นิทานก่อนนอนของคิม จงแด

ลำดับตอนที่ #20 : [Series คุณหมอ TaoChen] Forensic Medicine 100% 31/08

Title: Forensic Medicine

Series: คุณหมอ

Paring: TaoChen

Tag: Romantic, Comedy

Note: Forensic Medicine มีความหมายว่า วิชาการทางการแพทย์ที่เกี่ยวกับกฏหมายค่ะ แล้วก็เรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้ายของซีรียส์คุณหมอค่ะ ขอรีไรท์ใหม่นิดนึงนะคะ

++++++ Forensic Medicine ++++++

        จริงๆ ฮวางจือเทาควรจะชินตั้งแต่คิดจะมาเป็นมานิติเวชแล้วล่ะว่าต้องเจอผีน่ะ แต่ดูเหมือนว่าไม่ว่าจะกี่ปี จื่อเทาคงไม่ชินแหง นี่ขนาดมีสัมผัสที่หกมาตั้งแต่เกิดนะยังไม่ชินเลย!

          “คุณหมอเป็นอะไรรึเปล่าครับ”เสียงของนายตำรวจหนุ่มที่ไปรับเขาถึงแผนกชันสูตรในโรงพยาบาลเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นว่าคุณหมอนิติเวชหนุ่มหล่อมองล่อกแล่กไปมาเหมือนกลับ...อย่างไรอย่างนั้น

          “ป..เปล่าครับ”จื่อเทาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายเรียก พลางกอดกระชับกระเป๋าเครื่องมือให้แน่นขึ้น จื่อเทาเกลียดความรู้สึกนี้ชะมัด! ทุกครั้งที่บริเวณนั้นมีสิ่งที่คนทั่วไปมองไม่เห็นอยู่ ณ ที่นั้น บรรยากาศบริเวศนั้นจะชวนให้รู้สึกอึดอัดชะมัด ถ้าคนอื่นรู้สึกเหมือนเขาก็คงดี แต่เผอิญมันมีแค่เขาเท่านั้นแหละที่เห็นน่ะ! บ้านเขาก็ไม่ได้เป็นคนทรงเสียหน่อยทำไมเขาถึงต้องมีสัมผัสที่หกด้วยล่ะ!

          “ถึงแล้วล่ะครับคุณหมอ”คุณตำรวจหนุ่มว่า พลางยกแทบพลาสติกทีใช้กั้นพวกนักข่าวออกจากสถานที่เกิดเหตุให้ยกขึ้น เพื่อให้ร่างสูงลอดเข้าไป ชายหนุ่มยืนนิ่งประมาณสิบวิ สูดหายใจลึกๆ ให้เต็มปอดก่อนจะก้าวเข้าไป แค่ก้าวเข้าไปบรรยากาศก็เปลี่ยนมากดดันมากกว่าบริเวณอื่นเสียอีก กดดันเสียจนจื่อเทารู้สึกอยากจะอาเจียนยังไงไม่รู้

          “ดูจากสภาพศพนี่...คนร้ายโหดร้ายไม่เบานะครับ”เพื่อให้หายจากอาการอยากอาเจียน คุณหมอหนุ่มจึงหันไปคุยกับคุณสารวัตที่หน้าจะเป็นเจ้าของคดี ถามว่ารู้ได้ไงน่ะเหรอ ก็เพราะสมัยต้องเข้าเวรที่ตึกนิติเขามักโดนคดีแปลกๆ ตอนกลางคืนทุกทีน่ะสิ

          “ครับ โหดร้ายมาก แล้วก็เก่งมากด้วยครับ คนร้ายตัดสายเบรกให้เนียนเสียจนเหมือนสายเบรกมันขาดเองเลยครับ”จาง อีชิง สารวัตรหนุ่มผู้รับผิดชอบคดีกล่าว จื่อเทายกผ้าเช็ดหน้าขึ้นปิดปาก ตายเนื้อตามตัวผู้ตายเต็มไปเศษกระจกบอกให้รู้ว่า หลังจากเบรกแตกแล้วผู้ตายคงถูกเหวี่ยงอย่างรุนแรง และคาดว่าผู้ตายไม่ได้ขาดเข็มขัดนิรภัยทำให้ถูกเหวี่ยงออกมานอกรถรุนแรงได้ขนาดนี้ ศีรษะกระแทกกับพื้นถนนรุนแรงจนกระโหลกแตกสมองไหล

