทำเอาเลขาคนสวยอย่างลี ดงเฮที่ยืนรอเจ้านายของตนเองหน้าแดงในทันใด
“เอ่อ บอสฮะ”ดงเฮเอ่ยขัดขึ้นเรียกสติของชีวอนให้กลับมา
“อะแฮ่ม”ชายหนุ่มกระแอมไอกลบเกลื่อนก่อนจะจูงมือของคยูฮยอนให้ตามออกมา
“แหม หวานกันจริงนะ”ฮีชอลเอ่ยอย่างสนุก ก่อนจะเดิมตามทั้งสองคนไปพร้อมดงเฮ
“ด๊อง วันนี้เจ้าคิบอมเข้าบริษัทรึเปล่า”ฮีชอลเอ่ยถามเลขาของชีวอน
“เข้าฮะ แต่ตอนนี้คุณคิบอมออกไปพบลูกค้าที่จะมาประมูลการก่อสร้างโรงแรมที่เชจูอยู่นะฮะ”ดงเฮเอ่ยพลางเงยหน้าขึ้นจากกำหนดการ
“งั้นเหรอ”ฮีชอลตอบรับก่อนจะเปิดประตูเข้าไปภายในห้องของท่านประธานแห่งชเวกรุ๊ป
“เป็นยังไงบ้างน้องคยู”ฮีชอลเอ่ยพลางกระโดดกอดคยูฮยอนที่นั่งอยู่ที่โซฟา
“เฮ้อ ดงเฮวันนี้ผมมีกำหนดการอะไรบ้าง”ร่างสูงที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานเอ่ยถามเลขาคนสวยที่กำลังจ้องไอแพดเครื่องสวยอยู่
“ตอนบ่ายท่านประธานมีประชุมวาระนะครับ ส่วนตอนค่ำท่านประธานมีนัดทานข้าวกับท่านประธานแห่งชินคอร์ปฯครับ”ร่างบางกล่าวบอก และก่อนจะได้เอ่ยไปมากกว่านั้น...
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูเรียกให้ทั้งสี่หันไปมอง ก่อนที่ชีวอนจะเอ่ยขึ้น
“เข้ามาได้”
แอ๊ด!!!
ประตูไม้หรูบานใหญ่เปิดออกเผยให้เห็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ กับเด็กหนุ่มอายุประมาณคยูฮยอนในชุดสูทสีดำทั้งคู่อยู่ด้านหลังกองแฟ้มขนาดมหึมา
“ขอประทานโทษนะครับ”ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เอ่ย ก่อนจะเดินตรงมายังโต๊ะทำงานของท่านประธาน ทั้งสองวางแฟ้มทั้งสองกองลงบนโต๊ะของทำงานของชีวอน
“เอกสารอะไรกันครับคุณจุนกิ จินกิ”ดงเฮเอ่ยถามทั้งสอง
“เอกสารเกี่ยวกับพนักงานใหม่และนักศึกษาฝึกงานในแผนกต่างๆนะครับ จากแต่ล่ะสาขาทั่วเกาหลีใต้นะครับ”ลี จินกิผู้เป็นเลขาของลี จุนกิหัวหน้าแผนกฝ่ายบุคคลเอ่ย
“ใช่แล้วครับ นี่ยังไม่รวมเอกสารที่ของพนักงานใหม่และนักศึกษาฝึกงานที่เกี่ยวข้องกับแผนกการเงินนะครับ ผมคาดว่าอีกเดี๋ยวฝ่ายการเงินคงเอาเอกสารที่เกี่ยวข้องมาให้ เพราะฉะนั้นท่านประธานกรุณาเซ็นเอกสารให้เสร็จก่อนประชุมวาระนะครับ เราสองคนลาล่ะครับ”จุนกิเอ่ยก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมจินกิ
“อืม เห็นนายงานเยอะแบบนี้แล้ว เราสองคนไปดีกว่า ไม่อยู่กวนแล้ว”ฮีชอลเอ่ยก่อนจะดึงร่างโปร่งที่นั่งเงียบตลอดให้ลุกขึ้น
“ตามสบายเหอะ”ชีวอนเอ่ยส่งๆก่อนจะเริ่มอ่านเอกสารของฝ่ายบุคคลที่มาเป็นตั้ง ร่างเพรียวชะงักเล็กน้อยพร้อมทั้งยิ้มเหมือนคิดแผนพิศดารขึ้นได้ หมุนตัวกลับและเดินตรงเข้าไปหาชีวอนก่อนจะทำอะไรบางอย่างที่คาดไม่ถึง
“จุ๊บ...แล้วเจอกันตอนเย็นนะครับ พี่ชีวอน”คยูฮยอนเอ่ยหลังจากหอมแก้มซากและเดินตามฮีชอลออกไป
“บ้าเอ้ย แล้วแบบนี้ฉันจะมีสมาธิทำงานมั้ยเนี่ย”
++++++++++++
100% จบไปอีกตอนค่ะ พอได้มั้ยเอ่ย รู้สึกว่าตอนนี้ไม่ค่อยเปลี่ยนจากของเก่าเท่าไหร่ แต่ไรท์เตอร์ก็เปลี่ยนบางส่วนให้ แล้วก็แก้คำผิดให้แล้วนะค่ะ ไปเจอกันตอนหน้าเลยต่ะ
ความคิดเห็น