          “แล้วไม่ทราบว่าผู้ตายเป็นใครกันครับสารวัตรอี้ชิง มีญาติมาด้วยรึเปล่า”สิ้นคำถามของจื่อเทาอี้ชิงเบิกตาด้วยความสงสัย แต่ก็พอจะรู้ ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่ถามว่ามีญาติมาด้วยรึเปล่าหรอก จื่อเทามองสารวัตรหนุ่มไปพลาง หันไปมองจุดที่รถไปจอดอยู่ก็พบผู้ชายร่างสูงโปร่งแต่งตัวเหมือนคนที่นอนอยู่บนพื้นตรงหน้าเขา สภาพทุกอย่างเหมือนกันเป๊ะ        

          “ผู้ตายคือ...อู๋ อี้ฟานครับ นอกจากเขาแล้วในรถยังมีภรรยาของเขามาด้วยครับ ชื่อคิม จงต้ากับลูกชายคนเดียวครับ อู๋ ซือชุนครับ ทั้งสองคนรอดเพราะรัดเข็มขัดนิรภัยครับ แต่อาการก็สาหัดพอดูเหมือนกัน ตอนนี้ยังอยู่ในไอซียูครับ”สารวัตรหนุ่มรายงาน จื่อเทาพยักหน้ารับก่อนจะย่อตัวลงเพื่อชันสูตรศพอีกครั้งเพื่อความถูกต้องก่อนจะออกใบมรณะบัตรให้ทางครอบครัว

++++++ Forensic Medicine ++++++

          วันถัดมา...

          หลังจากนำศพของอู๋ อี้ฟานกลับมาชันสูตรต่อที่โรงพยาบาลจนเสร็จเรียบร้อย เขาก็ได้รับข่าวว่าภรรยาของนายอู๋ อี้ฟานออกจากไอซียูแล้ว ชายหนุ่มจึงรีบเดินทางไปพบทันที

          ก๊อก ก๊อก

          “ขออนุญาตนะครับ”จื่อเทาเอ่ยก่อนจะค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปในห้องพักฟื้นพิเศษ ภายในห้องเต็มไปด้วยเครื่องมือยื้อชีวิตมากมายนับสิบ จากที่เขาได้ยินมาจากเพื่อนที่เป็นเจ้าของไข้บอกว่าคิม จงต้าศีรษะกระแทกกับคอนโซลรถ อาจจะไม่แรงถึงตายแต่ก็รุนแรงพอที่จะทำให้เป็นเจ้าชายนิทราได้เหมือนกัน

          ร่างสูงค่อยๆ เดินไปยังข้างเตียงช้าๆ จ้องมองคนที่นอนหลับด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ ไม่คิดเลยว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่สะใภ้จะเป็น...อดีตคนรักของเขา... แม้ชือจะไม่ใช่แต่เขาจำหน้าตาของคนๆ นี้ได้ดี...

++++++ Forensic Medicine ++++++

          ตอนนั้น...เขาอายุ 19 เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่งใหม่ๆ ส่วนคนๆ นั้นเป็นนักเรียนมัธยมปลายที่มาแลกเปลี่ยนหนึ่งปีที่นี้ และได้มาพักที่บ้านเขา.....

          “ขอ...รับกวนด้วยนะฮะ”เสียงหวานๆ ของเด็กหนุ่มร่างเล็กที่เอ่ยภาษาจีนผิดๆ ถูกๆ  ดังด้วยเสียงตะกุกตะกักเพราะความไม่มั่นใจ ร่างเล็กก้มหน้าเสียจนผมด้านหน้านั้นแทบจะลงมาปรกหน้าปรกตาอยู่ร่อมร่อ

          “อ่า ไม่ต้องเกร็งก็ได้นะจ้ะหนู...จงแดใช่มั้ยจ้ะ”คุณนายฮวางเอ่ยต้อนรับ พลางยิ้มให้ ก่อนจะเดินนำร่างโปร่งบางเข้ามาภายในบ้านไม่เล็กไม่ใหญ่มาก

          “ที่นี่มีฉัน กับลูกชาย แล้วก็...แม่บ้านแค่หนึ่งคนนะจ้ะ”คุณนายฮวางเล่าไปพลางเดินนำร่างบางไปยังห้องรับแขก

          “อ้าว ตาจื่อเทาไม่อยู่กันเหรอเนี่ย เหม่ยฮัวเห็นลูกชายฉันมั้ยเนี่ย”เธอร้องอย่างแปลกใจ คิดว่าลูกชายของตนอยู่ในห้องนี้ จึงหันไปถามแม่บ้านที่อายุใกล้เคียงกับเธอซึ่งกำลังจัดดอกไม้อยู่

          “อ่า คุณจื่อเทาอาจจะอยู่ที่โรงฝึก็ได้น...อ่า มาแล้วนั่นไงคะ”ยังไม่ทันที่เหม่ยฮัวจะเอ่ยตามที่คิดจนจบ ชายหนุ่มร่างสูงผิวสีแทน หน้าตาคมเข้มในชุดฝึกก็เดินตรงมาทางที่ทั้งสามคนอยู่พอดี

          “ตาจื่อมานี่ก่อนลูก แม่จะแนะนำน้องให้รู้จัก”คุณนายฮวางกวักมือเรียกลูกชายคนเดียวพลางระบายรอยยิ้มเต็มใบหน้า

          “ครับ?”ตอบรับพลางเดินไปหาแม่ตามที่ท่านเรียก และได้พบว่านอกจากแม่ของเขากับแม่นมของเขาแล้ว ยังมีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ เล็กกว่าเขาอยู่โข ยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ ข้างตัวมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ตั้งอยู่

          “นี่ น้องชื่อจงแดนะ คิม จงแด เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากเกาหลีที่แม่เคยเล่าให้ฟังไงจ้ะ”คุณนายฮวางเอ่ยแนะนำร่างเล็กที่ยืนข้างๆ เธอ

          “อ้อ สวัสดีครับน้องจงแ....แด พี่ชื่อฮวางจื่อเทาครับ มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะครับ”จื่อเทาเอ่ย แต่ก็นั่นล่ะเพราะไม่ค่อยได้ฟังภาษาเกาหลีเท่าไหร่เขาเลยกลัวเอ่ยชืออีกฝ่ายผิด

          “ส...สวัสดีฮะจื่อเทาเก่อ”อีกฝ่ายเองก็เอ่ยภาษาจีนอย่างไม่มั่นใจเช่นกัน

          “อ่า...ชื่อหนูจงแดคงจะยากไปสินะงั้น...ตาเทาเรียกน้องว่า...เฉินแล้วก็ ส่วนหนูจงแดก็เรียกตาเทาว่าเทาเก่อแล้วกัน”คุณนายฮวางเสนอ ซึ่งทั้งสองก็พยักหน้ารับ ก่อนที่คุณนายฮวางจะสั่งให้ร่างสูงช่วยจงแดเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้อง ซึ่งห้องของจงแดก็อยู่ข้างๆ ห้องของจื่อเทาอีกน่ะแหละ

++++++ Forensic Medicine ++++++

          หลังจากมาใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวโฮสต์ได้สามเดือน ความุ้นเคย ความอบอุ่น ความอ่อนโยนของจื่อเทาก็ชิงหัวใจดวงน้อยๆ ของเด็กน้อยที่ไม่ประสีประสากับความรักไปอย่างง่ายได้ แน่นอนว่ามารดาของจื่อเทาทราบเรื่องนี้แต่นางก็ไม่ห้ามกลับสนับสนุนเสียด้วยซ้ำ ทั้งสองคนคบกันโดยที่มีแรงเชียร์ และแรงสนับสนุนจากหลายฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนของจงแดในโรงเรียน หรือเพื่อนของจื่อเทาเอง หลายๆ คนต่างมองว่าทั้งสองคนนั้นเหมาะสมกันยิ่งกว่ากิ่งทองใบหยกเสียอีก

          หากแต่แน่นอนว่าวันเวลาแห่งความสุขนั้นผ่านไปเร็ว... ครบกำหนดเวลาที่จงแดมาอยู่ที่จีน ในก่อนวันกลับทั้งสองคนเลือกที่จะหมอบสิ่งล้ำค่าให้แก่กัน... และจากกันด้วยความเศร้าเพราะไม่รู้จะไม่มีโอกาสจะได้เจอกันอีกหรือไม่...

++++++ Forensic Medicine ++++++

          “จื่อเทา...”น้ำเสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นที่ข้างหู พร้อมๆ กับลมเย็นๆ ที่พัดผ่าน แต่จื่อเทารู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังจับไหล่ของเขา ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยมองคนไข้ที่นอนอยู่บนตาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย...

          “พี่อี้ฟาน...ทำไมจงแดถึง...”จื่อเทามีหลายสิ่งที่อยากถามจากพี่ชายต่างมารดาคนนี้ แต่มันก็มีอะไรบางอย่างจุกอยู่ที่ลำคอ

          “พี่ยังบอกไม่ได้...แต่ขอละช่วยพี่หน่อย ช่วยสืบหาความจริงให้พี่ที ว่าใครคือคนบงการเรื่องนี้... แล้วพี่จะบอกนายทุกอย่าง”เสียงทุ้มของอี้ฟานดังอยู่ในหูของจื่อเทา มือหนากำราวเหล็กที่เอาไว้กันการตกเตียงแน่นก่อนจะตอบรับคำขอของพี่ชาย...

++++++ Forensic Medicine ++++++

          คฤหาสน์ตระกูลอู๋

          หลังจากดูที่อยู่จนแน่ใจแล้ว...จื่อเทาถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะตัดสินใจกดออด รอไม่นานนักก็มีคนมาเปิดประตูให้ เขาแจ้งไปว่าเป็นคนจากโรงพยาบาลมาแจ้งเรื่องการประสบอุบัติเหตุของเจ้าบ้าน จึงอยากจะพบเจ้านายของตระกูลนี่เสียหน่อย แม่บ้านเดินนำเข้าไปในอาณาบริเวณคฤหาสน์หลังงาม

          แม่บ้านบอกให้จื่อเทารอที่ห้องรับแขก บอกว่าเดี๋ยวจะไปเรียกคุณนายรองมาพบ จื่อเทานั่งรอไม่นานนัก หญิงสาวรูปร่างบอบบาง สะโอดสะองค์ มีส่วนโค้งเว้าชัดเจนในชุดนอนกระโปรงแบบบางจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน โชคดีที่เธอใส่ชุดชั้นนั้นและสวมเสื้อคลุมด้วย แต่มันก็บางอยู่ดี ตอนแรกเธอทำหน้าหงุดหงิดแต่พอเห็นหน้าของจื่อเทาก็เปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มทันที

          “สวัสดีค่ะ ฉันชิง ลี่จูค่ะ เป็นภรรยาของคุณอู๋ อี้ฟานค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับสามีของฉันหรือคะ”เธอถามด้วยน้ำเสียงตระหนกตกใจ

          “เมื่อคืน...สามีของคุณประสบอุบัติเหตุครับ รถเบรกแตกครับ ทำให้หลุดโค้งกระแทกกับต้นไม้อย่างแรง เป็นเหตุให้สามีของคุณเสียชีวิตณ ที่เกิดเหตุครับ ส่วนคุณจิน จงต้าผู้เป็นภรรยา กับ เด็กชายอู๋ ซื่อชุนลูกชายตอนนี้อาการโคม่า อยู่ที่โรงพยาบาลครับ”จื่อเทาว่าเขาแอบเห็นนะว่า พอเขาเอ่ยชื่อของสองคนหลังอีกฝ่ายก็ทำหน้าเหมือนอาฆาตแค้นมากเสียเต็มประดา แต่ก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น

          “งั้นหรือคะ แล้วมีอะไรอีกรึเปล่าคะคุณ...”

          “จื่อเทาครับฮวางจื่อเทา ผมเป็นหมอที่ชันสูตรศพสามีของคุณครับ”จื่อเทาเอ่ยแนะนำตัว

          “คะคุณจื่อเทา มีอะไรอีกมั้ยคะ?”

          “อ่าไม่มีแล้วล่ะครับ แต่เดี๋ยวอีกสองสามวันผมจะมาแจ้งเรื่องการจัดการศพนะครับ ผมขอตัวก่อน”จื่อเทาว่าก่อนจะเตรียมลุกหากแต่แขนซ้ายถูกรั้งไว้ แถมอยากสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่นุ่มนิ่ม และเป็นหนึ่งในของไม่กี่อย่างที่ผู้ชายไม่มีเหมือนผู้หญิง

          “เดี๋ยวก่อนสิคะจะรีบไปไหนละคะคุณหมอ อยู่ทานข้าวเป็นเพื่อนลี่จูหน่อยสิคะ สามีเพิ่งเสีย คุณนายใหญ่กับหนูซื่อชุนยังอยู่โรงพยาบาล ลี่จูไม่มีเพื่อนทานข้าวน่ะค่ะ”หญิงสาวออดอ้อนหว่านเสน่ห์เต็มที่

          “อ่า เอาไว้คราวหน้าดีกว่าครับ ผมยังมีงานน่ะครับ ขอตัวนะครับ”ไม่ว่าเปล่าจื่อเทายังใช้มือของตัวเองแกะมือปลาหมึกของหญิงสาวออกได้สำเร็จ รีบสาวเท้าเร็วๆ ออกจากตัวบ้านไป ทิ้งให้ลี่จูยืนกระทืบเท้าด้วยความเจ็บใจ

++++++ Forensic Medicine ++++++

          “เป็นไรวะจื่อเทา ไปเจออะไรน่ากลัวๆ มารึไง”อี้ชิงเพื่อนสนิทของจื่อเทาถามขึ้นหลังจากที่จื่อเทาโทรเรียกตัวเองให้มารับฟังปัญหาเสียหน่อย ร่างโปร่งยกชาขึ้นจิบ

          “ก็ใช่น่ะสิ”ตอบพลางเอนหลังไปเต็มเบาะ

          “เออนี่สรุปแล้ว คุณอู๋ อี้ฟานเป็นพี่ชายต่างแม่ของนายสินะ”อี้ชิงถามต่อ

          “ใช่...และที่ว่าไปเจอเรื่องน่ากลัวๆ มาก็เกี่ยวกับพี่อี้ฟานเนี่ยแหละ พี่อี้ฟานขอให้ฉันช่วยสืบให้หน่อยว่าใครฆ่าเขา”จื่อเทาเล่าให้อี้ชิงฟัง เพราะทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันมานาน เลยไม่มีความลับต่อกันเสียเท่าไหร่

        “ทำไมวะ?”อี้ชิงถามอย่างอยากรู้

          “ก็ภรรยารองของพี่อี้ฟานไง คุณหนูชิง ลี่จู เธอเข้ามาหว่านเสน่ห์ใส่ โชคดีที่ฉันไม่หลงเสน่ห์เธอ”ว่าแล้วก็ถอนหายใจ อี้ชิงยิ้มขำ ก็มันจะไปหลงเสน่ห์แม่ม่ายได้ยังไงล่ะ ในเมื่อในใจของจื่อเทามีแต่คิม จงแดเท่านั้น...

          “หึ ว่าแต่นอกจากจะปรับทุกข์มีเรื่องอยากให้ช่วยล่ะสิ”อี้ชิงว่าอยากรู้ทันก่อนจะดื่มชาจนหมดถ้วย จื่อเทายิ้มเพราะเป็นเพื่อนกันมานานเลยรู้ใจกันมากที่สุด

          “แบบนี้ค่อยเข้าเรื่องง่ายหน่อย อยากให้ช่วยสืบเกี่ยวกับคุณ ชิงลี่จูให้ที เซ้นท์ฉันมันบอกว่าเธออยู่เบื้องหลังแผนการตัดสายเบรกของพี่อี้ฟานน่ะ”จื่อเทาว่าพลางกุมมือกันด้วยความไม่สบายใจ กลิ่นไอรอบตัวของเธอคนนั้นมีแต่เรื่องไม่ดี

          “ได้สิไม่มีปัญหา”อี้ชิงว่าพลางระบายรอยยิ้ม ได้ยินอย่างนี้จื่อเทาก็สบายใจที่จะจิบกาแฟเสียที...

++++++ Forensic Medicine ++++++

        กลับมาต่อแล้วค่ะ ขอโทษที่หายไปนานนะคะ พอดีไรท์ยุ่งๆ กับการสอบเข้ามหาวิทยาลัยค่ะ ส่วนสำหรับเรื่อง รวมเล่มไรท์ไม่ลืมแน่นอนค่ะ แต่เพราะอยากให้รีดเดอร์ได้รับอย่างคุ้มค่า เลยอยู่ในช่วงขัดเกลาเนื้องเรื่องค่ะ จะพยายามไม่ให้เกินเดือนกันยานะคะ ใครอยากได้เงินคืนสามารถแจ้งได้เลยค่ะ เดี๋ยวกลับมาต่อนะคะ อาจจะเป็นพรุ่งนี้ไม่ก็วันพุธค่ะ {24/08/14}

[Continue]

กลับมาต่อแล้วคร้าบบบบบบ

++++++ Forensic Medicine ++++++

          1 สัปดาห์ต่อมา...

          จิน จงต้าก็ยังคงไม่ฟื้นจากการเป็นเจ้าชายนิทรา ส่วนลูกชายอู๋ ซื่อชุนตอนนี้ฟื้นแล้ว และอยู่ในความดูแลของจื่อเทา ตอนแรกตาหนูร้องไห้งอแงไม่ยอม แต่พอเขาขู่ว่าจะให้ไปอยู่กับชิง ลี่จู เด็กน้อยก็ยอมอยู่กับเขาทันที

          “หม่าม้า....”ซื่อชุนเอ่ยเหมือนจะเป่าปี่ทุกครั้งที่เขาพาเด็กน้อยมาเยี่ยมผู้เป็นมารดาที่ยังคงนอนหลับสนิท ไร้ซึ่งการตอบสนอง จื่อเทาอุ้มเด็กน้อยให้ไปนอนอยู่ในอ้อมแขนของจงแด หรือตอนนี้ก็คือจงต้า

          “เฮ้อ~~~”จื่อเทาถอนหายใจ พลางเดินไปทรุดตัวนั่งลงบนโซฟา เขารู้สึกเครียดเหลือเกิน ต้องดูแลทั้งซื่อชุนและจงต้า ไหนจะต้องไปคอยสืบข่าวจากลี่จู แต่ยังไงเขาก็เต็มใจทำเพื่อพี่ชายต่างแม่คนนั้น

          ครืด!

          “เฮ้ย เทา กูด!....”เสียงประตูถูกเปิดออกดังขึ้นแทบจะพร้อมๆ กับเสียงอันดังของจางอี้ชิง นายตำรวจหนุ่มผู้เป็นเพื่อน จื่อเทาหันไปทำตาดุใส่ พร้อมกับยกมือขึ้นจุ๊ปากและชี้ไปทางซื่อชุนที่หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ อี้ชิงทำหน้าเจื่อนเล็กน้อย ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาจื่อเทาด้วยความเบาที่สุด

          “มีอะไรว่ามา”จื่อเทาว่าพลางนำอี้ชิงออกไปคุยที่ระเบียง

          “เรื่องที่มึงให้กูไปสืบน่ะ กูได้ข้อมูลมาแล้ว”อี้ชิงว่าพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะยื่นซองเอกสารในมือให้กับจื่อเทา ชายหนุ่มรับมาด้วยมือที่สั่นเทา ค่อยๆ เปิดซองออก หยิบเอกสารออกมาอ่าน

          จื่อเทาเบิกตากว้างทันทีที่อ่านจบ มือหนากำเอกสารหลายแผ่นแน่น ไม่รอช้าเขารีบวิ่งออกจากห้องทันที ก่อนจะรีบไปยังจุดหมายปลายทางก็ยังมิวายโทรบอกหมอเจ้าของไข้ของจงต้าให้ช่วยดูซื่อชุนให้ด้วย

++++++ Forensic Medicine ++++++

          คฤหาสน์ตระกูลอู๋

          “อุ๊ย ตายยยย คุณหมอจื่อเทาจะมาทำไมไม่โทรบอกลี่จูค่ะ ลี่จูจะได้เตรียมของว่างไว้ให้”หญิงสาวว่าพลางวิ่งตรงมากอดแขนของเขาทันทีอย่างออดอ้อน เขาพยายามแกะมือของเธอออกอย่างสุภาพ

          “ขอโทษด้วยครับ ที่ผมไม่ได้บอกล่วงหน้า ผมแค่...มีของบางอย่างมาให้คุณครับ”จื่อเทาว่ายิ้มๆ พลางยื่นซองจดหมายหนึ่งซองกับโทรศัพท์มือถือของเขาเอง เมื่อเธอกดเล่นมันก็ฉายภาพที่ทำเอาเธอเบิกตากว้างไม่น้อย

          “ม...ไม่นะ! นั่นไม่ใช่ฉัน!”เธอกรีดร้องพลางโยนมันส่งคืนให้จื่อเทา ภาพในวิดิโอคือภาพที่เธอกับผู้ชายอีกคนกำลังตัดสายเบรกรถของอี้ฟาน โดยที่เธอทำหน้าที่เป็นคนดูต้นทางให้ เธอกรีดร้องพลางทรุดตัวนั่งลง ยกมือขึ้นปิดหู

          “แน่ใจเหรอครับ? ที่เบาะรถของคุณอู๋ อี้ฟานที่ประสบอุบัติเหตุวันนั้น มีรอยนิ้วมือของคุณกับคนที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ผมขอเดาว่าคงจะเป็นรอยนิ้วมือของผู้ชายคนนั้นสินะครับ แล้วผู้ชายคนนั้นก็คงจะเป็น...ชู้ของคุณสินะครับ”จื่อเทาว่าอย่างยิ้มๆ ก่อนจะหยิบซองจดหมายในมือของเธอออกมา หยิบกระดาษเอสี่ที่ถูกพับเป็นสามทบออกมา คลี่มันออกและยื่นให้เธอ

          เธอรับมันมาก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความอึ้ง เพราะกระดาษแผ่นนั้นคือหมายจับของตำรวจในข้อหาพยายามฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อน

          “อ้อ แล้วก็อย่าคิดว่าคดีของคุณจะมีแค่นั้นนะครับ ในพินัยกรรมที่คุณนำมาเปิดอ่านเมื่อสามวันก่อนน่ะ ผมตรวจสอบแล้วมันเป็นพินัยกรรมปลอมสินะครับ ข้อหาที่คุณโดนเพิ่มก็คือปลอมแปลงเอกสารทางราชการครับ แน่นอนครับว่าคุณไม่ได้เข้าคุกคนเดียวแน่นอน ชู้ของคุณก็จะเข้าคุกตามคุณไป...อ็อค”ยังเอ่ยไม่ทันจบ โดยไม่ทันตั้งตัว จื่อเทาถูกเตะเข้าที่ชายโครงเสียเต็มแรง จนเขากระเด็นไปนอนกองอยู่บนพื้น

          “หึหึหึ คิดจะข่มขู่พวกเรารึครับคุณหมอ ง่ายไปมั้ง”เสียงทุ้มของผู้ชายดังขึ้นเหนือหัว พร้อมๆ กับที่ชิง ลี่จูเองก็ลุกขึ้นยืน เขาเหลือมองเห็นเธอปาดน้ำตาเมื่อครู่ทิ้งและเปลี่ยนสีหน้าเป็นคนละคนเลยทีเดียว

          “หึ คุณนี่มันโง่ เหมือนพี่ชายคุณไม่มีผิดเลยนะ”เธอว่าพลางเดินเข้ามาเตะปากเขาเต็มแรงเสียจนเลือดกลบปาก

          “ค...คุณรู้ได้ยังไง”เขาพูดอย่างอยากเย็น เธอยิ้มเหี้ยม

          “หึ คนอย่างฉันอยากรู้อะไรก็ต้องรู้ทั้งนั้นล่ะค่ะ มีอยู่เพียงอย่างเดียวที่ฉันยังไม่รู้คือ จินจงต้ามันรอดจากการถูกตัดสายเบรกครั้งนั้นได้ยังไงกัน ฉันล่ะไม่อยากจะเชื่อ”เธอว่าอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเตะซ้ำเข้าที่ท้องของเขา จื่อเทารู้สึกจุกไปหมด

          “แต่ช่างเถอะ ยังไงเดี๋ยวมันก็ต้องตายอยู่ดี พร้อมกับลูกของมันนั่นล่ะ! เพราะฉันจะส่งคุณไปรออยู่กับพี่ชายของคุณยังไงล่ะ ลาก่อนค่ะคุณหมอ”เธอว่าก่อนจะถอยออก ผู้ชายที่เตะเขาเมื่อครู่เดินเข้ามาหาพร้อมปืนในมือที่พร้อมจะเหนี่ยวไก ทันทีที่อีกฝ่ายจะเหนี่ยไกนั้นเอง...

          ปัง!

          เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด พร้อมๆ กับที่ปืนตกลงตรงหน้าของจื่อเทา และร่างของผู้ชายคนนั้นทรุดลงไปนอนบนพื้นในทันที เสียงกรีดร้องของชิง ลี่จูดังเข้าสู่โสตประสาท พร้อมๆ กับที่ร่างของเขาถูกเพื่อนรักจาง อี้ชิงเขย่าไปมาด้วยความเป็นห่วง... และเขาก็ไม่รับรู้อะไรหลังจากนี้...

++++++ Forensic Medicine ++++++

          ณ สถานที่แห่งหนึ่ง

          “ที่นี่มันที่ไหนกัน...”จื่อเทาถามออกมาทั้งๆ ที่เขาอยู่ที่นั่นเพียงคนเดียว เขามองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย

          “ที่นี่คือปรภพระหว่างคนเป็นและคนตาย...”เสียงทุ้มที่เขาคุ้นเคยดังขึ้นจากทางด้านหลัง จื่อเทาหันไปตามเสียเรียกในทันที

          “พี่อี้ฟาน!”

          “ขอบใจมากนะจื่อเทาที่ช่วยทำตามคำขอของพี่ และพี่ก็จะให้สิ่งตอบแทน ก็คือสิ่งที่นายอยากรู้”อี้ฟานว่า ก่อนจะเดินนำน้องชายต่างแม่ไปนั่งยังม้านั่งตัวหนึ่งที่ตั้งอยู่ไม่ไกลนัก

          “นายรู้มั้ยจงต้าน่ะมีฝาแฝด”

          “....”

          “และแฝดที่ว่าคือจงแด... คนที่นายรักยังไงล่ะ คงได้ยินที่ลี่จูพูดแล้วสินะว่าเคยทำให้ตายไปแล้วครั้งหนึ่งแต่ทำไมไม่ตาย จงต้าไม่ได้ไม่ตาย แต่แค่มีตัวแทนเท่านั้นเอง จงต้าน่ะเสียชีวิตไปตั้งแต่ครึ่งปีก่อนแล้วล่ะ แบบที่ฉันโดน แต่คนที่นายเห็นอยู่ตอนนี้คือจงแด... แต่ที่เขาต้องเป็นจงต้าเพราะฉันต้องการสืบว่าใครเป็นคนฆ่าจงต้า...”อี้ฟานเล่าพลางบีบมือขงตนเองด้วยความเครียด

          “จงแดมีฝาแฝด!”จื่อเทาอุทาน

          “ใช่ แต่พี่บอกเลยนะ พี่กับจงแดไม่เคยมีอะไรกัน ตอนที่พี่ขอให้เขามาเล่นละครเป็นจงต้า พี่ทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรเลยว่าพี่จะไม่ล่วงเกินเขา และเรานอนคนละห้องกันด้วย”เมื่อได้ยินแบบนี้จื่อเทาก็โล่งใจยังไงก็ไม่รู้

          “หึ พี่ว่า...ได้เวลาที่นายต้องไปแล้วล่ะ แต่ว่า...ก่อนจะไปพี่มีของขวัญจะให้”อี้ฟานว่าพลางดีดนิ้ว และแล้วก็ไม่ใครบางคนเดินออกมาจากหลังต้นไม้ที่อยู่ไม่ห่างจากบริเวณที่พวกเขายืนอยู่นัก...

          “จงแด!”

++++++ Forensic Medicine ++++++

          “จื่อเทา ฟื้นแล้วววว”เสียงนุ่มๆ ของเพื่อนรักเป็นสิ่งแรกที่เขาได้ยินก่อนที่เขาจะลืมตาเสียอีก เขากระพริบตาปริบๆ ทันทีที่เห็นว่ามีคนมุงอยู่รอบตัวเขามากมาย และหนึ่งในนั้นคือจงแด

        “จงแด! อ...โอ๊ย”เขาร้องเรียกชื่อร่างบอบบางในชุดคนไข้ที่ยืนอยู่ด้านซ้ายของเขาพร้อมผลุดลุกนั่งเต็มแรง โดยไม่รู้ว่าตนเองมีแผลอยู่

          “จ...จื่อเทาเก่อเป็นไงบ้าง”จงแดร้องด้วยความตกใจพลางช่วยเขาประครองลงบนเตียง

          “...ที่นี่...ที่ไหนน่ะจงแด”เขาเอ่ยถาม

          “ที่นี่คือโรงพยาบาลครับ เก่อถูกยิ่งเข้าที่ชองท้องครับ ด้วยเพราะเสียเลือดมากเก่อเลยหลับไปสามวันเต็มๆ”ร่างบางเล่า

          “งั้นเหรอ...แล้วขิง ลี่จูตอนนี้ล่ะ”

          “ตอนนี้เธออยู่ในคุกครัง ชดใช้ในสิ่งที่เธอทำวไครับ ส่วนแฟนหนุ่มของเธอ ถูกวิสามันฆตกรรมเสียชีวิตคาที่ครับ”จงแดเล่า

          “งั้นเหรอ...”เขารับคำเสียงเบา พลางกุมมือของจงแดที่เจ้าตัวเอามาจับมือของเขา น่าจะตั้งแต่ตอนเขาออกจากห้องผ่าตัด อี้ชิงที่ยืนดูอยู่นานไม่รอช้ารีบวิ่งปรู่ดออกจากห้องไปทันที เพราะรู้สึกเป็นกขค.

          “จงแด...พี่รักนายมากเลยนะรู้มั้ย”จื่อเทาเอ่ยออกมาลอยๆ อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยย ทำเอาจงแดถึงกับเขิน หน้าแดง

          “รู้แล้วน่า...ผมก็รักพี่เหมือนกัน”จงแดเอ่ยแค่นั้น ก่อนจะโน้มตัวลงไปประกบปากจูบกับจื่อเทาอย่างแผ่วเบา....

          “อ้า หม่าม้าทำอะไรกับคุณแพนด้าอ่ะ!!!”

.....จบ.....

++++++ Forensic Medicine ++++++

          [ครบ100%] หวัดดีจ้า ขอโทษที่หายไปนานนะคะทุกคนนนน กลับมาต่อกันแล้วค่า เดี๋ยวประมาณวันพุธจะมาอัพเอฟโฟร์ให้อ่านกันนะคะ แต่ตอนนี้ไรท์ไปนอนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่า

          ปล.สำหรับเรื่องรวมเล่มตอนนี้ ไรท์จะแบ่งเล่มออกเป็นสองเล่มนะคะ พอดีว่าถ้าอัดในเล่มเดียวมันอาจจะพังเอาได้อ่ะค่ะ แหะๆๆ

B ♔ W